"Słońce i stal" - pierwszy polski przekład klasycznego, autobiograficznego i kontrowersyjnego eseju Yukio Mishimy, w którym koncentruje się na upodobaniu do sztuk walki i odkrywaniu fizycznych możliwości ciała. Książka ta (pisana w latach 1965-1968) uchodzi za punkt zwrotny w karierze wybitnego japońskiego pisarza oraz przez niektórych również uważana jest za zapowiedź jego samobójczej śmierci. Wybitny znawca twórczości Mishimy i jego przyjaciel John Nathan ("Mishima. Życie" PIW, 2022) tak przedstawia znaczenie tego eseju: "W >Słońcu i stali
Żaden z naszych twórców nie budził w minionym ćwierćwieczu równie wielkiego zainteresowania, co Witkacy. Tom poświęcony jego życiu podzielony został na trzy części. Pierwsza to ""Dzieje rodziny Witkiewiczów"" oraz historia rodu Marii z Pietrzkiewiczów, matki Witkacego. Druga i najważniejsza to kronika: ułożony chronologicznie obszerny przeglądwydarzeń z jego życia prywatnego i twórczego. W kronice uwzględniono aktualny stan badań nad życiem i twórczością autora ""Szewców"". W trzeciej części tomu pomieszczono artykułyi rozprawy, poświęcone kluczowym wątkom w biografii Witkiewicza. Dopełniają one i konkretyzują to, co zawiera kronika. Całość tomu dopełnia bogaty materiał ilustracyjny.
Mam stuprocentową pewność, że swoją twórczością nie rozsupłam tajemnicy istnienia"", powiedział w jednym z wywiadów Eustachy Rylski i zaraz dodał: Od czasu do czasu jednak próbuję.33 lata po premierze jego debiutancki dyptyk ""Stankiewicz. Powrót"" ponownie ukazuje się nakładem PIW-u. Odwołujące się do powstania styczniowego, ale osadzone w realiach rosyjskiej wojny domowej powieści zachwycają wyrazistą narracją i dziewiętnastowiecznym sposobem opowiadania. Dziś nawet bardziej niż kiedyś, bo nie jest to dokładnie ta sama książka. Rylski poddał swój debiut ponownej redakcji i wprowadził autorskie poprawki. W końcu nie na darmo krytycy nazywają go alchemikiem słowa.
W ciągu niespełna czterech miesięcy od premiery piosenkę Adele Hello wywołano w serwisie internetowym YouTube ponad miliard razy, album zaś, na który utwór ten trafił, znalazł na całym świecie ponad 15 milionów nabywców. Dane tego typu – a można przytaczać je bez końca – potwierdzają, że we współczesnej kulturze muzycznej pozycję dominującą zajmuje obszar, który określa się mianem muzyki popularnej. Ale do to właściwie jest muzyka popularna? Co ją wyróżnia? Gdzie przebiegają jej granice? Czy ma ona własną, choćby płynną, tożsamość? Na te pytania próbuje odpowiedzieć autor.
Od autora: `Tych siedem tekstów zostało napisanych, opublikowanych lub wygłoszonych między 1979 a 1985 rokiem. Mimo ich różnego rodowodu, pisałem je z myślą, że któregoś dnia złożą się na jedną książkę. Książka powstała w 1986 roku.`
Autorka wydanej w serii Spojrzenia Kawiarni Saratogi, niemiecka pisarka Malin Schwerdtfeger, prezentuje swoją kolejną powieść - barwną sagę rodzinną. Bohaterami jest czwórka dzieci, których ojciec jest archeologiem. Narratorką powieści jest jedna z dziewczynek, która już nie żyje i dzięki `statusowi ducha` - staje się narratorem wszechwiedzącym, zna przeszłość i przyszłość swojej rodziny, potrafi opowiedzieć, co działo się przed tysiącami lat w miejscach, gdzie jej ojciec prowadzi wykopaliska. Klamrę powieści stanowi kilkuminutowy, niemy amatorski film nakręcony przez matkę w Delfach. Ojciec pracował przy tamtejszych wykopaliskach, rodzina często go odwiedzała i miejsce to stało się dla starszych dzieci niezwykle ważnym elementem ich wewnętrznego świata.
Jan Subart (właśc. Stanisław Strasburger) jest pisarzem i menadżerem kultury. Zajmuje się zagadnieniami wielokulturowości, migracji i pamięci zbiorowej. Debiut Subarta „Handlarz wspomnień“ ukazał się również w Libanie i jest pierwszą od dziesięcioleci powieścią polskojęzyczną w przekładzie arabskim. Autor mieszka na przemian w Kolonii, Bejrucie i w Warszawie. Posługuje się również pseudonimem Jonasz Ryba.
""Piękno świata"" to nowy zbiór opowiadań Rafała Wojasińskiego. Autor wprowadza nas w świat prostych zdarzeń, które niepokoją, bo w swej istocie dotyczą spraw ważnych - wiary, poniżenia człowieka, miłości, lęku przed pustką. Proza ta daje wiele nadziei na to, że człowiek niesie w sobie niezwykłość i radość życia, które nie zawsze są uświadomione.
Warszawa lat trzydziestych XX wieku była miastem z pogranicza przeszłości i nowoczesności. Jeszcze świeciły w niej latarnie gazowe, a po kocich łbach jeździły dorożki, wozy towarowe ciągnięte przez perszerony, w większych ulicach hałasowały tramwaje. W tę przeszłość wjeżdżały automobile, sygnalizując swoją obecność dźwiękiem trąbek. Chodniki wypełniał tłum przechodniów, obok ludzi ubranych bogato widziało się kobiety w chustach na głowie, mężczyzn w czapkach maciejówkach, brodatych żydów w chałatach. Architektura Warszawy tamtych lat prezentowała się imponująco. Profesor Marek Kwiatkowski, były dyrektor Łazienek Królewskich i znakomity varsavianista, poznawał miasto już jako mało chłopiec, chodząc na spacery z rodziną. Dzisiaj swoją imponującą wiedzą dzieli się z czytelnikiem, zabierając go na spacer po nieistniejących już zakątkach i ulicach, opowiadając historie domów ukryte w archiwaliach i historie mieszkających w nich ludzi. Jego gawędy o Warszawie to piękna rekonstrukcja dawnej Warszawy, jej ulic, placów i budynków, po których pozostał ślad jedynie na fotografii lub rysunku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
