“Nareszcie! Tym jednym słowem można najkrócej określić znaczenie edycji wspomnień Estery Racheli Kamińskiej. Nieliczni historycy teatru wiedzieli o ich istnieniu, ale dotarcie do nich nie było sprawą prostą (…). Mimo legendarnej sławy > i powszechnego uznania, nigdy jednak nie ukazały się w formie książkowej” – tak prof. Janusz Degler określił w recenzji sensacyjność publikacji piątego tomu serii Żydzi. Polska. Autobiografia.
Memuary Kamińskiej zostały opublikowane w latach 1926–1927 na łamach warszawskiego dziennika jidysz „Der Moment”. Ramy chronologiczne wspomnień tworzą lata 1870–1897. Stanowią one niezwykle cenny dokument przedstawiający narodziny profesjonalnego teatru żydowskiego. W książce ukazane zostały przede wszystkim perypetie wędrownej trupy teatralnej, odwiedzającej miasta i miasteczka obecnej Polski. Wspomnienia dostarczają też cennych informacji na temat nieznanych faktów z początkowego okresu życia i kariery aktorki. Nosząc cechy autobiografii, wprowadzają w świat uczuć, przeżyć i dylematów kobiety z generacji „pionierek” na scenie jidysz. Przedstawiają upośledzenie społeczne i edukacyjne ubogich żydowskich dziewcząt. Ponadto pokazują na konkretnym przykładzie przebieg modernizacji młodych kobiet żydowskich. Umożliwiają wgląd w proces kształtowania się poczucia tożsamości litewskiej Żydówki, poddanej rosyjskiego cara, rodzinnie związanej z Warszawą. Wspomnienia te stanowią dokument przydatny do badania kontaktów kulturowych białorusko-rosyjsko-polsko-żydowskich i prawosławno-żydowskich oraz macierzyństwa w życiu i na scenie. Ukazują wpływ polityki na kulturę i sztukę „podporządkowaną” przez pryzmat sytuacji żydowskiej aktorki w Cesarstwie Rosyjskim w okresie zakazu teatru jidysz (1883–1905).
We wstępie do tomu Mirosława Bułat tworzy szerokie tło historyczne i biograficzne oraz warunki polityczne, społeczne, kulturowe i środowiskowe działalności pierwszych żydowskich trup teatralnych.
W serii ukazały się:
Moje wspomnienia, TOM I, Jacheskiel Kotik Moje wspomnienia, TOM II, Jacheskiel Kotik Obrazki z moich lat chłopięcych, Ludwig Kalisch Najstarsze pamiętniki Żydów krakowskich. Zwój pana Meira. Zwój nienawiści, Meir ben Jechiel Kadosz z Brodu, Jom Tow Lipmann Heller
Publikacja Fundacji Stefana Gierowskiego jest rozbudowanym komentarzem odnoszącym się do Wystawy malarstwa Mariana Bogusza i Zbigniewa Dłubaka.
Wyborowi prac, które prezentowane były w galerii, towarzyszy tekst profesora Janusza Zagrodzkiego, który jest historycznym i teoretycznym rozwinięciem tytułu wystawy: „Spotkali się jako więźniowie niemieckiego obozu koncentracyjnego. Tam planowali, szkicowali zakazaną sztukę awangardową. Po wojnie zrealizowali swoje marzenia współtworząc polską sztukę nowoczesną”. Zagrodzki opisuje poszczególne wątki biograficzne obu artystów – rozpoczynając od ich pierwszego spotkania ukazuje, w jaki sposób ich drogi przecinały się, prowadząc do dojrzałej wizji własnej twórczości.
Projekt graficzny katalogu wykonał Łukasz Dybalski.
Publikacja „Malowanie Dziesięciorga Przykazań” stanowi monografię skupiającą się wokół cyklu Stefana Gierowskiego pod tym samym tytułem. Ma ona formę kompilacji tekstów naukowych, prasowych, publicystycznych oraz wywiadów z samym autorem. Fragmenty zawarte w komentarzach do poszczególnych prac stanowią próbę odczytania dekalogu na nowo, przybliżenie kwestii formalnych dzieł Gierowskiego, takich jak znaczenie koloru czy wszelkich trudności z oddaniem treści w malarstwie niefiguratywnym. Rozwiewają wątpliwości widza, nasuwają możliwe interpretacje oraz stawiają przed odbiorcą nowe pytania.
Projekt graficzny książki wykonał Łukasz Dybalski.
Książka została wyróżniona przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek w ramach konkursu „Najpiękniejsza książka roku 2014”.
"Elektryzujące, niepodobne do innych, eseje Eliota Weinbergera przesuwają granice gatunku, oscylują między prozą poetycką a naukowym zapisem czy opowiadaniem. Autor, znawca kultury starożytnych Chin i Ameryki Południowej, tłumacz Borgesa, Paza i poezji chińskiej na język angielski, dzieli się tu swoimi pasjami – antropologa, archeologa, miłośnika natury – i wprowadza nas w świat zapomnianych wierzeń, mało znanych zjawisk, fascynujących analogii, zadziwiających powiązań między kulturami. Rozmach jego zainteresowań jest ogromny – od wierzeń Azteków po symbolikę gestów w średniowiecznym klasztorze benedyktyńskim i buddyzmie, od znaczenia wiatru w kulturze Chin po poezję Pounda i Yeatsa, nie pomijając świata roślin, zwierząt i czterech żywiołów. Te precyzyjne, wyciszone eseje są wyjątkowo oryginalną formą kontemplacji piękna i różnorodności świata.
Eliot Weinberger (ur. 1949 r.) jest amerykańskim eseistą, tłumaczem, publicystą i krytykiem literackim. Opublikował wiele tomów esejów, antologii literackich oraz prac krytycznoliterackich. Jego praca What I Heard About Iraq została uznana za jedną z najwybitniejszych książek antywojennych, doczekała się adaptacji teatralnych, radiowych i muzycznych. Jest redaktorem antologii poetyckich, m.in.: American Poetry Since 1950: Innovators and Outsiders, The New Directions Anthology of Classical Chinese Poetry. Do najbardziej znanych książek Weinbergera należą: Karmic Traces, Oranges and Peanuts for Sale, The Ghosts of Birds. W Polsce, w przekładzie Sorena Gaugera i Stefana Klemczaka, ukazał się esej Wodospady. "
PASJONUJĄCY OBRAZ POLSKI Z OKRESU PROCESÓW CZAROWNIC i WSZECHOBECNEGO NIERZĄDU""Dobrze, że nie żyjemy w tamtym ponurym okresie ciemnoty i zacofania"" - te słowa profesora Bohdana Baranowskiego odpowiednio określają opisywane w książce wydarzenia i przedstawianych ludzi. Wiek XVII i XVIII w Polsce to czas, gdy za niegroźne z pozoru pomówienie kat wymierzał krwawą i bolesną karę. Nierząd mógł zakończyć się mrożącymi krew w żyłach torturami, zaś zgwałconej kobiecie lepiej było popełnić samobójstwo niż żyć w mroku przekleństwa.Baranowski ukazuje świat, który dziś jest dla nas trudny do wyobrażenia. Istniały w nim czary i ludzie o nie oskarżani. Obok ""ludzi gościńca"", funkcjonujących na granicy prawa lub poza nim, zgodnie żyły kurtyzany, których działalność prężnie kwitła mimo procesów, jakie im wytaczano. Autor barwnie opisuje przebieg takiego procesu, dbając o najdrobniejsze szczegóły.Oparta w dużej mierze na księgach miejskich i aktach sądowych opowieść ""O hultajach, wiedźmach i wszetecznicach"" to wyjątkowa lektura o bardzo ciekawym, pod względem obyczajów i kanonów moralnych, okresie w dziejach naszego kraju, o którym na co dzień niewiele się mówi.
Tematyka zawarta w tytule niniejszej publikacji - Tradycje ludowe w kulturze muzycznej - to bardzo szeroki obszar badawczy. Obejmuje większość problemów, którymi zajmuje się współczesna etnomuzykologia. Teksty zostały zamieszczone przez specjalistów w zakresie muzykologii, etnomuzykologii i folklorystyki i uporządkowane w pięć grup tematycznych obejmujących badania nad śpiewami religijnymi, problematykę tradycyjnych śpiewów wybranych regionów Polski i Kresów Wschodnich, tradycyjną muzykę instrumentalną, muzykę w kontekście kultury symbolicznej oraz twórczość muzyczną wybranych kompozytorów.
Porywająca podróż przez dzieje kultury europejskiej! Wielotomową syntezę kontynuuje wędrówka po średniowieczu.Autor pokazuje Czytelnikowi fascynującą i kontrowersyjną epokę, która głównie dzięki chrześcijaństwu niosła rewolucję cywilizacyjną, zachowując jednocześnie tradycje świata antycznego i przekazując je nowym krajom Europy spoza strefy śródziemnomorskiej. Epoka kojarzona często z zacofaniem, wiarą w czary i inkwizycją jest ukazana w świetle wielkich tradycji średniowiecznej kultury, w tym wartości etycznych kultury rycerskiej, literatury oraz architektury i sztuki zarówno romańskiej, jak i gotyckiej.Książka jest odzwierciedleniem autorskiej interpretacji procesów, wydarzeń i faktów. Nie zaniedbując zachodnich tradycji średniowiecza, autor sięga po mało znane tradycje Bizancjum, w tym roli pandidakterionu, najstarszego uniwersytetu europejskiego funkcjonującego od 425 roku do upadku Konstantynopola w roku 1453. Publikacja ukazuje kulturę krajów słowiańskich, które do zniszczenia Rusi Kijowskiej przez Tatarów oraz tureckiego podboju Bałkanów były wysoko rozwiniętymi państwami Europy. Opisuje miejsce Polski w kulturze europejskiej średniowiecza, a wyznaczają je m.in. mecenat roztaczany nad artystami jak Wit Stwosz czy udział uczonych Akademii Krakowskiej w kreowaniu prawa międzynarodowego w zwycięskim sporze z Krzyżakami.Wojciech Lipoński (ur. 1942), anglista i historyk sportu; pracownik naukowy (od 1973), profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (od 1991) oraz Uniwersytetu Szczecińskiego (20142018); członek prezydium Komitetu Neofilologicznego Polskiej Akademii Nauk (19992002). Autor 19 książek, m.in.: Narodziny cywilizacji Wysp Brytyjskich (2017, wyd. 4), Landmarks in British History and Culture (2016, wyd. 2), Historia sportu (2012; nagrodzona Złotym Wawrzynem Olimpijskim PKOl.). Pod auspicjami UNESCO ukazała się jego Encyklopedia sportów świata (2001; wyd. ang. 2003 i franc. 2005). Laureat nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w 2006 roku za Dzieje kultury brytyjskiej (2003). W 2013 roku wykładem Kultura europejska a historiografa zachodnia ignorująca Europę na wschód od Łaby wygłoszonym w Collegium Europaeum w Gnieźnie (druk w cyklu Opuscula Gnesnensia, 2014) zapoczątkował badania nad dziejami kultury europejskiej, rozwijając je serią wykładów Identity of European Culture na Uniwersytecie Szczecińskim (20162018).Ukazały się:Dzieje kultury europejskiej. Prehistoria starożytnośćW przygotowaniu:Dzieje kultury europejskiej. RenesansDzieje kultury europejskiej. Barok oświecenieDzieje kultury europejskiej. Wiek XIX
Porywająca podróż przez dzieje kultury europejskiej! Wielotomową syntezę kontynuuje wędrówka po średniowieczu.
Autor pokazuje Czytelnikowi fascynującą i kontrowersyjną epokę, która głównie dzięki chrześcijaństwu niosła rewolucję cywilizacyjną, zachowując jednocześnie tradycje świata antycznego i przekazując je nowym krajom Europy spoza strefy śródziemnomorskiej. Epoka kojarzona często z zacofaniem, wiarą w czary i inkwizycją jest ukazana w świetle wielkich tradycji średniowiecznej kultury, w tym wartości etycznych kultury rycerskiej, literatury oraz architektury i sztuki zarówno romańskiej, jak i gotyckiej.
Książka jest odzwierciedleniem autorskiej interpretacji procesów, wydarzeń i faktów. Nie zaniedbując zachodnich tradycji średniowiecza, autor sięga po mało znane tradycje Bizancjum, w tym roli pandidakterionu, najstarszego uniwersytetu europejskiego funkcjonującego od 425 roku do upadku Konstantynopola w roku 1453. Publikacja ukazuje kulturę krajów słowiańskich, które do zniszczenia Rusi Kijowskiej przez Tatarów oraz tureckiego podboju Bałkanów były wysoko rozwiniętymi państwami Europy. Opisuje miejsce Polski w kulturze europejskiej średniowiecza, a wyznaczają je m.in. mecenat roztaczany nad artystami jak Wit Stwosz czy udział uczonych Akademii Krakowskiej w kreowaniu prawa międzynarodowego w zwycięskim sporze z Krzyżakami.
Wojciech Lipoński (ur. 1942), anglista i historyk sportu; pracownik naukowy (od 1973), profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (od 1991) oraz Uniwersytetu Szczecińskiego (2014–2018); członek prezydium Komitetu Neofilologicznego Polskiej Akademii Nauk (1999–2002). Autor 19 książek, m.in.: Narodziny cywilizacji Wysp Brytyjskich (2017, wyd. 4), Landmarks in British History and Culture (2016, wyd. 2), Historia sportu (2012; nagrodzona Złotym Wawrzynem Olimpijskim PKOl.). Pod auspicjami UNESCO ukazała się jego Encyklopedia sportów świata (2001; wyd. ang. 2003 i franc. 2005). Laureat nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w 2006 roku za Dzieje kultury brytyjskiej (2003). W 2013 roku wykładem Kultura europejska a historiografa zachodnia ignorująca Europę na wschód od Łaby – wygłoszonym w Collegium Europaeum w Gnieźnie (druk w cyklu Opuscula Gnesnensia, 2014) – zapoczątkował badania nad dziejami kultury europejskiej, rozwijając je serią wykładów Identity of European Culture na Uniwersytecie Szczecińskim (2016–2018).
Ukazały się:
Dzieje kultury europejskiej. Prehistoria – starożytność
W przygotowaniu:
Dzieje kultury europejskiej. Renesans
Dzieje kultury europejskiej. Barok – oświecenie
Dzieje kultury europejskiej. Wiek XIX
Druga część znakomitego i niezwykle popularnego wśród czytelników „Bestiariusza słowiańskiego”. Autorzy i ilustratorzy: Paweł Zych i Witold Vargas zapraszają tym razem do poznania rzadko przywoływanych w literaturze fantastycznych opowieści i legendarnych stworów, m.in.: bizi, kaduków czy samojadków. Znajdziemy w nim historie zarówno rodzimych istot – z terenów przedrozbiorowej Polski, Mazur, Śląska i Pomorza, jak i bohaterów opisywanych w podaniach i legendach kultury ludowej Białorusi i Ukrainy. Blisko sto dziewięćdziesiąt opisanych i pięknie zilustrowanych – czasem śmiesznych, czasem strasznych, ale zawsze niezwykle interesujących postaci można oglądać na kartach „Bestiariusza 2”, odkrywając na nowo ten nieco zapomniany fragment naszego dziedzictwa kulturowego.
Studiując rodzime baśnie, podania i legendy, odnosimy nieodparte wrażenie, iż nasi przodkowie kochali niesamowite opowieści. Przez setki lat historii naszego kraju powstał olbrzymi, barwny i ludny świat polskich wierzeń ludowych. Pięknie ilustrowany przez Pawła Zycha i Witolda Vargasa Bestiariusz jest skromną próbą zilustrowania tego bogactwa i ukazania choćby jego części współczesnemu Czytelnikowi. Zapraszamy do podróży śladami opowieści naszych przodków, mitów pełnych słowiańskiej magii tak rzadko obecnej we współczesnej polskiej kulturze. Nowe wydanie
„Bestiariusz słowiański. Część pierwsza i druga” to wyjątkowe wydanie popularnych „Bestiariuszy”, w którym zebrane zostały dwie dotychczas osobne części tego tytułu, czyli „Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach” oraz „Rzecz o biziach, kadukach i samojadkach”. Dzięki temu niesamowite, pobudzające wyobraźnię historie o mitycznych stworzeniach, przekazywane z pokolenia na pokolenie przez naszych przodków, znajdziemy teraz w jednej, obszernej publikacji, którą uzupełniają jedyne w swoim rodzaju, piękne ilustracje autorstwa Pawła Zycha i Witolda Vargasa. Nowe wydanie.
Książka stanowi zbiór artykułów naukowych, poświęconych wybranym aspektom kultury tradycyjnej. Zawiera teoretyczne i analityczne rozważania Autora. Koncentruje się na kilku zasadniczych obszarach, dotyczących: folkloru dziecięcego i repertuaru dla dzieci, wybranych pieśniowych gatunków tradycyjnego folkloru (kolędy, racyjki, pieśni sobótkowe), opisu wybranych pojęć i zjawisk językowo-kulturowych, badań nad obrzędowością doroczną na pograniczu etnicznym oraz w kontekście aktualnego problemu tworzenia listy niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Publikacja zawiera również artykuły, których tematem są zamówienia znachorskie i ludowe lecznictwo oraz tekst napisany z perspektywy współczesnego odbiorcy folkloru.
"Książka ta nie jest wyczerpującym opisem stylistycznej historii kina. Jej tematem jest historiografia stylu wizualnego. Pytania w niej postawione brzmią: W jaki sposób wpływowe osoby piszące o kinie w Europie i Stanach Zjednoczonych pojmowały zmiany w tym, jak kino wygląda? Które aspekty sztuki filmowej znalazły odbicie w ich koncepcjach oraz wyjaśnieniach?
Moim zamiarem było pokazanie, że w czasie względnie krótkiej historii kina medium to prowokowało wielu inteligentnych ludzi do całkiem wyrafinowanych rozważań o stylistycznych prawidłowościach i przemianach, ich przyczynach i skutkach. Chociaż gros piszących na ten temat nie uważało się za akademików, ich wysiłki zbudowały pewną tradycję badawczą. To z kolei wpłynęło na nasz sposób myślenia o filmie i jego odziaływaniu na nasz. Jednym z celów książki było zatem pokazanie, jak na przestrzeni XX stulecia rozwinął się spólny zestaw poglądów co do kina".
Herbert Marshall McLuhan (1911?1980), z wykształcenia literaturoznawca (uhonorowany doktoratem
w Cambridge i tytułem profesorskim w University of Toronto), z zamiłowania niestrudzony badacz kultury, występujący przeciwko sztywnym ramom akademickiej nauki. Przedmiotem jego zainteresowania były przede wszystkim role, jakie w społecznym i jednostkowym życiu człowieka pełnią szeroko rozumiane media oraz związane z nimi sposoby komunikacji.Książka Galaktyka Gutenberga. Tworzenie człowieka druku (1962), ukazująca konsekwencje wynalezienia prasy drukarskiej z ruchomymi czcionkami, weszła na stałe do kanonu literatury traktującej o wzajemnych relacjach kultury, społeczeństwa i mediów. Jej pierwsze pełne polskie wydanie oddajemy właśnie w ręce czytelników.Seria: MYŚL O KULTURZEKsiążki, które wpłynęły na sposób myślenia o kulturze, nieznane dotąd w całości w polskim przekładzie. Teksty, które odegrały istotną rolę w formowaniu kulturoznawstwa i kulturologii i okazały się inspirujące do refleksji nad stanem kultury Zachodu. Eseje podkreślające rolę myślenia o kulturze w rozwoju cywilizacji.
Dzieło sztuki jest wybrykiem natury. Ekscesem. Nie powinno go być ??a jest. W książce stawiam mocną tezę, że w świecie triumfów wąsko i instrumentalnie pojmowanego rozumu, wobec słabnącej siły religii, która do niedawna była głównym depozytariuszem tajemnicy, sztuka jest tą dziedziną, która pozostaje enklawą
n i e o b l i c z a l n e g o.Wystarczy dostrzec, że wielkie dzieła sztuki wciąż rzucają na nas potężny c z a r.
Pojmiemy to lepiej, gdy tylko słowo to uwolnimy od trywialnej semantyki narzuconej mu przez język potoczny, a zechcemy zobaczyć w nim odwieczną sa- kralną siłę, z jej nieodłącznymi biegunami: tremendum et fascinans. Dopiero wtedy odsłoni się przed nami rozległy kontynent rzeczywistych obecności, a zaczarowanie stanie się czymś więcej niż tylko hasłem z sentymentalnego słownika.Dariusz Czaja
Pasjonująca relacja ze zdumiewających doświadczeń i odkryć językoznawcy Daniela Everetta, w czasie gdy żył on wśród Piraha, niewielkiego plemienia Indian Amazońskich w centralnej Brazylii. Daniel Everett znalazł się wśród Piraha wraz żoną i trójką małych dzieci w nadziei, że nawróci ich na chrześcijaństwo, szybko jednak porzucił ten pomysł i wkrótce zaczął mieć obsesję na punkcie ich języka oraz jego kulturowych i językoznawczych konsekwencji. Książka jest swoistym apelem Everetta o zachowanie języków mniejszości. Uważa on język jako narzędzie kultury dlatego postrzega utratę języka jako coś więcej niż utratę abstrakcyjnego, arbitralnego zestawu symboli do komunikowania się, ale jako utratę zestawu rozwiązań uniwersalnych problemów życia: znaczenia, relacji i wartości.Wspaniała książka dla ludzi ciekawych wszystkiego (nie tylko dla lingwistów czy antropologów, którzy będą nią zachwyceni!) Mistrzostwo w swoim gatunku.
Po świetnie przyjętej serii Bestiariusza słowiańskiego jeden z jej autorów, Witold Vargas, przygotował kontynuację tego tytułu, tym razem całkowicie poświęconą zwierzętom. To one towarzyszyły człowiekowi od początku cywilizacji, żyjąc tuż obok i stanowiąc dla niego źródło przetrwania w postaci pożywienia i odzienia. Ich pradawne opisy zawierają mnóstwo nadprzyrodzonych, wręcz magicznych cech, dzięki czemu opisywane istoty stają się częścią pasjonującego świata fantastycznego. Autor po przestudiowaniu niezliczonej ilości opracowań etnograficznych, starych kronik, dokumentów, baśni, legend i podań starał się każdemu miłośnikowi słowiańskiej fantastyki ów świat znacząco przybliżyć.
Pierwsze zdarzenie od zawsze:
Pierwszy Atman: – Pan – powiedziane intencją.
Pierwszy Najlepszy: – Bóg – powiedziane myślą.
Pierwszy Słowem (Ja): – Mistrz – powiedziane słowami.
Po/Przed każdym istnieniu wszystkiego:
– Ale nudy, muszę to zrobić… jestem Bogiem –
powiedziałem smutny i zmęczony jako Manifestacja Nic.
Kolejna pozycja na temat słowińskich podań i wierzeń autora książki W kręgu upiorów i wilkołaków Diabeł i czarownica są postaciami, które przywołujemy po dziś dzień. Nie zawsze jednak mamy świadomość, jakie znaczenie odgrywają w naszej kulturze. Profesor Bohdan Baranowski wyjaśnia, jak na przestrzeni wieków kształtował się wizerunek diabła i czarownicy. Korzystając ze źródeł zarówno pisanych, jak i przekazów tradycji ustnej, pozyskanych w bezpośrednich rozmowach, autor stopniowo rozwiązuje zagadkę kiedy, skąd i dlaczego te postacie pojawiły się w kulturze. Ujawnia, jak ewoluowały, jaki stosunek do niej miał Kościół kiedyś oraz jakie stanowisko zajmuje współcześnie. W książce nie brakuje barwnych powiedzeń, przyśpiewek, przesądów oraz autentycznych historii, w które uwikłane były czarownice i diabły. Z perspektywy minionych lat próbuje racjonalnie wyjaśnić przyczyny przypisywania tym postaciom takich, a nie innych mocy. Pożegnanie z diabłem i czarownicą to bowiem nie tylko opowieść o zabobonach i wierzeniach, ale zarazem bogate w treść źródło cennych informacji na temat kultury, tej dawnej, jak i zupełnie współczesnej.
Na to, że Polska kulturowo i cywilizacyjnie leży nie tylko między Wschodem a Zachodem, ale również między Północą a Południem, zwróciło ostatnio uwagę dwóch, tak różnych, autorów, jak Marek A. Cichocki w książce Północ i Południe oraz Przemysław Czapliński w Poruszonej mapie. Ta problematyka stała się punktem wyjścia dla ?Kompasu Kulturowego?, wiodącego działu niniejszego numeru ?Nowego Napisu?.Paweł Rojek w swoim eseju Polska, czyli nigdzie, wychodząc od wizji Cichockiego i Czaplińskiego, przedstawia własną propozycję spojrzenia na ?geograficzno-kulturowe położenie Polski?. O Poruszonej mapie pisze także Monika Glosowitz. Józef M. Ruszar szkicuje własną mapę współczesnych cywilizacyjnych napięć oraz wyzwania, w obliczu jakich, w tym kontekście, staje Polska. Karol Samsel tropi z kolei wpływy poezji anglojęzycznej na najnowszą poezję polską, przyglądając się trzem tomikom wybranych poetów: Jerzego Jarniewicza, Kacpra Bartczaka oraz Andrzeja Sosnowskiego. Andrzej Szpulak o związkach Polski z Południem pisze na przykładzie filmu Macedończyk Petro Aleksowskiego.W kolejnej odsłonie naszego działu ?Ars poetica? znajdziemy tym razem autokomentarze Tadeusza Dąbrowskiego, Artura Grabowskiego, Krzysztofa Lipki i Daniela Odiji. Dział liryka zawiera prezentację nowych wierszy i towarzyszących im odczytań: wiersze Miłosza Biedrzyckiego opatrzone są szkicem Dawida Kujawy, utwory Anny Mochalskiej omawia Monika Brągiel, a zestaw aż siedmiu niepublikowanych dotąd wierszy Macieja Taranka interpretuje Krzysztof Sztafa. Oprócz nich znajdziemy tu także nowe wiersze Józefa Barana i Zofii Zarębianki.Następny dział zawiera teksty Mariusza Wilka poświęcone tropieniu neapolitańskich ? i nie tylko ? śladów Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.Dramat reprezentuje z kolei operowe libretto: Człowiek na torze albo do trzech razy sztuka Antoniego Libery. Librettu towarzyszy omówienie autorstwa Macieja Woźniaka.Oba teksty działu ?Szkice? poświęcone są zmarłemu niedawno Juliuszowi Gabryelowi. Jego postać i wiersze przybliżają nam Radosław Wiśniewski oraz Rafał Gawin.Oprawę graficzną numeru zawdzięczamy Leszkowi Konarskiemu. Są to prace artysty, którym zainteresowanie przeżywa ostatnio prawdziwe odrodzenie ? Stanisława Szukalskiego, założyciela Szczepu Rogate Serce, oraz Mariana Konarskiego, najważniejszego członka tej formacji. Historię Szczepu przybliża w swoim szkicu Lechosław Lameński.Jako że dzieło Szukalskiego prowokuje również do przemyśleń na temat kulturowej przynależności polskiej twórczości, zamykający kwartalnik dział ""Sztuki"" można odczytać także w kontekście głównego tematu tego numeru naszego pisma.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
