Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Barcelona, 1957 rok. Daniel Sempere wraz z przyjacielem Fermínem znów wyruszają w drogę pełną przygód, by zmierzyć z się z największym wyzwaniem ich życia.
W momencie, gdy los zaczyna się do nich uśmiechać, niepokojąca postać odwiedza księgarnię Daniela i grozi, że ujawni straszną tajemnicę, która przez dekady była zapomniana przez miasto. Dowiadując się prawdy, Daniel zrozumie, że przeznaczenie pociąga go nieubłaganie do momentu, w którym będzie musiał zmierzyć się z najciemniejszym demonem: tym, który powstał w nim samym.
El prisionero del cielo to mistrzowska powieść pełna intryg i emocji, gdzie wątki z Cienia wiatru (La Sombra del Viento) i Gry anioła (El Juego del Angel) splatają się dzięki urokowi literackiemu i prowadzą nas do zagadki, która skrywa się w sercu cyklu „Cmentarz Zapomnianych Książek”.
Barcelone, 1957.
La sonnette tinte sur le seuil de la librairie Sempere. Le client s’approche de Daniel en boitant. L’objet de sa visite ? Un magnifique exemplaire du Comte de Monte-Cristo… Qu’il laisse a l’attention de Fermín, en congé, accompagné d’un curieux message du passé…
C’étaient les heures noires du franquisme : a la prison de Monjuic, parmi les damnés du régime, Fermín portait le numéro 13.
Les fantômes refont surface. Dans l’ombre, le Cimetiere des Livres oubliés cache toujours son secret…
Dans la turbulente Barcelone des années 1920, David, un jeune écrivain hanté par un amour impossible, reçoit l'offre inespérée d'un mystérieux éditeur: écrire un livre comme il n'en a jamais existé, "une histoire pour laquelle les hommes seraient capables de vivre et de mourir, de tuer et d'etre tués", en échange d'une fortune et, peut-etre, beaucoup plus.
Powieść Nędznicy łączy elementy powieści realistycznej z silnymi elementami romantycznymi, ale także fragmentami o charakterze eseistycznym. Można wręcz powiedzieć, że jest to synteza gatunków: powieści przygodowej, obyczajowej, kryminału oraz umoralniającej „powieści o bohaterach”. W planach Wiktora Hugo utwór miał być panoramicznym obrazem całego społeczeństwa francuskiego XIX wieku oraz wykładnią poglądów autora na kwestie sprawiedliwego porządku społecznego, walki z nędzą i wykluczeniem. Na kartach Nędzników, poprzez główne wątki fabularne oraz liczne dygresje o charakterze filozoficznym i historycznym, Hugo prezentuje swój program polityczny i społeczny, oparty na wierze w możliwość pozytywnej przemiany każdego człowieka oraz w ciągły, obejmujący wszystkie dziedziny życia postęp. Praca nad utworem trwała blisko dwadzieścia lat, jego szczegółowa koncepcja ulegała w tym okresie wielokrotnym zmianom i rozszerzeniom. Akcja powieści rozpoczyna się w 1815 w prowansalskim miasteczku Digne opisem życia prowadzonego przez biskupa Myriel, zwanego przez mieszkańców diecezji Mile Widzianym (fr. Bienvenu). Biskup ten dobrowolnie zrezygnował z mieszkania w przeznaczonym dla siebie pałacu, oddając go na szpital. Dawał przykład skromności i dobroci, wspierał dobroczynność. Któregoś dnia w miasteczku zjawił się wypuszczony z więzienia galernik Jean Valjean. Jedyną osobą, która przyjęła go przychylnie, był biskup. Valjean ucieka jednak w nocy, kradnąc srebrną zastawę stołową Myriela. Zostaje zatrzymany przez policję i zawrócony, jednak biskup zapewnia, że sam podarował mu srebra. Po odejściu policjantów stwierdza, że w ten sposób wykupił duszę Valjeana od sił zła i oddał Bogu. Opuszczając Digne, zszokowany minionymi wydarzeniami Valjean spotyka na gościńcu nastoletniego kominiarza z Sabaudii i kradnie mu monetę 40 sous, po czym pojmując swój błąd, woła „Jestem nędznikiem!” i postanawia zmienić swoje życie. Akcja przenosi się do Paryża, dwa lata później czterech młodzieńców żyje w wolnych związkach z czterema dziewczętami, z których jedna, Fantyna, zostaje porzucona z małą córeczką. Kobieta postanawia opuścić Paryż i szukać pracy. Nie chcąc, aby wyszła na jaw historia jej romansu, zostawiła córeczkę Kozetę u przypadkowo spotkanej rodziny oberżystów z Montfermeil koło Paryża. Fantyna trafiła do miasta przeżywającego prawdziwy rozkwit. Stało się tak za sprawą nieznanego nikomu przemysłowca, Madeleine'a. Dzięki wprowadzeniu nowinek technologicznych do zakładów produkujących sztuczne szkło mógł nie tylko wzbogacić się sam, ale i sfinansować budowę szkół, ochronek i przytułków. Otoczony powszechnym szacunkiem został wreszcie merem miasta. W Montreuil tylko inspektor policji Javert mu nie ufa. Jego podejrzenia zwiększyły się jeszcze po tym, gdy Madeleine, chcąc ratować woźnicę Faucheleventa, podniósł na barkach ciężki wóz. Javert stwierdził wówczas, że znał tylko jednego człowieka o takiej sile: galernika nazwiskiem Valjean…
Across seven tales, Haruki Murakami brings his powers of observation to bear on the lives of men who, in their own ways, find themselves alone. Here are vanishing cats and smoky bars, lonely hearts and mysterious women, baseball and the Beatles, woven together to tell stories that speak to us all.
Grand Prix Nagrody Goncourtów 2013, określanej często mianem małego Nobla.Wojna to świetny interes, który nie kończy się wraz z zawarciem pokojuCyniczny portret czasów po zakończeniu I wojny światowej. Historia niekonwencjonalnej przyjaźni i spektakularnego oszustwa.Ironiczna. Niepoprawna politycznie. Doskonała!Listopad 1918 roku. Zdemobilizowani żołnierze zwycięskiej armii francuskiej powracają do domów jako wielcy przegrani. Rząd, który z pompą składa hołd poległym, nie kwapi się z pomocą weteranom próbującym uporać się z wojenną traumą. Takim jak fizycznie okaleczony i skazany na życie z dala od ludzkiego wzroku Edouard Pericourt albo bojący się własnego cienia Albert Maillard. Dwaj młodzi mężczyźni, połączeni przyjaźnią opartą na poczuciu winy, wdzięczności, solidarności, żalu i pretensjach, zepchnięci na margines życia, wegetują bez jakichkolwiek widoków na przyszłość.Niektórym jednak wiedzie się świetnie. Na wojnie można bowiem zrobić interes. Również na jej ofiarach. Porucznik d'Aulnay-Pardelle nie byłby sobą, gdyby nie wykorzystał okazji, która się nadarza, kiedy na fali patriotycznych uniesień rząd ogłasza przetarg na założenie wojskowych cmentarzy oraz konkurs na pomniki ku czci poległych. Wykorzystują ją także Edouard i Albert żeby się zemścić a może, aby sobie zakpić i przygotowują wielki przekręt.Lemaitre komponuje wielką tragedię straconego pokolenia, pogrążonego w atmosferze zmierzchającej wojny i jutra, które nie obiecuje żadnej nadziei. Do zobaczenia w zaświatach jest powieścią o iluzji zawieszenia broni, o machinacjach finansowych w świetle prawa, a także o woli przetrwania i pomyśle, dzięki któremu można przechytrzyć system.Szokująca! Wielka powieść o spirali dobra i zła, wielka powieść egzystencjalna. Ponure requiem, które jest jak policzek wymierzony oficjalnej historii.L'ExpressJedna z najbardziej wartościowych książek, do których po prostu trzeba wracać.Pierre Assouline, La Rpublique des livres
Tytułowe Tak (1978) jest ostatnim słowem znakomitego opowiadania Thomasa Bernharda, a zarazem odpowiedzią udzieloną narratorowi przez przyjaciółkę, Persjankę, na pytanie, czy kiedyś popełni samobójstwo. Jej towarzystwo i empatia początkowo koiły go, gdy sam próbował wydobyć się z depresji i izolacji. Jednak wkrótce zaczyna mu ciążyć fatalizm kobiety, niezdolnej do jakiejkolwiek zmiany własnego życia. Decyduje się więc przerwać platoniczny związek. Po jakimś czasie z notki w gazecie dowiaduje się o jej samobójstwie.
Bernhard z wyjątkową empatią opisuje stany psychiczne głównych bohaterów i ich intuicyjne porozumienie. Ta historia ma wiele realnych odniesień. Zarówno Persjanka jak i handlarz nieruchomości, u którego narrator ją spotyka, to osoby należące do kręgu bliskich przyjaciół Bernharda.
Wyjadacze (1980) to tragikomiczna opowieść o starzejącym się uczonym, który pod koniec życia daremnie próbuje zrealizować szalony projekt naukowy. Podobnie jak Konrad w Kalkwerku, bohater Wyjadaczy, Koller, chce zgłębić tajemnicę wszechświata poprzez studium naukowe – w jego przypadku dotyczy ono ludzkiej fizjonomii. Nagłe wspomnienie czterech znajomych, z którymi swego czasu posilał się w najtańszej wiedeńskiej jadłodajni, pozwala mu napisać cztery rozdziały rozprawy. Zanim uda mu się przejść do piątego, decydującego rozdziału, spada jednak ze schodów i ginie. To opowiadanie można odczytać również jako parodię romantycznych wyobrażeń o geniuszu.
Obydwa utwory oscylują wokół typowych dla Bernharda mrocznych motywów śmierci, klęski, niemożności, choroby, samotności i wciągają czytelnika w spiralę gęstych zdań, nierzadko podszytych obłąkańczym humorem.
Jedna chwila nieuwagi w supermarkecie i trzyletnia Kate zostaje porwana, niemal na oczach swojego ojca, Stephena Lewisa, poczytnego autora książek dla dzieci. Zdarzenie to wywiera druzgocący wpływ na jego życie. Małżeństwo z Julie rozpada się. Jaka przyszłość czeka karierę pisarską Stephena? Czy dziewczynka zostanie kiedykolwiek odnaleziona? Tragiczne wydarzenia stają się dla bohatera pretekstem do podróży w głąb siebie, do świata pragnień i wspomnień.O triumfie miłości nad śmiercią, ale bez zbędnego sentymentalizmu.- ,,Time""Cudowna lektura. McEwan odziedziczył talent literacki po Karolu Dickensie i Wirginii Woolf.- ,,The Wall Street Journal""
Przeczytaj, zanim obejrzysz serial Kiss Me First na Neflixie.
Kto czai się po drugiej stronie ekranu?
Niepokojący thriller psychologiczny
Leila czuje, że jej życie nareszcie nabrało barw, kiedy zostaje użytkownikiem elitarnego serwisu internetowego – tutaj dyskutuje się na poważne tematy i tu są ludzie, którzy liczą się z jej zdaniem. Mało tego, założyciel serwisu, charyzmatyczny i nieprzeciętnie inteligentny Adrian, ma dla niej wyjątkowo odpowiedzialną misję – jest oto pewna kobieta, Tess, która od dawna pragnie rozstać się z życiem, ale nie chce sprawić bólu rodzinie i znajomym. Pomysł jest więc taki, że Leila wcieli się w nią na Facebooku i Gmailu, dzięki czemu otoczenie Tess będzie wierzyć, że ona wciąż żyje, tyle że gdzieś po drugiej stronie globu…
Znakomita, wielopłaszczyznowa, podszyta ogromnymi emocjami powieść – rasowy thriller psychologiczny i jednocześnie rzecz o tym, jak często okłamujemy siebie i innych, z niskich i wysokich pobudek.
At a Hollywood party, a screenwriter rescues an aspiring actress from a drunken suicide attempt. He is married, disillusioned; she is young, seemingly wise to the world and its slights. They slide into a casual relationship together, but as they become ever more entangled, he realises that his actions may have more serious consequences than he could ever have suspected. Hayes' exquisite novella, written in his cool, inimitable style, holds a revealing light to the hollowness of the Hollywood dream and exposes the untruths we tell ourselves, even when we think we have left illusions behind.
Przezabawne wydarzenia gonią jedno za drugim, dialogi iskrzą się dowcipem, a absurdalny czarny humor, tak dobrze znany czytelnikom Paragrafu 22, sprawia, że niemal jesteśmy gotowi uwierzyć, że to, co dobre dla Mila i jego spółki, jest dobre dla nas wszystkich.W 1961 roku ukazał się Paragraf 22, książka uznana za jedną z najwybitniejszych powieści amerykańskich XX wieku, drapieżna farsa o II wojnie światowej. 33 lata później Joseph Heller oddał w ręce czytelników kontynuację swojego głośnego dzieła. W Ostatnim rozdziale spotykamy Yossariana, Mila Minderbindera, byłego starszego szeregowca Wintergreena oraz innych bohaterów Paragrafu 22, a oprócz nich wiele nowych, lecz nie mniej oryginalnych postaci, takich jak onkolog, który przyjmuje pacjentów chorych na raka na oddziale psychiatrycznym, gdzie sam przechodzi intensywną kurację; prezydenta Ameryki, który uwielbia gry komputerowe i cieszy się, gdy rozmówcy tytułują go kutasem; Lwa Rabinowitza, który przeżył bombardowanie Drezna w Rzeźni numer pięć razem z Kurtem Vonnegutem i dobrym wojakiem Szwejkiem.Tym razem akcja toczy się w Nowym Jorku, mieście opanowanym przez narkomanów, żebraków i prostytutki. Yossarian znów trafia do szpitala, gdzie symuluje chorobę i podrywa pielęgniarki. Przed szpitalem czatują na niego detektywi. Może wynajęła ich jego trzecia żona, z którą właśnie się rozwodzi? Może jego szef, Milo Minderbinder, właściciel jednego z największych koncernów w Ameryce? A może to nie detektywi, lecz agenci wywiadu zamieszani w porwanie kapelana Tappmana, który zaczął nagle siusiać ciężką wodą, niezbędną do produkcji bomby atomowej? Yossarian rozpoczyna poszukiwania kapelana, a Milo go opatentowuje, gdy dowiaduje się, że ciężka woda jest droższa od złota. I pobiera od rządu opłaty za użytkowanie kapelana. Ale to tylko tak na marginesie innej działalności. Bo przede wszystkim chce sprzedać generałom z Pentagonu bombowiec nowej generacji, który odznacza się tym, że w ogóle go nie widać. Problem polega na tym, że nikt nie wie na pewno, czy maszyna istnieje. W końcu nikt jej nie widział...
When it comes to drumming, Leah Burke is usually on beat - but real life isn't always so rhythmic. An anomaly in her friend group, she's the only child of a young, single mum, and her life is decidedly less privileged. And even though her mom knows she's bisexual, she hasn't mustered the courage to tell her friends - not even her openly gay BFF, Simon.
Osamu Dazai (1909–1948) jest jednym z najwyżej cenionych, a zarazem najpoczytniejszych pisarzy japońskich swego pokolenia. Polscy czytelnicy poznali go dzięki przekładom kilku opowiadań, a także powieści Zmierzch (1947, wyd. pol. 2001).
Powieść Zatracenie – ostatni ukończony utwór Dazaia – ukazała się w roku samobójczej śmierci pisarza. To osnuta na wątkach autobiograficznych i spisana w pierwszej osobie pełna dramatyzmu opowieść o człowieku, który choć wszechstronnie utalentowany, nie może odnaleźć się w świecie i wpadając w spiralę zgubnych życiowych wyborów, zmierza ku nieuchronnej samozagładzie.
„…Zatracenie można czytać jako przejmującą spowiedź bohatera – jak nietrudno się domyślić, alter ego autora – jako jego pożegnanie z życiem. Doświadczenie, które stało się jego udziałem, i dokonane życiowe rozliczenie doprowadzają go do ostatecznej konkluzji, że – jak wyznaje – «utracił prawo do nazywania się człowiekiem»… Ale można też traktować tę książkę jako próbę przedstawienia stanu umysłu, kondycji moralnej i dylematów japońskiej inteligencji i przedstawicieli wyższych warstw społecznych, w tym potomków upadającego ziemiaństwa, w dramatycznych latach poprzedzających wkroczenie Japonii na drogę militaryzmu, podczas wojny, a także w pierwszych latach powojennych” (Od tłumacza).
W wielu krajach popularnością cieszą się japońskie adaptacje filmowe tej powieści – zarówno w wersji fabularnej, jak i animowanej – oraz tworzone na jej podstawie komiksy manga.
Czasem trzeba spojrzeć głębiej, by dostrzec to, co najważniejszeW tym zbiorze krótkich opowiadań bohaterowie zmieniają się jak w kalejdoskopie. Spotkamy tu osamotnionego mężczyznę, rozkapryszoną księżniczkę, poszukującego czułości kota, pracowitą pszczołę, a nawet spersonalizowany smutek. Co ich łączy? Zagubienie, zwątpienie, poczucie wyobcowania, a jednocześnie pragnienie odnalezienia czegoś, co może stać się sensem życia.Te pełne uniwersalnych symboli historie pomogą w zrozumieniu własnych i cudzych emocji, dostarczą inspiracji, pomogą nazwać to, o czym trudno mówić na głos. Ich lektura może być elementem autoterapii oraz stanowić wsparcie w kontaktach rodzic dziecko, pedagog wychowanek, psycholog pacjent. Przejrzeć się w nich jak w zwierciadle mogą zarówno młodzi ludzie zmagający się z problemami wieku dorastania, jak i dorośli, którzy szukają pomocy w trudnych momentach życia.
Wieczny mąż", podobnie jako inne utwory Dostojewskiego, zbudowana bywa na charakterystycznych na rzecz prozy rosyjskiego pisarza przeklętych problemach. Wiarołomstwo, żądza zemsty, topienie własnych lęków i rozpaczy w alkoholu, psychologiczny sadyzm i masochizm oto, co dręczy tego bohaterów. Dostojewski ukazuje ich w całym wewnętrznym skomplikowaniu, jako jednostki głęboko nieszczęśliwe, napiętnowane poczuciem klęski i winy. Późną nocą posiadłość Wielczaninowa niespodziewanie odwiedza Trusocki, znajomy gospodarza sprzed lat. Po śmierci swej żony Natalii Trusocki dowiedział się o jej dawnym romansie z Wielczaninowem. Jedną z konsekwencji tego związku było dziecko
Wielka, bezgraniczna miłość macierzyńska, która buduje wokół dziecka iluzje wspaniałego świata. Życie głównego bohatera jest zwariowane dzięki obecności w jego życiu niezwykłej, ale zarazem szalonej matki. Romain przeżywa niesamowite przygody i z dnia na dzień staje się jednym z najbardziej znanych pisarzy XX wieku. Wszechogarniająca macierzyńska miłość jest wspaniała, ale może być również ciężarem.
Porywająca autobiografia Romaina Gary’ego, wybitnego pisarza polskiego pochodzenia, który jako jedyny dwukrotnie zdobył prestiżową Nagrodę Goncourtów. Na podstawie książki powstał film, w którym główne role zagrali niezwykle popularny nad Sekwaną Pierre Niney oraz niezrównana Charlotte Gainsbourg. W epizodach wystąpili polscy aktorzy Katarzyna Skarzanka, Marta Klubowicz i Piotr Cyrwus.
Romain Gary (1914–1980), urodzony w Rosji, lata dzieciństwa spędził w Wilnie i Warszawie, po czym znalazł się wraz z matką we Francji. Podczas wojny służył w lotnictwie francuskim, po wojnie był konsulem francuskim w Kalifornii. Ta właśnie część życia dostarczyła mu inspiracji do napisania w 1960 roku "Obietnicy poranka", jednej z piękniejszych opowieści o miłości matki i syna.
Jeden z najpiękniejszych opisów rozstania w literaturze
Jak to się dzieje, że miłość wygasa w nas tak cicho z dnia na dzień?
Wcale nie zaczęło się od zdrady. Christopher był przystojny, pochodził z bogatej rodziny, robił karierę jako pisarz. Ona była atrakcyjna, choć z „innego świata”. Zaczęło się od drobnych różnic, rozwiewających się z wolna złudzeń, coraz częstszych kłamstw, wielkiego rozczarowania, nieubłaganie narastającej wzajemnej obcości.
Mur między nimi rósł każdego dnia, aż w końcu zdecydowali się na separację. Na razie nie powiedzieli o tym nikomu. To musiało dojrzeć. Poczekać. Kiedy więc teściowa zadzwoniła do niej – nigdy się nie lubiły, mało powiedziane – bez wahania zgodziła się pojechać do Grecji. Tam w rybackiej wiosce Gerolimenas Christopher zbierał materiały do książki o żałobie. Od jakiegoś czasu nie dawał znaku życia i nie można było się z nim skontaktować.
Nie była przygotowana na to, co tam zobaczy.
Nie mogła tego przewidzieć.
Przejmująca, przyjęta z rzadko spotykanym aplauzem ze strony krytyków literackich oraz czytelników, opowieść o rozpadzie związku dwojga ludzi, której finał w zaskakujący sposób przybiera formę thrillera. Ekscytująca, przykuwająca, straszna.
Ta powieść toczy się tak płynnie, podąża swoją drogą z taką konsekwencją, że nawet niewielkie dygresje zdają się naładowane znaczeniami. Wspaniała.
Karl Ove Knausgard
Elektryzująca.
„The New York Magazine”
Łączy zawiłości stylu książek Eleny Ferrante z napięciem spotykanym w najlepszej klasie dreszczowców.
„Elle”
Tajemnica i kunszt literacki. Trzyma w napięciu jak „Zaginiona dziewczyna” Gillian Flynn.
Themillions.com
Są tu wszystkie tematy, które uwielbiam: miłość, strata, podróż. Olśniewająco napisana.
Martha Stewart
Paryż, rok 1884.
Doktor Charcot na oddziale neurologicznym kliniki Salpêtrière przeprowadza eksperymenty na histeryczkach.
Jego pokazy hipnozy ściągają widzów zcałej Europy; znany neurolog niczym magik sprawia, że pacjentki tańczą przed zgromadzoną publicznością. Któregoś dnia na oddział trafia Runa, mała dziewczynka, która opiera się wszelkim metodom terapeutycznym. Jori Hell, szwajcarski student medycyny, widzi w tym szansę na zdobycie upragnionego tytułu doktora iwysuwa śmiałą propozycję zabiegu, który do tej pory wydawał się nie do pomyślenia. Chce jako pierwszy lekarz whistorii medycyny operacyjnie usunąć obłęd zmózgu pacjentki.
Nie wie jednak, że Runa zostawiła wmieście tajemnicze wiadomości, ściągając na siebie uwagę innych osób. Zna też najmroczniejszą tajemnicę Joriego…
Vera Buck po mistrzowsku łączy literaturę z historią medycyny.
Fascynujące tło historyczne: Paryż dziewiętnastego wieku, słynny zakład dla obłąkanych La Salpêtrière i mroczne początki psychiatrii.
Dzisiaj skomlę o litość, a jutro Jutro,kiedy tylko poczuję się lepiej, pychaprzysłoni mi oczy, przytka uszy i zadrzepodbródek! Wrażliwość umknie niczymzając ugorem.Cisza jest sprzymierzeńcem rozsądku.Pozwala gęstnieć myślom. Jest zaczynemdobrego słowa.Tytułowy bohater Szymon skromny, dobrze wychowany młody chłopak trafia do wrocławskiego szpitala z podejrzeniem raka. Tam poznaje różnych pacjentów, współtowarzyszy niedoli (ateistów i wierzących, byłych milicjantów i kryminalistów, amantów i pogubione dziewczyny). Jest świadkiem i uczestnikiem wielu tragedii, bólu, cierpienia i radości, walki i zwycięstw. Bardzo dziwnym zbiegiem okoliczności poznaje, a potem zakochujesię w dziewczynie, fotomodelce, wschodzącej gwieździe show-biznesu, która jak i on trafia na oddział z podejrzeniem nowotworu. Czy miłość chłopaka i dziewczyny przetrwa? Szymon przeżywa mnóstwo dylematów, wzlotów i upadków.
„Była bardzo szczupła, wręcz chorobliwie chuda, i średniego wzrostu. Jej postura niejedną dziewczynę wpędzała w zakłopotanie, bo mimo iż przez swoją mizerność prawie nie posiadała większości cenionych kobiecych walorów, zachowywała niesamowitą symetrię i zgrabność. Jej figura wzbudzała podziw i zazdrość. Gdy przechodziła korytarzami, jej koleżanki ze szkoły stawały na wagach, mierzyły obwody w talii, a potem wynajdywały różne sposoby, by powstrzymywać się od wkładania do ust jedzenia. Najczęściej po prostu zszywały sobie wargi, ale niektóre stosowały bardziej brutalną metodę i zatykały sobie przełyki, wpychając w nie suche szmatki.”
fragment
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
