Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Z recenzji:
Praca zawiera wartościowe elementy poznawcze i nosi nową jakość w dziedzinie roli rzecznika prasowego w systemie społecznym. Jest bez wątpienia oryginalnym, nowatorskim dziełem, osadzonym w dobrej znajomości bogatej literatury przedmiotu.
Prof. Henryk Mruk
Na zawartość publikacji dr Dominiki Narożnej składają się interesujące rozważania nad współczesnymi uwarunkowaniami roli
i funkcji rzecznika prasowego, w których wiedza ekspercka Autorki splata się z jej doświadczeniami praktycznymi.
Prof. Ryszard Kowalczyk
Autorzy tomu z różnych perspektyw badawczych analizują druki ulotne pojawiające się na ziemiach polskich w XIX i XX w., podejmując m.in. takie kwestie, jak miejsce druków ulotnych w warsztacie historyka, trudności terminologiczne związane z ich wykorzystaniem oraz problemy z ich klasyfikacją i rejestracją, głównie w archiwach. Ważne miejsce w tomie zajmują również teksty odnoszące się do wpływu druków ulotnych na świadomość społeczną i narodową. Najwięcej uwagi poświęcono drukom ulotnym jako podstawowemu narzędziu propagandy, zarówno w aspekcie ich wpływu na wzajemne wyobrażenia i stosunki między narodami, jak i na napięcia między klasami społecznymi.
Z punktu widzenia badaczy druk ulotny to przede wszystkim narzędzie używane w walce politycznej, wymierzone przeciw konkretnym osobom czy partiom politycznym. Szczególnie w czasach napięć społecznych i politycznych druki te – jako szybki, dobrze reagujący na zmiany, docierający do szerokich kręgów społecznych środek komunikacji – stają się ważnym elementem życia codziennego. Zdaniem Autorów tomu winny one zatem zajmować ważną pozycję w katalogu różnych typów źródeł, ich analiza umożliwia bowiem pełniejsze, wieloaspektowe omawianie wydarzeń z przeszłości.
******
Printed ephemera in the process of social communication in the 19th century (up to 1918)
An analysis of printed ephemera issued on Polish territories in the 19th and 20th centuries, including a review of the role of printed ephemera among methods of historical enquiry, the terminological challenges connected with their usage and the problems with their classification and records, mainly in archives, as well as a discussion of the impact of printed ephemera on social and national consciousness. The role of printed ephemera as propaganda tools, especially in political conflicts, has been explored in greatest detail.
Prof. Andrzej Bałandynowicz stworzył teorię zhumanizowanego odwetu kary pozbawienia wolności oraz teorię inkluzyjnej readaptacji społecznej, które stanowią podstawę aksjologiczną polityki kryminalnej państwa prawa. Teoria zhumanizowanego odwetu kary pozbawienia wolności (teoria wielopasmowej resocjalizacji z udziałem społeczeństwa) nawiązuje do probacji jako zorganizowanego systemu kontroli społecznej preferującego zróżnicowane karanie oparte na substracie izolacji, integracji i inkluzji społecznej. W teorii inkluzyjnej readaptacji społecznej Autor zwraca uwagę na zróżnicowanie przestępców – z jednej strony na ich szczególne predyspozycje osobowościowe do zachowań niezgodnych z prawem, z drugiej zaś – na ich zdolność do przyjmowania akceptowanych społecznie postaw społecznych.
"Prezentowana publikacja ulokowana jest w obszarze światopoglądu naukowego, uwzględnia przy tym podejście interdyscyplinarne i ukazuje, że Autor teorii probacji (wielopasmowej teorii resocjalizacji z udziałem społeczeństwa), na którą składają się filozofia karania, system nowoczesnych kar i metodyka postępowania resocjalizacyjnego, wskazuje na zastosowanie jej we wspomaganiu, nabywaniu umiejętności komunikacyjnych, rozwojowych i przystosowawczych osób karanych oraz wartości kreujących ich tożsamość osobową, społeczną i kulturową. Przeżywanie wolności emocjonalnej, zaufanie, odpowiedzialność, potrzeba prawa do wyboru i swobodnego zaciągania zobowiązań wobec wspólnotowości stanowią bowiem podstawowe wyzwanie dla osób zmagających się ze swoimi trudnymi sytuacjami życiowymi.
Z kolei kulturowy wymiar systemu probacji sprowadza się do kreowania modelu instytucjonalno-organizacyjnego w postaci kar wolnościowych i kar średniej mocy, a także określenia wzorców działania i norm postępowania opartych na inkluzyjnych działaniach resocjalizacyjnych z udziałem całego społeczeństwa, które przebiegają wokół solidaryzmu społecznego uwzględniającego działania oparte na afirmowaniu uczciwości, pomocowości i skuteczności".
Fragmenty z recenzji
Prof. zw. dr hab. dr h.c. Brunon Hołyst, dr hab. prof. nadzw. Anna Kieszkowska
Kiedy życie miejskie zaczęło tętnić dłużej i głośniej? Kiedy piesi utracili pierwszeństwo w ruchu drogowym, a dorożki konne zostały wyparte przez samochodowe taksówki? Co spowodowało, że na początku XX wieku urzędnik miejski podróżował ponaddwukrotnie szybciej od robotnika?
Wraz z powstaniem i rozwojem silnika spalinowego oraz elektrycznego pojawiła się komunikacja miejska, powozy konne były zastępowane przez samochody, mieszkańcy korzystali z rowerów i motocykli. Zmieniły się warunki podróżowania w przestrzeni miejskiej. Jednak przemiany te nie były dostępne w równym stopniu wszystkim grupom społecznym. Możliwości szybszego i nowoczesnego przemieszczania stały się nowym przejawem rozwarstwienia społecznego.
Książka ta prezentuje proces zmian, jakie zaszły w sposobach podróżowania w przestrzeni miejskiej Torunia w latach 1891–1939. Autor podejmuje próbę udzielenia odpowiedzi na pytania: jak zmieniały się prędkość i jakość przemieszczania się w mieście, jak kształtowały się ruch uliczny i jego natężenie oraz jak przebiegał proces organizacji i prawnej regulacji ruchu. Znajomość tych zagadnień pozwala spojrzeć na miasto w szerszej perspektywie, pokazując wpływ procesów modernizacyjnych na funkcjonowanie społeczności miejskiej.
Jesteśmy świadkami upadku pewnego ideału. Jest to odrodzeniowy ideał „człowieka wszechstronnego” (uomo universale). Zbiorowa świadomość jeszcze go przechowuje w szlachetnym wizerunku „człowieka renesansu”. Jego współczesnym odpowiednikiem miał być człowiek nauki (zwłaszcza tzw. humanista, choć przecież nie tylko) śmiało przełamujący bariery wąsko (czytaj: „akademicko”) pojętych dziedzin i dyscyplin. Jak długi i szeroki akademicki świat, głośno było o poznawczej idei wykraczania poza przedmiotowe i metodologiczne ograniczenia konkretnych dyscyplin. Pojawił się stricte renesansowy imperatyw prowadzenia badań interdyscyplinarnych, multidyscyplinarnych, transdyscyplinarnych itp. To właśnie miało być kluczem i warunkiem wiedzy jakże dziś pożądanej. Jej walory zaklęto w dwóch magicznych zawołaniach: „innowacyjność!” i „kreatywność!” Te hasła mają być drogowskazami dla akademickiego naukowca. Winien się on nimi bezwzględnie kierować. W przeciwnym razie zmierza na poznawcze manowce. Staje się mianowicie nieprzydatny dla gospodarki, która też oczywiście musi być „innowacyjna” i „kreatywna”. Ponieważ każdy aspekt kultury ma dziś wymiar gospodarczy, taki naukowiec staje się nieprzydatny dla kulrury en bloc. Tymczasem dzisiaj, za sprawą najnowszych trendów w akademickiej praktyce, mamy do czynienia ze swoistym paradoksem. Oto bowiem, tym razem pod groźbą popadnięcia w naukowy niebyt, tegoczesny naukowiec-akademik musi „przypisać się” do określonej dyscypliny. Poza nią „nie liczy się” – w dosłownym tego słowa znaczeniu. Krótko mówiąc, naukową cnotą nie jest już interdyscyplinarność, lecz specjalizacja, nie renesansowość, lecz „eksperckość”, „fachowość”, „konkretność” itp. (jak słychać ze wszystkich stron). Czyżby w wąskiej specjalizacji biło ożywcze źródło innowacyjności i kreatywności? Czy myślenie, którego domeną jest maksymalna wiedza o minimalnym wycinku rzeczywistości, może być innowacyjne?
Ruth Bemedict (1887-1948) jedna z najwybitniejszych amerykańskich antropologów, wykładowca Uniwersytetu Columbia, wieloletnia przewodnicząca Amerykańskiego Towarzystwa Antropologicznego, uczennica Franza Boasa, autorka wielu książek i opracowań antropologicznych, m.in. Race: Science Science and Politics, Chryzantema i miecz (studium o mentalności Japończyków przygotowane dla armii USA), z których najważniejsza to właśnie Wzory kultury. Zajmowała się relacjami pomiędzy osobowością, sztuką, językiem i kulturą. Nacisk kładła na fakt, że żaden z tych elementów nie istnieje w izolacji.Wzory kultury to swego rodzaju socjologiczny hit, książka została przetłumaczona na 14 języków, wydawana w wysokich nakładach. Nie ma kursu antropologii kulturowej, w którym nie byłaby lekturą obowiązkową. Ruth Benedict porównuje kilka różnych kultur w tym m/in kulturę Indian Pueblo z Nowego Meksyku oraz Kwakiutlów (analizuje charakteryzujący to plemię obyczaj potlaczu swego rodzaju konkurencyjnej wymiany darów) z północno-zachodniej części Ameryki Północnej oraz Dobu z Nowej Gwinei. Na podstawie tych badań doszła do wniosku, że każda kultura jest niepowtarzalną całością, mającą odzwierciedlenie w wypracowanym na jej podstawie stylu życia, a badać kultury, a tym bardziej oceniać je można wyłącznie z ich punktu widzenia.
Magdalena Śmieja postawiła przed sobą niezwykle ambitne zadanie przejrzenia ogromnej już literatury dotyczącej inteligencji emocjonalnej i skonfrontowania jej z wieloma własnymi badaniami. […] Duża różnorodność podejść metodologicznych i użytych narzędzi to wielki walor szerokiego programu badawczego prezentowanego w monografii.W recenzowanej pracy Magdalena Śmieja nadzwyczaj rzetelnie i wnikliwie analizuje badany problem i rozprawia się z najróżniejszymi mitami na temat inteligencji emocjonalnej. Pisze w tym kontekście przede wszystkim o tym, czym inteligencja emocjonalna nie jest, i rozwiewa fałszywe przekonania o jej omnipotencji. Pokazuje też, że wiele rozpowszechnionych tez nie ma żadnego oparcia w badaniach empirycznych. Powstała dzięki temu świetna i rzetelna monografia inteligencji emocjonalnej.
Autorka ma ogromną wiedzę na temat fenomenu, którym od lat konsekwentnie się zajmuje. Unika uproszczeń, pokazuje złożoność materii, świetnie łączy własne badania empiryczne i pomysły teoretyczne z wiedzą opisaną dotychczas w literaturze przedmiotu. Na podkreślenie zasługuje też bardzo dobry język monografii. Jest to więc książka w pełni naukowa, ale ma też ten walor, że niedysponujący fachową wiedzą czytelnik także w dużym stopniu będzie mógł z niej skorzystać i sporo się dowiedzieć.
Z recenzji wydawniczej prof. dra hab. Dariusza Dolińskiego
Magdalena Śmieja jest doktorem psychologii. Pracuje jako adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół pojęcia inteligencji emocjonalnej, definiowanej jako zbiór zdolności służących do trafnego rozpoznawania, rozumienia i regulowania emocji. Jest współautorką Testu Inteligencji Emocjonalnej (TIE) oraz współredaktorką książki Inteligencja emocjonalna. Fakty, mity, kontrowersje, a także wielu innych publikacji z tej dziedziny. Interesuje się również psychologią bliskich związków, szczególnie z perspektywy poznania społecznego.
W książce autor podejmuje się próby refleksji nad istotą narodu w odniesieniu do ukształtowanych w nauce koncepcji teoretycznych. [...] Należy zaznaczyć, iż sama problematyka książki stanowić może pewne preludium do kwestii związanych z problematyką etniczności, ale i współczesnych zjawisk przemieszczania się ludności, niezależnie od procesów te ruchy wzmagających. Istotnym faktem jest również to, że nawet współcześnie jedną z najwyższych kategorii pozostaje naród, za którego istnieniem leżą takie wartości, jak wolność oraz niepodległość. Niezwykle więc interesujące są procesy społeczne konstytuujące naród w przestrzeni społecznej. [...] Stąd też podjęta autonomicznie problematyka w recenzowanej monografii jest aktualna, a jej zróżnicowanie łączy wspólny mianownik, jakim jest kwestia państwowości ujęta w kategoriach narodu. Niewątpliwie może stać się ona źródłem wiedzy studentów, doktorantów, ale i dla badaczy przedmiotowego tematu. Może stanowić także ciekawą i znaczącą pozycję w bibliotece osób zainteresowanych szeroko definiowanym narodem.Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Jana Maciejewskiego
Rodzina jest podstawową komórką społeczną, wspólnotą osób, która cechuje się niepowtarzalnym i jedynym w swoim rodzaju układem relacji międzyludzkich, stanowiących nieodzowną potrzebę każdego człowieka i część jego życia. Specyfika relacji rodzinnych, warunkowana jest przez wiele czynników, między innymi takich jak: rodzaj grupy i jej struktura, siła więzi międzyosobowej, preferowany system wartości, społecznie określone role i zadania rozwojowe, które członkowie danej grupy zobowiązani są pełnić.
Monografia składa się z opracowań wielu polskich psychologów, mających duże doświadczenie w badaniach nad różnymi problemami życia małżeńskiego i rodzinnego. Teksty poszczególnych autorów zamieszczone w tej książce, z uwagi na specyfikę poruszanych w nich problemów, ujęte zostały w trzech następujących obszarach tematycznych: Relacje rodzinne w kontekście współczesnych przemian społecznych; Relacje rodzinne w kontekście rozwoju indywidualnego; Relacje rodzinne w kontekście zdrowia. Takie usystematyzowanie opracowania pozwala spojrzeć na problem relacji rodzinnych z różnej perspektywy psychologicznej oraz w sposób bardziej wyrazisty dostrzec ich specyfikę, złożoność i wielorakość uwarunkowań.
Za największą zaletę niniejszej publikacji uważam wpisanie się w nurt, który już od jakiegoś czasu rozwija się w zachodniej nauce, również w badaniach sportu, a w Polsce pozostaje prawie nieobecny w tym obszarze. Mam tu na myśli geografię społeczną czy – posługując się określeniem Bale’a – geografię sportową. (…) Nie ma na rynku polskim publikacji, która w tak szeroki sposób opisywałaby kwestię przestrzeni w sporcie i eksponowała akurat ten wymiar aktywności i wydarzeń sportowych.
Z recenzji dr hab. prof. UAM Honoraty Jakubowskiej
Autorzy przedstawiają wielowymiarowy charakter współczesnego sportu i jego powiązania z różnymi aspektami ludzkiej działalności. Aby ukazać tę różnorodność, łączą perspektywy wielu dyscyplin naukowych: socjologii, filozofii, nauki o kulturze fizycznej, geografii społecznej i sportowej, antropologii kultury i politologii. (…) Nie ograniczają się do opisu przestrzeni sportowej w ujęciu przestrzenno- fizycznym, pokazują sport także w wymiarze kulturowym i społecznym jako jeden z wielu przedmiotów rywalizacji o władzę, pieniądze i prestiż.
Z recenzji prof. dr. hab. Marka W. Kozaka
Obiekty sportowe powinny być należycie osadzone w kulturowym i naturalnym kontekście danego miejsca. Estetyczna jakość architektury i nowatorstwo konstrukcji obiektów sportowych niejednokrotnie sytuują te ostatnie jako znaczące osiągnięcia w historii architektury. Niektóre obiekty sportowe mogą zaś być łatwo przenoszone w inne miejsca lub całkowicie rozbierane przy założeniu wykorzystania elementów budowlanych – taka możliwość wynika ze wskazań Agendy 2020, przyjętej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. W prezentowanej książce Michał Lenartowicz i Jakub Mosz ciekawie przedstawiają wspomniane zagadnienia i konteksty związane ze społecznym wymiarem przestrzeni sportowej.
Prof. dr hab. Wojciech Zabłocki (architekt i olimpijczyk)
Michał Lenartowicz – dr hab., profesor w Zakładzie Filozofii i Socjologii AWF w Warszawie, absolwent tej uczelni, a także Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wageningen w Holandii. Wykłada socjologię sportu, socjologię kultury, czasu wolnego i turystyki oraz metodologię nauk społecznych. Autor monografii Klasowe uwarunkowania sportu i rekreacji ruchowej z perspektywy teorii Pierre’a Bourdieu (2012). Jest członkiem założycielem European Association for Sociology of Sport (EASS), członkiem zarządu Association Internationale des Écoles Supérieures d’Éducation Physique (AIESEP), Polskiego Towarzystwa Socjologicznego i Polskiej Akademii Olimpijskiej. Odbył staże naukowe w Zakładzie Socjologii Sportu Instytutu Nauk o Sporcie Uniwersytetu Wiedeńskiego (2001 i 2002) oraz School of Sport, Exercise and Health Sciences w Loughborough University w Wielkiej Brytanii (2016).
Proces zmian na rynkach medialnych w ostatnich latach zaskakuje dynamiką i rozległością. Spowodowany jest on czynnikami politycznymi, ekonomicznymi oraz rozwojem i popularyzacją nowych technologii, co także skutkuje zmianami samych mediów – ich oferty i modeli zarządzania – i zmianą sposobu korzystania z nich przez odbiorców, obecnie nazywanych użytkownikami. Troska o prawidłowe funkcjonowanie mediów leży u podstaw współczesnej polityki medialnej prowadzonej przez poszczególne państwa i instytucje europejskie. Niepokoić może proces koncentracji własności na rynkach medialnych i coraz większa dominacja wielkich koncernów kierujących się logiką komercyjną, co w konsekwencji zagraża pluralizmu na rynkach medialnych i jakości przekazywanych treści.
Dynamika zmian mediów i systemów medialnych rodzi potrzebę ich śledzenia, opisywania i analizowania. Na tę potrzebę odpowiada niniejsza publikacja.
dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz
Artur Żmijewski, Paweł Althamer, Jaśmina Wójcik, Tom Rafa, Nada Prlja, Bartosz Szydłowski, Monika Strzępka, Jonas Staal, Katarzyna Górna, Thomas Richards to tylko niektórzy twórcy przywoływani w książce Igora Stokfiszewskiego.W zebranych tu trzynastu esejach autor prezentuje i analizuje praktyki z zakresu kultury społecznej, teatru wspólnoty i teatru politycznego, sztuki ze społecznością, sztuki politycznej i artywizmu, które oddziałują na kształtowanie się demokratycznej kultury. Poprzez egzekwowanie prawa do kultury opisywane twórczynie i twórcy przyczyniają się do ustanowienia prawdziwej demokracji i przeciwstawiają się polityce braku litości, która przybiera na sile.Stokfiszewski apeluje o ustanowienie nowego ładu w kulturze opartego na realizacji prawa do kultury będącej dobrem wspólnym, który byłby zdolny wesprzeć starania na rzecz ustanowienia społeczeństwa, gdzie kluczowe będą równość, empatia, podmiotowość, wspólnotowość, samoorganizacja, samostanowienie i samorządność.
Publikacja zawiera krytyczną analizę uwarunkowań uchodźstwa afrykańskiego wraz z całym nieskutecznym systemem ochrony i pomocy humanitarnej. Praca etnograficzna w sensie metody oraz opisu różnych sfer przemocy i cierpienia, opowiada historie ludzi, których łączy doświadczenie wykluczenia, stresu, bycia w drodze, bezdomności i nadziei na lepsze jutro. Autor problematyzuje wszystkie aspekty związane z uchodźstwem, zastanawia się zarówno nad jego przyczynami, jak i dotychczasowymi nieudanymi próbami rozwiązania tego problemu, proponuje ponowne przemyślenie istoty współczesnego humanitaryzmu uwikłanego w sprzeczności i bezradnego wobec cierpień, które ma na celu usuwać.
Przedmiotem pracy jest ewolucja idei ochrony uchodźców w ramach urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR). Głównym celem jest zwrócenie uwagi na instytucjonalne problemy pomocy humanitarnej oraz kryzys motywacji pracujących w niej urzędników inspirowanych wartościami prawnymi i ogólnoludzkimi. Autor szuka odpowiedzi na liczne pytania, m.in.: dlaczego system ochrony i pomocy humanitarnej dla uchodźców nie funkcjonuje zgodnie z założeniami planistów ONZ? Dlaczego ochrona i pomoc dla uchodźców, która z założenia ma być humanitarna, zazwyczaj nie spełnia oczekiwanych standardów? Prowadząc dociekania, Autor porusza tak różnorodne kwestie, jak antropologia prawa i kontrola społeczna, obrzędy i przekonanie o wysokim morale międzynarodowych urzędników służby cywilnej, którzy mają pomagać uchodźcom i otaczać ich opieką. Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds.. Uchodźców , ustanowiony w 1950 r. w celu sprawowania nadzoru nad zachowaniem przez państwa standardów ustanowionych w międzynarodowych konwencjach, ukazany jest w książce jako rodzaj antropologicznego plemienia, zamkniętej sekty z kręgu cywilizacji McŚwiata. Opisując egzotycznego obcego, Autor koncentruje się na „plemieniu UNHCR”, mającym swój język, sposoby gospodarowania, system kontroli społecznej, wierzenia i obrzędy. Badania etnograficzne prowadzone na Północnym Kaukazie, a następnie w Azji Środkowej, Turcji, Donbasie oraz Rogu Afryki były swoistym rytuałem przejścia dla Autora rozprawy, który z prawnika stał się antropologiem stosującym metodę badawczą autoetnografii w odniesieniu do zjawiska ochrony uchodźców.
Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce.
dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.
Publikacja przedstawia nowe formy ośrodków miejskich - będące odmianą miasta postindustrialnego - określane mianem smart city, występujące w Europie i Azji. W książce zaprezentowano:wybrane metody pomiaru poziomu inteligencji miasta;charakterystykę polskiego podejścia dotyczącego przekształcania miast w miasta inteligentne;omówienie ważniejszych przypadków miast europejskich (Barcelona, Wiedeń, Londyn, Kopenhaga, Amsterdam) i azjatyckich (Tajpei, Hongkong, Ningbo, Hangzhou) oraz ich dróg ewolucji w miasta inteligentne;podobieństwa i różnice pomiędzy europejskimi (w tym z wyodrębnieniem polskich) i azjatyckimi koncepcjami miast inteligentnych, jak również szanse i zagrożenia na przyszłość związane z wdrożeniami takich koncepcji.Publikacja wyróżnia się pokaźnym zbiorem zgromadzonych i opisanych przypadków miast, dobranych w taki sposób, aby możliwe było uchwycenie złożoności oraz różnorodności form miast postindustrialnych i jednocześnie tworzących grupę miast inteligentnych.Otrzymujemy wartościowe opracowanie tak w warstwie teoretycznej, jak i empirycznej. Opracowanie ma charakter naukowy, a poprzez szeroką warstwę poznawczą również może być wykorzystane w procesie dydaktycznym oraz może znaleźć zastosowanie w praktyce, na różnych szczeblach kształtowania procesów rozwojowych.Z recenzji prof. UŁ dr hab. Magdaleny Kalisiak-MędelskiejPraca stanowi oryginale dzieło, a przy tym nawiązuje do najnowszych badań dotyczących koncepcji smart city. Jest ona umocowana w aktualnej praktyce, jak i najnowszych teoriach. Dodatkowo sama praca zawiera istotne aspekty aplikacyjne oraz jest ważnym głosem w dyskursie naukowym, poświęconym współczesnym problemom gospodarki miejskiej. Wartością dodaną jest szerokie zakotwiczenie w literaturze przedmiotu oraz nawiązywanie do praktycznych rozwiązań.Z recenzji prof. UJK dr. hab. Andrzeja Pawlika
Nowa seria wydawnictwa Difin – BIBLIOTEKA PRACY SOCJALNEJ – dotyczy zagadnień związanych z polityką społeczną, jak również z pracą socjalną. Seria adresowana jest nie tylko do pracowników socjalnych, ale i do ich edukatorów. Zróżnicowana grupa autorów poszczególnych publikacji daje gwarancję wysokiego poziomu przekazanej wiedzy i doświadczeń, odwołując się nie tylko do polskich tradycji, ale i światowych. BIBLIOTEKA PRACY SOCJALNEJ otwiera nową perspektywę współtworzenia standardów pracy socjalnej i kształcenia w tym zakresie. Ważne jest, że w ramach serii wykorzystane i promowane są nowoczesne techniki edukacyjne, np. Internet.
Serię rozpoczyna książka autorstwa Ewy Flaszyńskiej pt. „Bezrobocie. Bezrobotny. Praca socjalna”. Bezrobocie jest jednym z najczęstszych powodów korzystania z pomocy społecznej. Celem książki jest pokazanie podstawowego instytucjonalnego wsparcia osób bezrobotnych oraz instrumentów i działań, które mogą przynieść najlepsze efekty w aktywizacji osób bezrobotnych. Osobom bezrobotnym powinno się przede wszystkim stworzyć warunki, aby zwiększały swoje szanse na znalezienie zatrudnienia na otwartym rynku pracy.
Autorka podejmuje problematykę związaną z konstruowaniem i rekonstruowaniem własnej biografii przez kobiety i mężczyzn doświadczających zmiany zawodowej. W przeprowadzonych badaniach uwzględnia perspektywę (re)konstrukcji biograficznych w szerszym kontekście – nie tylko indywidualnym – związanym z biografią badanych, lecz także uwarunkowań podmiotowych oraz społeczno-kulturowych, posługując się metodą wywiadów narracyjnych. Opisuje zjawisko zmiany zawodowej, wykorzystując kategorie czasu, intensywności i zakresu, charakteryzuje także źródła zmian zawodowych oraz znaczenie zmiany dla indywidualnych (re)konstrukcji biografii. Przedstawia wyłonione w procesie badawczym kobiece i męskie wzory (re)konstrukcji biografii w sytuacji doświadczenia zmiany zawodowej. Rozważa również znaczenie edukacji w kontekście zmiany zawodowej i uczenie się w sytuacji zmiany w perspektywie teorii uczenia się transformatywnego Jacka Mezirova.
Zbiór esejów z różnych dziedzin psychologii, a także antropologii kulturowej, paleogeografii i geologii, socjologii, filozofii politycznej, filozofii religii, teologii, historii, orientalistyki, kulturoznawstwa, leksykografii, pedagogiki, genetyki i archeologii, inspirowanych teorią czynności Profesora Tadeusza Tomaszewskiego i powiązanym z nią modelem sytuacji. Autorzy pokazują, co współczesna nauka wnosi do rozumienia pojęcia sytuacji i co niemal pół wieku po ukazaniu się tekstu Profesora (Człowiek w sytuacji, PWN, 1975) możemy powiedzieć nowego o człowieku w wielości sytuacji, których jest on podmiotem.
Oddając do rąk Czytelnika tę monografię, chcemy zwrócić uwagę na jeszcze jeden, ważny aspekt: otóż w warunkach, gdy aktualność obowiązujących paradygmatów naukowych zmienia się sezonowo, propozycja Tadeusza Tomaszewskiego może być przykładem pożytku z trwałości ustaleń opartych na rzetelnej wiedzy. Możliwość odniesienia się do nich (czy to na zasadzie aprobaty, czy negacji) staje się argumentem na rzecz wartości tradycji w nauce.
******
Humans in situations not only from a psychologist’s perspective. Sudies inspired by the theory of Tadeusz Tomaszewski
A collection of essays from various fields of psychology, as well as cultural anthropology, paleogeography and geology, sociology, political philosophy, philosophy of religion, theology, history, oriental studies, cultural studies, lexicography, pedagogy, genetics and archeology – inspired by Professor Tadeusz Tomaszewski’s theory of activity and related to the underlying situational model. The authors demonstrate what contemporary science brings to the understanding of the concept of a situation, and now, nearly half a century after the publication of Professor Tomaszewski’s text (Humans in situation, PWN 1975) what new insights we have about a human being in the multiplicity of situations he or she finds themselves in.
Terroryzm uznawany jest za jedno z największych zagrożeń współczesnego świata. Specjaliści zajmujący się tym zjawiskiem przygotowali pierwsze z cyklu corocznych opracowanie dotyczące tego zagadnienia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
