Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
HOŁD ZŁOŻONY MIŁOŚCI I WNIKLIWA ANALIZA SMUTKU
Na Wymiary życia składają się trzy odrębne, pozornie niezwiązane ze sobą, a równocześnie splecione wątki, w których Barnes próbuje uporać się ze stratą ukochanej żony.
W pisarstwie Barnesa widać aforystyczną prostotę, spokój i głębię… Wymiary życia są książką dojmująco smutną, ale też znakomitą: to pean na cześć miłości, i na temat miłości, zaskakująco pełen życia.
"HERALD"
To książka przejmująca tym bardziej, że Barnes nie roztkliwia się nad sobą ani nad innymi… Uderzający opis bólu człowieka, który kochał ponad miarę i stracił ponad miarę.
"SPECTATOR"
Każdy, kto kochał i cierpiał z powodu straty, lub po prostu cierpiał, powinien przeczytać tę książkę, a potem przeczytać ją ponownie, i jeszcze raz.
"INDEPENDENT"
Przeczytać tę książkę to zaszczyt. Napisać ją - to nadzwyczajne dokonanie.
"THE TIMES"
Julian Patrick Barnes (ur. 1946) - angielski powieściopisarz, autor opowiadań i eseista. Wydał dziewięć powieści: Metroland, Before She Met Me, Papuga Flauberta, Pod słońce, Historia świata w 10 i pół rozdziałach, Pomówmy szczerze, Jeżozwierz, Anglia, Anglia i Love. Jest także autorem zbioru opowiadań Po drugiej stronie La Manche i zbioru felietonów Letters from London. Jego książki zostały przetłumaczone na ponad trzydzieści języków. Jest jedynym pisarzem (i do tego nie-Francuzem!), którego uhonorowano we Francji zarówno Prix Medicis, jak i Prix Femina. Mieszka w Londynie.
Genialne połączenie literatury młodzieżowej z ciężkim, psychodelicznym thrillerem. W ostatniej części trylogii Mara musi stawić czoła rzeczywistości.
Trzecia część bestsellerowej serii o Marze Dyer. Pewnego dnia Mara budzi się w lustrzanym pokoju i nie wie, gdzie jest. Zdaje sobie sprawę, że jej bliscy nie żyją, a ona powoli zaczyna o nich zapominać. Głos w jej głowie powtarza: „musisz uciekać”, ale leki podawane przez doktor Kells zmuszają ją do posłuszeństwa i odbierają jej umiejętność zadawania bólu i zabijania myślami. Mara nigdy nie czuła się tak bezbronna…
Żar był pierwszym wydanym w Polsce dziełem Sándora Máraiego. Ta niewielka powieść w swej zewnętrznej warstwie mówi o męskiej przyjaźni, zburzonej przez miłosny trójkąt, przede wszystkim jednak jest refleksją nad potrzebą poznania prawdy, ale także nad niemożnością dotarcia do sedna minionych zdarzeń. Choć bohaterowie są już starzy, na przeszłość ciągle kładzie się cień niepewności – i to napięcie udziela się również czytelnikowi, który do końca nie otrzymuje prostych odpowiedzi.
Joe O’Brien to czterdziestotrzyletni policjant, który mieszka w jednej z irlandzko-katolickich dzielnic Bostonu. Jest oddanym mężem, dumnym ojcem czwórki dwudziestokilkuletnich dzieci i szanowanym funkcjonariuszem. Joe zaczyna doznawać problemów z koncentracją, nietypowych dla niego wybuchów złości i dziwnych drgawek. Początkowo przypisuje te niepokojące objawy stresującej pracy, ale wraz z ich uporczywym nasilaniem postanawia umówić się na wizytę u neurologa. Diagnoza, którą otrzyma, na zawsze odmieni życie Joe i jego rodziny. To pląsawica Huntingtona.
Pląsawica Huntingtona to śmiertelna choroba neurogeneratywna, na którą jak do tej pory nie znaleziono lekarstwa. Każde z czwórki dzieci Joe ma pięćdziesiąt procent szans odziedziczenia choroby ojca i ich los może wyjaśnić jedno badanie krwi. Obserwując swoją przyszłość w pogarszającym się stanie Joego, dwudziestojednoletnia Katie zmaga się z pytaniami pod jakimi stanęło jej ledwie rozpoczęte, dorosłe życie. Czy chce wykonać test? A jeśli posiada chorobowy genotyp? Czy potrafi żyć w nieświadomości? Wraz z nasileniem się objawów Joe traci odznakę i wiele więcej. Próbuje nie tracić nadziei i z godnością stawiać czoło chorobie, podczas gdy Katie i jej rodzeństwo szukają w sobie odwagi, by zmierzyć się z losem.
Treha, młoda i raczej niepozorna, sporo już w życiu przeszła – podobnie jak wielu rezydentów Desert Gardens, domu spokojnej starości, w którym dziewczyna pracuje. Ale Treha ma też niezwykły dar: potrafi przywracać światu ludzi, którzy zamknęli się w sobie lub w inny sposób stracili kontakt z rzeczywistością, również tych, których nawet najbliżsi uważali już za straconych.
Dwaj młodzi filmowcy pracują w Desert Gardens nad swoim dokumentem o starszych ludziach. Kiedy poznają Trehę i jej niezwykłą umiejętność, zaczynają szukać odpowiedzi na pytania o jej przeszłość. Tajemnica powoli się wyjaśnia. Ale Treha i wszyscy wokół niej muszą odpowiedzieć sobie na inne trudne pytania: A jeśli to już wszystko, co życie ma mi do zaoferowania? A jeśli już lepiej nie będzie?
W tej świetnie skonstruowanej, wciągającej książce Chris Fabry proponuje nam podnoszącą na duchu historię zwykłej dziewczyny z niezwykłym darem.
Chris Fabry jest znanym i cenionym pisarzem oraz dziennikarzem radiowym. Wiele jego książek otrzymało nagrody i wyróżnienia literackie, dwie znalazły się na liście bestsellerów „New York Timesa”. Chris mieszka z rodziną w Tucson, w stanie Arizona.
Wyróżnienia dla książki
2014 Christianity Today Award of Merit
2014 Christy Award Finalist
„Kocham Cie mamo” Justyny Eweliny Depty to powieść psychologiczna, która od początku trzyma Czytelnika w napięciu i ciekawości. Przedstawia historię dziewczyny, później kobiety, począwszy od okresu surowego i purytańskiego wychowania w domu rodzinnym, przez burzliwą i pełną zaskoczenia dorosłość, kończąc wraz ze śmiercią głównej bohaterki – Karoliny Masłowieckiej. Karolina jest szesnastoletnią dziewczyną mieszkającą w Opolu wraz z rodzicami. Rygorystyczny ojciec często lubiący zaglądać do kieliszka chciałby tylko kierować życiem córki. Dziewczyna nie może znaleźć oparcia w matce, która całkowicie podporządkowuje się woli męża. Jednak jedno przypadkowe spotkanie sprawia, że życie Karoliny całkowicie się zmienia. Milicyjne przesłuchanie, zeznania w sądzie, odejście ukochanego oraz żądny zemsty przestępca to tylko niektóre z perypetii, które spotykają główną bohaterkę. Całość prowadzi do zaskakującego zakończenia. W powieści znajdujemy krzywdę, opór, zauroczenie, dojrzałą miłość, duchowe oddanie, wiarę, akceptację bólu i cierpienia, jak i radość i apoteoza życia.
Nigdy nie okazywałam agresji. Nigdy na nikogo nie naskakiwałam. Byłam tylko przestraszona, zagubiona, przygnębiona.
U młodej nauczycielki, Istiny Mavet, zdiagnozowano chorobę psychiczną. Przebywała w szpitalach psychiatrycznych, doznając wiele krzywd, cierpienia i upokorzenia.
Po kilku latach, unikając operacji mózgu – lobotomii, opuściła ośrodek. Twarze w wodzie to przejmująca opowieść o wyobcowaniu i niezrozumieniu. Szpital psychiatryczny nadal jest miejscem objętym społecznym tabu, jednak szpital psychiatryczny początku XX wieku często był również rodzajem usankcjonowanego społecznie więzienia nie tylko dla psychicznie chorych, lecz również dla wrażliwych i nieprzystosowanych umysłów uciekających w świat fantazji. Trudne doświadczenia: zmagania z chorobą, metody leczenia, opieka personelu, panujące warunki na oddziałach psychiatrycznych nie zniszczyły osobowości bohaterki. Jednak nie wszyscy mieli tyle odwagi i szczęścia. Janet Frame ukazała także losy innych pacjentów, przybliżając ich świat, codzienność, lęk i bezradność w obliczu postawionych diagnoz, dając nam możliwość głębokiego współodczuwania ich bólu i bezsilności.
Wybitna rosyjska powieść psychologiczna, łącząca w sobie największe zdobycze prozy Gogola, Czechowa i Dostojewskiego
Przejmujące studium zła, osadzone w realiach prowincjonalnej Rosji. Bohaterem powieści jest Ardalion Pieriedonow, prowincjonalny nauczyciel gimnazjalny obdarzony zaufaniem zwierzchników i otoczenia, a w rzeczywistości pastwiący się nad uczniami zbrodniarz i maniak. Naszkicowany w powieści świat rosyjskiej prowincji z czasów schyłku carskiego imperium staje się metaforą całego państwa, by nie powiedzieć: świata. Miasteczkiem rządzi strach i biurokracja, a na szczycie tej piramidy fałszu i upodlenia zasiada ktoś odległy i nierealny – wszechmocny car.
Powieść Sołoguba, stanowiąca na różnych poziomach polemikę nie tylko z Tołstojowską wiarą w człowieka, ale też z mrocznymi kreacjami bohaterów Dostojewskiego, ma jednak wymiar zdecydowanie przekraczający zasięg lokalny i historyczny. Postać popadającego w paranoję Pieriedonowa, człowieka okrutnego i bezwzględnego, nikczemnego donosiciela i potencjalnego „bojówkarza”, ma charakter uniwersalny i ponadczasowy, głównie w wymiarze psychologicznym. Konsekwencja, z jaką Sołogub obnaża wnętrze swoich bohaterów, bez wyjątku nikczemnych lub pustych, nie pozostawiając ani promyka nadziei, zjednała mu renomę najwybitniejszego rosyjskiego wyraziciela pesymistycznych nastrojów fin de siecle’u i zapewniła trwałe miejsce w literaturze światowej.
Powrót Uroczego Mesjasza to miłosna dystopia, która rozgrywa się w oparach militarno-światopoglądowej wojny między pokoleniem starszych i młodszych. W sodomicznym mieście Pretty Graves mieszkają pogrążeni w marazmie ludzie, którzy marzą o materialnym i seksualnym spełnieniu oraz o wiecznej miłości. Neurotycznie obnażająca i poruszająca.
Ta napisana w 1943 roku bajka błyskawicznie stała się klasyczną pozycją wśród arcydzieł literatury, nie tylko dziecięcej. Jest to jeden z tych utworów, do których lektury wracamy przez całe życie w poszukiwaniu tych samych humanistycznych wartości: wierności, odpowiedzialności, wiary w miłość i przyjaźń. Żyjący na innej planecie mały bohater tej książki kocha i pielęgnuje różę, nie wiedząc, że nie jest ona jedynym okazem tego kwiatu na świecie. Kiedy opuszcza planetę i na Ziemi przekonuje się że takich kwiatów jest więcej, jego uczucie dojrzewa, rozumie bowiem, że porzucajac swoją różę, naraża ją na niebezpieczeństwo.
Nowy przekład z akwarelami autora.
Miłość na każdą porę roku to zbiór fascynujących opowiadań o miłości, która przychodzi i odchodzi, pojawia się nagle i znika niepostrzeżenie, powraca i zostaje na zawsze, porywa i dodaje skrzydeł, umiera niedoceniona, ginie tragicznie lub rozkwita i kończy się happy endem.
Ta piękna książka, napisana niejednym piórem, jest wynikiem ciężkiej walki o wydanie stoczonej pomiędzy ponad setką opowiadań, które napłynęły na otwarty konkurs literacki organizowany przez Wydawnictwo Białe Pióro w 2014 roku. Są tu opowieści smutne i wesołe, z życia wzięte oraz te całkowicie wymyślone, refleksyjne i bawiące do łez.
Czy spośród nich zostały wybrane najlepsze? Trzeba przeczytać, aby móc to ocenić.
Miłość na każdą porę... dosłownie i w przenośni: czy zimno czy skwar, w zdrowiu i w chorobie, u schyłku lata i w jesieni życia. Ponieważ miłość to najpiękniejsza rzecz jaka nam się może przydarzyć.
Historia głównego bohatera, Adama, to w istocie katalog bolączek, z jakimi mierzy się współczesne społeczeństwo. Z jednej strony marketowo-call-centrowa ogłupiająca rzeczywistość, wymuszająca na człowieku schematyczność zachowań, z drugiej wręcz namacalne poczucie wyobcowania i samotności. Jest to opowieść o poszukiwaniu siebie, o tej dręczącej myśli, która nawiedza każdego z nas: a może rzucić to wszystko i zacząć żyć inaczej, pełniej, lepiej?
Skazana- najnowsza powieść Barbary Rosiek kontynuacja historii przedstawionej w Ćpunce, poprzedniej książce Barbary Rosiek, opowiadająca o dalszych losach bohaterki - Anki młodej dziewczyny szukającej drogi wyjścia ze szponów uzależnień.Opowieść o dziewczynce, nastolatce, kobiecie? Kim jest Anka? Jest jedną z nas, Was, koleżanką Twojej córki.W jednej bolesnej chwili staje się Ćpunką.Czy ktoś jej pomoże?Czy ktoś ją dostrzeże? Czy jest dla niej nadzieja?Bolesna, prawdziwa i poruszająca powieść o życiu współczesnej młodzieży.Pamiętnik narkomanki osadzony w nowej rzeczywistości - dopalaczy, pigułek gwałtu, HIV i HCV.
Zbiór jedenastu opowiadań Pabitele (oryg. Pábitelé, 1964), drugi z kolei w dorobku Bohumila Hrabala, po raz pierwszy ukazuje się w języku polskim w swoim oryginalnym, nadanym mu przez autora kształcie – zawiera m.in. opowiadania nigdy dotychczas nie tłumaczone na polski oraz utwory w nowych przekładach. Tytułowi pabitele to stworzony przez pisarza neologizm, odnoszący się do nieskrępowanej językowej inwencji natchnionych gawędziarzy i opowiadaczy, barwnych bohaterów obecnych w całej jego twórczości. „Tak więc pabitel to człowiek, przed którym piętrzy się nieustannie ocean natarczywych myśli. Jego monolog płynie bez przerwy, raz jak rzeczka podziemna w jamie myśli, kiedy indziej zaś wycieka ustami. Właśnie pabienie przez sztafetę ludzkiego języka jest podawane z ust do ust niczym płonąca pochodnia. Pabitel jest narzędziem języka, wzbogaca go o wszystkie odcienie i smaczki, którymi interesuje się językoznawstwo. Pabitel przeważnie niczego nie czytał, za to dużo widział i dużo słyszał. I niemal niczego nie zapomniał. Pogrążony w swym monologu wewnętrznym, obnosi się z nim po świecie jak paw z pięknymi piórami. Kiedy nie toczy rozmowy z innymi, pabitel wiedzie ją sam ze sobą, przekazuje informacje o sprawach, których znaczenie wyolbrzymia, zmienia i przekręca, gdyż pabitel filtruje rzeczywistość przez diamentowe oczko inspiracji. Pabitela przepełnia zachwyt dla świata widzialnego, zatem ów ocean cudnych wizji nie daje mu spać. Niepohamowana żądza mówienia sprawia, że wygląda to tak, jakby język wybrał pabitela, by poprzez jego usta ujrzeć siebie i dowieść swych możliwości. Pabitel potrafi uatrakcyjnić swe komunikaty nożyczkami, ucinając w pewnym momencie rozmowę, by przejść do czegoś z całkiem innej beczki. Umie utrzymać w napięciu temperaturę i temperament tekstu, którego czuje się bohaterem”. (Bohumil Hrabal, O pabitelach)
Mały Książę - książka Antoine'a de Saint-Exupéry została przetłumaczona na ponad 270 języków i należy do klasyki literatury światowej. Książka opowiada o dorastaniu do wiernej miłości, do prawdziwej przyjaźni i odpowiedzialności za drugiego człowieka. Za postacią głównego bohatera skrył się sam autor. Spotkanie Małego Księcia z pilotem jest rozmową pisarza z samym sobą powrotem do tematów, które zawsze dla niego były istotne.
Gdy czas ucieka coraz szybciej, każda chwila jest bezcenna…Imię własnego dziecka. Twarz ukochanej osoby. Wiek. Adres zamieszkania. Co się dzieje, gdy takie informacje uciekają z pamięci? Czy tracąc je każdego dnia, można jakoś odbudować swoje życie? Dbać o rodzinę? Zakochać się na nowo? Gdy chora na Alzheimera Claire zaczyna pisać swoją księgę pamięci, doskonale zdaje sobie sprawę, że ten album ze wspomnieniami będzie wkrótce jedynym śladem, jaki zostawi po sobie córkom i mężowi. Tylko jak wracać do przeszłości, gdy przyszłość przecieka przez palce? Prawdziwa do bólu, poruszająca do głębi. Każda strona jest niezwykle emocjonalna, a całość, mimo wszystko, podnosi na duchu. Piękna powieść o matkach i córkach.Lisa JewellKsiążka jest pełna czułości i ogromnego smutku, a przecież także zdumiewającej nadziei. Przesiąknięta troską i miłością, jaką może czuć rodzina w obliczu tragedii. Richard Madeley Wspaniała książka, wyjątkowo poruszająca. Marian KeyesTrudno wyrazić, jak bardzo spodobała mi się ta powieść. Płakałam nad nią, ale też się śmiałam. Całkiem jak przy lekturze Zanim się pojawiłeś Jojo Moyes. Nie mogłam jej odłożyć, póki nie skończyłam. Czułe świadectwo matczynej miłości.Katie FfordeCiepła, zabawna, a do tego chwyta za serce. Wspaniała lektura. Polly WilliamsRowan Coleman mieszka z mężem i piątką dzieci w Hertfordshire. „Słowa pamięci" to jej jedenasta powieść.
Tragiczny wypadek rozegrał się na jej oczach, nie była w stanie mu zapobiec. Czy na pewno?
Świat Jenny Gray kończy się w ułamku sekundy, kiedy w wypadku ginie jej synek. Jedyną szansą na powrót do normalności jest porzucenie całego dotychczasowego życia. Ucieka od przeszłości do maleńkiej wioski na walijskim wybrzeżu. Mimo to nie jest w stanie uwolnić się od lęku, rozpaczy i wspomnień strasznej listopadowej nocy, która na zawsze zmieniła jej życie.
W końcu w życiu Jenny pojawia się iskierka nadziei na szczęście. Jednak przeszłość nie zamierza zostawić jej w spokoju, a konsekwencje zderzenia z nią będą miażdżące…
Czy można uwolnić się od traumatycznych wspomnień?
Jak poradzić sobie z paraliżującym strachem?
Od mrożącego krew w żyłach dramatycznego początku po ostatnią stronę, dosłownie nie mogłam się oderwać. Zniewalająca książka, uzależniająca, przyprawiająca o dreszcze emocji narracja. Gęsta atmosfera strachu i poczucia zagrożenia, rewelacyjne zakończenie, którego długo nie zapomnę.
Samantha Hayes
Trzymający w napięciu thriller, niepokojący i zniewalający.
Paula Daly
Opowieść mrożąca krew w żyłach. Świetnie zarysowane postaci pozwalają zaangażować się emocjonalnie w każdy etap ich drogi od kapitalnego początku po niespodziewane zakończenie.
Rachel Abbott
Wspaniała, porywająca lektura z zaskakującym zwrotem akcji. Czytałem z zapartym tchem i nie chciałem, by się skończyła.
Peter James
Bardzo sprawnie napisany, pasjonujący debiut. Zaskakujący zwrot akcji w połowie książki sprawił, że jako pisarz zzieleniałem z zazdrości.
Mark Billingham
Oryginalna narracja, kręte zwroty akcji oraz subtelnie naszkicowane postaci sprawiają, że książkę bardzo dobrze się czyta. Mackintosh wie, jak napisać porywający thriller psychologiczny.
Sarah Hilary
Połknęłam Pozwolę ci odejść w jeden wieczór. Popłakałam się (przynajmniej dwa razy), głośno westchnęłam ze zdziwienia (raz), ale przede wszystkim żałowałam, że to nie ja jestem autorką. Przykuwająca uwagę, pełna autentyzmu i głęboko poruszająca książka: wspaniały, inteligentny debiut.
Elizabeth Haynes
Doskonała pierwsza książka Clare Mackintosh. Świetnie napisana historia o przeżywaniu żałoby i strachu, pełna zaskakujących zwrotów akcji.
Cath Staincliffe
Thriller psychologiczny z zadziwiającymi zwrotami akcji, a przy tym poruszający do głębi. Sprawnie, bezbłędnie napisany, porywa czytelnika od pierwszej strony i nie pozwala mu odejść.
Julie Cohen
Absolutnie zachwycająca książka. Pochłonęłam ją jednym tchem.
Jenny Colgan
Pozwolę ci odejść to inteligentna, frapująca powieść ze sprawnie skonstruowaną fabułą, pełna napięcia, zwrotów akcji i doskonałych opisów.
Amanda Jennings
Znakomity debiut – trzymająca w napięciu fabuła angażuje czytelnika emocjonalnie. Zwroty akcji naprawdę mnie zaskoczyły.
Veronica Henry
Clare Mackintosh jest obecnie pisarką i felietonistką. Pisywała do „The Guardian”, „Sainsbury’s Magazine”, „The Green Parent” i wielu innych międzynarodowych pism i gazet. Przez dwanaście lat pracowała w policji, a wiedzę i doświadczenia, które tam zdobyła wykorzystuje w pracy nad książkami. „Pozwolę ci odejść" to jej literacki debiut, w planach ma już kolejny thriller psychologiczny.
W najnowszej książce Herbjorg Wassmo zostajemy wciągnięci w fascynującą historię, która toczy się przez wiele lat, a właściwie przez całe życie. Podróż jest długa i trudna – od dziewczynki, która dorastała w biedzie w Vesteralen, do pisarki u szczytu sławy, należącej do artystycznej elity kraju.
Podobnie jak Tora i Dina we wcześniejszych powieściach Wassmo, tak i tutaj powoli wyłania się przed nami postać głównej bohaterki. Wrażliwej i nieskończenie silnej. Serce i ból.
Te chwile to z jednej strony fascynujący utwór o dorastaniu i rozwoju, z drugiej zaś – ujawnienie drastycznej prawdy o głównej bohaterce, o byłym mężu, matce i ojcu, o mężczyznach, z którymi łączyły „ją” relacje uczuciowe, a których czytelnik może łatwo zidentyfikować.
„Doskonale napisana, wyważona, bezwzględnie szczera książka. [...] Dialogi dźwięczą, a postacie w pozornie nieznaczących, ale intensywnych scenach niosą opowieść dalej”.
Guri Hjeltnes, „VG”
„Wrażliwość to nie kwestia zewnętrznego kształtu, jaki pisarka nadaje swojemu dziełu i samej sobie, to potężna wewnętrzna siła, wydobywająca kolejne zdania z przemyślanej i odczutej głębi. Te zdania nie przemknęły tylko przez głowę Herbjorg Wassmo, zanim zostały przeniesione na papier; one przeniknęły całe jej ciało. [...] Wassmo nie daje nam wykładu. Życie nie zostaje ocenione ani wyjaśnione. Zostaje opowiedziane. To jest właśnie talent pisarski Herbjorg Wassmo”.
Atle Christensen, „Aftenposten”
"Właśnie dla takich powieści nauczyłam się czytać. Dla tej niesamowitej przyjemności poznawania świetnie skonstruowanych historii, oczekiwania co przyniesie kolejna strona, poczucia dziwnego smutku, gdy książka się kończy."
Beata Kęczkowska, "Wysokie Obcasy Extra"
Herbjorg Wassmo – wybitna norweska pisarka urodzona w 1942 roku w Vesteralen. Zadebiutowała w 1976 zbiorem wierszy Skrzydlaty zespół, ale zasłynęła jako autorka znakomitych powieści, w tym dwóch trylogii poświęconych dwóm bohaterkom: Torze i Dinie. Wielokrotnie nagradzana, otrzymała między innymi prestiżową nagrodę literacką Rady Nordyckiej, Nagrodę Krytyków, Nagrodę Księgarzy oraz Nagrodę im. Amalie Skram. Najbardziej znanym jej dziełem jest Księga Diny, która została zekranizowana w 2002 roku.
""Wojna polsko- ruska..."" to pierwsza polska powieść dresiarska. W głównej warstwie narracyjnej opowiada o przygodach dresiarza Silnego z pięcioma kolejnymi dziewczętami. Jednocześnie stanowi nadrealistyczną alegorię polskiej tożsamości narodowej w rzeczywistości małego miasta w województwie pomorskim. Wątki kryminalne przeplatają się w niej z nadzwyczaj dojrzałą egzystencjalną refleksją. Trzeba tu dodać, że jest to utwór dość brutalny, uświadamiający jak wielkim zagrożeniem jest dla człowieka narkotyk (w tym wypadku amfetamina), niszczący osobowość i generujący niebezpieczne urojenia. Uwagę zwraca zwłaszcza doskonale stylizowany język podkultury marginesu społecznego.
Hajime i Shimamoto przyjaźnili się w dzieciństwie. Shimamoto, kiedy była mała, zachorowała na polio i od tego czasu miała sparaliżowaną jedną nogę. Hajime był jedynakiem, trochę rozpuszczonym i egoistycznym. Można powiedzieć, że byli zakochaną parą: po szkole godzinami słuchali razem płyt, rozmawiali i trzymali się za ręce. Potem ich drogi się rozeszły. Hajime jest już dorosły. Ma żonę, dwójkę dzieci, prowadzi bar jazzowy. Powodzi mu się nieźle i ogólnie można go określić jako ,,odnoszącego sukcesy mężczyznę w średnim wieku"". I wtedy w jego życiu, po dwudziestu pięciu latach ponownie zjawia się Shimamoto. Nie widzieli się od czasu, gdy mieli dwanaście lat. Już nie jest kaleką - miała operację i jej noga jest zupełnie sprawna. Hajime patrzy na nią zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy słuchali razem muzyki. Teraz naprawdę dostrzega w niej kobietę. A Shimamoto najwyraźniej skrywa przed nim jakąś mroczną tajemnicę. Jest jednak przez to bardziej pociągająca. Hajime musi przemyśleć od nowa całe swoje życie i zastanowić się, czy warto ryzykować utratę pracy, dzieci, kobiety, z którą ożenił się może z miłości ale na pewno bez namiętności - by odnowić związek z pierwszą, prawdziwą ukochaną.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
