Jeśli interesujesz się polityką, albo studiujesz politologię znajdziesz w tym dziale informacje o współczesnym świecie. Obszerna literatura naukowa, różne publikacje i elementy wiedzy politologicznej, najważniejsze zagadnienia i pojęcia z politologii, kontrowersyjne książki polityczne, powieści polityczne, nauki polityczne. Najlepsze książki społeczno-polityczne, bestsellery polityczne, książki o polityce, które warto przeczytać - zapraszamy po lekturę na Dobreksiazki.pl
Książka poświęcona jest procesom przemian tożsamości kobiet w Polsce po 1989 roku, zarejestrowanym we współczesnych tekstach kultury: w literaturze pięknej, (auto)biografistyce, kulturze popularnej, publicystyce. Moment przecięcia ról genderowych i narodowych jest tu kluczowy: pytaniu o rolę kobiet w warunkach polskiej demokracji po 1989 roku towarzyszy pytanie o to, czym różni się ona od roli wyznaczanej Polkom w poprzednich okresach historycznych, oraz o działania, które one same podejmują w celu wypracowania całkiem nowych ról ? tych na miarę sytuacji, w której znajduje się dziś Polska. Analizy tożsamości kobiet usytuowane są na szerszym tle przemian, którym podlega całe polskie społeczeństwo, rzucone po 1989 roku na głębokie wody wolnego rynku, globalnej polityki, a zarazem uwikłane w wewnętrzne spory wokół historii, pamięci, tradycji.
Autorka korzysta z narzędzi krytyki feministycznej do analizy tekstów literackich autorstwa kobiet, ale też do analizy samego dyskursu feministycznego w Polsce po 1989 roku. Śledząc mechanizmy konstruowania społecznych ról kobiet, tropi uwikłanie owych ról w relacje władzy, od której nie jest wolny także feminizm.
Książka o mechanizmach autodestrukcji w naszym świecie i o ich głębokich źródłach. Co łączy ze sobą tak pozornie tylko odległe kwestie jak dokonujące się na naszych oczach załamywanie się opartego na globalizacji modelu gospodarczego Zachodu, wisząca nad światem groźba wojny i terrorystycznych ataków jądrowych, zarysowujące się przełomy w nauce oraz spodziewane przemiany w Kościele? Co czeka nasz świat? Jaki mechanizm wywołał te zmiany? Dlaczego są one nieuchronne? Autor książki przewidział zmiany wiele lat wcześniej - wszystkie opisane tu aspekty tych zmian. Jego opis strategii ukierunkowanej na wywołanie załamania gospodarczego Zachodu, opublikowany w 2010 r. pozostaje najszerszym ujęciem problemu na świecie, dokonanym w tym czasie.
Rasa krzyżujących się rodów, a w zasadzie rasa wewnątrz rasy, stworzyła sieć tajemnych szkół i tajnych stowarzyszeń, które miały na celu umysłowe i emocjonalne zniewolenie mas i pogrążenie ich w wojnie. Przez wieki wykorzystywała tę samą technikę ""problem - reakcja - rozwiązanie"": stwórz problem, wywołaj reakcję: ""coś należy z tym zrobić"" i zaoferuj rozwiązanie, by przywrócić porządek. ""ICH"" porządek. Dlatego jedynym zwycięzcą każdej wojny, nie wyłączając dwóch wojen światowych, jest Babilońskie Bractwo. Jego członkowie zajmują główne pozycje pozornej władzy na świecie - są królami, królowymi, prezydentami, premierami rządów, ministrami, kierują globalnymi ośrodkami politycznymi, biznesu, bankowości, wojska i mediów. Umieszczają niczego nieświadome społeczeństwo w mentalnych więzieniach, zaciskając je w pęta religii i oficjalnej wersji nauki pod tytułem ""ten-świat-to-wszystko-co-istnieje"". Pora, byś wyszedł z nieświadomości i poznał ""NAJWIĘKSZY SEKRET""- od tysięcy lat ludzkość kontroluje gadzia rasa z niższego czwartego wymiaru, Reptilianie. Są wśród nich pedofile, sataniści, sadyści i zabójcy. Nie czują i nie okazują uczuć. Urządzają rytualne polowania na ludzi, znęcają się nad kobietami i dziećmi i mordują. Wszystko to dla wypełnienia Agendy - rozłożonego w czasie planu scentralizowania kontroli nad całą planetą. CHCESZ POZNAĆ ICH NAZWISKA? Książka zawiera ogromną dawkę prowokujących informacji. Proszę więc, nie kontynuuj czytania, jeśli jesteś zależny od swojego obecnego systemu wierzeń albo czujesz, że emocjonalnie nie zniesiesz tego, co się naprawdę dzieje na świecie. Jeśli jednak wybierzesz lekturę, pamiętaj, że nie ma się czego obawiać. Życie jest wieczne i wszystko jest doświadczeniem na drodze oświecenia. David Icke
Harold Adrian Russell „Kim” Philby to jedna z najbardziej kontrowersyjnych i tajemniczych postaci w dziejach wywiadu.
Przyszedł na świat w 1912 roku w rodzinie brytyjskiego dyplomaty i podróżnika, szczycącego się przyjaźnią króla Arabii Saudyjskiej. Pomimo tak świetnego pochodzenia Kim już podczas studiów w Cambridge dał się poznać jako zaprzysięgły komunista. W latach 1933–34 przebywał w Wiedniu, gdzie uczestniczył w krwawo stłumionym przez kanclerza Dollfussa powstaniu robotniczym. Tam też pojął za żonę węgierską Żydówkę Litzi Friedmann. To właśnie ona zarekomendowała go radzieckiemu wywiadowi, dla którego Philby stanowił cenny nabytek, gdyż jako pochodzący z dobrego domu absolwent elitarnej uczelni miał szansę na wysokie stanowisko w rządzie lub tajnych służbach. W 1940 roku Kim ponownie trafił do wywiadu – tym razem brytyjskiego. W MI6 szybko zaczął piąć się po szczeblach kariery i został… koordynatorem działań przeciwko ZSRR, zyskując wielkie uznanie zwierzchników – nie tylko tych z Londynu, lecz także tych z Moskwy. W 1949 roku jako brytyjski oficer łącznikowy trafił do Waszyngtonu, gdzie uzyskał prawie pełny dostęp do akt amerykańskiego wywiadu. Gdy na początku lat 50. wybuchł skandal związany z wykryciem „piątki z Cambridge” – grupy brytyjskich szpiegów pracujących dla NKWD – Philby’ego, oczyszczonego z zarzutów, skierowano na placówkę MI6 na Bliskim Wschodzie. Jednak dziesięć lat później pojawiły się nowe, znacznie poważniejsze dowody jego zdrady. W 1963 roku nie pozostało mu nic innego, jak tylko zbiec do Moskwy i przyjąć obywatelstwo radzieckie. W ZSRR przebywał aż do śmierci w 1988 roku. Tam też został pochowany z honorami wojskowymi, zyskawszy status bohatera narodowego.
Czy jednak Philby był zawsze lojalny wobec wywiadu radzieckiego? Którzy z jego mocodawców zawdzięczają mu więcej? I jakie były jego osobiste intencje? Robert Littell, próbując rozwikłać te i inne zagadki nagromadzone wokół postaci podwójnego agenta, analizuje lata jego młodości i oddaje głos osobom, które miały z nim wówczas kontakt. Czy jednak ta wyprawa w przeszłość prowadzi do poznania prawdy, czy raczej prowokuje nowe pytania? Przecież szpiegowski światek opiera się na nieustannej grze pozorów. Większość występujących w książce osób jest autentyczna, ale nie wszystkie. Autorowi chodziło bowiem nie tyle o sporządzenie dokumentalnego zapisu, ile o zbadanie mechanizmów, które stworzyły tak niepokojąco wieloznaczną postać jak Kim Philby.
Robert Littell (ur. 1935) to pisarz amerykański, obecnie mieszkający we Francji. Przez cztery lata służył w U.S. Navy, był tez dziennikarzem. Jako powieściopisarz debiutował w 1973 roku. Nakładem Noir sur Blanc ukazały się wcześniej trzy jego powieści: W gąszczu luster (2002), Legendy, czyli Maski szpiega (2005) i Epigram na Stalina (2009). Młody Philby ukazał się w Stanach Zjednoczonych w listopadzie 2012 roku.
Tajemnica katastrofy w Smoleńsku, zmusza stojących na czele rządów polityków do zawarcia kruchego porozumienia w tej sprawie. Polska i Rosja musi ze sobą współpracować by ustalić wszystkie przyczyny tego zdarzenia. Nie mogąc jednak opędzić się od wątpliwości krążących wokół wypadku, premierzy zmuszeni są sięgnąć do zupełnie niestandardowych rozwiązań. Zgodnie z ich intencją, stworzony zostaje specjalny zespół śledczych, którego zadaniem jest uporanie się z nurtującą polityków kwestią: czy za tym zdarzeniem stały jakieś trzecie osoby? Na ich polecenie, zostają wysłani do Smoleńska dwaj oficerowie. Kapitan Andrzej Kamiński i major Wladimir Pietrow, rozpoczynają prowadzenie zleconego im przez przełożonych śledztwa, próbując przez cały czas rozwikłać towarzyszącą katastrofie zagadkę. Już podczas pierwszego dnia, napotykają coś dziwnego. Ktoś zaczyna ich śledzić podczas drogi z lotniska Siewiernyj do udostępnionej im przez służby rosyjskie bazy…
W powieści ""Druzowie z Belgradu"" śledzimy losy uchodźców walczących o przetrwanie na Bałkanach w drodze do Serbii. Do ekstremalnych warunków dołączają trudne relacje między przedstawicielami wywodzącej się z izmailizmu druzyjskiej religii a chrześcijaninem. Opowieści więźniów doskonale przybliżają czytelnikowi czasy libańskiej wojny domowej. Książkę Rabiego Dżabira wyróżniono prestiżową nagrodą International Prize for Arabic Fiction.
Góry Parnasu, niewydane dotychczas dzieło Czesława Miłosza, to nie tylko kolejny rozdział ""wielkiej realistycznej powieści"", którą laureat Nagrody Nobla pisał przez całe życie. To także ewenement gatunkowy w jego twórczości - powieść science-fiction, a przy tym jeden z najważniejszych tekstów dotyczących kryzysu współczesnej cywilizacji. Ukazuje świat zatomizowanych jednostek, pogrążonych w obsesyjnym ""zabijaniu czasu"", bez zdolności do empatii, a nawet wzajemnej komunikacji idei. Zarządzani przez technokratyczną kastę uprzywilejowanych, bohaterowie miotają się między konformizmem pozbawionej sensu konsumpcji, nihilistycznym terrorem a samobójstwem. Pisana w końcu lat 60. powieść ukazuje apokaliptyczny świat przyszłości, która właśnie staje się teraźniejszością - science-fiction ""chwyta rzeczywistość"" trafniej i bardziej wnikliwie niż niejedna tradycyjna powieść społeczna czy polityczna. Autobiograficzne aluzje i liczne odniesienia do epoki (od Freuda i Herberta Marcuse, przez rewoltę roku 1968 aż po kościelne aggiornamento i Jana XXIII) składają się na gorzki, utrzymany w duchu Huxley`owskiego Nowego wspaniałego świata raport ze stanu naszej cywilizacji. W poczuciu kryzysu powieściowej formy w XX wieku, Miłosz świadomie i celowo nie ukończył swego dzieła. Pozostawił nam jednak otwarte pytanie o możliwość świata lepszego niż jest - i nadzieję, że możliwa jest wiara w świecie bez Boga. Wiara w samą możliwość - w coś, czego nie ma, ale stać się może.
Pod niebem mieniącym się niesamowitymi kolorami i pod czujnym okiem towarzysza Brywieczerowa w luandyjskiej dzielnicy Praia do Bispo trwa budowa Mauzoleum. Ma w nim spocząć ciało prezydenta, zabalsamowane przez „sowieckich speców biegłych w sztuce utrzymywania nieboszczyków w stanie przyjemnym dla oka”. Aby ocalić zagrożoną wyburzeniem dzielnicę, mały narrator wraz z przyjaciółmi podejmuje śmiałą akcję dywersyjną. Dzieciakom przyda się znajomość filmów kowbojskich oraz dynamit znaleziony w kurniku.
Zabawna opowieść o dziecięcych fantazjach skrywa niejedną smutną tajemnicę i podszyta jest grozą. Wszak lata 80. to w Angoli czas wojny domowej, którą tu przywołuje się tylko między słowami. Ondjaki wraca do przeszłości jak do niezwykłego snu, wciąż pulsującego w pamięci. Jego proza to wybuchowa mieszanka poezji, onirycznych wizji i humoru.
Osiem nowych, przeplatających się opowiadań, w których Amos Oz powraca duchem do miejsca i czasu, z których wyrosła jego twórczość.
Wśród swoich to lektura przejmująca, hipnotyzująca, przedstawione sytuacje i postacie są niezwykle realistyczne, dzięki czemu pozwalają zajrzeć poza zasłonę czasu i kultury, a zarazem, jak zwykle u Oza, dotykają doświadczeń uniwersalnych i ważnych - spraw, o których zazwyczaj się nie rozmawia.
Akcja ośmiu opowieści rozgrywa się w kibucu pod koniec lat pięćdziesiątych, to jest w miejscu i czasie, w których Amos Oz przeżywał młodość i dojrzewał do pierwszych literackich kroków. Są to portrety postaci snujących intymne marzenia i doznających bolesnych doświadczeń - lęku, niespełnionych nadziei i tęsknot, poczucia straty - pozostających w cieniu tyleż śmiałego, ile naiwnego marzenia syjonistycznych pionierów o stworzeniu nowego człowieka i społeczeństwa. Spod sielankowego obrazu wyłania się ułomna ludzka natura, przewijają się charakterystyczne dla Oza motywy - osamotnienie, niemożność nawiązania autentycznych więzi.
Amos Oz, eseista, prozaik i publicysta, najpoczytniejszy na świecie izraelski pisarz. Studiował literaturę i filozofię na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Walczył w wojnie sześciodniowej oraz w wojnie Jom Kipur. Od lat działa na rzecz pokoju między Izraelem a Palestyńczykami. Został uhonorowany literacką Nagrodą Izraela oraz licznymi nagrodami międzynarodowymi, a jego książki przełożono na trzydzieści siedem języków. Od kilku lat wymienia się go wśród kandydatów do literackiej Nagrody Nobla.
Marianne Gruber ""Stacja pośrednia"" Maria Savari, młoda kobieta, przybywa wraz z dwójką małych dzieci, mężem i parą przyjaciół do pewnego bliżej nieokreślonego miasta. Wędrują ze wsi, z północy, co równoznaczne jest z granicą świata. Prawdopodobnie w poszukiwaniu wolności. Tam, skąd uciekli, żyli w koszmarnych warunkach. Pracowali dla nieznanych przybyszów. Jako uchodźcy muszą się ukrywać; wiedzą, że takich jak oni umieszcza się w obozie pracy albo odsyła z powrotem. Zamieszkują w budynku podlegającym rozbiórce. Mąż Marii po kilku dniach znika niespodziewanie. To trzymająca nieustannie w napięciu powieść, o zastraszonym, rozczłonkowanym społeczeństwie, o zniewoleniu, ale także o przekraczaniu granic dzięki nadziei i miłości.
W przeciwieństwie do dwóch wcześniejszych książek, wchodzących w skład trylogii, tj. "Neoliberalizm jest schizofrenią społeczeństwa" i "Schizofrenia jest neoliberalizmem umysłu", wywód, jaki zawiera się w "Filozofii diabła", nie jest i - w moim zamierzeniu - nie miał być linearny. Charakteryzująca go tu i ówdzie impresyjność jest nie tyle jego wadą, ile zaletą. Składające się na niego argumenty przypominają szereg zaskakujących, trudnych do odtworzenia uderzeń. Ich siła perswazyjna i precyzja, z jaką docierać mają do celu, jest na ogół ważniejsza, niż zrozumiałość oraz zgodność z regułami tej lub innej naukowej metodologii. Niektóre z nich nadchodzą pojedynczo, inne w seriach, stanowiąc elementy złożonych kombinacji. Ani ekonomia, ani psychiatria nie wysuwa się w nich na plan pierwszy. Zamiast starać się dziedziny te od siebie wyraźnie odgraniczać, "napuszczam" je na siebie wzajemnie.
Niczym czarownica, wrzucam je do wspólnego kotła, a następnie mieszam i podgrzewam. W ten sposób przyrządzony wywar, ma na celu pobudzenie Czytelnika do krytycznego myślenia, w tym również poprzez uprzednie oszołomienie go.
Ze Wstępu
"Książkę niniejszą należy traktować jako drugą część trylogii, której pierwszą częścią jest książka "Neoliberalizm jest schizofrenią społeczeństwa", ostatnią zaś "Filozofia diabła". Książki te zaliczają się do dziedziny wiedzy, której nadaję miano "Psychiatrii politycznej", a dokładniej, do jej subdyscypliny, o nazwie "Krytyczna psychiatria polityczna".
Jedna z najważniejszych powieści Witolda Gombrowicza w doskonałej interpretacji Wojciecha Pszoniaka!
Jedyny w swoim rodzaju utwór-wyzwanie, utwór-prowokacja, kapitalna rozprawa Gombrowicza z polskością, z podtrzymywanymi przez tradycję stereotypami narodowymi. Genialny humor i cudowny język, zadziwiające wykorzystanie przez pisarza form gawędy szlacheckiej, nie milknące pytania, które w każdym pokoleniu powinniśmy sobie zadawać.
Najwybitniejszy współczesny pisarz afrykański
Kolejna powieść autora "Nie jest już łatwo", jak się niebawem okazało, stała się prorocza wobec dramatycznych wydarzeń w roku 1966. Kiedy niedługo po publikacji książki na północy Nigerii doszło do zamachu stanu, a jego przebieg był prawie dokładnie taki sam, jak ten fikcyjny opisany przez Achebe w powieści, centralne władze wojskowe zaczęły podejrzewać pisarza o udział w spisku, w wyniku czego jego rodzina musiała uciekać na tereny rządzone przez lud Igbo.
Tak naprawdę jednak ta przypadkowa zbieżność jest wynikiem niezwykłej wnikliwości i zmysłu analitycznego Chinuy Achebe, który pokazuje w powieści barwne życie społeczności szukającej własnej drogi między dwoma światami, ale także targające nią korupcję i przemoc. Wykorzystująca satyryczny kostium fabuła rozgrywa się w nienazwanym państwie afrykańskim, który właśnie uzyskał niepodległość. Nauczyciel Odili Samalu z wioski Anata rywalizuje o miejsce w parlamencie ze skorumpowanym ministrem kultury Nangą, co staje się dla autora pretekstem do przeprowadzenia uniwersalizującej analizy skomplikowanych problemów społecznych w afrykańskich krajach postkolonialnych.
„Satyra gorzka, ale równocześnie pełna humoru… Kto wie, czy nie najlepsza książka, jaka powstała dotąd w Afryce”.
Anthony Burgess, autor Mechanicznej pomarańczy
Książka jest przejrzystą i udaną systematyką wiedzy na temat istoty, struktury i funkcji wzorców osobowych współczesnych działaczy społecznych i politycznych.
Autor z precyzją przypomina subtelności treściowe i niuanse w relacjach takich jak wzór, wzorzec, ideał, wzór i wzorzec osobowy.
Zaletą książki jest stymulacja odbiorcy do przemyśleń, zachęta do zrównoważenia kryteriów pragmatycznych refleksją moralną i psychologiczną. Autor śmiało zderza to podejście z panującymi stereotypami, niejako przywraca poczucie rzeczywistości, uczy niebanalnego rozumienia polityki, jakie wykracza poza granice salonów władzy i areny politycznych spektakli.
Na początku było tak: po wojnie 1939 – 1945 trzej chrześcijańscy demokraci, Francuz, Robert Schuman, Niemiec, Konrad Adenauer i Włoch, Alcide de Gasperi postanawiają budować instytucjonalne bariery, które uchroniłyby zachodni świat i jego duchową kulturę zarówno przed katastrofą wybuchającej do dwadzieścia lat masakry jak przed sowieckim, bolszewickim totalitaryzmem. Co doprowadzi w 1957 roku do aktu fundatorskiego Unii, Traktatu Rzymskiego. Przewodniczący Komisji Europejskiej (1985-1996), Jacques Delors, u podstaw tej Wspólnoty widział trzy czynniki: współzawodnictwo (competition), kooperację, solidarność. Dyskutowano też kwestie mondializacji/globalizacji, a więc stosunek do reszty świata: odciąć się czy współpracować. Co z tego zostało dziś?
""Jeśli ma istnieć choćby mała nadzieja na sukces, to przyzwoitość, rozum, szczerość, odpowiedzialność, kulturę i tolerancję można propagować tylko w jeden sposób - przyzwoicie, rozumnie, szczerze, odpowiedzialnie, kulturalnie i tolerancyjnie.""Václav Havel,Letnie rozmyślania napisał Václav Havel latem 1991 roku podczas urlopu w swoim letnim domku na Hradečku w Karkonoszach. To jedyna książka napisana przez Havla w całym okresie pełnienia przez niego funkcji prezydenta. W maksymalnie przystępnej formie przedstawia tu własny program obywatelski, poglądy na najważniejsze sprawy państwowe i społeczne. Prezentuje swoją wizję ""państwa duchowego"", przyjaznego dla wszystkich obywateli, i przekonuje, że polityka - jako odpowiedzialna troska o los ogółu - nie jest z natury brudna i niemoralna. Jego credo da się streścić w zdaniu, że w polityce, podobnie jak w życiu, należy być przyzwoitym. To niby tak mało, a wciąż jednak tak bardzo dużo.
Pierwszy tom trylogii o burzliwym życiu uczuciowym Zosi Knyszewskiej Przełom lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Zosia Knyszewska rozpoczyna studia i dorosłe życie, w którym miłosne wybory wydają się jej największym problemem. Dziewczyna odkrywa jednak, że otaczająca ją rzeczywistość jest znacznie bardziej skomplikowana, a bliskim osobom nie zawsze można zaufać. W tle życiowych perypetii Zosi rozgrywają się przełomowe wydarzenia polityczne tamtych czasów - powstanie Solidarności, wprowadzenie stanu wojennego, internowania... Czyta Joanna Lissner Czas nagrania: 10 godzin.
Nowa powieść autora najlepszej książki XX-lecia!
Stan wojenny oczami Jacka Dukaja!
Wroniec to magiczna baśń o grudniowej nocy 1981 roku. Pełen przygód, gier językowych i fantasmagorii sen o utraconym dzieciństwie, zamglonej młodości.
Dla dzieci Stanu Wojennego i dla dzieci, które Stanu Wojennego nie mogą pamiętać - bajka magiczna o nocy grudniowej, gdy małemu Adasiowi Wroniec porwał z domu rodzinę.
Jak Alicja wędrowała przez Krainę Czarów, tak powędrujemy z Adasiem przez miasto czarnego snu PRL-u, między fantastycznymi figurami Szpiclów, Milicjantów, Opozycjonistów, Czołgów i ZOMO.
Książka barwnie ilustrowana przez Jakuba Jabłońskiego, autora opracowania graficznego Kinematografu i Hardkoru 44 Tomka Bagińskiego.
Jacek Dukaj (ur. 1974) - jeden z najciekawszych współczesnych prozaików polskich. Premiery jego książek to każdorazowo wydarzenia literackie. Autor Xavrasa Wyżryna, Czarnych oceanów, Extensy, Córki łupieżcy, Innych pieśni, Perfekcyjnej niedoskonałości, Lodu oraz licznych opowiadań – w tym zekranizowanej przez Tomasza Bagińskiego Katedry - zgromadzonych . w tomie W kraju niewiernych. Pomysłodawca antologii pt. PL+50. Historie przyszłości. Wielokrotny laureat nagród im. Janusza A. Zajdla (również za Lód), trzykrotnie nominowany do Paszportu „Polityki”, a w tym roku także do nagrody literackiej Nike, Nagrody Mediów Publicznych Cogito i Angelusa; laureat nagrody Kościelskich, laureat Europejskiej Nagrody Literackiej 2009.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
