Książka „Na tropie fortepianów” to detektywistyczna podróż śladami historycznych instrumentów dla czytelników w wieku 10-12 lat. Publikację wypełniają zagadki, łamigłówki i kreatywne zadania, których rozwiązania składają się na historie pięciu tajemniczych fortepianów.
Czytelnicy będą musieli m.in. odnaleźć zagubioną nogę fortepianu, ułożyć drzewo genealogiczne ulubionego instrumentu Chopina, rozszyfrować wiadomości od jego budowniczych czy zaprojektować swój własny fortepian.
Redaktorem merytorycznym książki jest prof. Benjamin Vogel.
„Wybierz się z nami w podróż śladami historycznych fortepianów – takich, które pamiętają czasy, gdy żył i tworzył Fryderyk Chopin. Odkryj wyjątkowe losy tych instrumentów.
Podczas naszej podróży odwiedzimy cztery europejskie stolice, poznamy wiele wybitnych postaci z czasów dawnych, niedawnych i całkiem współczesnych, będziemy przedzierać się przez labirynty szyfrów i zagadek, a także szukać zagubionych fortepianowych nóg i dźwięków.
Czeka nas wyjątkowa przygoda!”
Joanna Barczuk, Anna Lipiec, Anna Ładecka
Książka Silvii Bruni jest lekturą znacznie przekraczającą skromne ramy zakreślone przez jej tytuł. Bardzo szeroka, rzetelna baza źródłowa tego opracowania daje nam po raz pierwszy wgląd w szczególny charakter włoskiego życia muzycznego od czasów Chopina po okres współczesny. Autorka pozwala nam śledzić fascynujący proces powolnego, ale stałego, wzrostu rangi muzyki Fryderyka Chopina w oczach krytyków i słuchaczy Italii. Przyswojenie i pogłębione zrozumienie twórczości polskiego kompozytora prowadzi włoskich artystów i krytyków kultury w realia często odlegle od naszych doświadczeń. Tym większe staje się zaskoczenie, gdy konkluzje protagonistów polskiego i włoskiego życia artystycznego stają się sobie bliskie.
Odkrywanie cech osobowości Chopina, jego związku z tradycją narodową, stosunku do świata, wreszcie sposobu wyrażenia splotu tych okoliczności w muzyce – wszystko to znajdziemy w pracy Silvii Bruni ujęte w specyficznej dla Włoch formie i stylu. W tym świetle fascynujące stają się wytrwałe, trwające od dwustu lat, poszukiwania związków sztuki Chopina z podstawowymi wartościami włoskiej tradycji artystycznej. Wydaje się, że powinniśmy je dobrze znać, a tymczasem…
Grzegorz Michalski
Mały Józek Elsner nie lubił w swoim życiu trzech rzeczy: szorstkich skarpet, rozgotowanych knedli i skrzeczącego głosu ciotki Marii. Lubił natomiast godzinę trzynastą. To właśnie o tej porze zarzucał na plecy skórzaną teczkę z książkami i wybiegał ze szkoły.
Poznajcie historię Józefa Elsnera (1796–1854) – doskonałego pedagoga, kompozytora i organizatora życia muzycznego, twórcy szkolnictwa muzycznego w Polsce.
Jako uzupełnienie do publikacji jest dostępny zeszyt z zadaniami i łamigłówkami, które pomogą jeszcze lepiej poznać głównego bohatera.
Źródła pamiętnikarskie to kopalnia wiedzy o ludziach i ich czasach. Są one co prawda widzeniem subiektywnym, pokazują bowiem zazwyczaj obraz rzeczywistości widziany poprzez filtr osobowości piszącego, jednak zwykle zawierają jakąś część prawdy „obiektywnej” o opisywanych osobach i zdarzeniach.
Fryderyk Chopin trwale zapisał się w pamięci setek osób, które znały go osobiście bądź tylko zetknęły się z nim przelotnie, a których spora część pozostawiła po sobie pamiętniki, listy, dzienniki i relacje. Wspomnienia te, zestawione z innymi, pozwalają zbliżyć się do obrazu Chopina, który będzie w miarę „prawdziwy”, to jest pokaże nam, jaki naprawdę był artysta, lub – przynajmniej – jakim go postrzegano. Ze względu na ich subiektywność, wspomnienia jednych nie zawsze są zbieżne z widzeniem innych osób. Ale to właśnie zestawienie rozmaitych spojrzeń na Chopina stanowi o bogactwie i wartości tych źródeł.
Publikacja Wspomnienia o Chopinie gromadzi relacje i wspomnienia na temat Chopina i jego bliskich autorstwa osób różnego pochodzenia i statusu: od Władysława Mickiewicza do służącego Jana. Książka stanowi niezwykłe źródło kontekstowe, które pozwala potwierdzić, uszczegółowić lub obalić utrwalone, a nieprawdziwe zdarzenia z biografii polskiego mistrza
Jest to angielska wersja publikacji Ignacy Jan Paderewski. Listy. Korespondencja kompozytora stanowi świadectwo jego żywego intelektu i nietuzinkowej osobowości. Na kartach listów artysta relacjonował m.in. przebieg swych studiów kompozytorskich i pracy twórczej, dlatego też nierzadko są one jedynym źródłem informacji na temat nieznanych wcześniej czy też niezachowanych do naszych czasów kompozycji […]. Treść listów artysty ujawnia także wiele interesujących faktów o współczesnych mu osobach, w tym wybitnych muzykach, kompozytorach, wykonawcach i pedagogach.
Z zachowanych dokumentów wyłania się złożony portret psychologiczny człowieka, który z pełną determinacją – pomimo rozlicznych przeciwności – kreuje swój artystyczny los. Droga Paderewskiego wiodła od mało satysfakcjonującej – w jego mniemaniu – działalności pedagogicznej, poprzez niekwestionowane i szczególnie przezeń upragnione osiągnięcia kompozytorskie, do zapewniającej mu fortunę kariery uwielbianego przez tłumy wirtuoza.
ze Wstępu, Małgorzata Perkowska-Waszek
tłum. John Comber
The composer’s correspondence attests to his keen intellect and remarkable personality. In his letters, Paderewski writes about such things as his composition studies and creative work; hence they are not infrequently the sole source of information about such previously unknown or lost compositions [...]. The contents of the letters also reveal many interesting facts about the composer’s peers, including outstanding musicians, composers, performers and teachers.
Emerging from these documents is a psychological portrait of a man who, despite numerous setbacks, forged his artistic destiny with the utmost determination. Paderewski’s path led from teaching work that gave him little satisfaction, through his undeniable compositional achievements, which he particularly craved, to the career of a virtuoso loved by the crowds, which made his fortune.
from the Introduction, Małgorzata Perkowska-Waszek
Frycek ma przed sobą wielkie wyzwanie. Nadchodzi dzień jego pierwszego publicznego koncertu. Co jeśli małemu pianiście poplączą się ręce lub klawiatura zacznie robić mu psikusy? Sprawdźcie, jak Frycek poradził sobie z tremą i jaką radę miała dla niego mama. Mały Chopin to seria krótkich historyjek powstałych z inspiracji barwną biografią najwybitniejszego polskiego kompozytora, Fryderyka Chopina. Opowieści te chociaż umiejscowione w przeszłości są wciąż aktualne, a Frycek z pewnością sprawdzi się w roli kolegi każdego dziecka!
Oddajemy w ręce Czytelników drugi tom naszej cyklicznej publikacji zbiorowej zatytułowanej Długi wiek XIX w muzyce. Pytania – problemy – interpretacje.
Idea tej serii, zainicjowanej w roku 2020, zrodziła się w gronie organizatorów ogólnopolskich „Sympozjów historyków muzyki XIX wieku”, odbywających się od 2019 r. Nasze założenia pozostają od początku niezmienne: pragniemy, by każdy wolumin zawierał nie tylko najwybitniejsze prace będące pokłosiem naszych corocznych obrad (których wstępne wersje zaprezentowane zostały w postaci referatów), ale chcielibyśmy także publikować artykuły zgłaszane niezależnie od konferencyjnych programów przez przedstawicieli szeroko pojętego polskiego środowiska tzw. diznewiemistów muzycznych, pozytywnie nam zarekomendowane przez kompetentnych recenzentów. Nasze zaproszenie do współpracy kierujemy zwłaszcza w stronę badaczy młodych, rozpoczynających swoją ścieżkę kariery naukowej. To właśnie ich optymizm, niespożyta energia, szczere zaangażowanie i ogromny entuzjazm od początku pomagają w urzeczywistnianiu wszystkich naszych oddolnych inicjatyw.
Pomimo dużej rozpiętości problemowej i niejednorodnego podglebia metodologicznego prac, które złożyły się na całość niniejszego tomu – czemu towarzyszy różnorodność naukowych i pisarskich temperamentów poszczególnych autorów – układ książki zdaje się odzwierciedlać cztery najistotniejsze kierunki badań obierane w ostatnich latach przez polskich diznewiemistów muzycznych. Oczywiście, z uwagi na przypadające w roku 2021 obchody związane ze stuleciem śmierci Władysława Żeleńskiego, o treści pierwszej części naszej publikacji zadecydowały poniekąd względy rocznicowe.
Postać Żeleńskiego – kompozytora, dyrygenta, krytyka i publicysty, zasłużonego pedagoga warszawskiego Instytutu Muzycznego, późniejszego pomysłodawcy, założyciela i wieloletniego dyrektora krakowskiej uczelni muzycznej – scala bowiem symbolicznie cztery prace otwierające książkę, poświęcone życiu i twórczości autora Goplany oraz jego trzech współczesnych: Henryka Melcera-Szczawińskiego, a także Zygmunta Stojowskiego i Henryka Opieńskiego. Dwaj ostatni wyszli zresztą ze „szkoły Żeleńskiego”, toteż związani są ze swym mistrzem dyskretną, a zarazem bardzo mocną i – jak się okazuje – wyjątkowo trwałą nicią pokrewieństwa artystycznego.
Mamy nadzieję, że lektura treści, które włączyliśmy do niniejszej książki, okaże się dla Czytelnika wystarczająco ciekawa, by prześledził z niesłabnącą uwagą całość od pierwszej do ostatniej strony. Jesteśmy głęboko przekonani, że prezentowane artykuły, pomimo swej różnorodności tematycznej i metodologicznej, staną się dla Czytelników źródłem wielu inspiracji, a w przyszłości stanowić będą zachętę do konstruktywnego i zaangażowanego – oby jednak pozbawionego nadmiaru emocji, co zdarzało się przecież w trakcie naszych sympozjów – naukowego dialogu z autorami.
Oto długo wyczekiwana, nowa wersja jedna z najbardziej podstawowych pozycji w chopinologii. Wraz z Polskim Wydawnictwem Muzycznym prezentujemy trzecie wydanie książki profesora Mieczysława Tomaszewskiego Chopin. Człowiek – dzieło – rezonans w redakcji Kamili Stępień-Kutery. Dzięki skrupulatnej pracy redaktorskiej książka ta zyskuje nowe życie nie tylko dla rzeszy naukowców i studentów, którzy będą po nią sięgali w ramach przyswajania najbardziej podstawowych zagadnień związanych z Fryderykiem Chopinem, ale także szerokiego grona melomanów, dla których również będzie to pozycja obowiązkowa.
Chopin and his Critics (1918–1939). An Anthology jest kontynuacją tomu Antologii obejmującej okres do pierwszej wojny światowej (2 wydania: obcojęzyczne i polskie, 2011) i ten sam zakres geograficzny – Polskę, Rosję (ZSRR), Niemcy, Francję, Anglię. Mimo iż dotyczy tylko 20 lat międzywojennych, materiał jest bogaty i problemowo zróżnicowany. Jeśli chodzi o estetyczną ocenę dzieła Chopina, to uległa ona znacznemu pogłębieniu, m.in. dzięki rozwojowi muzykologii, co zaowocowało badaniami biograficznymi, pierwszym wydaniem listów kompozytora oraz analizą jego stylu, zwłaszcza w aspekcie melodyki i harmoniki. Chopin równorzędnie z Beethovenem i Wagnerem zyskał w krytyce pozycję jednego z największych twórców, którzy zrewolucjonizowali muzykę XIX wieku. Niemcy nazywali go duchem pokrewnym Bachowi, Francuzi – prekursorem modernizmu, Anglicy – zauważali klasyczne mistrzostwo warsztatowe, a Polacy i Rosjanie podkreślali narodowość, ale i bogactwo wartości uniwersalnych.
Publikacja przeznaczona jest dla odbiorców zagranicznych, toteż teksty pozostają w językach oryginalnych, tzn. we francuskim, niemieckim i angielskim. Części Antologii poświęcone Rosji i Polsce w całości zostały opublikowane w języku angielskim.
Ignacy Jan Paderewski (1859 lub 1860–1941) był niewątpliwie jedną z najwybitniejszych postaci swoich czasów. Po zakończeniu I wojny światowej, kiedy istnienie niepodległej Polski przeszło ze sfery marzeń do rzeczywistości, postrzegany był już nie tylko jako wielki artysta, ale także – jako symbol odrodzenia ojczyzny. W czasach II Rzeczypospolitej mawiano, że „Paderewski wygrał Polskę na fortepianie”. Ale obok muzyki naturalnym narzędziem w jego działalności patriotycznej i niepodległościowej było słowo […].
Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, ma na celu popularyzację myśli i dokonań Ignacego Jana Paderewskiego – artysty, patrioty i męża stanu, współtwórcy polskiej niepodległości. Jego przemówienia i odezwy stanowiły ważny instrument w walce o wolność i suwerenność narodu, a po wojnie – w żmudnym procesie kształtowania demokratycznego państwa polskiego.
Ze Wstępu Justyny Szombary
Książka prezentuje polskich biografów Fryderyka Chopina, tworzących w XIX wieku. Autorka w sposób syntetyczny przedstawia podejście ówczesnych autorów, m.in. Józefa Sikorskiego, Ferdynanda Hoesicka czy Maurycego Karasowskiego. Choć sylwetki tych twórców w refleksji chopinologicznej są dobrze znane, to publikacja Magdaleny Dziadek uzupełnia istotną lukę przekrojowego ujęcia polskich biografów Chopina. „Mając dziś możliwość spoglądania na Chopina i jego muzykę z odleglejszej perspektywy, zdobywamy się […] na tworzenie wielkich syntez. […] Prace te nie powstałyby, gdyby nie wysiłek XIX-wiecznych biografów i krytyków. Z pewnością ich dorobek w pewnym sensie się zestarzał – nie sposób dziś szczerze poddać się potokowi sentymentalizmu, w którym toną dywagacje Karasowskiego, Kleczyńskiego, Tarnowskiego, Przybyszewskiego, Hoesicka czy Strzeleckiego. Roniąc łzy nad tragicznym losem naszego wielkiego kompozytora, uchronili oni wszakże dla potomnych ogromną część chopinowskiego dziedzictwa […]”
fragment Wstępu
Praca, którą oddaję Czytelnikom, powstała w 2004 roku jako dysertacja doktorska w Instytucie Muzykologii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Książkę dedykuję Koleżankom i Kolegom z Zakładu Muzykologii Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk oraz Uczestniczkom i Uczestnikom Forum Badaczy i Entuzjastów Muzyki XIX wieku.
Grzegorz Zieziula
od Autora
Tytułowy „słuch metafizyczny” to władza poznawcza. Jego posiadacz wcale nie musi być obdarzony słuchem muzycznym ani pamięcią muzyczną. Może się nawet uważać za muzycznego ignoranta, lecz mimo to dostrzegać, że muzyka darowuje słuchaczowi krótki przebłysk zrozumienia sensu życia. W muzyce kryje się matematyka, mistyka, tęsknota za odnalezieniem przedustawnego porządku świata, ale i szaleństwo. Eseje Anny Chęćki prowadzą przez gąszcz muzycznych dreszczy, stawiając drogowskazy, które pomagają uporządkować własne emocje dzięki trwaniu w bezsłownej myśli muzycznej, a jednocześnie dowodzą, że niewyrażalne doświadczenie estetyczne można oblec w ściśle przylegającą do niego tkankę słów. Autorka polemizuje ze współczesnymi filozofami muzyki, poszukuje równowagi między tym, co w sztuce dźwięków drastyczne i gnostyczne, wsłuchuje się w poezję i prozę noszącą ślady metafizycznego nasłuchiwania (jak Podróż zimowa Stanisława Barańczaka czy Buddenbrookowie Tomasza Manna). Doprowadza do dialogu humanistyki z naukami przyrodniczymi, zastanawiając się nad anatomią muzycznej ekstazy i miłosnym dyskursem neuroprzekaźników. Oddaje także hołd wykonawcom muzyki klasycznej, zajmując się wirtuozerią jako transgresją cielesności, konkursową rywalizacją (Konkurs Chopinowski), a nawet zawodowymi chorobami muzyków. Diagnozuje kryzys pisania i mówienia o muzyce, oferując Czytelnikom lek na muzykognozę i na estetyczny strach przed lataniem.
Unikalna edycja antologii krytyki muzycznej o Chopinie i jego dziele od czasów życia kompozytora do I wojny światowej jest świadectwem recepcji zarówno osobowości jak i fenomenu twórczości Chopina w 5 krajach europejskich – Polsce, Rosji, Francji, Wielkiej Brytanii i Niemczech.
Antologia krytyki muzycznej poświęconej Chopinowi w XIX w. jest potrzebna ze względów poznawczych, porównawczych, dydaktycznych i badawczych dla szerokiego środowiska naukowego – humanistycznego, muzycznego i wielkiej rzeszy melomanów, krytyków, publicystów. Idea ta spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem w międzynarodowym środowisku muzycznym i muzykologicznym.
Publikacja przeznaczona jest dla odbiorców zagranicznych, toteż teksty pozostają w językach oryginalnych, tzn. we francuskim, niemieckim i angielskim. Części Antologii poświęcone Rosji i Polsce w całości zostały opublikowane w języku angielskim.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
