Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Dziewczęce lata. Młodość w poleskim sztetlu to debiut literacki Racheli Fajgenberg (Feigenberg, 1885-1972), pisarki tworzącej w językach jidysz i hebrajskim, jednej z najpopularniejszych żydowskich autorek i publicystek okresu międzywojennego, dziś przeważnie zapomnianej. To jedna z pierwszych żydowskich kobiecych autobiografii, opisująca dzieciństwo i młodość żydowskiej dziewczynki spędzone w Lubaniu w guberni mińskiej (dzisiaj Białoruś) na przełomie XIX i XX wieku, opublikowana w odcinkach na łamach petersburskiego miesięcznika „Dos Lebn” w 1905 roku. Autorka przedstawia w tekście swoją rodzinę z obu stron, życie codzienne sztetla upływające w rytmie pór roku i świąt religijnych oraz własny proces dorastania. Dążenie do otrzymania edukacji większej niż zazwyczaj dostępna dla żydowskich dziewcząt, obserwacja różnic społecznych między sobą a bratem, fascynacja literaturą piękną, pozwalającą na ucieczkę od rzeczywistości składają się na starannie skomponowaną opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości u młodej dziewczyny, funkcjonującej w świecie ściśle regulowanym przez normy religijne. Autobiografia kończy się śmiercią matki i opuszczeniem sztetla przez nastoletnią narratorkę oddaną pod opiekę babki. Jakkolwiek Fajgenberg zmieniła w autobiografii niektóre szczegóły umożliwiające identyfikację (jak nazwy miejscowości czy imiona opisywanych osób), nie ulega wątpliwości, że tekst ten oddaje jej osobiste doświadczenia. Stanowi on dziś cenne źródło do poznania kobiecego aspektu tradycyjnego życia żydowskiego i kobiecego spojrzenia na różnice między położeniem kobiet i mężczyzn w ramach tej samej społeczności. Z założenia przeznaczony dla żydowskiego odbiorcy i nietłumaczony dotąd na inne języki, tekst pokazuje także wewnętrzne żydowskie spojrzenie na stosunki chrześcijańsko-żydowskie widziane z perspektywy sztetla. Autobiografia uderza ponadto niezwykłym bogactwem szczegółów etnograficznych, prezentując czytelnikowi tradycyjne żydowskie miasteczko widziane od innej niż zazwyczaj strony. W serii ukazały się: Ludwig Kalisch, Obrazki z moich lat chłopięcych Jecheskiel Kotik, Moje wspomnienia, TOM I Najstarsze pamiętniki Żydów krakowskich: Meir ben Jechiel Kadosz z Brodu, Zwój pana Meira, Jom Tow Lipmann Heller, Zwój nienawiści Jecheskiel Kotik, Moje wspomnienia, TOM II Estera Rachela Kamińska, Boso przez ciernie i kwiaty. Memuary „matki teatru żydowskiego” Mordechaj Aron Gincburg, Awiezer. Wyznania maskila Beniamin R., „Płonęli gniewem”. Autobiografia młodego Żyda
Powszechnie uważamy, że homo sapiens sapiens - człowiek współczesny, to szczyt rozwoju człowieka. Jednak człowiek zurbanizowany, a takim jest większość homo sapiens sapiens, ma dwie drogi ku przyszłości zależne od sposobu wykorzystania swojego potencjału.
Pierwsza to życie w zurbanizowaniu, lecz dalej w warunkach życia plemiennego lub quasiplemiennego, a wtedy przyszłość jest niemal całkowicie determinowana przeszłością, a posiadany potencjał pozostaje w stanie utajenia.
Druga droga ogranicza determinację przeszłością, a bazuje na ujawnionej nowej podmiotowości człowieka jako jednostki, a nie podmiotowości plemienia, klanu. W tym procesie człowiek zurbanizowany, homo sapiens sapiens, jest na początku drogi ku nowemu człowiekowi - homo urbis, zorientowanego na przyszłość, zdolnego do współdziałania z innymi, podobnie upodmiotowionymi. Ten nowy człowiek już urbaniczny, nie ma możliwości ujawnienia się poza sferą życia zurbanizowanego.
Urugwaj, a właściwie Wschodnia Republika Urugwaju, jest z wielu względów krajem niezwykłym. Już sama jego nazwa, tłumaczona z języka guaraní jako „rzeka malowanych ptaków”, daje przedsmak tej wyjątkowości. Do światowej prasy Urugwaj trafia regularnie za sprawą przełomowych, bezprecedensowych posunięć, które przyciągają uwagę innych społeczeństw (…). Urugwaj jako pierwszy kraj na świecie ustanowił państwo opiekuńcze. W wyniku splotu wyjątkowych okoliczności stał się krajem świeckim – zaledwie 46% społeczeństwa deklaruje przynależność do Kościoła katolickiego, bardzo pod tym względem kontrastując z tradycyjnie religijną Ameryką Łacińską. Od 2009 roku zapewnia wszystkim uczniom bezpłatne laptopy i dostęp do sieci bezprzewodowej. Były prezydent José Mujica (2010–2015) stał się bohaterem mediów całego świata, które z lubością informowały, że przekazywał 90% swojej pensji na cele charytatywne, pozostając najbiedniejszym prezydentem świata. Równie często wspomina się fakt, że Urugwaj jako pierwszy kraj na świecie zalegalizował w 2013 roku uprawianie, sprzedaż i zażywanie marihuany.
Fragment wstępu
Ta cenna książka uzupełnia lukę w polskiej literaturze dotyczącej Ameryki Łacińskiej i przybliża czytelnikowi słabo w Polsce znany Urugwaj – kraj mały, ale ważny z perspektywy stosunków międzynarodowych, ciekawy pod względem kulturowym.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Katarzyny Dembicz, prof. UW
W prezentowanej publikacji podjęto rozważania na temat problemów funkcjonowania instytucjonalnego systemu wsparcia niesamodzielnych osób starszych na przykładzie analizy wybranych instytucji pomocy społecznej oraz instytucji ochrony zdrowia na terenie województwa łódzkiego. Zwrócono uwagę na najważniejsze utrudnienia i ograniczenia w zakresie świadczonych form pomocy i opieki. Do takich należy zaliczyć przede wszystkim: ograniczenia związane z udzielaniem adekwatnego do potrzeb zakresu wsparcia dla osób niesamodzielnych, wynikające z nieadekwatnych w stosunku do potrzeb zasobów środowiskowych i zinstytucjonalizowanych usług opiekuńczych, problemy utrudniające trafny proces diagnozy niesamodzielności i szacowania potrzeb pomocowych i opiekuńczych, problem braku współpracy międzyinstytucjonalnej czy problemy adaptacyjne podopiecznych. Ważny wątek analiz stanowi odniesienie do zwiększonego zapotrzebowania na profesjonalne działania opiekuńcze świadczone w ramach instytucjonalnych form opieki, co wynika między innymi z ograniczonej wydolności opiekuńczej rodziny. Publikacja zawiera rekomendacje w zakresie działań służących poprawie jakości organizacji procesu pomocowego na rzecz osób starszych z ograniczoną samodzielnością.
Autor podjął ambitne wyzwanie, z którego wywiązał się znakomicie. Wydawać by się mogło, że w tym obszarze naukowego dyskursu już wszystko zostało wyjaśnione. Jednak spojrzenie Józefa Węglarza na aksjologię ciała w edukacji fizycznej nieco inaczej ukazuje czytelnikowi jej wielowymiarowość oraz pozwala lepiej zrozumieć, że – jak pisze autor – „[...] ciało jest dla człowieka szczególną wartością i dbałość o nie stanowi jedną z wielu jego potrzeb”. Jak powszechnie wiadomo, na każdym etapie ontogenetycznego rozwoju potrzeby te nabierają nowego znaczenia. Dotyczy to zwłaszcza troski o ciało z perspektywy zdrowia. Książkę polecam nauczycielom, studentom i rodzicom oraz tym osobom, dla których ciało jest najwyższą wartością. Z recenzji dra hab. Eligiusza Madejskiego, prof. nadzw. AWF w Krakowie
Przygotowana z inicjatywy zespołu Katedry Polityki Publicznej SGH publikacja jest jedną z pierwszych, podejmujących tę problematykę. Publikacja powstała jako wynik spontanicznego działania Katedry Polityki Publicznej cotygodniowych spotkań online w okresie od marca do czerwca 2020 r., na których zarówno pracownicy SGH, jak też innych uczelni wyższych z całego kraju prezentowali próbę oceny zjawiska pandemicznego w obszarach własnych specjalizacji.Publikacja jest próbą opisania pierwszych miesięcy zaburzeń i ma na celu przedstawienie polityki publicznej w obliczu pandemii koronawirusa SARS CoV-2 w Polsce i na świecie. Z jednej strony przedstawia, jak państwo działało w początkowej fazie epidemii, z drugiej jakie były, są i będą efekty tych działań dla życia społecznego i gospodarczego. To próba prezentacji stanu, jak też reakcji i jej braku, państwa, społeczeństwa, ale też struktur międzynarodowych na nadzwyczajne zjawisko pandemii COVID-19, które dotknęło wszystkich mieszkańców globu. Szoki popytowo-podażowe zdezorganizowały łańcuchy dostaw, skala zachorowań sparaliżowała służbę ochrony zdrowia w większości krajów, konieczność przejścia w system zdalnej edukacji ujawniła zapóźnienie technologiczne i bezradność kadr oświaty, narodowe egoizmy ograniczyły wspólne działanie struktur międzynarodowychW bloku wymiaru teoretycznego polityki publicznej autorzy odnoszą się do polityki przestrzennej, teorii ryzyka, konsumpcji zrównoważonej i szeregu innych obszarów, które zostały na nowo zdefiniowane powstałą sytuacją. Blok polityki społecznej to próba zobrazowania skali zaburzeń w sektorze kultury, polityce społecznej, wobec grup najsłabszych, ale też ocena roli uczelni wyższych w pandemicznym środowisku. Blok polityki gospodarczej prezentuje ocenę skali interwencji publicznej skutkującej potencjalnym zakłóceniem konkurencji, wskazuje na nowy wymiar polityki energetycznej i klimatycznej, opisuje stan zakłóceń w podróży i skutki zamrożenia sektora turystyki, ale również prezentuje europejski i polski przemysł po uderzeniu pandemii. Ostatni blok, zdrowotny, to próba wytłumaczenia zjawiska pandemii, ale również oceny stanu niedorozwoju systemu ochrony zdrowia, wyzwań w obszarze bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wyzwań w obszarze legislacji.
Tom monograficzny Społeczności lokalne w procesach przemian. Księga jubileuszowa Profesora Stanisława Witolda Kłopota to interesująca lektura dla polskich środowisk teoretyków i praktyków oraz studentów związanych z socjologią wsi i miasta w ich dyskusjach nad kluczowymi pytaniami dla całej socjologii w Polsce u progu drugiej dekady XXI wieku. […] to potrzebne i konstruktywne przedsięwzięcie, z jednej strony w swoistej formie podsumowujące stan dyskusji nad współczesną socjologią wsi i miasta, z drugiej strony, o walorach szczególnych, bowiem inicjujące i inspirujące do dalszych refleksji, dyskusji i analiz naukowych nad sytuacją społeczno-ekonomiczno-polityczną wsi w Polsce. Tytuł pracy Społeczności lokalne w procesach przemian oddaje część współczesnej dyskusji środowisk socjologicznych w Polsce, ale także symbolicznie nawiązuje do jednego z ważnych obszarów zainteresowań naukowych Jubilata. […] Wśród wielu współcześnie przygotowywanych opracowań jubileuszowych recenzowana książka należy do szczególnie cennych. Jest bowiem debatą aktywnych socjologów i odniesieniem refleksji starszego i młodszego pokolenia socjologów polskich, studentów i uczniów do wypowiedzi Mistrza socjologii miasta i wsi, Profesora Stanisława Kłopota, postaci i osobowości niezwykłej. […] tom ma też znaczenie szczególne we współczesnej dyskusji o roli Mistrza w rozwoju dyscypliny wyjaśniającej rzeczywistość społeczną. Jednocześnie wpisuje się w dyskusję nad oceną ostatniego trzydziestolecia nowej rzeczywistości polskiej, datowanej na lata po 1989 roku.
Autorzy publikacji wraz z zespołem zrealizowali pionierski projekt badawczy, który w Polsce na długi czas pozostanie jedyną naukową formą eksploracji miejsc niedostępnych z racji swojej funkcji dla osób innych niż zawodowo z nimi związanych oraz przetrzymywanych tam cudzoziemców. (…) Z wielką dbałością i wynikającą z tego transparentnością przedstawili oni całe zaplecze konstruowania pytań badawczych, rozstrzygnięć dylematów etycznych towarzyszących badaniom, oraz zróżnicowanych celów naukowych, jakie chcieli zrealizować poszczególni członkowie zespołu badawczego. Szczególnie ten aspekt opisu zróżnicowanego „zaplecza motywacyjnego” członków zespołu zasługuje na podkreślenie, a nawet zalecenie jako dobra praktyka w sprawozdawaniu zaplecza dużych, wieloautorskich projektów badawczych. Książka może wręcz pełnić rolę przewodnika po bardzo złożonym procesie badawczym, przy zachowaniu pełnej transparentności jego wszelkich etapów i uwarunkowań. . Z recenzji prof. dr hab. Haliny Grzymała-Moszczyńskiej
O wartościach tkwiących w komunikacji zdajemy sobie sprawę chyba wszyscy choć rzadko o tym mówimy. Dzięki językowi komunikacji mamy szansę zrozumienia innych i świat a także wyrażenia siebie samych. Poprzez to co mówimy i jak się zachowujemy dajemy znać kim jesteśmy i za czym się opowiadamy. Zachowania komunikacyjne są wyrazem naszych wartości.Fragment Wstępu
Teoria i praktyka edukacji międzykulturowej pozostają w wielu relacjach ze zjawiskami i procesami dokonującymi się w życiu społęcznym. Sprawia to, że rozmaite fakty, wydarzenia, zjawiska zachodzące w dziedzinie polityki, w funkcjonowaniu różnych instytucji (m.in. szkół), grup społecznych (np. rodzin, społeczności lokalnych, grup zawodowych itp.) zmuszają do krytycznej analizy i ponownego rozważenia propozycji teoretycznych i poczynań praktycznych dotyczących tej edukacji.
The Peculiarity of Man to seria wydawnicza, której celem jest ukazywanie specyfiki natury ludzkiej w aspekcie osobniczym, społecznym i gatunkowym przez pryzmat istotnych dla człowieka problemów. Zadanie to wymaga więc bardzo szerokiego podejścia do omawianych zagadnień, toteż łamy tej serii muszą być otwarte dla przedstawicieli najróżnorodniejszych dziedzin wiedzy, od najszerzej pojętej humanistyki aż po nauki ścisłe. Ambicją jej pomysłodawców jest, aby w multi- i interdyscyplinarnym języku dochodziło do komunikacji pomiędzy różnymi dziedzinami, gdyż, naszym zdaniem, tylko w taki sposób można ogarnąć zakres działalności ludzkiej i istotę człowieczeństwa, Sucha analiza prowadzi do alienacji coraz węższych dziedzin, wprowadzając więcej szumu informacyjnego niż tego, o co nam chodzi - wiedzy o nas samych. Dlatego należy wrócić do umiejętności dokonywania syntezy, gdyż tylko wtedy możemy dostrzec w rozwoju jakikolwiek sens.
Autorka zarysowuje szereg kontekstów związanych z separatystyczną walką partyzantów z organizacji Tamilskie Tygrysy Wyzwolenia Eelamu, która doprowadziła do wojny domowej w Sri Lance trwającej od 1983 do 2009 roku. Wpisuje ją w zjawiska polityczno-społeczne związane z kolonializmem i globalizacją, poruszając problematykę kategoryzacji i ram, w jakich widziana jest historia Sri Lanki oraz jej, innych niż etniczne, konfliktów społecznych i politycznych. Historię walki Tamilskich Tygrysów prezentuje w kontekście równoległych walk toczonych w innych częściach kraju, ukazując kaskadowy charakter wojen i przemocy.Książka zawiera chronologiczny opis rozwoju konfliktu ostatecznie zamkniętego w ramach pojęciowych konfliktu etnicznego pomiędzy Tamilami i Syngalezami oraz krytycznych punktów wcielanego po wojnie projektu pojednania. Autorka przygląda się, jak postrzegana jest w tym kontekście tamilska diaspora oraz jaki jest stosunek wobec wysuwanych przez nią wobec rządu oskarżeń o dokonanie ludobójstwa na tamilskiej mniejszości. Poruszane zagadnienia odnoszą się do kwestii wyłonionych z wywiadów przeprowadzonych przez autorkę w czasie jej badań w Holandii wśród osób z doświadczeniem uchodźczym oraz w Sri Lance, gdzie rozmawiała z pracownikami pozarządowych organizacji pomocowych i rozwojowych. Autorka wskazuje na nich jako na ważnych aktorów powojennego pejzażu. Prezentuje również szczególnie ważne uczestniczki procesu pojednania, jakimi są lankijskie kobiety. Oddaje także głos fizycznej przestrzeni, będącej świadkiem śmierci nie tylko żołnierzy obu walczących stron, ale też tysięcy cywilów, którzy znaleźli się pod koniec wojny w tzw. strefach bez ognia.
Gospodarstwa domowe dostosowują się do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej, trendów oraz stylu życia. Przy tym jednak należy zaznaczyć, iż gospodarstwo domowe to nie tylko pojedyncza osoba, czy też osoby, które osiągnęły pełnoletniość, ale także dzieci. Wielokrotnie to one kształtują swoje potrzeby w taki sposób, iż ma to wpływ na funkcjonowanie finansów całego gospodarstwa domowego. Z punktu widzenia finansów coraz częściej spotkać się można z opinią, że młode gospodarstwa domowe odkładają decyzję o posiadaniu potomstwa. Naprzeciw takim postawom wychodzi polityka rodzinna, w ramach której tworzone są różnego rodzaju narzędzia wspierające gospodarstwa domowe w wychowywaniu dzieci. Wsparcie finansowe w postaci zasiłków socjalnych, rodzinnych czy też wychowawczych ma wpływ na cały budżet domowy. Jednym z rodzajów takiego wsparcia finansowego jest funkcjonujący od 2016 roku program „Rodzina 500+”. Konsekwencją otrzymywania świadczeń są zmiany w decyzjach finansowych gospodarstw domowych. Implikacją tych zmian jest konieczność zbadania i zweryfikowania, czy są one zauważalne, a jeśli tak, to jaka jest ich siła i kierunek.
Niniejsza monografia pt. Wpływ programu „Rodzina 500+” na decyzje finansowe gospodarstw domowych w części teoretycznej analizuje dorobek naukowy z zakresu teorii gospodarstw domowych oraz decyzji finansowych. Dodatkowo podejmuje tematykę związaną z polityką prorodzinną w Polsce oraz w wybranych krajach europejskich. Przy tym należy wskazać, iż wspomniany program „Rodzina 500+” opiera się na dwóch celach: pomocy w wychowywaniu dzieci oraz odwróceniu negatywnego trendu demograficznego. Zwrócić należy uwagę, iż niniejsza monografia odnosi się do sfery finansowej. Nie zostały przeanalizowane skutki funkcjonowania programu „Rodzina 500+” w dziedzinie demografii. Ponadto z punktu widzenia finansów gospodarstw domowych analizie pod[1]dano tylko świadczenie 500+, pozostałe świadczenia wypłacane gospodarstwom domowym (socjalne, rodzinne) pominięto. Również wspomniany wyżej program wychowawczy poddano analizie tylko z punktu widzenia beneficjentów programu – gospodarstw domowych.
Ze wstępu
Niniejsza książka sięga do koncepcji architektury wiedzy akademickiej wskazując na główne, przenikające się obszary nauk. W Strategii Lizbońskiej możemy odszukać próby zdefiniowania wiedzy przez pryzmat gospodarczych i technologicznych aspektów rozwoju Europy. Celem, który dzięki wiedzy mielibyśmy osiągnąć jest stworzenie konkurencyjnego społeczeństwa (w stosunku do dominujących gospodarek światowych). Czy taka koncepcja nie niesie ze sobą cienia technokratyzmu? Czy jest tu miejsce na refleksję humanistyczną? Gdzie jesteśmy my sami? Nasze wewnętrzne potrzeby, przekoniania i priorytety. Budując społeczeństwo oparte na wiedzy warto obrać drogę różnorodności poznawczej, naukowej, która pozwoli nam na zachowanie równowagi w tych obecnie niepewnych dla nas czasach.
Książka stanowi pokoleniową transmisję wiedzy, swoisty transfer pomiędzy wiedzą i doświadczeniem a tym, co dopiero wkracza do świata nauki. To swoista zachęta do korzystania z dorobku naukowego łączacego przenikające się dyscypliny wiedzy akademickiej. W jednym miejscu zgromadzono teksty wybitnych postaci świata nauki przedstawiających różne jej dziedziny. Ksiażkę dedykujemy zarówno naukowcom, jak i studentkom i studentom chcącym poznać przenikające się obszary architektury wiedzy akademickiej.
W książce znajdziemy opisy wybranych przedmiotów niegdyś wykorzystywanych przez ludzi w codziennym życiu – w domu, w pracy, w szkole, a także widywane na ulicy, w lokalu, w sklepie, na ślizgawce. Smutny los porzucenia i „niepotrzebności” najczęściej dotyczy właśnie przedmiotów codziennego użytku Autorka przypomina dawną przydatność niektórych rzeczy i próbuje ustalić, co spowodowało ich odrzucenie.
Komunikacja w terapii
- w atrakcyjny i przystępny sposób wprowadza tematykę komunikowania się w sytuacjach terapeutycznych
- omawia podstawowe cechy relacji terapeuta-klient (początkową fazę terapii, rozwój i postępy, komunikację emocjonalną i kierowanie rozmowami terapeutycznymi)
- przedstawia przykładowe dialogi między terapeutą klientem oraz wskazówki dotyczące rozwijania umiejętności terapeutycznych
- ukazuje różnice między relacjami społecznymi a relacją terapeutyczną
Książka jest niezbędnym źródłem informacji dla studentów psychologii i innych kierunków nauk społecznych, oraz dla profesjonalistów psychologów klinicznych, psychiatrów, terapeutów, pedagogów, doradców, pracowników służb społecznych i służb medycznych oraz osób zajmujących się poradnictwem i interwencją kryzysową.
Publikacja jest prezentacją holistycznej, ewolucyjno-problemowej analizy innowacji społecznych. Autorzy, praktycy innowacji i naukowcy, nowe procesy społeczne i gospodarcze prezentują w sposób przystępny, ilustrując je przykładami z wielu różnych dziedzin i wskazując na możliwości coraz szerszego spektrum rozwoju tych innowacji. Opisane studia przypadków pokazują, że rozwój innowacji społecznych nie jest efemerydalnym odkryciem końca XX wieku, ale efektem ewolucyjnych zmian w systemie gospodarczym i społecznym. W książce podjęto próbę wskazania możliwej intensyfikacji dalszego rozwoju opartego na innowacjach, dzięki kształtowaniu ekosystemu rozwoju innowacyjnego, w którym mogą uczestniczyć różnorodne podmioty niezależnie od własności kapitału, jego rodzaju i wielkości, ale zawsze kompetentne, kreatywne i przedsiębiorcze.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
