Głównym celem monografii jest wskazanie miejsca modelu biznesu w systemie rachunkowości.
Przełom w technologii, przemiany społeczne i zmiany ekonomiczne (konkurencja na światową skalę, swobodny przepływ towarów i kapitału, transformacja zarządzania) oraz środowiskowe (zanieczyszczenie środowiska naturalnego) doprowadziły do nasilenia się dyskusji nad sposobem generowania wartości przez przedsiębiorstwa i zmieniającymi się modelami biznesu.
Model biznesu jest najczęściej rozumiany jako sposób generowania przychodów lub kreowania wartości. Wyczerpywanie się istniejących sposobów generowania przychodów i kreowania wartości, na przykład w przypadku wydawnictw wydających prasę papierową czy firm wytwarzających energię elektryczną z paliw kopalnych, doprowadziło do poszukiwania nowych modeli biznesu i ożywionej dyskusji wśród praktyków i środowiska naukowego zarządzania od lat 90. XX wieku.
Rachunkowość jako działalność praktyczna i dziedzina naukowa ściśle związana z zarządzaniem organizacjami stanęła przed wyborem – czy włączyć koncepcję modelu biznesu w swój aparat pojęciowy, czy stwierdzić, że pozostaje ona poza zakresem jej zainteresowań. Stanowi to niewątpliwe wyzwanie dla teoretyków i praktyków rachunkowości.
„Opracowanie poświęcone jest zagadnieniu ważnemu w obszarze rachunkowości, w szczególności w kontekście tzw. sprawozdawczości zintegrowanej. To jest pierwsze skojarzenie, które przychodzi na myśl po zapoznaniu się z jego tytułem. Zawartość opracowania jest jednak daleko szersza. […] Koncepcja opracowania jest przejrzysta, obejmuje kilka płaszczyzn, na których charakteryzowana jest kwestia modelu biznesowego. Takie uporządkowane podejście podoba mi się, ponieważ daje czytelnikowi wyobrażenie o stopniu złożoności kontekstów ważnych nie tylko dla dobrego rozumienia modelu biznesowego. Uzmysławia także kierunki jego oddziaływania. W obszarze nauki rachunkowości recenzowana pozycja może być przyjęta jako jedna z pierwszych prac podejmujących próbę w miarę kompleksowego spojrzenia na model biznesowy z perspektywy rachunkowości”.
Prof. zw. dr hab. Anna Karmańska
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Szesnastoletni Jan Michalak w styczniu 1943 r. został wraz z rodzicami aresztowany za działalność konspiracyjną i osadzony w więzieniu gestapo na Pawiaku w Warszawie. Po kilkunastu dniach wszystkich przewieziono do niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku w Lublinie. W kwietniu 1944 r. deportowano go do KL Gross-Rosen, a następnie do obozu w Leitmeritz. W obozie nie dzień, ale każda chwila decydowała o życiu. Po latach Michalak spisał swoje wojenne przeżycia i przekazał maszynopis do Państwowego Muzeum na Majdanku. Na 923 kartach przedstawił to, co przeżył podczas 840 dni uwięzienia w kacetach, w tym 445 dni – w KL Lublin. Byłem bardzo chudy. […] Wielka głowa, a właściwie czaszka obciągnięta skórą. Odstające uszy, oczy zapadłe. Szyja cienka, na której widać było każde ścięgno. Koszula osłaniała wystające żebra; zamiast brzucha był dół, a spodnie obwiązane sznurkiem ledwo trzymały się wystających kości. To jedno z najbardziej poruszających świadectw wojennych losów nastolatka osadzonego w nazistowskich obozach koncentracyjnych. Chcę opowiedzieć, jak żyli i ginęli w obozach moi rówieśnicy, ich ojcowie i matki. Niniejsze, trzecie wydanie wspomnień poddano redakcji merytorycznej, wzbogacono o życiorys autora i niepublikowane dotychczas materiały – fotografie i dokumenty. Czytelnikowi udostępniono także fragmenty nagranej przed laty relacji wideo Jana Michalaka, dzięki której możemy nie tylko wysłuchać jego opowieści, ale też poczuć towarzyszące mu emocje. Jan Michalak (1926–2000) – urodził się i mieszkał w Warszawie. W czasie okupacji aktywnie działał w akcjach dywersyjnych drużyny harcerskiej, za co został w styczniu 1943 r. aresztowany wraz z rodzicami i osadzony na Pawiaku, po czym wysłany do Konzentrationslager Lublin, skąd został w kwietniu 1944 r. przewieziony do obozu KL Gross-Rosen, a następnie do Leitmeritz. Po wojnie zeznawał jako świadek w procesach zbrodniarzy niemieckich, m.in. w procesie załogi KL Lublin w Düsseldorfie w 1978 r. Udzielał się w związku byłych więźniów i w Towarzystwie Opieki nad Majdankiem. Był członkiem Harcerskiego Kręgu Seniorów Szarych Szeregów. Uhonorowany wieloma odznaczeniami, w tym: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
