Gdzie liturgia Kościoła ma swój początek? W jaki sposób Duch Święty działa w niej i wpływa przez nią na wierzących w Chrystusa? Jak przeżywać celebracje liturgiczne, by karmić się ich sycącymi treściami? Niektórzy dzielą swoje uczestnictwo w liturgii na dwa okresy: do momentu poznania teologii Jeana Corbona i po zaznajomieniu się z nią. Jego klasyczne dzieło na jej temat jest bowiem niezwykłą medytacyjną podróżą w głąb misterium. Francuski teolog – czerpiący obficie z Pisma Świętego oraz z bogactwa Tradycji chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu – otwiera przed czytelnikami nieznane wcześniej horyzonty. Podpowiada, jak przeżywać uczestnictwo w Eucharystii, by owocowało ono miłością i żywą relacją z Chrystusem oraz uwrażliwiało na bliźnich. Corbon opiera swoją narrację na apokaliptycznym symbolu wody życia. Każdy rozdział książki przybliża stopniowo do tajemnicy boskiej krynicy, przypominając, że strumień wypływający ze zdroju, którym są Ojciec, Syn i Duch Święty, ma moc, by orzeźwiać, oczyszczać i regenerować siły spragnionych ludzi. Wierzę, że ta książka trafi do tych, którzy już o Jeanie Corbonie słyszeli, jak i do tych, którzy jeszcze nigdy nie mieli okazji spotkać się z jego myślą. Dla jednych i drugich powinny to być niezwykłe spotkania. Ks. dr Krzysztof Porosło Jean Corbon (1924–2001) – francuski teolog, kapłan Kościoła melchickiego, który od roku 1956 na stałe mieszkał w Libanie. W swoich badaniach naukowych koncentrował się na temacie liturgiki i ekumenizmu. Napisał czwartą sekcję Katechizmu Kościoła Katolickiego poświęconą modlitwie chrześcijańskiej.
Modlitwy eucharystyczne - serce chrześcijańskiej liturgiiNa otrzymane od Boga dary człowiek może odpowiedzieć przede wszystkim wdzięcznością i uwielbieniem. Najpiękniejszym wyrazem naszego dziękczynienia jest Eucharystia, stanowi ona również okazję do tego, by wielbić Trójcę za Jej miłość do każdego człowieka. Modlitwy eucharystyczne określają mszę świętą właśnie jako "ofiarę uwielbienia".Sercem Eucharystii jest modlitwa eucharystyczna, w której przez wypowiadane słowa Chrystus ofiaruje się Ojcu, a my wraz z Nim ofiarujemy Bogu swoją wolność, czyli samych siebie, całe nasze życie. Toteż nasze podstawowe działanie w liturgii powinno zmierzać do zjednoczenia naszej ofiary z ofiarą Jezusa, abyśmy się do Niego upodobnili, abyśmy się stali na Jego kształt.Autorzy tekstów zawartych w kolejnym tomie serii "Mysterium Fascinans" poszerzają spojrzenie na historię i teologię modlitw eucharystycznych, począwszy od najstarszej, jaką jest Kanon Rzymski. Odnoszą się również do nowych, które zostały skomponowane po Drugim Soborze Watykańskim. Sięgają także do tradycji bizantyjskiej oraz hiszpańsko-mozarabskiej. Każdy, kto pragnie zgłębiać tajemnicę Eucharystii i żyć nią na co dzień, znajdzie w ich rozważaniach słowa, które nakarmią serce i otworzą jeszcze bardziej na zdziwienie nad tajemnicą Boga wiecznego, żywego i prawdziwego.
Uczestnictwo w liturgii ma – poza aspektem duchowym – również wymiar cielesny. Umożliwia ono udział w życiu Trójcy Świętej poprzez konkretne środki wyrazu: od wykonania znaku krzyża, przez wstawanie, śpiewanie, klękanie aż po spożywanie Eucharystii – spotkanie z Chrystusem, Oblubieńcem Kościoła i każdej duszy. Głębokie zrozumienie myśli liturgicznej autora opiera się na teologii ciała Jana Pawła II, zgodnie z którą Bóg stworzył człowieka z miłości i do miłości jako istotę o naturze oblubieńczej. Cooper ukazuje duchowy wymiar cielesności w taki sposób, by pomóc zbliżyć się do tajemnicy tego, co rzeczywiście dzieje się w liturgii. Łączy spostrzeżenia Karola Wojtyły ze współczesnym namysłem liturgicznym. Teologia ciała św. Jana Pawła II, która winna być znakiem rozpoznawalnym jego pontyfikatu, w Polsce nadal nie jest dobrze znana. Znacznie większym uznaniem i popularnością cieszy się ona w Stanach Zjednoczonych. Dlatego bardzo się cieszę, że polskiemu czytelnikowi zostanie przybliżona kolejna z anglojęzycznych pozycji popularyzujących ten wymiar nauczania papieża. Moją radość pogłębia jeszcze fakt, że Adam G. Cooper przekuł papieskie przemyślenia w opowieść o kulcie Bożym, pokazując, jak niesamowicie ważne są nasze ciała w celebrowaniu i przeżywaniu boskiej liturgii. ks. dr Krzysztof Porosło Adam G. Cooper – teolog, wykładowca, autor książek i artykułów naukowych głównie z zakresu teologii ojców Kościoła. W swoich badaniach koncentruje się na deifikacji i teologii ciała. Posiada doktoraty z patrystyki i teologii współczesnej uzyskane na Uniwersytecie w Durham w Wielkiej Brytanii oraz w Papieskim Instytucie Jana Pawła II na Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.
Liturgia jest zwornikiem łączącym monumentalny gmach filozofii i teologii św. Tomasza z AkwinuKsiążka ks. Tomasza Gutowskiego stanowi podróż do źródeł myśli Doktora Anielskiego na temat chrześcijańskiego kultu. Autor, odwołując się do kluczowych tekstów świętego z Akwinu, ukazuje istotę jego myśli liturgicznej. Poznając ją, odkrywamy, że nie jest ona odległą teorią, ale może mieć przełożenie na życie duchowe każdego wierzącego.Akwinata uwyraźnia, że liturgia prowadzi do zjednoczenia z Bogiem, które zaczyna się tu i teraz, a nie w jakiejś bliżej nieokreślonej przyszłości. Przekonuje również, że świat nie jest wcale podzielony linią demarkacyjną między sacruma profanum. Przeciwnie - Kościół i każdy chrześcijanin może całą rzeczywistość czynić miłą Bogu i Jemu poświęconą.Refleksje, jakie czytelnik znajdzie w tej książce, nie są formą archeologii liturgicznej (...) Konfigurując katolicką pobożność eucharystyczną (...) trzeba wracać do świadomości sprawowania kultu chrześcijańskiego i tego, czym się on charakteryzuje, czego się domaga i co z sobą niesie. Jeśli tego szuka czytelnik w tekstach wielkich mistrzów teologii, którzy dlatego właśnie nie są po prostu ekspertami, ale mistrzami, bo chcą nie tyle wygrać dyskusję, co odsłonić prawdę z jej wszystkimi wymaganiami, to znajdzie w św. Tomaszu z Akwinu kogoś takiego.Ze wstępu ks. Piotra RoszakaKsiądz Tomasz Gutowski - pochodzi z Brodnicy. Święcenia kapłańskie przyjął w 2022 roku i jest prezbiterem diecezji toruńskiej. Przez rok pełnił funkcję wikariusza w parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Grudziądzu. W 2023 roku rozpoczął studia specjalistyczne na Papieskim Instytucie Liturgicznym w Rzymie. Jego zainteresowania dotyczą zarówno poszczególnych dziedzin nauk teologicznych - takich jak liturgika, teologia dogmatyczna czy biblistyka, jak również myśli św. Tomasza z Akwinu. Jest inicjatorem i współtwórcą Ośrodka Liturgicznego Mysterium Fidei w Toruniu.
Słyszymy je w czasie każdej Eucharystii. Zbiera się w nich prośby kapłana i ludu w jedną wielką intencję skierowaną do Boga. Potwierdzamy je chóralnym „Amen”… Kolekty. Te – niepozorne w swojej oszczędnej formie i zwięzłej treści – modlitwy umykają czasem naszej uwadze podczas mszy świętej. Tymczasem warto smakować duchowo każde misternie dobrane w nich słowo, ponieważ kryją w sobie bogactwo tradycji Kościoła oraz kwintesencję chrześcijańskiego przesłania. Pomagają także wyrazić to, czego często w naszych skromnych prośbach nie potrafimy ująć w słowa, uświadamiając na nowo, że hojność Boga przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Niego. Autor zatrzymuje się nad tekstami kolekt niedziel i uroczystości Pańskich – zarówno nad ich pochodzeniem, jak i historią stosowania. Pozostawia ponadto duchowy komentarz, będący zaproszeniem do osobistej medytacji nad tekstami modlitw liturgicznych, które mogą inspirować modlitwę osobistą. Boże, Ty jednoczysz serca Twoich wiernych w dążeniu do Ciebie, daj swojemu ludowi miłować to, co nakazujesz i pragnąć tego, co obiecujesz, abyśmy wśród zmienności świata tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości. (Kolekta 21. niedzieli zwykłej) Ksiądz Maciej Zachara – marianin, absolwent Papieskiego Instytutu Liturgicznego w Rzymie; pracuje w duszpasterstwie parafialnym i jest wykładowcą liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Marianów w Lublinie; autor publikacji głównie popularyzatorskich na różne tematy związane z liturgią.
Dlaczego na Zachodzie czyni się znak krzyża od lewej do prawej strony? W jakich okolicznościach przed chrześcijaństwem używano zawołania Kyrie eleison? Co miał na myśli Jezus, mówiąc o ciele i krwi? Czy podczas Modlitwy Pańskiej wierni mogą rozkładać ręce, podobnie jak robi to celebrans? Czego nie powinno się głosić z ambony?Jeśli chce się autentycznie doświadczyć liturgii, to warto jak najlepiej ją poznać. Powyższe pytania to tylko nieliczne spośród tych, na które odpowiadają autorzy Modlić się mszą świętą. Tomasz Grabowski OP, Dominik Jurczak OP, ks. Krzysztof Porosło, ks. Piotr Roszak i ks. Maciej Zachara MIC specjaliści w dziedzinie liturgii przeprowadzają przez wszystkie części mszy świętej. Zwięźle opisują najdrobniejsze jej aspekty, które często umykają uwadze podczas zwykłego niedzielnego nabożeństwa, a których docenienie pozwala o wiele głębiej przeżyć liturgię. Obok kwestii ponadczasowych dotykają również spraw głęboko aktualnych, takich jak przyjmowanie komunii świętej na rękę czy dopuszczanie kobiet do posług lektoratu i akolitatu.Nie chodzi o to, aby modlić się w czasie liturgii, jakby jedną rzeczą było wypełnianie rytuału, a drugą modlitwa, o którą trzeba niejako zawalczyć w międzyczasie. Rzecz w tym, żeby modlić się liturgią, a więc tak wypowiadanymi słowami modlitw, jak śpiewami, gestami i postawami ciała wszystkimi zmysłami zaangażowanymi w odbiór bogactwa liturgicznych symboli.
Pełne, świadome i czynne uczestnictwo w liturgii nie polega na gorliwym, ale jedynie zewnętrznym odprawianiu wszystkich rytuałów. Nie polega ono na wykonywaniu odpowiednich gestów, mówieniu, śpiewaniu i robieniu wokół siebie szumu, ale na zanurzeniu własnej wyobraźni, a także całego ciała, w historię zbawienia, którą objawia nam liturgia.Pragnienie, aby liturgia obejmowała wszystkie aspekty naszego życia małżeństwo, rodzinę, pracę, edukację, politykę, czas wolny może wydawać się idealistyczne. W rzeczywistości taki stan rzeczy jest całkowicie osiągalny. Timothy O'Malley proponuje, aby spojrzeć na przebieg mszy świętej w inny sposób niż dotychczas czynnie uczestnicząc w dziele nowej ewangelizacji. Nie ogranicza się do teoretycznych rozważań, ale daje praktyczne rady dotyczące m.in. rozeznawania, z których mogą skorzystać zarówno świeccy, jak i duchowni.Realizowanie misji nowej ewangelizacji, będącej zadaniem każdego chrześcijanina, ułatwi osiągnięcie właściwego celu liturgii, którym jest aktywne uczestniczenie w Bożej miłości oraz praktykowanie sztuki ofiarnej miłości na wzór Chrystusa. Jednocześnie przyczyni się do odnowienia osobistej relacji z Bogiem.Timothy P. O'Malley amerykański teolog i liturgista. Pełni funkcje dyrektora Centrum Liturgii oraz dyrektora ds. nauki na Uniwersytecie Notre Dame w South Bend. Doktorat z teologii uzyskał na Boston College za pracę na temat myśli św. Augustyna i jej wpływu na formację liturgiczną. W swoich badaniach koncentruje się na teologii liturgiczno-sakramentalnej, małżeństwie i rodzinie, katechezie i duchowości.
Najwyższy czas, aby nasza formacja szła w głąb. Romano Guardini dostrzegał w liturgii to, co II Sobór Watykański określił jako „fons et culmen” – „źródło i szczyt” życia Kościoła i każdego chrześcijanina. Liturgia i formacja liturgiczna to znamienite dzieło podsumowujące jego dorobek pisarski. Jako ceniony duszpasterz nie zatrzymuje się w nim jedynie na poziomie teoretycznych rozważań, ale daje praktyczne wskazówki istotne w procesie kształtowania liturgicznej wrażliwości wiernych. Wyraża także przekonanie, że w formowaniu do liturgii chodzi przede wszystkim o rzeczywistość, która powinna obejmować całego człowieka. Człowieka, który „z sercem i duchem, z ciałem i duszą staje przed Bogiem w czynności i modlitwie liturgicznej, i wielkie formy przeszłości wypełnia nowym życiem”. Nie jest to książka o tym jak pojmować liturgię; nie jest to zapis konferencji na temat historii liturgii. To książka o tym, jak we współczesnym człowieku obudzić zdolności do wyobrażania i do widzenia tego, co niedotykalne i niewidzialne; to wołanie o przywrócenie aktom liturgicznym ich wewnętrznej zdolności i siły. Ze wstępu Dominika Jurczaka OP Romano Guardini (1885–1968) – niemiecki duchowny katolicki, teolog i filozof pochodzenia włoskiego. Joseph Ratzinger uważał go za jednego z prekursorów Vaticanum II. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę naukową i popularyzatorską. W roku 2017 rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
