Podjęta w opracowaniu problematyka należy do najbardziej kontrowersyjnych oraz wywołujących ogromne antagonizmy i podziały społeczne w polskim życiu politycznym. Tym większa zasługa Pani dr Marty Michalczuk-Wlizło, że próby rozwiązania problemu aborcji przez rząd Donalda Tuska, przedstawiła obiektywnie i bez zbędnych emocji, jednocześnie nie uchylając się od oceny i krytyki. Posługując się kategoriami politologicznymi i dysponując doskonałym warsztatem badawczym nadała tematowi wymiar naukowy. Otrzymaliśmy swoiste studium złożonego, skomplikowanego i wieloaspektowego procesu politycznego. Lektura opracowania powinna przyczynić się do bardziej racjonalnego podejścia do tematu aborcji i może być drogowskazem, albo chociaż wskazówką, dla decydentów politycznych. Prof. dr hab. Bożena Dziemidok-Olszewska

Książka Hannah Arendt to jedno z najwybitniejszych dzieł XX wieku, a analizy i przemyślenia autorki zachowują nadal niezwykłą aktualność. Jak pisze we wstępie do wydania polskiego Daniel Grinberg, w pojęciu totalitaryzmu "mieści się równie dobrze Związek Radziecki pod rządami Stalina, jak państwo Hitlera. Źródeł nowego stylu rządzenia, porażającego obserwatorów równie skutecznym co bezwzględnym likwidowaniem społeczeństwa obywatelskiego oraz wszelkich form autonomii jednostek wobec państwa, doszukuje się ona w kondycji człowieka współczesnego". Hannah Arendt (1906 - 1975), filozof, jedna z najbardziej wpływowych myślicielek naszych czasów. Studiowała na uniwersytecie w Marburgu, gdzie poznała Martina Heideggera, a następnie we Fryburgu i Heidelbergu. Była profesorem na uniwersytecie w Chicago oraz New School for Social Research w Nowym Jorku. Poza Korzeniami totalitaryzmu jej najbardziej znaną książką jest Eichmann w Jerozolimie: rzecz o banalności zła (wyd. pol.1987).

Mimo pobożnych życzeń wielu osób Rosja nie zniknie z mapy świata. Będzie tu, także u naszych granic Jak Rosja może wyglądać w przyszłości oraz jak będą kształtować się jej relacje z Zachodem? Zmieni się w brutalną i agresywną dyktaturę podobną do tej w Korei Północnej czy wręcz przeciwnie –stanie się państwem demokratycznym i dołączy do grupy krajów szanujących pokój i prawo międzynarodowe? Grozi jej rozpad czy jeszcze silniejsza unifikacja? Będzie bardziej na Zachodzie czy jednak na Wschodzie? Marcin Łuniewski kreśli różne scenariusze najbliższej dekady rosyjskiej przyszłości, bazując na trendach i zjawiskach, które już w Rosji zachodzą, na historycznych odwołaniach i analogiach do historii Rosji, Polski i Francji oraz na wiedzy takich znakomitych ekspertów jak dr Michał Patryk Sadłowski, dr Władisław Inoziemcew i prof. Siergiej Jerofiejew. Medialne zainteresowanie Rosją nie słabnie, a na rynku wydawniczym wciąż pojawiają się nowe publikacje o niej. Marcin Łuniewski również wpisał się w ten nurt, ale w sposób nowatorski, przemyślany, a jednocześnie odważny. Z erudycją i wnikliwością doświadczonego dziennikarza, również dając głos rozmaitym ekspertom, konstruuje on różne scenariusze przyszłości Rosji. I ta wielość hipotez oraz wariantów jest chyba najcenniejsza, bo książka dostarcza nam materiału, żeby rzeczywistość rosyjską rozumieć w kategoriach złożonego zagrożenia, wyzwania lub szansy. A nie tylko skrajnych, choć aktualnie popularnych w Polsce, dyskursach o rozpadzie Federacji Rosyjskiej albo wojnie Polski z Rosją. dr Michał P. Sadłowski, Zakład Historii Administracji WPiA UW, Centrum Badań nad Państwowością Rosyjską Fundacji IPW

Książka zawiera rozważania na temat procesów integracji i jedności Europy w odniesieniu do istnienia wspólnego fundamentu, jakim jest przede wszystkim wspólnota kulturowa. Autor podejmuje refleksję nad tym, co stanowi twardy rdzeń kultury europejskiej, któremu wierność pozwala nam wciąż nazywać się Europejczykami. Analizuje także odrębności kulturowe, w tym relacje międzykulturowe państw i narodów w wielokulturowej Europie. Zastanawia się, czym w ogóle jest Europa: miejscem geograficznym czy określonym modelem cywilizacyjnym, wspólnotą ekonomiczną czy projektem politycznym? W rozważaniach nad kulturą europejską wskazuje na konieczność odróżnienia idei od tożsamości europejskiej. Idea europejska wiąże się z tym, „jaka Europa być powinna”, tożsamość europejska określa stan świadomości mieszkańców Starego Kontynentu, a więc to, „jaka Europa rzeczywiście jest”. Autor szeroko odwołuje się do najważniejszych idei przewodnich w dziejach kultury europejskiej – m.in. do wybranych idei przedchrześcijańskiego antyku i chrześcijaństwa. Wskazuje, jak ważne jest pielęgnowanie zaczerpniętych z nich zasad i wartości, zwłaszcza w obliczu zmieniającej się Europy, a jakie procesy przyczyniają się do rozkładu idei stanowiących „rdzeń kultury” europejskiej. Książka ułatwia zrozumienie przyczyn przemian, jakie zaszły i zachodzą w Europie w kontekście politycznym, społecznym i kulturowym, zwłaszcza – jak procesy integracji wpływają na tożsamość kulturową Europy. Piotr Mazurkiewicz, kapłan katolicki archidiecezji warszawskiej, profesor nauk o polityce i katolickiej nauki społecznej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, w latach 2008–2012 – sekretarz generalny Komisji Konferencji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej, redaktor naczelny czasopisma „Chrześcijaństwo – Świat – Polityka”.

Publikacja Peak China? Dokąd zmierzają Chiny stanowi zbiór artykułów naukowych nawiązujących do referatów wygłoszonych podczas ogólnopolskiej konferencji naukowej, która odbyła się w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu UJ. Pozycja łączy interdyscyplinarne podejście autorów reprezentujących szereg dyscyplin, od nauk o kulturze i religii, poprzez politologię i stosunki międzynarodowe, aż do ekonomii. Na kartach monografii poruszono wiele tematów związanych z przemianami zachodzącymi we współczesnych Chinach, takich jak ewolucja systemu politycznego, perspektywy rozwoju sytuacji w Cieśninie Tajwańskiej czy znaczenie ChRL w kontekście bilateralnych oraz multilateralnych stosunków międzynarodowych. Szeroki przekrój przeanalizowanych tematów oraz interdyscyplinarne podejście sprawiają, że publikacja będzie przydatna dla wszystkich osób pragnących lepiej zrozumieć skomplikowane i wielowątkowe zjawiska zachodzące w omawianym państwie. Droga do budowy mocarstwowej pozycji ChRL rozpoczęła się na dobre w 1978 roku, kiedy to Den Xiaoping (1904–1997), polityk chiński i mąż stanu, wygłosił zdanie, iż „nieważne, czy kot jest biały, czy szary, ważne, by łowił myszy”. Wraz z dojściem do władzy Xi Jinpinga państwo chińskie niemal całkowicie wyszło z cienia międzynarodowych relacji politycznych, starając się kształtować te ostatnie razem z innymi mocarstwami, a nawet samodzielnie o nich decydować. Stąd też nieuchronny okazał się konflikt na linii Pekin–Waszyngton o globalny prymat, którego kolejne etapy obserwujemy z rosnącym niepokojem, zwłaszcza gdy cel zaczyna uświęcać środki. Właśnie o tym wszystkim traktują poszczególne rozdziały pracy monograficznej, będącej efektem Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Peak China? Dokąd zmierzają Chiny”, która odbyła się w styczniu 2024 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ocena sytuacji zawarta w poszczególnych artykułach jest zwięzła i charakteryzuje się dobrym fundamentem w postaci odpowiedniej literatury przedmiotu. Wnioski wynikające z analizy przeprowadzonych badań naukowych są jasno skonkretyzowane i pozostają zgodne z rzeczywistością, świadcząc o wiedzy w podjętym przez autorów obszarze tematycznym. dr hab. Robert Kłaczyński, prof. UKEN Instytut Dziennikarstwa i Stosunków Międzynarodowych UKEN Dr Magdalena Grela-Chen – asystent w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Do jej zainteresowań należą zagadnienia związane z tradycyjnym strojem w Azji, a w szczególności relacje między strojem a polityką, jak również rola przekazu pozawerbalnego w działalności politycznej. Jest autorką monografii Hanfu: wskrzeszając splendor cesarskich Chin ze wzrokiem skierowanym w przyszłość. W 2022 roku obroniła rozprawę doktorską zatytułowaną Relacje pomiędzy strojem a polityką. Przekaz pozawerbalny w działalności politycznej kobiet w Chinach i Indiach. Przypadki wybitnych przedstawicielek życia politycznego obu krajów. Karolina Krupa – doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończyła sinologię i studia strategiczne nad Azją na UJ, w ramach wymiany semestralnej studiowała międzynarodowe nauczanie języka chińskiego i stosunki międzynarodowe na Pekińskim Uniwersytecie Języków Obcych. Obecnie jest związana z Ośrodkiem „Instytut Konfucjusza w Krakowie” UJ, gdzie prowadzi zajęcia z języka chińskiego i odpowiada za organizację wydarzeń z zakresu kultury i historii Chin. Jej zainteresowania badawcze obejmują teorię stosunków międzynarodowych, współczesne relacje chińsko-amerykańskie oraz przemiany systemu politycznego ChRL.

Ta książka jest tak polityczna, że w ogóle nie wydano jej w PRL; nadal jest politycznie aktualna, a może nawet jeszcze bardziej w czasach, gdy brunatna chmura zbliża się do nas coraz szybciej. Powstanie w Wandei wybuchło 10 marca 1793 r. Bezpośrednią przyczyną wybuchu był dekret Zgromadzenia Narodowego z lutego powołujący pod broń 300 tysięcy mężczyzn w wieku od 18. do 40. roku życia tuż przed rozpoczęciem prac wiosennych w polu. Przeciwko buntownikom wysłano kolumny piekielne Krwawe stłumienie powstania przez wojska rewolucyjne uznawane jest często za pierwszy nowożytny przykład ludobójstwa. Podaje się najczęściej liczbę ok. 300 tysięcy zabitych, czyli około 40-44% ludności Wandei (wliczając w to również deportacje, z których prawie nikt nie wracał). Rozkaz gen. Turreau, głównodowodzącego działaniami w Wandei, brzmiał: Obnoście wszystkich na ostrzach bagnetów. Wsie, zagrody, lasy, zagajniki, w ogóle wszystko, co może spłonąć, będzie wydane płomieniom. Ta straszna tragedia wojny domowej nie jest jednak opisem wydarzeń, ona niesie autora do rozmyślań nad fenomenem rewolucji, terroru, zagłady To rozprawa o próbie ustanawiania porządku społecznego terrorem i siłą, o jego tragicznych konsekwencjach, to rozprawa nad fenomenem władzy, która zdolna jest posunąć się do ludobójstwa w imię ideałów wolności.

WIERZYLIŚCIE, ŻE WOLNOŚĆ JEST DANA RAZ NA ZAWSZE? MYLILIŚCIE SIĘ. TRACIMY JĄ. TU, TERAZ. Wierzyliśmy, że koniec zimnej wojny przyniesie ostateczne zwycięstwo demokracji i zapewni wolność przyszłym pokoleniom. Byliśmy naiwni. Autorytaryzm powrócił do Rosji i Putinowska oligarchia bogaczy znalazła sojuszników na całym świecie. Nacjonaliści, separatyści, radykałowie i kasta najbogatszych z pomocą cyberarmii dyktatora z Kremla oraz chciwych zachodnich technokratów potrafią skutecznie zagospodarować niezadowolenie – wydawałoby się – dojrzałych i odpornych na populizm zachodnich społeczeństw. Pierwsze rosyjskie cele zostały osiągnięte: brexit osłabi Unię Europejską, a Donald Trump odwrócił wzrok w najważniejszym momencie. Rodzi się pytanie, jaki będzie następny krok. Timothy Snyder wskazywał te zagrożenia w swojej niezrównanej książce O tyranii. Dzięki doskonałej analizie zarówno współczesności, jak i historii przejrzyście uświadamia, dokąd zmierzamy: ku wolności czy oligarchii, ku indywidualizmowi czy totalizmowi, ku prawdzie czy fałszowi. Którą drogą pójdziemy? WYDANIE UZUPEŁNIONE O NOWĄ PRZEDMOWĘ AUTORA

Opracowanie jest faktycznie czwartym tomem "politologicznej sagi skandynawskiej" Autora. Wcześniejsze książki to: Prezydencjalizm skandynawski. Finlandia i Islandia. Studium ustrojowe, Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2020, Parlamentaryzm skandynawski. Norwegia. Studium ustrojowe, Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2021 (wyróżniona Nagrodą I stopnia im. Profesora Jana Baszkiewicza), Parlamentaryzm w historii politycznej Danii. Studium ustrojowe, Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2022.Autor ukazuje szeroko rozumianą problematykę ustrojoznawczą w jej historycznym ujęciu. W opracowaniu występują głównie ujęcia charakterystyczne dla nauki o polityce, czyli obok wątków konstytucyjno-prawnych analizowana jest również praktyka ustrojowa oraz w miarę szerokie uwarunkowania gospodarcze, społeczne i kulturowe, mające oddziaływanie na procesy polityczne i ich wyraz w postaci dokumentów ustrojowych. Wynika to z wieloletniego przekonania Autora, iż genezy, ewolucji i istoty instytucji ustrojowych w państwie nie uda się wyjaśnić na gruncie jednej dyscypliny naukowej, nawet tak pojemnej, jak political science. Dlatego też odwołuje się poza pracami stricte politologicznymi, do opracowań z zakresu historii, prawa konstytucyjnego i administracyjnego, ekonomii, socjologii i prac filologicznych.

Głęboka i wielowymiarowa analiza dwóch kluczowych zjawisk politycznych, które wywarły ogromny wpływ na kształt współczesnej sceny politycznejAntonio Scurati w eseju podejmuje próbę zrozumienia zarówno historycznych korzeni, jak i współczesnych przejawów ideologii faszyzmu i populizmu. Zarazem w sposób jasny i precyzyjny przedstawia machinacje oraz reguły rządzące polityką, i pomaga nam zrozumieć niespokojne czasy, w których żyjemy. Istotną częścią publikacji jest porównanie faszyzmu i populizmu - autor wskazuje ich podobieństwa, takie jak silny nacisk na emocje, antyelitarną narrację czy autokratyczne tendencje. Jednocześnie podkreśla różnice między faszyzmem - totalitarną ideologią o jasno określonych celach i strukturze hierarchicznej - a bardziej elastycznym i często demokratycznym charakterem populizmu.Faszyzm i populizmto nie tylko historia i analiza teoretyczna tych zjawisk. To również ważny głos w debacie o przyszłości demokracji w obliczu rosnącej popularności autorytarnych i ekstremistycznych tendencji.

Pomysł wydania jubileuszowej monografii powstał w Katedrze Ekonomii i Zarządzania Akademii Nauk Stosowanych Wincentego Pola w Lublinie, która w 2024 r. obchodziła 25-lecie działalności. Zaczął się on konkretyzować, gdy okazało się, że może zostać stworzony zespół autorów, który podejmie się tak odpowiedzialnego zadania, jakim jest przygotowanie książki tematycznie związanej z dwoma innymi jubileuszami – 75-lecia integracji europejskiej i 20-lecia członkostwa Polski w Unii Europejskiej (UE). Jubileusze przesądziły, że opracowanie powinno składać się z dwóch części: poświęconej integracji europejskiej i zawierającej ocenę wyników gospodarczych Polski w okresie jej członkostwa w Unii Europejskiej. Na treść monografii składa się osiem rozdziałów, trzy w części pierwszej i pięć w części drugiej. Okolicznością sprzyjającą realizacji inicjatywy przygotowania pracy podsumowującej osiągnięcia Europy na wszystkich etapach integracji, ale także wskazującej mechanizmy prowadzące do przejściowych i długookresowych sytuacji kryzysowych jest współpraca prof. dr hab. Elżbiety Kaweckiej-Wyrzykowskiej i prof. dr hab. Bogumiły Muchy-Leszko w Akademii Nauk Stosowanych Wincentego Pola w Lublinie.

Słusznie ktoś zauważył, że każdy jest dla kogoś socjalistą. To samo da się powiedzieć o konserwatyzmie, o postępowości, o demokracji, o wszystkich terminach wyrażających pojęcia oderwane, a odpowiadające zjawiskom ruchu, rozwoju, przemiany form bytu w dziedzinie społecznej. Rzeczywistą socjologiczną treść tych pojęć odkryć może tylko nauka lub dzieje cywilizacji. Bieżąca praktyka życia robi z tych pojęć oręż w politycznych zapasach, wlewa w nie treść dowolną i przemyca często pod ich płaszczem tendencje niemające nic wspólnego z ich rzeczywistą, dziejową treścią, nawet wprost z nią sprzeczne. Robią to zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy haseł. Te kłamstwa konwencjonalne, wszczepiane w umysły mas bezkrytycznych, obniżają poziom ich kultury duchowej i usuwają im spod nóg trwały grunt, na którym wznosić się może świadomy postęp społeczny. – Zygmunt Balicki. Marksistowska nauka dowodzi, że drogą walki o zwiększenie zarobku robotnicy nie wywalczą sobie wyzwolenia. Niezbędną jest jeszcze walka polityczna, która odda w ręce robotników zarząd państwowy. W wielu krajach robotnicy uwierzyli socjalnym demokratom, że każde zdobyte przez nich krzesło poselskie zbliża ich do ostatecznego wyzwolenia; zapominając o rzeczywistej walce z burżuazją, wszystkie swoje siły i zaoszczędzone pieniądze używali na to, żeby mieć jak najwięcej własnych posłów w parlamencie. A gdy już zdobyli kilkadziesiąt krzeseł, usłyszeli od swoich socjaldemokratycznych posłów niewesołą nowinę, że wyzwolenie klasy roboczej, w parlamencie obiecywane, wydaje się daleko więcej odległym dzisiaj niż wtedy, kiedy w parlamencie żadnego posła nie było. – Jan Wacław Machajski.

„Anglia, która wobec dotychczasowych współzawodników czekała zawsze na sposobność powalenia ich, zadania im decydującego ciosu, na współzawodnika amerykańskiego musi patrzeć z pewnym fatalizmem, z góry będąc zrezygnowaną na ustąpienie mu miejsca. Co najwyżej, musi robić wszystko możliwe, ażeby jak najdłużej bronić swych pozycji, jak najbardziej oddalać chwilę, kiedy trzeba będzie z nich ustąpić” (fragment).

„Gdyby przeprowadzić między nami plebiscyt, na pewno większość odpowiedziałaby bez wahania, że skłóceni jesteśmy na wszystkich punktach. Dlaczego? Bo jesteśmy przecież rzekomo tacy „kłótliwi”. Ta legenda o naszej kłótliwości idzie za nami w tropy; pewni ludzie i pewne wpływy dbają o to, by w legendę tę wierzyli święcie Polacy i nie-Polacy. I nic nie pomaga, że życie zadaje stale kłam tej legendzie.” – pisał Adam Doboszyński. Książka zawiera zbiór opublikowanych w latach 1941-1946 artykułów jednego z najważniejszych myślicieli narodowych II Rzeczpospolitej, ofiary komunistycznego terroru.

„Ani nie zbudujemy należycie naszej machiny państwowej, ani nie zorganizujemy tak niezbędnej w naszych warunkach potęgi zewnętrznej państwa, jeżeli nie zabierzemy się z całą energią i konsekwencją do zorganizowania naszej polityki gospodarczej, czyli do rozwiązywania zagadnienia naszej wytwórczości, oraz do zorganizowania naszej wewnętrznej równowagi politycznej, czyli do rozwiązania zagadnienia rządu” (fragment).

Ta książka opowiada o dwóch wybitnych węgierskich osobistościach o niezwykłym talencie. Jeden z nich jest o kilkadziesiąt lat starszy od drugiego, można jednak powiedzieć, że są rówieśnikami. Ich drogi krzyżowały się wielokrotnie. Były okresy, kiedy wydawało się, że mogą ze sobą współpracować. Starszy z nich, George Soros, pojawił się w węgierskiej polityce w 1984 r. jako dorosły człowiek, bogaty i potężny, pełen planów zmian społecznych. Szybko dogadał się z przywódcami partyjno-państwowymi i założył Fundację Sorosa, która od tego czasu stała się powszechnie znana na całym świecie (byłam jedną z jego pierwszych współpracowników). Młodszy, Viktor Orbn, wkroczył do węgierskiej polityki pod koniec dekady i natychmiast stał się liderem sił na rzecz zmiany reżimu, ucieleśnieniem nadziei tych, którzy chcieli nowych, demokratycznych Węgier. Soros również od razu dostrzegł w nim przyszłość i wsparł go wyjazdem na studia za granicę. To mógł być początek pięknej przyjaźni. Tak się nie stało. Ponieważ Orbn bardzo szybko zdał sobie sprawę, że to, co jest za darmo, kosztuje najwięcej. Jako poseł i przewodniczący Fideszu przestał przyjmować wsparcie Sorosa i zrezygnował z jego pomocy finansowej.

Jason Blakely (ur. 1980) należy do najwybitniejszych filozofów politycznych średniego pokolenia w USA. Reprezentuje "kontynentalne" stanowisko w kwestii statusu nauk społecznych, sytuujące je bliżej hermeneutyki i fenomenologii niż paradygmatu przyrodoznawstwa. Zwłaszcza politologia z kluczowym dla niej polem badawczym, ideologią, wymaga zdaniem tego badacza traktowania na wzór innych struktur narracyjnych w rodzaju literatury czy historii. Odpowiednio do tego niniejsza politologiczna książka ma za patrona Borgesa z jego wizją mapy 1:1 pokrywającej całą rzeczywistość. Ideologia, uważa Blakely, jest taką mapą narzuconą na świat. Zagubić się w ideologii to nie dostrzegać tego faktu i brać mapę za rzeczywistość. "Podejście kulturowe", którym kieruje się autor, ujawnia tę pomyłkę ze wszystkimi zbawiennymi skutkami dla zwolenników danej ideologii. Jej "mapa" zostaje zidentyfikowana i rzucona na szersze tło ewolucji kulturowej, której jest elementem. I temu właśnie poświęcona jest ta książka. Stanowi niezrównany na tle bieżącej literatury, wnikliwy i świeży przegląd światowych nurtów ideologicznych. Daje zwięzły, przewodnikowy obraz podstawowych orientacji od liberalizmu po konserwatyzm, od faszyzmu po feminizm, od klinczu lewica-prawica po nurty spoza niego. Ten obraz oddaje kulturowe uwarunkowania i motywacje poszczególnych ideologii. Ideologia bowiem nie jest "polityką w nadmiarze", lecz stanowi mapę "światotwórczą" i atrakcyjną etycznie. Ideologie są niewrażliwe na argumentację. Skoro nie można ich zwalczyć, pozostaje je zrozumieć.

Zasadniczym trzonem monografii jest prezentacja podstawowych standardów orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w odniesieniu do poszczególnych praw (grup praw) unormowanych w Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Analizy w tym zakresie poprzedzone są prezentacją i krótkim omówieniem porównawczym trzech rodzajów regulacji normatywnych. W ich ramach regulacja EKPC (…) pojawia się obok odnoszącej się do tej grupy praw regulacji Konstytucji RP oraz Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Efekt komparatystyczny (…) zestawiony zostaje z orzecznictwem ETPC jako organu ostatecznie określającego europejski stan-dard ochrony danego prawa czy też wolności, zarówno w ramach standardu podstawowego, jak i standardów szczegółowych. Ze Wstępu W pierwszej kolejności zasługuje na podniesienie, że książka została przygotowana przez dwóch wybitnych znawców tematyki międzynarodowej ochrony praw człowieka. Wielkim atutem Autorów recenzowanej pracy jest łączenie przez nich wiedzy z zakresu teorii i filozofii prawa właśnie z dogmatyką prawa międzynarodowego i międzynarodowej ochrony praw człowieka. Wystarczy w tym miejscu wspomnieć o niezwykle cennych monografiach, jak np. Ochrona praw człowieka w Europie. Szkic zagadnień podstawowych autorstwa Leszka Leszczyńskiego i Bartosza Liżewskiego, czy też o wydanej w 2015 r. książce Operacjonalizacja ochrony praw człowieka w porządku Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Studium teoretycznoprawne autorstwa Bartosza Liżewskiego. W tym kontekście przedstawiona do oceny publikacja także wpisuje się w przedmiot zainteresowania obu Autorów i stanowi kolejny cenny wkład w literaturę z zakresu ochrony praw człowieka. Z recenzji dr. hab. Sebastiana Sykuny, prof. UG

Podmioty komunikowania politycznego - red. Łukasz Jędrzejski, Anna Szwed-Walczak

Praca przygotowana przez wyjątkowy zespół autorski pod przewodnictwem profesorów Daltona i Klingemanna - uznanych autorytetów w tej dziedzinie. Pełny przegląd wiedzy najbardziej dynamicznie rozwijającej się dyscypliny w naukach politycznych. Obejmuje tematykę zachowań wyborczych, kampanii politycznych, wpływu opinii publicznej, partycypacji politycznej, modernizacji i zmiany społecznej, edukacji politycznej i wartości politycznych oraz zagadnienia metodologiczne.Autorzy tekstów: Christopher J. Anderson, Andr Blais, Jean Blondel, Philip E. Converse, John Curtice, Kevin Deegan-Krause, Jan W. van Deth, Yilmaz Esmer, Dieter Fuchs, James L. Gibson, Loek Halman, Anthony Heath, Sren Holmberg, Ursula Hoffman-Lange, Ronald Inglehart, M. Kent Jennings, Max Kaase, Miki Caul Kittilson, Ruud Koopmans, Oddbjorn Knutsen, James H. Kuklinski, Steffan Kumlin, Matthew S. Levendusky, Michael S. Lewis-Beck, Ian McAllister, Peter Mair, Ferdinand Mller-Rommel, Diana C. Mutz, Kenneth Newton, Mark Peffley, Buddy Peyton, Robert Rohrschneider, Richard Rose, Dieter Rucht, Holli A. Semetko, Doh Chull Shin, Paul M. Sniderman, Mary Stegmaier, Christian Welzel, Thorleif Pettersson, Susan E. Scarrow, Stuart N. Soroka, James Stimson, Dietlind Stolle, Jacques Thomassen, Bernhard Wessels, Christopher Wlezien, Edmund Wnuk-Lipiński.Mimo że publikacja ta została wydana w 2007 roku stała się już powszechnie obowiązującą lekturą na zachodnich uczelniach z takich przedmiotów jak np.: psychologia polityczna, socjologia polityki, polityczna partycypacja, wybory, zachowania wyborcze, systemy polityczne, metodologia nauk społecznych, polityka społeczna i wielu innych. (fragment recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Arkadiusza Żukowskiego)Dawniej politycy mogli jedynie próbować odgadnąć publiczne nastroje, obecnie dysponują bogatymi danymi pochodzącymi z licznych sondaży. Kampanie były idiosynkratycznymi procesami, w których menadżerowie opierali się na szczątkowych informacjach. Obecnie dysponują rzetelną wiedzą o tym, jak obywatele myślą i działają. Można podejrzewać, że kampania prowadzona w stylu lat 50. nie mogłaby w żaden sposób konkurować ze współczesną, wykorzystującą te nowe zasoby wiedzy. (z tekstu)

Książka posiada niezwykły walor poznawczy i edukacyjny. W sposób przystępny prezentuje i omawia klasyczne zasady savoir-vivre, etykiety zawodowej i towarzyskiej oraz podstawowe zagadnienia protokołu dyplomatycznego i służby zagranicznej. Są to więc kwestie powitań i pożegnań, poznawania się i nawiązywania kontaktów, prowadzenia rozmów oraz kunsztu korespondencji, precedencji zawodowej i towarzyskiej oraz stosowanej tytulatury, zasad obowiązujących w kontaktach zagranicznych, organizacji wizyt i spotkań, udziału w programach oficjalnych i towarzyszących, podstawowe elementy prawa dyplomatycznego i konsularnego oraz organizacja i działania służby zagranicznej, problematyka organizacji różnego rodzaju przyjęć, zasad rozsadzania gości przy stole, stosowania określonych ubiorów i strojów na zróżnicowane okazje oraz wykorzystania samochodu do celów służbowych i prywatnych. Tekst publikacji wzbogacają rysunki sytuacyjne i fotografie. Mając charakter podręcznika akademickiego - w sposób naturalny adresowana jest do studentów i absolwentów różnych kierunków, a w szczególności stosunków międzynarodowych, nauk społecznych, nauk ekonomicznych itp. Ponadto do kręgu interesantów powinni należeć politycy, urzędnicy, samorządowcy, menedżerowie reprezentujący firmy, instytucje i różne organizacje.