O wszystkim, czego nie powiedzą ci znane trenerki fitness, o czym nie przeczytasz w internecie i na stronach lifestyle'owych magazynów, z rozbrajającą szczerością opowie Ci autorka tej książki. W jaki sposób się odchudzać, by nie stać się wieszakiem, a mieć kobiece kształty? Cardio, interwały, a może trening siłowy? Co ćwiczyć, by mieć piękne ciało i jak często ćwiczyć, by się nie przetrenować? A przede wszystkim jak wyrobić w sobie zdrowy dystans do nierealnego, bo wykreowanego przez media świata, w którym liczy się tylko rozmiar XS?
Marta Kieniuk-Mędrala udowadnia, że obsesja na punkcie bycia fit to jedna z najniebezpieczniejszych pułapek naszych czasów, a obietnica osiągnięcia pełni szczęścia po zrzuceniu kolejnych kilku kilogramów nigdy się nie spełnia. Zamiast po raz kolejny w tym tygodniu pędzić na siłownię, znajdź czas, by przeczytać tę książkę. Może się okazać, że to najlepsza rzecz, jaką zrobiłaś dla siebie w ostatnim czasie.
Zanim wyrzucisz z kuchni wszystkie niezdrowe produkty, a na lodówce przykleisz zdjęcie idealnego ciała, do którego chcesz się upodobnić - koniecznie przeczytaj tę książkę. Szaleńczy pęd za wymarzonym rozmiarem ma to do siebie, że bardzo łatwo przegapić w nim metę. Autorka sama się o tym przekonała.
Dorota Kopeć, www.coprzeczytalam.pl
Marta Kieniuk-Mędrala (ur. 13.01.1990) – blogerka, niegdyś anorektyczka, ortorektyczka i bulimiczka w jednym. Obecnie na świat fitnessu patrzy z dystansem i bardziej skupia się na tematyce zaburzeń odżywiania, niż na tym, jak stać się posiadaczką rozmiaru XS. Na Facebooku prowadzi stronę „Rozmiar szczęścia nie daje”. Prywatnie szczęśliwa żona i opiekunka świnki morskiej Ostatka, króliczki Bruni i szynszyla Filipa. "
Prof. Andrzej Bałandynowicz stworzył teorię zhumanizowanego odwetu kary pozbawienia wolności oraz teorię inkluzyjnej readaptacji społecznej, które stanowią podstawę aksjologiczną polityki kryminalnej państwa prawa. Teoria zhumanizowanego odwetu kary pozbawienia wolności (teoria wielopasmowej resocjalizacji z udziałem społeczeństwa) nawiązuje do probacji jako zorganizowanego systemu kontroli społecznej preferującego zróżnicowane karanie oparte na substracie izolacji, integracji i inkluzji społecznej. W teorii inkluzyjnej readaptacji społecznej Autor zwraca uwagę na zróżnicowanie przestępców – z jednej strony na ich szczególne predyspozycje osobowościowe do zachowań niezgodnych z prawem, z drugiej zaś – na ich zdolność do przyjmowania akceptowanych społecznie postaw społecznych.
"Prezentowana publikacja ulokowana jest w obszarze światopoglądu naukowego, uwzględnia przy tym podejście interdyscyplinarne i ukazuje, że Autor teorii probacji (wielopasmowej teorii resocjalizacji z udziałem społeczeństwa), na którą składają się filozofia karania, system nowoczesnych kar i metodyka postępowania resocjalizacyjnego, wskazuje na zastosowanie jej we wspomaganiu, nabywaniu umiejętności komunikacyjnych, rozwojowych i przystosowawczych osób karanych oraz wartości kreujących ich tożsamość osobową, społeczną i kulturową. Przeżywanie wolności emocjonalnej, zaufanie, odpowiedzialność, potrzeba prawa do wyboru i swobodnego zaciągania zobowiązań wobec wspólnotowości stanowią bowiem podstawowe wyzwanie dla osób zmagających się ze swoimi trudnymi sytuacjami życiowymi.
Z kolei kulturowy wymiar systemu probacji sprowadza się do kreowania modelu instytucjonalno-organizacyjnego w postaci kar wolnościowych i kar średniej mocy, a także określenia wzorców działania i norm postępowania opartych na inkluzyjnych działaniach resocjalizacyjnych z udziałem całego społeczeństwa, które przebiegają wokół solidaryzmu społecznego uwzględniającego działania oparte na afirmowaniu uczciwości, pomocowości i skuteczności".
Fragmenty z recenzji
Prof. zw. dr hab. dr h.c. Brunon Hołyst, dr hab. prof. nadzw. Anna Kieszkowska
Przed każdym z nas jest długa i niesamowita podróż – życie. Dlaczego w tej podróży nie skorzystać z przewodnika? Takim przewodnikiem może być dla Ciebie moja książka. Powstała by zmieniać punkt widzenia, dostrzec w tym co nas spotyka, sens, może podpowiedz czy wręcz jasny przekaz, jak dalej żyć. Chciałabym dzięki niej przybliżyć czytelnikom ciekawy, moim zdaniem, punkt widzenia. Jeśli dzięki temu dotrzemy do szczęścia, to nic nie powinno nas powstrzymać przed lektura. Do czego serdecznie zapraszam.
Opracowałam samodzielną metodę pracy osobistej i wciąż dzielę się nią z innymi ludźmi. Na tej podstawie napisałam też książkę, licząc, że stanie się poradnikiem służącym jako drogowskaz. Starałam się zawrzeć w niej całą praktyczną wiedzę dotyczącą poznawania swojego wnętrza i pogłębiania wiedzy o sobie. Kierowała mną chęć ułatwienia drogi innym i pokazania procesu rozumienia siebie w najbardziej przystępny sposób i mam wielką nadzieję, że to mi się udało.
Jesteśmy świadkami upadku pewnego ideału. Jest to odrodzeniowy ideał „człowieka wszechstronnego” (uomo universale). Zbiorowa świadomość jeszcze go przechowuje w szlachetnym wizerunku „człowieka renesansu”. Jego współczesnym odpowiednikiem miał być człowiek nauki (zwłaszcza tzw. humanista, choć przecież nie tylko) śmiało przełamujący bariery wąsko (czytaj: „akademicko”) pojętych dziedzin i dyscyplin. Jak długi i szeroki akademicki świat, głośno było o poznawczej idei wykraczania poza przedmiotowe i metodologiczne ograniczenia konkretnych dyscyplin. Pojawił się stricte renesansowy imperatyw prowadzenia badań interdyscyplinarnych, multidyscyplinarnych, transdyscyplinarnych itp. To właśnie miało być kluczem i warunkiem wiedzy jakże dziś pożądanej. Jej walory zaklęto w dwóch magicznych zawołaniach: „innowacyjność!” i „kreatywność!” Te hasła mają być drogowskazami dla akademickiego naukowca. Winien się on nimi bezwzględnie kierować. W przeciwnym razie zmierza na poznawcze manowce. Staje się mianowicie nieprzydatny dla gospodarki, która też oczywiście musi być „innowacyjna” i „kreatywna”. Ponieważ każdy aspekt kultury ma dziś wymiar gospodarczy, taki naukowiec staje się nieprzydatny dla kulrury en bloc. Tymczasem dzisiaj, za sprawą najnowszych trendów w akademickiej praktyce, mamy do czynienia ze swoistym paradoksem. Oto bowiem, tym razem pod groźbą popadnięcia w naukowy niebyt, tegoczesny naukowiec-akademik musi „przypisać się” do określonej dyscypliny. Poza nią „nie liczy się” – w dosłownym tego słowa znaczeniu. Krótko mówiąc, naukową cnotą nie jest już interdyscyplinarność, lecz specjalizacja, nie renesansowość, lecz „eksperckość”, „fachowość”, „konkretność” itp. (jak słychać ze wszystkich stron). Czyżby w wąskiej specjalizacji biło ożywcze źródło innowacyjności i kreatywności? Czy myślenie, którego domeną jest maksymalna wiedza o minimalnym wycinku rzeczywistości, może być innowacyjne?
Ruth Bemedict (1887-1948) jedna z najwybitniejszych amerykańskich antropologów, wykładowca Uniwersytetu Columbia, wieloletnia przewodnicząca Amerykańskiego Towarzystwa Antropologicznego, uczennica Franza Boasa, autorka wielu książek i opracowań antropologicznych, m.in. Race: Science Science and Politics, Chryzantema i miecz (studium o mentalności Japończyków przygotowane dla armii USA), z których najważniejsza to właśnie Wzory kultury. Zajmowała się relacjami pomiędzy osobowością, sztuką, językiem i kulturą. Nacisk kładła na fakt, że żaden z tych elementów nie istnieje w izolacji.Wzory kultury to swego rodzaju socjologiczny hit, książka została przetłumaczona na 14 języków, wydawana w wysokich nakładach. Nie ma kursu antropologii kulturowej, w którym nie byłaby lekturą obowiązkową. Ruth Benedict porównuje kilka różnych kultur w tym m/in kulturę Indian Pueblo z Nowego Meksyku oraz Kwakiutlów (analizuje charakteryzujący to plemię obyczaj potlaczu swego rodzaju konkurencyjnej wymiany darów) z północno-zachodniej części Ameryki Północnej oraz Dobu z Nowej Gwinei. Na podstawie tych badań doszła do wniosku, że każda kultura jest niepowtarzalną całością, mającą odzwierciedlenie w wypracowanym na jej podstawie stylu życia, a badać kultury, a tym bardziej oceniać je można wyłącznie z ich punktu widzenia.
Magdalena Śmieja postawiła przed sobą niezwykle ambitne zadanie przejrzenia ogromnej już literatury dotyczącej inteligencji emocjonalnej i skonfrontowania jej z wieloma własnymi badaniami. […] Duża różnorodność podejść metodologicznych i użytych narzędzi to wielki walor szerokiego programu badawczego prezentowanego w monografii.W recenzowanej pracy Magdalena Śmieja nadzwyczaj rzetelnie i wnikliwie analizuje badany problem i rozprawia się z najróżniejszymi mitami na temat inteligencji emocjonalnej. Pisze w tym kontekście przede wszystkim o tym, czym inteligencja emocjonalna nie jest, i rozwiewa fałszywe przekonania o jej omnipotencji. Pokazuje też, że wiele rozpowszechnionych tez nie ma żadnego oparcia w badaniach empirycznych. Powstała dzięki temu świetna i rzetelna monografia inteligencji emocjonalnej.
Autorka ma ogromną wiedzę na temat fenomenu, którym od lat konsekwentnie się zajmuje. Unika uproszczeń, pokazuje złożoność materii, świetnie łączy własne badania empiryczne i pomysły teoretyczne z wiedzą opisaną dotychczas w literaturze przedmiotu. Na podkreślenie zasługuje też bardzo dobry język monografii. Jest to więc książka w pełni naukowa, ale ma też ten walor, że niedysponujący fachową wiedzą czytelnik także w dużym stopniu będzie mógł z niej skorzystać i sporo się dowiedzieć.
Z recenzji wydawniczej prof. dra hab. Dariusza Dolińskiego
Magdalena Śmieja jest doktorem psychologii. Pracuje jako adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół pojęcia inteligencji emocjonalnej, definiowanej jako zbiór zdolności służących do trafnego rozpoznawania, rozumienia i regulowania emocji. Jest współautorką Testu Inteligencji Emocjonalnej (TIE) oraz współredaktorką książki Inteligencja emocjonalna. Fakty, mity, kontrowersje, a także wielu innych publikacji z tej dziedziny. Interesuje się również psychologią bliskich związków, szczególnie z perspektywy poznania społecznego.
Piękno kobiecej emocjonalnościRadość, smutek, euforia, nadzieja, lęk, fascynacja, czułość, gniew, rozpacz, miłość. Świat uczuć jest niezwykły, rozległy i bardzo pogmatwany. Kobiece serce doświadcza go w sposób zupełnie wyjątkowy. Czasami przeżywanie uczuć jest przyjemne i napełnia energią niczym ciepły, wiosenny promień słońca. Innym razem to gwałtowna ulewa niszcząca ogród pełen kwiatów.Podążając za Pismem Świętym i spostrzeżeniami Ignacego z Loyoli, świętego o nieprzeciętnej wrażliwości i gorącym temperamencie, autorka odkrywa, że emocjonalność jest fascynującym Bożym darem, który nadaje życiu niepowtarzalną barwę. Pokazuje, jak ukryte w tobie piękno wyraża się we wszystkich stanach twojego ducha.Otwórz się na swoje uczucia, pokochaj te trudne i bądź kobietą pełną życia!
Rodzina jest podstawową komórką społeczną, wspólnotą osób, która cechuje się niepowtarzalnym i jedynym w swoim rodzaju układem relacji międzyludzkich, stanowiących nieodzowną potrzebę każdego człowieka i część jego życia. Specyfika relacji rodzinnych, warunkowana jest przez wiele czynników, między innymi takich jak: rodzaj grupy i jej struktura, siła więzi międzyosobowej, preferowany system wartości, społecznie określone role i zadania rozwojowe, które członkowie danej grupy zobowiązani są pełnić.
Monografia składa się z opracowań wielu polskich psychologów, mających duże doświadczenie w badaniach nad różnymi problemami życia małżeńskiego i rodzinnego. Teksty poszczególnych autorów zamieszczone w tej książce, z uwagi na specyfikę poruszanych w nich problemów, ujęte zostały w trzech następujących obszarach tematycznych: Relacje rodzinne w kontekście współczesnych przemian społecznych; Relacje rodzinne w kontekście rozwoju indywidualnego; Relacje rodzinne w kontekście zdrowia. Takie usystematyzowanie opracowania pozwala spojrzeć na problem relacji rodzinnych z różnej perspektywy psychologicznej oraz w sposób bardziej wyrazisty dostrzec ich specyfikę, złożoność i wielorakość uwarunkowań.
Transplantologia jest dziedziną medycyny wciąż jeszcze budzącą wiele etycznych kontrowersji i sporów. Otacza ją też aura tajemniczości, a czasem grozy. Wystarczy wspomnieć film Michaela Crichtona Coma z 1978 roku eksploatujący „miejską legendę” o uśmiercaniu przez lekarzy zdrowych pacjentów w celu pobierania od nich narządów. W sposób groteskowo-humorystyczny odnosi się do transplantologii film Andrzeja Wajdy Przekładaniec z roku 1968.
Transplantolodzy cieszą się uznaniem społecznym i często – jak Zbigniew Religa u nas czy Christiaan Barnard na świecie – są również autorytetami moralnymi. Jednocześnie, jak pokazuje przykład sprawy „doktora G.”, łatwo wzbudzić społeczną nieufność wobec przeszczepów i transplantologów, a także nasilić odwołania do wspomnianej „miejskiej legendy”. Wpływ tej negatywnej otoczki wokół transplantologii może zminimalizować rzetelna edukacja obywateli, w tym również samych lekarzy. Jej podstawę stanowią prace naukowe wiarygodnie omawiające oprócz medycznych także etyczne i filozoficzne aspekty transplantologii. Publikacja autorstwa Piotra Nowaka, moim zdaniem, bez wątpienia należy do takich prac.
Fragment recenzji dra hab. Kazimierza Szewczyka,
emerytowanego profesora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Piotr Grzegorz Nowak – adiunkt w Zakładzie Badań nad Etyką Zawodową Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zarządu Polskiego Towarzystwa Bioetycznego. Przedmiotem jego zainteresowań badawczych są problemy etyczne związane z przeszczepianiem i alokacją narządów oraz inne zagadnienia z zakresu etyki stosowanej.
Za największą zaletę niniejszej publikacji uważam wpisanie się w nurt, który już od jakiegoś czasu rozwija się w zachodniej nauce, również w badaniach sportu, a w Polsce pozostaje prawie nieobecny w tym obszarze. Mam tu na myśli geografię społeczną czy – posługując się określeniem Bale’a – geografię sportową. (…) Nie ma na rynku polskim publikacji, która w tak szeroki sposób opisywałaby kwestię przestrzeni w sporcie i eksponowała akurat ten wymiar aktywności i wydarzeń sportowych.
Z recenzji dr hab. prof. UAM Honoraty Jakubowskiej
Autorzy przedstawiają wielowymiarowy charakter współczesnego sportu i jego powiązania z różnymi aspektami ludzkiej działalności. Aby ukazać tę różnorodność, łączą perspektywy wielu dyscyplin naukowych: socjologii, filozofii, nauki o kulturze fizycznej, geografii społecznej i sportowej, antropologii kultury i politologii. (…) Nie ograniczają się do opisu przestrzeni sportowej w ujęciu przestrzenno- fizycznym, pokazują sport także w wymiarze kulturowym i społecznym jako jeden z wielu przedmiotów rywalizacji o władzę, pieniądze i prestiż.
Z recenzji prof. dr. hab. Marka W. Kozaka
Obiekty sportowe powinny być należycie osadzone w kulturowym i naturalnym kontekście danego miejsca. Estetyczna jakość architektury i nowatorstwo konstrukcji obiektów sportowych niejednokrotnie sytuują te ostatnie jako znaczące osiągnięcia w historii architektury. Niektóre obiekty sportowe mogą zaś być łatwo przenoszone w inne miejsca lub całkowicie rozbierane przy założeniu wykorzystania elementów budowlanych – taka możliwość wynika ze wskazań Agendy 2020, przyjętej przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. W prezentowanej książce Michał Lenartowicz i Jakub Mosz ciekawie przedstawiają wspomniane zagadnienia i konteksty związane ze społecznym wymiarem przestrzeni sportowej.
Prof. dr hab. Wojciech Zabłocki (architekt i olimpijczyk)
Michał Lenartowicz – dr hab., profesor w Zakładzie Filozofii i Socjologii AWF w Warszawie, absolwent tej uczelni, a także Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wageningen w Holandii. Wykłada socjologię sportu, socjologię kultury, czasu wolnego i turystyki oraz metodologię nauk społecznych. Autor monografii Klasowe uwarunkowania sportu i rekreacji ruchowej z perspektywy teorii Pierre’a Bourdieu (2012). Jest członkiem założycielem European Association for Sociology of Sport (EASS), członkiem zarządu Association Internationale des Écoles Supérieures d’Éducation Physique (AIESEP), Polskiego Towarzystwa Socjologicznego i Polskiej Akademii Olimpijskiej. Odbył staże naukowe w Zakładzie Socjologii Sportu Instytutu Nauk o Sporcie Uniwersytetu Wiedeńskiego (2001 i 2002) oraz School of Sport, Exercise and Health Sciences w Loughborough University w Wielkiej Brytanii (2016).
Proces zmian na rynkach medialnych w ostatnich latach zaskakuje dynamiką i rozległością. Spowodowany jest on czynnikami politycznymi, ekonomicznymi oraz rozwojem i popularyzacją nowych technologii, co także skutkuje zmianami samych mediów – ich oferty i modeli zarządzania – i zmianą sposobu korzystania z nich przez odbiorców, obecnie nazywanych użytkownikami. Troska o prawidłowe funkcjonowanie mediów leży u podstaw współczesnej polityki medialnej prowadzonej przez poszczególne państwa i instytucje europejskie. Niepokoić może proces koncentracji własności na rynkach medialnych i coraz większa dominacja wielkich koncernów kierujących się logiką komercyjną, co w konsekwencji zagraża pluralizmu na rynkach medialnych i jakości przekazywanych treści.
Dynamika zmian mediów i systemów medialnych rodzi potrzebę ich śledzenia, opisywania i analizowania. Na tę potrzebę odpowiada niniejsza publikacja.
dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz
Przedmiotem pracy jest ewolucja idei ochrony uchodźców w ramach urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR). Głównym celem jest zwrócenie uwagi na instytucjonalne problemy pomocy humanitarnej oraz kryzys motywacji pracujących w niej urzędników inspirowanych wartościami prawnymi i ogólnoludzkimi. Autor szuka odpowiedzi na liczne pytania, m.in.: dlaczego system ochrony i pomocy humanitarnej dla uchodźców nie funkcjonuje zgodnie z założeniami planistów ONZ? Dlaczego ochrona i pomoc dla uchodźców, która z założenia ma być humanitarna, zazwyczaj nie spełnia oczekiwanych standardów? Prowadząc dociekania, Autor porusza tak różnorodne kwestie, jak antropologia prawa i kontrola społeczna, obrzędy i przekonanie o wysokim morale międzynarodowych urzędników służby cywilnej, którzy mają pomagać uchodźcom i otaczać ich opieką. Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds.. Uchodźców , ustanowiony w 1950 r. w celu sprawowania nadzoru nad zachowaniem przez państwa standardów ustanowionych w międzynarodowych konwencjach, ukazany jest w książce jako rodzaj antropologicznego plemienia, zamkniętej sekty z kręgu cywilizacji McŚwiata. Opisując egzotycznego obcego, Autor koncentruje się na „plemieniu UNHCR”, mającym swój język, sposoby gospodarowania, system kontroli społecznej, wierzenia i obrzędy. Badania etnograficzne prowadzone na Północnym Kaukazie, a następnie w Azji Środkowej, Turcji, Donbasie oraz Rogu Afryki były swoistym rytuałem przejścia dla Autora rozprawy, który z prawnika stał się antropologiem stosującym metodę badawczą autoetnografii w odniesieniu do zjawiska ochrony uchodźców.
Publikacja zawiera krytyczną analizę uwarunkowań uchodźstwa afrykańskiego wraz z całym nieskutecznym systemem ochrony i pomocy humanitarnej. Praca etnograficzna w sensie metody oraz opisu różnych sfer przemocy i cierpienia, opowiada historie ludzi, których łączy doświadczenie wykluczenia, stresu, bycia w drodze, bezdomności i nadziei na lepsze jutro. Autor problematyzuje wszystkie aspekty związane z uchodźstwem, zastanawia się zarówno nad jego przyczynami, jak i dotychczasowymi nieudanymi próbami rozwiązania tego problemu, proponuje ponowne przemyślenie istoty współczesnego humanitaryzmu uwikłanego w sprzeczności i bezradnego wobec cierpień, które ma na celu usuwać.
Terapia Gestalt (Gestalt Therapy Verbatim) to zapis czterech wykładów oraz seminarium pracy ze snem i intensywnych warsztatów przeprowadzonych przez Fredericka S. Perlsa w latach 19661968 w Instytucie Esalen, kolebce tzw. Ruchu Potencjału Ludzkiego w Kalifornii. Publikacja odsłania dynamikę i charakter pracy twórcy psychoterapii Gestalt, daje szansę zaobserwowania jego żywych, inspirujących, a nierzadko i prowokacyjnych interakcji ze słuchaczami i uczestnikami warsztatów.Gestalt Therapy Verbatim to czysty Perls. W książce tej charyzmatyczny twórca terapii Gestalt prezentuje swoją pomysłowość, brawurę i tendencję do uciekania się zarówno do modnych sloganów, jak i swojej niezwykłej przenikliwości klinicznej. Mamy szansę być obecni przy tym, gdy improwizuje wykłady, możemy posłuchać jego wypowiedzi na temat ludzkiej natury i ówczesnej kultury, a ponad wszystko mamy szansę doświadczyć jego teatralnego stylu nakłaniania ludzi do opowiadania swoich snów lub odgrywania ich w postaci dialogów i scenek. Książkę lepiej opisać jako mówioną niż pisaną, jako że prawie w całości stworzona jest z transkrypcji nagrań ostatnich warsztatów i seminariów Perlsa. W dzisiejszych czasach mnóstwo znanych terapeutów przedstawia swoje artykuły w formie transkrybowanych książek lub nagrań i filmów, jednak Perls dokonał tego, gdy gatunek ten był stosunkowo nowy. Rzadko dostaje się tak pełny i intymny portret, jakiego dostarcza ta książka.Z przedmowy Michaela Vincenta Millera
Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce.
dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.
Stanisława Ignacego Witkiewicza filozofa, prozaika, poetę, dramaturga, malarza i fotografa zapewne zna każdy. Prawdopodobnie każdy też doskonale wie o jego eksperymentach ze środkami psychoaktywnymi. Narkotyki uważa się za jeden z najbardziej interesujących opisów wpływu kilku z nich (m.in. morfiny, peyotlu, kokainy, eteru, alkoholu i nikotyny) na percepcję i funkcjonowanie organizmu. I oto przed Państwem zapiski artysty we wspaniałej interpretacji Michała Breitenwalda. Witkacy dzieli się w nich osobistymi przeżyciami, jakich doświadczał po zażyciu każdego ze specyfików. Co więcej, w swojej rozprawie pokusił się też o akcenty dydaktyczne i moralizatorskie. Dzieło ze wszech miar wyjątkowe!
Książka przedstawia postać Władysława Biegańskiego, wybitnego lekarza częstochowskiego, zarazem humanisty. Przybliża nam jego dorobek lekarski, mogący inspirować także współczesnych. Napisana jest językiem zachęcającym do wnikliwej lektury. Tę monografię naukową, opartą na solidnej bazie źródłowej, warto polecić nie tylko lekarzom, ale i tym czytelnikom, którym bliskie jest holistyczne postrzeganie natury człowieka i otoczenia, w którym on żyje.
Dr hab. n. med. Łukasz Czyżewski, WUM
...książka pozwala poznać osobę i dzieło wybitnego lekarza, społecznika oraz propagatora logiki i etyki lekarskiej Władysława Biegańskiego. Odsłania główne obszary pracy tego praktyka i teoretyka medycyny. Przeprowadzone w pracy analizy pozwalają zrozumieć, że dzieło i dokonania Biegańskiego rodziły się z potrzeby udoskonalenia pracy zawodowej lekarzy. Jego zdaniem bowiem, by móc skutecznie leczyć i przewidywać skutki swych działań, lekarze powinni poszukiwać pełnej prawdy o człowieku i jego zdrowiu.
Dr hab. Paweł Skrzydlewski, prof. nadzw. PWSZ Chełm
Książka ukazuje wszechstronny charakter działalności Władysława Biegańskiego jako lekarza, społecznika i intelektualisty. To nie tylko wielce uzdolniony lekarz, ale i działacz społeczny, a także człowiek przejawiający zainteresowania filozoficzne. Autorom książki udało się w pełni ukazać bogactwo dorobku jednego z największych autorytetów lekarskich przełomu XIX i XX wieku, a także ukazać znaczenie holistycznego podejścia do człowieka w zawodzie lekarza.
Dr hab. Mieczysław Ryba, prof. nadzw. KUL
Czym jest zjawisko dźwięku?Jak powstaje wrażenie słuchowe?Jakie są istotne cechy tego wrażenia?Odpowiedzi na te i inne pytania znajdują się w niniejszym całościowym opracowaniu zagadnienia fizycznych i psychoakustycznych aspektów dźwięku związanych z percepcją słuchową. Część pierwsza obejmuje ogólną fizyczną charakterystykę dźwięku, opisuje zjawiska związane z rozchodzeniem się fal dźwiękowych oraz podaje zasady analizy i przekształceń sygnałów dźwiękowych. Część druga poświęcona jest zagadnieniom psychoakustycznym: omawia budowę narządu słuchu, percepcję dźwięku w dziedzinie amplitudy, częstotliwości i czasu, percepcję dźwięków mowy, percepcję binauralną i obiektów słuchowych, oraz różne zastosowania psychoakustykiNowe, rozszerzone wydanie książki wprowadza znaczne aktualizacje i uzupełnienia treści odzwierciedlające aktualny stan wiedzy naukowej oraz liczne sugestie czytelników. Omówione zostały też zupełnie nowe zagadnienia, jak różne postacie zaburzeń słuchu, wpływ hałasu, wieku i leków na słuch, martwe obszary ślimaka, neuropatia słuchowa, zaburzenia procesów przetwarzania słuchowego (APD), aparaty słuchowe, implanty ślimakowe, implanty kostne i ucha środkowego. Opisano też zagadnienia aplikacyjne percepcji dźwięku w audiologii, elektroakustyce, akustyce wnętrz, procesie przetwarzania sygnałów, akustyce muzycznej i mowy, terapii dźwiękowej, akustyce środowiska i ekologii.Publikacja stanowi pomoc naukowo-dydaktyczną dla studentów specjalizujących się w akustyce, a w szczególności audioakustyce wraz z jej licznymi powiązaniami interdyscyplinarnymi, oraz studentów studiów licencjackich i podyplomowych z zakresu inżynierii dźwięku, protetyki słuchu, telekomunikacji, audiologii, psychologii, muzyki, itp. Będzie również przydatna dla pracowników naukowych tych dziedzin wiedzy oraz dla tych wszystkich, którzy chcieliby poszerzyć swą ogólną wiedzę na temat percepcji dźwięku
Odkryj potęgę osobowości Czy ekstrawertycy i introwertycy nie mają ze sobą nic wspólnego, niczym biel i czerń? Czy są całkowicie niezależni od siebie? Nie. Znajdują się na przeciwległych krańcach spektrum, które wypełnia przepiękna gama odcieni szarości! Czy nieobce jest ci marzenie o tym, by lepiej zrozumieć siebie i innych, a także umocnić więzi łączące cię z ludźmi z twojego otoczenia? Powstało już wiele publikacji z dziedziny zarządzania poświęconych problemowi, w jaki sposób osoby o różnych osobowościach mogą owocnie ze sobą współpracować, ale najważniejsza ze wszystkich rozbieżności dotyczących charakterów – różnica między introwertykami a ekstrawertykami ? była dotąd pomijana w badaniach naukowych. Potęga osobowości zmienia ten stan rzeczy i wyjaśnia, w jaki sposób introwertycy, ekstrawertycy i ambiwertycy myślą, czują i działają w określonych sytuacjach. - Przeprowadź test, który pokaże ci, czy zaliczasz się do grona introwertyków, czy może jesteś ekstrawertykiem. - Odkryj, co irytuje introwertyków i ekstrawertyków. - Dowiedz się, w jaki sposób współpracują oni w zespołach, na czym się skupiają, co ich rozprasza, a co sprawia im trudności. - Zrozum znaczenie różnic między introwertykami a ekstrawertykami w kontekście codziennego życia. Dzięki książce dr Sylvii Löhken dowiesz się, w jaki sposób skutecznie wykorzystywać wiedzę na temat introwertyków, ekstrawertyków i ambiwertyków w zarządzaniu i sprzedaży. Sukcesy nie są następstwem jednorodności zespołu, lecz wynikają ze zróżnicowania poglądów i prawidłowego ich wykorzystywania – co jest istotne zwłaszcza w naszym coraz bardziej skomplikowanym świecie biznesu. O autorce: Dr Sylvia Löhken jest introwertyczną mistrzynią słowa: wygłasza prelekcje, pisze książki oraz artykuły naukowe, prowadzi seminaria. W jej działalności nieustannie nurtuje ją zasadnicze pytanie: w jaki sposób możemy optymalnie ukształtować własne życie, wykorzystując jako podstawę naszą osobowość. W 2012 r. otrzymała tytuł Prelegentki Roku. W Europie i poza nią cieszy się też popularnością jako konsultantka współpracująca z przedstawicielami kadry kierowniczej – zwłaszcza tymi zaliczającymi się do grona introwertyków.
Autorka podejmuje problematykę związaną z konstruowaniem i rekonstruowaniem własnej biografii przez kobiety i mężczyzn doświadczających zmiany zawodowej. W przeprowadzonych badaniach uwzględnia perspektywę (re)konstrukcji biograficznych w szerszym kontekście – nie tylko indywidualnym – związanym z biografią badanych, lecz także uwarunkowań podmiotowych oraz społeczno-kulturowych, posługując się metodą wywiadów narracyjnych. Opisuje zjawisko zmiany zawodowej, wykorzystując kategorie czasu, intensywności i zakresu, charakteryzuje także źródła zmian zawodowych oraz znaczenie zmiany dla indywidualnych (re)konstrukcji biografii. Przedstawia wyłonione w procesie badawczym kobiece i męskie wzory (re)konstrukcji biografii w sytuacji doświadczenia zmiany zawodowej. Rozważa również znaczenie edukacji w kontekście zmiany zawodowej i uczenie się w sytuacji zmiany w perspektywie teorii uczenia się transformatywnego Jacka Mezirova.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
