Zachodzące zmiany społeczno-kulturowe w sposób najbardziej wyraźny odbijają się zwykle na młodych ludziach. Witold Wrzesień, poznański socjolog, w swojej najnowszej książce wyróżnia i analizuje kolejną grupę pokoleniową polskiej młodzieży, którą nazywa Europejskimi Poszukiwaczami. Czym różni się ta grupa pokoleniowa od poprzednich? Jakie ma marzenia i aspiracje? Jakie wybiera ścieżki kariery zawodowej i modele życia rodzinnego? Jednym słowem, jaka jest współczesna polska młodzież? Na te pytania odpowiada autor, szkicując obraz zmieniającej się polskiej rzeczywistości widzianej oczami młodych ludzi.
Każdy z nas jest kiedyś młody i należy do autonomicznej kategorii społecznej młodzieży. Ten ważny dla wszystkich etap w życiu musi się jednak skończyć i po nim wkraczamy w świat naszej dorosłości. Nie wszyscy robimy to w tym samym czasie, za co odpowiedzialne są różne uwarunkowania, od wolnej woli przez meandry socjalizacji, sukcesy edukacyjne i zawodowe, aspiracje i szanse modyfikujące postrzeganie życiowej kariery, a na zwykłym przypadku skończywszy. [...] Gdy jesteśmy młodzi i z tytułu wieku zaliczamy się do młodzieży, tworzymy pokolenia i ich najistotniejsze cechy. Nie każdemu pokoleniowość musi się przydarzyć, ale większość z nas zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne cechy przynależności do jakiegoś pokolenia posiada. Jest członkiem pokolenia bez względu na to, jak bardzo z nim się utożsamia, jaką z nim odczuwa więź.
(Z tekstu)
Soma i Gomora? do tej pory nie wydana w języku polskim! Ekranizacja książki planowana na 2012 rok. Znakomite zwieńczenie trylogii granicznej ? znajdziemy tu wszystko to, co dla McCarthy'ego charakterystyczne: genialną prozę, pomysłową fabułę, malarsko odmalowany świat, a także delikatne poczucie humoru i, co z kolei u McCarthy'ego rzadkie, wątek miłosny!
Soma i Gomora– do tej pory nie wydana w języku polskim! Ekranizacja książki planowana na 2012 rok. Znakomite zwieńczenie trylogii granicznej – znajdziemy tu wszystko to, co dla McCarthy'ego charakterystyczne: genialną prozę, pomysłową fabułę, malarsko odmalowany świat, a także delikatne poczucie humoru i, co z kolei u McCarthy'ego rzadkie, wątek miłosny!
Kultura jako praxis to jedna z wcześniejszych prac Baumana, w której dokonuje on analizy, kluczowego w naukach społecznych, pojęcia kultury, wyróżniając jej trzy znaczenia: kultury jako koncepcji, jako struktury i jako praxis, czyli sfery działania i społecznych praktyk. Daleki od stanowiska relatywistycznego, ukazuje kulturę jako immanentną część ludzkiego życia i interakcji społecznych. Podkreśla przy tym jej nieuniknioną niejednoznaczność: kultura jest zarówno gwarantem porządku społecznego, jak i działa na rzecz zmiany; z jednej strony konformistycznie dostosowujemy się do jej norm, z drugiej zaś jest pewnego rodzaju platformą czy polem dla kreatywności i innowacyjności jednostek. Mimo iż pisany w latach siedemdziesiątych, tekst ten jest poprzedzony nową przedmową, w której Bauman wyjaśnia, jak owe trzy aspekty kultury wpływają na nasze rozumienie nowoczesności i etyki, odwołując się do swoich późniejszych publikacji w tym temacie. Lektura obowiązkowa nie tylko dla socjologów, ale również dla antropologów, kulturoznawców i przedstawicieli innych nauk humanistycznych.
DRUGA CZĘŚĆ TRYLOGII POGRANICZA
Południowy zachód Stanów Zjednoczonych. Lata II wojny światowej. Billy Parham, nastoletni kowboj, trzykrotnie przeprawia się do Meksyku. Za każdym razem cel jest inny: polowanie na wilczycę, pościg za koniokradami, poszukiwanie zaginionego brata. Przeprawa to jednak nie tylko przekroczenie granicy między dwoma krajami. To także duchowa transgresja, wkroczenie w dorosłość, przekroczenie granicy życia i śmierci. Ta przepiękna westernowa opowieść jest zarazem przesyconą melancholią powieścią o dojrzewaniu, utracie niewinności,zdobyciu mądrości i odwagi.
Cormac McCarthy, amerykański pisarz, dramaturg, ur. 1933. Uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich (obok Thomasa Pynchona, Dona DeLillo i Philipa Rotha), porównywany także z Faulknerem i Melvillem. Podobnie jak T. Pynchon strzeże swojej prywatności, prawie w ogóle nie udziela wywiadów, nie kontaktuje się z czytelnikami, postać bardzo tajemnicza, a przez to ? wyjątkowa.
DRUGA CZĘŚĆ TRYLOGII POGRANICZA
Południowy zachód Stanów Zjednoczonych. Lata II wojny światowej. Billy Parham, nastoletni kowboj, trzykrotnie przeprawia się do Meksyku. Za każdym razem cel jest inny: polowanie na wilczycę, pościg za koniokradami, poszukiwanie zaginionego brata. Przeprawa to jednak nie tylko przekroczenie granicy między dwoma krajami. To także duchowa transgresja, wkroczenie w dorosłość, przekroczenie granicy życia i śmierci. Ta przepiękna westernowa opowieść jest zarazem przesyconą melancholią powieścią o dojrzewaniu, utracie niewinności,zdobyciu mądrości i odwagi.
Cormac McCarthy, amerykański pisarz, dramaturg, ur. 1933. Uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich (obok Thomasa Pynchona, Dona DeLillo i Philipa Rotha), porównywany także z Faulknerem i Melvillem. Podobnie jak T. Pynchon strzeże swojej prywatności, prawie w ogóle nie udziela wywiadów, nie kontaktuje się z czytelnikami, postać bardzo tajemnicza, a przez to ? wyjątkowa.
Przykuwający uwagę, pasjonujący esej na temat instytucji, łączący w sobie inspiracje z jednej strony socjologią francuskiego klasyka, Émile’a Durkheima, z drugiej zaś polskiego mikrobiologa Ludwika Flecka. Douglas zastanawia się w nim nad kategoriami współpracy i solidarności, które nieodłącznie powiązane są z ich odwrotną stroną: odrzuceniem i brakiem zaufania. Na jakiej podstawie tworzy się w danej instytucji zaufanie, sprawiające, że ludzie mogą ze sobą współpracować? Kiedy brak zaufania między współpracownikami sprawia, że niemożliwe staje się jakiekolwiek działanie? Kiedy pewne emocje i zachowania w ramach instytucji są uznawane za racjonalne, a kiedy tej racjonalności pozbawione?
Doskonała lektura nie tylko dla antropologów, ale również socjologów i filozofów nauki.
Kultura jako praxis to jedna z wcześniejszych prac Baumana, w której dokonuje on analizy, kluczowego w naukach społecznych, pojęcia kultury, wyróżniając jej trzy znaczenia: kultury jako koncepcji, jako struktury i jako praxis, czyli sfery działania i społecznych praktyk. Daleki od stanowiska relatywistycznego, ukazuje kulturę jako immanentną część ludzkiego życia i interakcji społecznych. Podkreśla przy tym jej nieuniknioną niejednoznaczność: kultura jest zarówno gwarantem porządku społecznego, jak i działa na rzecz zmiany; z jednej strony konformistycznie dostosowujemy się do jej norm, z drugiej zaś jest pewnego rodzaju platformą czy polem dla kreatywności i innowacyjności jednostek. Mimo iż pisany w latach siedemdziesiątych, tekst ten jest poprzedzony nową przedmową, w której Bauman wyjaśnia, jak owe trzy aspekty kultury wpływają na nasze rozumienie nowoczesności i etyki, odwołując się do swoich późniejszych publikacji w tym temacie. Lektura obowiązkowa nie tylko dla socjologów, ale również dla antropologów, kulturoznawców i przedstawicieli innych nauk humanistycznych.
Pierwsza część słynnej "Trylogii pogranicza".
Na drugim brzegu Rio Grande zaczyna się przygoda, i można tam znaleźć szczęście i wielką miłość. Ale może też być inaczej. Dla trójki młodocianych uciekinierów z południa Stanów Zjednoczonych Meksyk – dziki, bezkresny, romantyczny - staje się krainą, w której za marzenia trzeba płacić krwią, a bycie kowbojem oznacza najczęściej kłopoty z prawem.
"Rącze konie" są opowieścią o dojrzewaniu, utraconej niewinności, pierwszych męskich decyzjach i przyjaźni, z której trzeba zdać egzamin. W 2000 r. powieść została przeniesiona na duży ekran przez Billy'ego Boba Thorntona. Główne role zagrali Matt Damon i Penelope Cruz.
Pierwsza część słynnej "Trylogii pogranicza".
Na drugim brzegu Rio Grande zaczyna się przygoda, i można tam znaleźć szczęście i wielką miłość. Ale może też być inaczej. Dla trójki młodocianych uciekinierów z południa Stanów Zjednoczonych Meksyk – dziki, bezkresny, romantyczny - staje się krainą, w której za marzenia trzeba płacić krwią, a bycie kowbojem oznacza najczęściej kłopoty z prawem.
"Rącze konie" są opowieścią o dojrzewaniu, utraconej niewinności, pierwszych męskich decyzjach i przyjaźni, z której trzeba zdać egzamin. W 2000 r. powieść została przeniesiona na duży ekran przez Billy'ego Boba Thorntona. Główne role zagrali Matt Damon i Penelope Cruz.
Jak myślą instytucje to przykuwający uwagę, pasjonujący esej na temat instytucji, łączący w sobie inspiracje z jednej strony socjologią francuskiego klasyka, Émile’a Durkheima, z drugiej zaś polskiego mikrobiologa Ludwika Flecka. Douglas zastanawia się w nim nad kategoriami współpracy i solidarności, które nieodłącznie powiązane są z ich odwrotną stroną: odrzuceniem i brakiem zaufania. Na jakiej podstawie tworzy się w danej instytucji zaufanie, sprawiające, że ludzie mogą ze sobą współpracować? Kiedy brak zaufania między współpracownikami sprawia, że niemożliwe staje się jakiekolwiek działanie? Kiedy pewne emocje i zachowania w ramach instytucji są uznawane za racjonalne, a kiedy tej racjonalności pozbawione? Doskonała lektura nie tylko dla antropologów, ale również socjologów i filozofów nauki.
„Leach był zawsze młotem na ortodoksję” – tak Adam Kuper w swojej historii antropologii opisuje postać jednego z najbardziej znanych, a zarazem najbardziej kontrowersyjnych, antropologów brytyjskich. Związany z Uniwersytetem w Cambridge, przez wiele lat był przewodniczącym Royal Anthropological Institute oraz członkiem British Academy. Sławę przyniosły mu nie tylko prace terenowe, ale również monografia na temat francuskiego strukturalisty, Claude’a Lévi-Straussa. Prezentowany po latach krótki esej Kultura i komunikowanie to zachęta do zapoznania się ze specyfiką antropologicznego myślenia. Leach w niezwykle uporządkowany, wręcz pedantyczny sposób przedstawia wywód na temat interpretacji danych empirycznych, zachęcając do przyjrzenia się ponownie klasycznym monografiom tuzów antropologii. Lektura obowiązkowa dla antropologów!
Arjun Appadurai to światowej sławy antropolog wykładający na nowojorskim New School University, w Polsce jest znany jako autor książki Nowoczesność bez granic. Kulturowe wymiary globalizacji. Strach przed mniejszościami to ujęte w formie długiego eseju rozważania, które koncentrują się wokół nowych przejawów gniewu kierowanego przeciwko mniejszościom - narodowym, etnicznym i religijnym - w warunkach globalizacji. Poszukując odpowiedzi na pytanie, gdzie kończy się ideologia, a zaczyna strach, Appadurai szkicuje niekiedy wręcz brutalny obraz współczesnego świata widziany oczami antropologa.
„Książka, którą zaczęliście czytać, jest etapem przejściowym i przerwą w długofalowym projekcie - intelektualnym i osobistym - poszukiwania sposobów na to, by globalizacja zaczęła działać na rzecz tych, którzy potrzebują jej najbardziej i mają z niej najmniej: biednych, wywłaszczonych, słabych i zmarginalizowanych ludzi naszego świata. Etap przejściowy, ponieważ nie ma sensu mówić o nadziei, póki nie wyszarpnie się jej ze szczęk brutalności, którą również stworzyła globalizacja. A dopóki nie zrozumiemy, jak globalizacja może stworzyć nowe formy nienawiści, etnobójstwa i ideobójstwa, dopóty nie będziemy wiedzieli, gdzie poszukiwać źródeł nadziei związanych z globalizacją - i globalizacji nadziei”.
(z tekstu)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
