Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Najsłynniejszy w dziejach traktat o walce z mocami zła Młot na czarownice po raz pierwszy w całości w języku polskim!Oto ostatnia, trzecia część Malleus Maleficarum, której dotychczas brakowało.Część ta składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym znajdziemy dokładnie omówione przesłanki i sposoby wszczynania postępowań przeciwko czarownicom. W drugim autorzy przedstawiają zasady prowadzenia procesu, a w trzecim przybliżają sposoby wydawania wyroku. Wszystko to czynią z rozwagą, bardzo szczegółowo, w zależności od rodzaju i ciężaru rozpatrywanego przypadku.Ten swoisty kodeks postępowania w sprawach przeciwko czarownicom stanowi ważne i dotąd mało znane dopełnienie całości dzieła Kramera i Sprengera. Jest zarazem cennym dokumentem epoki objaśniającym zasady działania ówczesnego prawa. Jego treść niejednokrotnie okazuje się zaskakująca, gdyż w swej istocie przeczy wielu uproszczeniom i narosłym stereotypom przypisywanym działalności Inkwizycji oraz jej trybunałom i procesom.
Philippe Lançon, współpracownik francuskiego dziennika „Libération”, a także felietonista satyrycznego tygodnika „Charlie Hebdo”, może śmiało powtarzać, iż los darował mu drugie życie. 7 stycznia 2015 roku został ciężko ranny w zamachu terrorystycznym, do którego doszło w lokalu redakcji drugiej ze wspomnianych gazet. Jest jednym z nielicznych, którzy przeżyli… „Pocisk zgruchotał mu dolną szczękę i wybił zęby, zniekształcając twarz. Dziennikarz w stanie ciężkim został przewieziony do szpitala, gdzie po wielomiesięcznym leczeniu i kilkunastu skomplikowanych operacjach lekarzom udało się zrekonstruować zmiażdżone fragmenty twarzy, umożliwiając pacjentowi mówienie i jedzenie. Po długiej rekonwalescencji Lançon wrócił do pisania. Z notatek, maili, esemesów, rozmów z rodziną, przyjaciółmi i świadkami wydarzenia krok po kroku zrekonstruował tamten feralny dzień, a następnie opisał długą powrotną drogę do świata żywych” – pisał w piątą rocznicę zamachu Piotr Kieżun z „Kultury Liberalnej” w omówieniu książki wydanej przez Gallimarda w 2018 roku – książki, która szybko stała się literackim wydarzeniem. Zdobyła wówczas dwie ważne nad Sekwaną nagrody: Femina i Renaudot, a miesięcznik „Lire” ogłosił ją najlepszą książką roku.
Ulice amerykańskich miast w ogniu. Zimna wojna z Chinami. Szturm na Kapitol.
Utrwalany przez lata wizerunek Stanów Zjednoczonych jako wzoru do naśladowania dla innych państw kruszy się w zastraszającym tempie. Co się zza niego wyłania? Atak zwolenników Donalda Trumpa na Kapitol po przegranych wyborach, spiskowe teorie spod znaku QAnon, gospodarcza zapaść w pasie rdzy, kulturowe wojny: o aborcję, o klimat, o dostęp do broni. Systemowy rasizm nadal ma się tu dobrze, a ze względu na narastający konflikt i rywalizację technologiczną z Chinami ofiarami prześladowań stają się również osoby pochodzenia azjatyckiego. Dzisiejsza Ameryka to dom podzielony kryzysami które radykalizują już i tak spolaryzowane społeczeństwo.
Dom podzielony ostać się nie może te słynne słowa Abrahama Lincolna przypomniał w czasie kampanii wyborczej Joe Biden. Czy nowy prezydent, który niedługo po objęciu władzy zaczął gwałtownie tracić poparcie społeczeństwa, będzie w stanie przeprowadzić umacniające kraj reformy? Czy nieudane wyjście z Afganistanu, porażka w wojnie z terroryzmem na Bliskim Wschodzie oraz rosnące trudności z powstrzymywaniem działań Władimira Putina to ostateczny koniec globalnego przywództwa USA?
Andrzej Kohut w książce Ameryka. Dom podzielony w pogłębiony sposób analizuje wydarzenia i problemy ostatnich lat, dając nam jeden z najpełniejszych obrazów dzisiejszych Stanów Zjednoczonych.
Andrzej Kohut amerykanista, ekspert Centrum Analiz Klubu Jagiellońskiego, specjalista ds. nowych mediów w Ośrodku Studiów Wschodnich. Jest twórcą popularnego podcastu Po amerykańsku. Regularnie komentuje wydarzenia w USA dla polskich mediów. Przez kilka lat był koordynatorem Regionalnego Ośrodka Debaty Międzynarodowej w Warszawie oraz szefem działu zagranicznego portalu Klubu Jagiellońskiego. Pracował także jako prezenter radiowy w Radiofonii i Radiu Kolor.
Karl Jaspers (1883–1969), niemiecki filozof i psycholog, jeden z głównych przedstawicieli filozofii egzystencjalnej.
Napisana wkrótce po II wojnie światowej Idea uniwersytetu (wyd. drugie zmienione, 1946) jest wyrazem pogłębionej refleksji nad misją uniwersytetów, mającą niewątpliwe znaczenie dla kondycji człowieka i wielu aspektów jego działalności.
Problematyka książki jest umiejscowiona w obszarze nauk społecznych, zaś dominującą dyscypliną naukową pracy są nauki o polityce. Obejmuje również zagadnienia z zakresu historii, socjologii, stosunków międzynarodowych i antropologii. Sięga do tradycyjnie stosowanej metodologii w naukach o polityce, takich jak: metoda historyczna, analiza systemowa, ale też metodologii z innych dyscyplin: szczególnie metod badań ilościowych oraz jakościowych. Poszukując swoistych wzorców i prawidłowości charakteryzujących zjawiska społeczne i polityczne, autor swoją uwagę skupię głównie na latach 19912017.Głównym celem badawczym książki jest próba pełnego zrozumienia, opisu i wyjaśnienia roli, jaką odgrywali młodzi obywatele Ukrainy, ze szczególnym uwzględnieniem kategorii studentów, w procesach politycznych i społecznych zmian po 1991 roku. Wiele opracowań naukowych, , porusza kwestię udziału studentów w protestach politycznych (ostatnio przede wszystkim w odniesieniu do Rewolucji Godności), jednakże najczęściej są to studia teoretyczne i opisowe. Tymczasem zamiarem autora było przyjęcie podejścia empirycznego, które posłużyło do realizacji wyżej wskazanego celu badawczego. Z jednej strony pozwoliło to dokładniej przyjrzeć się zasobom symbolicznym młodych obywateli Ukrainy (ich poglądom, wizjom, ideom, interesom, hierarchiom wartości, wiedzy itp.). Ten cel szczegółowy został osiągnięty w toku analizy danych z badań ankietowych. Ogólne i szczegółowe hipotezy badawcze zaprezentowane w tej książce, zostały zweryfikowane w toku analizy danych zebranych podczas badań terenowych, które były realizowane od września 2017 roku do czerwca 2018 roku.Z drugiej strony konkretne kwestie i problemy zidentyfikowane na etapie badań ilościowych, zostały poddane analizie w oparciu o dane zebrane w trakcie wywiadów pogłębionych prowadzonych ze studentami na Ukrainie. W tym sensie został osiągnięty drugi ważny cel szczegółowy, tj. diagnoza, opis i wyjaśnienie dominujących w świadomości społecznej studentów wzorów zachowań (politycznej aktywności), które uznaje się za uzasadnione i skuteczne w relacji ze światem polityki.
Opowiadając historię dwóch kobiet o odmiennych losach, autorka analizuje epokę od czasów Big Brothera po lata współczesne w której liczy się tylko to, aby być widzianym. De Vigan przygląda się erze naznaczonej kultem mediów społecznościowych. Diagnoza ta jest bezlitosna to świat, w którym wszystko jest na pokaz i na sprzedaż, łącznie ze szczęściem rodzinnym.Autorka daje rozległy, surowy i aktualny obraz społeczeństwa. Powieść stanowi refleksje na temat mediów społecznościowych i wyrzeczenia się prywatności, dzieciństwa i dokonywanych na niego atakach. Telerama
Neokolonializm turystyczny. Połączenie turystyki, zbioru zachowań kojarzących się powszechnie z czasem przyjemności i rozrywek z kolonializmem, pojęciem opisującym relacje nacechowane wybitnie złowrogo. Czy da się to połączyć? Paweł Cywiński nie tylko tłumaczy jak to się łączy na gruncie teorii postkolonialnej i krytycznych teorii poświęconych turystyce, ale również odszukuje i opisuje przejawy zaproponowanej przez siebie definicji neokolonializmu turystycznego podczas wielomiesięcznych badań terenowych w Indonezji. Dzięki temu powstało pierwsze w literaturze naukowej dzieło całościowo poświęcone zjawisku neokolonializmu turystycznego. W pierwszej części monografii opisuje dokładnie to, w jaki sposób prowadzone były badania nad neokolonializmem turystycznym w Indonezji. Opisane zostały również wszystkie cztery indonezyjskie pola badawcze, w których przeprowadzane były badania: Mentawai, Borobudur, Tanah Lot i Prawirotaman. W części drugiej, poza zdefiniowaniem neokolonializmu turystycznego i wykazaniem rodowodu naukowego definicji, zaproponował również podział badań ze względu na trzy różne konteksty: przestrzenny, społeczno-kulturowy oraz gospodarczy. Część trzecią traktować należy jako swoisty raport z przeprowadzonych badań, opis poszczególnych przejawów neokolonializmu turystycznego w wyodrębnionych kontekstach i na wybranych poligonach badawczych, dlatego dzieli się ona na kilkanaście rozdziałów skupiających się na pojedynczych przypadkach, które oceniać należy w całości, bowiem dopiero całość jest przykładem opisywanego w tej książce zjawiska. ********* Tourist neocolonialism in Indonesia This book is devoted to the issue of tourist neocolonialism. Based on current postcolonial theory research on imperialism and colonialism, and based on research on dysfunctions of tourism, while omitting on purpose the current research describing the phenomenon of tourist neocolonialism itself, this paper proposes its own normal definition of the term "tourist neocolonialism." According to this definition, "tourist neocolonialism" is the asymmetrical relationship between the world of tourists and the world of inhabitants, resulting in the dependency and/or marginalization of the world of inhabitants by the world of tourists. In addition to the proposed definition, the paper analyses its individual elements and indicates the possible path for researching the phenomenon of tourist neocolonialism broken down into its specific contexts corresponding to the various types of geographical and social expressions. The proposed definition is verified in practice in Indonesia. 15 issues that can be viewed as case studies are described in total. They are devoted to various expressions of tourist neocolonialism, such as spatial exclusion, economic dependency, and the commercialization of culture. To this end, several months of field studies were conducted over four research ranges: near the Borobudur Buddhist temple in Java, near the Tanah Lot Balinese Hindu temple in Bali, in the Prawirotaman tourist district in Yogyakarta, Java, and on the Mentawai Islands. In addition to field studies, several dozen in-depth interviews were conducted as well. Furthermore, 13 data collection techniques were tested while studying individual contexts of tourist neocolonialism. Keywords: tourism neo-colonialism, Asia, colonialism, tourism, Indonesia, tourism space. PARTNERZY
W książce tej Maja Dobiasz-Krysiak przygląda się badawczo szkole waldorfskiej i jej społecznym uwarunkowaniom. Śledzi jej międzywojenną historię i związek z ezoterycznym, społecznym ruchem antropozoficznym oraz edukacyjnym ruchem Nowego Wychowania i Niemieckiej Pedagogiki Reformy. Analizuje znaczenia i wartości za jakimi się opowiada, przygląda się jej wzorcowym realizacjom niemieckim, a także jej polskiej adaptacji. Opisuje moment, w jakim pojawia się w Polsce lata osiemdziesiąte XX wieku i czas przełomu demokratycznego a także śledzi ówczesne środowiska alternatywne i edukacyjne, by móc wskazać czynniki, które sprzyjały jej rozwojowi i które wpłynęły na sposoby jej polskiej glokalizacji. Wreszcie rozmawia z członkami środowiska waldorfskiego w Polsce i analizuje ich narracje o szkole, pokazując na jakie potrzeby i oczekiwania społeczne odpowiadała w momencie swojego powstawania.
Trzymasz w rękach rewolucję. Biblię, o jakiej nigdy ci się nie śniłoBez dwóch zdań queer wyszedł z podziemia. Wyważył okna i szturmem wszedł do mainstreamu. Najwyższy czas poznać imiona głośnych skandalistów, niczym nieskrępowanych prekursorów, kreatywnych buntowników, którzy przeobrazili nasze myślenie o popkulturze spod znaku tęczy. Oto przed tobą święta księga queeru!Jaką drogę przeszedł RuPaul, by zostać najsłynniejszą drag queen na świecie? Czemu David Bowie stał się bożyszczem heteroseksualnych fanów, choć jednocześnie uznawany jest za niekwestionowaną ikonę dziwaków? Czy za lekkostrawnymi popowymi piosenkami George'a Michaela z czasów, gdy był jeszcze młodym liderem zespołu Wham!, kryje się gejowski przekaz?W Biblii queeru znani artyści i publicyści wyjaśniają, dlaczego dotychczas przemilczane tematy przedostały się do najpopularniejszych czasopism, stacji telewizyjnych oraz rozgłośni radiowych. Autorzy oddają głos tym, którzy przecierali szlaki dla kolejnych nieheteronormatywnych pokoleń. Dzięki tej książce dowiesz się, jak powstawała queerowa popkultura.A zatem start your engines, and may the best queer win!
Czy umysł można oderwać od ciała? Czy podejmując decyzje warto polegać na emocjach? Jak współpracują ze sobą serce i rozum?Łącząc swoje bogate doświadczenie badacza mózgu z przenikliwością filozofa, Antonio Damasio wytyka Kartezjuszowi tytułowy błąd. Polega on na oddzielaniu umysłu od ciała, a w konsekwencji także rozumu od emocji, i tego co w nas typowo ludzkie od tego co zwierzęce. Studiując przypadki pacjentów neurologicznych oraz opierając się na wynikach badań eksperymentalnych, przekonuje on, że racjonalne decyzje to nie te kierowane jedynie chłodną kalkulacją, ale oparte na emocjach i uczuciach. Twierdząc, że choć bez mózgu nasze życie wewnętrzne byłoby niemożliwe, Damasio sprzeciwia się poglądowi, że umysł to po prostu kora mózgowa. Wskazuje, że nasza psychika wyłania się w toku cielesnych interakcji ze środowiskiem przetwarzanych przez złożone obwody neuronalne.W Błędzie Kartezjusza Damasio podważa wiele tradycyjnych poglądów na umysł, poznanie i emocje, wskazując na siłę neuronauki w wyjaśnianiu natury ludzkiej. Jednocześnie w przystępny sposób prowokuje on do samodzielnego myślenia o myśleniu.
Patriarchat jest zakłamany i okrutny. My, Polki, jego ofiary, także takie jesteśmy. Dojedziemy każdą, która nas rozdrażni albo stanie nam na drodze. Albo przynajmniej ją pouczymy, ""dobrze"" jej doradzimy, żeby sobie nie myślała, że sama wie, co ma robić. Upokorzymy, wyśmiejemy, zhejtujemy, nie przepuścimy okazji, by boleśnie dowalić. A im jesteśmy zajadlejsze wobec innych, tym większej nienawiści i pogardy wobec nas samych to dowodzi. Czas się z tym rozliczyć i uporać, bo relacje między kobietami w Polsce zbyt często są nie do zniesienia. Dlatego prawo stanowione wobec nas takie jest! Dlatego kolejni politycy bez piątej klepki ciągle od nowa komplikują i zatruwają nam życie, zamiast je ułatwiać. Pozwalamy na to, ponieważ nawykłyśmy do przemocy. W domu, w pracy, w szpitalu, w internecie, nawet na cholernej jodze. Wszędzie to samo - przekraczanie granic, słowa, które nie mają prawa padać, sarkazm, pouczenia, ""dobre"" nieproszone rady, jawna i bierna agresja, sądy plotkarskie. Dopóki nie sięgniemy po własną moc - a dostęp do niej przynosi zaprzestanie pilnowania, oceniania, recenzowania, zawstydzania, wyśmiewania, upokarzania, dołowania i moralnego osądzania na każdym kroku samej siebie oraz innych kobiet - pozostaniemy skazane na zapyziały salon, przydeptane kapcie i zatłuszczoną kuchnię domu odwiecznej Anieli Dulskiej. Bezlitosny osąd da się zamienić w życzliwą ciekawość. Kompleksy i brak wiary w siebie można pokonać. Każdego dnia komuś się to udaje. Chcę, byśmy, gdy przyjdzie czas, umarły, będąc dla siebie siostrami. Wtedy będziemy żyły długo i szczęśliwie w pamięci kolejnych pokoleń kobiet, które będą wiedziały, z kogo brać przykład. O tym jest ta książka - Paulina MłynarskaPaulina Młynarska(1970) - niezależna dziennikarka i pisarka, felietonistka, podróżniczka, businesswoman. Zaangażowana społecznie feministka i certyfikowana nauczycielka jogi. Sama o sobie mówi, że ma na koncie już sześć życiorysów, a przecież to dopiero początek. Mieszka na Krecie z dwoma psami, trzema kotami i całym mnóstwem opowieści. Matka dorosłej córki. Jej profile w mediach społecznościowych śledzi ponad dwieście tysięcy osób.
C'est un dialogue bouleversant et dérangeant que propose Éric Fottorino dans La Peche du jour. D'emblée s'installent le malaise, l'inconfort et le questionnement, jusqu'a la nausée. Qui parle ? Pourquoi ce mélange de cynisme, d'indifférence, d'impuissance, entre deux personnages réunis sur le port de Lesbos, en Grece, évoquant d'un ton lapidaire le destin des migrants. L'un est un étrange pecheur qui fait commerce de leurs corps sans vie. L'autre un curieux client dont on ne sait s'il veut acheter ces cadavres, ou se racheter. Nous racheter.
Car c'est le miroir de nos renoncements que nous tend ce récit âpre et violent, aiguisé comme une lame, ou les mots sont autant d'incitations a nous réveiller. Des mots qui pourrissent de ne plus servir : accueil, entraide, secours, chaleur. Des mots qui n'ont rien a faire ensemble, comme crime de solidarité.
A travers cette fable cruelle, l'auteur interroge notre humanité perdue en se demandant si nous n'avons pas cessé d'etre humains. Au moment ou le sort des réfugiés est sans cesse instrumentalisé, ou des milliers d'hommes, de femmes et d'enfants meurent de traverser la Méditerranée parce qu'ils veulent vivre, La Peche du jour est un texte d'intervention pour réfléchir, pour s'indigner, pour agir.
Devant la chute drastique de la fécondité, la république de Galaad, récemment fondée par des fanatiques religieux, a réduit au rang d'esclaves sexuelles les quelques femmes encore fertiles. Vetue de rouge, Defred, servante écarlate parmi d'autres a qui l'on a ôté jusqu'a son nom, met donc son corps au service de son Commandant et de sa femme. Le soir, dans sa chambre a l'austérité monacale, elle songe au temps ou les femmes avaient le droit de lire, de travailler... En rejoignant un réseau clandestin, elle va tout tenter pour recouvrer sa liberté.
Paru en 1985, La Servante écarlate est aujourd'hui un classique de la littérature anglo-saxonne et un étendard de la lutte pour les droits des femmes. Si la série adaptée de ce chef-d'ouvre a donné un visage a Defred, celui d'Elisabeth Moss, cette nouvelle traduction révele toute sa modernité ainsi que la finesse et l'intelligence de Margaret Atwood. La Servante est un roman polysémique, empli de références littéraires et bibliques, drôle meme... et c'est a nous, lecteurs, de découvrir ses multiples facettes.
Podczas mojej drogi dos´wiadczyłem wsze?dzie trudnych stron bycia migrantem, bycia Innym – w Polsce, Iraku, w Niemczech. Dostrzegłem takz˙e, z˙e nie tylko wie?kszos´ci trudno zaakceptowac´ Innego, ale tez˙ odrzucony Inny hoduje i piele?gnuje swoje odrzucenie. To bardzo cze?sta postawa u emigranto´w, kto´ra rodzi polityczny radykalizm, postawy „anty-”. Dos´wiadczyłem tego zaro´wno w s´wiecie arabskich emigranto´w, radykalnie odrzucaja?cych kulture? Zachodu, jak i ws´ro´d Polonii. […] Tak, poniz˙enie, samotnos´c´, obcos´c´, oboje?tnos´c´ sa? stałymi dos´wiadczeniami emigranto´w. Jednak nie jest to pełna prawda o społeczen´stwach, kto´re nas przyjmowały. To prawdziwe rany, ale nie cała prawda. Obok nieche?ci, odrzucenia, spotkała mnie takz˙e ciekawos´c´, che?c´ zrozumienia, pomoc, sa?siedztwo, przyjaz´n´.
Otóż, cała współczesna kultura dziennikarska i wszystkie publiczne dysputy mają jedną wspólną cechę: ludzie nie wiedzą, jak zacząć myśleć. Nie dość, że ich myślenie jest zapożyczone z trzeciej i czwartej ręki, to w dodatku zaczyna się trzy czwarte drogi od punktu, skąd wyszedł cały tok rozumowania. Ludzie nie zdają sobie sprawy, skąd wzięły się ich własne myśli; nie pojmują implikacji swoich własnych słów. Do każdego wielkiego dziejowego sporu włączają się pod sam koniec, nie mając pojęcia ani jak się rozpoczął, ani czego on w ogóle dotyczy. Rozwijają swe poglądy w oparciu o absolutne prawdy, które, gdyby je poprawnie zdefiniować, uderzyłyby nawet ich samych nie jako absoluty, lecz absurdy. Takie myślenie to tylko gmatwanina, zaś im dłużej się myśli, tym bardziej wszystko się gmatwa. A u podstaw leży zawsze jakieś założenie, które jest wprawdzie dorozumiane, lecz tak naprawdę nie jest zrozumiane.
Na przykład, przeczytałem właśnie artykuł pióra pana Tildena, wspaniałego i podziwianego tenisisty, który zabrał głos w dyskusji na temat kiepskiego stanu, w jakim znajduje się jego dziedzina sportu. Jak stwierdził, „nic nie ocali angielskiego tenisa”, chyba że wprowadzi się pewne fundamentalne reformy, które następnie przedstawił. Anglicy, jak się okazuje, żywią dziwaczne, nienormalne przeświadczenie, że tenis jest rozrywką, toteż człowiek powinien uprawiać go dla przyjemności. Pan Tilden przyznał, że ten amatorski duch jest w narodzie powszechny również w odniesieniu do innych spraw i stanowi (jak słusznie zauważył) cechę narodowego charakteru. Cecha ta stoi jednak na przeszkodzie czemuś, co nazwał uratowaniem angielskiego tenisa. Miał na myśli to, co niektórzy nazwaliby udoskonaleniem tenisa, inni zaś — profesjonalizacją sportu.
Jest to bardzo typowy fragment, wzięty z gazety na chybił trafił i zawierający poglądy bystrego i zaangażowanego człowieka na temat dogłębnie mu znany. A przecież ów człowiek nie rozumie, co mówi, bo nie wie, co traktuje jako dorozumiane. Nie zdaje sobie sprawy ze stosunku środków i celów, aksjomatów i wniosków, w swojej własnej filozofii. I nikt pewnie nie byłby bardziej niż on zdumiony, ba, słusznie oburzony, gdybym mu wskazał, że podstawowe zasady jego filozofi i przedstawiają się następująco: (1) Jest w naturze rzeczy pewna absolutna i boska Istota, której imię brzmi Pan Tenis. (2) Wszyscy ludzie istnieją dla dobra i chwały Pana Tenisa, powinni dążyć do uosobionej w nim perfekcji i spełniać jego wolę. (3) W imię tego wyższego obowiązku mają poświęcić swe naturalne pragnienie, by zaznać jakichś rozrywek w doczesnym życiu. (4) Ta lojalność jest najważniejsza: należy miłować Pana Tenisa bardziej niż tradycję narodową, zachowanie narodowego charakteru i narodowej kultury, nie wspominając już o narodowych cnotach.
Tak oto wygląda wiara, albo zarys doktryny, rozwiniętej przed nami, choć nie zdefiniowanej. Jedyny sposób, by ocalić grę w tenisa, to pozbawić ją najważniejszej cechy gry, mianowicie dostarczania rozrywki i zabawy.
Fascynująca opowieść o naszej rzeczywistości i głos, którego potrzebujemy, by odzyskać wiarę w przyszłość. Świat, jaki znamy, na naszych oczach gwałtownie się zmienia. Masowe migracje powodowane wojną i biedą. Rosnące ceny podstawowych produktów. Katastrofy ekologiczne. Rewolucja technologiczna. Jak sobie z nimi radzić? Gdzie szukać perspektywy, która pomoże uporządkować poplątany obraz? W ekonomii? Gdy w Wielkiej Brytanii i USA zapytano ludzi, której grupie zawodowej ufają najmniej, ekonomiści uplasowali w czołówce niechlubnego wyścigu. Tylko politycy wypadli gorzej. Być może dlatego, że ekonomia rodem z Wall Street już dawno przestała służyć ludziom – to oni mieli służyć ekonomii.
Ta książka ma szansę wreszcie to zmienić. Abhijit Banerjee i Esther Duflo, laureaci ekonomicznego Nobla, przywracają należne miejsce prawdziwym ludzkim potrzebom, a podszyte ideologią fake newsy zastępują rzetelnymi dowodami. Czy niekontrolowany rozwój technologiczny to szansa czy zagrożenie? Co z oddziaływaniem gospodarki na katastrofę klimatyczną? Jak naprawdę napływ imigrantów odbija się na lokalnych pracownikach? Good Economics ustawia te dyskusje w nowym świetle i jednocześnie przywraca wiarę w misję i znaczenie ekonomii.
Książka ta nie jest podręcznikiem historii psychologii, nie chce także znanych poglądów historyków psychologii uzupełniać lub korygować. Ta książka nie jest także monografią – ani na temat życiorysu Karla Poppera, ani na temat jego twórczości! W tej książce opisuję pierwsze prace Poppera, dotyczące psychologii, które zaprowadziły go na teren filozofii, ze szczególnym uwzględnieniem teorii poznania i metodologii. Respektuję znaczenie i wielkość jego idei, które odkrywał w różnych okolicznościach i prezentował na rozmaite sposoby. Jednak w tej pracy ograniczę się tylko do fragmentu jego rozwoju w okresie młodości, który został zamknięty doktoratem w zakresie psychologii, przygotowanym pod kierunkiem Karla Bühlera. Teraz, jakby na tle wielkiej sylwetki Promotora, staje się rzeczą interesującą, ale i ważną to, co Karl Popper miał do powiedzenia na temat psychologii. Nie jakiejkolwiek, ale tej, która go „otaczała”, a przy tym stanowiła część „płynnej” wiedeńskiej rzeczywistości.
Fragment wstępu
Książka Włodzisława Zeidler pokazuje miejsca przenikania się filozofii i psychologii w życiu i pracach Poppera w okresie przed powstaniem jego prac najważniejszych. Dlatego Autor podkreśla, że jego książka nie jest biografią Poppera ani monografią na temat metodologii albo teorii nauki tamtego czasu. Podkreślić należy, że Zeidler przywołuje szereg informacji, które dotyczą tła środowiskowego i politycznego, które są niezbędne, aby właściwie zrozumieć rozwój samego Poppera, jego poglądów i orientacji jego uczniów. Bo właśnie te informacje na temat środowiska społecznego i politycznego ukazują czynniki, które miały odmienny wpływ na rozwój psychologii w Polsce i Rzeszy Niemieckiej. (…) Wiemy, że w ostatnich dziesięcioleciach, w obszarach polsko- i niemieckojęzycznych rozwinęły się odmienne sposoby pojmowania oraz interpretowania zarówno filozofii, jak i psychologii. Właśnie z tego powodu każde pośrednictwo i dialog są bardziej potrzebne niż się wydaje.
Fragment wprowadzenia prof. em. dr. Helmuta E. Lücka
Mechanizmy funkcjonowania człowieka w warunkach trudnych, nietypowych czy wręcz niebezpiecznych, takich jak więzienie, stanowią problem pozostający w kręgu zainteresowania naukowców wielu dyscyplin naukowych. Jest to temat niezmiernie szeroki, aktualny i ciągle stawiający wiele pytań oraz generujący wiele nowych rozwiązań koncepcyjnych. Szczególnym polem do tego typu badań i analiz teoretycznych może być specyficzne środowisko organizacyjne, jakim jest jednostka penitencjarna. Izolacja więzienna generuje dość szczególne warunki społeczne, w których dochodzi do codziennego spotkania dwóch kluczowych dla tego środowiska kategorii socjologicznych, jakimi są więźniowie oraz funkcjonariusze Służby Więziennej.Celem książki jest ukazanie użyteczności intuicji w przyczynianiu się do zapewniania bezpieczeństwa personalnego w jednostkach penitencjarnych. Wykorzystano do tego dorobek wielu nauk społecznych, zwłaszcza takich jak filozofia, psychologia, nauki o zarządzaniu, kryminologia i wreszcie nauki o bezpieczeństwie. Takie multidyscyplinarne ujęcie badanej problematyki pozwala na jej przedstawienie w sposób oddający nie tylko złożoność pojęcia intuicji, ale także ukazanie różnych możliwości jej obecności w życiu społecznym i wykorzystania do zapewniania bezpieczeństwa personalnego w warunkach jednostki penitencjarnej czy innej formalnej grupy zorganizowanej. Ukazano także zasadność argumentów za i przeciw intuicji w różnych okolicznościach z uwzględnieniem wielu perspektyw badawczych nie rozstrzygając o ich słuszności bądź braku słuszności.Fragment wstępu
Kategorie obcości, cielesności, odmienności są niezwykle wrażliwymi pojęciami funkcjonującymi w kulturze. Wszelkie próby ich usystematyzowania – czy to w socjologii, antropologii, czy filozofii – wskazują raczej na ich otwarty charakter niż na możliwość precyzyjnego opisu. Prezentowane eseje również nie roszczą sobie prawa do przedstawienia ujednoliconego obrazu tego, co kulturowo obce i odmienne. Termin „esej” potraktowany jest tu etymologicznie – jako próba uchwycenia omawianych terminów w przestrzeni współczesnych teorii humanistycznych. Teksty zamieszczone w książce stanowią propozycję interpretacji różnorodnych obrazów obcości i cielesności, eksponując ich aspekty nienormatywne, liminalne, transgresyjne. Jakkolwiek obcość przenikająca społeczno-kulturową rzeczywistość wymyka się ujednoliconemu opisowi, stanowi ona żywotną treść społecznych zachowań i praktyk kulturowych. Zwłaszcza współcześnie, przejmując przestrzeń nowych mediów i nowych form estetycznego wyrazu, kwestie obcości i odmienności ciała zachęcają do dalszych refleksji.
To niesamowite, ale też takie zwyczajne, jak nasze ciała prowadzą nas przez życie- EMILY RATAJKOWSKIEmilyRatajkowski, jedna z najsłynniejszych modelek i influencerek, długo sądziła, że skoro jej ciało należy do niej, decyzja, aby go użyć i na nim zarabiać, oznacza akt siły. Dopóki wybór był jej, dopóty ona korzystała.Z czasem jednak pojawiły się wątpliwości: a co, jeśli decyzja tylko pozornie należy do mnie?Co, jeśli zasady ustalają mężczyźni, a kobieta jest wynagradzana wyłącznie za to, czy swoim ciałem wpisuje się w ich fantazje?Co to znaczy być kobietą i towarem?Ta świadomość okazała się brutalnym przebudzeniem, a jego owocem jest książka o roli ciał w uprzedmiatawiającej i szowinistycznej popkulturze i próba odpowiedzi na pytanie, jak kobiety mogą wyzwolić się od władzy męskiego punktu widzenia.Wciągająca i poruszająca jak diabli - AMY SCHUMER
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
