Dyplomatyczne stosunki polsko-litewskie są dość kontrowersyjne, zostały nawiązane dopiero w 1938 r. w nietradycyjny, niespotykany w praktyce międzynarodowej sposób. W istocie odbyło się to już w samym przededniu drugiej wojny światowej, kiedy do zniszczenia państwowości polskiej de facto pozostało zaledwie półtora roku, a do sowieckiej okupacji i aneksji Litwy nieco ponad dwa lata. Niniejsza publikacja w sposób konceptualny i chronologiczny obejmuje zatem sytuację od marca 1938 r. – genezę i okoliczności nawiązania stosunków dyplomatycznych między Polską a Litwą, rozprzestrzenianie się ich treści oraz tendencje i przewroty w ich rozwoju – do czerwca–lipca 1940 r., kiedy ZSRR rozpoczął otwartą agresję, okupował Litwę (oraz Łotwę i Estonię) i de facto zniszczył państwowość litewską.
Bliskowschodnie dylematy Chin. 1949–2023 to zarówno historia relacji
żydowsko-chińskich sprzed powstania Izraela i Chińskiej Republiki Ludowej, jak i opis relacji obu państw w rzeczywistości zimnowojennej i współcześnie. Autor pokazuje dynamikę wyzwań dla Chin na Bliskim Wschodzie związanych z rywalizacją ZSRR i USA, kwestią ruchu państw niezaangażowanych i eksportem maoizmu, reakcją Chin na arabską wiosnę, jak i obecną zmianą wskutek polityki przewodniczącego Xi Jinpinga oraz reakcji ChRL na konflikt izraelsko-palestyński. Książka ta, skupiająca się na kwestiach politycznych – także aktywności ChRL na Bliskim Wschodzie – stara się rzetelnie przedstawić wyzwania i dylematy wynikające z polityki Chin w relacjach z Izraelem, również w kontekście wątków irańskich czy stosunków z państwami arabskimi. To pierwsza tego typu pozycja w języku polskim, istotna dla czytelników zainteresowanych historią Bliskiego Wschodu, ale również rosnącym znaczeniem politycznym i gospodarczym ChRL na arenie międzynarodowej.
„W traktowaniu o problematyce takiej jak polskie aspiracje kolonialne trudno o umiar w ocenach, niełatwo o wyważenie racji i powściągliwą narrację. Odnoszę wrażenie, że dr. Puchalskiemu to się udało”. – prof. Marek Kornat
„Polskie marzenia i nadzieje kolonialne okresu międzywojennego zazwyczaj postrzega się z zażenowaniem jako frywolną lub wręcz zabawną fanaberię. (…) Puchalski udowadnia coś zupełnie przeciwnego. (…) Wydaje się, że intencją autora było ukazanie, w jaki sposób Polska zamierzała zrealizować swoje aspiracje, dostosowując się do współczesnej rzeczywistości kolonialnej. Fakt, że próby te zakończyły się niepowodzeniem, nie dowodzi ich absurdalności”. – prof. Jan Kieniewicz
„(…) Monografia zręcznie sytuuje II Rzeczpospolitą w szerszym kontekście wyzwań gospodarczych i politycznych okresu międzywojennego. Dogłębnie badając i wykorzystując różnorodne źródła pierwotne i wtórne, Puchalski stworzył imponujące studium, które znacznie poszerza naszą wiedzę na temat dyplomacji, kolonializmu i praktyk imperialnych w XX wieku”. – prof. Matthew Yokell
Książka Marcina Wojciechowskiego pozwala zrozumieć Białoruś taką, jaka ona jest. Autor zastrzegł na wstępie, że nie jest to dziennik, reportaż ani praca politologiczna. Odnajdziemy w tej opowieści okruchy wszystkich tych gatunków literackich. Jest to zapis myśli i refleksji okraszonych anegdotą, a zarazem zwierzenia doświadczonego korespondenta i profesjonalnego dyplomaty; prezentacja ludzi, faktów i zdarzeń uchwyconych w określonym miejscu i czasie przez obserwatora życzliwego Białorusi i jej mieszkańcom.
Prof. dr hab. Adam Daniel Rotfeld, Uniwersytet Warszawski, Były Minister Spraw Zagranicznych RP
Mało kto w Polsce poznał Białoruś lepiej niż Marcin Wojciechowski, który spędził w tym kraju osiem lat jako dyplomata. Efektem jest książka o państwie i narodzie w niezwykle trudnym momencie swojej historii. Widać w niej połączenie głębokiej wiedzy i praktycznego doświadczenia z umiejętnością bacznych obserwacji i przystępnego zamienienia ich w słowa. Wyszedł z tego obraz niezwykle realistyczny, na którym widać znacznie więcej ciemnych chmur ze wschodu niż przebijających się promieni z zachodu.
Wojciech Konończuk
Dyrektor Ośrodka Studiów Wschodnich
Poglądy Ehrlicha na temat znaczenia „doktryn prawa narodów” nie są instrumentalizacją prawa, lecz wynikiem, skądinąd oczywistego, przekonania o działaniu reguł prawa w świecie polityki międzynarodowej, w ramach której ścierają się interesy jej autorów i aktorów. Prawo ma służyć ochronie legitymizowanych interesów, których treść należy wydobyć w procesach interpretacji reguł prawa narodów. Obecność „doktryn prawa narodów” nie relatywizuje też samego prawa. Istnieje co prawda wielość tego rodzaju doktryn, bo, jak twierdził Ehrlich, „[…] każdy wielki naród […] wytworzył i wytwarza szereg własnych «doktryn»”, ale odnoszą się one do jednego przedmiotu – wspólnego prawa międzynarodowego. Toteż Ehrlich ani nie instrumentalizuje, ani nie relatywizuje prawa. Twierdzi jedynie, że z reguł prawnych można wywieść lepsze lub gorsze argumenty służące ochronie interesów podmiotów, które te argumenty wysuwają. W każdym razie to w zasadzie dobrej wiary, o czym była już kilkakrotnie mowa, tkwi racja uzasadniająca obowiązywanie prawa międzynarodowego. „Doktryna prawa narodów” kwestionująca to, że państwo winno w dobrej wierze przestrzegać zobowiązań prawnych, jest odrzuceniem prawa, czego wyrazem dzisiaj są napaść zbrojna Federacji Rosyjskiej na Ukrainę 24 lutego 2022 r. i próby jej „uzasadnień” przez władze Rosji. Takie „uzasadnienia” są też „doktryną prawa narodów”, lecz tylko nominalnie, ponieważ kwestionują to prawo. Są więc wyrazem nihilizmu prawnego.
Prof. dr hab. Roman Kwiecień
Niezależnie od poglądów, merytorycznego przygotowania czy zajmowanego stanowiska książka „Myśl i strategia” Sławomira Dębskiego jest niezbędna dla zrozumienia wektorów polskiej polityki zagranicznej ostatnich trzech dekad. Idee, interesy i geopolityczne imperatywy znajdują wyrafinowanego interpretatora, który zawsze potrafi znaleźć właściwa metodę, aby jeśli nie przekonać czytelnika, to na pewno zainspirować go do myślenia. prof. dr hab. Zbigniew Rau Minister Spraw Zagranicznych RP w latach 2020–2023 Książka Sławomira Dębskiego przedstawia ostatnie 25 lat jako czas napięć, tarć, ryzyk i procesów ścierania się interesów i idei. Zawarte w niej eseje nie tylko stanowią chronologiczny zapis tych wydarzeń, ale dzięki swej celności i trafności wytrzymują doskonale próbę czasu. Gruntowna wiedza, solidny warsztat analityczny, dobry język czynią ten zbiór lektura obowiązkowa dla tych, którzy chcą zrozumieć kontekst zarówno polskiej myśli, jak i strategii. gen. Rajmund Andrzejczak Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w latach 2018–2023 To, co czyni te swoista kronikę szczególnie wartościowa, to głębia historycznej perspektywy, pozwalająca wyjść daleko poza opłotki doraźnej publicystyki, a także suwerenny ton autora. To nie jest ton „pawia” ani „papugi”, ale głos krytycznego analityka zadań, dokonań i niedokonań polskiej polityki zagranicznej, a także – kiedy trzeba – arogancji i ignorancji niektórych zachodnich komentatorów przemian na scenie geopolitycznej naszej części świata. prof. dr hab. Andrzej Nowak Uniwersytet Jagielloński, Polska Akademia Nauk Pięćdziesiąt esejów historyka i znawcy problematyki międzynarodowej Sławomira Dębskiego to przykład profesjonalizmu oraz koncepcyjnego i strategicznego myślenia, które z upływem czasu nie traci na wartości. Lektura tomu ułatwia zrozumienie źródeł i konsekwencji nowych wyzwań, ryzyka i zagrożeń, jakie towarzysza procesom przemian we współczesnym świecie. prof. dr hab. Adam Daniel Rotfeld Minister Spraw Zagranicznych RP w latach 2003–2005, UW, Wydział „Artes Liberales”
Celem publikacji jest charakterystyka problemów i wyzwań w stosunkach NATO – Unia Europejska na przestrzeni ponad dwudziestu lat. Autor analizuje znaczenie i role obu organizacji w stosunkach międzynarodowych oraz proces kształtowania się relacji miedzy nimi. Wskazuje na różne, czasami sprzeczne, wizje stosunków transatlantyckich w dziedzinie bezpieczeństwa. Współpraca miedzy obiema organizacjami podlega ograniczeniom, wynikającym z odmiennej roli, mandatu, sposobu funkcjonowania oraz kultury organizacyjnej. Przyczyna ograniczeń są także różne interesy polityczne ich państw członkowskich. Obok współpracy widoczna jest również rywalizacja miedzy NATO i UE. W rezultacie nie wykorzystują one potencjału wzajemnych stosunków. Możliwy jest jednak praktyczny postęp w ich współpracy poprzez poprawę dialogu politycznego, rozszerzenie i pogłębienie płaszczyzn kooperacji czy tez próbę znalezienia bardziej efektywnego sposobu współdziałania NATO i UE. Nadzieje na bardziej pragmatyczna współprace w kolejnych latach daje reakcja obu organizacji na pełnowymiarowa agresje Rosji przeciw Ukrainie.
Adam Bugajski jest urzędnikiem państwowym i dyplomata. Pracuje w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Ma duże doświadczenie w zakresie dyplomacji wielostronnej. Był m.in. stałym przedstawicielem RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych i organizacjach międzynarodowych w Wiedniu oraz zastępca stałego przedstawiciela RP przy NATO w Brukseli.
Monografia Zbigniewa Lewickiego dotyczy tematyki nieobecnej dotąd w zwartej formie w polskiej literaturze naukowej. Zawarty w niej wykład jest jasny, a tezy i wnioski, szczególnie w odniesieniu do kilku ostatnich prezydentów USA, są nowatorskie, a przy tym przekonujące.
Przemysław Żurawski vel Grajewski
Zbigniew Lewicki jest politologiem i amerykanistą, profesorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Opublikował m.in. pięciotomową Historię cywilizacji amerykańskiej, a także inne opracowania dotyczące ustroju politycznego Stanów Zjednoczonych. Jest również przewodniczącym Rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.
Zaangażowanie w konflikty w Syrii, Libii i Górskim Karabachu, "prężenie muskułów" we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, bazy wojskowe w Iraku, Somalii czy Katarze, dyplomacja "dronowa", asertywność wobec zachodnich sojuszników, próby zarządzania stosunkami z Rosją tak, aby wiele sprzecznych interesów nie wykoleiło owocnej współpracy, a także niezachwiana pewność siebie, godna mocarstwa globalnego - tak w skrócie można opisać politykę zagraniczną Turcji na początku lat 20. XXI w. Karol Wasilewski tłumaczy, skąd wzięła się skłonność tureckich decydentów do wybierania się na "przygody" w polityce zagranicznej, opisuje czynniki, które nieustannie pobudzały ich wyobraźnię, a także analizuje procesy, które doprowadziły do tego, że Republika Turcji, państwo początkowo skrajnie skupione na sobie, przeobraziła się w jednego z najaktywniejszych aktorów stosunków międzynarodowych.
Doniesienia o kolejnych próbach nuklearnych i rakietowych Korei Północnej, stanie zdrowia jej przywódcy, napięciach na linii KRLD–USA, postawie Chin wobec północnokoreańskiego sąsiada i dylematach polityki Korei Południowej wzbudzają zainteresowanie zarówno kręgów eksperckich, jak i opinii publicznej. Sytuacja na Półwyspie Koreańskim zyskuje na znaczeniu w warunkach pogłębiającej się globalnej rywalizacji Chin i USA. Tłumacząc zawiłości amerykańsko-chińskiego sporu o Koreę, Oskar Pietrewicz pokazuje, że koreańskie problemy są tak złożone, że niemożliwe jest rozwiązanie ich w sposób jednostronny, bez uwzględnienia interesów Chin, USA oraz Korei Południowej i Korei Północnej.
Praca Oskara Pietrewicza jest po prostu znakomita. To świetna synteza problematyki Półwyspu Koreańskiego, pisana w sposób rzetelny, zdystansowany i merytoryczny. A jednocześnie sprawny językowo, zgodny z najlepszym anglosaskim stylem przystępności literackiej dzieł naukowych. Najważniejsze tezy są na łamach pracy dobrze uargumentowane, wywód logiczny, wnioski przekonujące, a wszystko dobrze się czyta. Do tego opisywana problematyka jest wciąż aktualna. Mówiąc wprost, Spór o Koreę to najlepsza współczesna politologiczna książka o Korei w języku polskim.
dr hab. Michał Lubina, profesor w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego
Gdy po 24 lutego 2022 r., po rosyjskiej inwazji na Ukrainę, Kreml ogłaszał kolejne przepisy, uniemożliwiające pokazywanie prawdziwej Rosji, z redakcyjnym kolegą, który także zajmuje się Wschodem, zgodnym chórem powiedzieliśmy „Do Pietrewicza na korepetycje!”. Bo Oskar Pietrewicz doskonale wie, jak zbierać informacje o zamkniętym dla świata państwie. Od wielu lat z raportów, doniesień, skrawków informacji i rozmaitych przecieków składa północnokoreańskie puzzle w rzeczywisty obraz. Wielokrotnie się o tym przekonałem, goszcząc go w swoich programach radiowych. Teraz dostajemy pozycję, która pokazuje, jak ważny w Azji Północno-Wschodniej jest Kim, postrzegany powszechnie jako śmieszny grubasek, a także rządzony przez niego kraj. Jak często bywa rozgrywającym, od którego zależą posunięcia innych państw w regionie.
Ernest Zozuń, dziennikarz, Radio 357
Oskar Pietrewicz jest analitykiem w programie Azja i Pacyfik ds. bezpieczeństwa w Azji Wschodniej, zwłaszcza na Półwyspie Koreańskim. Doktor nauk społecznych w zakresie nauk o polityce (Uniwersytet Warszawski, 2018). Absolwent Instytutu Stosunków Międzynarodowych UW. Autor książki „Krewetka między wielorybami. Półwysep Koreański w polityce mocarstw” (Warszawa 2016). Posługuje się językiem angielskim.
Prezydent Woodrow Wilson odegrał kluczową rolę w formowaniu Europy Wschodniej w trakcie paryskiej konferencji pokojowej w 1919 roku. Jednak amerykański prezydent nigdy nie postawił stopy na ziemiach, o których politycznym losie w znacznym stopniu decydował. Pojmowanie przez Wilsona zasady samostanowienia narodów, a także praktyczne jej wdrażanie ulegało zmianom w trakcie obrad konferencji pokojowej w Paryżu. W niniejszej książce Larry Wolff opisuje, jak Wilsonowskie zasady w sferze polityki i stosunków międzynarodowych nakładały się na jego „mentalną mapę” Europy Wschodniej, jak ewoluowały jego koncepcje dotyczące Austro-Węgier i imperium osmańskiego, w jaki sposób osobiste przyjaźnie i znajomości kształtowały jego pogląd na Europę Wschodnią oraz jak rozwijała się idea „praw mniejszości” w stosunku do zasady samostanowienia narodów.
Larry Wolff, profesor historii Europy na Uniwersytecie Nowojorskim, dyrektor wykonawczy NYU Remarque Institute i współdyrektor NYU Florence.
SPIS TREŚCI
Podziękowania (s. 9)
Wstęp (s. 13)
Wilson a kwestia wschodnia i koniec imperium osmańskiego (s. 31)
„Ta wojna wyzwoleńcza”. Wilsonowskie wyzwalanie ludów habsburskich (s. 83)
Przyjaźń Wilsona. Osobiste sympatie a transformacja geopolityczna (s. 156)
Większości i mniejszości narodowe w Europie Wschodniej Wilsona (s. 225)
Zakończenie Dynamika zmian na prezydenckiej mentalnej mapie Europy Wschodniej (s. 302)
Indeks (s. 329)
Doniesienia prasy zagranicznej o powstającej w 1918–1919 r. Polsce to marne źródła do badania dziejów niepodległości. Wiadomości ukazywały się w dziennikach od Atlantyku po Omsk spóźnione o dni, tygodnie lub nawet miesiące. Autorzy rzadko byli obiektywni. Treść bywała przepisywana z wiadomości agencyjnych lub – jawnie stronniczych – innych gazet. Komentarz mieszał się z opisem (często rzekomych) faktów, zależał od poglądów właściciela tytułu, jego stosunku do polityki rządu własnego kraju, sympatii ideologicznych, oceny zdolności do (prze)życia państw narodowych powstających na ruinach cesarskich imperiów.
Wartość niniejszego wyboru polega nie na odtwarzaniu faktów, ale na ich interpretacji. Dokumentuje zagraniczne poglądy o powstającej II Rzeczypospolitej, pokazuje potęgę i trwałość stereotypów, nadzieje i obawy związane z powstającą nową mapą Europy Środkowo-Wschodniej. Polska odgrywała na niej rolę kluczową. Do wyobrażeń o świecie idealnym pasowała rzadko. Jak wszystko inne, co powstawało na przełomie 1918 i 1919 r.
Książka jest cenną pozycją przedstawiającą sytuację polityczno-społeczną współczesnej Turcji. Pozwala zrozumieć zmiany zachodzące w tym kraju od proklamowania republiki po dzień dzisiejszy. Jest to na rynku wydawniczym pierwsza, tak obszerna pozycja politologiczna, opracowana z zastosowaniem nowoczesnych metod badawczych.
Znacznie poszerzone i poprawione trzecie wydanie podręcznika protokołu dyplomatycznego powstało ze względu zarówno na potrzebę wznowienia tytułu, jak i na możliwość uzupełnienia go nowymi doświadczeniami. Przykładem niedawnych zmian niech będą skutki wejścia w życie traktatu lizbońskiego dla pracy dyplomacji państw członkowskich Unii Europejskiej. Protokół to wiedza, którą ciągle poddaje się weryfikacji i którą wzbogaca się cały czas. Ambicją autora tego podręcznika było przybliżenie, a czasem nawet odczarowanie świata protokołu, by uczynić go bardziej użytecznym zarówno dla młodych dyplomatów, jak i wszystkich czytelników poszukujących odpowiedzi na pytania o właściwe formy zachowania, korespondowania, przyjmowania, ubioru czy składania wizyt.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
