Tytuł tomu nie tylko odsyła do wiersza Stanisława Barańczaka Aria: awaria z Chirurgicznej precyzji (1998) oraz ostatniego z rozdziałów, które składają się na tę książkę, lecz także podkreśla nieoczywisty status arii. To operowy szlagier, centralny punkt scen i aktów, fragment najbardziej rozpoznawalny, ale i specyficznie awaryjny, skoro potrafi przyćmić pozostałe elementy operowej struktury. Potraktowanie arii jako autonomicznej jednostki, dla potrzeb rozmaitych porównań możliwej do wyabstrahowania z całości , prowadzi do odczytań podążających niejako wbrew głównemu nurtowi praktyki interpretacji opery - jako dzieła integralnego. Poszczególne rozdziały zestawiają ze sobą arie i śpiewających je bohaterów z dzieł odległych stylistycznie, choć o podobnej tematyce, arie różnotematyczne, a jednak pełniące zbliżone funkcje w różnych operach, przepojone analogicznymi afektami lub też wykorzystywane jako podstawa innych dzieł muzycznych i literackich. W kalejdoskopie zbliżeń aria okazuje się szczególnie wdzięcznym obiektem zachwytów słuchaczy i analiz literackich.Rozdziały składające się na publikację są obszernymi studiami interpretacyjnymi, podbudowanymi szerszymi kontekstami teoretycznymi i historycznymi, stanowiąc równocześnie formę ujęć komparatystycznych. () Wartością książki jest nie tylko możliwość zapoznania się z interpretowanymi cechami arii, ale także prezentacja nowych ujęć badawczych, co w przypadku wciąż rozwijających się subdyscyplin w polskiej nauce - operologii i librettologii - jest bardzo ważne. Książka "Aria: awaria ". Studia o arii operowej to bardzo cenna publikacja, sprawiająca satysfakcję czytelniczą nie tylko odbiorcom zainteresowanym operą.Z recenzji prof. dr hab. Anny Wypych-GawrońskiejPodstawową wartością monografii jest spojrzenie na jeden wybrany aspekt dzieł operowych - arię. Mogłoby się to wydawać ograniczeniem problematyki, jednak w ujęciu Autorki aria okazuje się kluczowym elementem opery, umożliwiającym dokonanie wielu analiz i interpretacji o charakterze porównawczym. Fascynujące są te interpretacje, pokazujące rozmaite sposoby funkcjonowania arii w poszczególnych obiegach kultury; nie sposób nie zachwycić się erudycją Autorki, znawstwem opery i jej kontekstów. Tę wartość publikacji doceni z pewnością każdy czytelnik, niezależnie od jego wykształcenia czy profilu zawodowego.Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Daniela Golianka
Charyty – radość, wdzięk, optymizm to książka, której tematyka dotyczy pojęć i zjawisk obecnych w kulturze, symbolizowanych przez greckie Charyty (rzymskie Gracje). Pojęcia te i zjawiska pojawiają się w różnych dziedzinach życia i twórczości; jednoznacznie łączy je pozytywny charakter – stosunkowo, jak mogłoby się wydawać, rzadszy w sztuce i literaturze od pesymistycznego.
I tak Charyty symbolizować mogą radość – postawę psychiczną prezentowaną w ich dziełach przez poetów, muzyków, malarzy, a także filozofów. Optymizm – postawę filozoficzną bądź życiową, opartą na racjonalnym lub emocjonalnym pozytywnym stosunku do rzeczywistości. I wreszcie wdzięk – najtrudniej, również w sztuce, definiowalny przymiot – cechę stosunkowo łatwo rozpoznawalną, lecz trudną do zdefiniowania.
Teksty zamieszczone w książce, autorstwa badaczy różnych specjalności, dotyczą zagadnień i zjawisk obecnych w szeroko rozumianej kulturze, a także w konkretnych dziełach literackich, malarskich, filmowych, filozoficznych. W pierwszym rzędzie podejmują one, rzecz jasna, kwestię obecności i znaczenia postaci Charyt w kulturze starożytnej i nowożytnej (malarstwie, rzeźbie, poezji) oraz sensów filozoficznych, etycznych i religijnych wywoływanych przez te postaci, niekiedy związanych ze znaczeniem greckiej χάρις (cháris). Autorzy artykułów rozważają także tematy radości związanej z przedstawieniami Charyt (czasem jako tancerek), optymizmu płynącego z tych i innych wyobrażeń, a także dyskusyjnego i dyskutowanego od najdawniejszych czasów wdzięku, powszechnie przypisywanego Charytom, a stanowiącego wyzwanie nie tylko dla pisarzy, malarzy, rzeźbiarzy i aktorów, lecz również dla estetyków.
Charyty, jak się okazuje, są od starożytności po czasy współczesne nośnym symbolem nie tylko estetycznym i filozoficznym. Ich wizerunki, przymioty oraz ewokowane przez nie sensy odgrywały i odgrywają bardzo ważną rolę w literaturze, sztuce, życiu i rozważaniach artystów i myślicieli różnych epok – czego nie zawsze jesteśmy w pełni świadomi
Książka poświęcona została postaci, twórczości i teoriom Richarda Wagnera oraz ich związkom z kulturą XIX-XXI w., a zwłaszcza artystycznemu rezonansowi, jaki wywołały one w dziełach literackich, w teatrze, malarstwie, filmie, operze, filozofii, niekiedy nawet prowokując reakcje obyczajowe i polityczne. Składające się na tę książkę 11 rozdziałów to studia przypadków omawiające różne formy wagneryzmu: fascynację biografią kompozytora, gatunki literackie inspirowane jego twórczością, wielkie mity, których był popularyzatorem oraz okoliczności jego oszałamiającej kariery. Głównym obiektem zainteresowania jest wagneryzm polski, potraktowany jednak w perspektywie komparatystycznej, na tle dobranych porównawczo przypadków tego zjawiska pojawiających się w literaturze i sztuce europejskiej, a niekiedy także światowej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
