Ojciec, który chce być obecny w życiu swojego dziecka, musi mieć siłę, determinację i grubą skórę – niczym nosorożec. Dla wielu mężczyzn ojcostwo po rozwodzie staje się batalią, w której muszą udowadniać swoją wartość. Zamiast wspólnych chwil – walka o kontakt z dziećmi. Zamiast codzienności – ograniczone godziny spotkań. Ten reportaż demaskuje systemowe niesprawiedliwości i społeczne uprzedzenia wobec ojców walczących o relacje z dziećmi. Prawdziwe historie ojców uzupełniają rozmowy z ekspertami: psychologami, prawnikami, mediatorami i socjologami analizującymi, co w polskim systemie prawnym i społecznym nie działa. „Nosorożec” to poruszający i ważny głos w debacie o ojcostwie, systemowej nierówności oraz emocjonalnych kosztach, jakie ponoszą dzieci uwikłane w konflikty rodziców. To książka, która nie tylko otwiera oczy, ale przede wszystkim prowokuje do zmiany myślenia o roli ojca w życiu dziecka. Czy miłość ojca do dziecka można zamknąć w ramach wyznaczonych przez system? „Ta książka to głos tych, którzy zbyt długo nie byli słyszani. Wstrząsająca, potrzebna, otwierająca oczy. Zmieniająca sposób, w jaki patrzymy na ojcostwo, rodzinę i system w naszym kraju.” Aldona Słysz, psycholożka, @dajsiezwariowac „Najgorzej, gdy rozstanie zmienia się w wojnę – kończy się dbanie o dobro dziecka, a zaczyna złośliwość. Sąd? Niemal zawsze staje po stronie matki. Ojców skazuje na samotność, redukuje do roli bankomatu. Orzeka, że ich miłość jest warta mniej. Dzięki tej pasjonującej książce mamy szansę ich wysłuchać. Warto.” Paweł Reszka, dziennikarz, autor reportaży „Nosorożec uderza w rodzicielskie serce tam, gdzie jest najbardziej wrażliwe. Bo o ojcostwie po rozejściu się pary można opowiadać statystykami, paragrafami, ekspertyzami – danymi, które opisują ogólne realia, ale zza których nie widać ludzi. A w tej książce ludzie mają konkretne twarze, indywidualne historie i prawdziwe emocje. Chłodna kalkulacja narzucana przez bezduszny system zderza się z doświadczeniami mężczyzn, którzy – nie będąc już mężami czy partnerami – starają się pozostać tatusiami. I mają, niestety, pod górkę. Ostatecznie zaś w tym procesie nie ma wyraźnych wygranych, za to niemal zawsze jest ktoś przegrany – dziecko. I naprawdę nie wiadomo, co zrobić, żeby było lepiej. Trudne to wszystko…” Marcin Perfuński, @supertata.tv Marta Kawalec Dziennikarka radiowa i prasowa, nauczycielka akademicka i psycholog społeczny. Autorka biografii prezentera radiowego i lektora Ksawerego Jasieńskiego Ten głos oraz słuchowisk dla dzieci i dorosłych. Publikuje reportaże i felietony, nagrywa podcasty. Prywatnie dużo mówi. Zawodowo dużo milczy. Przede wszystkim słucha.
Światy mogą się kończyć na różne sposoby. Czasem stary świat przegrywa z modernizacją, szutrowe drogi kapitulują przed asfaltem, a dawne zwyczaje zmiata globalizacja. I nie zawsze jest to złe. Bywa, że Wschód pakuje manatki i rusza na Zachód, ale sił starcza mu tylko na połowę drogi. Albo ludzie odchodzą w poszukiwaniu lepszego losu, za nimi zostają puste miasta i martwe domy. A czasem odwrotnie - boimy się, że koniec świata nadciągnie wraz z tłumami uciekinierów przekraczających nasze granice. Albo kiedy atakuje wirus: nie ochronią nas wtedy celnicy ani opuszczone szlabany. Koniec świata może nadjechać wraz z kolumną czołgów, ogłosić się alarmem przeciwlotniczym. Albo nadejść, kiedy Słowianin zacznie się zastanawiać, czy przypadkiem nie jest Niemcem. To też koniec świata, chociaż w innym sensie.Ziemowit Szczerek wędruje po obrzeżach naszego świata, od Gruzji, Armenii i Górskiego Karabachu, przez Bułgarię, Grecję, Serbię, Chorwację, Czechy i Słowację, po Ukrainę. I patrzy, jak wszystko się zmienia. A tam, gdzie koniec, zawsze jest też początek.Dużo narzekamy na Zachód, bo ma wiele za uszami. Ale to nadal najlepszy z możliwych światów. Przynajmniej dla mnie. Pod wieloma względami. Kocham go. I mam potrzebę go bronić. Tylko zawsze fascynowało mnie pytanie: gdzie kończy się Zachód? Czy na Łabie? Czy na Odrze? Na Bugu, Zbruczu, Dnieprze, za Charkowem? A może jeszcze dalej? Co z krajami, które uparcie na ten Zachód szły? Bo może Zachód kończy się na Kaukazie? I czy Zachód chce w ogóle kończyć się na Kaukazie?A co z jego dziedzictwem? Kolonializm, tak. Ale co, gdy ludzie, którzy walczą z autokracją Chińskiej Republiki Ludowej w niegdyś brytyjskim Hongkongu, wznoszą sztandar swojej dawnej kolonialnej metropolii jako sztandar wolności i demokracji?Zachód to również moja ojczyzna. A ta książka jest o tym, jak przyglądam się jego granicom.Autor
Jedna z najgłośniejszych spraw kryminalnych ostatnich lat w USA. Zekranizowana przez Netflix w serialu dokumentalnym "Skandal w Karolinie Południowej: Kto zabił Paula i Maggie Murdaugh" oraz HBO w miniserialu "Low Country: Dynastia Murdaugh".7 czerwca 2021 roku wpływowy prawnik Alex Murdaugh odkrył ciała swojej żony Maggie i syna Paula na terenie ich tysiącakrowego majątku myśliwskiego. Zaledwie kilka miesięcy później samego Alexa znaleziono postrzelonego w głowę na poboczu lokalnej drogi.W toku śledztwa wyszły na jaw mroczne sekrety dynastii prawniczej.Gdy ujawniono setki oszustw finansowych i powiązano z Murdaughami kilka podejrzanych zgonów, wyłonił się nowy portret Alexa Murdaugha - zdesperowanego człowieka na skraju ruiny, który zrobiłby wszystko, nawet zaplanował własną śmierć, aby uratować reputację rodziny.Nominacja do Nagrody Edgara 2024
O autorze Przemiany i Procesu można pisać w nieskończoność. Książka Remigiusza Grzeli stanowi jednak szczególny przypadek jest gatunkiem samym w sobie. To wielka dygresja w biografii Franza Kafki, która każe nam zmierzyć się z pytaniem: czy Kafka, którego znamy, istniał naprawdę? Grzela zabiera nas do żydowskich teatrów w Pradze, którymi zafascynowany był Kafka i których wpływ będzie można zauważyć w jego prozie. Ta książka to także szczegółowy i cudowny opis Europy Środkowej z początku XX wieku jej pogmatwanej tożsamości, jej nadziei, pełen niepowtarzalnej swady w opowiadaniu świata.Olga Tokarczuk Jesienią 1911 roku w Caf Savoy w Pradze Franz Kafka poznaje aktorów żydowskich z Warszawy i ze Lwowa. To jak oglądanie freak show, trudno o bardziej osobliwe towarzystwo, w dodatku mówiące w jidysz i uprawiające nie tyle teatr, ile teatralny circus. Tułają się po całej Europie, niosąc rozrywkę, często tanią. Pochodzą z ortodoksyjnych rodzin, lecz pozrywali wszelkie więzy, by być wolnymi. Robią to, na co on sam nie ma odwagi. Remigiusz Grzela odsłania nie tylko relację Kafki z żydowskimi aktorami, ale także przygląda się życiu po życiu słynnego autora Procesu. Bo jakiego Kafkę znamy? Wszak to Max Brod, przyjaciel pisarza, wydawał pośmiertnie jego dzieła, dowolnie je komponując i uzupełniając. I w ogóle kim był Kafka, skoro po latach dwa państwa stoczą wojnę o tożsamość jego twórczości? Jaki był los żydowskich aktorów i bliskich Franza po jego śmierci i w czasie Zagłady? Kto z nich ocalał? Poszukiwany Franz Kafka to starannie udokumentowana reporterska opowieść rozgrywająca się w XX i XXI wieku, w której autor ożywił postaci dotychczas będące za mgłą. Książka jest zmienioną i uzupełnioną wersją Bagaży Franza K. wydanych w 2004 roku.
Najpopularniejszy w Polsce pisarz historyczny jak zwykle wydobywa na światło dzienne te elementy przeszłości, które wszyscy inni pomijają. Dowodzi, że świat przed stoma laty również był żądny sensacji, skandali i migawek z celebryckiego życia, więc opisów tego rodzaju nie brakowało. Swawole i wybryki znanych postaci filmu i piosenki, tajemnice fortun międzywojennych bogaczy, rozrzutność i niewybredne rozrywki wyższych, ale także niższych sfer, pojedynki, podziemie aborcyjne, przestępczość, w tym również na szczytach władzy. I plejada znanych postaci epoki: Dymsza, Fogg, Krzywicka, Boy-Żeleński, Dunikowski, Nałkowska, Chwistek, Wieniawa-Długoszowski i wielu, wielu innych. Celebryci, skandale i sensacje Drugiej Rzeczypospolitej są poszerzoną o niemal 200 stron wersją Blasków i cieni II Rzeczypospolitej z 2021 roku.Po przeczytaniu tej książki będzie można brylować na salonach, rzucając ciekawostkami jak z rękawa. Solidna porcja doniesień z rubryki towarzyskiej i obyczajowej, podana jak zwykle ze swadą, lekkością i poczuciem humoru.
Nazwano ich repatriantami, wrzucono do tygla i próbowano przetopić na jednolitą masę.
Jedni jechali tu z niemieckich obozów koncentracyjnych, bo nie mieli dokąd wracać - ich domy po wojnie nie stały już w Polsce. Innych przez Syberię wygnano z Kresów Rzeczypospolitej. Byli też i tacy, którzy sami wyruszyli w podróż w nieznane z centralnej Polski, Podhala i Wielkopolski. Łączyło ich tylko jedno - wszystkich propagandziści przekonywali, że przybywają na bogate "Ziemie Odzyskane". Ale one okazały się "dzikim zachodem", obcą planetą.
Ich trudnych przeżyć nie dało się opisać wykwintnym językiem poematów. Odtwarzali więc swoje doświadczenia, jak tylko potrafili i czuli - każdy inaczej, ale zawsze całym sobą.
Oto opowieści o naszych przodkach przybywających od 1945 roku na nową "ziemię obiecaną", nie do szklanych, lecz ceglanych, poniemieckich domów i kamienic. Do kosmopolitycznego Repatrlandu, w którym mieli zatrzymać się tylko na chwilę, a zostali na pokolenia.
Białostocki hotel Ritz jest jedną z legend snutych o dawnym, przedwojennym mieście. Legenda żyje pomimo tego, że od dziesięcioleci budynku sławnego hotelu nie ma. W 1944 roku został spalony i wkrótce, pomimo możliwości odbudowy, rozebrany. Nie powstały legendy innych związanych z historią miasta budowli, nawet tych, które ocalały ze zniszczeń wojennych, bądź zostały odbudowane. Pomimo ciekawej historii nie doczekał się aury legendarności ani pałac Commichaów przy ulicy Warszawskiej 63, ani nawet pałac Branickich. To właśnie Ritzowi białostoczanie przypisali miano symbolu. To w nim upatrywali nośnika wyidealizowanego miasta z jego towarzyskimi elitami i ich szalonymi fanaberiami. To Ritz stał się w Białymstoku synonimem luksusu, a praca w nim nobilitowała nawet wiele lat po zburzeniu gmachu. Przez te wszystkie lata budowania legendy Ritza snuto o nim wiele często niewiarygodnych opowieści, ale przecież to prawo wręcz obowiązek legendy. Książka, którą macie Państwo przed sobą też powstała z chęci dalszego pamiętania.
Wstrząsająca książka reporterska o przemocy w teatrze, cenie, jaką płaci się za sztukę, mechanizmach władzy i "ideach", które pozwalają chronić sprawców.Przemoc w polskim teatrze to nie pojedyncze incydenty, ale system budowany przez dekady. Od szkół teatralnych, gdzie młodzi adepci poddawani są upokarzającym praktykom, przez sceny, na których reżyserzy przekraczają granice w imię sztuki, aż po najwybitniejszych twórców, którzy swój autorytet budują na strachu i manipulacji.Młode pokolenie mówi jednak: dość.Reporterka Iga Dzieciuchowicz dociera do ofiar molestowania, dokumentuje przypadki mobbingu i nadużyć władzy, ale też pokazuje, jak wycisza się kontrowersje. Opisuje bezprecedensowy moment - falę zmian i dyskusji, które rozpoczął jej głośny, rezonujący do dziś reportaż z 2021 roku.Oddaje głos aktorkom i aktorom, reżyserkom i reżyserom, dyrektorkom i dyrektorom, osobom pracującym w teatrach. Konfrontuje się z największymi nazwiskami i zadaje pytania o najbardziej niewygodne dla nich fakty, by umożliwić im komentarz. To pierwsza książka, która tak kompleksowo ujmuje, jak przemocowe mechanizmy w teatrze się rodzą, utrwalają, rozrastają. I próchnieją
Każdy rodzic boi się o swoje dziecko. Żaden nie wyobraża sobie ostatniego pożegnania. Ale kiedy najtrudniejsze jest blisko, największym wsparciem mogą być opowieści tych, którzy przeszli podobną drogę i przetrwali.Kiedy umiera młody człowiek, wali się świat, bo jego porządek zostaje zaburzony. Dorota Groyecka opowiada o momencie tego zaburzenia. Historie, które nie powinny były się wydarzyć, historie rodziców i rodzin po stracie. A także tych, którzy towarzyszą w śmierci i żałobie z wyboru, mądrze i z wrażliwością."KRWINKI" to wyjątkowa książka o godzeniu się z odchodzeniem oraz niegasnącej nadziei. Ten przejmujący zbiór ludzkich historii z wrażliwością i reporterską rzetelnością dotyka istoty najbardziej granicznego doświadczenia w życiu."Nie bój się, czytelniku, bo chociaż ta książka boli, to jednocześnie niesie pocieszenie. Ostrzegam jednak, że podczas lektury mogą być potrzebne chusteczki, bo Dorota Groyecka wzięła na tapet najtrudniejszy z możliwych tematów. W kilkudziesięciu historiach opisuje strach, rozpacz, wyparcie, żałobę, ale i nadzieję. "Krwinki" powinny być lekturą obowiązkową dla każdego."Magdalena Grzebałkowska
Grzegorz Braun interpretuje historię Polski przez pryzmat wolności, suwerenności i chrześcijaństwa. W pierwszym tomie opowiada o tym dlaczego Polska powstała, jak oparła się obcemu naporowi i przetrwała rozpad dzielnicowy.
Publicystyka historyczna najwyższej próby w wykonaniu bezkompromisowego polityka i filmowca! 260 stron!
Skandale towarzyskie i obyczajowe towarzyszyły ludzkości od zawsze, bez względu na epokę i panujący ustrój. Czasy PRL-u również nie były od nich wolne. Mimo, że nie znaliśmy wtedy internetu i tabloidów, informacje o kolejnych wybrykach ówczesnych celebrytów szeroko rozchodziły się po kraju i były żywo komentowane w biurach, kawiarniach, zakładach pracy.
Kobiety, literatura i alkohol – Marek Hłasko
Polak, katolik, komunista, alkoholik – Władysław Broniewski
Jazz, sport i kolorowe skarpetki – Leopold Tyrmand
Król życia – Wojciech Frykowski
Zniszczyć samego siebie – Rafał Wojaczek
Celebryci outsiderzy – Jan Himilsbach i Zdzisław Maklakiewicz
Uwodziciel, złodziej i gwałciciel – Jerzy Kalibabka
Najsłynniejszy rabuś i spryciarz PRL-u – Zdzisław Najmrodzki
Osiem biografii kultowych postaci PRL-u, otoczonych nimbem towarzyskiej sławy za życia, i legendą – często narastającą jak kula śniegowa – po śmierci. Część z nich umiejętnie kreowała swój wizerunek albo poprzez bohaterów swoich książek, którzy stanowili ich alter ego (Hłasko) albo bezpośrednio poprzez wspomnienia (Tyrmand). Swoją inność topili w alkoholu, pogrążali się w autodestrukcji, popadali w konflikty z prawem.
Skandaliści epoki PRL-u zdecydowanie odróżniali się od skandalistów dzisiejszych, byli to bowiem ludzie należący najczęściej do elity kulturalnej kraju. Nie mieli na celu wywoływania sensacji, stanowiły one raczej efekt uboczny ich działalności artystycznej. Zresztą czy dzisiejsi celebryci mogą się równać z Broniewskim, Hłaską lub Tyrmandem? A ekscesy obecnych bohaterów tabloidów – z fantazją Wojciecha Frykowskiego czy obsesyjną autodestrukcją Rafała Wojaczka? SŁAWOMIR KOPER
Na progu przeszłości to wybór esejów Siegfrieda Kracauera (1889-1966), wybitnego filozofa fotografii i sztuki filmowej oraz myśliciela historycznego. Wybór obejmuje zarówno teksty o charakterze teoretycznym, jak i z obszaru krytyki artystycznej. Kracauer rozważa role fotografii we współczesnym mu świecie, analizuje problem relacji fotografii do świata przedstawionego, zastanawia się nad naturą fotografii i filmu jako mediów oraz nad złudzeniami, które fotografia tak łatwo wywołuje w odbiorcy. Eseje te cechuje precyzja i elegancja wywodu, wyczulenie na paradoksy, wnikliwość obserwacji. Kracauer nieomylnie wyławia społeczne i polityczne implikacje obrazów fotograficznych i ukazuje rozmaite pułapki, jakie czyhają na tę dziedzinę twórczości w nowoczesnym świecie. Zaprezentowane teksty stanowić będą nieodzowny punkt odniesienia dla wszystkich, którym bliska jest sztuka fotografii.
Matki, które opuszczają swoje dzieci, to temat tabu. Takie kobiety zostają natychmiast osądzone - jako wyrodne, zimne, egoistyczne. Rzadko przyjmujemy do wiadomości, że ta dramatyczna decyzja może nie być tylko indywidualnym wyborem, lecz wypadkową różnych społecznych okoliczności i oczekiwań.Reportaż Marty Wroniszewskiej nie opowiada więc o "złych kobietach". To przede wszystkim opowieść o rodzinie, której nie udało się przetrwać. O partnerstwie, które nie działa. O wypaleniu rodzicielskim, które dopada coraz więcej osób. To także historie tych, którzy zostali: dzieci próbujących zrozumieć wybory matek, ojców nieprzygotowanych do przejęcia ich roli czy babć, które nagle musiały zastąpić oboje rodziców.Chciałabym uniknąć oceny wyborów moich bohaterów, bo osądzanie innych nierzadko przychodzi nam zbyt łatwo. Nie siedzimy w cudzej skórze, nie słyszymy myśli, nie przeżyliśmy tego samego, co oni, nie znamy ich doświadczeń, lęków i ograniczeń. I choć spoglądanie z zewnątrz na cudze życie daje oczywiście swego rodzaju szerszy obraz, nigdy nie jest to obraz kompletny. Pisanie o kobietach, które odchodzą od swoich dzieci, nie jest zatem zaproszeniem do palenia ich na stosie. Jest zaproszeniem do zauważenia zjawiska i do dyskusji o równouprawnieniu płci. Ale także o funkcjonowania naszych rodzin i w tym kontekście również szerzej - o braku kompetencji rodzicielskich, przemocy i braku równości w związkach, używkach, chorobach. I przede wszystkim o samotności matek pozostających często bez wsparcia i pomocy nie tylko najbliższych, ale także systemu pomocy społecznej.Autorka
Pierwsze getta zorganizowali papieże. To oni doszli do wniosku, że Żydów należy ośmieszać, każąc im nosić specjalne stroje. Narracja świętych doktorów Kościoła, redukująca rodaków Jezusa do odznaczających się charakterystycznym fetorem roznosicieli chorób, mordujących dzieci na macę, wpisana jest w historię chrześcijaństwa. Wyssane z palca oskarżenia rzucano bezkarnie w świątyniach oraz umieszczano beztrosko w listach apostolskich i encyklikach papieskich. W XX wieku Hitler rozwinął tę lekcję antysemityzmu i oparł Holocaust na tych oszczerstwach."Antysemickie chrześcijaństwo" to opowieść o tym, jak chrześcijańskie kłamstwo, że Żydzi ukrzyżowali Jezusa, przemieniło się w historyczny fakt, że chrześcijanie od ponad dwóch tysięcy lat krzyżują Żydów.Przemilczana historia, która pokazuje, do czego doprowadziła trwająca dwa tysiące lat lekcja pogardy.Artur Nowak (ur. 1974) - adwokat, publicysta i pisarz, m. in. współautor wraz z profesorem Stanisławem Obirkiem bestsellerowych reportaży "Babilon. Kryminalna historia Kościoła", "Gomora. Władza, strach i pieniądze w polskim Kościele" oraz "Skandalistów w sutannach", a z filozofem Ireneuszem Ziemińskim książki "Chrześcijaństwo. Amoralna religia". Napisał też "Kroniki opętanej" - powieść, w której przedstawił opartą na faktach historię nastolatki molestowanej przez egzorcystów. Jest również autorem reportażu "Adwokaci. Zraniony zapał". Współautor podcastu "Kryminalna historia Kościoła", nagrodzonego Bestsellerem Empiku za 2022 rok. Kolejny sezon tego podcastu otrzymał w roku 2023 nagrodę Best Audio. Od 2021 roku na kanale Sekielski Brothers Studio prowadzi autorski podcast "Wysłuchanie".Stanisław Obirek (ur. 1956) - antropolog, teolog, publicysta. Pracuje w Instytucie Ameryk i Europy Uniwersytetu Warszawskiego. Były jezuita - wyświęcony w 1983 roku, w 2005, po serii krytycznych ocen polskiego katolicyzmu i nałożeniu na niego nakazów milczenia, wystąpił ze stanu duchownego. Wydał m. in. "Polak katolik?" oraz "Umysł wyzwolony. W poszukiwaniu dojrzałego katolicyzmu". Współautor z Arturem Nowakiem bestsellerowych reportaży "Babilon. Kryminalna historia Kościoła", "Gomora. Władza, strach i pieniądze w polskim Kościele" oraz "Skandalistów w sutannach".
Ta książka powstawała w drodze – w schroniskach i barach, w cieniu drzew i chwilach przerw u studni. Jest zapisem podróży do Santiago de Compostela. Nie jest książką o religii, choć trudno nie otrzeć się o Absolut na szlaku, którym od tysiąca lat podążają pokutnicy. To opowieść o wydeptywaniu własnej drogi w świecie, który nie wierzy w Boga, ale ufa horoskopom, jodze i ceremoniom kakao. Grzegorz Kapla spotyka na Camino wierzących i takich, co idą dla sportu. Niektórzy dźwigają ze sobą jakieś prośby albo wdzięczność, idą przeżyć przygodę, schudnąć, poznać kogoś, zapomnieć o kimś lub odnaleźć samego siebie.
J.W. Goethe pisał, że Droga św. Jakuba „zbudowała europejską wspólnotę”, a w 1987 roku, kiedy Rada Europy stworzyła kategorię Europejskiego Szlaku Kulturowego, Camino uzyskała ten zaszczytny tytuł jako pierwsza.
Ci, którzy nią szli, mówią, że nauczyli się czytać znaki. Czasami, że dała im to, czego potrzebowali. Jeśli byliście już w drodze do Santiago, odnajdziecie tu własne ślady. Jeśli nie, to dobry sposób, by wreszcie wyruszyć.
Specjalne, jubileuszowe wydanie bestsellerowej książki What If?Dziesięć lat po premierze książki What If? miliony czytelników nieustannie odkrywają zachwycający świat Randalla Munroe i jego legendarnego komiksu internetowego xkcd. Związane z nauką, technologią oraz językiem rysunki mają oddaną rzeszę fanów, podobnie jak dogłębne odpowiedzi Munroe na najdziwniejsze pytania, jakie można sobie wyobrazić, m. in.:Co by się stało, gdyby rzucić piłkę do baseballu z prędkością równą 90 procentom prędkości światła?Jak szybko można wjechać na próg zwalniający i przeżyć?Jak długo przetrwałaby ludzkość, gdyby doszło do buntu robotów?Co by się stało, gdyby Księżyc zniknął?W poszukiwaniu odpowiedzi na te i setki innych pytań Munroe z pasją przeprowadza, m. in. symulacje komputerowe, przekopuje stosy odtajnionych wojskowych notatek badawczych, konsultuje się z operatorami reaktorów jądrowych, odmierza ze stoperem czas trwania scen z Gwiezdnych Wojen, a jego odpowiedzi w zabawny sposób wyjaśniają najbardziej nieprawdopodobne kwestie.Aby uczcić dziesięciolecie wydania What If? Munroe uzupełnił swój bestseller i zastanawia się w nim, co by się stało, gdyby wszystkie liczby zawarte w pytaniach pomnożyć przez 10. W rezultacie otrzymujemy dziesięciokrotnie ciekawszą przygodę związaną z badaniami naukowymi.Jubileuszowe wydanie What If? wzbogacone m. in. o ilustracje oraz dodatkowy rozdział z odpowiedzią na jedno z najważniejszych pytań, to prawdziwa uczta dla fanówkomiksu xkcd i każdego, kto uwielbia roztrząsać hipotetyczne problemy.RANDALL MUNROE jest twórcą jednego z najpopularniejszych komiksów internetowych xkcd oraz autorem bestsellerów "New York Timesa": What If?, What If? 2, Tłumacz rzeczy i How To. Były konstruktor robotów w NASA, opuścił agencję w 2006 roku, aby poświęcić się rysowaniu komiksów w internecie i pisaniu książek.Międzynarodowa Unia Astronomiczna nazwała jego imieniem asteroidę. Asteroida ta, 4942 Munroe, jest na tyle duża, że gdyby uderzyła w Ziemię, spowodowałaby rozległe zniszczenia.
Trzeźwe. Silne. Wolne,,Ta książka to opowieści o kobietach, które znalazły się w pułapce uzależnienia, i ich drodze ku wolności. Zmierzyły się z nałogiem i wygrały. Opowiadają o upadkach, nadziei, miłości - i przede wszystkim sile, której nie spodziewały się w sobie znaleźć. Nurt sober rośnie w siłę"" - mówi Agata Jankowska, współautorka głośnego reportażu ,,Hajland. Jak ćpają nasze dzieci"", który napisała wspólnie z Marią Banaszak. Dziennikarka zabiera głos w sprawie, o której wreszcie musimy zacząć rozmawiać. Uzależnienie - od alkoholu, narkotyków, seksu czy jedzenia - to choroba, która może dotknąć każdego bez względu na wiek, status społeczny czy płeć. Ale wiele osób wciąż wierzy w krzywdzące stereotypy. W pierwszej części książki autorka oddaje głos kobietom, które pokonały uzależnienie. Można przeczytać historię Marty Markiewicz, organizatorki trzeźwych imprez SobeRav, tegorocznej Superbohaterki Wysokich Obcasów. Pojawiają się także anonimowe historie: Laury - pracowniczki sektora dyplomacji, Katarzyny - zajmującej się na co dzień marketingiem, i Anny - pracowniczki działu HR i matki. W drugiej wypowiadają się specjaliści z różnych dziedzin: psychoterapeutka uzależnień Dorota Woronowicz, toksykolog Eryk Matuszkiewicz, antropolożka Dorota Dias-Lewandowska, socjolożka zdrowia Justyna Klingemann, seksuolog Andrzej Gryżewski, psychiatra Andrzej Silczuk. Wszyscy na co dzień pomagają w walce o trzeźwe życie. Ta książka może pomóc tobie, twojej żonie, matce, córce, kobietom, które znasz i kochasz.
Co zrobisz, kiedy usłyszysz w nocy wycie syreny?
Skąd będziesz czerpać informacje, jeśli internet przestanie działać? Czy masz w domu zapas wody, jedzenia i gotówki?
Paraliżujący strach przed wojną sprawia, że staramy się o niej nie myśleć.
Tymczasem przygotowane i odporne społeczeństwo jest równie ważne jak dobrze uzbrojona armia.
Każdy z nas może dołożyć swoją cegiełkę, by zwiększyć bezpieczeństwo Polski.
W tej książce trzynastu ekspertów opowiada dziennikarce Agnieszce Lichnerowicz o tym, jakie działania możemy wdrożyć już dziś, żeby w kryzysowym momencie być przygotowanym.
Tomasz Piotrowski, generał broni-o możliwych scenariuszach wojny i dlaczego nie warto uciekać na Costa Brava.
Weronika Grzebalska, socjolożka - o tym, jak wszystkich przygotować do obrony.
Jan Oleszczuk-Zygmuntowski, ekonomista - o budowaniu gospodarki odpornej na wojnę i kryzysy.
Krystyna Marcinek, ekspertka do spraw bezpieczeństwa międzynarodowego - o sposobach odstraszania Rosjan.
Andrzej Leder, filozof - o nadziei radykalnej i o tym, jak wyobrażamy sobie wojnę i czy ma to coś wspólnego z rzeczywistością.
A do tego praktyczny poradnik wojenny dla cywilów.
Dowiedz się, co robić, by spać spokojniej i wzmocnić obronę kraju.
Tylko gdy będziemy świadomym, dobrze zorganizowanym społeczeństwem, wojsko będzie w stanie nas obronić. Aby działać skutecznie, żołnierz musi mieć pewność, że jego rodzina jest bezpieczna. Warto przyjrzeć się strategiom krajów, które już wiedzą, jak to robić. Przeczytajcie koniecznie, to bardzo ważna lektura! - Vincent V. Severski
Czy ta niesamowita, związana z pewnym teleturniejem historia z lat 1997-2023, która została opisana w tej książce, zdarzyła się naprawdę, czy jest tylko fikcją literacką? Wiele osób na pewno dojdzie do właściwego wniosku po zapoznaniu się z tą obowiązkową lekturą, zainicjowaną i zrealizowaną dla dobra sprawy. Jakby nie drążyć tej kwestii, myślę, że realnie warto poświęcić odrobinę wolnego czasu, inwestując niewielką kwotę, żeby dokonać we własnym zakresie indywidualnej oceny przebiegu zdarzeń, być może opartych również na własnych doświadczeniach. Gdyby się głębiej zanurzyć w tę historię, należałoby się zastanowić, czy owe zdarzenia (bez względu na to, czy są fikcją literacką, czy nie) nie mają szerszego oddziaływania na inne tego rodzaju formy i czy będzie kontynuowana akceptacja społeczna w tej materii. Czy to wydanie będzie w stanie, w pewnym sensie, skutecznie zrewolucjonizować te zależności i ruszyć lawinę niezbędnych zmian? Czas pokaże...!Autor
Śledztwo, propaganda, tajemnica i mity, które przyćmiły nieznaną historię największej katastrofy nuklearnej XX wieku.Nikołaj Fomin nie miał pojęcia o energii jądrowej i fizyce nuklearnej - tej ostatniej uczył się na kursie korespondencyjnym. Anatolij Diatłow trzymał się swoich tez nawet wtedy, gdy zostały bezceremonialnie obalone. Wiktor Briuchanow, pierwszy dyrektor, chciał zrezygnować ze swojej funkcji, ale podanie zostało podarte na jego oczach.Nikt nie wiedział, że do budowy elektrowni kazano użyć materiałów, które nawet nie były produkowane w ZSRR, a wcześniejsze nuklearne wypadki i incydenty kwalifikowano jako ściśle tajne. Prawda nigdy nie ujrzała światła dziennego - aż do teraz.Takiej książki jeszcze nie było. Adam Higginbotham dzięki licznym wywiadom, a także dostępowi do odtajnionych akt i nieopublikowanych dotąd wspomnień, przedstawia nieznaną historię Czarnobyla. Wątek społeczny przeplata się z naukowym, opowieści o zwykłych ludziach rozgrywają się na tle wyścigu technologicznego. Wstrząsające wydarzenia ożywają na nowo widziane przez naocznych świadków, mężczyzn i kobiety, ofiary i niemych bohaterów.Przejmujący reportaż, który czyta się jak thriller. Ostateczne świadectwo wydarzenia, które na zawsze zmieniło świat. Opowieść o heroizmie, desperacji i rozpaczy. Historia, która jest bardziej złożona, bardziej ludzka i bardziej przerażająca niż wszystkie sowieckie mity.O północy w Czarnobylu to zwieńczenie ponaddziesięcioletniej reporterskiej pracy nad nieznaną historią czarnobylskiej katastrofy - nieopowiedzianą i ukrywaną przez ponad trzy dekady.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Stulecie chirurgów [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/stulecie-chirurgow-2025.jpg "Stulecie chirurgów [2025]. Autor: Jürgen Thorwald. Dobreksiazki.pl")
![Okładka książki W ogrodzie pamięci [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/w-ogrodzie-pamieci-2025.jpg "W ogrodzie pamięci [2025]. Autor: Olczak-Ronikier Joanna. Dobreksiazki.pl")
