Książka rzuca światło na aktualne dyskusje dotyczące procesów kształtowania się klas społecznych w Polsce, tego, czy i na ile pozycja społeczna wiąże się ze sposobem, w jaki żyjemy: Co lubimy, gdzie bywamy, co nas interesuje? Kto słucha muzyki poważnej, a kto disco-polo? Kto łączy skrajne upodobania? Czy awans społeczny wywołuje zmianę preferencji i nawyków? Czy pochodzenie społeczne ma znaczenie dla tego, co nam się podoba, a może ważniejsza jest szkoła? Odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań znajdzie czytelnik w tej książce. Lektura adresowana jest do przedstawicieli nauk społecznych z takich dyscyplin jak socjologia, antropologia, kulturoznawstwo, psychologia czy pedagogika i do wszystkich zainteresowanych społecznym życiem muzyki. (…)
Mocne strony książki to: solidny warsztat metodologiczny, wszechstronność analiz (od preferencji do praktyk), podejmowanie nowych wątków, takich jak przenikanie się kultur klasowych na skutek ruchliwości społecznej czy wzorów zawierania małżeństw, swoboda w korzystaniu z najnowszych badań z obszaru stratyfikacji kulturowej.
dr Michał Cebula, Uniwersytet Wrocławski
Autorzy operują kategoriami pojęciowymi dobrze osadzonymi w zebranym materiale badawczym. Wskaźniki operacyjne i ich wykorzystanie są znakomicie statystycznie weryfikowane a wyprowadzane tezy nie budzą zastrzeżeń na poziomie spójności i rzetelności analizy. (…) Zaletą zebranego materiału empirycznego jest losowa reprezentatywność danych zgromadzonych na próbie 2007 osób w wieku od 15 roku życia.
dr hab. Adam Bartoszek, prof. Uniwersytetu Śląskiego
Tematyka niniejszej publikacji jest zróżnicowana i bogata, a zarazem spójna. Piotr Bartula pisze o zjawisku ideologii pojmowanej jako „świecka religia”, o historiozofii Augusta Cieszkowskiego, o mesjanizmie i „chciwości absolutu” Hoene-Wrońskiego, o sporach wokół kary śmierci i o własnym stanowisku, które nazywa „teorią testamentową”, o związkach równości i sprawiedliwości, o teodycei i satanodycei, o tragizmiepostaci Makbeta, o nominalizmie i esencjonalizmie oraz ich wpływie na historię, o współczesnym znaczeniu J.S. Milla. Autor posługuje się, wręcz żongluje, różnymi konwencjami: obok tradycyjnego artykułu pojawiają się filozoficzne dialogi, wywiady z żyjącymi i nieżyjącymi postaciami, monologi. Język autora jest precyzyjny, barwny i ostry niczym brzytwa Ockhama, pełen błyskotliwych skojarzeń, obrazowych metafor, gier słownych i paradoksów. Dodatkową zaletą tych esejów jest poczucie humoru Autora, połączone z ironicznym, sceptycznym dystansem.
Z RECENZJI PROF. JACKA BRECZKI
Książka pt. Terapia Pedagogiczna stanowi przegląd wybranych metod stosowanych w terapii pedagogicznej oraz zawiera obszerny materiał metodyczny mogący wzbogacić warsztat pracy terapeutycznej z dziećmi. Znalazły się tutaj rozprawy na temat muzykoterapii i treningu relaksacyjnego, metody Ruchu Rozwijającego, kinezjologii edukacyjnej oraz terapii dzieci z zaburzoną neurodynamiką przez kontakt ze zwierzętami i wiele innych. Scenariusze zajęć zaś zostały opracowane z myślą o pracy z dziećmi przejawiającymi zaburzenia percepcji wzrokowej, słuchowej, z zaburzeniami lateralizacji oraz koordynacji ruchowej. Przedstawiono ponadto propozycje zajęć z dziećmi mającymi trudności z ortografią. Do każdego scenariusza zajęć opracowano pomoce, a w propozycjach zajęć podano przykład ich wykorzystania. Wszystkie pomoce do pracy korekcyjno-kompensacyjnej umieszczone są na dołączonej do książki płytce CD.Książka adresowana jest do pedagogów-terapeutów, rodziców nauczycieli w przedszkolach i szkołach wszystkich szczebli, a także studentów kierunków nauczycielskich.
Autorzy podejmują próbę antropocentrycznego ujęcia bezpieczeństwa kulturowego człowieka w kontekście kryzysu jego tożsamości. Prezentowana praca zawiera wiele ważnych i interesujących analiz tego zagadnienia w ujęciu systemowym. Jednym z problemów podejmowanych w publikacji jest człowiek funkcjonujący w procesie zmiany społecznej. Główna płaszczyzną rozważań są procesy wpisane w ponowoczesność, takie jak: modernizacja społeczna, kultura masowa czy cyberkultura. Procesy globalizacji uwypuklają narcystyczną (egoistyczną) naturę człowieka, objawiającą się odrzuceniem dotychczasowych reguł, wartości i sposobów zachowania.Jest to praca o przejrzystej strukturze, napisana komunikatywnym językiem, wskazującym na dogłębną znajomość omawianych zagadnień. Treści zostały przedstawione z zachowaniem logiki wywodu. Publikacja prezentuje wysokie walory epistemologiczne i stanowi logicznie ułożoną oraz spójną całość. Z pewnością uzupełni deficyt analizy istotnych problemów dotyczących bezpieczeństwa kulturowego człowieka, jego tożsamości i egzystencji.
Na czym polegał fenomen Mirosława Dzielskiego, kultowej postaci opozycji antykomunistycznej? Jak wyglądałaby dziś Polska, gdyby przedwczesna śmierć nie odebrała mu możliwości jej współkształtowania? O jakich lekcjach z jego myśli i działalności nie można zapomnieć?Liberał, działacz polityczny i opozycjonista, w którym, jak podaje anegdota, widziano przyszłego premiera z Krakowa. Filozof i nauczyciel, opiekun i przewodnik nie bez przyczyny nazywany krakowskim Sokratesem. Z wielogłosu jego przyjaciół wyłania się portret osoby, która wyprzedzała epokę, a swoją postawą zmieniła pokolenia.Trudno zmierzyć wpływ, jaki Dzielski wywarł na polską rzeczywistość swoimi pismami oraz wydawaniem liberalnej klasyki. () Największe znacznie przypisuję jego sposobowi inspirowania ludzi działaniom bez narzucania woli, bez prób dyscyplinowania, bez zadęcia; działaniom budzącym zaufanie dzięki jego osobistemu urokowi, kulturze i spokojowi, a nade wszystko popartym prostymi argumentami. Nie da się tego dokładnie zmierzyć. Liczba wszystkich słuchaczy i współpracowników też jest słabo wymierna, natomiast myślę, że co najmniej kilkudziesięciu znaczących ludzi polityki i gospodarki III RP wyniosło ze spotkania z nim idee i pomysły, które dobrze się przysłużyły Polsce Tadeusz Syryjczyk, Posłowie.Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Autor omawia poglądy sześciu filozofów – Nietzschego, Heideggera, Adorna, Deleuze’a, Derridy i Meillassoux – istotne dla próby stworzenia filozofii nadziei radykalnej. Uwzględnia też przemyślenia Blocha, którego pomysłów nie sposób pominąć, oraz Agambena, mimo iż jego propozycja zupełnie nie odpowiada temu, co potocznie kojarzy się z nadzieją. Przedstawia własną, nawiązującą do myśli hermeneutycznej, propozycję zarysu filozofii nadziei radykalnej.
Nadzieja radykalna wydaje się czymś niedorzecznym, gdyż jej spełnienie wykracza poza aktualną zdolność rozumienia. Przekracza znany nam świat, co przypomina sytuację nadziei religijnej. W odróżnieniu od niej nadzieja filozoficzna oczekuje swego urzeczywistnienia w sferze doczesności, choć w sposób, którego nie jesteśmy w stanie precyzyjnie określić, co wcale nie oznacza jej irracjonalności.
In Place of Religion. The Philosophy of Radical Hope
The author discusses the views of six philosophers: Nietzsche, Heidegger, Adorno, Deleuze, Derrida and Meillassoux, which were essential to the attempt to create the philosophy of radical hope. He also explores Bloch’s thoughts, whose ideas cannot be omitted, as well as the works of Agamben, even though his views are not usually associated with hope. He also outlines his own philosophy of radical hope, which refers to hermeneutics.
Marek Aureliusz (121-180) - cesarz rzymski w latach 161-180, a zarazem myśliciel, przyjaciel artystów i filozofów, sam dogłębnie z flfilozofią obznajomiony. Czas jego rządów w Rzymie to w gruncie rzeczy czas rozwoju i spokoju. Czy to przpadkiem nie zasługa jego stoicyzmu, którego najleprzym dowodem, przejawem są właśnie Rozmyślania.Jako stoik był Marek Aureliusz wyznawcą rozumu. Jego filozofia (przedstawiona w tej książce) to hołd złożony rozumowi, przy czym ważna jest też forma przekazu - nie są bowiem Rozmyślania zapisem jakiegoś wykładu, systemtycznie zarysowanym śwaiatopoglądem lecz raczej rodzajem pamiętnika pisanego dla samego siebie. Ot zapisane myśli, jak te: Kto grzeszy, grzeszy przeciw sobie. Kto popełnia nieprawość, wobec siebie samego ją popełnia, bo robi się zły. Często popełnia nieprawość ten, kto czegoś nie robi, nie tylko ten kto coś robi.
Jan Jakub Rousseau (1712-78) - urodzony w Genewie, ale jednak bardziej pasuje do niego określenie zarówno francuski jak i szwajcarski, pisarz i filozof. Autor koncepcji którą można nazwać naturalizmem i to we wszelkich dziedzinach życia *(również społecznego). Przywrócił także znaczenie uczuciom stawiając je w kontrze do intelektualnego czysto rozumowego pojmowania świata. Ważne miejsce w jego filozofii zajmowała etyka, w której ponad wszystkie inne dobra stawiał dobro moralne. W filozofii społecznej (głównie w dziele ""Umowa społeczna) opowiadał się za równością i wolnością i zbliżeniem do natury. ""Wyznania"" to jego bardzo osobista książkaodzwierciedlająca w znacznej mierze charakter Autora - to nie są metodyczne rozważania, ale pełne pasji rozważania, wynikające z jego osobistych marzeń, porywów serca, fantazji.
ak pisze R.J. Hollingdale W La gaya scienza Nietzsche kontynuuje eksperymenty prowadzone w poprzednich książkach, ale są już niej obecne, w postaci zalążkowej, jego najdojrzalsze teorie teoria woli mocy, śmierci Boga, nadczłowieka i wiecznego nawrotu. Ponadto autor nie pozwala ani na chwilę zapomnieć, że zasadniczą przesłanką wszystkich tych eksperymentów jest zniknięcie świata metafizycznego. Obecna edycja to wreszcie nowy przekład, po raz pierwszy w Polsce będziecie mogli zapoznać się z myślą Nietzschego, nie poprzez pryzmat młodopolskich (jak wcześniejsze przekłady) uniesień, lecz w przekładzie oddającym i treść i ducha Nietzschego. Jak pisze tłumacz, Jerzy Korpanty ten przekład to powrót do właściwego, wybranego przez Nietzschego tytułu dzieła, powrót do oryginalnej specyficznej interpunkcji autora, merytoryczne przypisy ułatwiające lekturę, w znaczących przypadkach pozostawianie w nawiasach niemieckich słów oryginału, co pozwala czytelnikowi rozpoznawać gry słowne, w których lubował się Nietzsche. A dodajmy jeszcze za R. Safranskim: Księga ta, którą ukończył na wiosnę 1882 roku, miała opisać krajobraz życia i poznania pod wpływem światła, które Nietzsche ujrzał latem 1881 w Sils Maria. Napisał ją z wielkim polotem, kiedy tygodniami wolny był od dokuczliwych i przygnębiających cierpień ciała, szkicował jej plan podczas słonecznych wędrówek w okolicach Genui, wyznając w niej miłość do różnokształtnego wybrzeża, skał, usłanych willami i altanami wzgórz, widoków na morze. Ta sceneria, w której znajduje udane życie, jest w tej książce wszędzie obecna.Ostrym i łagodnym, grubiańskim i wyrafinowanym, budzącym zaufanie i dziwacznym, brudnym i czystym, głupcem i mędrcem w jednej osobie: tym wszystkim jestem i chcę być, zarówno gołębicą, wężem, jak i świnią!
Historia kosmologii od czasów Einsteina do współczesności napisana przez laureata Nagrody Nobla z fizyki P.J.E. Peeblesa.W tej niezwykle ważnej książce jeden z najbardziej cenionych kosmologów przedstawia niezwykłą osobistą relację o rozwoju tej dziedziny. P.J.E. Peebles brał udział w wielu największych odkryciach, jakich dokonano w ostatnim stuleciu, wnosząc fundamentalny wkład do naszego rozumienia pochodzenia helu i promieniowania mikrofalowego z Wielkiego Wybuchu, rozkładu i ruchów zwyczajnej materii, a także ciemnej materii, które pozwalają wyjaśnić te wyniki. Wychodząc od samych początków tej dziedziny, Peebles opisuje, w jaki sposób uczeni zajmujący się niezależnymi zagadnieniami ostatecznie stworzyli jedną, spójną teorię kosmicznej ewolucji, która okazała się na tyle ciekawa, że z powodzeniem przeszła wymagające testy. Autor przedstawia szczegółowo najważniejsze osiągnięcia - czasem zainspirowane niezwykłą intuicją, a czasem będące dziełem szczęśliwego zbiegu okoliczności - ale również ślepe zaułki i niezbadane szlaki. Dzieli się z czytelnikami wspomnieniami o głównych bohaterach tych wydarzeń i przedstawia osobiste refleksje na temat tego, jak naprawdę powstaje nauka.Wspaniała, bogata i przykuwająca uwagę opowieść o rozwoju współczesnej kosmologii, napisana przez najważniejszego uczestnika tych wydarzeń, który ukształtował tę dziedzinę. Peebles pisze z charakterystyczną dla siebie jasnością i skromnością. Lektura obowiązkowa dla wszystkich.Priyamvada Natarajan, astrofizyczka i autorka książki ""Mapy kosmosu. Przełomowe idee naukowe, dzięki którym odkryliśmy Wszechświat""P.J.E. Peebles jest laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki i profesorem emerytowanym Uniwersytetu w Princeton, gdzie piastuje katedrę im. Alberta Einsteina. Jest też autorem książek ""Principles of Physical Cosmology"" (Zasady kosmologii fizycznej), ""Quantum Mechanics"" (Mechanika kwantowa) oraz ""Physical Cosmology"" (Kosmologia fizyczna).
Książkę Kamila Moroza uważam za wybitną. Zestawienie fenomenologii z psychoanalizą poprzez odniesienie ich koncepcji intencjonalności do transcendentalizmu Kanta uważam za pomysł niezmiernie oryginalny, otwierający pole możliwych dalszych badań. Kamil Moroz jawi się w książce jako myśliciel samodzielny, dostrzegający pewne intuicje tam, gdzie innym one umykają.Prof. Tadeusz GadaczMoja ogólna ocena ksiazki pozostaje zdecydowanie pozytywna. Tak wybór problemu, jak zaplanowana strategia opracowania go dowodza głebokiego zrozumienia przez autora ksiazki istoty waznych sporów filozoficznych, a sposób prowadzenia wywodu jest swiadectwem dojrzałej umiejętności korzystania z najważniejszych rozstrzygnięć, które pojawiły sie w historii filozofii, połaczonej ze znajomoscia najnowszych dyskusji toczacych sie wokół nich.Prof. Andrzej LederKsiążka Kamila Moroza Intencjonalnośi trauma wpisuje się w trwającą już ponad 120 lat historię dwóch ważnych nurtów współczesnej myśli: fenomenologii i psychoanalizy. Badania logiczne Husserla i Objaśnianie marzeń sennych Freuda ukazały się niemalże jednocześnie, dając od samego początku pretekst do wzajemnych porównań, krytyk oraz prób zbliżenia. W swoim ciekawym studium Kamil Moroz przedstawia perypetie wzajemnych relacji między psychoanalizą a fenomenologią, skupiając się na pojęciu podmiotowości. Osadzając swoje rozważania tak w historycznym, jak i współczesnym kontekście, otwiera on jednocześnie przed nami nowe perspektywy rozumienia podmiotowości dane nam za sprawą fenomenologii i psychoanalizy.Prof. Marek Drwięga
W trzecim tomie pracy zbiorowej Paryż, Londyn, Monachium, Nowy Jork. Powrześniowa emigracja na mapie kultury nie tylko polskiej autorzy skupili się na indywidualnej (artystycznej, pisarskiej, naukowej) oraz instytucjonalnej działalności kobiet reprezentujących powrześniowe wychodźstwo, podjęli także interesujący wątek kobiet, które funkcjonowały jako osoby twórcze w cieniu wybitnych czy uznanych mężczyzn (mężów, życiowych partnerów), nierzadko również realizowały się w męskim środowisku zawodowym. Podjęcie tematu udziału kobiet w życiu emigracyjnym i wpływu na kształt tego życia wypełni istotną lukę w badaniach nad dziedzictwem Polaków i Polek żyjących zarówno w diasporze, jak i poza nią – po drugiej stronie żelaznej kurtyny.
Czy ogromną większość naszego genomu można porównać do śmieci?Czterdzieści lat temu naukowcy odkryli, że około 98% naszego DNA nie koduje białek i wówczas tę część genomu określili jako śmieciowy DNA. Zdaniem darwinistów sytuacja ta jest rezultatem procesu ewolucji.Jednak ostatnie badania pokazują, że genom jest wielowymiarowym, zintegrowanym systemem, w którym DNA niekodujące białek pełni wiele podstawowych funkcji biologicznych.W książce Mit śmieciowego DNA biolog Jonathan Wells przystępnie i szczegółowo omawia to zagadnienie. Okazuje się, że twierdzenie o śmieciowym DNA nie ma empirycznego uzasadnienia, a jedynie jest założeniem darwinistów, które wspiera ich czysto naturalistyczne scenariusze powstania i rozwoju życia.Ta książka nie tylko rewolucjonizuje nasze rozumienie genomu, ale także pokazuje, do jakiego stopnia niektórzy uczeni są w stanie bronić idei, która nie idzie w parze z faktami.Jonathan Wells bez wątpienia przygotował się do omawianego tematu. W książce Mit śmieciowego DNA cytuje setki artykułów naukowych, opisując historię badań niekodującego DNA, uważanego za śmieciowy. Jest to jeden z najbardziej wnikliwych przeglądów literatury przedmiotu na ten temat. Doktor Wells jasno pokazuje, że nasze pierwotne rozumienie DNA było niepełne, a kolejne badania genomu ukazują coraz nowsze poziomy sterowania i złożoności wewnątrz naszych komórek, co było nie do pomyślenia w latach 80. XX wieku. Historia badań niekodującego DNA wywołuje podziw dla projektu żywych organizmów.- Doktor Ralph Seelke, profesor genetyki drobnoustrojów i biologii komórkowej, Uniwersytet Wisconsin Superior (USA)Cytując setki recenzowanych artykułów wskazujących na coraz więcej funkcjonalnych części naszego genomu, Jonathan Wells dostarcza mocnych i sprawdzonych dowodów przeciwko hipotezie śmieciowego DNA. Nawet ci z biologów, którzy zdecydowanie odrzucają założenia teorii inteligentnego projektu, z pewnością muszą przyznać, że dowody przedstawione w tej aktualnej książce ukazują bezsensowność odwoływania się do śmieciowego DNA w obronie darwinizmu.- Doktor Michael Denton, genetyk medyczny i autor książki Przeznaczenie natury (Nature's Destiny)
Czy ogromną większość naszego genomu można porównać do śmieci?Czterdzieści lat temu naukowcy odkryli, że około 98% naszego DNA nie koduje białek i wówczas tę część genomu określili jako śmieciowy DNA. Zdaniem darwinistów sytuacja ta jest rezultatem procesu ewolucji.Jednak ostatnie badania pokazują, że genom jest wielowymiarowym, zintegrowanym systemem, w którym DNA niekodujące białek pełni wiele podstawowych funkcji biologicznych.W książce Mit śmieciowego DNA biolog Jonathan Wells przystępnie i szczegółowo omawia to zagadnienie. Okazuje się, że twierdzenie o śmieciowym DNA nie ma empirycznego uzasadnienia, a jedynie jest założeniem darwinistów, które wspiera ich czysto naturalistyczne scenariusze powstania i rozwoju życia.Ta książka nie tylko rewolucjonizuje nasze rozumienie genomu, ale także pokazuje, do jakiego stopnia niektórzy uczeni są w stanie bronić idei, która nie idzie w parze z faktami.Jonathan Wells bez wątpienia przygotował się do omawianego tematu. W książce Mit śmieciowego DNA cytuje setki artykułów naukowych, opisując historię badań niekodującego DNA, uważanego za śmieciowy. Jest to jeden z najbardziej wnikliwych przeglądów literatury przedmiotu na ten temat. Doktor Wells jasno pokazuje, że nasze pierwotne rozumienie DNA było niepełne, a kolejne badania genomu ukazują coraz nowsze poziomy sterowania i złożoności wewnątrz naszych komórek, co było nie do pomyślenia w latach 80. XX wieku. Historia badań niekodującego DNA wywołuje podziw dla projektu żywych organizmów.- Doktor Ralph Seelke, profesor genetyki drobnoustrojów i biologii komórkowej, Uniwersytet Wisconsin Superior (USA)Cytując setki recenzowanych artykułów wskazujących na coraz więcej funkcjonalnych części naszego genomu, Jonathan Wells dostarcza mocnych i sprawdzonych dowodów przeciwko hipotezie śmieciowego DNA. Nawet ci z biologów, którzy zdecydowanie odrzucają założenia teorii inteligentnego projektu, z pewnością muszą przyznać, że dowody przedstawione w tej aktualnej książce ukazują bezsensowność odwoływania się do śmieciowego DNA w obronie darwinizmu.- Doktor Michael Denton, genetyk medyczny i autor książki Przeznaczenie natury (Nature's Destiny)
Dhammapada składa się z 423 wersów podzielonych na 26 rozdziałów i zawiera zbiór moralnych mów Buddy, które do dziś cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Wielokrotnie także były wydawane w zachodnim kręgu kulturowym. * * * Słowa Buddy są wielkim skarbem dla ludzkości od wielu wieków. Słowa Osho są dla nas skarbem od wielu dekad. Komentarze Osho do nauk Buddy są skarbem wyjątkowym, ponieważ rzadko bywa tak, że nauki jednego oświeconego mistrza po latach może odświeżyć inny oświecony mistrz, nadając im formę bardziej zrozumiałą dla ludzi żyjących obecnie. W czasach, w których na naszych oczach cały świat wywraca się do góry nogami, wszyscy poszukujemy czegoś, na czym moglibyśmy się oprzeć, a nie ma pewniejszego fundamentu od ponadczasowych nauk Buddy tym razem dodatkowo wzbogaconych komentarzami Osho.
Współczesna estetyka kroczy wieloma ścieżkami, które nierzadko wyprowadzają ją poza granice tradycyjnie rozumianej filozofii. Niewątpliwie sprzyja temu wieloznaczność samego terminu estetyka, który w swym pierwotnym, greckim znaczeniu (aisthesis) odnosi się do zmysłowości. To właśnie do różnych sensów zmysłowości odwołują się autorki i autorzy zebranych w tym tomie tekstów, traktując ją jako klucz do rozważań nad twórczością i obrazowością, działaniem i odczuwaniem, wreszcie – nad czasem, przestrzenią i materią. Są to, co więcej, zagadnienia, które zawsze szczególnie interesowały prof. Iwonę Lorenc, której tom jest dedykowany.
******
The Horizons of Aesthetics. Studies Dedicated to Iwona Lorenc
The authors of the texts collected in this volume refer to various aspects of sensuality, treating it as a key to reflections on creativity and imagery, acting and feeling, and ultimately on time, space and matter.
Logos ergon ukazuje różnorodność i złożoność psychicznego wchodzenia w relacje z językiem na styku świadomości i nieświadomego. W wielu okolicznościach zachodzi szansa lub iluzja terapii, choć jak zaświadczają przygody tu opisane, nie wszystkie dysocjacje, charakterystyczne dla schizofrenii, mogą zostać uleczone mocą zaawansowanej hermeneutyki.z recenzji dr hab., prof. UWr Marii KostyszakRozmyślnie zestawiając w tytule autora jednej z najsławniejszych autobiografii medykalizowanego obłędu z postacią jednego z najwybitniejszych matematyków XX wieku chciałem przekształcić jak temat muzyczny formułę Michela Foucault: szaleństwo nieobecność dzieła, a dokładniej: pokazać drogę, na której myślenie materializuje się w postaci dających się interpretować znaczeń, jednocześnie zrywając związki z obowiązującymi regułami dyskursu, jakkolwiek droga ta bardziej naśladować ma dystans eleackiego paradoksu, na mocy którego przestrzeń jest nieciągła, niż chronologiczny przebieg. Złowrogie terytorium pęknięć i rozszczepień, podbijane od niepamiętnych czasów pracą egzegezy i komentarzy, zamienia się przeto w strefę litoralną, w której figura konceptualna uzyskuje status mapy.Ze WstępuMichał Gusin filozof, historyk idei i osobliwości, tłumacz, pracownik Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu oraz Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu. Publikował m.in. w Kronosie, Praktyce Teoretycznej oraz Via Communicandi. Autor monografii poświęconej koncepcji Jacques'a Lacana (Symptomy psychoanalizy. Jacques Lacan: od filozofii do antyfilozofii, Universitas 2018) oraz tłumaczeń prac G. Deleuze'a, J.-L. Nancy'ego, F. Guattariego, J.C. Milnera, C. Castoriadisa.
This book consists of five chapters. In the first chapter, we look at early Sm?ti cosmogonies presented in MS 1 and MDhP 175–176, 240. It is argued that the creation of the world is seen as a cognitive act during which one reality manifests its aspect within which it cognises itself in subject-object cognition. Ontic changes are the results of epistemic transformations. The Composer of the MS presents a coherent model the levels of which corresponds to levels of creation of the self, beginning with mental abilities, then abilities for sensual cognition and finally the body endowed with the ability to move. The selves of reality are as follows: the cosmos, ritual, society, man and unmanifest reality present within them. All these manifestations are conceived in terms of man.
In the second chapter we discuss the implications of creation conceived as presented in the first chapter. It will be shown that adopting the assumption about the primarily cognitive nature of creation allows for a new look at the ontology presented in the early Sm?ti. Its basic implication are two perspectives as to how reality can be described. These two perspectives are already described by Yajnavalkya in BU 3–4.
The third chapter is devoted to a discussion of wrong cognition. It is argued that philosophical anthropology can be explained on the basis of the subject-object cognition scenario in terms of which the functioning of the cosmos is conceived. Wrong cognition causes man to treat the epistemic division of reality as ontic and himself as an ontically separate subject. Since cognition precedes being the way man thinks has ontic results.
In the fourth chapter, we consider liberating cognition which is the opposite process to wrong cognition and consists of the decompression of the amalgamate agent, the radical transformation of consciousness and a change of cognitive perspectives from the perspective of the particular subject to the
perspective of reality. We can call this the process of ‘subjectivisation’. It begins with the proper desire to cognise oneself i.e., the unmanifest self of man.
The fifth chapter is an analysis of the early Sm?ti thought using some theories proposed in the humanities. The first two are developed within the framework of cognitive linguistics.. The third section of this chapter is devoted to the analysis of the theories of play (beginning with Johan Huizinga), philosophy (Eugen Fink, Hans-Georg Gadamer) and psychoanalysis (Donald Winnicott) and the possible use of these approaches to analyse early Sm?ti thought. In the fourth section, we look at the concept of karman through the lens of the theory of responsibility proposed by Roman Ingarden to show the moral dimension of the early Hindu theory of action.
Śantidewa, autor Drogi ku Przebudzeniu, był mnichem i studentem słynnego uniwersytetu-klasztoru Nalanda, założonego w V wieku w północnoindyjskim stanie Bihar.Droga ku Przebudzeniu (Bodhicaryvatra) to jeden z fundamentalnych tekstów tradycji mahajany, czyli buddyzmu wielkiego wozu. Przyjmuje się, że powstał on na początku VIII w. n.e.Dzieło to zawiera bardzo osobiste wyłożenie drogi, którą winien podążać ten, komu bliski jest ideał bodhisattwy istoty, która doznała Przebudzenia i która uwolniwszy się od daremności oraz boleści kołowrotu wcieleń, z poświęceniem oddaje się pracy na rzecz wyzwolenia wszystkich istot.Droga ku Przebudzeniu to wnikliwy opis kolejnych etapów prowadzących do owego celu.
Ta praca ma charakter studiów, które być może zwrócą uwagę na niezbyt znane zjawiska kojarzone z poprawnością, nieczęsto nam przychodzące na myśl, wymykające się jednoznacznej definicji, a jednak istniejące w kulturze, filozofii, polityce zauważane i omawiane nie do końca tak, jak na to zasługują. () Poprawność jest w niniejszej publikacji rozważana przede wszystkim jako zjawisko mentalne oraz komunikacyjne, w dużym stopniu związane z tradycją filozoficzną.Ze WstępuKsiążka inicjuje perspektywiczny ogląd żywej współczesnej debaty angażującej zwolenników i krytyków idei poprawności politycznej, co czyni z niej pracę nowatorską, odkrywającą i ustanawiającą szerszy oraz bardziej fundamentalny typ dyskursu we współczesnych badaniach nad komunikacją społeczną. Jest to propozycja metodologicznie zasadna (), uwzględnia bowiem wielowątkową obecność kategorii poprawności w zachodniej kulturze intelektualnej, wskazuje na antecedencje w myśli starożytnej, średniowiecznej, nowożytnej i współczesnej, a jednocześnie wydobywa osobliwości aktualnej dyskusji w ramach nauki o komunikacji. Konfrontacja historii idei filozoficznej z ideą komunikacyjną okazuje się płodna dla myślenia o zjawiskach we współczesnych praktykach komunikacyjnych.Z recenzji dr. hab. Alfreda Wierzbickiego, prof. KUL
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
