Praca ma na celu pogłębienie metodologicznej refleksji nad posłannictwem teologii moralnej. Ma ona służyć skłonieniu czytelnika do zatrzymania się nad różnymi aspektami posługi teologa moralisty, który ma świadomość, że swoją misję pełni w Kościele, i otrzymując od Boga łaskę wiary oraz posłannictwo jej rozwijania, zaciąga swoisty dług wobec swoich braci i sióstr w wierze. Ukazanie niezbędnego odniesienia do adresatów posłannictwa teologii moralnej nie może prowadzić do zaciemnienia jej istotnego wymiaru, jakim jest odpowiedzialność wobec Boga za przekaz integralnej prawdy. Każdy teolog odpowiada w swoim sumieniu za przepowiadanie nieskażonej doktryny, która nie jest jego własnością i nie może on jej dowolnie interpretować.
Z recenzji ks. dra hab. Tomasza Reronia
Podjęte badania, których efektem jest niniejsza monografia, pozwalają na sformułowanie szeregu istotnych wniosków. Źródłem dla kształtowania właściwych odniesień człowieka wobec innych istot żywych jest uznanie praw zwierząt. Obejmują one obowiązek poszanowania dzieła stworzenia, możliwość wykorzystania zwierząt jedynie w zgodzie z ich naturą oraz powinność odniesienia się z życzliwością i wrażliwością wobec wartości właściwych ich naturze. Za sprzeczne z godnością człowieka należy uznać narażanie zwierząt na ból i stres bez proporcjonalnie ważnej przyczyny.
Dzisiaj liturgia mszalna jest w "niebezpieczeństwie", wyrażającym się pewnymi niedoskonałościami, a nawet uchybieniami. Potwierdził to J. Ratzinger (jeszcze jako kardynał) w wywiadzie dla francuskiego dziennika "La Croix". Jego zdaniem głównym zagrożeniem celebracji mszalnej jest źle rozumiana "kreatywność liturgiczna", która może w niedługim czasie spowodować powstanie "mszalnej liturgicznej Wieży Babel". Jako papież Benedykt XVI stwierdził, że wprowadzane zmiany w liturgii Mszy świętej muszą być w zgodzie z prawdziwym duchem liturgii i jej przepisami. Bezwględnie trzeba eliminować wszystkie aspekty "dzikiej pseudoliturgicznej twórczości", które niekiedy przemieniają Mszę świętą w widowisko i degradują liturgię mszalną do rangi towarzyskiego spotkania.
Z opracowania jednoznacznie wynika, że teologicznego sensu roku liturgicznego należy szukać w jego wymiarze anamnetycznym: wspominaniu uobecniającym, w ciągu jednego roku astronomicznego, całego -chociaż rozłożonego na poszczególne obchody liturgiczne- Misterium Paschalnego Chrystusa, nierozerwalnie związanym z codziennym sprawowaniem Eucharystii i liturgii godzin. Autor słusznie podkreśla, że czas w liturgii to kairos zbawienia, co sprawia, że czytelnik może się ustrzec od zredukowanego, błędnego i poniekąd stereotypowego- niestety, wciąż dosyć powszechnego- postrzegania liturgii wyłącznie jako kultycznych czynów ludzkich dokonywanych w konkretnej czasoprzestrzennej rzeczywistości.
Z recenzji ks. dra hab. Daniela Brzezińskiego, prof UMK
Praca skupia się na twórczości Dietricha von Hildebranda i interpretuje je, zwracając szczególną uwagę na idee modernistyczne.
"Publikacja ukazuje złożoność zjawiska modernizmu oraz dowodzi, że problematyka z nim związana łączy się ściśle z rozumieniem "najbardziej podstawowych pojęć i zagadnień, takich jak np. pochodzenie religii, możliwości poznania Boga, Objawienia, dogmatu, prawdy". Autor dobrze wychwycił i ocenił reakcję na kryzys modernistyczny zarówno ze strony Magisterium Kościoła, jak i przez poszczególnych jego członków i niejako "oddolnie". Wskazał również, w jakim znaczeniu D. von Hildebrand krytykował pewne idee modernistyczne obecne po Soborze Watykańskim II. Autor przedstawił, w jaki sposób niemiecki filozof podejmował rolę Tradycji i liturgii w przekazie prawdy objawionej oraz jaki jest według niego autorytet Kościoła i rola dogmatów w tym przekazie."
Z recenzji ks. dr. hab. Pawła Borto, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Informacje zawarte w obydwu tekstach nie są potwierdzone przez inne źródła pozabiblijne, czyli nie można z cała naukową pewnością historyczną jednoznacznie stwierdzić, kim był Manasses: grzesznikiem czy nawróconym. Należy przyjąć, że opowiadania biblijne nie ukazują osoby króla Manassesa, ale jego figurę, czyli ideę, w której świetle władca został przedstawiony; nie jest zatem możliwe napisanie biografii Manassesa lub scharakteryzowanie jego osoby, można natomiast przeanalizować, kim jest literacki król Manasses, bohater tekstów biblijnych, oraz odszukać motywy i idee, w których świetle został on w taki sposób przedstawiony.
Monografia wpisuje się w refleksję nad sakramentem małżeństwa, moralnością małżeńską oraz duszpasterstwem osób żyjących w związkach niesakramentalnych. Autorzy bazują na źródłach teologicznych, a w szczególności przywołują teorię cnót św. Tomasza z Akwinu i zasady duszpasterstwa św. Alfonsa M. Liguoriego. Refleksję osadzili także na postulatach II Soboru Watykańskiego oraz nauczaniu św. Jana Pawła II. Analiza teologiczno-pastoralna opiera się na fundamencie sakramentologii i nie ogranicza się do ogólnych rozważań, ale próbuje wskazać szczegółowe rozwiązania.
Książka wyraża prawdę, że w Bogu pojmowanym jako Trójca Osób ujawnia się ostateczna tożsamość osobowa człowieka. Trójca Święta jako paradygmat, wszelkich relacji międzyosobowych, jest przyczyną i wzorem wszelkiego życia wspólnotowego. Trynitarny wymiar antropologii chrześcijańskiej przypomina, że autentycznym powołaniem człowieka jest jego uczestnictwo w życiu Trójjedynego Boga. „Zagadnienia podjęte w książce dotyczą życia chrześcijanina w Bogu Ojcu, na podstawie obszernego nauczania teologiczno-antropologicznego Jana Pawła II wedle jego "trylogii trynitarnej".”
Z fragmentu recenzji ks. prof. dra hab. Józefa Krasińskiego
Głównym celem niniejszego opracowania jest ustalenie poprawności merytorycznej wykorzystywanych argumentów skrypturystycznych. Za materiał badawczy zostało wybrane dzieło napisane przez Ambrożego z Mediolanu O tajemnicy wcielenia Pańskiego. Wybór tego pisma podyktowany jest jego charakterem. Ambroży działał bowiem w czasach wielkich sporów trynitarnych i chrystologicznych, co znalazło swój wyraz w tworzonych przez niego dziełach literackich. Jako apologeta stawał w obronie wyznawanej przez siebie wiary i zwalczał argumenty strony przeciwnej właśnie przez odwoływanie się do Pisma Świętego. Co więcej, utwór O tajemnicy wcielenia Pańskiego nie jest obszernym dziełem, co umożliwia jego dokładną analizę pod kątem przyjętych założeń.
Niniejsza publikacja przedstawia przegląd założeń teoretycznych nad obecnością i stosowaniem szeroko pojętych środków audiowizualnych na lekcji religii, z uwzględnieniem ich szczególnego rodzaju, jakim są multimedia.
Autor opisuje wybrane środki, które jego zdaniem są wiodące i mają istotny wpływ na kierunki zmian jakości przekazu wiary w rzeczywistości dydaktyki szkolnej. W pierwszym rozdziale ukazuje rozwój mediów na przestrzeni dwóch ostatnich stuleci i to, jak zmieniają one rzeczywistość, w której żyjemy. W kolejnej części pokazuje jak zmieniło się podejście Kościoła do mediów i w jakim kierunku ono ewoluuje. Następnie omawia sens i jakość środków audiowizualnych na katechezie w świetle istotnych dokumentów Kościoła powszechnego, z uwzględnieniem specyfiki polskiej katechezy. Kolejna część książki została poświęcona środkom audiowizualnym w procesie kształcenia i omówieniu wybranych pomocy dydaktycznych. Ostatnia część jest refleksją nad tym, co obecnie nazywane jest przełomem związanym z wprowadzaniem szerokopasmowego Internetu, który w założeniach ma stymulować rozwój gospodarki i kultury oraz poprawę jakości życia obywateli.
W niniejszej rozprawie główny problem, jaki został postawiony, to kwestia przygotowania do małżeństwa w nauczaniu religii katolickiej w szkole. Aby można było sformułować wnioski, należało najpierw zarysować naukowe i teologiczne tło obszaru badawczego. Na początek opisano współczesne nauczanie Kościoła dotyczące przygotowania do małżeństwa. Nauka Kościoła w tym temacie ogniskuje się w trzech zagadnieniach: biblijnych i dogmatycznych podstawach nauki o małżeństwie, kwestii dotyczących przeszkód i współczesnych zagrożeń względem małżeństwa i rodziny oraz grupy zagadnień duszpasterskich związanych z życiem małżeńskim. Dalszym krokiem było przeprowadzenie ankiety w grupie uczniów klas maturalnych wybranych szkół z różnych stron diecezji sandomierskiej i opracowanie jej wyników. Katecheza, rodzina i Kościół to główne źródła wiedzy dotyczącej sakramentu małżeństwa. Wiedza uczniów jest wynikiem właściwie funkcjonującego przygotowania dalszego.
Głównym przedmiotem niniejszej publikacji są relacje w układzie osoba-środowisko, rozpoznanie ich naturalnego stanu, czyli tego, który wynika z natury osoby oraz całościowo postrzeganego jej środowiska i jego poszczególnych elementów. Oznacza to sytuację, w której współistniejące i zależne od siebie rzeczywistości osiągają sens i cel swojej egzystencji. Kolejnym przedstawionym problemem jest diagnoza dotycząca obecnej i potencjalnej sytuacji w analizowanym systemie. Książka składa się z trzech części. Część pierwsza ma charakter wprowadzający: informacyjno-wyjaśniająco-porządkujący. Dotyczy relacji ekologii do teologii, religii, wiary i Kościoła katolickiego. W części drugiej - analitycznej - omówiono problemy dotyczące systemu osoba-środowisko. Część trzecią stanowią teksty autora o charakterze polemicznym oraz opiniotwórczym, zawierające komentarze do pojawiających się w nauce hipotez i stwierdzeń odnoszących się do układu człowiek-środowisko oraz sposobów prowadzenia badań łączących warsztaty teologa i ekologa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
