Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Niniejsza publikacja dotycząca zagrożeń współczesnej demokracji koncentruje się na analizie komunikowania perswazyjnego, które stało się powszechne w związku z amerykanizacją kampanii wyborczych. W monografii skoncentrowano się zatem na opisie tego zjawiska, ze szczególnym uwzględnieniem erystyki jako narzędzia prowadzenia sporów politycznych. Osnową tych analiz jest kazus wyborów z 2005 roku, które uznano za najbardziej interesujące w ostatnim dwudzie-stopięcioleciu III RP. Zasadniczym celem pracy jest analiza zjawiska komunikowania perswazyjnego z perspektywy kandydatów biorących udział w polskich kampaniach prezydenckich.
Ze Wstępu do książki
Książka porusza ważne i aktualne zagadnienia zagrożeń demokracji poprzez zaburzenia sfery komunikacji społecznej. Trudno nie zgodzić się z Autorami, że specyfiką współczesnych demokracji są decyzje podejmowane na podstawie rzeczywistości medialnej. Jeśli zatem poszukujemy w przedstawionym tekście odpowiedzi na pytanie o problem erystyki, komunikowania perswazyjnego w funkcjonowaniu współczesnych demokracji, to z pewnością taką odpowiedź znajdujemy [...]. Pracę można uznać za interesującą i pożyteczną, dzięki niej otrzymujemy bardzo konkretną analizę wyników brzemiennej w skutkach kampanii prezydenckiej 2005 roku z punktu widzenia wysiłków na polu perswazji, której znaczenie przyjdzie nam doceniać w coraz większym stopniu.
Z recenzji prof. dra hab. Joachima Dieca
Obszerne cytaty z dzieł Durkheima, jak również i innych autorów sprawiać mogą wrażenie, że praca stanowi po prostu szkolną relację z poglądów klasyka. Taka jednak zdecydowanie nie jest. Autor uważa, poniekąd implicite, że aby zrekonstruować poglądy, należy je nie tylko poznać, ale i możliwie wiernie oddać i wkomponować w tok narracji. Bowiem cytowania to materiał, na którym Piotr Fabiś opiera swe wywody.
Już samo połączenie perspektywy teoretycznej z bogatym, pracowicie zebranym materiałem empirycznym – zwłaszcza w przypadku badań jakościowych – jest dla socjologa ogromnym wyzwaniem. O erudycji, odwadze myśli i przyjaznym dla czytelnika języku pisarstwa Autorki przekona się każdy, kto sięgnie po tę książkę. Jasność i bezpretensjonalność wywodu z pewnością nie zawężą grona odbiorców do grupy socjologów i antropologów czy politologów.
Anna Radiukiewicz, socjolożka, doktor nauk społecznych, adiunktka w Zakładzie Badania Elit i Instytucji Władzy Instytutu Studiów Politycznych PAN. Jej zainteresowania naukowo-badawcze koncentrują się wokół tematyki społeczeństwa obywatelskiego i demokracji, mieszczącej się w ramach pola badawczego subdyscypliny, którą za Edmundem Wnuk-Lipińskim można określić jako socjologię życia publicznego. Jest autorką publikacji dotyczących aktywności w sferze publicznej podejmowanej zarówno przez działaczy społecznych, jak i polityków. Zajmują ją też analizy, których celem jest diagnoza funkcjonowania administracji publicznej.
Sprawcze działanie katastrof dokonuje się poprzez zakłócenia i zniszczenia. Katastrofy wprowadzają zamęt, wytrącają z równowagi, dezorganizują porządek ludzkiej egzystencji, wymuszając nierzadko przewartościowanie obowiązującej wiedzy o świecie i zmianę kursu rozwoju cywilizacji; zawsze sygnalizują przy tym koniec pewnego świata, a równocześnie stymulują narodziny nowego. Ich dziwaczny urok bierze się z tego, że pozwalają nam doświadczyć czegoś niespodziewanego, a tym samym poszerzyć nasz horyzont poznawczy. Konrad Wojnowski podejmuje się w książce następującego zadania: tak zdefiniować katastrofę, by ukazać jej potencjalnie produktywny charakter. W tym celu sięga po filozofię mediów, teorię komunikacji i fizykę informacji – dziedziny nauki, które wskazują na bliski związek między twórczością (nowymi informacjami) a nieoczekiwanymi zdarzeniami. Następnie analizuje różne przypadki „pożytecznych katastrof”, które miały miejsce w polu kultury. Podjęta tutaj próba pozytywnej waloryzacji katastrofy stanowi wyzwanie świadomie rzucone nowoczesnemu fetyszowi bezpieczeństwa, który od XVIII wieku kształtował różne formy kulturowej aktywności na Zachodzie.
Jak to się dzieje, że przebywanie w towarzystwie radosnych osób podnosi nas na duchu? Dlaczego złość innej osoby sprawia, że również czujemy przypływ gniewu? Czy uczucia są zawsze zaraźliwe? Autorka wyjaśnia mechanizm zarażania afektywnego, omawia jego funkcje, a także przedstawia czynniki, które mogą modyfikować jego przebieg. Wśród nich szczególne miejsce poświęca relacji pomiędzy osobami, które wzajemnie zarażają się swoimi emocjami i nastrojami, pokazując, że do transferu afektu dochodzi wtedy, gdy są spełnione określone warunki.
Jak mówić o nauce i pisać o badaniach naukowych, żeby nie upraszczać, a jednocześnie nie nudzić odbiorców? Jak w czasach Internetu popularyzować wiedzę i prezentować treści naukowe, które rzadko bywają atrakcyjne wizualnie?
Jak znaleźć ciekawą formę i oprawę dla skomplikowanych teorii? Jakie środki retoryczne pomagają w relacjonowaniu postępów naukowych i pozwalają zrozumieć znaczenie wyników badań czy hermetycznych wywodów? Co eksperci robią w mediach i co media robią z ekspertami?
Na te i inne pytania odpowiadają autorzy tomu, który jest pierwszą na polskim rynku pozycją rozpatrującą zagadnienia z dziedziny science communication z perspektywy tradycyjnych i nowych mediów. Interdyscyplinarny zbiór może zainteresować medioznawców, dziennikarzy, socjologów, językoznawców, specjalistów PR, antropologów, politologów, historyków oraz przedstawicieli różnych dyscyplin, którzy chcą opowiadać o swoich badaniach, promować i popularyzować ich wyniki.
Komunikacja od zawsze była fundamentem nauki. Autorzy zebranych w tomie artykułów dowodzą, że stwierdzenie to pozostaje aktualne także współcześnie, a w epoce rozwoju mediów masowych i Web 2.0 zyskuje szczególne znaczenie. Małżeństwo nauki i mediów – choć zazwyczaj zawierane z rozsądku – może przynieść obu stronom wymierne korzyści.
Próba definicji i klasyfikacji dopalaczy
Aspekt prawny
Działanie prawne organów państwowych związane z przeciwdziałaniem obrotowi dopalaczami
Inicjatywy zinstytucjonalizowane i społeczne przeciwdziałające zjawisku tzw. dopalaczy
Szkoła wobec problemu dopalaczy
Słownik pojęć na temat psychoaktywnych środków zastępczych oraz zjawisk pokrewnych
Celem tej książki jest bliższe przyjrzenie się zjawisku zamieszkiwania. Wydawałoby się, że dla socjologa jest to jeden z prostszych i przyjemniejszych tematów: materiału do badania nie brakuje, bo właściwie każdy gdzieś mieszka i może o zamieszkiwaniu opowiadać, a samo badanie przeprowadzać można w ramach codziennych interakcji, choćby odwiedzając znajomych na kawie w ich mieszkaniu. Jednak ta łatwość okazuje się stanowić sporą przeszkodę. Bliskie i codzienne obcowanie z domem, rutynowe praktykowanie zamieszkiwania, powodują, że sądy i opinie o nim wypowiadanie są zazwyczaj bezrefleksyjnie.
Tomasz Zimoch, wybitny komentator sportowy - radiowy i telewizyjny - opowiada o kulisach swojej pracy. Anegdotom o znanych sportowcach, dziennikarzach, politykach, towarzyszą nigdy nieopowiadane historie z igrzysk olimpijskich, mistrzostw Europy i mistrzostw świata w piłce nożnej. Zimoch, wyrzucony kilka tygodni temu z pracy w radiu publicznym za udzielenie wywiadu jednej z gazet, nie stroni od opisu okoliczności zwolnienia. Mówi prosto z mostu, nazywając po imieniu obłudę i hipokryzję polityków, a także części środowiska dziennikarskiego.
Kąpiele, które są osią tematyczną tej książki, w swojej zmienności i różnorodności, w zależności od czasu i kręgu kulturowego, są fascynującym przedmiotem poznania. Dzięki tak wydawałoby się prozaicznej i powszechnej czynności, jaką jest mycie się, mamy okazję prześledzić zmieniający się stosunek nie tylko do higieny jednostek i grup ludzi, ale także różnorodność metod zażywania kąpieli, przyjrzeć się sprzętom i urządzeniom, które do tego służyły, a także relacjom społecznym z nimi powiązanym.
Kąpiele można traktować jak papierek lakmusowy, który wskazuje na stopień ucywilizowania naszego ciała – od jego naturalnego stanu, po stosowanie na nim nie tylko wody, ale także niezliczonej ilości płynów, szamponów, mydeł i innych kosmetyków. W ten sposób oddalamy się – dzięki postępowi cywilizacyjnemu – od natury, z jednej strony gubiąc ową „naturalność”, z drugiej zyskując m.in. możliwość obcowania z bliźnimi w zamkniętych pomieszczeniach bez konieczności ignorowania wrażeń zmysłowych. Można chyba stwierdzić, że ucywilizowanie tej sfery życia sprawiło, iż owe wrażenia są zdecydowanie bardziej pozytywne i pożądane.
Prezentowane w książce rozważania koncentrują się wokół znaczenia przeszłości pradziejowej, stanowiącej przedmiot badań archeologii, we współczesnej Polsce oraz zmian w tym zakresie po 1989 r. i w kontekście kultury ponowoczesnej. Jej celem jest wieloaspektowa analiza społecznego kontekstu funkcjonowania, wymowy, znaczenia oraz zakresu przywołań tejże przeszłości, rozwijanych także poza dyskursem akademickim. Książka ma również za zadanie określenie roli, jaką w opisywanych procesach odgrywa bądź powinna odgrywać archeologia, jako dyscyplina naukowa, badająca i interpretująca przeszłość, wobec wyzwań i zagrożeń, stających przed nią w XXI wieku. Poruszana problematyka koncentruje się wokół takich zagadnień jak m.in. społeczne funkcje archeologii, ochrona i prezentacja dziedzictwa archeologicznego, rezerwaty i skanseny archeologiczne, festyny archeologiczne i zjawisko odtwórstwa historycznego oraz muzea archeologiczne. Podejmuje również kwestię społecznego funkcjonowania stanowisk archeologicznych, na przykładzie rezerwatów kamiennych kręgów na Pomorzu, w pespektywie różnych zapatrywań i podejść do interpretacji oraz wykorzystania dziedzictwa archeologicznego.
Publikacja jest zwieńczeniem serii Genealogia współczesności. Historia idei w Polsce 1815–1939. Książka ma charakter przeglądowy, zawarte w niej są, przygotowane przez członków zespołu badawczego, analizy i podsumowania wszystkich istotnych czołowych polskich myślicieli i przedstawicieli prądów, nie tylko tych, których prace wydane zostały w ramach serii. O randze projektu świadczy również wstęp autorstwa Timothy’ego Snydera.
academia
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
Dlaczego jedne infografiki są bardziej zrozumiałe i atrakcyjne niż inne? Naszą uwagę przyciągają zwłaszcza fantazyjnie wymodelowane, subtelnie zabarwione, złożone i abstrakcyjne formy graficzne. Tak czasami wyglądają wizualizacje sieciowe, które od ponad dekady są wykorzystywane do przedstawienia skomplikowanych zjawisk i procesów w różnych obszarach życia.
„Dziś, kiedy świat jest zalewany nieustającymi strumieniami informacji, warto sobie uświadomić, że występujemy w nim zawsze w dwóch rolach, a mianowicie jako odbiorcy informacji oraz jako twórcy (generatory), bywa także, iż występujemy w trzeciej roli − jako projektanci form jej prezentowania. Autorka użyła w takim przypadku zręcznego terminu «wizualizator», co może stać się szanowanym zawodem; być może dr Osińska prognozuje powstanie takiego zawodu... W rolach tych […] konieczna jest teoretyczna i praktyczna wiedza na temat funkcji informacji, percepcji informacji, technik jej filtrowania i organizowania oraz sposobów jej reprezentowania (w tym wizualizowania) w różnych mediach oraz na temat technik jej transmisji. Nie jest to jednak wiedza ani łatwa, ani powszechna. Z tego właśnie powodu książka dr Veslavy Osińskiej jest szczególnie cenną pozycją wydawniczą”.
Z recenzji prof. Mieczysława Muraszkiewicza
Książka jest przeznaczona przede wszystkim dla badaczy w zakresie wizualizacji informacji oraz praktyków, reprezentantów każdej dziedziny naukowej, specjalizujących w technikach Infovis (Information Visualiation). Z pewnością skorzystają z niej również osoby wrażliwe na piękno infografiki lub nowicjusze, poszukujący wydajnych sposobów prezentacji dużych zbiorów danych. Pocieszające jest przebijające się w opracowaniu przesłanie, iż zaawansowane metody wizualizacji informacji przygotowały społeczeństwo do ery big data.
Rozmowy o inteligencji z wybitnymi polskimi intelektualistami. Rozmówcami Piotra Kulasa są: Agata Bielik-Robson, Zbigniew Bokszański, Henryk Domański, Dariusz Gawin, Joanna Kurczewska, Andrzej Mencwel, Paweł Śpiewak, Andrzej Walicki, Andrzej Waśkiewicz i Tomasz Zarycki.
Kategoria inteligencji jest wieloznaczna. Starałem się nie narzucać jednego sposobu jej rozumienia, ale zależało mi, aby w wywiadach obecny był wątek inteligencji etosowej. Rozmowy rozwijały się wokół kilku stałych zagadnień: oceny młodych środowisk, współczesnej roli inteligencji i intelektualistów, napięć pomiędzy klasą średnią a inteligencją, oceny inteligencji w czasie transformacji, jak również sensowności i potrzeby przekazywania „inteligenckich” wzorów.
Ze wstępu Autora
Piotr Kulas jest do tych rozmo´w doskonale przygotowany, przy czym na szczego´lnie wysoka? ocene? zasługuje (…) elastycznos´c´, z jaka? umie wprowadzac´ istotne wa?tki, uzależniając je od osoby rozmo´wcy czy charakteru rozmowy. (…) Jego dogłe?bna znajomos´c´ jednoczes´nie i tematyki, i naukowego dorobku rozmo´wco´w, ich z˙yciowej drogi to silna strona książki.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Krzysztofa Łęckiego
Książka poświęcona socjologii wiedzy Eliasa, której głównymi czynnikami są władza i kultura. Autorka śledzi związki między nimi, by ukazać, jak wygląda współzależność władzy i kultury, czyli jak powstaje i jest wykorzystywana władza w procesie wytwarzania i podtrzymywania normatywności.
Norbert Elias jest twór¬cą teorii procesu cywilizacji, która miała wyjaśnić przemiany europejskich instytucji władzy, obyczajów i mentalności od średniowiecza po czasy współczesne, dając zarazem klucz do analizy procesów transformacyjnych w innych społeczeństwach. Władza, cywilizacja, normatywność i kultura wiążą się ze sobą w modelu teoretycznym, który w całości mieści się w polu socjologii wiedzy. Władza jako relacja społeczna istnieje tam, gdzie istnieją reguły ograniczające stosowanie przymusu. Podstawową formą przymusu jest prze¬moc fizyczna. Cywilizacja to proces eliminowania przemocy fizycznej z życia społecznego, przekształcania jej w bardziej subtelne formy przymusu.
Rozdział pierwszy Autorka poświęca kwestii relacji między światem przyrody a światem społecznym, następnie zaś zależnościom między różnymi poziomami integracji społecznej. W rozdziale drugim opisuje powstawanie normatywnych wzorców postępowania jako kanonów. W kolejnym rozdziale przedstawia proce¬s wytwarzania normatywności, projektowania i przekazy¬wania habitusu oraz konstruowania kanonów. W rozdziale czwartym kładzie nacisk na konieczność uwzględnienia w badaniu społeczeństwa doświadczenia ludzkiego jako jego konstytutywnego składnika, dochodząc do tytułowego piątego wymiaru ludzkiej egzystencji. Rozdział piąty to próba spojrzenia z dużego dystansu na kulturę i wiedzę. Autorka zadaje sobie pytanie o relacje między zaangażowaniem i neutralnością jako cechami wiedzy i jej symbolicznych reprezentacji a zaangażowaniem jako cechą kultury. To także pytanie o możliwość zastosowania Eliasowskiej socjologii wiedzy do współczesnych społeczeństw wielokulturowych. We współczesnym świecie zagadnienie wielości kultur i metod zapewnienia ich pokojowej koegzystencji stało się kluczowe. Zdaniem Autorki socjologia Eliasa może dostarczyć odpowiedzi także na pytania, jakich jej twórca nigdy sobie nie zadawał. Jedno z nich dotyczy związków między kulturą, wiedzą i władzą w świecie, w którym zaangażowanie we własną kulturę musi z konieczności uwzględniać fakt, że bliźni żyjący tuż obok mogą być równie zaangażowani w swoją. Odmowa zdobycia się na neutralność wystarczającą do uznania cudzego zaangażowania może być pierwszym etapem cyklu przemocy: narastającego spiętrzenia wrogości, podejrzliwości i niechęci, które owocuje kumulacją energii i często, w dalszej perspektywie, jej rozładowaniem w postaci otwartego konfliktu z użyciem przemocy. Socjologia Eliasa, zdaniem Autorki, wyjaśnia zarówno pełzające wykluczenie, które zaczyna się od drobiazgów w rodzaju wyśmiewania odmiennego, regionalnego akcentu, a kończy się na segregacji, jak i wielkie, międzynarodowe konflikty kulturowe, etniczne i religijne, w cieniu których żyje dziś ludzkość.
iasto i wieś należy pożenić, aby z tego radosnego związku powstała nowa nadzieja, nowe życie i nowa cywilizacja.
Ebenezer Howard
W 1898 roku nieznany nikomu szeregowy brytyjski stenograf Ebenezer Howard opublikował książkę, która radykalnie zmieniła sposób myślenia o mieście i wsi: To-morrow. A Peaceful Path to Real Reform [Jutro. Spokojna droga do prawdziwych reform]. Utopijna z pozoru wizja sieci miast-ogrodów, łączących zalety dużych aglomeracji (możliwości zatrudnienia) i wsi (czyste powietrze i woda, niewielkie czynsze), otoczonych pasami uprawnej ziemi, miała w przekonaniu Howarda silne oparcie w ekonomii. Projekt miał bowiem pragmatyczny i praktyczny wymiar – autor przykładał wielką wagę do precyzyjnego wyliczenia kosztów budowy i rentowności całego przedsięwzięcia. Najważniejszym, dziś całkowicie niemal pomijanym aspektem koncepcji miasta-ogrodu była jednak zmiana społeczna – przeformułowanie struktury własności i zapewnienie godnych warunków życia ludziom uciekających ze wsi przed wyzyskiem i robotnikom gnieżdżącym się w ciasnych, pozbawionych dziennego światła lichych mieszkaniach. Świeżość i rewolucyjny charakter idei zawartych w publikacji, wznawianej od 1902 roku pod tytułem Garden Cities of To-morrow (Miasta-ogrody jutra) sprawiły, że szybko zyskały one wielką popularność i żarliwych wyznawców – w całej Europie jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać społeczne komitety założycielskie kolejnych miast-ogrodów (najbardziej znane to Letchworth Garden City i Welwyn Garden City). Pomysły Howarda przekonały Le Corbusiera, który nawiązał do nich w wydanej w 1924 roku Urbanistyce, a po nim kolejne pokolenia planistów, wizjonerów, decydentów i deweloperów. Jednak stopniowo zmieniana, wypaczana i wybiórczo traktowana koncepcja została ostatecznie sprowadzona w szerokim społecznym odbiorze do obrazu podmiejskiego osiedla z parkiem. Sama idea miasta-ogrodu pozostaje jednak ciągle jednym z najczęściej cytowanych i wykorzystywanych pomysłów i odbija się echem we współczesnych projektach miast i dzielnic. Lektura marzycielskiego tekstu Howarda przypomina o podstawowych zasadach, które zawsze powinny towarzyszyć planowaniu: wygody i ekonomii przyjętych rozwiązań z punktu widzenia użytkowników, powszechnej dostępności dóbr natury i kultury, zachowania i budowania więzi społecznych.
Głównym celem pracy było poznanie przekonań utrudniających adaptację społeczną nieletnich przebywających w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym. Liczne badania opisane w literaturze po roku 1990 wskazują, że koncentrowanie się jedynie na zmianach behawioralnych, dostępnych obserwacji nie prowadzi do trwałych zmian w funkcjonowaniu nieletnich, a sprzyja jedynie dostosowaniu do warunków i wymogów instytucji. Istotą zmiany w funkcjonowaniu młodego człowieka o zaburzonym procesie socjalizacji jest modyfikacja jego dominujących przekonań w oparciu o które interpretuje on różne informacje dotyczące siebie, innych oraz otaczającej rzeczywistości. Każda trwała zmiana zachowania wymaga także zmiany poznawczej.
Na potrzeby prezentowanego projektu zbadano wychowanków Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego. Analizą objęto również autorski program pracy z młodzieżą niedostosowaną społecznie prowadzony w MOW, zasadniczym celem było wskazanie czy stosowane formy i sposoby pracy indywidualnej oraz grupowej wpływają na zmianę dysfunkcyjnych przekonań w grupie nieletnich.
Wyniki uzyskane w tym projekcie wskazują na wysoki stopień skuteczności stosowanych oddziaływań opartych na założeniach terapii poznawczo-behawioralnej, jak również licznych zadań w procesie resocjalizacji opierających się na mocnych stronach nieletnich - ich właściwej identyfikacji i wspieraniu ich rozwoju.
Publikacja stanowi przydatny materiał dla kadry pedagogicznej pracującej z młodzieżą niedostosowaną społecznie, pedagogów szkolnych działających w obszarze zagrożenia niedostosowaniem społecznym, studentów pedagogiki, psychologii czy pracy socjalnej.
Jeśli trzeba by wskazać motyw przewodni książki, to chyba jest nim przemoc – ta realna, a może jeszcze bardziej ta symboliczna, która w Polsce towarzyszy nadal wszystkiemu, co wiąże się z seksualnością. Jeśli zatem socjologia krytyczna ma mieć sens, to właśnie takimi kwestiami powinna się interesować. W obecnej sytuacji hegemonii dyskursu katolicko-narodowego w sferze publicznej, głosów analizujących ten dyskurs i jednocześnie go przełamujących nigdy nie będzie zbyt wiele.
dr hab. Jacek Kochanowski, prof. UW
Rewolucja seksualna Polskę ominęła. Dopiero po 1989 roku zaczęły postępować zmiany norm obyczajowych, seks zaczął oznaczać coś więcej niż tylko prokreację, pojawiły się takie tematy, jak homo-, bi- i płynna seksualność, a prawa mniejszości, seks nastolatków, gwałty bądź edukacja seksualna stały się przedmiotem debaty publicznej. Zarazem pojawiły się głosy, że są to problemy niepolskie, a nawet antypolskie, niemające nic wspólnego z zainteresowaniami prawdziwych Polaków. Analizy zawarte w tej książce dowodzą, że jest zgoła odwrotnie.
Jak wskazuje autor, „postrzeganie osoby niepełnosprawnej intelektualnie jako badacza, który w ramach własnych zdolności i na podstawie doświadczeń społecznych konstruuje schematy poznawcze odzwierciedlające obraz świata, stanowi wciąż zaniedbaną przestrzeń badawczą. Niepełnosprawność intelektualna lekkiego stopnia nie pozbawia bowiem jednostek możliwości konstruowania własnych reprezentacji rzeczywistości, a rozwój wewnętrznych schematów przebiega zgodnie z poziomem wieku umysłowego i jakością specyficznych doświadczeń emocjonalno-społecznych”.
Dotychczas w niewielkim stopniu analizowano problem doświadczania stresu przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Autor tej pracy podjął się zadania przebadania poznawczych czynników radzenia sobie młodzieży z lekką niepełnosprawnością intelektualną w społecznych sytuacjach trudnych, a szczególnie dotyczących osób znaczących, tj. rodziców, nauczycieli, rówieśników. Wnioski płynące z tych badań mogą okazać się ważne dla pedagogów, wychowawców i nauczycieli młodzieży z lekką niepełnosprawnością intelektualną w kształtowaniu postaw życiowych podopiecznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
