Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Bez względu na to, czy zgadzamy się z założeniami koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu, czy też nie - jest ona obecna nie tylko w badaniach naukowych, ale także w praktyce gospodarczej. Szeroko pojęta odpowiedzialność za środowisko, społeczności lokalne, kulturę czy - ujmując to bardziej górnolotnie - za obecny i przyszły dobrobyt społeczeństwa, coraz częściej przypisywana jest również sferze biznesu. Globalny charakter konkurencji oraz ogromny wpływ sfery gospodarczej na funkcjonowanie jednostek oraz całych gospodarek spowodowały, że od biznesu oczekuje się zwiększonego zainteresowania problemami społecznymi.Takie spojrzenie na biznes zmienia percepcję wartości, jakiej przedsiębiorstwa dostarczają klientom oraz pozostałym interesariuszom. Funkcjonowanie według dotychczasowych zasad może być niewystarczające. Klienci nie są już bowiem zainteresowani zakupem produktu o określonych właściwościach, na warunkach proponowanych przez przedsiębiorstwa. Chcą partycypować w całym procesie, współuczestnicząc tym samym w tworzeniu wartości dla siebie.Przedstawiona Czytelnikowi monografia prezentuje pojęcie społecznej odpowiedzialności biznesu, potrzebę i sposób jej uwzględniania w działaniach rynkowych przedsiębiorstw. Zaprezentowano także koncepcję marketingu wartości, wraz z określeniem działań związanych z kształtowaniem produktu, promocji, ceny i dystrybucji. Przedstawiono także pojęcie marki pracodawcy i działań związanych z jej kształtowaniem. Najważniejszą częścią niniejszej publikacji są wyniki badań dotyczących społecznej odpowiedzialności biznesu i kształtowania wartości na polskim rynku.
Judith Butler's Gender Trouble is a perfect example of creative thinking. The book redefines feminism's struggle against patriarchy as part of a much broader issue: the damaging effects of all our assumptions about gender and identity.
Looking at the factionalism of contemporary (1980s) feminism, Butler saw a movement split by identity politics. Riven by arguments over what it meant to be a women, over sexuality, and over class and race, feminism was falling prey to internal problems of identity, and was failing to move towards broader solidarity with other liberation movements such as LGBT.
Butler turned these issues on their head by questioning the basis that supposedly fundamental and fixed identities such as 'masculine/feminine' or 'straight/gay' actually have. Tracing these binary definitions back to the binary nature of human anatomy ('male/female'), she argues that there is no necessary link between our anatomies and our identities. Subjecting a wide range of evidence from philosophy, cultural theory, anthropology, psychology and anthropology to a renewed search for meaning, Butler shows both that sex (biology) and gender (identity) are separate, and that even biological sex is not simplistically either/or male/female. Separating our biology from identity then allows her to argue that, while categories such as 'masculine/feminine/straight/gay' are real, they are not necessary; rather, they are the product of society's assumptions, and the constant reproduction of those assumptions by everyone around us. That opens up some small hope for change: a hope that – 25 years after Gender Trouble's publication – is having a huge impact on societies and politics across the world.
„ALBO albo” jest pismem promującym interdyscyplinarne, humanistyczne spojrzenie na człowieka i kulturę. Nasza oryginalność wyraża się w podejmowaniu aktualnych tematów z dziedziny psychologii, psychoterapii, psychiatrii, filozofii, sztuki, literatury, kultury i religii. Prezentujemy także poezję, opowiadania, ilustracje graficzne polskich autorów oraz cenne myśli (aforyzmy) wybitnych myślicieli wszystkich czasów. Jesteśmy pismem ideowym o szerokich horyzontach – interesuje nas człowiek jako twórca siebie i twórca kultury. Naszą inspiracją jest myśl wybitnego szwajcarskiego psychologa i psychiatry – Karola Gustawa Junga. Nasi Czytelnicy to osoby o otwartym umyśle, wrażliwe na sztukę, wiedzę i żywe zjawiska współczesnej kultury. Wszystkich, którzy wspierają nasze pomysły i szukają z nami bliższego kontaktu zapraszamy do prenumeraty „ALBO albo”. Od 1995 roku organizujemy spotkania z Czytelnikami „ALBO albo” – Forum Inspiracji Jungowskich. W ramach „ALBO albo” działa Rada Naukowa – tworzą ją znani w Polsce badacze, którzy reprezentują takie dziedziny wiedzy, jak filozofia, psychologia, psychiatria, teologia, fizyka, antropologia filozoficzna i prahistoryczna.
Książka przedstawia współczesne ruchy queerowe poprzez głosy i refleksje aktywistów i aktywistek od lat zaangażowanych w działania na rzecz praw osób LGBTQ. Autorka skupia się na zbudowaniu socjologicznego portretu prezentującego queerowy aktywizm na podstawie narracji osób go współtworzących. Chodziło o ukazanie wewnętrznych dyskusji, negocjacji celów czy różnorodności idei obecnych wśród działaczy i działaczek. Publikacja ta, będąc pewnego rodzaju lustrem omawianych ruchów, pokazuje, że mimo wewnętrznych napięć wynikających z różnorodności ram działań kolektywnych tytułowa „queerowa solidarność” jest nie tyle oddalonym i nierealizowalnym, utopijnym projektem, ile raczej codzienną, związaną z wieloma trudnościami i wewnętrznymi konfliktami, praktyką. Mówienie o codziennej solidarności nie ma na celu tuszowania czy przemilczania różnic oraz sporów pomiędzy działaczami i działaczkami, ale raczej dowartościowanie społecznego aktywizmu.
Solidarność queerowa jest na gruncie polskiej literatury naukowej pierwszą tak szeroko zakrojoną analizą ruchów społecznych działających na rzecz członków mniejszości seksualnych. Autorce udało się w przekonujący sposób zaprezentować złożoność rodzimych ruchów queerowych oraz różnorodność motywacji, celów i strategii preferowanych przez aktywistki i aktywistów, a jednocześnie zaakcentować nadrzędną w ich działaniach zasadę solidarności. Książka Justyny Struzik powinna być lekturą atrakcyjną poznawczo nie tylko dla czytelników zajmujących się socjologią ruchów społecznych czy socjologią seksualności, ale również dla wszystkich zainteresowanych współczesnymi przemianami społeczno-kulturowymi.
Fragment recenzji dr hab. Doroty Majki-Rostek, prof. Uwr
"Niniejsza publikacja jest przyczynkiem do diagnozy i analizy dorobku publikacyjnego polskiej subdyscypliny socjologii muzyki. Zaprezentowane w niej opracowania ukazują obszary zainteresowań współczesnych badaczy oraz określają tematykę przyszłych eksploracji poznawczych. Zasadniczo wszystkie teksty odnoszą się do audiosfery, czyli przestrzeni dźwięku, ktorą nasycone są współczesne społeczeństwa." - Fragment
Społeczne życie hipoteki podejmuje problematykę ważną w debacie dotyczącej uwarunkowań, przebiegu oraz następstw transformacji ustrojowej w Europie Środkowej i Wschodniej (ze szczególnym uwzględnieniem Polski), w obszarze kredytów hipotecznych oraz zadłużenia gospodarstw domowych. Książka ma szansę być istotnym głosem w naukach społecznych, a także w dyskusjach pozaakademickich, podejmowanych przez kredytobiorców, media, finansistów i polityków. Jest stymulującym przykładem socjologicznej krytyki rozwiązań systemowych dominujących w państwach realizujących neoliberalne polityki publiczne w sferze mieszkalnictwa. Wartość pracy podnosi znacząco powiązanie problematyki badanej na poziomie krajowym z poziomem transnarodowym. Jej zasadniczym wyróżnikiem jest sformułowanie i prezentacja perspektywy konkurencyjnej wobec dominującej wśród ekonomistów oraz bankowców koncepcji modernizacji ekonomicznej opartej na kapitale zagranicznym oraz regułach globalnej finansjalizacji.
Prof. dr hab. Krzysztof Jasiecki
Książka Mikołaja Lewickiego jest ważną publikacją z co najmniej dwóch powodów. Pierwszy i najważniejszy jest taki, że w polskiej debacie naukowej dostajemy wreszcie szansę na zapoznanie się z gruntowną socjologiczną analizą zjawiska kredytu hipotecznego, uważanego – słusznie – za kluczowy czynnik strukturotwórczy współczesnych społeczeństw kapitalistycznych. Drugi zaś jest taki, że analiza ta jest wykonana w sposób kompetentny.
Dr Jan Czarzasty
dr Mikołaj Lewicki - socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego, opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Przyszłość nie może się zacząć. Polski dyskurs transformacyjny w perspektywie teorii modernizacji i teorii czasu.
Twórczy, intelektualny ferment i badawczy boom w polskiej familiologii ostatnich lat musiały w końcu zaowocować taką pracą. (...) Największą wartością książki jest zebrany przez Sikorską „materiał dowodowy”. To z niego pochodzą choćby nowe metafory (np. dziecko dyktator, dziecko bestyjka, dziecko Maverick), które mają wszelkie szanse, by wejść do kanonu słów kluczy opisujących po nowemu proces socjalizacji. Co jednak istotniejsze od nowej metaforyki, w końcu ktoś opisał za pomocą przekonującego materiału badawczego opresyjność życia rodzinnego w Polsce i ciężką pracę emocjonalną, jaką się wykonuje w rodzinie (zarówno z perspektywy kobiet, jak i mężczyzn). Ktoś końcu zaprezentował badawczą argumentację na rzecz tezy o rodzinie jako katastrofie dla życia prywatnego (…). W końcu ktoś opisuje postbadawczo to specyficzne napięcie, jakie rodzi się w głowach rodziców rozdartych między wiarą w umysł dziecka jako tabula rasa a wychowawczą bezsilnością. W końcu ktoś opisuje dzisiejsze rodzicielskie strategie nadopiekuńczości.
Sikorska zderza to, co jest wyobrażeniem na temat norm w życiu rodzinnym i norm wychowawczych, z widocznymi jak na dłoni praktykami rodzicielskimi. To ewidentne nowe cegiełki dodane do gmachu wiedzy socjologicznej, a może i całej dziedziny nauk społecznych.
Z recenzji prof. dr. hab. Tomasza Szlendaka
Indywidualizacja jednostki powoduje, że rodzina zmienia swój kształt i staje się grupą negocjowalną, obieralną, zmultiplikowaną. (…) Obserwowane we współczesnych społeczeństwach epizodyczność i płynność, niestabilność oraz niepewność, denormalizacja ról społecznych czy szybkie tempo rozwoju nowych technologii, zwłaszcza technologii komunikacji medialnej, są wyzwaniem dla badaczy rzeczywistości. Zdaniem Sikorskiej, teorie praktyk oferują ramy metodologiczne dopasowane do analizowania współczesności.
Z recenzji dr hab. Marioli Bieńko
Podstawowym celem książki jest analiza i opis przemian socjologii rodziny jako subdyscypliny naukowej, rozwoju metodologii badania sfery życia rodzinnego, wreszcie przemian praktyk rodzinnych i rodzicielskich we współczesnej Polsce.
W części empirycznej autorka przeanalizowała: sposoby konstruowania definicji rodziny; społeczne otoczenie rodzin; aspekty opresyjności życia rodzinnego; normatywne oczekiwania dotyczące matek, ojców i dzieci w zestawieniu z codziennymi doświadczeniami i praktykami; strategie rodzicielskie; rolę urządzeń elektronicznych używanych przez dzieci w kształtowaniu relacji rodzice–dzieci; zróżnicowanie obowiązków i ról matek i ojców.
Małgorzata Sikorska, dr, pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się przede wszystkim socjologią życia rodzinnego oraz przemianami współczesnego społeczeństwa polskiego. Jest autorką książki Nowa matka, nowy ojciec, nowe dziecko – o nowym układzie sił w polskich rodzinach (2009). Wspólnie z Anną Giza wydała podręcznik akademicki Współczesne społeczeństwo polskie (2012).
Bezczelna, wzruszająca, niezwykła - rozmowa z Manuelą Gretkowską, naszą narodową libertynką. O miłosnych komplikacjach, slow life i fast sex, duchowości, narkotykach, a przede wszystkim o współczesnej Polsce. Manifest swobody myślenia i bycia wbrew wszystkiemu: cenzurze, hejtowi, banowaniu, przemilczaniu i wycinaniu. Książka antysarmacka, raczej nie dla katolików. Dla mnie najważniejsze jest to, by nie powtarzać cudzych myśli i dobrze napisać własne. A że komuś się nie spodoba? Jesteś panną na wydaniu i zalotnicy ci powiedzieli, że nie jesteś w ich targecie? Manuela Gretkowska Manuela Gretkowska - pisarka, autorka ponad dwudziestu książek tłumaczonych na wiele języków. W tym m.in powieści "Trans", "Agent", "Miłość po polsku", "Kobieta i mężczyźni", "Na linii świata", esejów: "Światowidz", "Silikon", dzienników: "Polka", "Obywatelka", "Europejka". Patrycja Pustkowiak - pisarka i dziennikarka, absolwentka socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutowała głośną powieścią "Nocne zwierzęta" (2013), która znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike i była nominowana do Nagrody Gdynia. W 2016 roku otrzymała Nagrodę im. Adama Włodka przyznawaną przez Fundację Wisławy Szymborskiej. W 2018 roku wydała drugą powieść "Maszkaron", a jej opowiadanie znalazło się w tomie "O psach".
Praca jest obszernym studium, w którym autor poddał wszechstronnej analizie złożoną antroponimię ludności ruskiej zamieszkałej na historycznych terenach wschodniej Lubelszczyzny, ściślej – na historycznym pograniczu polsko-ruskim. Autor zwraca uwagę za zróżnicowanie terytorialne nazewnictwa osobowego na tym obszarze, pozostające w związku z zasięgami dialektalnymi na badanym terytorium. Przy czym pogranicze zachodnio-wschodniosłowiańskie jest tu rozumiane w odniesieniach historycznych i rozpatrywane od początków wielokierunkowego, wieloetnicznego, wielokulturowego i wielojęzycznego osadnictwa (…). Ze szczególnym uznaniem należy odnotować dobór źródeł będących podstawą materiałową pracy; imponuje zarówno ich ilość, jak i jakość, a także „rozłożenie” w terenie i w czasie. Stanowią je dawne księgi metrykalne wielu parafii unickich z kilku wieków. Oryginalny materiał onomastyczny (antropologiczny) wyekscerpowany na ich podstawie i poddany wszechstronnej analizie daje możliwość nie tylko statystycznego opisu sytuacji w zakresie antroponimii w danych okresach i na danym terenie, ale pozwala uchwycić również tendencje rozwojowe i wszelkie zmiany w miejscowym imiennictwie na przestrzeni kilku wieków. Pozwala więc na uchwycenie dynamiki historycznych zmian, ich kierunków i przyczyn. Autor tę szansę, jaką dają źródła, wykorzystał, podejmując niekiedy stricte socjolingwistyczne interpretacje stwierdzanych na podstawie źródeł faktów zarówno ilościowych, jak i jakościowych.
Prof. dr. hab. Czesław Łapicz
Wzrastające zastosowanie środków obezwładniających przez służby mundurowe, a nawet przez osoby fizyczne, powinno skłaniać do refleksji, czy zjawisko to ma pozytywny wpływ na bezpieczeństwo obywateli i państwa. W jakim zakresie broń nieśmiercionośna ogranicza ryzyko śmierci? Wobec kogo jest ona używana i jaka jest jej skuteczność? Czy jej zastosowaniem przyniesie poprawę naszego bezpieczeństwa czy tez przeciwnie, stanie się ona narzędziem w rękach przestępców i terrorystów, stwarzających realne zagrożenie dla nas, przeciętnych obywateli? Jaka będzie rola broni nieśmiercionośnych w przyszłych konfliktach zbrojnych?Autor, udzielając odpowiedzi na powyższe pytania, podkreśla, że broń i środki nieśmiercionośne będą odgrywały coraz większą rolę w bezpieczeństwie, głównie dzięki dalszemu rozwojowi technologicznemu, ale także i naturalnemu dążeniu społeczeństw demokratycznych do deeskalacji przemocy we wszystkich dziedzinach życia ludzkiego. Mogą one jednak stać się także narzędziem agresji, dlatego poznanie ich możliwości i ograniczeń będzie kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i obywateli.
W książce podjęto rozważania z zakresu antropologii ekonomicznej i antropologii codzienności. Na podstawie niepublikowanych materiałów źródłowych prywatnych zeszytów z rachunkami domowymi prowadzonych przez wiele lat przez trzy kobiety o różnej sytuacji zawodowej i rodzinnej, w nieco odmiennych warunkach kulturowych autorka dokonała interesującej antropologicznej analizy aktywności polskich gospodyń w czasach powojennych i w okresie potransformacyjnym, po 1989 roku. W monografii omówiła codzienne praktyki dotyczące prowadzenia gospodarstw domowych, rodzaju najczęściej kupowanych towarów i usług, nawyków żywieniowych i konsumpcyjnych, sposobów zamieszkiwania, zasad dbałości o ciało i higienę, form spędzania czasu wolnego, a także światopoglądu, religijności, stosunku do polskiej tradycji kulturowej.Publikacja jest adresowana do badaczy życia społecznego antropologów, socjologów, ekonomistów i kulturoznawców. Może być również atrakcyjną lekturą dla szerszego grona czytelników, którzy szukają niekonwencjonalnej i drobiazgowej refleksji nad polską codziennością ostatnich sześćdziesięciu lat.
W większości współczesnych nawiązań do chłopskiego dziedzictwa powraca przekonanie o szczególnej roli wiejskiego pochodzenia w kształtowaniu polskiej mentalności, a nawet o jego formacyjnym charakterze – chłopska kondycja bywa często postrzegana jako podstawa społecznych wyobrażeń, powszechnych postaw i preferowanych stylów życia, gustów, nawyków, upodobań. Z tak określonej genealogii zbiorowej mają wynikać określone konsekwencje kulturowo-obyczajowe. Jako przykład można by wskazać choćby uprzywilejowanie pewnych sposobów uczestniczenia w dyskursie – orientacja na konkretne doświadczenie i anegdotyczną jednostkowość przypadków zamiast refleksji systemowej; deklaratywny solidaryzm społeczny, retoryka „zgody” i skłonność do eufemizowania i tabuizowania rzeczywistych podziałów; specyficzna dynamika sporów politycznych, bliższa różnicom środowiskowym niż stricte ideologicznym.
Następną kwestią, wskazywaną w rozlicznych omówieniach, byłaby powszechna formuła religijności, o charakterze obrzędowo-kolektywnym, zdominowana przez relacje hierarchiczne i „pastoralny” autorytet kościelnych instytucji (miałyby o tym świadczyć popularne formy współczesnego kultu, zrodzone z ducha ludowej pobożności, reprezentowane choćby przez swoisty folklor jasnogórski, licheński bądź wadowicki). I wreszcie, przejawy postchłopskiej mentalności bywają też dostrzegane w sposobach organizowania parcelowanej i prywatyzowanej przestrzeni publicznej, z silnym akcentowaniem wyznaczników terytorialności (postrzeganych jako współczesna mutacja „sporów o miedzę”) – od sporów sąsiedzkich, poprzez anarchiczność i swoisty „woluntaryzm zabudowy”, popularność ogródków działkowych, aż po zwyczaj grodzenia trawników i osiedli.
Grzegorz Grochowski
Buntujmy się!Frdric Gros wzywa nas do nieposłuszeństwa. Autor zagłębia się w myśl filozoficzną Foucaulta, Montaigne'a, Kartezjusza czy Kanta, cytuje Dostojewskiego, św. Łukasza i św. Mateusza. Sięga głęboko w historię, do antyku i omawia postać Antygony, która jest zarazem symbolem nieposłuszeństwa wobec Kreona i posłuszeństwa wobec podstawowego porządku rodziny. Pisze o Thoreau, który odmawiał płacenia podatków.Frdric Gros omawia także aktualne wydarzenia, które jego zdaniem wskazują na rodzenie się nowych form nieposłuszeństwa: demaskatorzy (sprawa Snowdena), zbiorowe protesty (Okupuj Wall Street, parasolowa rewolucja w Hongkongu).Potwory istnieją, ale jest ich niewiele, choć spośród nich sporo jest naprawdę niebezpiecznych; te, które są bardziej niebezpieczne to zwykli ludzie, urzędnicy służby cywilnej, gotowi wierzyć i słuchać bez dyskusji.Cytat z Primo Levi'ego przywołany w tej książce jest punktem wyjścia do rozważań w obliczu tej potwornej zagadki polityki, jaką jest nasza zdolność do zgody na to, co nieakceptowane, do znoszenia narastającej nieprzyzwoitości świata. Żeby zrozumieć, dlaczego jesteśmy posłuszni, trzeba najpierw umieć od siebie odróżnić podległość, konformizm, zgodę, zobowiązanie, podporządkowanie Dopiero wtedy będziemy mogli zrozumieć rozmaitość form nieposłuszeństwa: bunt, powstanie, obywatelskie nieposłuszeństwo, dysydentyzm obywatelski.Ambicją tej książki jest podważenie, demistyfikacja wszelkich racji zdających się przemawiać za posłuszeństwem i pokazanie, że u źródeł podmiotowości politycznej leży właśnie zdolność do nieposłuszeństwa. Chociaż teorie wychowania długo głosiły, że człowieczeństwo rodzi się w człowieku dzięki posłuszeństwu nieposłuszeństwo oznaczało zaś, że górę wzięła w nim anarchiczna dzikość historia XX wieku dostarcza nam przeciwnych przykładów: posłusznych potworów. Wystarczy przypomnieć sobie proces Eichmanna albo doświadczenia Milgrama. Czy w tych okolicznościach nieposłuszeństwo nie jest jedynym sposobem wymyślenia człowieczeństwa od nowa?
Praca jest swoistym kompendium wiedzy na temat istoty i badań zjawisk określanych mianem patologii społecznych. (…) Stanowi cenną pozycję w polskim piśmiennictwie geograficznym. Autor ujmuje problem patologii społecznej w sposób szeroki i wyczerpujący. Podejmuje próbę nie tylko zestawienia różnych perspektyw i ujęć badawczych, lecz także uporządkowania tego rozległego materiału.
dr hab. Iwona Sagan, prof. UG
Książka Tomasza Witesa wprowadza nowy wymiar teoretyczny i w tym sensie jest oryginalna i wnosi istotne wartości do rozwoju geografii. (…) Podjęty w niej problem patologii społecznej ma istotne znaczenie dla teorii i metodologii geografii, ma także znaczenie praktyczne. Autor postanowił osadzić problem zarówno w ujęciach obecnie już historycznych, jak i współcześnie dominujących.
dr hab. Stanisław Mordwa, prof. UŁ
Tomasz Wites – geograf, pracownik Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, sekretarz Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Specjalizuje się w geografii człowieka. Autor książki Wyludnianie Syberii i rosyjskiego Dalekiego Wschodu (2007), stypendysta tygodnika „Polityka”, Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, laureat wielu innych nagród.
Uwaga! Nowe wydanie w miękkiej oprawie.
Profesor Bogdan Wojciszke, psycholog o światowej renomie, napisał podręcznik do psychologii społecznej, jakiego jeszcze w Polsce nie było. Książka obejmuje wszystkie klasyczne zagadnienia składające się na tę dyscyplinę oraz zagadnienia relatywnie nowe, takie jak kwestie różnic płci, nowych mediów, miłości i władzy. Napisana jasnym i barwnym językiem skupia się na prawidłowościach rządzących ludzką psychiką i postępowaniem. Pokazuje, w jak fascynujący sposób psychologia społeczna odpowiada na pytanie, kim jest człowiek i na czym polega jego społeczna natura. W dydaktyce akademickiej Psychologia społeczna zastąpi wcześniejszy, również bestsellerowy, podręcznik Profesora Człowiek wśród ludzi.
”Dlaczego, patrząc na dokładnie to samo, różni ludzie widują coś zupełnie innego? Ile czasu trzeba, aby zorientować się, jaki jest inny człowiek? Po co ludziom świadomość samego siebie, bez której inne gatunki świetnie sobie radzą od milionów lat? Dlaczego ludzie robią to, co robią, choć bywa to bardzo dziwne? Dlaczego w pięć sekund robimy coś, czego potem żałujemy przez pięć lat? Kiedy i dlaczego ulegamy wpływom innych, a kiedy pozostajemy niezłomni? Kiedy i dlaczego pomagamy innym ludziom, nierzadko tym samym, którym szkodzimy? Dlaczego kochamy, nienawidzimy, współczujemy lub przeżywamy brzydką uciechę z cudzego nieszczęścia? Od czego zależy szczęście, czym kobiety i mężczyźni się różnią i dlaczego chcą od siebie nawzajem czegoś innego? Dlaczego ludzie (czasami) dążą do władzy i co się z nimi dzieje, kiedy już ją osiągną?
Próbuję odpowiedzieć na te i podobne pytania przedstawiając w 20 rozdziałach wiedzę zgromadzoną przez psychologię społeczną na temat różnych kwestii szczegółowych„.
fragment Wprowadzenia
BOGDAN WOJCISZKE - profesor psychologii, dziekan sopockiego wydziału Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, fellow (z wyboru) Association of Psychological Science, członek korespondent PAN. Jego zainteresowania badawcze obejmują zagadnienia psychologii społecznej - spostrzeganie i ocenianie ludzi, oceny moralne, dynamika bliskich związków uczuciowych, kultura narzekania, następstwa sprawowania władzy i treść poglądów na świat społeczny. Jest autorem 10 książek (m.in. Procesy oceniania ludzi, Psychologia miłości, Sprawczość i wspólnotowość) i ponad 120 artykułów, z których wiele ukazało się w najbardziej cenionych czasopismach międzynarodowych. Wypromował 24 doktorów.
Młyny sprawiedliwości mielą powoli – prawdopodobnie każdy zna to powiedzenie dotyczące sposobu działania prawa. Szczególnie ciekawe jest w nim jednak nie to, co przysłowie wprost stwierdza, ale co milcząco zakłada. Przyjmuje ono, że sprawiedliwość można porównać do młyna wykonującego kołowy, zdałoby się jałowy, ruch, w wyniku którego powstaje jednak treść nowa jak mąka sypiąca się spod młyńskich żaren, czyli rozstrzygnięcie prawnego zagadnienia.
Książka jest próbą uchwycenia tego, jak kołowy ruch prawa może być rozumiany. Jej przedmiotem jest pojęcie refleksyjności prawa, a obszarem poszukiwań – teoria społeczna. Badając kolejne koncepcje z tej dziedziny, autor odsłania przy okazji, na czym polegają związki między teorią a praktyką prawną. Jak się okazuje, również one mają charakter refleksyjny, rodząc potrzebę nieustannej wędrówki od teorii do praktyki i z powrotem.
Osoby polskiego pochodzenia z Kazachstanu – wskutek procesów wywołanych zmianami ustrojowymi w Europie Środkowo-Wschodniej i byłym Związku Radzieckim – stanęły w obliczu konieczności rekonstrukcji własnej tożsamości społeczno-kulturowej. Autorka książki, posługując się narzędziami badawczymi antropologii kulturowej, podejmuje próbę zobrazowania wyników tych rekonstrukcji, głównie w oparciu o rozmowy z polskimi repatriantami z Kazachstanu. Ukazujące się w ten sposób obrazy można opisać i zrozumieć, spoglądając jedynie przez pryzmat zmieniających się historycznych, politycznych, społecznych i kulturowych „krajobrazów”, które współkształtowały poczucie etnicznej i narodowej przynależności tych osób. To właśnie repatriacja, jako ich ostatnia migracja, determinuje konstrukcję książki, tworząc oś podziału na życie „tam” i „tu” oraz jednocześnie symboliczną granicę. Jej przekroczenie stanowi, większe niżby się wydawało, wyzwanie dla autoidentyfikacji repatriantów.
W książce wiele miejsca poświęcono krytycznej analizie postaw społeczeństwa przyjmującego wobec przybyszy, poszukując jednocześnie przyczyn rozbieżności w dyskursie oficjalnym oraz społecznym dotyczącym tej grupy. Charakter społeczności repatriantów, postrzeganej (także przez własnych reprezentantów) jako „swoi” i „obcy” jednocześnie, skutkuje wieloma konsekwencjami w procesie adaptacji w Polsce. Odnosząc się do tej specyfiki, autorka wskazuje m.in. na zawodność dostępnych narzędzi teoretycznych wykorzystywanych w badaniu tej grupy, chwilami podając także w wątpliwość utrwalone schematy dominujące w postrzeganiu egzystencji repatriantów w Polsce.
Po ludzku przejmująca opowieść o związku dwojga upartych marzycieli
Adam Michnik
Opowieść Anny Bimer o Macieju Macierzyńskim - o pracy fotoreportera, o wielkiej miłości, o wspólnym życiu, o chorobie i o śmierci. O WOJOWNIKU.
WOJOWNIK po raz pierwszy
Fotografia z protestów w centrum Warszawy w sierpniu 1982. To czas stanu wojennego. Na rogu wymarłych jak po wojnie atomowej Alei Jerozolimskich i ulicy Kruczej wóz opancerzony z armatką wodną na dachu i jeden człowiek. Z aparatem. Nie ucieka - przeciwnie, spokojnie wyciąga w stronę pojazdu pięść z uniesionym palcem środkowym. To Maciej Macierzyński.
WOJOWNIK po raz drugi
Stowarzyszenie wojowników Kangi Yuha nawiązuje do tradycji historycznego stowarzyszenia Indian Lakotów. Najdłużej aspirującym do grona członków Kangi Yuha był uczestnik kilku najprawdziwszych współczesnych wojen. Taki paradoks. To Maciej Macierzyński.
WOJOWNIK do końca
W rzeczywistości szpitalnej oddziału onkologii, gdzie czas odmierzają kolejne krople leków wtłaczanych w żyły, jako pacjent stał się Robin Hoodem. Nikt się nie czepiał, że biegał po oddziale w dżinsach i kurtce wojskowej. Nie było pretensji, że uciekł na wagary. Był jeszcze pełen życia. To Maciej Macierzyński.
Znałem i lubiłem Maćka Macierzyńskiego, świetnego fotoreportera, który dokumentował epokę stanu wojennego i transformacji 1989 dla zachodnioeuropejskich oraz amerykańskich gazet i agencji. Opowieść Anny Bimer, partnerki i wielkiej miłości Maćka, traktuje o nim samym, o ich związku, o wspólnym życiu i o śmierci. Nie potrafię ocenić wartości literackich, nie jestem bowiem literaturoznawcą. Powiem po prostu: to jest opowieść po ludzku przejmująca o związku dwojga upartych marzycieli, o szczęściu i miłości, o cierpieniu i rozpaczy przynoszonych przez umieranie i śmierć najbliższej osoby. W tle tej opowieści poznajemy twarz transformacji i też mroczną twarz odzyskanej wolności. Ale ponad wszystko poznajemy potęgę miłości tych dwojga. To jest pomnik. Maciek otrzymał piękne pośmiertne upamiętnienie.
Adam Michnik
O autorze
Anna Bimer — dziennikarka i redaktorka m.in. „Kuriera Polskiego”, „Machiny”, „Pani”, „Polska The Times”, „Zwierciadła”, obecnie „Urody Życia”.
Autor bada, jak wzbudzająca wiele kontrowersji zasada równych szans (par condicio), wyniesiona do rangi normy prawnej i usankcjonowana orzecznictwem Sądu Konstytucyjnego, wpłynęła na mediatyzację kampanii parlamentarnej we Włoszech w 2018 roku. Wybory te przyniosły bowiem poważną zmianę na scenie politycznej – wówczas doszły do władzy ugrupowania uznawane za formacje protestu, o wyraźnie antysystemowym profilu. Niniejsze studium bardzo dobrze i jednocześnie spójnie łączy atrakcyjność badawczą tematu z jego doniosłością polityczną. Umiejętnością powiązania tych kwestii powinna się odznaczać dojrzała rozprawa medioznawcza, podejmująca aktualną problematykę polityczną jako kontekst prowadzonych rozważań o roli i znaczeniu mediów. I właśnie z taką książką ponad wszelką wątpliwość mamy do czynienia w tym wypadku.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Marka Bankowicza
Dr Maciej Miżejewski – adiunkt w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Stypendysta Universita di Pavia. Od 2014 roku uczestniczy w pracach Komitetu Naukowego (Comitato Scientifico) Comunicazionepuntodoc w Rzymie. W 2018 roku był recenzentem zagranicznym (valutatore straniero) w przewodzie doktorskim (Doctor Europaeus) PhD School Mediatrends, Sapienza Universita di Roma. Prowadzi badania naukowe dotyczące mediatyzacji polityki we Włoszech. Analizuje m.in. tryb kontroli parlamentarnej nadawcy publicznego RAI (Radiotelevisione Italiana) oraz orzecznictwo Sądu Konstytucyjnego (Corte costituzionale) jako gwaranta pluralistycznej debaty publicznej.
Jest autorem m.in. cyklu publikacji dotyczących mediatyzacji włoskiej polityki – monografii Ochrona pluralizmu w polityce medialnej Włoch, Kraków 2013, oraz artykułów: Kryzys pluralizmu mediów we Włoszech w XXI w., [w:] A. Jaskiernia, K. Gajlewicz-Korab (red.), Pluralizm mediów, pluralizm w mediach, seria Media Początku XXI w., t. 33, Warszawa 2017; Kryzys modelu zarządzania RAI i jego polityczne uwarunkowania, „Politeja”, nr 49, 2017; Media i polityka we Włoszech, „Politeja”, nr 25, 2013. Opublikował też we Włoszech artykuły naukowe analizujące m.in. funkcję mediów publicznych w systemie politycznym Polski po jej przystąpieniu do Unii Europejskiej: La crisi della democrazia in Polonia, „Federalismi.it”, nr 22, 2018; Il giornalismo televisivo al tempo della crisi del pluralismo in Polonia, „Comunicazionepuntodoc”, nr 19, 2018; La crisi dell’ordine costituzionale in Polonia negli anni 2015 e 2016 con le sue conseguenze politiche, „Nomos”, nr 1, 2017; Politicization of the media in the first decade of Polish membership
in the European Union, „Nomos”, nr 1, 2015; Il sistema radiotelevisivo polacco sullo sfondo delle trasformazioni politiche, „Nomos”, nr 2, 2004.
Praca została przygotowana przez lekarzy i socjologów z ogromnym doświadczeniem i dorobkiem naukowym z zakresu starości i starzenia się. Ich kolejną pozycję naukową należy zatem powitać z uznaniem dla wysiłku włożonego w kontynuowanie prac nad tą trudną tematyką badawczą. To bez wątpienia oryginalne i prekursorskie w Polsce opracowanie, wieloaspektowo ujmujące uwarunkowania medyczne i społeczne problemów starzenia się z uwzględnieniem zaniedbania i samozaniedbania osób starszych. Autorzy książki budują wielowymiarowy model uwarunkowań zjawisk zaniedbania i samozadniedbania, co stanowi ogromny wkład do dorobku nauk zajmujących się starością i osobami starszymi. Dokonują oni więc swoistej „rewolucji gerontologicznej” w odsłanianiu, wyjaśnianiu, definiowaniu, kategoryzowaniu badanych zjawisk zaniedbania i samozaniedbania. Monografia jest nowatorskim, wnikliwym opracowaniem, poszerzającym wiedzę na temat „ciemnej strony” wieku starszego i społecznej odpowiedzialności za zjawisko zaniedbania osób starszych.
Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Slany
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
