Kochasz go. Ufasz mu. Dlaczego więc się boisz?Dwadzieścia lat temu Dennis Danson został aresztowany i trafił do więzienia za brutalne morderstwo. Jego historia stała się tematem filmu dokumentalnego, który rozpętał burzę w sieci. Internauci dążą do prawdy i uwolnienia niesłusznie skazanego człowieka.Mieszkająca w Anglii Samantha ma obsesję na punkcie sprawy Dennisa. Zaczyna korespondować z nim, dając się zwieść jego urokowi i pozornej życzliwości. Wkrótce potem postanawia porzucić dotychczasowe życie, by wyjść za niego za mąż i walczyć o to, by wyszedł na wolność.Kiedy działania przynoszą zamierzony skutek, Samantha zaczyna odkrywać nowe szczegóły z jego życia, które stawiają niewinność jej męża pod znakiem zapytania.Jednak jak skonfrontować swoje podejrzenia, jak porozmawiać o tym z mężem, skoro nie chce się poznać prawdy?Z wielką przyjemnością przeczytałam tę książkę! Mroczna, frapująca i pełna zwrotów akcji fabuła wciągnęła mnie totalnie i nieustannie zaskakiwała! Daję pięć gwiazdek.C. J. Tudor, autorka KredziarzaAmy Lloyd studiowała język angielski i kreatywne pisanie na Cardiff Metropolitan University. Jej debiutancka powieść Niewinna żona, zdobyła główną nagrodę w konkursie Daily Mail Bestseller Competition i tuż po wydaniu trafiła na listę bestsellerów Sunday Times.
Poor Samantha, the protagonist of The Innocent Wife, gets a lot of stick for being an unlikeable character. She’s got extremely low self-esteem and makes some terrible choices but this is why I found her so interesting to write. I don’t want characters that do exactly what they’re supposed to, what fun is that?!
When Sam and Carrie first meet in the novel they riff on the idea of what a ‘strong woman’ is. There’s a temptation to make every woman character in your novel a kind of role model, a feminist badass who we can all look up to. Or at least to make them ‘likeable’ (*shudder*), relatable and inoffensive.
I’m here to fly the flag for the deplorables. I say, let women be awful too! Aren’t we all a little awful sometimes?
Male characters are allowed to be flawed but we hold women in fiction to a different standard. Take, for example, the way Hannibal Lecter was received when Silence of the Lambs was in cinemas. Some audiences applauded each time he appeared on screen. They revelled in his evil; they loved to be afraid of him.
Compare that to reactions to Amy in Gone Girl. I’ve seen her character called misogynistic and misandrist, depending on which Reddit forum you’re looking at. My own reaction to Amy was one of excitement. ‘Finally!’ I thought, ‘now women can be real villains too. Not an evil stepmother or a Lifetime movie mistress but a bon-a-fide psychopath just out there doing her thing. Progress!’
So I was dismayed to see so many think-pieces devoted to analysing how her character reflects on all women. We accept that Hannibal Lecter is an evil character and we celebrate him but we are afraid to do the same for Amy because, as a woman, she is representative of her gender as a whole.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
