Jak żyć, gdy wszyscy patrzą?Jerzy Stuhr - jeden z najbardziej uznanych polskich aktorów - szczerze o osobistych dylematach, życiu w Polsce i polityce. O Wałęsie i Stalinie. O Witkacym i Gombrowiczu. O tym, że osoby publiczne są pod nieustanną presją. Aktor nie tylko snuje opowieści o fascynacjach filmem, Włochami, urodą śródziemnomorskiego życia oraz napotkanymi ludźmi, lecz także widzi konieczność spojrzenia sobie w twarz i odpowiedzenia na pytanie, co dalej.Pierwotnie cotygodniowy cykl prowadzony przez Marię Malatyńską zmienił się w mapę podróży Jerzego Stuhra, jego doświadczeń i poglądów na coraz bardziej komplikującą się rzeczywistość. Mimo trudnych tematów wciąż są to dyskusje dające nadzieję i odwagę, w wyjątkowy sposób i z przymrużeniem oka komentujące ostatnie lata kariery aktora.Życie moje kompletnie się zmieniło: filmowe, teatralne, szkolne, wszystko odeszło. I jest to nie tylko przejście od roli uczestnika do obserwatora. Ja po prostu jestem zresetowany. I dzięki temu mam, jak mi się wydaje, bardzo świeże spojrzenie na świat.Jerzy Stuhr - aktor i reżyser teatralny i filmowy, długoletni rektor PWST (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych) w Krakowie, skończył także polonistykę na UJ. Blisko współpracował . z Krzysztofem Kieślowskim, Andrzejem Wajdą, Konradem Swinarskim. Związany z Krakowem i Włochami (. grał w filmach Nanniego Morettiego). Autor kilku książek, . dziennika Tak sobie myślę czy rozmów Myśmy się uodpornili. Rozmowy o dojrzałości (z ks. Andrzejem Lutrem).Maria Malatyńska - filmoznawczyni i publicystka, wykładowczyni PWST w Krakowie. Opublikowała . tom wywiadów Ucieczka do przodu! Jerzy Stuhr od A do Z. Laureatka Nagrody Krytyki Filmowej, Nagrody ZAiKS-u i Nagrody Fundacji Kultury Polskiej, uhonorowana medalem Gloria Artis. Należy do Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz FIPRESCI (Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej), członkini Polskiej Akademii Filmowej.
VERSACE.
Już samo nazwisko przywołuje na myśl obrazy skandalicznego przepychu, nieskrępowanego erotyzmu, obfitości i brawury. Nie bez przyczyny. Ale to niepełna prawda o słynnej rodzinie. Marka Versace to także dziedzictwo pochodzącego z biednego regionu na południu Włoch geniusza, który odmienił oblicze branży modowej dzięki niebywałej intuicji i głębokiemu zrozumieniu kobiet oraz zachodzących zmian kulturowych. Gianni Versace wraz z ekstrawagancką siostrą Donatellą stworzył kult celebrytów, który dziś uznajemy za coś oczywistego. Deborah Ball, wieloletnia korespondentka „The Wall Street Journal”, przeprowadziła setki rozmów z członkami rodu Versace, kochankami Gianniego, jego rywalami w interesach, modelkami, którym pomógł osiągnąć międzynarodową sławę, a także ikonami świata mody, w tym z legendarną redaktorką „Vogue’a” Anną Wintour.
Autorka opisuje zakulisowe zmagania Donatelli, gdy przyszło jej wyjść z cienia i przejąć stery domu Versace po śmierci Gianniego, która nastąpiła w wyniku makabrycznej zbrodni. Przybliża wyzwania, przed jakimi stanęła Donatella, a także jej walkę z nałogiem narkotykowym, kłótnie z bratem Santem oraz zagadkę testamentu Gianniego. Dom Versace to wciągająca opowieść o wybiciu się ponad przeciętność, bolesnym upadku, a ostatecznie – odkupieniu. „Skrupulatnie prześledzona historia rodziny Versace. Dzięki tej książce poznajemy bardziej ludzką twarz członków legendarnego klanu” – „The Wall Street Journal” „Podczas lektury czytelnicy mogą odnieść wrażenie, że przebijają się przez migotliwą zasłonę odgradzającą członków klanu Versace od świata; że wreszcie udało się rozwiać spowijającą ich aurę tajemniczości. Dom Versace to książka szczera i porywająca” – „The Associated Press” Deborah Ball – urodziła się w Bostonie, przez ponad piętnaście lat pracowała jako dziennikarka biznesowa w Europie. Dwanaście lat spędziła jako korespondentka „The Wall Street Journal” w Mediolanie, Londynie i Zurychu, zajmując się szeroką gamą tematów biznesowych, finansowych i politycznych. W latach 1999–2002 pisała artykuły o europejskiej branży produktów luksusowych. Obecnie wraz z mężem Fabriziem dzieli czas między Włochy a Szwajcarię.
Gdzie znika woda? Czy Polska musi stać się pustynią? Choć katastrofy klimatycznej raczej już nie powstrzymamy, to wciąż lokalnie możemy osłabić jej skutki. Albo raczej moglibyśmy, gdybyśmy chcieli, bo posiadamy niezbędną wiedzę i technologię. Mamy jednak inne priorytety. Gdy burze piaskowe i fale upałów stają się codziennością, a kolejne gminy wprowadzają zakaz podlewania ogródków, wykształcona w latach 70. klasa rządząca zachowuje się, jakby przeżywała drugą młodość. Regulowanie rzek, wycinanie lasów, zatruwanie jezior, osuszanie całych powiatów przez kopalnie odkrywkowe oraz hojne wsparcie wodochłonnej produkcji mięsnej i rolnictwa przemysłowego. To nasza polska codzienność. Jan Mencwelw swoim reportażu Hydrozagadka próbuje znaleźć źródła problemu, jaki mamy z wodą. Pokazuje, jak nie tylko rząd, ale również Wody Polskie, spółki węglowe, Lasy Państwowe i rolnicy solidarnie działają na rzecz zrobienia z naszego kraju pustyni. Rozmawia też z naukowcami i hydrologami, którzy mówią wprost, że są inne drogi. Jeszcze nie jest za późno, żeby ocalić nasze lasy, jeziora, rzeki i bagna..
Sylwetki ponad trzydziestu dwudziestowiecznych pisarzy polskich - m.in. Sławomira Mrożka i Zofii Kossak, Stanisława Lema i Stefana Kisielewskiego, Aleksandra Wata i Marii Kuncewiczowej - złożyły się na "Klątwę sprzeczności" Krzysztofa Masłonia. Dopełnia ona, choć nie wyczerpuje, tematykę podjętą przez autora w jego wcześniejszych, wydanych również przez oficynę Zysk i Ska, książkach: "Od glorii do infamii" (2015) i "W pisarskim czyśćcu" (2017). Razem przedstawiają one obraz literatury, która w, zdawałoby się, wyjątkowo niesprzyjających okolicznościach, poddana oddziaływaniu straszliwych totalitaryzmów, sprostała wymaganiom swojego czasu.Półwiecze miedzy 1939 a 1989 rokiem okazać się jednak miało trudną próbą charakterów dla samych ludzi pióra, dla każdego z nich z osobna. Nie wszyscy zdali ten egzamin.
Błyskotliwe spojrzenie na dzieje ludzkości, które udowadnia, że to czynniki geograficzne i środowiskowe ukształtowały naszą cywilizację. Kilkanaście tysięcy lat temu ludy zamieszkujące Ziemię niczym istotnym nie różniły się między sobą. Ludzie epoki kamienia żyli dzięki łowiectwu i zbieractwu. Gdy udomowiono zwierzęta i zaczęto uprawiać rośliny, to lud Eurazji zdobył przewagę nad innymi. Symbolem postępu stały się strzelby (broń), zarazki i stal (narzędzia). To umożliwiło im podbój świata. U zarania ludzkości mieszkańcy każdego z kontynentów mieli w ręku atuty, by się rozwijać i nie ulec sile innych.Afryka to miejsce narodzin człowieka. Oni byli pierwsi. Ameryka to kontynent żyzny i bogaty. To mieszkańcy Australii pierwsi nauczyli się podróżować przez bezkresne wodne przestrzenie. Tam też znajdujemy najstarsze ślady obecności ludzi najbliższych nam. Autor udowadnia, że przewaga Euroazjatów nie wynika z ich biologicznej odrębności. To udomowienie zwierząt, pojawienie się zarazków, bakterii i chorób, będących ubocznym skutkiem udomowienia zwierząt, i związane z tym przenoszenie ich na inne kontynenty w postaci epidemii były główną przyczyną ich podbojów. Byli bardziej odporni niż podbijane przez nich ludy."Książka wielkich pytań i równie wielkich odpowiedzi".Yuval Noah Harari, autor bestsellera Sapiens: od zwierząt do bogówNagroda Pulitzera
Udaj się w sentymentalną, łotrzykowską podróż do czasów, gdy Twoją nastoletnią codziennością rządziło MTV, a centrum towarzyskiego życia mieściło się pod blokiem.
Zapraszają Maciek i jego ekipa niepokornych komorników.
Pojedź pekaesem do miejsca, gdzie toczone są bitwy na kury .
Gdzie w akcie samoobrony robi się sztuczkę „zdechł pies”.
Gdzie mędrcem nie jest Gandalf, tylko Scottie Pippen .
Gdzie z kłopotów ratuje latynoska córka polskiego Amerykanina.
Gdzie rządzą cięte riposty, dziwne przypadki i nagłe zwrotyakcji.
Było to lato, gdy umarł Coltrane, lato miłości i zamieszek, lato, gdy przypadkowe spotkanie na Brooklynie pchnęło dwoje młodych ludzi na drogę sztuki, miłości i wspólnej pracy. Patti Smith została poetką i piosenkarką, a Robert Mapplethorpe rozwijał swój prowokacyjny styl w fotografii. Niewinni, oddani sztuce, przemierzali Nowy Jork od Coney Island po Czterdziestą Drugą Ulicę, aż dotarli do słynnego okrągłego stołu w lokalu Kansas City, w którym brylował krąg przyjaciół i wyznawców Andy’ego Warhola. W 1969 roku para zamieszkała w hotelu Chelsea i weszła do środowiska ludzi okrytych – dobrą i złą – sławą, wpływowych artystów z barwnej cyganerii. To tam dwoje dzieciaków zawarło pakt, że będą się o siebie troszczyć. Poniedziałkowe dzieci zaczynają się jako historia miłosna, a kończą jako elegia. To także hołd złożony Nowemu Jorkowi na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, jego pięknu i jego demonom. To prawdziwa baśń, portret dwojga młodych artystów w przededniu sławy.
„W „Poniedziałkowych dzieciach” Patti Smith, matka chrzestna punk rocka, niejednego zaskoczy: pisze bowiem list miłosny, który jest nie tylko pożegnaniem kochanka i przyjaciela, ale też intrygującym, bo bardzo osobistym obrazem zmierzchu lat sześćdziesiątych, jednej z najbarwniejszych epok minionego stulecia, z ich idealizmem, naiwnością i często straceńczym szaleństwem. W scenerii, którą tworzą opanowane przez bohemę hotele czy undergroundowe kluby, toczy się tu nowojorska odyseja dwojga zbuntowanych i utalentowanych młodych ludzi, tytułowych ’dzieci’, które, jak bohater „Buszującego w zbożu”, nie godzą się na dorosłość.” Jerzy Jarniewicz „Wyznawców Patti Smith i Roberta Mapplethorpe’a nie ma co namawiać na tę książkę. Czekają na nią od dawna. Ci zaś, którzy słyszą o tej dwójce po raz pierwszy, mają szansę się zrehabilitować. W nagrodę dostaną takie zdanie: „Jesus died for somebody’s sins, but not mine”.
Po upadku Związku Radzieckiego mogło się wydawać, że w ogromie konfliktów, przemocy i patologii kobiety pozostaną jedynie ofiarami. W końcu w popularnych opowieściach o krajach poradzieckich najsilniejsi są zawsze mężczyźni. Małgorzata Nocuń postanowiła jednak wnikliwie przyjrzeć się tym, dla których zabrakło miejsca w szkolnych podręcznikach i na pierwszych stronach gazet: kobietom zamieszkującym Europę Wschodnią i Azję Centralną. Oddała głos bohaterkom, które przeżyły blokadę Leningradu w 1941 roku, oraz tym, które były w Ukrainie w lutym 2022. Więźniarkom łagrów, działaczkom na rzecz praw człowieka oraz kobietom zaślepionym ideologią, szczerze kochającym Związek Radziecki. Żołnierkom oraz matkom żołnierzy, którzy zginęli na froncie. Przedstawicielkom ruchu feministycznego z dużych miast oraz tym, którym mężczyźni odbierają wszelkie prawa.Powstał poruszający i niezwykle bogaty portret kobiet, które doświadczyły niepojętej utraty. Przede wszystkim jednak: kobiet, które potrafią przetrwać wbrew wszystkiemu.
Historyczny esej, w którym autor polemizuje z cierpiętniczo-bohaterską interpretacją polskich dziejów, tak powszechną w publicznym dyskursie, i oferuje świeże spojrzenie na kształtowanie się idei polskiej państwowości, a także formowanie się świadomości narodowej i społecznej po 1795 roku.
Porter-Szűcs jako „zewnętrzny” badacz nie ma problemu z kwestionowaniem mitów dotyczących naszej historii, co dla ich wyznawców może okazać się zaskakujące lub trudne do przyjęcia. Czy faktycznie chłopi identyfikowali się z polskością? Czy na pewno II RP szanowała swoich niepolskich obywateli i przestrzegała ich praw? Czy życie w PRL było jedną wielką udręką? Czy Polacy mieli (i mają) jasną wizję państwa, czy kształtowało się ono niejako przez przypadek? Siłą książki jest nie tylko niezależność myślenia autora oraz odkrywcze przykłady, ale też żywo prowadzona narracja i przystępny język.
---
„Przeczytajcie, a zobaczycie, że jednak mamy wyjątkowo ciekawą historię!”.
Kinga Dunin
„Książka Briana Portera-Szűcsa uświadamia nam, że historia, którą wynosimy ze szkół, i którą tak lubimy się puszyć, jest cokolwiek ahistoryczna. W rzeczywistości nie cierpieliśmy najbardziej, nie byliśmy jedynymi sprawiedliwymi, nie mieliśmy najgorszych sąsiadów, ani nawet najdzielniejszych żołnierzy. Co więcej, nigdy nie byliśmy narodowym monolitem, bo zawsze dzieliliśmy się na klasy i grupy, wyznania i płcie, centra i peryferie. Ta historia smakuje inaczej, czasem bardziej gorzko, zawsze jednak świeżo i otrzeźwiająco. Uwalnia od ciężaru martyrologii, a jeszcze bardziej od wyrastających z niej kompleksów i pretensji. Powinno się ją czytać na co dzień i od święta jako opowieść o procesach, które w dużym stopniu ukształtowały naszą współczesność – z tym co w niej dobre i tym co złe. Całkiem zwyczajny kraj to lektura bardzo nam dziś potrzebna i najzwyczajniej obowiązkowa”.
Przemysław Wielgosz
„Historia Polski nie jest w żaden sposób wyjątkowa, jak wydaje się Polakom od lewa do prawa. Jeśli porzucimy ten megalomański punkt widzenia, lepiej zrozumiemy dzieje Europy. Książka Briana Portera-Szűcsa może w tym pomóc”.
Kaja Puto
"Kolebka nawigatorów" to książka kontynuująca tematykę morską w twórczości Karola Olgierda Borchardta. Po ogromnym sukcesie wydawniczym, jakim okazał się "Znaczy Kapitan", autor także w tej książce daje popis kunsztu literackiego. Niezwykle lekko i z dużym poczuciem humoru przypomina historię Polski na morzu i tradycje morskie, sięgając głębiej niż to uczynił we wcześniejszych swoich utworach; ukazuje romantyzm niebezpiecznej przygody na morzu, a przy tym bez cienia moralizatorstwa uczy odpowiedzialności za siebie i za innych, bo jak mówił: "Morze nie jest ani wrogie, ani przyjacielskie, nie jest okrutne, tylko bezwzględne. Wymaga od człowieka wiedzy i umiejętności, ciągłego napięcia uwagi." Czytelnik znajdzie to wszystko, co jest charakterystyczne dla twórczości Borchardta: liczne anegdoty, sentyment i patos, swadę doskonałego narratora posługującego się skrótem myślowym i puentą wywołującą uśmiech.
Ola. Olga. Kora. Jedyna taka biografia Nie ma jednej Kory. Każdy z jej bliskich, przyjaciół, znajomych, kto kiedykolwiek z nią się zetknął, mówi o innej osobie. Kobieta – żywioł. Ikona. Sprawcza, bezkompromisowa, waleczna. Brała z życia, co chciała – pożerała słabych mężczyzn, podziwiała mocne kobiety. Na strachu i samotności zbudowała niewiarygodną siłę. Katarzyna Kubisiowska jako jedyna miała dostęp do niepublikowanego archiwum Kory: fotografii, zapisków, nagrań. Tylko z nią zgodzili się porozmawiać najbliżsi Kory i opowiedzieli jej historie, które do tej pory nie wyszły poza prywatne kręgi. Autorka, czerpiąc z tych niedostępnych dotychczas źródeł, snuje wciągającą, pełną nieoczekiwanych emocji opowieść pulsującą muzyką i rytmem zmieniających się czasów. Katarzyna Kubisiowska – dziennikarka „Tygodnika Powszechnego”, biografka Jerzego Pilcha, Danuty Szaflarskiej, Jerzego Vetulaniego. Autorka m.in. rozmowy rzeki z Wojciechem Mannem Głos i zbioru rozmów z ludźmi kultury Blisko, bliżej.
Uznana powieść o obsesyjnej miłości i walce z samym sobą.Do czego to podobne, że postanawia pan mieszkać w takim miejscu jak to, i dlaczego, u Boga Ojca, pan to robi? Czy jest więc dziwne, że ludzie mówią, iż pan zwariował? To miasto jest takie małe, że nawet nie pamiętam, jak się nazywa, póki się nie zastanowię, a pan tutaj cały czas odgrywa komedię i zaskakuje mieszkańców osobliwymi pomysłami! Czy naprawdę nie mógłby pan wymyślić czegoś lepszego?Pewnego czerwcowego wieczoru do norweskiego miasteczka Lillesand przypływa obcy mężczyzna w aksamitnej czapce i żółtym garniturze z buteleczką trucizny w kieszeni. Johan Nagel od razu budzi wiele emocji. Wydaje się bowiem, że zna tajemnice mieszkańców. Wkrótce bez pamięci zakochuje się w córce pastora, która niedawno się zaręczyła. Zarazem uczciwy i niemoralny, arogancki i skromny szybko staje się głównym tematem rozmów.Szarady to niezwykłe studium szaleństwa i egzystencji. Uważane za jedną z najwybitniejszych powieści norweskiego noblisty dopiero po ponad dziewięćdziesięciu latach doczekały się kolejnego polskiego wydania, w nowym przekładzie Marii Gołębiewskiej-Bijak.Nikt nie zasłużył na Nagrodę Nobla tak bardzo jak Hamsun.Thomas MannTa książka jest mi bardziej droga niż jakakolwiek inna, którą przeczytałem.Henry Miller
Nie jesteś sam każdy może mieć atak panikiNapad lęku to przerażające i niepokojące doświadczenie, zwłaszcza jeśli nie rozumiesz, co się z tobą dzieje i jak sobie z tym poradzić. Może zdarzyć się każdemu okazjonalnie, niektórzy doświadczają go częściej. Jeśli nauczysz się rozpoznawać ataki paniki, pojmiesz ich mechanizm i opanujesz techniki radzenia sobie z nimi, jakość twojego życia znacznie się polepszy, a ty odzyskasz upragniony spokój i poczucie kontroli.Dzięki temu poradnikowi:- zrozumiesz, czym są ataki paniki i dlaczego się zdarzają;- zidentyfikujesz czynniki wyzwalające twoje ataki oraz wypracujesz zachowania zapobiegawcze;- nauczysz się akceptować swoje emocje, zamiast z nimi walczyć;- stworzysz plan samoopieki w celu przeciwdziałania kolejnym atakom. Czas odzyskać swoje życie bez lęku!Dr Rita Santos jest psycholożką kliniczną. Specjalizuje się w terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), leczeniu lęku i zaburzeń lękowych. Posiada tytuł doktora w zakresie poznawczych aspektów lęku, a obecnie prowadzi szkolenia i nadzoruje terapie, pracując jednocześnie jako psychoterapeutka poznawczo-behawioralna.
Nazywano ich dziwolągami, wybrykami natury i pokazywano w gabinetach osobliwości. Przedstawienia z ich udziałem freak shows lub side shows stały się w drugiej połowie XIX stulecia elementem wystaw światowych oraz występów cyrkowych. Choć wystawianie na pokaz ludzi zdeformowanych od urodzenia bądź wskutek chorób nie było niczym nowym, bo tego typu spektakle urządzano już na średniowiecznych rynkach, to koniec XIX wieku, wraz z rodzącymi się środkami masowego przekazu, show-biznesem i reklamą, przyniósł rozkwit tego zjawiska.Julia Pastrana, Generał Tomcio Paluch czy bracia syjamscy Chang i Eng byli gwiazdami, światowymi celebrytami, a ich historie weszły do popkulturowego kanonu. Nie byli jednak jedyni, zaś życie ludzi wystawianych na pokaz było raczej pełne cieni niż blasku. Historie tych niezwykłych osób są często tragiczne, pełne okrucieństwa, niezrozumienia, wyzysku, choć pojawiały się też w nich momenty wielkiej sławy w świetle reflektorów scenicznych, emancypacja i walka o swoje prawa.Książka opowiada o losach ludzi, którzy byli bohaterami freak shows, i czasach, kiedy te pokazy święciły największe sukcesy. Autorka poprzez te biografie przygląda się dziejom freak shows, bada źródła ich popularności, a także analizuje kontekst historyczno-kulturowy kolonializmu i rasizmu oraz przemiany w świadomości społecznej, które przyniosły kres tego typu występom.
Życie wielkich twórców zawsze miewało swoje wzloty i upadki. Ale o upadkach biografowie nie lubili pisać. Zajmowali się albo samą twórczością, tak jakby dzieło nie zostało stworzone przez żywego człowieka, albo publikowali hagiografie. Piotr Łopuszański, zabiera nas w podróż w czasie, swobodnie przemieszczając się pomiędzy epokami. Odkrywa tajemnice artystów malarzy (płci obojga), wielkich pisarzy - i to nie tylko polskich, a kończy esejem o Gustawie Holoubku, ostrożnie zdejmując z twarzy aktora wszystkie Srebrne i Złote Maski, którymi za życia go uhonorowano. Fascynująca opowieść o życiowych sekretach wielkich twórców. Intelektualna uczta, w której czytelnik zamiast tanich plotek i insynuacji znajdzie zaskakujące wnioski erudyty zakochanego w historii. Bagaż wiedzy, znajomość tematu i swoboda łączenia faktów zachwycą każdego poszukiwacza tajemnic. Giorgione i Tycjan - światło, kolory i różnice talentu. Wszystkie zagadki księcia malarzy. Adam Mickiewicz - hreczkosiej z Białej Rusi w czasie pobytu na Ukrainie zapisuje po polsku "Litwo, Ojczyzno moja". Więc dlaczego miałby być Żydem? Bolesław Prus - na nagrobku napisano mu; "serce serc", chociaż jako scjentysta, badał rzeczywistość szkiełkiem i okiem a serce omijał z daleka. Henryk Sienkiewicz - mały rycerz literatury. Ku pokrzepieniu serc (i wypełnieniu sakiewki) Stefan Żeromski - syzyfowe prace nad biografią pisarza i wieczne kłopoty z cenzurą - w każdej epoce. Marcel Proust - nadwrażliwy maminsynek nadopiekuńczej matki. Modny, banalny ale czy czytany? Doktor Tadeusz Żeleński - bez dogmatów czyli cała prawda o "Boyszewiku". (Im się człowiek robi starszy, wszystko w nim po trochu parszy - wieje.) Tadeusz Pruszkowski - wino, kobiet i śpiew. Bogate życie artysty i banalny koniec jednostki zgniecionej przez historię Skamandryci - genialni poeci z bolesnymi zadrami, slalom pomiędzy sztuką a polityką Zofia Stryjeńska - Murzyńska czupryna i bogowie słowiańscy - chorobliwa nieśmiałość i pozory ognistego temperamentu: tragiczne losy genialnej artystki Gustaw Holoubek - Gucio/Konrad przy stoliczku Konwickiego. (A kajdany wiszą w szatni) Lubię poznawać fakty, które zmieniają mój dawny, wyniesiony ze szkoły stosunek do uznanych wielkości. Przedstawiam życie i zagadki związane z wielkimi postaciami, dociekam przyczyn postępowania moich bohaterów, przytaczam dotyczące ich anegdoty. Mam nadzieję, że lektura sprawi Państwu przyjemność i skłoni do refleksji. Piotr Łopuszański
Aby opowiedzieć o tak krzykliwie sarmackim magnacie jak Karol Radziwiłł, nie ma lepszej formy niż gawęda szlachecka – jej właśnie użył Józef Grainert, przytaczając nam w ciekawych i zabawnych słowach historię życia wojewody wileńskiego. Przedstawia nam on księcia Radziwiłła jako rubasznego hulakę o gwałtownym temperamencie, a zarazem zagubionego, lecz szczerego patriotę, kochającego swoje korzenie i tradycję. Począwszy od zabawnych historyjek – w tym niektórych zmyślonych przez samego księcia, słynącego ze skłonności do fantazjowania – poprzez pasjonujące podboje miłosne, uczty i polowania, aż po wydarzenia polityczne, w których Radziwiłł bądź jego bliscy mieli udział, Grainert prezentuje nam wciągającą opowieść o życiu fascynującego człowieka, a na jego przykładzie ilustruje całokształt codzienności i nastawienia szlachty w I Rzeczypospolitej u schyłku XVIII wieku.
Dla wszystkich fanów serialu „The Crown”! Tylko w Wielkiej Brytanii władca wciąż nosi koronę. Monarchia brytyjska to moja pasja! Mogłabym godzinami opowiadać o tym, dlaczego królowa lub król panuje, a nie rządzi, dlaczego co roku otwiera parlament, jadąc na tę uroczystość karetą zaprzężoną w konie i dlaczego Brytyjczycy wciąż kochają swoją monarchię, mimo iż członkowie rodziny królewskiej nieraz postępowali w sposób niegodny swojej pozycji społecznej. Ta książka to próba odpowiedzenia na pytanie, dlaczego to właśnie monarchia brytyjska tak fascynuje ludzi na całym świecie. Przeżywamy śluby i narodziny dzieci w rodzinie królewskiej, śledzimy rozwój konfliktu między księciem Harrym a jego bratem i ojcem. Korona jest najważniejszym symbolem monarchii brytyjskiej, znakiem narodowym i widocznym świadectwem chrześcijańskich korzeni. I jeszcze czymś więcej. Pomostem między dawnymi czasami i współczesnością. Jak długo korona mocno trzyma się na królewskiej głowie, historia będzie toczyć się dalej, a my będziemy ją śledzić z zapartym tchem. Wioletta Wilk-Turska, wcześniej Wioletta Wilk-Reguła, jest magistrem filologii angielskiej i doktorem nauk humanistycznych w specjalności nauki o polityce. Jej fascynacja monarchią brytyjską zaczęła się jeszcze na studiach, gdy jako młoda dziewczyna pojechała na wakacje do Wielkiej Brytanii. Kontrast pomiędzy szarą, peerelowską Polską a królewskim Londynem był ogromny. To wtedy studentka filologii angielskiej, kochająca historię, sztukę i kulturę, postanowiła, że będzie kiedyś kimś więcej niż tylko nauczycielką angielskiego. Po skończeniu studiów podjęła pracę w Wyższej Szkole Studiów Międzynarodowych w Łodzi, gdzie początkowo była lektorką języka angielskiego, a potem, po uzyskaniu tytułu doktora, zaczęła uczyć innych przedmiotów, zarówno studentów filologii angielskiej, jak też stosunków międzynarodowych i europeistyki. W 2010 roku ukazała się jej książka Królowa Elżbieta II. Wizerunek monarchii brytyjskiej. Od 2011 roku Wioletta Wilk-Turska jest jednym z głównych ekspertów polskich mediów do spraw brytyjskich oraz głównym ekspertem ds. brytyjskiej monarchii. Prywatnie jest żoną wybitnego sportowca, trenera boksu oraz mamą dwóch wspaniałych dorosłych synów. W wolnych chwilach ogląda angielskie kryminały i wypoczywa w swoim domu nad Pilicą.
Z tej książki dowiesz się: Czy można być nudystą w przestrzeni kosmicznej?Skąd próżnia w kosmosie, skoro podobno natura nie znosi próżni?Dlaczego w kosmosie im większy jesteś, tym większe przyciągasz problemy?Co robią gwiazdy na emeryturze? Myślisz, że kosmos jest piękny? Marzysz o tym, by na własne oczy zobaczyć narodziny gwiazdy, zajrzeć do czarnej dziury albo przejść przez tunel czasoprzestrzenny? Cóż Nie daj się zwieść. Tam nie ma miejsca na sentymenty. Przestań albo zginiesz to bardziej niż pewne. Bezpieczniej jest sprawić sobie teleskop i z daleka napawać się wszechświatem.Od zwyczajnych komet na naszym słonecznym podwórku po egzotyczne pozostałości po Wielkim Wybuchu, od umierających gwiazd po młode galaktyki wszechświat może i jest interesujący, ale przede wszystkim zdradziecki i śmiertelnie niebezpieczny. Paul M. Sutter zabierze cię na zapierającą dech w piersiach i skrzącą się humorem wycieczkę po kosmosie, podczas której odkryjesz jego najmroczniejsze zakamarki. KSIĄŻKI DOBRE NIE TYLKO W TEORII!
[front] AUTORYZOWANA BIOGRAFIA CHARLIEGO WATTSA ZE SŁOWEM WSTĘPNYM MICKA JAGGERA I KEITHA RICHARDSA [lewe skrzydełko] Połowa 1962 roku. Niedawno powstały zespół Rolling Stones poszukuje stałego perkusisty. Mają na oku Charliego Wattsa, muzyka jazzowego dobrze już znanego w londyńskich klubach rhythm and bluesowych. Na szczęście dla przyszłych fanów Stonesów na całym świecie, udaje się go namówić do współpracy. Po zajęciu miejsca przy perkusji, Charlie pozostał na nim już do końca życia – przez cały okres swingujących lat sześćdziesiątych, kiedy Stonesi osiągali szczyty sławy, i w dobrze udokumentowanym okresie rozpustnych lat siedemdziesiątych, którego symbolem stał się ich kultowy album Exile On Main St. Z walki z własnymi demonami w latach osiemdziesiątych Charlie wyszedł bez szwanku, umacniając swoją reputację rozważnego, kulturalnego, lecz nie mniej przekonującego kontrapunktu dla bardziej ekspansywnych kolegów z zespołu. Przez niemal sześćdziesiąt lat, w trakcie których miały miejsce liczne kłótnie, bolesne straty oraz zmiany personalne w zespole, zarówno na estradzie, jak i poza nią, Charlie trwał jak skała w sercu Rolling Stonesów. Jednocześnie stanowił przeciwieństwo gwiazdy rocka – pilnie strzegł swojej prywatności i ponad wszystko cenił rodzinę. Oparta na nowych wywiadach z przyjaciółmi, członkami rodziny i kolegami z zespołu, w tym Mickiem Jaggerem i Keithem Richardsem, biografia Charlie gra dziś dobrze przedstawia fascynującą historię życia Charliego Wattsa – oficjalną, autoryzowaną i nigdy wcześniej nie opowiedzianą. [prawe skrzydełko] Paul Sexton – pisarz, dziennikarz i prezenter radiowy – przez ponad trzydzieści lat zajmował się Rolling Stonesami, przeprowadził wiele wywiadów z wszystkimi członkami zespołu. O muzyce zaczął pisać dla tygodnika „Record Mirror” w 1977 roku, jeszcze jako nastolatek. Ma na swoim koncie liczne publikacje, między innymi w „Sunday Times”, „The Times” i „Billboard”, a także wiele filmów dokumentalnych oraz programów dla BBC Radio 2. W 2021 roku ukazała się jego książka zatytułowana A Portrait of the Artist in Memories and Memorabilia. Mieszka w południowej części Londynu. [tył] „Był po prostu sobą, najbardziej autentycznym gościem, jakiego kiedykolwiek poznałem”. Keith Richards „Często razem się śmialiśmy. Brakuje mi go z wielu powodów”. Mick Jagger
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Wszystkie wojny Lary [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/wszystkie-wojny-lary-2025.jpg "Wszystkie wojny Lary [2025]. Autor: Wojciech Jagielski. Dobreksiazki.pl")
