Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Niesamowita opowieść o Małym Księciu, który w poszukiwaniu prawdziwej przyjaźni postanawia opuścić swoją planetę i ukochaną Różę.
To poruszająca, wspaniała historia o dorastaniu, miłości i odpowiedzialności za drugiego człowieka, która pozostanie w sercu każdego, nawet dorosłego człowieka.
Czyta: Tomasz Sobczak.
Czy na pewno prawdziwa miłość wszystko pokona?
Czy jeśli ludzie się kochają, to zawsze tracą znaczenie wszystkie między nimi różnice?
Jaką rolę odgrywają wartości, które nam wpajano, w szukaniu partnera i postrzeganiu związku?
„Powiem Ci jak Cię kocham” to zbiór wartkich opowiadań, spisanych żywym językiem. Swoje historie przedstawiają ludzie w różnym wieku, różnych wyznań, różnych preferencji i oczekiwań – o różnych doświadczeniach. W tej antologii znajdziesz opisy z zakończeniem szczęśliwym, ale również przypadki dramatyczne. Czasem całkiem nieprawdopodobne – a czasem być może podobne do Twoich.
Autor książki, John Bowe, to amerykański dziennikarz, który poświęcił się kwestiom społecznym i odnalazł w reportażu. Do swoich bohaterów podchodzi z sympatią, ciepłem, ale i sporą dozą humoru – dzięki czemu ci otwierają się przed nim, swobodnie rysując nawet najbardziej intymne historie.
Opowiadania ułożone zostały w książce według „miłosnego stażu” ich autorów. Każda z narracji jest krótka – na tyle, by przeczytać od razu całą i mieć czas na jej przemyślenie. Relacje przedstawiono w pierwszej osobie, bez uwag ze strony autora książki – jeśli pojawiają się komentarze, to są to wyłącznie refleksje bohaterów.
Miejscami dosłowność i surowość sformułowań aż uderza. „Powiem Ci jak Cię kocham” to niezwykłe historie zwykłych ludzi – spisane dokładnie tak, jak je przedstawili.
Uwaga! Nie kupuj, jeśli oczekujesz czegoś jednorodnego i przewidywalnego.
Sześć opowieści.
O małości i słabościach. I o tym, co daje siłę.
O tym, jak to jest mieć ciało. O miłości. I o jej braku.
O rozpaczy i samotności. O kobietach i o mężczyznach.
A wszystkie o tym samym: o człowieku.
Oczko w głowie tatusia opowiada o tragicznym życiu córki Jamesa Joyce’a, Lucii, która większość życia (zmarła w 1982 roku) spędziła w szpitalach psychiatrycznych. Lucia Joyce zapowiadała się na świetną tancerkę, ćwiczyła nawet pod okiem Isadory Duncan, jednak około 1930 roku pojawiły się u niej pierwsze oznaki choroby psychicznej. W tym samym czasie nawiązała romans z Samuelem Beckettem, który zerwał z nią z powodu jej narastających problemów psychicznych. W 1934 roku Lucia została pacjentką Carla Junga, który postawił diagnozę - schizofrenia.
Historia autorstwa Mary M. Talbot i Bryana Talbota nie jest zwykłą biografią. Mary M. Talbot niejako przy okazji opowiada o swojej skomplikowanej relacji z ojcem, Jamesem Athertonem, wybitnym badaczem twórczości Joyce’a.
„Oczko w głowie tatusia” jest podwójnie fantastyczną książką dzięki doskonałemu wglądowi Mary Talbot w dwie relacje ojciec-córka i rysownikowi Bryan’owi Talbotowi, którego doskonałe ilustracje przeniosły mnie wstecz i przez międzywojenną Anglię i swingujący Paryż lat 20. i 30. Jest to jeden z najlepszych efektów wspólnej pracy jaki kiedykolwiek widziałem w komiksie. – Joe Sacco, twórca m.in. Strefa bezpieczeństwa Goražde.?
W ekranizacji tego dzieła Cormaca McCarthy?ego zagrali Samuel L. Jackson i Tommy Lee Jones.
W nowojorskim ciasnym mieszkanku spotykają się Czarny i Biały ? uniwersytecki profesor, który utracił sens życia i żyje w świecie bez Boga i były więzień, który wierzy w wielki plan, według którego toczy się życie na Ziemi. W ich dyskusji ścierają się dwa odmienne światopoglądy. Który zwycięży?
Zaplecze to pierwsza powieść Marty Syrwid. Odważna. Przekorna. Buntownicza. Klara jest głodna. Zjadła już swoją dzienną rację kalorii – pół kilo gotowanej fasoli. Czasem pije tylko szklankę soku. Musi być piękna. Musi być doskonała. By zemścić się na ojcu, który – gdy była mała – groził, że zamknie ją w piekarniku i odkręci gaz, a kiedy nie chciała jeść, wkładał jej głowę do talerza. By obronić się przed szkolną koleżanką Ewką, która pocięła jej nowe tenisówki. By zrobić na złość babci Irmie, która romansuje ze spasionym szewcem Benkiem i bogatym Włochem Maksymilianem. Klara zaczyna się odchudzać jeszcze w podstawówce. Przed liceum waży czterdzieści pięć kilogramów. Po maturze – czterdzieści. Przy stu siedemdziesięciu dwóch centymetrach wzrostu. Gdy nie może wytrzymać w domu, ucieka na zaplecze sklepu, który prowadzi jej matka. Tam opowiada swoją historię. Historię głodu, samotności. Zaplecze napisane jest niezwykle zmysłowo, miejscami brutalnie, językiem, który łączy różne style jak drażniące nozdrza zapachy.
Niewiele osób wybiera się na maleńką wyspę karaibską Dampier Cay - goście pojawiają się tam zazwyczaj przypadkowo. Ale w ten weekend parę osób dociera tam nie po opaleniznę czy rozrywkę, ale dlatego, że mają nadzieję napotkać coś, co większość ludzi unika za wszelką cenę: huragan. Wygrana na loterii i kilka godzin egoizmu pozbawiło Caldwella wszystkiego, co było dla niego cenne. Beverly, prześladowana od dzieciństwa przez tragiczny pech, rezygnuje z życia. Jimmy Newton, profesjonalny badacz huraganów i kamerzysta, zrobi wszystko dla dobrego ujęcia. Szef hotelu w Dampier, Maxwell Hope, również znalazł się na wyspie przypadkiem: urodził się tam. Potomek piratów, którzy żeglowali po Karaibach setki lat temu, Hope wierzy, że dzięki ciężkiej pracy jest w stanie pokonać wszystko, co nieuniknione. Aż do momentu, gdy podnosi się morze...
Antykwariusz z Mediolanu, Giambattista Bodom, zwany Jambo, budzi się ze śpiączki powypadkowej. Nie wie, kim jest, nie poznaje własnej rodziny, za to doskonale pamięta wszystko, co przeczytał, i porozumiewa się z otoczeniem językiem cytatów z arcydzieł światowej literatury. Wykorzystując więc tę „papierową pamięć", usiłuje dowiedzieć się czegokolwiek o swojej przeszłości. Udaje się do rodzinnego domu w Solarze, gdzie odnajduje mnóstwo starych książek, czasopism i płyt. Na ich podstawie próbuje odtworzyć atmosferę dzieciństwa, które przypadło na okres faszystowski. Przed oczami bohatera pojawia się absurdalny obraz czasów Duce - kabaretowe wręcz połączenie kultu siły i wojny z zamiłowaniem do głupiutkiego sentymentalizmu. Faszyzm wszakże upada, a bohater dojrzewa - i oto zarysowuje się kolejny konflikt...
Kim był tajemniczy mężczyzna poznany na Lanzarote? Weronika przyjechała na Wyspy Kanaryjskie, by przeanalizować wydarzenia, które zmieniły jej życie. Chciała wrócić myślami do swojego dzieciństwa i ostatnich lat, kiedy jej kariera nabierała rozpędu. Nagle on znalazł się w tym samym hotelu, co więcej w tym samym apartamencie.Najpierw poczuła gniew i rozdrażnienie. Ale on kusił rozmowami o egzystencji. Zaczęła powoli odkrywać przed nim swoją historię.
Niesamowita opowieść o marzeniach i miłości, o kuszeniu i wyborach. Psychologiczna gra z zaskakującym zakończeniem.
ELŻBIETA WOJNAROWSKA - pisarka, poetka, scenarzystka, pieśniarka. Otrzymała wiele nagród poetyckich. Opublikowała kilka powieści dla dorosłych i młodzieży (m.in. "Okularnica", "Sprzedawca Czasu"), tomiki wierszy. Sztukę pod tytułem "Urodziny" zrealizowano dla Teatru TVP. Za scenariusz do filmu fabularnego "Był kiedyś raj" otrzymała nagrodę Fundacji Młodego Kina i "Dialogu" oraz zajęła I miejsce w międzynarodowym konkursie Hartley-Merrill (polska edycja). Otrzymała wiele nagród poetyckich.
Mathea Martinsen nie ma zbyt wiele do czynienia z innymi ludźmi. Ale wie, że bardzo się od nich różni. Teraz w starczym wieku doznaje wielkiego zmartwienia: boi się, że umrze a nikt tego nie zauważy. Boleśnie odczuwa to, co jest udziałem każdego starego człowieka: że dla świata jest niewidzialna. Staruszek nikt nie zauważa. Czy rzeczywiście pewnego dnia zniknie tak całkowicie, że nikt nie zauważy jej odejścia? Mathea podejmuje zatem szereg (z lekka dziwacznych) czynności, które mają sprawić, że zostanie dostrzeżona.
Książka jest ciepłą, trochę ironiczną wariacją na temat "życia całą pełnią".
To powieść o bólu, wiecznej rozłące, tęsknocie. Opowieść o stracie ukochanej osoby i próbie radzenia sobie na co dzień bez kogoś, kto do tej pory był ostoją. Przy tej powieści uronisz wiele łez i zastanowisz się nad sensem istnienia.
Najlepiej sprzedająca się książka w 2012 roku we Włoszech! Historia chłopca, który by zapomnieć o żalu, postanowił oszukać siebie i świat. Niech ci się coś pięknego przyśni sprzedała się w ponadmilionowym nakładzie. Matka Massima zmarła, gdy chłopiec miał dziewięć lat. Mieszkając z ojcem, który go nie rozumiał i z nianią, która nie potrafiła okazać mu żadnych uczuć, chłopiec musiał uciekać w dziecięcą wyobraźnię. Świat pełen złudzeń wydawał mu się najlepszym schronieniem przed nieprzyjazną rzeczywistością. Poruszająca, zaskakująca i bajecznie napisana autobiograficzna powieść jednego z najpopularniejszych włoskich dziennikarzy, Massima Grammelliniego.
Czyta Hubert Urbański.
NOWY GŁOS W PROZIE POLSKIEJ
To współczesna powieść obyczajowa, przy której wzruszą się córki, matki i babcie.
Wciągająca jak filmowa historia, przejmująco napisana, psychologicznie przekonująca opowieść o szesnastoletniej Majce, o jej wchodzeniu w dorosłość, o dojrzewaniu i dorastaniu do miłości, także fizycznej; o lękach i niepewności, o radzeniu sobie z demonami przeszłości i niełatwą „dorosłą” teraźniejszością, o odpowiedzialności, popełnianiu błędów i ich mozolnym naprawianiu. O wielkiej pozytywnej sile i energii, jakie drzemią w młodości, o tym, że „nie ma takiego dołka, z którego nie można by się wygrzebać” – i że trzeba uwierzyć w siebie i w drugiego człowieka, bo tylko to pozwala poskładać rozpadający się świat.
Bohaterką i narratorką powieści jest szesnastoletnia Maja, która boryka się z koszmarnymi wspomnieniami. Jako dwunastolatka znalazła swoją starszą siostrę po udanej próbie samobójczej – Kaja została zgwałcona na dyskotece.
Matka Mai pogrążona jest od tamtej pory w głębokiej depresji, słaby psychicznie ojciec ucieka w pracę, Maja zamyka się w sobie, odsuwa się od rówieśników. Jedyną odskocznią stają się dla niej treningi koszykówki. I fascynacja licealistą Alkiem. Okazuje się, że chłopak ma podobne jak ona doświadczenia – jako czternastolatek stracił brata. Maja i Alek zakochują się w sobie, uczą wzajemnego zaufania, powoli dorastają do miłości fizycznej. Muszą nauczyć się też tęsknoty, kiedy rozeszły się ich drogi. Czy uda im się spotkać, czy rozłąka nie zniszczy ich miłości, co może przywrócić równowagę w ich traumatycznych losach?
OD CZASÓW TERAKOWSKIEJ NIE BYŁO TAK MOCNEJ I PRAWDZIWEJ KSIĄŻKI O MŁODZIEŻY I JEJ ŚWIECIE, JEJ LĘKACH I TĘSKNOTACH.
Agnieszka Olejnik - polonistka, anglistka, pedagog. Pochodzi z rodziny „lotniczej”, jednak sama poprzestała na szybownictwie. Zakochana w Tatrach i jaskiniach Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Prywatnie jest mamą trzech synów. Hoduje wyżły weimarskie – i właśnie psy (obok literatury i podróży) są największą jej pasją.
Pierwsza książka – Awantura w bajkach powstała dla jej kilkuletniego synka. Wysłała ją na konkurs Fundacji ABC XXI Cała Polska czyta dzieciom w roku 2007 i otrzymała wyróżnienie. Następnie ukazała się Ava i Tim dla dzieci i młodzieży, wydana przez NovaeRes. Gdy najstarszy syn przeżywał pierwsze miłości, powstała powieść Zabłądziłam.
Mój mąż lubił mówić o sobie, że właściwie jest panną przebraną za mężczyznę, że jego charakter zmienia się kilka razy dziennie, mówił, że kilka godzin uśmiecha się, jak gdyby wygrał milion, potem znów kilka godzin czuje się, jakby wąchał gówno, że jego charakter podobny jest do kwietniowej pogody, że jest kimś na kształt chorego na depresję maniakalną, który przez kilka godzin nie tylko sobie, ale i innym ludziom kreśli śmiałe perspektywy, by potem dla odmiany przez pół dnia rozmyślać o niebycie.
Kolekcja ""Mistrzowie słowa"" to dzieła literackie w znakomitych interpretacjach wybitnych polskich aktorów. Każdy tom zawiera bogato ilustrowaną książkę przedstawiającą sylwetkę aktora. Na płytach CD nagrane zostały książki audio w formacie MP3 według adaptacji Polskiego Radia. 21. wybitnych nazwisk, 21. wybitnych interpretacji. Wystarczy tylko nacisnąć play na przenośnym odtwarzaczu, aby przenieść się w świat wymalowany słowami przez Twojego ulubionego aktora!
Pewnego dnia trafiasz do szpitala, a tam słyszysz... ""Jest pan chory. Choroba na razie nie powinna panu doskwierać, jednak musi pan wiedzieć, że nie jest to zwykły Katar. Choroba ta jest nieuleczalna i śmiertelna. Pan, panie F. jest umierający, umiera pan i pan umrze. Zostało panu..."" Witold Tauman - postać fikcyjna, autor ""Surogatu"" oraz ""Erzacu"".
"Wielka powieść europejska", "przełom w literaturze", "powieść-katedra o idealnych proporcjach i epickim, pełnym kunsztownych detali wykonaniu", "książka, która przeżyje nas wszystkich".
"Wyznaję" zachwyca czytelników i krytyków.
Tę książkę czyta niemal cała Europa!
To trzymające w napięciu do ostatniej strony wyznanie miłosne i spowiedź człowieka starającego się przeniknąć istotę zła – w świecie i sobie samym. Historia chłopca dorastającego samotnie wśród książek, który musi zmierzyć się z rodzinnymi tajemnicami. Za sprawą osiemnastowiecznych skrzypiec zagłębia się w mroki dziejów hiszpańskiej inkwizycji i piekła dwudziestowiecznej Europy.
Cabré, którego pasją jest muzyka, skomponował tę powieść jak symfonię, z częstymi zmianami nastroju, tempa i głosu narracji. Bogactwo wątków, postaci, pomysłów literackich oszałamia i wzbudza zachwyt.
Urodził się w Barcelonie. Tak jak jego bohater uczył się gry na skrzypcach i tak jak on porzucił je dla bardziej wyrafinowanego instrumentu – języka.
Jaume Cabré od lat uznawany jest za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Teraz, po wydaniu w 2011 roku znakomitej powieści "Wyznaję", mówi się o nim jako o jednym z najważniejszych pisarzy europejskich. I słusznie. Zresztą już wcześniej – paradoksalnie – w Europie był on bardzo ceniony, bardziej niż w tej części Hiszpanii, w której językiem literackim jest kastylijski. W Niemczech sprzedano ponad pół miliona egzemplarzy jego książek, we Włoszech, Francji czy Holandii – dziesiątki tysięcy. A teraz gdziekolwiek jego nowy utwór jest publikowany, tam zbiera znakomite recenzje i szybko wspina się do czołówek list księgarskich bestsellerów. Jego obsypane nagrodami książki zostały przetłumaczone na kilkanaście języków i wydane w setkach tysięcy egzemplarzy.
"Wyznaję" podbija Europę!
Teraz – po raz pierwszy Jaume Cabré i jego najważniejsza książka - po polsku.
Kiedy po nowatorskim, słynącym z techniki strumienia świadomości Ulissesie wydawało się, że nie sposób już pójść dalej, James Joyce stworzył utwór pod pewnymi względami jeszcze radykalniejszy. W 1939 roku, po siedemnastu latach mozolnego tkania Work in Progress (Dzieła w Toku), zanurzył czytelników w mroczną podświadomość Finnegans Wake.
Jak głosi jedna z wielu prób interpretacji, ostatnia książka Joyce’a to podróż w głąb ludzkiej, boskiej czy kosmicznej, pogrążonej we śnie zbiorowej jaźni, dla której irlandzki pisarz wynalazł specjalną mowę – symfonię skomponowaną z neologizmów i wielojęzycznych kalamburów. Z czasem ten oniryczny, wzniesiony na ruinach wieży Babel wszechświat urósł do rangi prawdziwego mitu, mającego swych zaprzysięgłych zwolenników i równie nieprzejednanych wrogów. Żaden utwór literacki nie wzbudził tylu kontrowersji – po dziś dzień Finnegans Wake uchodzi za najbardziej tajemniczą książkę XX wieku, a być może i całej literatury.
Dzięki brawurowemu przekładowi Krzysztofa Bartnickiego, ukazującemu się pod tytułem Finneganów tren, z tym legendarnym dziełem może wreszcie zapoznać się polski czytelnik. Wydawca dołożył wszelkich starań, aby możliwie wiernie odtworzyć oryginalny kształt książki – jej format, czcionkę, zaprojektowaną zgodnie z sugestiami Joyce’a okładkę, oraz wywiedzioną z matematyczno-geograficznych proporcji liczbę stron, jak wiele wskazuje, zaplanowaną przez autora. W oryginale Finnegans Wake zawsze wydawane było w identycznej, 628-stronicowej objętości i taką objętość ma również polski przekład. Dołącza on do elitarnego klubu niewielu powstałych do tej pory kompletnych tłumaczeń tej jedynej w swoim rodzaju książki.
„Nieszpory” to zwierciadło, w którym możesz się przejrzeć; gabinet luster, w którym współistnieją podobne do siebie, a jednak różne odbicia; wnikliwy i wciągający obraz naszych czasów.
Skonstruowana niczym pieśń chóralna, rozpisana na głosy, czwarta powieść w dorobku Agnieszki Drotkiewicz (nominowanej do Paszportu Polityki za książkę „Teraz”) nawiązuje tytułem do „Nieszporów maryjnych” Claudio Monteverdiego, kompozytora, którego muzyka jest w książce bardzo istotna. To wielogłosowa opowieść o samotności i miłości, o współczesnych emocjonalnych nomadach.
Joanna żyje między Polską i Paryżem, jak wiele współczesnych kobiet po trzydziestce jest ofiarą pracoholizmu i syndromu wypalenia. Dla jej matki - Sylwii - najważniejszym tematem życia jest miłość do malarza Romana, a dla niego sztuka jest drogą do przeżycia wzruszenia. Helena, 50-letnia sekretarka uniwersytecka tęskni za bliskością innych i… Paryżem – metaforą przygody i powodzenia.
Ten chór poszukuje sensu życia w pracy, sztuce, miłości, religii. Używając oszczędnego i poetyckiego zarazem języka, autorka „Nieszporów” pokazuje, że wszystko ma swoją cenę – zarówno szczęście, jak i jego brak, spełnianie marzeń i ich porzucenie. Czyni to z namysłem, ciekawie, z humorem i ironią.
Jedna z najsłynniejszych amerykańskich powieści XX wieku, z wielkim sukcesem przeniesiona na ekran. Meryl Streep za wstrząsającą rolę Zofii, Polki więzionej w Oświęcimiu, otrzymała Oscara.
Jest rok 1947. Stingo, początkujący pisarz, wynajmuje mieszkanie w Brooklynie. Piętro wyżej mieszka para, której burzliwe pożycie zwraca uwagę sąsiada. Zofia jest emigrantką z Polski, przeszła przez koszmar obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Natan jest Żydem, intelektualistą, a zarazem schizofrenikiem i narkomanem. Obsesyjnie gromadzi dowody zbrodni na narodzie żydowskim, żyje pragnieniem odwetu. Stingo staje się powiernikiem Zofii, która odkrywa przed nim prawdę o swoim ojcu, opowiada, jak w obozie próbowała wszelkich sposobów, by uratować swoje dzieci, wreszcie zdradza, do jakiego wyboru została zmuszona. Dręczona wyrzutami sumienia nie potrafi się otrząsnąć, a pogłębiające się szaleństwo Natana i jego obsesyjna zazdrość nie pomagają jej odzyskać równowagi. Zakochany Stingo próbuje wyrwać kobietę spod wpływu kochanka, ale Zofia musi sama dokonać kolejnego wyboru.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
