Nagroda im. Akutagawy 2021 Na porośniętą czerwonymi pajęczymi liliami plażę gdzieś na Pacyfiku morze wyrzuca nieprzytomną dziewczynę. Gdy ta budzi się, nie pamiętając swojej przeszłości, wyspiarka Yona przyjmuje ją pod własny dach i nadaje jej imię Umi. Mimo językowej bariery między młodymi kobietami rodzi się przyjaźń pełna wzajemnej fascynacji. Umi powoli wchodzi w świat tajemniczych rytuałów wyspy rządzonej przez kapłanki noro, gdzie jedynie kobiety mają prawo posługiwać się odrębnym językiem, uczyć i przekazywać historię. Z czasem dziewczyna zaczyna odzyskiwać wspomnienia i zadawać pytania. Co naprawdę dzieje się podczas corocznych wypraw noro za morze? Dlaczego jej mowa przypomina język kapłanek? I jakie sekrety kryje przeszłość? Wyspa pajęczych lilii jest powieścią inicjacyjną. Pozornie utopijna atmosfera łączy się w niej z głęboką refleksją nad mocą języka, równością praw i dominacją płci. To historia świata, w którym tradycyjny porządek został odwrócony, co prowadzi do nieprzewidywalnych rezultatów. Powieść Li Kotomi błyszczy na wielu poziomach: zarówno w warstwie fabuły, skłaniającej do refleksji nad różnymi obliczami opresyjnych społeczeństw, jak i językowej, gdzie autorka daje prawdziwie brawurowy popis lingwistycznej żonglerki. Adrianna Wosińska redaktorka naczelna magazynu „Torii” Językowa i translatorska uczta o porozumieniu ponad słowami w utopijnym świecie, gdzie kobiety tworzą historię. Czy pod tą idealną wierzchnią warstwą kryje się mroczna przeszłość? Nie oderwiesz się od tej książki, dopóki nie odkryjesz wszystkich tajemnic Wyspy Pajęczych Lilii. Martyna Wyleciał, blog Azjatycka Półka Li Kotomi to urodzona na Tajwanie w 1989 roku tłumaczka i pisarka tworząca po chińsku oraz po japońsku. W 2017 roku zadebiutowała powieścią Samotny taniec (Hitomarai , za którą otrzymała nagrodę Gunzo dla młodych twórców. W roku 2019 jej Itsutsu kazoereba mikazuki ga zostało nominowane do Nagrody im. Akutagawy i Nagrody im. Nomy dla młodych twórców. W 2021 roku uhonorowano ją rządową nagrodą Agencji Kultury dla młodych twórców za Porarisu ga furisosogu yoru. Jest autorką kilku powieści, esejów i opowiadań, w których często porusza tematy dotyczące społeczności LGBTQ+. Za powieść Wyspa pajęczych lilii otrzymała prestiżową Nagrodę im. Akutagawy.
Podróż w głąb świata mrocznych fantazjiDziewczynka z przemocowej rodziny spotyka w lesie dzikiego chłopca, który zwiastuje nadchodzącą tragedię. Fascynująca deformacja ciała Nila czyni z niego lokalną atrakcję i wzbudza zawiść młodszego brata. Popadający w szaleństwo ojciec przynosi do domu szkielet i traktuje go jak swoją córkę.Bohaterami ośmiu historii Ariadny Castellarnau są rodzice i ich dzieci uwikłani w destrukcyjne relacje, poruszający się po niepewnym gruncie zniekształconych światów. Autorka konfrontuje ich z tym, co niezwykłe, by odkryli niepokojące i wstydliwe pragnienia, dręczące lęki oraz kierujące nimi fantazje.Zbiór opowiadań Mrok jest miejscem przenosi nas do rzeczywistości zawieszonych między dobrem a złem. W tym pękniętym lustrze możemy dostrzec złowrogie oblicza ludzkiej natury.Ariadna Castellarnau zaprasza do świata ciemności, pełnego szram i pęknięć, przez które mimo wszystko wydobywa się blask. To dobry omen czy zły znak? Odpowiedzi można szukać w doskonałych opowiadaniach, gdzie granica między rzeczywistością a królestwem cieni staje się coraz cieńsza.Aleksandra Zielińska, pisarkaOpowiadania Ariadny Castellarnau, eleganckie i okrutne, pełne nieubłaganej melancholii, tworzą swój własny tajemniczy i niezwykle piękny świat.Mariana Enrquez, autorka Niebezpieczeństw palenia w łóżku oraz Naszej części nocyAriadna Castellarnau ukończyła filologię hiszpańską oraz teorię literatury i komparatystykę na Uniwersytecie Barcelońskim. W latach 2009-2016 mieszkała w Buenos Aires, gdzie pracowała jako dziennikarka. Jej opowiadania znalazły się w antologiach Panorama Interzona i Extrema Ficción, a debiutancka powieść Quema została wyróżniona Premio Internacional Las Amricas dla najlepszej powieści latynoamerykańskiej 2015 roku. Mrok jest miejscem został uhonorowany nagrodą Grand Prix de l'Imaginaire.
Jaka jest cena wolności? Po wielu latach spędzonych u boku Severina Anna opuszcza dom i znika bez śladu. Rok później jej mąż postanawia zostawić wszystko, żegna się z wyspą, na której mieszkali, rutyną codzienności i wyrusza na poszukiwanie żony. Tak rozpoczyna się wędrówka po Sycylii, po miejscach, które naznaczyły życie obojga. Ta podróż pozwala Severinowi skonfrontować się z przeszłością, odkryć motywację własnych działań i wyborów, zmierzyć się z druzgocącą prawdą. Porządkując wspomnienia, mężczyzna stara się zrozumieć decyzję żony. Opowieść Anny to historia kobiety próbującej walczyć z ciasnotą narzuconego jej losu, z oczekiwaniami, zgodnie z którymi dziewczyna żyje tylko po to, by wyjść za mąż i zostać matką. Głosami swoich bohaterów autor zdaje się mówić, że każda wolność zawiera w sobie przemoc, każde wyrzeczenie zadaje nieuleczalną ranę, każdy wybór dający nam szczęście przyczynia się do czyjegoś bólu. Powieść Correntego to jeden z najbardziej docenionych debiutów literackich ostatnich lat. Wędrując po Sycylii, Severino nie tylko poszukuje żony, ale wraca do wydarzeń z przeszłości, zanurza się we wspomnieniach i analizuje swoje własne decyzje i wybory. Niezwykle dojrzała proza. Donatella Tretjak, Il Piccolo Corrente w przejrzysty sposób pisze o tym, jak wolność przeplata się z przemocą, a szczęście z nieszczęściem. Poznanie i akceptacja tej brutalnej prawdy przychodzą jednak z doświadczeniem. Mohamed Maalel, Giornale di Sicilia Ucieczka Anny to pierwsza, ale można śmiało powiedzieć wybitna powieść Correntego. Retrospekcje i fragmenty wspomnień prowadzą nas stopniowo do konkluzji, że tytułowa ucieczka była w jakiś sposób nieunikniona. Vincenzo Guercio, L’Eco di Bergamo Mattia Corrente urodził się w 1987 roku i mieszka w prowincji Mesyna na Sycylii. Ucieczka Anny jest jego pierwszą powieścią.
Każdy dom przechowuje historie swoich mieszkańców W rodzinnej siedzibie babki i wnuczki słychać głosy dobiegające spod łóżek i widać świętych ukazujących się na suficie. Stare ściany opowiadają o zaginięciach, których tajemnice pozostają nierozwikłane. Babka krąży po pokojach, rozmawiając z cieniami czającymi się w szafach i mrocznych zakamarkach. Z aresztu właśnie wróciła wnuczka. Jej zatrzymanie miało związek ze zniknięciem dziecka najbogatszej rodziny we wsi. To wydarzenie zmusza obie kobiety, by zmierzyły się z bolesną historią ukrytą w murach domu. Tytułowy kornik powoli toczy ich dusze i uruchamia zemstę skrzywdzonych przez patriarchat. Powieść grozy Layli Martínez skrywa historię dziedziczonej traumy, konsekwencji wojny domowej w Hiszpanii i reprodukujących się przez pokolenia dziejów wyzysku i upokorzeń. Doskonale poprowadzona literacko, staje się bardziej namacalna niż niejeden reportaż. „Kornik to brawurowa opowieść o nawiedzonym domu, jakim jest Hiszpania. Layla Martínez bierze hiszpańskie traumy – od wojny domowej po przemoc klasową – i buduje z nich literacki horror, z potworami, wyłażącymi spod łóżka. Przewrotna, przerażająca, zachwycająca powieść!” Katarzyna Kobylarczyk, reporterka, autorka książki Ciałko. Hiszpania kradnie swoje dzieci
„Dom pełen cieni i kobiet zbudowany z zemsty i poezji. Gęsta i przerażająca książka, która opowiada o widmach, problemach klasowych, przemocy i samotności w sposób tak naturalny, jakby to czarownice dyktowały Layli Martínez jakiś przenikliwy i upiorny sen”. Mariana Enríquez „To książka o biednych i upokarzanych, którzy mówią dość”. Alana Portero „Najlepsza książka, jaką przeczytałem w tym roku, tak pojemna i głęboka, że mieści w sobie cały kraj i wszystko, co z nim związane”. Francisco Jota-Pérez Layla Martínez jest pisarką i redaktorką w niezależnej oficynie wydawniczej Antipersona. Prowadziła warsztaty dotyczące literatury i kina oraz dyskusje na temat kobiet i historii ruchów społecznych. Jest stałą współpracowniczką magazynu „El Salto”. Kornik to jej debiut powieściowy. Projekt zrealizowany przy wsparciu finansowym Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO, realizowanej przez Krakowskie Biuro Festiwalowe ze środków Gminy Miejskiej Kraków
W mroźny sylwestrowy wieczór Izumi znajduje swoją matkę błąkającą się po parku. To jeden z pierwszych dni, kiedy Yuriko zaczyna zapominać swojego syna. Mimo natłoku obowiązków związanych z pracą i zbliżającymi się narodzinami dziecka Izumi poświęca dużo czasu matce, która ma coraz większe problemy z pamięcią, traci orientację w czasie i przestrzeni. Jednocześnie wraca on do wydarzeń z dzieciństwa, zwłaszcza do prześladującego go wspomnienia związanego z nagłym zniknięciem Yuriko. Powoli odkrywa przemilczaną prawdę o historii sprzed lat.Sto kwiatów to intymna opowieść rodzinna, która uświadamia, że dla każdego z milionów ludzi cierpiących na demencję, a także ich bliskich, choroba jest odrębnym, boleśnie osobistym doświadczeniem. Nie zawsze wystarczy czasu, żeby zrozumieć przeszłość i się z nią pogodzić.
Nienawiść jest piekłem, które sami sobie zgotowaliśmy
Bari zawdzięcza swojej ukochanej babci nie tylko imię, ale także nadprzyrodzone zdolności. Uciekając z Korei Północnej przed głodem i śmiercią, odnajduje tymczasowe schronienie w Chinach, a potem wyrusza w długą i wyniszczającą podróż przez ocean. Trafia do wielokulturowego Londynu, gdzie styka się z narastającą przemocą i wrogością wobec obcych, ale też odnajduje nadzieję. Pracując jako masażystka, Bari łagodzi fizyczne dolegliwości, a dzięki swoim niezwykłym umiejętnościom potrafi ukoić również ból duszy. Czy to koniec jej udręki?
Księżniczka Bari jest współczesnym odczytaniem mitu głęboko zakorzenionego w koreańskiej tradycji. Hwang Sok-yong na nowo interpretuje losy dziewczyny wędrującej między światami żywych i umarłych w poszukiwaniu życiodajnej wody, splatając trudną rzeczywistość z elementami magicznymi. Opisując rozpacz, wojnę i terror obecne nie tylko na Półwyspie Koreańskim, ale i na całym świecie, oddaje głos osobom dotkniętym wykluczeniem.
Hwang Sok-yong opowiada o odrzuceniu, wędrówce i leczeniu ran. O odrzuceniu przez patriarchalną rodzinę, w której krzywda, choć wyrządzana stale i na różne sposoby, pozostaje nieuświadomiona. O wymuszonej wędrówce będącej ucieczką przed przemocą i poszukiwaniem lepszego życia. Wreszcie o leczeniu ran zadanych dawno temu i przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Tę sztafetę bólu trzeba przerwać, jeśli chcemy uczynić nasz świat bardziej gościnnym.
Grzegorz Jankowicz, filozof literatury, dyrektor programowy Festiwalu Conrada
Dostrzegłam w tej historii moc pozwalającą na przezwyciężenie rozpaczy. Autor w zachwycający sposób mierzy się w niej z koreańskim językiem oraz mitologią.
Gong Ji-young, autorka powieści
Nasze szczęśliwe czasy Hwang Sok-yong przeniósł słynną koreańską legendę do piekła obozów pracy, handlu ludźmi i terroryzmu. W tym mrocznym świecie poprzez duchy, klątwy, pieśni zmarłych wybrzmiewa głos zapomnianych.
"Libration"
Tą powieścią autor kolejny raz potwierdza swoją pozycję jednego z najważniejszych pisarzy Korei Południowej.
"Le Monde"
Na równoleżnikach tęsknoty i południkach niepokoju
W debiucie powieściowym Shubhangi Swarup śledzimy przeplatające się losy bohaterów poszukujących prawdziwej bliskości. Utrzymana w konwencji realizmu magicznego wielowątkowa narracja prowadzi czytelników przez postkolonialne Andamany, wyniszczoną krwawo tłumionymi protestami Birmę lat siedemdziesiątych, Nepal, aż po Wyżynę Tybetańską. W dusznej atmosferze tropików towarzyszymy naukowcowi badającemu drzewa i kobiecie obdarzonej zdolnością kontaktu ze światami pozaludzkimi, geologowi usiłującemu położyć kres wojnom o lodowiec czy matce walczącej o uwolnienie syna rewolucjonisty.
Łącząc wątki historyczne z fantastycznymi, autorka wnikliwie kreśli tło polityczne i kulturowe, a jednocześnie formułuje przesłanie ekologiczne. Wykracza tym samym poza ramy klasycznej opowieści miłosnej i sprawnie meandruje między gatunkami.
Współrzędne tęsknoty to napisany z rozmachem pean na cześć natury, a zarazem ironicznie przenikliwy portret ludzkości: naszego piękna i brzydoty, okrucieństwa i czułości oraz głębokiej więzi człowieka z przyrodą.
Oto rzecz niezwykle sensualna, organiczna, a przy tym działająca w polu tego, co metafizyczne. Sąsiadują tu ze sobą kontynenty, wyspy, oceany, rzeki, pasma górskie. Autorka przygląda się temu, co ludzkie, pozwala nam, czytającym, podejść blisko, poczuć instynkty, pragnienia, żądze. Przygląda się też bytom nie-ludzkim i zjawiskom w przyrodzie, przyznając im należną ważność. Oto - myślę sobie - powieściowa pieśń o i dla Ziemi.
Małgorzata Lebda, pisarka, poetka
Zdumiewająca i głęboko oryginalna powieść Shubhangi Swarup zmieni wasz sposób postrzegania ludzi. A także krajobrazów, lasów, oceanów, śnieżnych pustkowi.
Nilanjana S. Roy, indyjska pisarka, dziennikarka i krytyczka literacka
Odważna powieść, zachwycająco liryczna, a jednak ekscytująco precyzyjna. Osadzona między archipelagiem Andamanów a Płaskowyżem Tybetańskim, roztacza przed nami rozległą perspektywę ludzkich dramatów rozgrywających się pośród oszałamiającego bogactwa i złożoności przyrody oraz geografii".
Ruth Padel, brytyjska poetka i dziennikarka
Autorka przypomina nam, że Ziemia żyje i nawet w odosobnieniu każdy człowiek jest częścią zmieniającego się świata. Na kartach książki podłoże skalne się porusza, latarnie morskie stają się częścią oceanu, a my tracimy grunt pod nogami".
"Guernica. A Magazine of Art and Politics"
Shubhangi Swarupjest pisarką, dziennikarką i aktywistką. Na University of East Anglia otrzymała stypendium Charles Pick Fellowship w dziedzinie twórczego pisania. Mieszka w Mumbaju.
Współrzędne tęsknoty, jej debiutancka powieść, uzyskały w Indiach status bestsellera wkrótce po premierze i zostały przetłumaczone na kilkanaście języków. Zdobyła nagrodę Tata Literature Live! za debiut prozatorski, znalazła się w gronie finalistów International Dublin Literary Award 2020 oraz nominowanych do DSC Prize for South Asian Literature.
Kiedy musisz zadbać o siebie, nawet kłamstwo się nada...Shibata czuje się wykorzystywana w firmie, w której pracuje od kilku lat. Drobne, ale uciążliwe dodatkowe obowiązki zrzucane na nią ze względu na płeć są jej codziennością.Wyczerpana tą sytuacją, pod wpływem impulsu kłamie, że spodziewa się dziecka. To całkowicie zmienia nie tylko jej pozycję w pracy, ale także całe życie. Odgrywanie roli przyszłej matki okazuje się zaskakująco komfortowe i pochłania ją bez reszty. Z dnia na dzień granica między kłamstwem a prawdą coraz bardziej się zaciera.Dziennik pustki, miejscami surrealistyczny i pełen cierpkiego humoru, jest zapisem samotności, jakiej doświadczają kobiety. Japońskie społeczeństwo zapewnia jedynie powierzchowne rozwiązania i pozorne zrozumienie. Urodzisz - piekło; nie urodzisz - też piekło. Shibata postanawia zadbać o bezpieczne miejsce tylko dla siebie, pielęgnując w sobie małe kłamstwo.Nadchodzi czterdziesty tydzień ciąży. Jaką przyszłość przyniesie "rozwiązanie"?Ta opowieść o kłamstwie w przewrotny sposób obnaża prawdę o społeczeństwach, w których wartość jednostki jest mierzona jej użytecznością dla innych i gotowością do odgrywania z góry wyznaczonych ról.Adrianna Wosińska, redaktor naczelna magazynu "TORII"Emi Yagi (1988) urodzona w prefekturze Nagano, mieszka w Tokio. Ukończyła studia na Uniwersytecie Waseda. Obecnie jest zatrudniona jako redaktorka w czasopiśmie dla kobiet. Dziennik pustki, jej pierwsza powieść, zdobył nagrodę im. Osamu Dazaia, przyznawaną corocznie najlepszemu debiutowi literackiemu.
Czy to nadal ja?Bohaterki czternastu opowiadań Karmele Jaio to kobiety po czterdziestce. Łączy je wiek, bagaż doświadczeń oraz życie w cieniu decyzji, które niegdyś podjęły. Różni status ekonomiczny, pochodzenie i temperamenty. Ze zdziwieniem obserwują swoje zmieniające się ciała, niepokoją oznakami starzenia, tęsknią za wyidealizowaną przeszłością i młodością, mierzą z rutyną małżeńskich relacji. Czują, że nie odnalazły własnego miejsca, i chcą wykorzystać czas, jaki im pozostał.Opowieści tych kobiet to historie ze zwyczajnego życia. Ona spotyka na ulicy dawną miłość. Dwie przyjaciółki spędzają wieczór w barze. Matka przygotowuje urodzinowe przyjęcie dla swojego synka. Te odpryski codzienności doskonale oddają złożony charakter kobiecego świata. Autorefleksyjność i ironiczny humor bohaterek tworzą z tego wielogłosu słodko-gorzką mozaikę.Karmele Jaio, jedna z najlepszych współczesnych baskijskich powieściopisarek, w mistrzowski sposób prowadzi narrację, każdą z historii kończąc błyskotliwą puentą. W związanych z przemijaniem i niespełnieniem lękach bohaterek odnajdujemy własne niepokoje i smutki.Karmele Jaio wyłuskuje ze współczesnej rzeczywistości absolutnie zwyczajne sytuacje: opisuje zwyczajne kobiety i równie zwyczajnych mężczyzn, żeby ulepić z tego wszystkiego nadzwyczajne opowiadania. Krótkie, celne, dające do myślenia historie o ludziach takich, jakimi jesteśmy, byliśmy bądź będziemy.Tomasz PindelW opowiadaniach Jaio codzienność nabiera wieloznaczności, powszedniość grozy, a prozaiczność humoru. Autorka precyzyjnie trafia w najczulsze punkty czytelnika: historie bohaterek mogłyby być naszymi historiami. Dobrze się przejrzeć w takim lustrze.Dominika SłowikŚwiat kobiet sportretowanych w intymnym momencie zawieszenia, bycia na granicy, kiedy jeszcze możliwe jest spojrzenie wstecz, ale jest się już po drugiej stronie, wśród innych dekoracji, z innymi ludźmi, w innym życiu. Jaio uchwyciła czternaście nieuchwytnych momentów. Każdy inny.Barbara SadurskaOpowiadania Karmele Jaio prowokują pytania o tożsamość i miejsce w świecie, ale zamiast z wyczerpującymi odpowiedziami zostawiają z niepokojem. Jej bohaterki zwracają się ku stłumionym pragnieniom, ku wytracanej w biegu lat, biegu dni dzikości. Z rozbudzonego tymi opowiadaniami niepokoju czerpać można paliwo pomocne w poszukiwaniach i przemianach poza zasadą odpowiedzialności.Anna MarchewkaKarmele Jaio to baskijska pisarka urodzona w Vitorii, stolicy Kraju Basków. Pisze po baskijsku i kastylijsku. Jest autorką trzech zbiorów opowiadań, trzech powieści oraz jednego tomu poetyckiego. Jej twórczość została wielokrotnie doceniona, doczekała się też adaptacji filmowych i teatralnych. Książki Jaio z sukcesem tłumaczone są na inne języki: angielski przekład powieści Amaren Eskuak (Her Mother's Hands) został wyróżniony English PEN Translation Award.
Książka nominowana do Międzynarodowej Nagrody Bookera Park Min-u, starzejący się architekt, może mówić o sukcesie. Jako jedynemu z grupy dzieciaków udaje mu się wyrwać z seulskich slumsów. Na fali transformacji Korei, dzięki determinacji i wieloletniej ciężkiej pracy ostatecznie staje się właścicielem dużej firmy realizującej prestiżowe projekty. Pewnego dnia otrzymuje niespodziewaną wiadomość od kobiety, którą kiedyś pokochał, a potem zdradził. Pogrzebane w pamięci obrazy przyjaźni z dzieciństwa i pierwszej miłości powracają. Min-u zaczyna wspominać świat, który wymazał z pamięci. Uświadamia też sobie, że pomógł go unicestwić, przyczyniając się do bezwzględniej modernizacji Korei. O zmierzchu to historia rozpisana na głosy ludzi, którzy nie mieli szans w starciu z bezdusznym kapitalizmem. To także głęboko humanistyczna opowieść o dzieciństwie, stracie, rozliczaniu się z samym sobą i tragicznych kosztach transformacji kraju, które ponoszą najsłabsi jego mieszkańcy. „Powściągliwie polityczna, głęboko ludzką opowieść o domu, stracie i kosztach rozwoju kraju”. „Kirkus Reviews” „Wspomnienia z przeszłości, które snuje Min-u, stopniowo przeradzają się w medytację na temat osobistej odpowiedzialności i tego, co może oznaczać spełnione życie”. „The Guardian" „Hwang Sok-yong, gwiazda południowokoreańskiej sceny literackiej, bardzo często oddaje głos zapomnianym i wykluczonym. W swojej?najnowszej?książce robi to w sposób szczególnie przemyślany i poruszający. Pozorny sukces osiągnięty przez odcięcie się od przeszłości i porzucenie tych, którzy nie mieli tyle szczęścia,?staje się?emocjonalnie przejmującą?i politycznie zaangażowaną?metaforą”. Bigissue.com O zmierzchu w 2019 roku znalazło się na długiej liście Międzynarodowej Nagrody Bookera, a w 2018 roku otrzymało francuską Nagrodę im. Émile’a Guimeta. Hwang Sok-yong (ur. 1945 r) jest najpoważniejszym koreańskim kandydatem do literackiej Nagrody Nobla. Studiował filozofię na Uniwersytecie Dongguk. Aresztowany w latach 60. XX wieku z przyczyn politycznych, po uwolnieniu pracował dorywczo na budowach. Podczas wojny w Wietnamie walczył po stronie Amerykanów. Jest autorem kilkunastu powieści i opowiadań, laureatem wielu nagród literackich. W swoich utworach, czerpiąc z osobistych doświadczeń, podejmuje tematy ludzkiej samotności i wyobcowania oraz kryzysu człowieczeństwa. W Polsce ukazały się powieść Znajomy świat oraz zbiór opowiadań Chwasty.
Skandynawski kryminał w historycznej odsłonie Jest lato 1852 roku. W małej szwedzkiej wiosce leżącej za kołem podbiegunowym charyzmatyczny pastor Lastadius i jego pomocnik Jussi spędzają czas na długich rozmowach i badaniu roślin. Sielankę przerywa odnalezienie na bagnach zmasakrowanych zwłok pasterki. Rusza polowanie na niedźwiedzia posądzonego o zabicie dziewczyny. Pastor jednak odnajduje ślady wskazujące, że na wolności grasuje prawdziwy zabójca. Wkrótce okazuje się, że ma rację – niedługo potem morderca znowu zaatakuje… Pastor i Jussi, pochłonięci śledztwem, nie zauważają nadciągających kłopotów. Działalność duchownego głoszącego odrodzenie religijne przysparza mu coraz więcej wrogów. Ugotować niedźwiedzia to mroczny portret małej społeczności w obliczu zbrodni, w sytuacji, w której strach rodzi przemoc, bogaci nadużywają władzy, a rdzenni mieszkańcy są traktowani z pogardą. Fantazjując o życiu Larsa Leviego Lastadiusa, Mikael Niemi czyni z niego nordyckiego prekursora Sherlocka Holmesa. To znakomita powieść detektywistyczna z zimnej Północy, ale też historia o tym, jak skomplikowana jest tożsamość północnego człowieka. Poruszająca książka. Jarosław Czechowicz, „Krytycznym okiem” Niemi prowadzi złożoną narrację, w której powiastka filozoficzna, powieść kryminalna i historyczna oraz obraz dojrzewania uzupełniają się nawzajem. Alessia Gazzola, „La Stampa” (Włochy) Opowieść o morderstwie, przesądach i bigoterii. Niemiemu udaje się skonstruować historię, która jest połączeniem kryminału i przekonującego studium niebezpiecznie zapatrzonej w siebie społeczności. Nick Rennison, „Sunday Times” (UK) Autor przenosi nas w dziwny i fascynujący świat – jednocześnie piękny i brutalny. „Politiken” (Dania) Mikael Niemi – wielokrotnie nagradzany szwedzki poeta i pisarz. Urodzony w Pajali – małej miejscowości położonej za kołem podbiegunowym, tuż przy granicy z Finlandią. Jako wnuk Saamki Niemi w swojej twórczości podejmuje wątki związane z rdzennymi ludami zamieszkującymi Skandynawię. Powieść Ugotować niedźwiedzia jest międzynarodowym bestsellerem, ogłoszono ją książką roku brytyjskiego czasopisma „Sunday Times”. Została także nominowana do Złotego Sztyletu, brytyjskiej nagrody literackiej Stowarzyszenia Pisarzy Literatury Kryminalnej. Lars Levi Lastadius, postać autentyczna, to żyjący w pierwszej połowie XIX wieku szwedzko-saamski pastor, botanik i założyciel laestadianizmu, religijnego ruchu odrodzeniowego.
Cztery kobiety, cztery koty, cztery przeplatające się ze sobą historie. Miyu czuje, że jest inna niż wszyscy, i dlatego żyje samotnie. Pewnego deszczowego wiosennego dnia w kartonowym pudle znajduje kota i zabiera go do domu. Reina, tak samo niezależna jak jej kotka Mimi, wkracza w dorosły, nie zawsze przyjazny świat. Aoi to młoda kobieta, której życie naznaczyła śmierć najlepszej przyjaciółki. Staruszka Shino i jej kot wspierają bratanka, który szuka swojego miejsca w życiu. Życiowym zmaganiom bohaterek dyskretnie przyglądają się koty, a z tej czułej obserwacji rodzi się szczególna, głęboka więź. Bo przecież świat koci niewiele się różni od ludzkiego, a wsparcie, jakie zapewnia druga istota, pozwala zmagać się z małymi i wielkimi problemami. Ona i jej kot to cztery pełne uroku i zachwytu nad życiem opowieści, które powstały dzięki kotom zabranym z ulicy. To także nowa odsłona jednej z pierwszych prac znanego japońskiego reżysera filmów animowanych Makoto Shinkaia. Ciepła, mocna wizualnie i klimatyczna książka, która odpędza nawet najbardziej dogłębne poczucie samotności. Tutaj koty ratują ludzi i wyjaśniają, co się naprawdę w życiu liczy. Anette Knig, SRF Czysta prostota. Kilka stron tej powieści dostarcza tylu wrażeń, co całe tomy innych. Poruszająca opowieść o więzi, jaką tworzymy z naszymi zwierzętami. AniList Krzepiąca kocia historia Shinkaia i Nagakawy to jednocześnie podnoszący na duchu emocjonalny przekaz skierowany do dwunożnych przyjaciół. Lisette Gebhardt, Literaturkritik Makoto Shinkai japoński filmowiec, animator, autor i artysta mangi. Początkowo pracował jako grafik komputerowy. W 1999 roku zadebiutował pięciominutowym filmem animowanym pt. Ona i jej kot, w którym użył własnych, ręcznie rysowanych ilustracji, a sceny 3D wykonał głównie za pomocą Adobe After Effects. Film został entuzjastycznie przyjęty i był wielokrotnie nagradzany. Po tym sukcesie Shinkai porzucił pracę grafika i zajął się produkcją filmową. Naruki Nagakawa japoński scenarzysta i autor mang, twórca adaptacji na powieść filmu Shinkaia Ona i jej kot.
Jestem Twoim cieniemPrawie każdego popołudnia Kobieta w Fioletowej Spódnicy siada na ławce w parku, a okoliczne dzieci usiłują wciągnąć ją w zabawę. Nie domyśla się, że od dawna obserwuje ją Kobieta w Żółtym Kardiganie, która wie o niej prawie wszystko - zna jej ulubione posiłki, rozkład dnia i sposób zachowania. Wkrótce spotykają się w jednym miejscu pracy. Tam Kobieta w Fioletowej Spódnicy skupia na sobie uwagę wszystkich. Kobieta w Żółtym Kardiganie, nie zauważana przez nikogo, coraz bardziej zatraca się w szaleństwie.Thriller psychologiczny Imamury to niepokojące studium obsesji przybierającej na sile, w której ciąg wydarzeń doprowadzi do niespodziewanego finału. To także opowieść o zazdrości, alienacji, relacjach władzy i sytuacji tych, którzy desperacko pragną, by ktoś ich zauważył.Kobieta w Fioletowej Spódnicy to japoński bestseller wyróżniony prestiżową nagrodą Akutagawy.Skondensowany, frapujący opis samotności i obsesjiPaula Hawkins, autorka bestsellera Dziewczyna z pociąguTo bardzo mocna książka. () Drobiazgowa i niesłychanie precyzyjna. () Podczas lektury czułam się, jakbym znalazła się w rozchwianym, dziwnym świecieSayaka Murata, autorka Dziewczyny z konbiniKobieta w Fioletowej Spódnicy () to dreszczowiec osadzony w zwyczajnym świecie dojazdów do pracy, grafików i bezrobocia. () Cóż za głęboka i oszałamiająca proza. Nie potrafiłam odłożyć tej książki""Hilary Leichter, autorka powieści Temporary""Mrożąca krew w żyłach opowieść o zazdrości i wrażliwości.""Vogue (GB)Natsuko Imamura (ur. 1980 w Hiroszimie) jest japońską pisarką, laureatką wielu nagród literackich, takich jak Nagroda im. Osamu Dazaia (2010, za opowiadanie Pikunikku) i Nagroda Literacka Noma (2017, za książkę Hoshi no ko) przyznawana autorom wkraczającym na rynek literacki. W roku 2019 książka Kobieta w Fioletowej Spódnicy przyniosła jej najbardziej prestiżowy japoński laur literacki Nagrodę im. Akutagawy.Obecnie mieszka w Osace. Tak jak bohaterka Kobiety w Fioletowej Spódnicy pracowała jako hotelowa pokojówka.
Jak żyć w świecie, w którym nie wolno nikogo dotykać? Ceniony chirurg plastyczny Tomas Augustus jest jedną z niewielu osób, którym udaje się przeżyć, kiedy jego kraj paraliżuje zakaźna śmiertelna choroba. Ukryty we własnym domu, Tomas wraca wspomnieniami do życia sprzed pandemii. Z jego opowieści wyłania się historia życia zimnego i cynicznego człowieka, który nie przejmuje się niczym: ani groźnym wypadkiem z dzieciństwa, ani antypatią rówieśników czy nawet śmiercią matki. Pogardza ludźmi, a swojej żony nienawidzi. Pewnego dnia, ku własnemu zaskoczeniu, dopada go granicząca z obsesją fascynacja dużo młodszą Marią. Czy to szansa, by odejść od kłamstwa, w jakim żyje? Czy będzie na to czas? Kwarantanna to umieszczona w niedalekiej przyszłości dystopia i jednocześnie głęboko poruszająca powieść psychologiczna. I choć powstała pięć lat przed wybuchem pandemii Covid-19, to współcześnie jej wymowa jest jeszcze bardziej aktualna. „Kunszt Versteeg tkwi w tym, że z próżnego naczynia udaje jej się wyczarować intrygującą postać, że potrafi napisać bajkę, nie popadając przy tym w moralizatorstwo. Nieważne, jak szaleńczo to zabrzmi: ostatecznie czytelnik współczuje potworowi. A to właśnie współczucia nam trzeba”. „de Volkskrant” „Prawdziwa czytelnicza uczta (…). Swoją trzecią powieścią Wytske Versteeg udowadnia, że jeśli chodzi o kompozycję, subtelność obrazowania, wymowę, a z pewnością styl, jest jedną z najlepszych autorek swego pokolenia. Być może po prostu najlepszą”. „NRC Handelsblad” „Bezbłędna powieść (…). Za sprawą Kwarantanny Wytske Versteeg (…) ponownie zaświadcza o swej bezkompromisowości. Tym razem ukazuje wyizolowanie i banicję, komponując z tych motywów intrygującą i bulwersującą historię”. „Trouw” Wytske Versteeg (ur. 1983)- pisarka holenderska; zadebiutowała w 2012 r. powieścią De wezenlozen, która zdobyła Vrouw DebuutPrijs (nagrodę dla najlepszej debiutującej autorki) i trafiła na „długą listę” nagrody literackiej AKO Literatuurprijs, jednej z najbardziej prestiżowych i najwyżej notowanych nagród literackich niderlandzkiego obszaru językowego. Jej druga powieść, Boy, została przetłumaczona na cztery języki. Następnie ukazały się wysoko ocenione przez krytykę Kwarantanna (2015) i Grime (2017) oraz autobiograficzna książka Verdwijnpunt (2020), stanowiąca jej najbardziej osobiste dzieło. Za dotychczasową twórczość autorka otrzymała w 2020 roku Nagrodę im. Fransa Kellendonka.
Czy wiesz, co tak naprawdę jest w życiu ważne? Dni młodego listonosza, mieszkającego samotnie z kotem Kapustkiem, są policzone, choć on sam nie zdaje sobie z tego sprawy. Diagnoza lekarska jest dla niego szokiem – zostały mu tylko miesiące, a może nawet tygodnie życia. Zanim jednak zdąży oswoić się z tą trudną wiadomością, pojawia się diabeł ze specjalną ofertą: otrzyma dodatkowy dzień życia za każdą rzecz, którą postanowi usunąć ze świata. Tak oto rozpoczyna się naprawdę niezwykły tydzień… Co sprawia, że warto żyć? Jak oddzielić to, bez czego można się obejść, od tego, co rzeczywiście ważne? Układ z diabłem doprowadzi bohatera, a także jego ukochanego kota, dosłownie na granicę życia i śmierci. Powieść Genkiego Kawamury to dowcipna i jednocześnie wzruszająca opowieść o stracie i pojednaniu. To zarazem historia podróży w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, co naprawdę liczy się w życiu. Wrażliwa i ciepła powieść o życiu, miłości, samotności i tym, co po nas pozostaje. „The Observer” (UK) To przejmująca i poruszająca opowieść o stawianiu czoła własnej śmiertelności, braniu odpowiedzialności za swoje wybory i rozstrzyganiu o tym, co naprawdę w życiu ważne. „The Herald” (UK) Ta opowieść sprawi, że czytelnicy ponownie ocenią swój dobytek i zastanowią się nad tym, co mogą zyskać, pozbywając się jego części… I na pewno, gdy zakończą lekturę, będą postrzegać świat i ludzi dookoła siebie nieco inaczej. „International Examiner” Genki Kawamura – japoński pisarz, scenarzysta i producent filmowy. Jego pierwsza powieść A gdyby tak ze świata zniknęły koty? została przetłumaczona na 14 języków i sprzedała się w Japonii w nakładzie 2 milionów egzemplarzy. Jest także autorem dwóch innych powieści: Million Dollar Man i April Come She Will oraz książek dla dzieci. Na podstawie książki A gdyby tak ze świata zniknęły koty? powstał film Sekai kara Neko ga Kieta nara w reżyserii Akiry Nagaiego.
Wszyscy mamy swoje sekrety Atrakcyjna i pewna siebie studentka Miwako Sumida pewnego dnia popełnia samobójstwo. Kilka miesięcy przed śmiercią dziewczyna wyjechała do odległej wioski w górach, zrywając kontakt z rodziną i znajomymi. Co kryło się za jej nieskazitelnym wizerunkiem? Od kogo lub czego uciekała? Czy Miwako odeszła na zawsze? Perfekcyjny świat Miwako Sumidy to powieść o dziewczynie skrywającej mroczne tajemnice. Stopniowo wychodzą one na jaw dzięki trzem bliskim jej osobom. Przyjaciółka Chie odkrywa trudną historię rodzinną Miwako. Nieszczęśliwie zakochany Ryusei dowiaduje się, co dziewczyna robiła tuż przed śmiercią, a jego siostra Fumi spotyka ją po śmierci. Napisana eleganckim językiem powieść Goenawan pokazuje świat, w którym każdy ma coś do ukrycia. Goenawan wypracowała własny literacki głos. W swojej książce łączy tajemnice, magię i problemy społeczne. „The Japan Times” Główna bohaterka intryguje… Minimalistyczna proza Goenawan przywodzi na myśl japońskie malarstwo, a autorka precyzyjnie oddaje skomplikowane uczucia wrażliwej dziewczyny… Jej powieść to niepokojąca i misterna zagadka. „Kirkus Reviews” Elegancki i subtelny język Goenawan buduje skomplikowane i nieszczęśliwe postaci. „Booklist” Czuła powieść o tragedii… Piękna proza Goenawan pozwala uchwycić emocje bohaterów, którzy mierzą się ze swoją rodziną, płcią i seksualnością. „Publishers Weekly” Clarissa Goenawan – singapurska pisarka pochodząca z Indonezji. Absolwentka szkoły pisarstwa Curtis Brown Creative i uczestniczka projektu mentorskiego WoMentoring Project. Jej debiutancka powieść Deszczowe ptaki została nagrodzona Bath Novel Award dla najlepszej nieopublikowanej powieści na świecie, a prawa do jej przekładu zostały sprzedane do dziesięciu krajów. Clarissa uwielbia deszczowe dni, piękne książki i gorącą zieloną herbatę.
Przejmujący obraz Japonii, jakiej nie znamy. Kazu nie żyje i jako duch nawiedza park w pobliżu stacji Tokio Ueno. Choć mężczyzna urodził się w tym samym roku, co cesarz – a to uznaje się za błogosławieństwo – jego życie było pełne bólu i nierzadko doskwierała mu samotność. Od kiedy przyjechał do Tokio, by jako robotnik pracować przy budowie obiektów sportowych na Igrzyska Olimpijskie w 1964 roku, zaczął tracić najbliższych, a pod koniec życia, po tragicznym tsunami w 2011 roku, zamieszkał w parku Ueno w ogromnym miasteczku bezdomnych. Czy po takim życiu Kazu zazna ukojenia? Stacja Tokio Ueno pokazuje nieznane oblicze Japonii, w której bezdomność i bieda dotykają znacznej części społeczeństwa, zwłaszcza osób w podeszłym wieku. W swej przejmującej powieści Yu Miri oddaje głos wykluczonym, udowadniając, że literatura piękna ma ogromną moc uwrażliwiania na palące problemy społeczne. Yu Miri potrafi pisać. W Japonii uważana jest jednocześnie za społeczną outsiderkę i gwiazdę literatury. Twórczy geniusz. „New York Times” Pisząc o ludziach z marginesu, Yu Miri wykazuje się dużą empatią i wrażliwością. Przez umieszczenie akcji swojej książki w parku Ueno odsłania hipokryzję japońskiego społeczeństwa, którego członkowie uchodzą za życzliwych, uczynnych i gościnnych. Jej pisarstwo – zwięzłe, dziwne i zapadające w pamięć – jest absolutnie wyjątkowe. „The Spectator” Yu Miri – japońska pisarka, dramatopisarka i eseistka koreańskiego pochodzenia. W swojej twórczości podejmuje aktualne problemy społeczne, opisuje przede wszystkim sytuację mniejszości etnicznych w Japonii. Po trzęsieniu ziemi i tsunami w 2011 roku przeprowadziła się do miasta Minamisoma w prefekturze Fukushima. Obecnie prowadzi audycję radiową – zaprasza do niej osoby, które przeżyły katastrofę. W 1997 roku otrzymała nagrodę im. Akutagawy za powieść Kazoku Sinema (Kino familijne).
Liryczna opowieść o ludzkim geniuszu i potędze muzykiTrwają przesłuchania do międzynarodowego konkursu pianistycznego w japońskim Yoshigae. Dotychczas żaden z kandydatów nie zachwycił jurorów. Kolejnym uczestnikiem jest Jin Kazama, nikomu nieznany młody pianista z rekomendacją od jednego z największych wirtuozów fortepianu. Jego występ nie tylko wpłynie na przebieg konkursu, lecz także odciśnie głębokie piętno na życiu bohaterów tej historiiPszczoły i grom w oddali to wielowątkowa powieść z galerią fascynujących postaci. Dwudziestoletnia uczestniczka konkursu Eiden Aya niegdyś cudowne dziecko fortepianu wraca na scenę po śmierci matki. Masaru Carlos, Peruwiańczyk japońskiego pochodzenia, po wielu latach odnajduje osobę, dzięki której w dzieciństwie zapałał miłością do muzyki. Takashima Akashi pracownik sklepu muzycznego startuje w konkursie, by udowodnić coś sobie i innym.W książce Riku Ondy, przepełnionej pięknymi opisami muzyki, splatają się losy wszystkich postaci, na jaw wychodzą kolejne fakty z ich przeszłości, a napięcie rośnie w miarę zbliżającego się rozstrzygnięcia konkursu.Riku Onda urodziła się w Aomori w 1964 roku. Studiowała na Uniwersytecie Waseda w Tokio. Na polu literackim zadebiutowała na początku lat dziewięćdziesiątych. Laureatka wielu japońskich nagród literackich, między innymi Nagrody Eijiego Yoshikawy dla debiutujących autorów i Hon'ya Taish przyznawanej przez japońskich księgarzy. Za Pszczoły i grom w oddali autorka otrzymała w 2017 roku prestiżową Nagrodę Naoki. Jej powieści doczekały się licznych adaptacji filmowych i telewizyjnych. Na podstawie tej książki w 2019 roku powstał film z udziałem Andrzeja Chyry Listen to the Universe w reżyserii Keiego Ishikawy.
W samym środku zimy trawler Mewa wyrusza na połowy karmazyna pod zachodnie wybrzeże Nowej Fundlandii. Na pokładzie przebywa trzydziestu dwóch członków załogi. Błyskawicznie zapełniają ładownie i kiedy przygotowują się do powrotu do domu, następuje gwałtowne załamanie pogody morze jest lodowate, a na konstrukcji statku zaczyna się odkładać lód. Szaleje wichura, szczypie siarczysty mróz.
Pasjonujący thriller psychologiczny z dylematem moralnym w tle
Neurochirurg Ejtan Grin wiedzie perfekcyjne życie szczęśliwego męża i ojca. Pewnej nocy, wracając do domu po wyczerpującym dyżurze, potrąca człowieka. Widząc, że mężczyźnie – imigrantowi z Afryki – nie można już pomóc, ucieka z miejsca wypadku. Gdy następnego dnia do drzwi zapuka żona ofiary z jego portfelem w ręku, Ejtan rozpocznie rozpaczliwą walkę, by ratować swoją rodzinę i reputację. Ceną za milczenie kobiety nie będą jednak pieniądze, lecz coś, co zburzy jego uporządkowane życie.
Budząc lwy to trzymająca w napięciu powieść o poczuciu winy, wstydzie i pożądaniu, opowiedziana z kilku punktów widzenia. Gundar-Goshen po mistrzowsku oddaje moralne rozterki swoich postaci, precyzyjnie opisując ich skomplikowaną psychikę. Jednocześnie odsłania przed czytelnikami problemy współczesnego Izraela, które rzadko znajdziemy w literaturze współczesnej.
W 2017 roku książka otrzymała prestiżową brytyjską nagrodę Jewish Quarterly-Wingate Prize.
Gundar-Goshen umiejętnie łączy fabułę thrillera z pogłębionym portretem psychologicznym bohaterów. – „The New York Times Book”
Ta powieść wytrąca z poczucia samozadowolenia, trzymając w napięciu do ostatniej strony. – „The Wall Street Journal”
Gdyby istniała nagroda dla najlepszego pierwszego zdania powieści, Gundar-Goshen z pewnością by ją otrzymała. Budząc lwy to książka odważna i zaskakująca. – „Financial Times UK”
Wstrząsająca. – „Harper’s Bazaar”
Gęsty thriller moralny. Kolejne zwroty akcji przyprawią czytelników o palpitacje serca. Ma się wrażenie, że książka za chwilę stanie w płomieniach. – „Kirkus Reviews”
Dla każdego, kto wierzy w magię słowa pisanego. – Bookreporter
Trzymająca w napięciu. Takich zwrotów akcji nie powstydziliby się autorzy najlepszych thrillerów. – „The Sunday Times UK”
Ayelet Gundar-Goshen (ur. 1982) skończyła psychologię kliniczną na Uniwersytecie Telawiwskim. Pracowała dla izraelskich organizacji działających na rzecz praw człowieka. Jest również cenioną scenarzystką. Za swoją pierwszą powieść otrzymała prestiżową nagrodę Sapira dla najlepszego debiutu. Prawa do Budząc lwy sprzedano do dziewięciu krajów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
