Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Książka zawiera szczegółowy, doskonale uporządkowany przegląd pojęć, koncepcji, zagadnień i metod komunikowania. Jest udaną próbą wyjścia poza stereotypowe ujęcia masowego komunikowania, którego charakter wyznaczają nowoczesne technologie. W ujęciu interdyscyplinarnym podaje definicje kultury antropologiczne i socjologiczne, skonfrontowane z problemami, jakie niesie dzisiejsza kultura mediów. Książka wzbogaca wiedzę o złożonej i fascynującej problematyce związków języka, kultury i komunikacji. Jest nowatorska w treści - stanowi całościowe ujęcie nowoczesnych badań z zakresu nauk o komunikacji - oraz nowatorska także dzięki pomysłowej formie prezentowania bogatych treści. Zarysowuje równocześnie nowe perspektywy poznawcze. Przystępna forma przekazu - praca jest napisana płynnym, spójnym i przejrzystym językiem - sprawi, że stanie się zapewne książką poszukiwaną na rynku wydawniczym.
Co malować? to filozoficzna rozprawa o malarstwie autorstwa jednego z najbardziej znanych francuskich filozofów zeszłego stulecia, Jean-François’a Lyotarda – twórcy pojęcia „postmodernizm”. Lyotard przechodził od rozwijania koncepcji postmodernizmu w kulturze i filozofii do zainteresowania sztuką i estetyką. Co malować? jest poświęcone twórczości trzech artystów: grafika i kolorysty Valerio Adamiego, konceptualnego metafizyka Husaku Arakowy oraz „pragmatysty tego, co niewidzialne”, Daniela Burena. Wszystkim trzem protagonistom tej książki wspólne jest to, że zainteresowania sztuką nie pojmują jako prostego wyznaczania ramy odniesienia, lecz raczej jako łączenie niuansów, kolorów, tonów, jako wizualność, która jest jedynie przywoływana przez to, co widzialne i która prowokuje istotny dla doświadczenia estetycznego niepokój. Lyotard pyta – co malować? – i odpowiada: nie „świat”, lecz sam akt malowania. Jest to jedna z najważniejszych filozoficznych rozpraw o istocie malarstwa, napisana wyjątkowym, poetyckim stylem, wykraczająca poza wszelkie szablonowe koncepcje tego, czym jest dzieło sztuki i sam akt malowania.
• Posthumanizm
• Gender studies
• Nienormatywność
„Tom ten jest osadzony w nurcie interdyscyplinarnych badań przecinających pola socjologii, pedagogiki, antropologii kulturowej i filozofii. Osią spinającą przedstawione analizy są nie tylko kategorie sygnalizowane w tytule monografii, tj. problematyka normy, performatywności, codzienności i ich politycznych kontekstów, ale także osadzenie na epistemologicznym tle rozwijanym we współczesnych studiach społecznych i humanistycznych za sprawą poststrukturalnego przełomu i jego przekroczenia w postaci poszukiwania podmiotu oporu oraz wyłonienia się podejścia konstruktywistycznego w obszarze studiów społecznych, wraz z jego aktualnymi – krytycznymi – rekonfiguracjami”.
prof. Astrid Męczkowska-Christiansen
„Poszczególnym autorskim projektom badawczym, których wyniki są relacjonowane w tej pracy, przyświecało założenie zwyczajności kultury jako całości sposobu życia oraz aktywnej, twórczej zdolności ludzi do konstruowania kulturowych znaczeń i tożsamości. Kultura, w poszczególnych empirycznych odsłonach, oznacza rzeczywisty, ugruntowany, ale i gwałtownie zmieniający się teren praktyk, reprezentacji i zwyczajów badanych grup społecznych i osób oraz form wiedzy, które zakorzeniają się w ich życiu codziennym i uczestniczą w jego kształtowaniu. Poszczególne projekty badawcze odsłoniły znaczeniotwórcze praktyki nadawania sensów i reorganizacji światów społecznych, w których to praktykach uwidocznia się społeczna zmiana”.
prof. Jan Papież
„Głównym celem mojego studium jest zbadanie zakresu możliwości budowania podmiotowych relacji pomiędzy użytkownikami różnych technologii medialnych a komunikowanymi za ich pośrednictwem sensami” – pisze Autor we wstępie. W tym celu posłużył się dobrze zdefiniowanym i zastosowanym pojęciem wehikułu, jako różnoraką technologiczną strukturą zapośredniczenia odbiorcy w urządzeniach, sprawiającą, że doświadczenie ludzkie zyskuje wymiar i treść, a technologia staje się medium dla zachowania i odczuwania. Tematyka ta jest dobrze przedstawiona od strony jej znaczenia dla człowieka, jak również ilości przykładów takich zjawisk oraz konsekwencji ich oddziaływania.
prof. Michał Ostrowicki
Zakres potencjalnych czytelników tej publikacji może być zdecydowanie szerszy niż tylko kręgi znawców czy też studentów kierunków medioznawczych i filmoznawczych. Kultura audiowizualna oraz problematyka wirtualności w ramach cyberkultury to obecnie centralne kwestie kultury i to nie tylko w perspektywie studiów nad nowymi mediami. Konwergencyjny charakter współczesnej kultury opartej na aparatach medialnych wymaga także podejścia interdyscyplinarnego oraz szerokich kompetencji badawczych, które z pewnością reprezentuje Autor recenzowanej publikacji.
prof. Piotr Zawojski
"Książka Andrzeja Grabarczuka sytuuje się na przecięciu kilku dyscyplin: kulturoznawstwa, medioznawstwa oraz politologii (ujmującej zjawiska marketingu politycznego). Jej tematem są zaś wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych, a więc wydarzenie szczególne w świecie globalnej polityki, ogniskujące nie tylko uwagę Amerykanów, ale, można powiedzieć bez wielkiej przesady, całego świata. Wraz z autorem śledzić możemy – analizując dyskursy wyborcze w polskich mediach – jak polityka staje się częścią świata popkultury i jak gwiazdy show biznesu wkraczają w świat polityki. W planie ogólniejszym więc jest to książka o przemianach życia publicznego, które zdaje się brać ostateczny rozbrat z ideałami klasycznie pojmowanej polityki i zastępować mężów stanu celebrytami niemalże zamieszkującymi telewizyjne studia. Jest to więc lektura z pewnością skłaniająca do refleksji, a być może też napisana ku przestrodze".
Prof. Mariusz Czubaj
Problematykę niniejszej pracy stanowi funkcjonowanie psychospołeczne osób z otyłością, u których poszukiwanie zależności między przystosowaniem a poczuciem zrozumiałości, sensowności i zaradnością, wymiarami składającymi się na ogólne poczucie koherencji; samooceną w aspekcie koncepcji samego siebie oraz preferowanymi wartościami, ich kategoriami i metatypami - jawi się jako interesujący i wartościowy obszar badawczy.
Stefan Szot
Opowieści sołtysa
– Ty pieronie cioski! Ty pieronie! Ty ancykrysie! – darła się Franusiowa na cały głos. – Ty pijoku! Ty łochlaptusie! – wrzeszczała tak, że słychać ją było daleko. Tak się zdenerwowała, że omal nie zaczęła swojego chłopa prać.
– Płokoz fularys! Płokoz! Gdzie mos piniodze? – darła się dalej. Franuś szklistymi oczami wpatrywał się w swoją żonę. Początkowo stał i nic nie mówił. Chwiał się lekko na boki, chociaż za wszelką cenę starał się utrzymać równowagę. (…)
– Babuś! – rzekł wreszcie Franuś. – Sprzedołem baranki, sprzedołem. I cosik wypiółem. Ale załatwiółem jedo sprawo, straśnie wozno sprawo! Łożoniółem Jasia! W świoty Michoł bedzie wesele! – podniesionym głosem oświadczył Franuś.
Gwarancją autentyzmu tych opowieści jest ciągłość zapisanej w języku pamięci kulturowej, jest znakomite posługiwanie się gwarą: w przytoczeniach cudzych wypowiedzi, charakterystykach ludzi starszego pokolenia, w słownych formułach wyrażających ludowe mądrości. Opowieści Stefana Szota, sołtysa Iwkowej, wywodzą się z tego nurtu praktyk kulturowych, w których sztuka opowiadania jest zarazem sztuką życia, gdyż śmiech jest siłą życiodajną, odnawia i kreuje świat.
Ze wstępu Rocha Sulimy
Książka jest zalecaną lekturą obowiązkową dla każdego adepta tego wymagającego, lecz dającego ogromną satysfakcję zawodu. Ukazuje drogę życiową młodego człowieka, cały proces powolnego stanowienia się tłumacza, mozolną drogę na szczyt dokonań zawodowych. Oszczędza upiększeń i lukru, nie szczędzi natomiast sporej porcji konfliktów, goryczy i frustracji jako nieodłącznych składników każdego rozwoju. Widzimy z bliska w działaniu Edwarda Gierka, Leonida Breżniewa, Stanisława Kanię, Wojciecha Jaruzelskiego, Giscarda d,Estaigne, Michaiła Gorbaczowa, Fidela Castro oraz inne czołowe postacie historyczne tego okresu. Cechy charakterystyczne tłumacza doskonałego według autora to: bardzo dobra znajomość języków, żelazne zdrowie( w tym żołądek strusia, nerwy z liny stalowej, pamięć słonia, wytrzymałość maratończyka, refleks kobry), natychmiastowa gotowość pamięci, głęboka wiedza na temat zjawisk kulturowych, społecznych, gospodarczych i politycznych obszaru zainteresowania, nieustanna praca nad sobą, wysoka kultura osobista, dyskrecja i takt, niezwykłą odporność na stresy, zrównoważony charakter, rzetelność, punktualność, właściwy tryb życia, unikanie zgubnych nałogów. Łatwe. Każdy to może.
W demonstrowanej książce Janusz Hryniewicz pogłębia i konkretyzuje analizy zawarte w swej wcześniejszej pracy Polityczny i kulturowy kontekst rozwoju gospodarczego (Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2004), której publikacja odbiła się znacznym echem w środowisku socjologów, ekonomistów i historyków. W szczególności uznanie zdobyła jego teza o trwałości kultury folwarcznej w Polsce i jej negatywnych konsekwencjach dla rozwoju gospodarczego kraju.
W prezentowanym dziele pojawia się też wiele nowych pytań. Najważniejsze z nich dotyczą dynamiki integracji europejskiej i kształtowania się europejskiej polityki przemysłowej, szans budowy gospodarki opartej na wiedzy, konsekwencji postępu procesów globalizacji dla Polski i innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Autor sporo miejsca poświęca też dyskusji problemu związków między systemem politycznym a rozwojem gospodarczym. Wreszcie – i to jest novum tego typu analiz – stawia pytania o wpływ polityki praw człowieka i wielokulturowości na funkcjonowanie współczesnych społeczeństw i państw.
Można mieć krytyczny stosunek do niektórych tez dzieła Hryniewicza i sposobu ich uzasadnienia, ale pisze on o sprawach bardzo ważnych i są to myśli wielce inspirujące.
Prof. dr hab. Janusz Hryniewicz jest socjologiem, od 1992 r. pracuje w Centrum Studiów Regionalnych i Lokalnych Uniwersytetu Warszawskiego (EUROREG), autor licznych artykułów i książek z zakresu stratyfikacji społecznej, socjologii ekonomicznej, rozwoju regionalnego i lokalnego, politologii i zarządzania.
Zamieszczone w tym zbiorze eseje Jana Kurowickiego to poglądowy przykład prowokacji intelektualnej (nie mylić z tanią tabloidalną skandalistyką, z manierycznym obrazoburstwem). Autor rzuca wyzwanie utrwalonym - i mocno zakłamanym - standardom poprawności. Takiej poprawności, która wyrasta z umysłowego konformizmu lub oportunizmu, niegdyś nazywanego filisterstwem, a której wyrazem są nabożnie, rytualnie powtarzane banały, truizmy i w szczególności stereotypy podejrzanie zgodne z ideologiczną koniunkturą oraz propagandowe i indoktrynacyjne mistyfikacje.
W niniejszym tomie publikujemy prace Carla Gustava Junga poświęcone psychologii dziecka - ich rdzeń stanowią trzy wykłady pt. "Psychologia analityczna a wychowanie". Jung uważał, że psychologia rodziców i wychowawców stanowi czynnik miarodajny w procesie wzrostu i dojrzewania dziecka, zwłaszcza w wypadku dziecka bardzo utalentowanego. Jung podkreśla, jak ważną przyczyną zaburzeń psychicznych w okresie dziecięcym są niedostatki w relacji psychologicznej rodziców.
Niniejsza publikacja jest to zbiór artykułów naukowych traktujących kwestię szerokorozumianej historii mówionej. Książka ukazuje postrzeganie historii mówionej na gruncie różnych dyscyplin naukowych.
Niniejsza praca zbiorowa pod redakcją Małgorzaty Dziekanowskiej i Józefa Styka reprezentuje dwie wartościowe cechy godne wyróżnienia. Łączy bowiem ujęcie mikrosocjologiczne z elementami podejścia makrosocjologicznego oraz generalizacjami o charakterze predyktywnym. Zawarte w zbiorze opracowania zasługują na wnikliwą uwagę dlatego, że podejmują całą gamę problemów patriotycznych, kulturowych i obyczajowych. Jako przykład można tu wymienić m. in. kwestie odnoszące się do sakralizacji tradycji, wartości "na uwięzi" czy problematykę etosu nacjonalistycznego. sukcesem redaktorów jest również adekwatny tytuł opracowania, który swoim zakresem obejmuje całość jego problematyki oraz wyznacza odpowiednią strukturę.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Lucjana Kocika
Zygmunt Bauman należy do wąskiego światowego grona najwybitniejszych współczesnych intelektualistów. W trakcie trwającej już ponad sześć dekad aktywności naukowej opublikował siedemdziesiąt książek, około dwieście artykułów naukowych, a także niezliczoną ilość esejów i felietonów. Jest cytowany przez przedstawicieli wszystkich nauk humanistycznych i społecznych, a wpływ jego twórczości już dawno wykroczył poza świat akademicki.
Dariusz Brzeziński przekonuje, że tym, co stanowi kamień węgielny całej twórczości Baumana, jest utopijne ukierunkowanie – myślenie o rzeczywistości jako o otwartym projekcie.
Niniejsza monografia jest pierwszą książką, w której twórczość Baumana została zinterpretowana w sposób całościowy, włącznie z pracami napisanymi w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Będzie z pewnością cennym źródłem wiedzy i inspiracji dla socjologów, kulturoznawców, antropologów, literaturoznawców i wszystkich tych, którzy starają się zrozumieć współczesność.
Praca wskazuje na wielką erudycję jej autora, umiejętność zarówno syntezy jak i analizy, a przede wszystkim niepoddawanie się modom oraz zachowanie krytycznego dystansu wobec przedmiotu analizy. Nie jest to łatwe – Zygmunt Bauman należy bowiem do czołówki światowej socjologii, a jego komentatorzy rzadko przyjmują postawę krytyczną, znacznie częściej – apologetyczną.
prof. dr hab. Grażyna Skąpska, Instytut Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, przewodnicząca Polskiego Towarzystwa Socjologicznego
Dariusz Brzeziński – doktor nauk społecznych, adiunkt w Zakładzie Socjologii Teoretycznej IFiS PAN. Absolwent studiów kulturoznawczych i socjologicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz europeistycznych na University of Exeter. Był stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, stypendystą Funduszu im. Stanisława Estreichera oraz laureatem I nagrody w konkursie im. Jana Józefa Lipskiego. Kieruje projektem badawczym: Twórczość Zygmunta Baumana w kontekście współczesnych teorii kultury, finansowanym przez Narodowe Centrum Nauki w ramach konkursu FUGA.
Czy obecność Polski w Unii Europejskiej rzeczywiście zmieniła lokalną rzeczywistość? Na czym polegają i w czym wyrażają się te zmiany? Czy są to zmiany postępowe czy też nowe okoliczności systemowo-polityczne
jeszcze bardziej domknęły konserwatywną skorupę chroniącą polskie stereotypy, mentalność i archaiczny sposób organizacji życia zbiorowego?
Czy pod wpływem możliwości swobodnego przepływu siły roboczej w Europie poprawiły się płace w Polsce? Czy kultura społeczeństwa polskiego nabrała nieco więcej barw i stała się bardziej różnorodna? A co z polską polityką? – zaczęła odnosić się do realnych problemów i interesów czy nadal pozostaje w świecie mitów, symboli i spektaklu? Te i wiele innych pytań pojawiają się w debatach publicznych i codziennych rozmowach toczonych w Polsce. Na część z tych pytań próbują znaleźć odpowiedź Autorzy artykułów zamieszczonych w przekazywanej książce.Polska obecność w UE jest faktem już od ponad 10 lat. Jakie będą konsekwencje w życiu publicznym z udziału w projekcie europejskim dla życia zwykłych ludzi, to wciąż sprawa otwarta.
W niniejszej książce powracamy do porzuconego przez nowoczesne nauki społeczne paradygmatu wyjaśniania życia zbiorowego. W jego centrum nie znajduje się autonomiczny, racjonalny podmiot, ale naśladowca, dla którego jednym ze źródeł informacji są zachowania innych. To właśnie naśladowca obecny jest w czasie pogromów i linczów; to dzięki niemu upowszechniają się mody i internetowe memy; to on również podtrzymuje i zmienia obyczaje. Naśladowca nigdy nie działa sam, zawsze jest z innymi i chociaż zachowują się oni w sposób podobny, to tworzą coś, czego nikt nie planował, co zaskakuje i często zagraża ich egzystencji. Im bardziej złożony jest świat, im gęstsze jest społeczeństwo i sieci komunikacyjne, tym większą rolę zdają się odgrywać zachowania zbiorowe. Zachowania, w których każdy z nas uczestniczy, ale których nikt nie kontroluje.
Publikacja, którą przekładamy Czytelnikowi, zawiera próbę omówienia pojęcia medialnego obrazu świata, mechanizmów jego konstruowania, metod badania oraz prawnych ograniczeń kształtowania obrazu świata w mediach. Odnaleźć w niej można także refleksje dotyczące społecznych i kulturowych konsekwencji medialnego obrazu świata. Dopełnieniem rozważań teoretycznych są opracowania o charakterze analitycznym prezentujące studium przypadku (z uwzględnieniem rodzaju medium, zróżnicowania gatunkowego, uwarunkowań o charakterze poznawczym).
Kandydat na prezydenta"" Janusza Płońskiego to publikacja stanowiąca znakomity zbiór wspomnień autora z istotnych wydarzeń jego życia, które wpłynęły na światopogląd polityczno-społeczny. Jednakże styl twórczości odbiega daleko od nasyconych słodką i błogą propagandą wyborczych frazesów i banałów. Wręcz przeciwnie, autor ma w sobie przeogromne pokłady dystansu do siebie i wydarzeń, pozytywnej autoironii. Prowadzi z czytelnikiem sympatyczną, okraszoną humorem, dyskusję wokół codzienności. Oto jeden z cytatów: ""Uwielbiam podziw dla siebie i tego, co robię. Jeśli podziwem tym obdarza mnie płeć przeciwna, o rzucających się w oczy walorach, tym lepiej. Wtedy czuję się w swoim żywiole. Zapominam o czasie, obowiązkach, tokuję, błyskam inteligencją, popisuję się wiedzą, która choć fragmentaryczna i dość płytka przy odpowiedniej selekcji pozwala na zręczne epatowanie słuchaczy i stworzenie fałszywego wrażenia, że wiem prawie wszystko.(...) Czasem się zastanawiam, jakim jestem człowiekiem? Dobrym czy złym? Uczciwym czy szachrajem? Moralnym czy łajdakiem? Codzienność pokazuje, że bezustannie poruszam się ""między"", trochę tak, trochę siak. Jakby niczego nie było w formie czystej i jasnej, same półwartości. A czy jest półuczciwość. półdobro, półmoralność?
Książka jest pierwszą pełną prezentacją skutecznego programu wdrażanego w wielu krajach z udziałem dzieci i rodziców, którzy napotykają trudności w sferze przywiązania. Osadzony w najnowszej wiedzy na temat przywiązania i wczesnej interwencji, Krąg ufności pomaga opiekunom w rozwijaniu większej wrażliwości na emocjonalne potrzeby swoich dzieci. Twórcy tej metody wyjaśniają założenia programu oraz przedstawiają nowatorskie strategie diagnostyczne i terapeutyczne, a także opisują, w jaki sposób ufne więzi między rodzicem a dzieckiem sprzyjają rozwojowi zdrowych, szczęśliwych i dobrze przystosowanych dzieci. Praca jest bezcennym narzędziem dla wszystkich specjalistów, którzy pracują z małymi dziećmi i ich opiekunami, w tym dla psychiatrów, psychologów klinicznych, pracowników socjalnych i wychowawców.
Krąg ufności uczy, jak diagnozować problemowe wzorce przywiązaniowe i określać przedmiot, na którym koncentruje się terapia. Autorzy omawiają również procedurę 20-tygodniowej terapii grupowej, której celem jest kształtowanie zdolności rodziców do dodawania dziecku otuchy oraz rozwijania jego eksploracji i autonomii. Prezentację metody uzupełniają liczne przykłady kliniczne.
„Co za niezwykła książka! Wnikliwa, pełna współczucia, poruszająca, przejrzyście napisana, ogromnie przydatna. Proponuje najlepsze połączenie rzetelnej wiedzy, głębokiego doświadczenia klinicznego i spójnych wskazówek dla terapeutów, z jakim kiedykolwiek miałem do czynienia. To lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą zrozumieć i rozpowszechniać skuteczne rodzicielstwo".
Dr Phillip R. Shaver, profesor psychologii, Uniwersytet Kalifornijski, Davis
„Prawdziwa mądrość w połączeniu z praktycznymi strategiami terapeutycznymi to prezent dla każdego klinicysty, który chce poprawić jakość opieki nad dziećmi i zapobiec przypadkom ich złego traktowania".
Dr Alicia F. Lieberman, Ining B. Harris, Infant Mental Health, Uniwersytet Kalifornijski, San Francisco
Jakkolwiek od tej chwili, gdy Alvin Toffler opisał w Trzeciej fali nadciągające procesy prosumpcji, minęły ponad cztery dekady, to jednak pojęcie to znalazło się stosunkowo niedawno w sercu debat nad kształtem kultury współczesnej. Oto bowiem jak chcą jedni doczekaliśmy czasów swobodnego i spontanicznego przepływu ekspresji i oddolnie tworzonych dóbr kulturowych, które kwestionują istnienie tradycyjnych podziałów na producentów i konsumentów. Orędownicy prosumenckiej utopii wskazują na obszary kultury, w jakich owa idea oddolnej kreacji i partycypacji sprawdza się szczególnie, a więc na sferę kultury popularnej ukierunkowanej sieciowo (2.0) i fanowsko. Z kolei sceptycy patrzący z dystansem na zjawiska prosumpcji zwykli widzieć w niej jeszcze jedną chytrą neoliberalną sztuczkę, której istotą jest miękkie i odbywające się pod szczytnymi hasłami wprzęgnięcie konsumentów w procesy produkcji (najczęściej: na rzecz wielkich korporacji). Osobną sprawą, podnoszoną wszelako zarówno przez entuzjastów, jak i oponentów prosumpcji, jest wartość amatorskiej (czy aby zawsze?) produkcji dóbr kultury i konsekwencje jej hegemonii.Prosumpcja: między podejściem apokaliptycznym a emancypacyjnym jest książką wskazującą odmienne teoretyczne konteksty i usytuowania omawianych praktyk. To także tom niestroniący od studiów przypadków (dotyczących m.in. fanów gier RPG, prosumenckiej aktywności wokół Wiedźmina, przemian tradycyjnego fandomu science fiction). Niezmiernie cenne wydaje się także osadzenie problematyki prosumpcyjnej w kontekście prawodawstwa Unii Europejskiej.Nie mam też wątpliwości, że książka pod redakcją Piotra Siudy i Tomasza Żaglewskiego spotka się z dobrym i żywym przyjęciem przez wszystkich zainteresowanych problematyką kultury współczesnej.prof. Mariusz Czubaj
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
