Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Ostatni podręcznik psychologii muzyki ukazał się w Polsce w 1970 roku. Psychologia muzyki stanowi pierwsze od półwiecza interdyscyplinarne kompendium psychologii muzyki, pisane z perspektywy psychologii, muzykologii, akustyki, neurologii, pedagogiki i antropologii kulturowej.
Podręcznik jest napisany przez ekspertów – naukowców i praktyków, zmagających się na co dzień z problematyką percepcji, emocji i stresu w muzyce, czy działających na różnych polach medium muzycznego. Napisano go jasnym, przystępnym językiem, co czyni publikację dostępną szerszemu gronu odbiorców zainteresowanych relacjami psychologii i muzyki.
Autorzy prezentują zagadnienia związane z odbiorem wrażeń muzycznych, aktywnością muzyczną, ćwiczeniem i wykonawstwem. W kolejnych rozdziałach Czytelnik znajdzie podstawową wiedzę na temat działania ludzkiego systemu słuchowego, mózgowych korelatów aktywności muzycznej, ruchu ciała w kontekście percepcji muzyki. Osobną część poświęcono emocjonalnym oraz terapeutycznym aspektom odbioru muzyki. Omówiono tu także psychologiczne aspekty aktywności muzycznej: ćwiczenia gry na instrumencie oraz przeżywania tremy i regulacji emocji podczas publicznego występowania.
"Wartością książki jest zarys nowych, obiecujących sposobów opisu i wyjaśniania zjawiska rozwoju muzycznego, odbioru czy przeżycia muzycznego oraz nowych możliwości zastosowania wyników badań do nauczania muzyki, wykonawstwa dzieł muzycznych czy w pracy kompozytorskiej. (…) Psychologia muzyki skłania do rozważań na temat związków teorii z praktyką, inspirując uważnego czytelnika do zadawania kolejnych pytań, które mogą się w przyszłości przyczynić do rozwoju psychologii muzyki."
Z recenzji dr hab. Aleksandry Rogowskiej, prof. UO
Od pewnego czasu w wielu państwach demokratycznych daje się zauważyć niezwykłe nasilenie zjawiska określanego jako „mowa nienawiści” albo „język nienawiści”. Nienawiść – podobnie jak miłość czy przyjaźń – towarzyszą Homo sapiens od początku swego istnienia – i to zarówno w relacjach międzyjednostkowych, jak i międzygrupowych. Ostatnio obserwujemy na świecie nasilenie się postaw nacjonalistycznych, faszyzujących i wykluczających. W Polsce wzajemne oskarżanie się dominuje w społecznych relacjach. Hejt ma się we współczesnej Polsce znakomicie.
Te negatywistyczne postawy doprowadziły do pojawienia się nowych słów w języku polskim. Angielski czasownik to hate (nienawidzić) wszedł do polszczyzny jako „hejt” i robi niezwykłą karierę. Pojawiają się słowa od niego pochodne: rzeczowniki: „hejter”, „hejterka”, przymiotnik „hejterski”, czasownik „hejtować”. Stają się często używanymi słowami w tekstach publicystycznych, a nawet naukowych.
Opowieść o nienawiści snuć można na różne sposoby. W tym niewielkim tomie staraliśmy się zaprezentować nie tylko odmienne podejścia teoretyczne, ale i różne rozwiązania formalne – od tekstów typowo empirycznych, po rozważania natury filozoficznej.
Nie ulega wątpliwości, że nienawiść warto badać i analizować; trzeba też o niej pisać, bowiem jedynie w ten sposób możemy lepiej zrozumieć wszystkie jej uwarunkowania. W naszych czasach coraz trudniej być optymistą, ale nawet jeśli zbudowanie świata bez nienawiści nigdy nie będzie możliwe, możemy przynajmniej osłabić nieco wpływ, jaki ma ona na nasze życie i relacje z innymi.
Książka Nienawiść w przestrzeni publicznej i zawarte w niej rozważania dostarczają czytelnikowi kluczy do otwarcia namysłu nad rzeczywistością. Namysłu i refleksji, która praktycznie wyeliminowana jest z publicznego życia, zazwyczaj obecnego w demokracji. W Polsce polityczno-ideologiczne podziały wyeliminowały swobodną refleksję i dlatego ta książka może nieść też przykład rozważań, które starają się poddać analizie to, co bardzo wielu ludzi w Polsce zauważa, ale zapewne nie potrafi się oprzeć dominującemu sposobowi mówienia i reagowania na „przeciwnika”, który już od dawna stał się – wbrew demokratycznym regułom – „wrogiem”.
Z recenzji prof. dr hab. Ireneusza Krzemińskiego
Książka traktuje o potrzebach i problemach społecznych oraz zdrowotnych identyfikowanych i analizowanych w przebiegu życia człowieka, a także o instytucjach, które potrzeby te zaspokajają, problemy zaś łagodzą a nawet rozwiązują.Książka wyrosła z doświadczenia autorek zarówno w pracy dydaktycznej w ramach wykładów na temat polityki społecznej i zdrowotnej, jak i w badaniach naukowych, prowadzonych w Instytucie Zdrowia Publicznego Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum.
Erving Goffman (1922–1982) zalicza się do niekonwencjonalnych klasyków amerykańskiej socjologii. Mniej zainteresowany teoriami systemów i badaniami ilościowymi, preferował obserwację uczestniczącą. Najbardziej znane jego dzieło "Człowiek w teatrze życia codziennego" (1956/1959) należy do światowego kanonu badań socjologicznych. Na podstawie przeróżnych źródeł – od anonsów reklamowych po podręczniki dobrego wychowania – autor rozważa „teatralny” charakter ludzkich zachowań społecznych. Uświadamia nam ich mechanizmy, z których na ogół nie zdajemy sobie sprawy: pokazujemy się innym za pośrednictwem „fasady”, w pewnych „dekoracjach”, wycofujemy się za „kulisy”. „Fasad” mamy wiele, gramy różne role w zależności od sytuacji. Wszyscy jesteśmy aktorami, wszyscy też widzami, ale „gra”, interakcja symboliczna są wprost niezbędne do właściwego funkcjonowania społeczeństwa. Trzeba pamiętać, że tej gry nie prowadzi się dla niej samej, lecz służy ona prezentacji siebie przez człowieka w sytuacji społecznej. Inni są tu katalizatorem i warunkiem jego „występów”. Tropienie form, taktyk i chwytów tej autoprezentacji nadaje w ten sposób socjologii wymiar po trosze egzystencjalny – chodzi przecież o ludzką „jaźń”, „self”, o „siebie” – a z drugiej przesuwa badanie socjologa w stronę etnologii. Bo też znajdziemy w tej książce tyleż metodycznych analiz co frapujących szczegółów obyczajowych, niemal anegdot, zaskakujących i niezwykłych.
Żyjemy w dziwnych i niepewnych czasach, które z pewnością przyniosą jedno: przyszłość inną od tej, jaką wyobrażaliśmy sobie dotychczas. Przesunięcie opinii publicznej, praktyki środowisk lewicowych, zwiększanie kontroli państwowej, wojna kulturowa - to zmartwienia, które leżą na sercu każdego prawicowca. W tym Grzegorza Brauna - który nie omieszkał wyraziście przedstawić swojego stanowiska na najważniejsze obecnie tematy społeczno-kulturowo-polityczne.
Książka jest zapisem serii rozmów z Tomaszem Sommerem, przeprowadzonych w czasie pandemii roku 2020 oraz transkrypcji wystąpień posła na Sejm RP.
Książka Pawła Prüfera jest oryginalnym projektem, który zarówno w swej nazwie, konceptualizacji, jak i operacjonalizacji stanowi teoretyczną propozycję pewnego sposobu rozumienia świata, czy precyzyjniej – rzeczywistości społecznej, która podlega zmianom, przeobrażeniom, ale która jest w tym procesie kształtowana przez aktywność sprawczych jednostek. Nie jest to łatwa teoria, nierzadko wykraczająca poza czysty dyskurs socjologiczny, a wymagająca od Czytelnika pewnego zaawansowania i przygotowania teoretycznego, jak i wysiłku intelektualnego. Jest projektem do pewnego stopnia wyrafinowanym i intrygującym poznawczo. […] Przeprowadzone analizy socjologiczne sytuują się w różnych kontekstach teoretycznych, mają charakter refleksyjny i pogłębiony. Autor omawia problematykę, którą się bezpośrednio zajmuje, równocześnie włącza się w dialog z różnymi nurtami socjologii teoretycznej, zarówno klasycznej jak i współczesnej. […] Książka może być przydatna także socjologom o orientacji empirycznej, gdyż nie ma nic bardziej praktycznego i koniecznego dla nich jak dobra teoria. Jest to opracowanie bardzo erudycyjne, nasycone odniesieniami do naukowej literatury krajowej i zagranicznej, głównie włoskiej. Własne tezy autora są mocno osadzone w historii i współczesnej myśli socjologicznej. Odwoływanie się do literatury przedmiotu służy za kanwę do osobistej narracji oraz prezentacji własnych przemyśleń i ustaleń.
prof. dr hab. JANUSZ MARIAŃSKI
Społeczeństwo jest swoistym fenomenem, który nie tylko kształtuje człowieka, nadając mu różnorodne „barwy”, ale i samo ujawnia się nam w licznych metamorfozach, przez co bywa trudne do chwycenia w „obrazie jednolitym”. Tym, co charakterystyczne dla ostatnich dekad, jest głęboka dynamika przemian, jakim – w wieloaspektowym procesie, niczym „fala za falą” – ulega społeczeństwo. Z jednej strony odchodzi ono od swojego klasycznego obrazu, opisanego w licznych pozycjach socjologii, nauk politycznych i literatury faktu, z drugiej ukazuje, jak głębokie mogą być różnice w jego poszczególnych częściach, a także jak jest podatne na jawne i ukryte wpływy. Zrozumienie współczesnego człowieka wymaga zrozumienia społeczeństwa, jego przekształceń, osobliwości, kształtów i zniekształceń. Profesor Paweł Prüfer wprowadza nas w świat wnikliwej diagnozy wymagającej uwagi „na każdym kroku” lektury, będącej wymagającą intelektualną przygodą.
Praca – mająca „żelazną” logikę badawczą – została zbudowana w oparciu o imponujące źródła naukowe, a wywody ukazują głęboką wiedzę, mistrzostwo myśli i pióra, fantastyczne opanowanie naukowej polszczyzny, które wprowadzają Autora do elity współczesnych polskich socjologów. Nie jest to ocena na wyrost, bowiem lektura wymaga od Czytelnika rzetelnych fundamentów poznawczych, skupienia i uwagi, aby u finału przynieść obraz myśli osadzonej nie tylko w wiedzy, ale także autorskiej konstrukcji teoretycznej, nawiązującej do owidiuszowskiej zmienności, splecionej z powtarzalnością, z nieustannie ujawniającym się NOWYM. Dla socjologa i pedagoga praca ma jeszcze jedną wartość – badacz widzi diagnozowaną metamorfozę, jako „świadectwo ludzi moralnie dobrych”.
dr hab. MARIUSZ Z. JĘDRZEJKO
Dlaczego Europa tak zdecydowanie broni swoich granic? Dlaczego w ludziach, którzy uciekają przed wojną, przemocą i biedą, widzi tak wielkie zagrożenie? Dlaczego nawet dobra wola jednostek jest ograniczana przez prawo i struktury polityczne?
Europa nie jest gotowa na przyjęcie uchodźców. Przez wieki przygotowywała się przecież do czegoś przeciwnego – panowania nad obcym. Widać to nie tylko w porządku prawnym, ale i w takich kategoriach myślenia jak państwo narodowe, dom czy prawa człowieka, które w gruncie rzeczy są prawami obywatela. Człowiek, który nie jest obywatelem, staje się niewidoczny.
Pojawienie się uchodźców to szansa, by zastanowić się, dlaczego Europa – tak dumna z własnej otwartości – jest na Innego tak bardzo zamknięta. Uchodźcy każą zadać pytanie o sens domu, zamieszkiwania, gościnności i sąsiadowania. To nie tylko pytanie etyczne, ale też wyzwanie dla myślenia. Być może otwarcie granic to okazja, by przemyśleć wszystko od nowa i odkryć najgłębsze powody zamknięcia? Niewykluczone bowiem, że Europa jest iluzją, mającą zakryć jedno z najbardziej fundamentalnych i niepokojących doświadczeń człowieka: nieusuwalną bezdomność.
W psychologii wciąż nie ma jasności co do tego, czy ludzie wydajniej przetwarzają informacje, gdy są w nastroju pozytywnym, czy też gdy pozostają pod wpływem negatywnego nastroju. W odpowiedzi na to pytanie powstały koncepcje wskazujące, że to, w którym nastroju wystąpi wydajniejsze przetwarzanie informacji, może zależeć od dodatkowych czynników. W książce Poczucie samoskuteczności jako moderator wpływu afektu na wykonanie zadań prezentowane jest ujęcie nawiązujące do holistycznej tradycji, w ramach której założenia dotyczące sfer emocjonalnej i poznawczej poszerzono o postulaty związane ze sferą motywacyjną. W omawianej koncepcji po raz pierwszy uwzględniono także sferę osobowościową. Skoncentrowano się na postulatach dotyczących cechy osobowościowej, którą jest specyficzne poczucie samoskuteczności. Trzy eksperymenty przedstawione w książce dostarczyły wsparcia empirycznego dla prezentowanej koncepcji.
Niniejsza praca jest samodzielnym wkładem do problematyki relacji między afektem i poznaniem. Wprowadza ciekawy model teoretyczny, wyjaśniający wpływ poczucia samoskuteczności na zależność między afektem i funkcjonowaniem poznawczym, jak również dostarcza empirycznej weryfikacji tego modelu za pomocą rzetelnie przygotowanych i przeprowadzonych eksperymentów. Autor wykazał się dużą orientacją w podejmowanej problematyce oraz zdolnością krytycznej oceny dotychczasowych ustaleń teoretycznych, jak również umiejętnością stawiania własnych pytań badawczych.
prof. dr hab. Małgorzata Sobol-Kwapińska
Tomasz Łukasz Niemiec (ur. 1985) jest doktorem psychologii, pracuje w Wyższej Szkole Bankowej w Toruniu. Wyniki swoich badań nad psychologią emocji, poznania i osobowości prezentował m.in. na konferencji Canadian Psychological Association w Toronto. Innym obszarem badawczym, na którym koncentruje się dr Tomasz Łukasz Niemiec, jest robotyka społeczna. Pełni on jedną z funkcji kierowniczych w ogólnoeuropejskim projekcie grantowym PROSPERO. Odbył także szkolenie z pokrewnego obszaru nowoczesnych technologii i zmian zachowania organizowane przez Uniwersytet Boloński. Autor uczestniczy w tworzeniu polskich adaptacji testów psychologicznych. Jest również recenzentem amerykańskiego dwumiesięcznika „Psychological Reports”. W roku 2015 otrzymał nagrodę Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki za wybitne osiągnięcia naukowe.
Książka Marleny Krupy z jednej strony opisuje i analizuje obecność tekstów Jana od Krzyża w polskiej kulturze XX wieku, a z drugiej – jak pisze prof. dr hab. Beata Baczyńska w recenzji wydawniczej – „dotyka istoty ontologii dzieła sztuki i jego metafizycznego oddziaływania, roli twórcy we współczesnym świecie – twórcy, który odczuwa potrzebę doświadczania numinosum”. Refleksjom tym towarzyszą rozważania dotyczące kwestii języka jako medium ekspresji niewyrażalnych treści o charakterze numinotycznym.
Marlena Krupa – iberystka, literaturoznawczyni związana z Instytutem Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Specjalizuje się w hiszpańskiej poezji Złotego Wieku, opisując między innymi jej związki z poezją współczesną. W kręgu zainteresowań naukowych badaczki znajduje się również literatura ascetyczno-mistyczna, a w szczególności twórczość mistyków hiszpańskich: Jana od Krzyża i Teresy z Ávila. Autorka książki Duch i litera. Liryczna ekspresja mistycznej drogi świętego Jana od Krzyża w polskich przekładach (2011) oraz wstępu i redakcji nowego przekładu Pieśni duchowej Jana od Krzyża.
Anna Applebaum światowej sławy dziennikarka, laureatka nagrody Pulitzera za książkę ""Gułag"" na początku lat 90. zdecydowała, że chce mieszkać w Polsce. Wyszła za mąż za Radosława Sikorskiego, urodziła dwóch synów. Mówi, że jej dom jest w Chobielinie pod Bydgoszczą. Jej publikacje dotąd dotyczyły światowej polityki. W tej książce Applebaum po raz pierwszy opowiada o sobie, swoich przemyśleniach, motywacjach i wyborach życiowych.
Recenzowana monografia stanowi bardzo interesujące i niezwykle ważne z punktu widzenia amerykańskiej myśli polityczno-prawnej opracowanie poświęcone dorobkowi i poglądom XIX-wiecznego filozofa Stephena Pearla Andrewsa. Postać ta do tej pory rzadko stanowiła przedmiot badań naukowych, poświęcono bowiem Andrewsowi zaledwie kilka opracowań anglojęzycznych i pojedyncze prace europejskich autorów (… ). Ze względu na czasy, w jakich przyszło Andrewsowi żyć, miał on możliwość konfrontowania swoich poglądów z amerykańską rzeczywistością społeczno-polityczną, stając się jednym z największych orędowników szeroko
pojętych wolności indywidualnych, które wpływałyby na status prawny grup społecznych mogących w tamtym okresie o takich przywilejach jedynie pomarzyć. W ten sposób Autorka stawia sobie za cel przybliżenie polskiemu czytelnikowi postaci i poglądów S. P. Andrewsa, podkreślając jego wpływ na (… ) „konsolidację
środowisk prowolnościowych”, a także ukazując społeczno-politycznyklimat XIX-wiecznych Stanów Zjednoczonych targanych konfliktami wokół zakresu praw i wolności jednostek.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Pawła Laidlera, prof. UJ
Wizerunek kobiety w sieci i poza siecią to raport z badania nad relacją pomiędzy poziomem kompetencji medialnych a stereotypowością podejścia do wyglądu kobiet. Analiza ilościowa oraz jakościowa reakcji na fotografie modelek w różnym wieku, z których każda występuje w czterech odmiennych stylizacjach, pokazuje schematy myślenia szerokiego spektrum respondentów: mężczyzn i kobiet, młodszych i starszych, mniej i bardziej wykształconych, mieszkających w mieście i na wsi. Pomimo wyraźnego zróżnicowania stosunku do tego, co kobietom wypada, a czego nie wypada w określonym wieku, bez względu na to, czy sądy wyrażone zostały ostro i bezpardonowo, czy też łagodnie — wszystkich respondentów wydaje się łączyć jedno wyraźne oczekiwanie: kobiety mają obowiązek wyglądać ładnie — niezależnie, czy będzie im w danym stroju wygodnie, czy nie! O Autorce Małgorzata Bulaszewska — kulturoznawczyni, filmoznawczyni, medioznawczyni. W pracy naukowej zajmuje się retoryką polskiej blogosfery, cyfrowymi imigrantami i tubylcami, rezydentami i wizytantami. Interesuje ją sztuka filmowa (film fabularny, dokumentalny, animowany) w aspektach historycznych i współczesnych. Bada archetypy i trendy funkcjonujące w popkulturze. Członkini Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego oraz Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami. Nakładem Imprint Media ukazała się także jej książka Rola błazna w kulturze i polityce (2016).
Cenzobot to bot zrealizowany na platformie Twitter. Program tweetuje fragmenty tekstów z prawdziwych recenzji cenzorskich z okresu komunizmu. Obecnie dokumenty te znajdują się w Archiwum Akt Nowych.Twitter uznawany jest za jedną z najbardziej cenzurujących współczesnych platform cyfrowych. Dlatego to medium społecznościowe wydało się idealnym narzędziem do publikacji autentycznych wypowiedzi cenzorów i cenzorek. Pomysł na tweetowanie cenzury powstał po czystce botów na Twitterze w lutym 2018 roku.Każdy tweet (na wzór recenzji cenzorskich) składa się ze streszczenia, oceny i decyzji.Program działa regularnie od czerwca 2018 roku. Automat co 30 minut publikuje nowy tweet. Teksty zgromadzone w książce stanowią wybór z ponad 20 tysięcy tweetów.Do realizacji bota użyto narzędzia Cheap Bots, Done Quick.Bot był prezentowany na:Electronic Literature Organization Conference 13-17.08.2018, MontrealHa!wangarda / Noc Poezji, 3-6.10.2018, KrakówCopernicus Festival, 25.05.2019, Kraków
Publikację tę uważam za bardzo ważną, podstawową dla wiedzy o kulturze zarówno lokalnej, jak i globalnej, opracowaną z imponującą erudycją, syntetycznym rozmachem oraz znawstwem światowej i polskiej literatury przedmiotu [...].Włodzimierz Mich prowadzi konsekwentnie - krok po kroku - swojego czytelnika od zagadnień najogólniejszych (teoria opozycji oralność - piśmienność, poprzez [...] rozważania o relacji ogólności i umysłowości (a właściwie mentalności) [...] do rozdziałów omawiających problematykę narracji i memoryzacji oraz zagadnienie kreatywności w kontekście piśmienności. Odnoszę się z uznaniem do całego tego wywodu - autor wprawia w podziw bogactwem kontekstów, które przywołuje.Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Mencwela
Miniony, XX, wiek to czas rozkwitu wszelkich form międzynarodowej komunikacji. Nauka mówiąca właśnie o tym, jak słowa i obrazy oraz zawarte w nich znaczenia pokonują bariery wyznaczane granicami państw, różnicami językowymi czy konfliktami etnicznymi ma w Polsce, niestety, bardzo krótką historię. A przecież różne formy międzynarodowego i międzykulturowego komunikowania towarzyszyły ludziom od momentu zawalenia się wieży Babel! Warto zatem poznać zasady i reguły rządzące owymi procesami międzynarodowego komunikowania. Prezentowane Państwu ""Komunikowanie międzynarodowe"" to jeden z nielicznych, interdyscyplinarny podręcznik wyjaśniający kwestie terminologiczne, zagadnienia związane z socjolingwistyką, historią komunikowania międzynarodowego, postępującą globalizację. Omawia on też problemy dotyczące mediatyzacji współczesnego życia, powstawania społeczeństwa informacyjnego czy wreszcie public relations.
Autorka przedstawia stan wiedzy, wyobrażeń i poglądów polskich sędziów wydziałów karnych sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych na temat kary, karania i bezkarności. Socjologiczna analiza sędziowskiego wymiaru kary została oparta na danych uzyskanych w badaniu ankietowym i wywiadach pogłębionych. Pytania dotyczyły między innymi definicji kary, określenia jej funkcji i celów, cech i właściwości, wielodyscyplinarnej wiedzy penologicznej sędziów, czynników branych pod uwagę przez sędziów w procesie kształtowania kary, cech umysłu i charakteru pomocnych w wykonywaniu zawodu sędziego, opinii o zbyt surowym i zbyt łagodnym karaniu oraz bezkarności jako problemie społecznym. W analizie materiału empirycznego wykorzystano koncepcję autopojetycznego systemu prawa Niklasa Luhmana oraz koncepcję badań społecznych Pierre’a Bourdieu prowadzonych w „polu prawa” z wykorzystaniem takich pojęć jak habitus, doxa, reprodukcja. Interpretację materiału badawczego scalały wskazania teorii integralnokulturowej.
******
Judges on Punishment, Punishing, and Impunity. A Sociological Analysis of Judicial Sentencing
The author presents the comprehensive state of knowledge, notions and opinions concerning punishment, punishing and impunity of Polish criminal division judges in district, regional and appeal courts. The sociological analysis of judicial sentencing is based on data gathered in questionnaires and in-depth interviews. The questions concerned the definition of punishment, determining the functions, aims, qualities and aspects of the punishment, the multidisciplinary penological knowledge of judges, the factors taken into account in administering punishment by judges, the mental and personal qualities needed in judicial profession, the opinions regarding too harsh or too lenient punishment as well as impunity as a sociological problem.
Raport Polska wieś 2020 trafia do rąk Czytelników w wyjątkowym momencie. Pandemia wywołana wirusem COVID-19 dynamicznie zmienia sytuację na całym świecie, jej skutki odczuwalne są nawet w najmniejszych wsiach. Publikacja Fundacji na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA) rejestruje zatem stan sprzed zmian, których konsekwencje dzisiaj trudno przewidzieć. Pierwsze tygodnie pokazują, że system produkcji i dystrybucji żywności dostosowuje się do nowych warunków, lecz zamknięcie targowisk, restauracji, stołówek, utrudnienia w transporcie oznaczają dla wielu producentów ograniczenie zbytu, w tym możliwości eksportu. Z pewnością ujawnią się także inne negatywne efekty kryzysu, chociażby wywołane blokadą przepływu sezonowych pracowników rolnych.
Redaktorzy naukowi raportu, prof. Jerzy Wilkin i dr Andrzej Hałasiewicz, wraz z zespołem autorów, kontynuując już dwudziestoletnią tradycję, analizują sytuację obszarów rolniczych, przedstawiają obraz przemian demograficznych i społeczno-gospodarczych wsi, a także politycznych wyborów jej mieszkańców. Dzięki zachowaniu założeń metodologicznych przyjętych przy okazji pierwszej edycji raportu Czytelnik może śledzić omawiane procesy w długiej perspektywie.
W tym roku wracamy do problemu biedy na wsi, o którym pisaliśmy w 2000 r. Bieda niestety nie znika, zmienia się nieco jej skala i oblicze. Obawy, że w konsekwencji pandemii również wiejskie ubóstwo będzie się rozszerzało, wydają się uzasadnione. Ostatni rozdział raportu jest próbą rozpoznania zjawisk i trendów, które mogą odegrać istotną rolę w przemianach wsi w nadchodzących latach. Rozdział pierwszy, napisany przez pomysłodawcę i wieloletniego redaktora raportu, prof. Jerzego Wilkina, stanowi znakomite wprowadzenie, a równocześnie syntezę całości. Czytelników zachęcamy też do sięgnięcia po wcześniejsze wydania raportu dostępne na stronach FDPA: https://www.fdpa.org.pl/5,biblioteka.
Bohaterów Turbulencji łączą podróże międzynarodowe i międzykontynentalne: nie znają się nawzajem, ale wszyscy spotykają się w samolotach. To powieść układanka, której kompozycja, rozpoznawalna po przeczytaniu kilku rozdziałów, wciąga bez reszty. Jak potoczą się dalsze losy postaci napotkanych przez czytelnika tylko na chwilę? Czy będą dalej żyły w naszej wyobraźni? Ta opowieść o globalizacji, przyjaźni i miłości mocno zapada w pamięć.
Drastyczne opisy kaźni zasądzanej przez nowożytne prawo czyni tę książkę Michela Foucault (1926–1984) lekturą dla osób o mocnych nerwach. Nagrodą będzie nadzwyczaj wnikliwy obraz przemian prawodawstwa w czasach nowożytnych i współczesnych. Ta, wydana w 1975 roku, najpopularniejsza i najwyżej oceniana spośród publikacji Foucaulta wpisuje się w jego „krytyczną historię nowoczesności”. Od lat sześćdziesiątych XX wieku Foucault w serii rozpraw analizował relacje między wiedzą a władzą stanowiące jego zdaniem o kształcie współczesnego społeczeństwa. Szczególnie instruktywne są tu badania społecznego „marginesu” jak stosunek do szaleństwa czy właśnie przestępstwa. Ogólna teza autora „wiedza = władza” znajduje wymowną ilustrację w jego przeprowadzonej w tym tomie analizie przemian systemu karania. Narodziny więzienia w paradoksalny sposób wiążą się ze wzrostem poszanowania praw człowieka, gdyż znoszą arbitralność „monarchicznej” kaźni, ale w zamian oplatają całe społeczeństwo systemem wszechobecnego nadzoru. Więzienie jest tylko jego spektakularnym przejawem. Zamiast jednorazowego ataku na ciało skazanego nieustająca obserwacja i podporządkowanie – poddany, który uwolnił się od jednostkowej despotii, popada w sytuację obywatela zniewolonego inaczej: już nie brutalnie i fizycznie, za to dotkliwie dla jego prywatności kontrolowanej przez wszechwiedny i dlatego wszechwładny system.
Kiedy bezprecedensowa, globalna epidemia ogarnia świat, kto mógłby lepiej niż słoweński turbofilozof Slavoj iek odkryć jej głębsze znaczenia, zachwycić się jej niepojętymi paradoksami i przewidzieć głębię konsekwencji, a wszystko to w sposób, który wywoła u ciebie zadyszkę i siódme poty?Żyjemy w czasach, kiedy największym aktem miłości jest trzymać się z dala od przedmiotu uczuć. Kiedy rządy znane z bezlitosnych cięć w wydatkach publicznych potrafią nagle wyciągnąć z rękawa biliony. Kiedy papier toaletowy staje się towarem cennym niczym diamenty. I kiedy, zdaniem ika, nowa forma komunizmu może być jedynym sposobem uniknięcia drogi do globalnego barbarzyństwa.Pisząc ze zwykłą swadą i zamiłowaniem do analogii z kultury popularnej (na stronach książki ramię w ramię występują Quentin Tarantino i H.G. Wells obok Hegla i Marksa), iek przedstawia zwięzły i prowokacyjny obraz kryzysu, który rozszerzając się, pochłania nas wszystkich
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
