Ta kategoria dedykowana jest współczesnym czytelniczkom literatury kobiecej. Bardzo szeroki wybór romansów, kryminałów, powieści obyczajowe, poruszająca literatura kobieca, erotyki, harlequiny polskich i zagranicznych autorów. Każda lubiąca czytać kobieta znajdzie coś szczególnego dla siebie.
Polecamy literaturę Sergiusza Piaseckiego, Stanisława Srokowskiego, Diany Palmer czy w końcu Blanki Lipińskiej.
Monika, utalentowana tancerka i choreografka musicali, ma wszystko sławę, pozycję i w miarę ustabilizowane życie. W miarę, bo kiedy na jej drodze staje dwóch mężczyzn z przeszłości, dotąd zakorzenione wartości, takie jak uczciwość, szacunek i prawda, tracą na znaczeniu. Lawirowanie pomiędzy spokojnym i wyrozumiałym Markiem a bawidamkiem Maciejem, nastawionym na spełnianie własnych zachcianek, doprowadzi bohaterkę do wielu życiowych zakrętów, z których z trudnością będzie musiała wrócić na właściwe tory. Wszystko się zmienia, gdy Monika wpada w zastawione przez przeznaczenie sidła jeden z mężczyzn ulega wypadkowi i zostaje w jego wyniku oszpecony, a drugi nie chce słyszeć o założeniu rodziny. Na kogo będzie mogła liczyć, kiedy i ją dotknie osobista tragedia? Który z nich pomoże jej w walce z depresją? Kogo pokocha na tyle, by odmienić swój los? To opowieść o niekoniecznie słusznych wyborach. O pragnieniu życia jak w bajce z zakończeniem długo i szczęśliwie, jeśli takowe w ogóle jest możliwe. O walce pomiędzy tym, co właściwe, a tym, co pożądane.
Apogeum II wojny światowej. Ludzie próbują odnaleźć się w świecie, w którym rządzi nazistowski terror, a życie ludzkie wydaję się kruche i niepewne. Czy w czasach zagłady uda się ocalić miłość i przyjaźń? Jak wiele można poświęcić i jak daleko trzeba przesunąć granice moralności, by walczyć z wrogiem? Akcje sabotażu, operacje wywiadowcze, brutalna działalność Gestapo, zdrajcy i szmalcownicy, brawurowe ucieczki, a w tym wszystkim pojedynczy człowiek ze swoimi namiętnościami, wątpliwościami i słabościami, gdzie nic nie jest czarno-białe i oczywiste.
Zwieńczenie szesnastu tomów uwielbianej przez czytelników sagi z cyklów powieściowych: Zemsta i przebaczenie, Zanim nadejdzie jutro, Prawda zapisana w popiołach i Duchy minionych lat. Przełom lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych to dla Polski okres nowego początku i powiewu wolności. Obrady Okrągłego Stołu dla wielu stanowią symbol odzyskania niepodległego państwa, inni czują zawód i uważają, że poprzednia władza powinna zapłacić za lata kryzysu, poddaństwa wobec Związku Radzieckiego, a przede wszystkim za prześladowanie opozycji. Alicja i Sergiusz postanawiają powrócić do kraju, by tam dożyć swoich dni. W ślad za nimi ruszają ich dzieci – Kinga i Mateusz. Także Kostek Piotrowski, któremu kolejny raz nie ułożyło się w życiu osobistym, decyduje się na wyjazd do ojczyzny. Karol Lewin, który na początku przerażony jest zmianami zachodzącymi w Polsce, wkrótce się przekonuje, że można się całkiem dobrze urządzić pod skrzydłami nowej władzy. Zwłaszcza że posiada coś, co pozwala mu niewielkim kosztem dorobić się majątku... Szymon Wielopolski próbuje zrobić karierę polityczną, a jego syn Krzysztof przejmuje po ojcu kancelarię adwokacką. Nowa rzeczywistość, szerokie perspektywy i wielkie nadzieje, a w tle bezrobocie, korupcja i grupy mafijne, które swoimi mackami sięgają najwyższych szczebli władzy. Jednak mimo zmian jedno pozostaje wciąż takie samo – przeszłość, która nigdy nie pozwala o sobie zapomnieć.
Leon Kołakowski, wnuk: Nazywają go: Łukasz, Profesorek, Kłizolek, Doktorek, HauHau (to Borys), a dla mnie jest po prostu Dziadeczkiem. Nie wiem jak to robi, ale ciągle trafiają mu się śmieszne przygody, a gdy je opisze, są jeszcze śmieszniejsze. Zawsze cieszę się, kiedy w nich występuję. Nie ma drugiego takiego Dziadeczka na świecie.
Robert Mazurek: Święcicki nie jest psychiatrą z filmów Woody Allena, on jest Woody Allenem. Co prawda nic mi nie wiadomo, by był aż tak neurotyczny i skoncentrowany na seksie, ale z pewnością ma poczucie humoru. Czasem to nawet okazuje.
Kazik Staszewski: O tym, że Łukasz Święcicki jest jednym z najwybitniejszych psychiatrów w Polsce wie niemal każdy, kto chociażby liznął psychiatrii czy jako leczący, czy jako leczony. Wielcy ludzie mają to do siebie, że z reguły nie koncentrują się na jednym obszarze aktywności. Profesor jest świetnym felietonistą, czego niezbity dowód trzymają państwo w rękach przed oczami. Rozległe spektrum zainteresowań – czasem skłaniające do refleksji, czasem pełne czystego humoru, niezbity dowód świetnego stylu i pióra, jakie posiadł on bez żadnej wątpliwości. Gorąco polecam i zachęcam do lektury. Żałować z pewnością nie będziecie, a raczej wręcz odwrotnie.
Igor Zalewski: Ostatnio kiedy oglądam familijne seriale, to identyfikuję się z dziadkami, chociaż mam jedynie stopień ojca. Po przeczytaniu felietonów Łukasza Święcickiego zrozumiałem, dlaczego tak się dzieje. On jest dziadkiem i ja też nim chcę być, skoro dziadkowie mają taki talent!
Łukasz Mikołaj Święcicki – urodzony w przeddzień św. Mikołaja 1961 r., mąż jednej Żony, ojciec czworga dzieci, dziadek dziesięciorga wnucząt (jak by nie liczyć). Psychiatra, tłumacz, poeta, a okresowo nawet profesor. Po napisaniu kilkuset artykułów dotyczących głównie depresji i choroby afektywnej, a także kilkunastu książek dotyczących tych samych zagadnień, nieoczekiwanie, również dla siebie, odnalazł się na starość jako felietonista i wreszcie poczuł się w domu.
Romans z Theo zmienił uporządkowany świat Mikaeli Brown w niebezpieczną grę o życie. Kobieta musi wybrać pomiędzy dobrze prosperującym biznesem modowym i towarzystwem ludzi pławiących się w luksusie a nieokiełznanym mężczyzną ściganym przez demony przeszłości. Kochankowie uciekają przed bezwzględnymi gangsterami i policją na grecką wyspę. Tu, otoczeni szumem Morza Śródziemnego, szukają chwili wytchnienia oraz sposobu na bezpieczny powrót do domu i oczyszczenie się z zarzutów. Równocześnie Theo snuje plan zemsty. Czy Mikaela jest gotowa na zabójczą konfrontację? Czy tajemnice z przeszłości Theo i rosnące zagrożenie zniszczą ich miłość? A może odbudują wzajemne zaufanie? Jak skończy się historia kobiety i mężczyzny, których połączyła namiętność silniejsza niż rozsądek i strach o życie? Powrót bodyguarda zamyka trylogię, w ramach której ukazały się Sekret bodyguarda i Ucieczka bodyguarda.
Wojna dobiegła końca, Europa podnosi się ze zgliszcz, a bohaterowie próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Jednak nie wszyscy tak wyobrażali sobie pokój i nowy podział świata. Dla niektórych koszmar wciąż trwa. Inni szukają swojego miejsca na ziemi. Jednak odżyła nadzieja, że to, co najgorsze,już minęło. Czy stojąc w obliczu nowych możliwości i kolejnych zagrożeń, wybiorą to, co w życiu najważniejsze? A może po burzliwym i trudnym czasie zwycięży chęć odnalezienia spokoju, nawet kosztem utraty najbliższych? To opowieść o granicach człowieczeństwa i o tym, jak wiele można poświęcić, by uratować ukochaną osobę. Bohaterowie próbują odpowiedzieć sobie na pytania,co jest w życiu najważniejsze i czym dla nich jest prawdziwe szczęście.Niektórym z nich przyjdzie zapłacić za to najwyższą cenę, a tkwiące w ludzkich duszach demony kolejny raz dadzą o sobie znać. Inni po wielu życiowych dramatach odnajdą spokój i swoje miejsce na ziemi. Dla kogo los okaże się łaskawy, a kogo nie oszczędzi? Jak wiele determinacji musi mieć w sobie człowiek, by poświęcić tak wiele dla miłości? Czym jest prawdziwa przyjaźń w egoistycznym, brutalnym świecie? Co zwycięży - zemsta czy przebaczenie?
Historia o zwykłych ludziach, których życie zmienia się w ciągu kilkunastu minut...Początek wojny to dla Kresów Wschodnich czas wywózek w odległe i złowrogie rejony Związku Radzieckiego. Dobrze zapowiadająca się aktorka, żyjąca w szczęśliwym związku z lekarzem społecznikiem, zawadiacki lekkoduch grający na saksofonie i fortepianie, siostry bliźniaczki, których ojciec znika bez śladu, chłopiec opiekujący się niewidomym dziadkiem i młoda mężatka wychowująca córeczkę tych wszystkich ludzi pewnego dnia połączyło jedno zdarzenie... Wywózka w nieznane, do świata, w którym jedynie śmierci jest pod dostatkiem, a życie staje się już tylko walką o przetrwanie. Czy poradzą sobie na tej nieludzkiej ziemi, nie tracąc swojego człowieczeństwa? A może w staraniach, by dotrwać do następnego dnia, wygrają zwierzęce instynkty?
Więcej niż muzeum, tytuł tego zbioru szkiców, odsyła - mamy wrażenie - do charakteru osobowości profesjonalnej profesora Jana Święcha i zakresu jego zainteresowań i eksploracji, czego ilustracją są też pomieszczone w nim teksty i ich tematyka, w których zawiera się inspiracja pochodząca od naszego bohatera. A dotyczy ona wielu tematów: muzeów, w szczególności etnograficznych, i muzeologii, skansenów i "skansenologii", budownictwa drewnianego, wystawiennictwa, ochrony zabytków, regionalizmu, rozmaitych form twórczości artystycznej, a nawet kondycji współczesnej etnologii i absorbujących ją tematów. Czyli - znów - zbiór wypowiedzi "między dawnymi i młodszymi laty".Od Redakcji
Warszawa końca XIX wieku. Miesza się ze sobą dawne ziemiaństwo, inteligencja, damy półświatka, Rosjanie i żydowska finansjera. Jedni tracą majątki i rozpamiętują nieudane powstanie styczniowe, inni się dorabiają. Jedni mozolnie wspinają się po drabinie społecznej, inni z niej spadają. Na tym tle rozgrywa się historia wymuszonego związku pomiędzy młodym przystojnym arystokratą Henrykiem Długopolskim, a uchodzącą za brzydką, ale bogatą córką bankiera żydowskiego pochodzenia - Emilią Złotkiewiczówną. W świecie, gdzie o karierze człowieka bez majątku decyduje prawidłowy akcent rosyjski, wielu potomków znanych szlacheckich rodów trwoni ostatnie pieniądze na hazard i rozpustę. W świecie, gdzie młoda panna z dobrego domu nie ma praktycznie żadnych praw ani radości z życia - jedynym wyjściem dla niej jest zamążpójście. W takim właśnie świecie bankier Leon Złotkiewicz postanawia wyszukać sobie i wychować następcę, który wraz z ręką jedynaczki Emilii przejmie kiedyś po nim bank. Czy to mu się uda?
"Mezalians" jest pierwszą częścią sagi, która przedstawia sto lat barwnego życia rodziny Długopolskich. Elę Pytlarz fascynuje historia, także ta społeczna. Lubi zwiedzać, więc została przewodniczką po Krakowie i skończyła historię sztuki. Jest pilotką wycieczek zagranicznych, tłumaczką i działaczką samorządową, ponieważ i współczesność jest jej nieobojętna, a wiąże się nader często z historią. Podróżniczka, zafascynowana historią kultury, zwłaszcza XVIII i XIX w. Spędziła pół roku we Francji, pracując u francuskiej rodziny arystokratycznej w prywatnym zamku niedaleko Sancerre.
Zuzanna to młoda kobieta, architekt, a przede wszystkim samotna matka. Można by powiedzieć, że w chwili, gdy partner opuszcza ją na wieść o niespodziewanej ciąży, jej świat się wali. Jednak tak naprawdę los dopiero zaczyna rzucać kłody pod jej nogi.
Igor to dojrzały mężczyzna, głowa rosyjskiej mafii rządzącej w Krakowie. Całe życie szuka rozwiązania na swój problem. Sen z powiek spędza mu bezdzietność, która w klanie rodziny Kolosov jest nie do przyjęcia.
Oboje stanowią kontrast dla siebie nawzajem. Ona wygadana, pyskata i waleczna. On twardy, nieugięty i władczy. Za to obydwoje trzymają się minimalizmu, jednocześnie nadając najwyższy priorytet jednemu – dobru dziecka. Uparci, zawzięci, honorowi, a gdy przychodzi chwila zwątpienia, stawiają wszystko na jedną kartę. I kiedy myślą, że są dla siebie jedynym wyzwaniem, niespodziewanie pojawia się ktoś trzeci – wróg.
„Prawo ojca” to historia o posiadaniu, władzy, oddaniu, strachu i nienawiści. Na próżno szukać tu kopciuszka czy księcia albo romantycznej miłości.
Czy to jest dziennik? Pewnie tak, skoro składają się na niego datowane zapisy, powstające przez dziesięć lat, najczęściej w podróży lub pod wpływem lektur. Ale to także esej, w którym myśl poszukuje właściwego wyrazu, a każdy problem odmienia się przez życiowe przypadki. No i powieść, utkana z małych fabuł codzienności i swobodnych fantazji. W tej książce spotykają się obserwacje i prowokacje, zamyślenia i zmyślenia, poważnym próbom mierzenia się z „wielkimi tematami” naszej epoki towarzyszy zamiłowanie do parodii i nieuleczalna słabość do purnonsensu.
Jerzy Franczak – pisarz i literaturoznawca, wykładowca UJ. Autor kilku rozpraw o literaturze i filozofii, książek eseistycznych, a także zbiorów opowiadań: Trzy historye (2000), Sainte-Fabeau (2017), Święto odległości (2018) oraz powieści: Przymierzalnia (2008), Nieludzka komedia (2009), Da capo (2010), NN (2012), Eksplozja (2022). Teraz opowiem wam wszystko wpisuje się w nurt bardziej osobistych narracji, zapoczątkowany przez Grawitacje (2007) i Kwiatki (2010).
Zniknięcia (La Disparition) to powieść, która zaczyna się jak u Hitchcocka, od trzęsienia ziemi, a potem napięcie już tylko rośnie! W Paryżu, w latach 60. XX w., Anton Voyl cierpi na bezsenność, próbuje czytać książkę, lecz nic z niej nie rozumie, ma halucynacje, w których utożsamia się z postaciami literackimi, w końcu ginie w tajemniczy sposób. Przedtem zdążył jeszcze wysłać do paru przyjaciół intrygujący liścik, że musi zniknąć na jakiś czas, z zagadkowym postscriptum. Przyjaciele rozpoczynają poszukiwania, ale straszliwa klątwa sprawia, że sami zaczynają znikać w niejasnych okolicznościach.
Ta ponad 300-stronicowa powieść detektywistyczna to także najdłuższy lipogram świata, w którym Georges Perec ani razu nie używa litery E. Mimo to jest ona w powieści wszechobecna poprzez rozmaite aluzje i odniesienia.
Zniknięcia są obok Życia instrukcji obsługi najważniejszą i najbardziej znaną powieścią Pereca. Doczekała się kilkunastu tłumaczeń (w tym aż czterech na język angielski!), lecz dotychczas nie ukazała się w wersji polskiej ‒ w ojczyźnie rodziców Pereca. Powieść ta jest niczym brakujący puzzel w jego całej twórczości, która w Polsce ma stałych miłośników.
Po ponad pół wieku od swej premiery, dzięki przekładowi René Koelblena i Stanisława Waszaka, ukaże się w końcu po polsku 2022 roku w Wydawnictwie Lokator, pod patronatem Ambasady Francji w Polsce.
Georges Perec (ur. 7 marca 1936 w Paryżu, zm. 3 marca 1982 w Ivry-sur-Seine) – francuski prozaik, eseista i filmowiec żydowskiego pochodzenia, zaliczany do grona najważniejszych dwudziestowiecznych twórców literatury. Od 1969 r. członek grupy OuLiPo. Jego rodzice zginęli w czasie II wojny światowej; wychowywała go ciotka. Ukończył historię i socjologię na Sorbonie. Kilka lat pracował jako nauczyciel w Tunisie, by w 1962 przyjąć posadę archiwisty w jednym z paryskich szpitali. Zawód ten wykonywał do 1979 r. Zmarł na raka płuc w 1982.
Publikacja pod patronatem Ambasady Francji w Polsce
Nowe wydanie bestsellerowej powieści Sylvii Plath wzbogacone klimatycznymi ilustracjami utalentowanej francuskiej rysowniczki Bei Rebai¨.
Klasyczna i wiecznie aktualna. Szokująca, realistyczna i sugestywna powieść o kobiecie wpadającej w otchłań szaleństwa.
Esther jest wyjątkowo inteligentna, piękna, utalentowana, jednak powoli jej świat się rozpada. Kiedy ma dziewiętnaście lat, przyjeżdża do Nowego Jorku – miasta szczęścia, igraszek, kariery – na miesięczny staż w redakcji miesięcznika dla dziewcząt. Ma poznać miasto, spędzić miło czas. Nie potrafi się jednak odnaleźć. Nie ma ochoty na nocne zabawy, jest zniechęcona. Odkrywa, że dobre oceny, które zawsze zdobywała w szkole, tutaj nie mają znaczenia. Esther nie umie zdecydować, na czym jej zależy, co ją interesuje i kim być. Nie czuje się taka jak inne dziewczyny – śliczne, uśmiechnięte i zadowolone z życia. Przychodzi załamanie… Szklany klosz to podróż do najmroczniejszych i najbardziej przerażających zakamarków ludzkiej psychiki. Powieść ukazała się w styczniu 1963 roku. Niecały miesiąc później Sylvia Plath popełniła samobójstwo.
Sylvia Plath (1932–1963) – amerykańska poetka, pisarka i eseistka. Zaliczana do grona poetów wyklętych, jedna z czołowych postaci konfesjonalizmu, kierunku w literaturze lat 50. i 60. XX wieku. W 1955 roku jako stypendystka Fulbrighta wyjechała na studia do Anglii, gdzie poznała swojego przyszłego męża, poetę Teda Hughesa. W 1960 roku wydała swój pierwszy tom wierszy, Kolos, a tuż przed samobójczą śmiercią napisała tom Ariel. To właśnie dzieła stworzone w ciągu ostatnich siedmiu miesięcy życia zapewniły jej miano jednej z największych poetek XX wieku. Na miesiąc przed śmiercią ukazał się jej autobiograficzny Szklany klosz. Plath chorowała na chorobę afektywną dwubiegunową (depresję i stany maniakalne) i kilkakrotnie przebywała w szpitalach psychiatrycznych, najczęściej w związku z próbami samobójczymi.
Beya Rebai urodziła się w 1995 roku w Paryżu, do dziś tam mieszka. Jest płodną artystką, zawsze trzyma pod ręką szkicownik i pastele woskowe. Inspiracje czerpie z codziennego życia, swojej wyobraźni i wspomnień, dzięki czemu tworzy ilustracje, które opowiadają historie. Zastanawiam się, czy dziś, kiedy o wizycie u psychiatry mówi się bez zażenowania, jakby się szło do fryzjera, Plath zdołałaby się uratować. Czy byłaby feministyczną buntowniczką? A może uzależniłaby się od Xanaxu? Jedna z moich fanek przyznała, że dzięki tej książce poczuła się mniej samotna. Też tak miałam. Sylvia była taka jak my. Tyle że nie miała na półce Szklanego klosza. Lena Dunham, autorka Nie takiej dziewczyny Początek lat 60. był dla kobiet straszny. Jeszcze gorszy dla tych mądrych i ambitnych. W 1963 roku valium było na rynku od dwóch lat i agresywne reklamy niemal wmuszały je zdrowym kobietom, które czuły się uwięzione i zdesperowane. To jest świat Szklanego klosza. Szklany klosz stał się wezwaniem do działania, ponieważ jest pamiętnikiem rozpaczy. Plath była utalentowana. Mogła być wielka. Złe pokolenie. Złe leki. Jeanette Winterson, autorka Po co ci szczęście, jeśli możesz być normalna? Czytałam Szklany klosz jako nastolatka i jak większość nastolatek nie miałam problemu z utożsamieniem się z młodą kobietą, która miała wszystko – urodę, talent, szansę i słyszała wciąż to pitolenie w rodzaju „masz całe życie przed sobą” – a mimo to wpadała w rozpacz. Dzisiaj o depresji opowiada się na grillu, ale Plath badała ten stan bez poczucia, że cierpią na to inni. Szklany klosz przywraca tamten horror. Lionel Shriver, autorka Musimy porozmawiać o Kevinie Moi studenci ją uwielbiają. Patrzę na nich i uzmysławiam sobie, że miała trzydzieści lat, kiedy umarła. Mówię im, żeby łajali swój wewnętrzny głos, gdy mówi o nich złe rzeczy. Mówię, że ich życie jest dla nas skarbem. Mówię, żeby brali witaminy. Sharon Olds, autorka zbioru Stag’s Leap
5 milionów sprzedanych egzemplarzy!
Powieść, która zachwyci fanów trylogii „Stulecie” Kena Folletta, a także miłośników „Przeminęło z wiatrem”.
Losy dwóch dynastii na przestrzeni trzech pokoleń.
Saga rodzinna, na podstawie której nakręcono głośny serial Północ–Południe z Patrickiem Swayzem.
Poruszająca historia o podzielonym narodzie, o przyjaźni i lojalności, o miłości, która może przetrwać wiele, i namiętnościach, które mogą mieć niszczycielską siłę.
Dzieje dwóch przyjaciół i ich rodzin postawionych przez historię po przeciwnych stronach barykady.
Pierwszy śmiertelny strzał oddany w Forcie Sumter w Karolinie Południowej, rozpoczynający wojnę secesyjną, już nieodwołalnie dzieli amerykański naród i bezlitośnie obnaża uprzedzenia oraz różnice między Północą a Południem.
Członkowie rodzin Hazardów i Mainów nie mogą pozostać w tej wojnie neutralni. Muszą się opowiedzieć po którejś ze stron, nawet jeśli nie są do końca przekonani, że racje tych, wobec których zdecydują się być lojalni, są słuszne. Nawet jeśli narażą w ten sposób długoletnie przyjaźnie i stracą ukochanych. Nawet jeśli złamie im to serca.
Podczas gdy w krwawych bitwach ścierają się i giną żołnierze, w pełnych intryg stolicach unionistów i konfederatów – Waszyngtonie i Richmond – wpływowi mężczyźni i piękne kobiety walczą o swoje ideały albo realizują podyktowane żądzą władzy plany, nie zważając na to, że niszczą zarówno przyjaciół, jak i wrogów.
Epicka opowieść przedstawiająca kawał historii Ameryki. Miłość, pożądanie, wojna, przemoc i nie zawsze czysta polityka – jednym słowem wszystko, czego potrzebuje dobra powieść!
„The Washington Post Book World”
Gdy w 1951 roku Heinrichowie przyjechali do Ameryki, ojciec Bernda był już dojrzałym mężczyzną i uznanym przyrodnikiem. Często rozmawiał z żoną o życiu, które przed II wojną światową i tuż po niej wiedli razem najpierw w Polsce, potem w Niemczech. Opowieści o baśniowym domu w lesie, o Starym Świecie i tropikalnych krajach, do których Gerd Heinrich wyprawiał się w młodości, zapadły młodemu Berndowi głęboko w pamięć. A ich najbardziej tajemniczym bohaterem był chrapiący ptak, przedstawiciel gatunku, który uważano za wymarły, a na którego poszukiwanie wyruszył kiedyś ojciec.Bernd Heinrich opowiada, jak kształtowały się jego stosunki z ojcem i jak wyglądała codzienność na farmie w Maine, która stała się domem dla emigrantów z Europy. I co przesądziło o tym, że poszedł w jego ślady, został uznanym przyrodnikiem, autorem wielu książek, w których z ogromnym znawstwem i pasją przybliża swoim czytelnikom fascynujący świat przyrody."To świadectwo głębokiego humanizmu i pieczołowicie odtworzonej historycznej perspektywy, w którym relacja ojca i syna - pokrewnych dusz połączonych fascynacją życiem na ziemi - jest pięknie określona jako "pierwotny fenotyp miłości"." David Barber, "The New York Times""Wydaje się, że tak pięknie napisana książka nie może być dziełem naukowca. Tymczasem Heinrich, autor prac badawczych obejmujących tak różnorodne zagadnienia, jak metabolizm owadów czy zachowania kruków, stworzył literackie arcydzieło []. W tej książce znajdziecie wszystko - życie, miłość, wierność, zdradę, wojnę, stratę i poczucie humoru." Stephen J. Bodio"Heinrich oczarowuje czytelnika, łącząc w swojej książce naukę i literaturę." "New York Times Book Review""Heinrich to prawdopodobnie najlepszy autor książek przyrodniczych, Thoreau naszych czasów." "Publishers Weekly"
Ta historia miłości, podobnie jak wiele innych, zaczęła się od trywialnego "dzień dobry". Zetknięcia się dwojga nieznajomych ludzi, którzy w konkretnym momencie swojego życia są sobie potrzebni. Z obcych stają się najbliższymi, mimo że nigdy się nie spotkali. Dla jednej ze stron znajomość staje się swoistą obsesją napędzaną przez kolejne sny erotyczne i projekcje wspólnego życia. Czy bohaterowi uda się zrealizować swoją wizję miłości idealnej i totalnej?"Nikt" jest dziennikiem osobistym mężczyzny zakochanego, ogarniętego miłością nieznającą granic, targanego przez emocje. Mocno erotyczna w swoim przekazie, skupiona na seksie jako akcie fizycznej przyjemności, a także jako chwili, w której dwoje staje się jednym, kompletnym bytem.
Świetny humor, błyskotliwe dialogi i wartka akcja. Ta historia została stworzona z potrzeby serca. Nieprędko o niej zapomnisz.Julia Radosna jest kobietą, która ma ogromnego pecha. Życie nie przewiduje dla niej taryfy ulgowej, jednak ona zawsze stara się znaleźć wyjście awaryjne z każdej sytuacji. Marek Wenta to człowiek specyficzny, oceniany przez pryzmat swojego wyglądu. Pierwsze spotkanie tej dwójki można porównać do zderzenia Titanica z górą lodową. Na szczęście obywa się bez ofiar, niemniej wrażenie, jakie na sobie nawzajem wywierają, nie nastraja do kontynuowania tej znajomości.On miał zostać jej szefem. Ona koncertowo spartoliła rozmowę kwalifikacyjną. Jak to jednak często bywa, przekorny los robi wszystko, żeby doszło do kolejnego spotkania, które obfituje w szereg niespodziewanych atrakcji.Czy można uniknąć pewnych sytuacji? Czy rodzina zawsze jest najważniejsza? Kiedy powiedzieć dość?Aby poznać odpowiedzi na te pytania, zanurz się w lekturze przepełnionej wszystkimi możliwymi emocjami. Jedno jest pewne nie przejdziesz wobec tej książki obojętnie.
Bracia Karamazow to ostatnia i najdojrzalsza powieść Fiodora Dostojewskiego. Opowiada dzieje czterech braci, których łączy tragedia: zabójstwo ojca. Każdy z nich, kierowany poczuciem winy, emocjami i pożądaniem, usiłuje odnaleźć własne miejsce w mrocznej mozaice rodziny Karamazowów.Powieść rosyjskiego mistrza jest uznawana za jedno z największych dzieł w historii literatury. Obok wątków obyczajowych porusza fundamentalne problemy, z którymi potem zmagał się wiek XX: pytanie o istnienie Boga w racjonalnym świecie, trwałość wartości w obliczu zmian i nieświadome krążenie człowieka między złem a pokutą.Kongenialny przekład Adama Pomorskiego pozwala polskiemu czytelnikowi w pełni rozsmakować się w rozległej panoramie powieści.Fiodor Dostojewski (1821-1881) - pisarz rosyjski, jeden z największych twórców literatury wszech czasów, autor Zbrodni i kary, Biesów i Idioty, ceniony za wnikliwe obserwacje społeczne i znakomite psychologiczne portrety bohaterów. Własne doświadczenia życiowe przekuwał w prozę: po czteroletnim zesłaniu na Syberię, gdzie trafił za liberalne poglądy, i przymusowym wcieleniu do armii carskiej napisał Wspomnienia z domu umarłych, natomiast uzależnienie od hazardu stało się kanwą Gracza. Dostojewski uważany jest za prekursora egzystencjalizmu.
Klasyczna powieść Honoriusza Balzaca przenosi nas do XIX-wiecznego Paryża. Tam, w przepełnionych blichtrem salonach i w dzielnicach nędzy, obserwować możemy ludzkie tragedie i namiętności. Czy jest miejsce na nadzieję?
Indie wiosną 2004 roku – kraj nieruchomieje w przededniu wielkiej politycznej zmiany. Jednak życie Subhadry, pięćdziesięciodwuletniej, przeciętnej żony i matki, jest już znieruchomiałe od dawna. Wśród codziennych obowiązków i przyzwyczajeń toczy się dzień za dniem, beznamiętnie, automatycznie, bezpiecznie. Tymczasem pojawia się ktoś jeszcze, kto z ukrycia śledzi Subhadrę na ulicach New Delhi, planuje krok, po którym nic już bezpieczne i beznamiętne nie będzie. A dawno odrzucone pytania zaczną bezkompromisowo żądać szczerej odpowiedzi.
Powieść Anandy Devi, autorki między innymi słynnego Zielonego sari, to literacki portret Indii, kraju przodków pisarki, a jednocześnie przenikliwy portret kobiecości, która domaga się uznania, samoakceptacji i wolności. Autorka uznaje Indian Tango za swoje najważniejsze dzieło, zwieńczenie trzydziestu lat twórczości, rodzaj literackiego testamentu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
