Zdaniem Michaela J. Behego, autora przełomowej książki Czarna skrzynka Darwina, ostatnie odkrycia stanowią poważne wyzwanie dla darwinizmu i wzmacniają argumenty na rzecz teorii inteligentnego projektu. Na podstawie rzetelnej analizy naukowej Behe argumentuje, że proces ewolucji, który występuje w przyrodzie, nie daje takich efektów, jakich spodziewali się Darwin i jego następcy. Losowe mutacje i dobór naturalny nie prowadzą do wzrostu informacji genetycznej. Ewolucja nie jest procesem kreatywnym, lecz mechanizmem oportunistycznym, który najczęściej skutkuje degeneracją genomu. Dlatego precyzyjniej jest mówić o dewolucji niż ewolucji w przyrodzie.Ta napisana w bardzo przejrzysty i przystępny sposób publikacja jest skierowana do czytelników, którzy są zainteresowani nauką i próbują zrozumieć ten fascynujący temat, jakim jest powstanie życia na Ziemi.Dewolucja to lektura obowiązkowa. Behe szeroko i przekonująco argumentuje, że redukcja genomu prowadzi do licznych, powszechnie znanych przykładów adaptacji w obrębie gatunku i tym samym podważa pogląd, że to darwinowski mechanizm działający na zasadzie mutacji i doboru stanowi podstawę różnorodności życia.Scott A. Minnich, profesor mikrobiologii, University of IdahoNajnowsze arcydzieło Behego analizuje świadectwa zebrane w obronie idei o nieograniczonej mocy ślepej ewolucji i prowadzi do przeciwnego wniosku: ewolucja jest z założenia samoograniczająca się!Douglas Axe, autor książki NiepodważalneMICHAEL BEHE profesor nauk biologicznych na Lehigh University. Stopień doktora biochemii uzyskał na University of Pennsylvania w 1978 roku. Autor Granicy teorii ewolucji i Czarnej skrzynki Darwina, w której omówił zagadnienie nieredukowalnej złożoności. Obecnie Behe prowadzi badania dotyczące wyznaczenia ścisłej granicy między skutkami projektu i doboru naturalnego w strukturach białkowych. Mieszka w Bethlehem w stanie Pensylwania.Seria Inteligentny Projekt to pierwsza tak ambitna i bogata propozycja na polskim rynku wydawniczym, w ramach której ukazują się książki dotyczące teorii inteligentnego projektu Intelligent Design (ID).Autorzy zastanawiają się: czy różnorodność życia na Ziemi może być wyjaśniona wyłącznie przez procesy czysto przyrodnicze? Czy złożone struktury biologiczne mogły powstać drogą przypadku i konieczności, bez udziału inteligencji? Czy Ziemia jest tylko jedną z wielu niczym niewyróżniających się planet?Teoria inteligentnego projektu jest ogólną teorią rozpoznawania projektu. Rozpoznawanie projektu ma szerokie zastosowanie w takich dziedzinach nauki, jak kryminalistyka, historia, kryptografia, astronomia i inżynieria. Seria Inteligentny Projekt pokazuje, że koncepcja ID powinna być stosowana również w zagadnieniach pochodzenia i rozwoju różnych form życia, a także w próbie zrozumienia nas samych.
Magiczne zawody. Kowal, czarodziej, alchemik to kolejna książka autorstwa Witolda Vargasa i Pawła Zycha, stanowiąca kontynuację niezwykle popularnej serii Legendarz. Autorzy Bestiariusza słowiańskiego skupiają się tym razem na mitycznym zawodzie kowala. Wśród najczęściej powtarzających się wątków w etnicznej historii kowalstwa pojawiają się bogowie-kowale, czarownicy, pakt z diabłem, niebiańskie pochodzenie żelaza oraz transmutacja, polegająca na przemianie surowca w szlachetny kruszec. Książka, zawierająca wiele ciekawych opowieści, jak również kilkadziesiąt ilustracji autorstwa znanego tandemu, jest wspaniałą pozycją dla każdego miłośnika kultury słowiańskiej.
Witold Vargas i Paweł Zych, uznany i ceniony duet autorski, tym razem zabierają nas w podróż po zaświatach i ziemskim padole śladami legend o polskich świętych i biesach. W oparciu o ludowe wierzenia, przekazy historyczne i literaturę hagiograficzną autorzy odtworzyli kilkaset historii o niebiańskich wysłannikach i ich diabelskich oponentach działających na naszych ziemiach. Książka napisana barwnym, gawędziarskim stylem, bogata w ciekawostki historyczne, literackie, krajoznawcze. Opowieść o niebiańskich i piekielnych bohaterach dopełniają znakomite ilustracje oparte na kulturowych wyobrażeniach i fantazji autorów.
„TRZEBA UMIEC´ SIE? Z SIEBIE S´MIAC´” – POLAKO´W PORTRET WŁASNY, S´MIESZNO-STRASZNY. Trzy dramaty Marka Modzelewskiego: Inteligenci, Wstyd i Kto chce byc´ Z˙ydem? czyta sie? jak wcia?gaja?ca? proze?. Autor, niebywale wyczulony na polskie absurdy i hipokryzje, sprawia, z˙e w jego utworach stajemy nadzy jak przed lustrem. Wady, kto´re zwykle skrze?tnie zamiatamy pod dywan, w dramatach Modzelewskiego wybrzmiewaja? szczego´lnie głos´no. Obrywa sie? po ro´wno wszystkim: aspiruja?cym inteligentom, poste?powym feministkom, elicie intelektualnej oraz parweniuszom. Przez pryzmat tych niebanalnych postaci moz˙emy zobaczyc´ własne kołtun´stwo i obłude?. I – byc´ moz˙e – zasłuz˙yc´ na katharsis.
Z tej książki dowiesz się:Czym była chatka menstruacyjna?Jak wyglądały przeszczepy jąder?Dlaczego milczymy o kobiecym wytrysku?Czy cipa to wulgaryzm?Nie istnieje jedna historia seksu. Jest ich całe mnóstwo, a każdy człowiek ma swoją własną, unikatową. Po lekturze tej książki przekonamy się, że niestety, pod pewnymi względami nie różnimy się wcale od naszych przodków tak bardzo jakbyśmy chcieli. A jednak świat, w którym żyjemy przynajmniej dopuszcza możliwość rozmowy o seksie, o skłonnościach, o samoświadomości. Być może wiek XXI zostanie zapamiętany jako wiek zgody na otwartą rozmowę o seksie?Musimy nadal rozmawiać o seksie, o przyjemności, potrzebach, miłości, związkach i naszych ciałach. Ponieważ jedyny sposób na pozbycie się wstydu to wyciągnąć seks z szafy i uważnie mu się przyjrzeć. Historia pokazała nam bowiem, jak szkodliwe potrafi być otaczanie wstydem praktyk seksualnych we wszelkich jej odmianach.Książki dobre nie tylko w teorii!
„Skoczyński, odwołując się do studium Jerzego Perzanowskiego poświęconego Izydorze Dąmbskiej, formuje program »jak pisać historiografię filozoficzną; wszak składają się na nią nie tylko idee, hipotezy czy teorie, ale również to, co towarzyszy ‘na co dzień i od święta’, tworząc swoisty ‘kontekst dla tekstu’, w którym przychodzi przebijać się przez zapory polityki, instytucji, gremiów opiniotwórczych, układów towarzyskich itp. Przeszkód, które nierzadko przesądzają o kształcie poglądu czy stanowiska«”. – Z recenzji prof. Zbigniewa Opackiego
„Książka profesora Skoczyńskiego ukazuje nam bogactwo treści zawartych w różnych nurtach polskiej myśli społecznej: pesymizm i katastrofizm, modernizm i desakralizacja języka religijnego, różnorakie tendencje kryjące się pod zbiorową nazwą demokracji. Obok idei ogólnych autor odsłania także, nie zawsze chwalebne w formie, kontrowersje powstałe wokół myśli niepopularnych w kręgach akademickich, niekiedy przybierające formę dyskryminacji uczonych wyznających „poglądy niesłuszne”. Książka Jana Skoczyńskiego, wzięta w całej swojej wymowie, świadczy o żywotności różnych tradycji intelektualnych i istniejącej swobodzie słowa”. – Bronisław Łagowski
„Tekst Jana Skoczyńskiego na temat katastrofizmu jest najciekawszy jako próba przedstawienia zmagań tych polskich historyków XX wieku, którzy poszukiwali i walczyli o nowe całościowe ujęcia świata, w którym Związek Sowiecki okazał się możliwy. Sto lat po tym, jak Lelewel pouczał w Wilnie polskich studentów (takich jak Adam Mickiewicz) o zbawiennym potencjale tkwiącym w rosyjskiej przeszłości, Marian Zdziechowski przekonywał innych polskich studentów (takich jak Czesław Miłosz) o katastroficznym potencjale radzieckiej teraźniejszości”. – Timothy Snyder o artykule Pesymizm i katastrofizm – od Krasińskiego do Zdziechowskiego
W książce Sokrates. Wykłady z filozofii antycznej autor poddaje analizie różne interpretacje Sokratesa, choćby autorstwa Kierkegaarda, Hegla i Nieztschego. Podejmuje m.in. tematy nauczania Sokratesa, jego korzeni i wychowania oraz pojęcia aret. Wszystkim tekstom tego tomu przyświeca myśl, którą Patoka formułuje we wstępie: () nie chodzi nam o nic innego niż o ukazanie tego szczególnego problemu: Sokrates jako postać nieustannie nieuchwytna oraz Sokrates jako żądanie i ustawicznie odnawiające się wyzwanie. Sokrates, którego stale w niedoskonały sposób konstruujemy, wreszcie Sokrates, z którym lub przeciwko któremu się walczy, który pomimo wszystkich trudności wynikających z czysto obiektywnego pojęcia w jakiś sposób jest między nami.
Największym pragnieniem św. Alfonsa de Liguoriego było ukochać Jezusa tak, jak na to zasługuje, i sprawić, by był kochany przez wszystkich ludzi. Dlatego, mimo upływu wieków, ten niezwykle żarliwy miłośnik Ukrzyżowanego nadal może być naszym przewodnikiem w kontemplacji Męki Pańskiej i uczyć nas, jak powinniśmy rozpalać w naszych duszach miłość do Jezusa Chrystusa, który umarł za nas na krzyżu.
Na wydanie składają się trzy broszury św. Alfonsa Maria de Liguori. 1. Rozważania Męki Pańskiej według opisu Ewangelistów, w których Autor podąża za opisami Męki Pańskiej w Ewangeliach, medytując i przeżywając ją krok po kroku. 2. Miłość dusz. Tekst w którym św. Alfons koncentruje się nad miłością, którą objawił nam Pan Jezus w swojej śmierci. Podzielony na mniejsze fragmenty może służyć do medytacji zarówno dla osób świeckich, jak i zakonnych. 3. Ćwiczenie drogi krzyżowej. Ten tekst powstał w oparciu o codzienną praktykę medytacji drogi krzyżowej Jezusa Chrystusa.
Autor zachęcał do tej praktyki zarówno swoich współbraci, jak i osoby świeckie, zwłaszcza w czasie odprawiania rekolekcji i misji ludowych.
Autorzy przedstawiają wybrane efekty wieloletniego projektu badań stosowanych „Ostrołęckie obserwatorium oświatowe” realizowanego na potrzeby lokalnej polityki oświatowej. Projekt ten jest elementem współpracy zainicjowanej w 2019 roku przez Prezydenta Ostrołęki i Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego. W omawianych badaniach uwzględniono stan wiedzy naukowej w zakresie analizowanych zjawisk i wykorzystano metody badań naukowych, jednak ich celem nie jest rozwój teorii, lecz ewaluacja ex-ante i rozwiązywanie konkretnych problemów. Projekt stanowi przykład badań stosowanych zgodnych z podejściem evidence-based policy, tzn. wykorzystania wyników badań oświatowych w tworzeniu skutecznej lokalnej polityki edukacyjnej.
******
An Education Observatory in Ostrołęka – Education Research Supporting Local Policy
The authors present the results of “An Education Observatory in Ostrołęka”, a long-standing applied research project aimed at local education needs. The discussed material refers to the current state of scientific knowledge about the analysed phenomena and uses scientific research methods, which do not aim at developing theory, but evaluate ex-ante and solve particular problems. The project is an example of the evidence-based policy research, i.e. the use of education research results in creating effective local education policy.
Niekonwencjonalne spojrzenie na epokę oświecenia, początki nowoczesnego myślenia o przyrodzie, odkrywczych podróży w Europie i poza nią. Autor wydobywa mało znane fakty z dziejów szkolnictwa artystycznego, naukowej eksploracji gór, lodowców, dalekich mórz w XVIII wieku. Analizuje dzieła i postawy zarówno twórców sławnych (Goethe, Turner), jak i całkowicie zapomnianych malarzy i grafików z wielu krajów. Wydobywa ciekawostki z dziejów kultury, którym nadaje rangę znaczących symptomów przemian w mentalności i twórczości (np. pierwsze wejścia na alpejskie lodowce, malarze pokładowi na okrętach kapitana Cooka, wczesne „wycieczki za miasto” ze szkicownikiem).
Książka poświęcona zachodzącej w epoce oświecenia zasadniczej zmianie postawy wobec przyrody i jej odzwierciedleniu w sztukach wizualnych.
******
A Plein Air Revolution in the 18th Century? Reports on the Birth of Modern Landscape
An unconventional look at the Enlightenment, the beginnings of modern thought on nature and discovery journeys in Europe and beyond. The author brings to light little known facts from the history of art education, scientific exploration of mountains, glaciers and distant seas in the 18th century. He analyses works and attitudes of renowned artists (Goethe, Turner), as well as completely forgotten painters and graphic artists from numerous countries. He brings to light curiosities in the history of culture and makes them meaningful signs of changes in mentality and artistic creation (e.g. the first glacier explorations, onboard painters on captain Cook’s ships, early “out of town excursions” with a sketchbook).
Książka jest rezultatem wieloletnich doświadczeń Autorek, na co dzień zajmujących się terapią dzieci afatycznych. Zasadniczą część książki stanowi skala, będąca konkretną propozycją sposobu zbierania materiału służącego do oceny sprawności językowej i komunikacyjnej dziecka z zaburzonym rozwojem mowy. Z pozycji praktyków, Autorki dzielą się również swoimi przemyśleniami na temat trudności związanych z diagnozowaniem i opisem afazji. Ich badania opierają się na obserwacji zachowań dziecka sytuacji celowo zorganizowanej. Za pomocą materiałów werbalnych i graficznych, starają się one stworzyć sytuację eksperymentalną, w miarę możliwości naturalną, po to, by sprowokować reakcję dziecka, zarejestrować je i ocenić.W książce zostały poruszone problemy rzadko omawiane w literaturze logopedycznej. Zasadniczym jej celem jest ułatwienie logopedom - praktykom diagnozy i planowania terapii dzieci afatycznych.
Zdaniem Straussa lektura pism sokratycznych Ksenofonta może nam coś istotnego powiedzieć nie tylko o Sokratesie, od którego pochodzi Wielka Tradycja filozofii politycznej. Fakt, że nasze czasy tkwią w przesądach o Ksenofoncie i nie chcą dostrzec jego wielkości, może powiedzieć nam coś istotnego także o nich: „Nasze czasy chełpią się otwartością na sprawy ludzkie – większą niż we wszystkich wcześniejszych epokach. Pozostają jednak ślepe na wielkość Ksenofonta. Lektura jego pism może stać się zatem okazją do odkrycia czegoś istotnego na temat naszej epoki”.
Ekonomik to jedno z najważniejszych dzieł w całej twórczości Ksenofonta. Szczególnie upodobał je sobie filozof i ziemianin polski August hrabia Cieszkowski, który w liście do pierwszego tłumacza tego utworu, Antoniego Bronikowskiego, oznajmiał, że mamy wręcz do czynienia z „prawdziwym klejnotem naukowym, którego wartość dotąd nie dosyć uznano, prawie nawet mało domyślano się jej”. Leo Strauss również zwraca naszą uwagę na wielkie znaczenie Ekonomika dla kultury współczesnej – prof. Piotr Nowak
Leo Strauss (1899–1973) – jeden z najwybitniejszych filozofów polityki ubiegłego stulecia, profesor nauk politycznych na University of Chicago. Wywarł przemożny wpływ na odrodzenie klasycznej filozofii politycznej w XX wieku. Nakładem Teologii Politycznej ukazały się dotychczas jego książki Sokrates i Arystofanes oraz O Machiavellim.
Dni Natana to unikatowe źródło do historii chasydyzmu, mistyczno-pietystycznego ruchu żydowskiego, którego początki sięgają osiemnastowiecznej Europy Wschodniej. Książka opisuje drogę autora, Natana Sternharza (1780-1844) do chasydyzmu, jego służbę w charakterze skryby cadyka Nachmana z Bracławia (1772-1810) a także lata, gdy po śmierci mistrza stanął na czele społeczności jego zwolenników. Wydane po śmierci Sternharza dzieło obejmuje okres od narodzin autora aż do 1835 roku. W centrum fabuły znajduje się więź, która połączyła w 1802 roku Sternharza z jego mistrzem, Nachmanem z Bracławia. Autor opisuje swoje podróże do cadyka oraz wynikające z tego rodzinne konflikty, a także swoją działalność pisarską i wydawniczą. Szczególne miejsce w narracji zajmuje przejmujący opis ostatnich dni i agonii cadyka bracławskiego oraz jego pogrzebu w Humaniu. Ostatnia część Dni Natana zawiera opis starań autora na rzecz rozpowszechnienia nauk jego mistrza oraz skonsolidowania społeczności jego wyznawców. Dzieło Sternharza daje wgląd w duchowość i praktyki społeczności bracławskich chasydów z początku XIX w., pokazując jednocześnie osobiste i rodzinne wyzwania stające przed zwolennikami Nachmana z Bracławia. Napisane przystępnym językiem Dni Natana stanowią fascynujące wprowadzenie do historii, zwyczajów, praktyk i wierzeń chasydzkich, widzianych oczami jednego z XIX wiecznych przywódców ruchu. W serii ukazały się: Ludwig Kalisch, Obrazki z moich lat chłopięcych Jecheskiel Kotik, Moje wspomnienia, TOM I Najstarsze pamiętniki Żydów krakowskich: Meir ben Jechiel Kadosz z Brodu, Zwój pana Meira, Jom Tow Lipmann Heller, Zwój nienawiści Jecheskiel Kotik, Moje wspomnienia, TOM II Estera Rachela Kamińska, Boso przez ciernie i kwiaty. Memuary „matki teatru żydowskiego” Mordechaj Aron Gincburg, Awiezer. Wyznania maskila Beniamin R., „Płonęli gniewem”. Autobiografia młodego Żyda Rachela Fajgenberg, Dziewczęce lata. Młodość w poleskim sztetlu Kadia Mołodowska, Spadek po pradziadku. Opowieść
Monteskiusz, właściwe Carles Louis baron de la Brede et de Montesquieu (1689-1755) - francuski filozof, prawnik, czołowy przedstawiciel myśli oświeceniowej, autor takich dzieł jak Listy perskie (w których poddał ostrej krytyce rządy absolutystyczne za czasów króla Ludwika XIV), Rozważania nad przyczynami wielkości i upadku Rzymu czy właśnie chyba najważniejsze O duchu praw. To w gruncie rzeczy od Monteskiusza mamy do czynienia z zasadniczym rozróżnieniem władz na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Jego wykład to swego rodzaju XVIII-wieczny manifest zdrowego rozsądku, liberalizmu i umiarkowania. W O duchu praw nie tylko nie podziela poglądów Hobbesa (o prawie naturalnym), ale dowodzi, że wbrew Hobbesowi, prawo musi się rządzić pewnymi zasadami, owym ""duchem praw"". Monteskiusz wyróżniał trzy formy władzy: despotię, monarcię i republikę, która może mieć ustrój demokratyczny lub arystokratyczny. Każdy z tych ustrojów opiera się na innej podstawie: w tyranii rządzi strach, w królestwie honor, w demokracji zaś cnota lub wstrzemięźliwość rządzących. Mimo upływu lat, jak się okazuje warto czytać i dziś te rozważania, bo jak się okazuje - pomijając historycznie uwarunkowane rozważania o geografii czy klimacie - są one stale aktualne. Ot choćby taka myśl: Wolność polityczna polega na bezpieczeństwie, lub bodaj na przekonaniu, jakie się ma o swoim bezpieczeństwie.
Ucztę Ksenofonta często porównuje się z jednym z najsłynniejszych dialogów Platona o tym samym tytule. Utwór ten reprezentuje również dialog sokratyczny, którego ramy zdecydowanie przekracza z właściwym dla Ksenofonta przejawem twórczej kreatywności i zamiłowaniem do literackiego nowatorstwa. Uczta bowiem łączy w sobie powagę dialogu filozoficznego ze specyficzną formą zabawy właściwej dla greckiego sympozjonu jako widowiska przeznaczonego dla wąskiej grupy osób. W jej treści odnajdujemy zarówno rozważania dotyczące miłości, przyjaźni czy aktualnej sytuacji społecznej w Atenach, jak i scenki artystyczne o charakterze muzyczno-tanecznym przeplatane swobodnymi żartami sympozjastów.
„Najbardziej znany góralski dowcip opowiadany przez Tischnera ma za bohatera nieśmiertelnego Franka Gąsienicę. »Po mnie nic nie zostanie oprócz tych paru dowcipów – tym raduję się oczywiście – które Franek Gąsienica wymyśla, a ja, jak ten magiel, powtarzam«, mówił Tischner podczas jednego z wykładów.
Otóż w czasie powodzi w Łopusznej chłopi stali przy moście na Dunajcu i obserwowali, co się dzieje. Przedmiot refleksji był zawsze ten sam: czy woda zabierze most, czy nie zabierze. Ale tym razem chłopów coś zaintrygowało: unoszący się na wodzie góralski kapelusz. Patrzą – stanął na prądzie. Za chwilę – pod prąd. Zaś stanął – i z prądem. »Coz to? Cud?«, pyta jeden. »E nie, to Franek Gąsienica. Pedzioł, ze ma w dupie powódź i orze«. Dowcip ten – góralska wersja wezwania: »Róbmy swoje!« – zrobił zrozumiałą karierę w latach stanu wojennego. Przy różnych okazjach Tischner powtarzał, że nie ma czasów tak złych, żeby nie można było uprawiać nauki, a w szczególności – oswajać świata myśleniem”. (fragment) „Czasami się śmieję, że najpierw jestem człowiekiem, potem filozofem, potem długo, długo nic, a dopiero potem księdzem” – mawiał o sobie Józef Tischner.
Nowa książka Wojciecha Bonowicza przedstawia wybitnego myśliciela, duszpasterza i publicystę przede wszystkim jako „Józka z Łopusznej”, który zjednywał sobie wszystkich ogromnym poczuciem humoru i dystansem do samego siebie. Z połączenia krótkich obrazów powstał barwny portret Tischnera, człowieka nietuzinkowego, wnoszącego ożywczy ferment do polskiego życia intelektualnego i publicznego. Wojciech Bonowicz (ur. 1967) – poeta, publicysta, dziennikarz. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako poeta debiutował w 1995 tomem Wybór większości. Tom Pełne morze został nagrodzony w 2007 Nagrodą Literacką Gdynia w kategorii poezja. Jego biografię księdza Tischnera nominowano do Nagrody Literackiej Nike (2001). Współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym”, miesięcznikiem „Znak” i TVP Kultura. Mieszka w Krakowie.
Autorka podejmuje problem transnarodowych organizacji społeczeństwa obywatelskiego (TOSO), których rola w kształtowaniu procesów politycznych i społecznych współczesnego świata istotnie wzrosła. Jakościowe przekształcenia środowiska międzynarodowego związane z globalizacją stworzyły warunki ich bezprecedensowego rozwoju, co przełożyło się na zmianę roli i znaczenia tych podmiotów na arenie międzynarodowej. Pomimo że namysł nad oddziaływaniem transnarodowych organizacji i przekształceniami organizacji i ruchów środowiska obywatelskiego prowadzony jest na gruncie naukowym od dawna, to śledzenie postępujących przekształceń jest uzasadnione, jako że same organizacje, jak i środowisko ich działania ulegają zmianom. Podmioty te trwale wpisują się w nurt życia międzynarodowego, a zatem dążenie do pełniejszego zrozumienia ich roli, skali i skutków inicjowanych przez nie procesów jest w pełni uzasadnione. Drugim komponentem problemu badawczego jest sposób oddziaływania wskazanych podmiotów – opracowanie skupia się na mechanizmach perswazyjnych środków oddziaływania politycznego – soft power TOSO, przy czym narzędzia i istota „miękkiej siły” opisywane są w oparciu o konceptualizację J. Nye’a. Zestawienie tych części składowych w zamierzeniu projektu służy ujawnieniu mechanizmów transformacji stosowania siły w stosunkach międzynarodowych, wyrażającej się w zmianie rozkładu, czy też struktury siły, oraz w zmianach użyteczności poszczególnych jej komponentów.
dr hab. Małgorzata Zachara-Szymańska, prof. UJ
Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
Recenzowana monografia jest udaną próbą rekonstrukcji dyskursu naukowego na temat tego, czym jest rozwój samopodtrzymujący w wymiarze teoretycznym, uwzględniając przy tym różnorodne perspektywy analityczne. Głównym motywem jej powstania było zachęcenie do pogłębionej refleksji na temat sposobów rozumowania koncepcji rozwoju samopodtrzymującego i jej ewolucji oraz wyboru skutecznej drogi politycznej wyznaczającej sprawiedliwy i samopodtrzymujący rozwój społeczeństw. Oczywiście nie umniejszając przy tym trwale ani zasobów naturalnych, ani szans na rozwój zarówno obecnego pokolenia, jak i pokoleń kolejnych w ramach tzw. sprawiedliwości między- i wewnątrzpokoleniowej. Autorka – co wypada odnotować, a sam zamiar pochwalić – liczy na wywołanie interdyscyplinarnej dyskusji zarówno na poziomie nauki europejskiej, jak i nauki polskiej. Jej praca może stanowić cenny wkład w realizację tego ambitnego założenia. Monografia jest opracowaniem bez wątpienia godnym wydania, szczególnie przydatnym wykładowcom akademickim oraz studentom wybranych kierunków studiów zainteresowanych problematyką ekonomiczną, społeczną i ekologiczną w wymiarze państwowym i międzynarodowym. Z całą pewnością może ona wzbogacić ofertę na polskim rynku wydawniczym, z korzyścią nie tylko dla teoretyków i praktyków, ale też szerszej opinii publicznej.
Prof. dr hab. Maciej Walkowski
WNPiD UAM Poznań
Monumentalne 4-tomowe Dzieje kultury polskiej pozostają ciągle bodaj naciekawszą skarbnicą wiedzy na temat polskiej kultury od lat nadawniejszych aż po czasy zaborów. Napisane w erudycyjnym stylu przez Aleksandra Brückner (1856-1939) profesora honoris causa Uniwersytetów Warszawskiego i Wileńskiego, kulturoznawcy, językoznawcy, historyka idei, historyka literatury polskiej i słowiańskiej, autora takich dzieł jak Encyklopedia staropolska, dzieje języka polskiego, Słownik etymologiczny języka polskiego, Mitologia słowiańska, w sumie autora ponad 1800 artykułów i książek. najważniejszym jednak bodaj jego osiągnięciem pozostają napisane w latach 1930-32 Dzieje kultury polskiej do tej pory nieoceniona skarbnica wiedzy o nas Polakach i naszej sztuce, literaturze, obrzędach, obyczajowości....
Wolter (1694-1778) - właśc. Francois-Marie Arouet - francuski pisarz, filozof, publicysta, działacz społeczny, postać najbardziej bodaj z filozofów kojarzona z Oświeceniem i związanym z nim racjonalizmem. Jak pisze W. Tatrkiewicz najogólniejsze hasła Oświecenia znalazły w poglądach Woltera pełny wyraz: były to: rozum, przyroda i ludzkość. Wszystkie trzy miały ostrze polemiczne: ""rozum"" był hasłem skierowanym przeciw objawieniu; ""przyroda"" - przeciw czynnikom nadprzyrodzonym, ""ludzkość"", pojmowana jako najwyższy cel etyczny. Wolter nie był klasycznym filozofem, swoje poglądy wyrażał przeto w przypowieściach, właśnie w Powiastkach filozoficznych, z których najważniejsze to ""Kandyd"" (będący satyrą na optymizm i filozofię Leibniza), ""Zadig"" (w którym wyśmiewa się z metafizyków i moralistów). Był przy tym Wolter absolutnym mistrzem ironii i satyry, był także zaciekłym krytykiem ortodoksyjnego chrześcijaństwa, wyśmiewał Biblię, krytykował też radykalnie społeczny system feudalny, był wolnym duchem, wolnomyslicielem, co najlepiej wyraża w swoich Powiastkach...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
