W Dłużycach na Dolnym Śląsku zachował się pełny wystrój świątyni luterańskiej z XVII w. Czworo autorów - studentów historii sztuki Uniwersytetu Warszawskiego podjęło próbę opisania zabytków w tym kościele.

Pierwsza książka o wspaniałym zabytku we Frydmanie, pochodzącym z początku XIV wieku, kościele św. Stanisława BM. Książka prezentuje historię powstania Frydmana i świątyni, opisuje szczegółowo jej wnętrze i zabytki.

Myślanki o Bożym Narodzeniu mogą budzić uśmiech - bo nikt się nie spodziewał (nawet my - autorzy), że także w ten sposób, z innej perspektywy można popatrzeć Święta i związane z nimi zwyczaje! W książeczce twórczo wykorzystaliśmy wiele tradycyjnych zwyczajów i symboli: ubieranie choinki, przygotowania, nakrywanie do stołu, śpiewanie kolęd, składanie życzeń, oczekiwanie na prezenty. Z Myślankami przyglądamy się na nowo kolędom (szczególnie mniej znanym zwrotkom), a nawet próbujemy wspólnie napisać własną domową pastorałkę. Spotykamy kolędników i zwierzęta mówiące (podobno) w noc wigilijną ludzkim głosem. Tworzymy nowe ozdoby i projektujemy szopkę...To Mądry, Świąteczny Prezent dla Całej Rodziny!

“Złota gałąź” sir Jamesa Georga Frazera uważana jest za jedną z najważniejszych książek antropologii społecznej, a na pewno jest w tej chwili już pozycją klasyczną w tej dziedzinie wiedzy. Przywołując obraz J.M.W. Turnera, zatytułowany „Złota Gałąź” („The Golden Bough”, 1834) Frazer rozpoczyna snuć opowieść o pewnym tajemniczym rytuale, odbywającym się cyklicznie nieopodal jeziorka, zwanego przez starożytnych „Zwierciadłem Diany”. W starożytności ów leśny pejzaż był miejscem dziwnej i powtarzającej się stale tragedii. Na północnym brzegu jeziora, tuż pod przepaścistą skałą, na której osiadła współczesna wioska Nemi, znajdował się święty zagajnik i sanktuarium Diany Nemorensis, czyli Diany Leśnej. Niekiedy zwano je również jeziorem i zagajnikiem Arycji. Lecz miasteczko Arycja (obecna La Riccia) znajdowało się o trzy mile dalej, u stóp Góry Albańskiej, a od jeziora, leżącego na zboczu góry w małym zagłębieniu w kształcie krateru, dzielił je bardzo pochyły stok. W tym świętym zagajniku rosło drzewo, wokół którego można było dostrzec krążącą przez cały dzień i prawdopodobnie do późnej nocy mroczną postać. W ręce dzierżył ów człowiek nagi miecz i bez przerwy rozglądał się wokół, jak gdyby w każdej chwili mógł spodziewać się napaści wroga. Był to kapłan i morderca, wypatrujący tego, który go wcześniej lub później zamorduje i obejmie po nim urząd kapłana. Takie prawo obowiązywało w sanktuarium. Kandydat na kapłana nie miał wyboru. By objąć stanowisko, musiał zgładzić swego poprzednika, a urząd po nim piastował do chwili, gdy sam ginął z ręki następcy silniejszego i bardziej przemyślnego.

Uczta życia zaspakaja zgodnie z porzekadłem nie tyle apetyt i głód fizjologiczny, lecz duchowy. Jest trafnym syntetycznym studium porównawczym, ukazującym kultu­rowe: religijne, estetyczne, środowiskowe uwarunkowania nie tylko składu menu, opisu i charakterystyki tego co ludzie w różnych kręgach kulturowych jedzą, lecz głównie jak jedzą. Autorka podejmuje udaną próbę opisu i wyjaśnienia niezwykle skomplikowanego procesu kształ­towania się różnych wzorów wspólnego jedzenia, spożywania posiłków, biesiadowania. Tak prosta czynność jak jedzenie okazuje się niezwykle bogatym w różne symboliczne aspekty zjawiskiem społecznym, głęboko zakorzenionym i funkcjonującym w sferze nie tylko „stosowanej” gastronomii i sztuki kulinarnej, co w zakresie wartości, norm, obyczajów i wzorów kształto­wania strukturalnych zależności społecznych. Autorka ukazuje zarówno w lokalnej, jak i globalnej skali różne wzorce i źródła inspiracji kulinarnych mających funkcjonalny związek z hierarchiami i zasadami życia społecznego w różnych miejscach globu. Książka warta wzięcia do ręki i zagłębienia się w jej bogatą treść. Smacznego! Prof. dr hab. Tadeusz Paleczny

Bardzo elegancka, prezentowa książka kucharska poświęcona kuchni bożonarodzeniowej. Autorki przedstawiają przepisy na tradycyjne potrawy wigilijne oraz potrawy na kolejne dni Świąt i opatrują je osobistymi komentarzami. Liczne oryginalne zdjęcia prezentacyjne potraw są prawdziwym atutem tej publikacji.

Biografia brytyjskiego wydawcy, twórcy światowego imperium medialnego, którego barwne życie i tajemnicza śmierć przypomina scenariusz filmu sensacyjnego. Obok zarządzania koncernem medialnym Maxwell uprawiał pranie brudnych pieniędzy, handlował artykułami objętymi embargiem i sprzedawał szpiegowskie oprogramowanie. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych robił interesy z komunistycznymi władzami Polski, namawiając generała Jaruzelskiego do zakupu kosztownego programu komputerowego, który miał mu pomóc w zdławieniu opozycji.

Problem podjęty przez Ninę Kapuścińską-Kmiecik uznać należy za wyjątkowo atrakcyjny badawczo. Mimo że tematyka ziemiańska cieszy się dużym zainteresowaniem historyków, badania Autorki mają w dużym stopniu charakter pionierski. Tekstem monografii zainteresowani będą historycy dziejów społecznych, z pewnością podjęty problem ma szansę zainteresować również szerszy krąg czytelników. Niewątpliwym walorem pracy jest jej interdyscyplinarność (poza aspektami interesującymi historyka, znaleźć tu można elementy z zakresu socjologii, psychologii, literaturoznawstwa).

Dobrze jest znać zasady, ale jeszcze lepiej wiedzieć, w jakich okolicznościach je stosować, by nie utrudniać tym życia sobie i innym. Paradoks poradników savoir-vivre’u polega na tym, że ci, którzy powinni do nich zajrzeć, absolutnie nie czują takiej potrzeby, ci zaś, którzy po nie sięgają, zwykle dzięki rodzicom wiedzą już to, co wiedzieć powinni, rzadko więc uważają je za pasjonującą lekturę. Trudno wszak fascynować się tym, co i tak nie stanowi już tajemnicy. Ta książka jest inna – oprócz przydatnych rad i informacji zawiera także anegdoty lub komentarze z poradników pochodzących z poprzednich dekad. Warto sprawdzić, co myśleli o istotnych dziś dla nas sprawach nasi rodzice i dziadkowie.

Dobrze jest znać zasady, ale jeszcze lepiej wiedzieć, w jakich okolicznościach je stosować, by nie utrudniać tym życia sobie i innym. Paradoks poradników savoir-vivre’u polega na tym, że ci, którzy powinni do nich zajrzeć, absolutnie nie czują takiej potrzeby, ci zaś, którzy po nie sięgają, zwykle dzięki rodzicom wiedzą już to, co wiedzieć powinni, rzadko więc uważają je za pasjonującą lekturę. Trudno wszak fascynować się tym, co i tak nie stanowi już tajemnicy. Ta książka jest inna – oprócz przydatnych rad i informacji zawiera także anegdoty lub komentarze z poradników pochodzących z poprzednich dekad. Warto sprawdzić, co myśleli o istotnych dziś dla nas sprawach nasi rodzice i dziadkowie.

Czy szukasz czasem magicznego świata dzieciństwa i wspomnień zapachu babcinej szarlotki z jabłek zerwanych w sadzie? Każdy ma taki swój zakątek, do którego chciałby wrócić. U Pana Boga na Podlasiu Czy szukasz czasem magicznego świata dzieciństwa i wspomnień zapachu babcinej szarlotki z jabłek zerwanych w sadzie? Każdy ma taki swój zakątek, do którego chciałby wrócić. Józef Rybiński - pisarz, dziennikarz, publicysta i świetny gawędziarz, znany miłośnikom Podlasia z wydanych niemal 30 lat temu wspomnień pt. "Słońce na miedzy t. I i II" - przedstawia swój świat. Sugestywna opowieść po 30-tu latach wychodzi z szuflady. Rękopis przeleżał tam bezpiecznie trzy dekady, by oczarować plastycznym opisem codziennego życia okolic podlaskiej wsi. Na kartach książki odnajdziesz m. in. opis starego zwyczaju, kiedy to na wigilię gospodynie przygotowują kisiel z owsa, a siankiem spod wigilijnego obrusa gospodarz częstuje krowy. Najpiękniejsze jednak, i to zachwyca niezmiennie, to portrety ludzi z ich życzliwością, serdecznością i otwartością. Opisany obraz sielankowej wsi bywał zakłócany przez wir historii, która zmienia ludzkie losy. Autor, w roli kronikarza dziejów, przedstawia koleje zwykłych ludzi: jak przetrwali zawieruchę wojenną i jak odnaleźli się w innej rzeczywistości. Każdy rozdział to malownicze przedstawienie zwyczajów, obrzędów i tradycji. Zanurz się w krainie wspomnień, by lepiej zrozumieć samego siebie i poznać swoje korzenie. To gruntuje, dodaje siły i pozwala odnaleźć słońce w sercu. Jechałam do Saczkowców z wielkimi oczekiwaniami. Jak w przeciągu 100 lat zmieniła się ta wioska, którą znałam z kart książki „Słońce na miedzy"? Czy odnajdę tu ślady starego, przedwojennego Podlasia, tak pięknie opisanego we wspomnieniach Józefa Rybińskiego? Przywitały mnie dwa rzędy drewnianych domków, przycupnięte po obu stronach ulicy. To oczywiście nie jest ta sama wioska. Zmienił się czas, starzy poumierali, ich miejsce zajęły kolejne pokolenia. Saczkowce, podobnie jak większość wiosek na Podlasiu, postarzały się, wyludniły. Przed wojną duża, gwarna wioska dziś skurczyła się do połowy, a może i ćwierci. Pomiędzy zamieszkałymi domami sporo opuszczonych, ziejących nostalgią z pustych okien. Nie ma już słomianych strzech, a na dachach pojawiły się anteny satelitarne. Niestety, nie ma już domu należącego do rodziny Rybińskich. Został po nim pusty plac zarastający krzakami i studnia przy drodze. Nie zachowało się też ani jedno owocowe drzewko z tych opisywanych w książce rzędów wisien, jabłonek ani z tych najsmaczniejszych na świecie gruszek „żoucieńkich", które rozpływały się w ustach ze słodyczy, chociaż wydawało się, że „ta grusza jest od początku świata i będzie tam rosła aż do jego skończenia". To, co mnie urzekło w Saczkowcach, to nie domy ani ulica, a nawet nie sterty kamieni, które same „rosną" tak jak przed wiekami i zalegają w okolicy całymi kupami. To, co rzeczywiście jest tu piękne, to - ludzie. Serdeczni, prości, ciepli. Bez niepotrzebnych ceregieli otwierają swoje domy i serca dla zabłąkanego poszukiwacza przeszłości. Tutaj obojętny dystans wielkomiejskiego świata nie znajduje dla siebie miejsca. Pośród przyjaznych, otwartych ludzi szybko można poczuć się „jak u siebie". Starodawne Podlasie wraz z całym bogactwem tradycyjnych obrzędów i obyczajów odeszło, choć nie całkowicie. W tym zakątku wciąż na wigilię gospodynie przygotowują kisiel z owsa, a resztki kutii zanoszą kurom, „aby dobrze się niosły w nadchodzącym roku". Nikomu nawet do głowy nie przyjdzie wyrzucanie sianka spod wigilijnego obrusu. Gospodarz zanosi je do obory i częstuje krowy i owce. Podczas jednej z moich wizyt w Saczkowcach najstarsi mieszkańcy, którzy znali i przyjaźnili się z Józefem Rybińskim, przekazali mi informację o spisywaniu przez Autora dalszego ciągu wspomnień. Pogłoski te okazały się prawdziwe. Córce nieżyjącego od 24 lat pisarza udało się odnaleźć pożółkłe maszynopisy, na których odnajdowałam dobrze mi znany, ciepły ton gawędziarza powracającego we wspomnieniach do krainy swego życia - Podlasia. To kraina, w której zapach łąk i pól miesza się z różnymi językami, religiami i narodami. Tutaj powrócił z wojennej zawieruchy i żył aż do śmierci. Jakżeby mogło być inaczej? Przecież to tu cieszył go widok kwitnących sadów, to nad wielkim bagniskiem Wierbino (dziś osuszonym i zmeliorowanym) widział zrywające się z łopotem dzikie kaczki, słuchał trąbiących bekasów i wdychał aromat ziół zrywanych przez babcię „na lekarstwo". To tutaj skrzypiące żarna mielące mąkę na chleb opowiadały mu bajki... Losy pisarza zaplątane w wojenną zawieruchę powracają w kolejnych rozdziałach jak szklane paciorki nanizane na nitkę życia. Dziś możemy je wziąć w rękę i przyjrzeć się dokładnie ich kolorom i kształtom, odnaleźć całe bogactwo tamtego zaginionego i zapomnianego świata. Z wielką radością polecam Czytelnikom III tom „Słońca na miedzy". Dla tych, którzy znają poprzednie dwa tomy, będzie to kontynuacja tej fascynującej podróży. Dla innych - zapoznanie się z krainą, która powraca do wielu z nas, gdy zmrużymy oczy i wspomnimy swoje własne słońce na miedzy... Ewa Zwierzyńska – Wstęp Nauka odkrywa fenomen radiestezji Spis Treści Wstęp Durman Budnik luhasia Czuchno Bautruk Kremlowskie kuranty Jeszcze o rzeczach dziwnych A ziemię należy zasiać! Wróżba Z kryształowej kuli - Spełniła się pierwsza wróżba Hłuszman Kraina Kwitnących Sadów Na spotkanie wiosny W drodze powrotnej Był kiedyś na wsi taki piękny zwyczaj! Drzewo owocowe - świętością! Niestety Dlaczego tak jest? A ja chciałbym widzieć nasz piękny polski kraj Być może Kto nie wykopał studni Od wschodu do zachodu słońca czyli Bajka o chciwym człowieku Dziadźka Cezary i jego szalony rumak Dziadźka Cezary i jego szalony rumak (dokończenie)

Jedni piszą o Halloween tak, jakby było w nim obecne wszelkie możliwe zło, ukazując je jako festyn duchów i wampirów. Dla innych jest to wielkie święto, które poddaje egzorcyzmom strach przed śmiercią, czyniąc z niej karykaturę. Dla jeszcze innych – być może dla większości ludzi – Halloween to rodzaj zabawy karnawałowej pozbawionej głębszego znaczenia, rozrywka skupiająca wokół siebie wielki biznes. Który punkt widzenia jest właściwy? ? Czy Halloween należy się bać? ? Czy trzeba z nim walczyć wszelkimi możliwymi sposobami? ? Dlaczego 31 października stał się ważną datą dla ezoteryzmu? ? Czy Halloween może zastąpić uroczystość Wszystkich Świętych? Pierwsze na polskim rynku, fachowe i krytyczne opracowanie dotyczące Halloween Autorzy śledzą historię, kulturowe podłoże, a także aspekty psychologiczne i ekonomiczne kontrowersyjnego zwyczaju, przeniesionego ze Stanów Zjednoczonych na grunt chrześcijańskiej Europy.

Niezwykle dynamiczny rozwój komputerowych technologii informacyjnych i ich upowszechnienie na wielką skalę implikują ciągłe i szybko następujące zmiany zarówno w polu badawczym nauk o informacji, jak i w praktyce działalności informacyjnej, prowadzonej w różnych obszarach życia społecznego: nauce, biznesie, administracji, kulturze, edukacji, ochronie zdrowia i wielu innych. Monitorowanie i analiza tych przemian stanowią przedmiot prezentacji i dyskusji prowadzonych na międzynarodowej konferencji „Nauka o informacji w okresie zmian”, cyklicznie organizowanej przez Zakład Systemów Informacyjnych Instytutu Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Kultura w najlepszym wydaniu. Polecamy nową serię „Symbole Polski”. Te albumy trafią prosto do serca czytelników – budzą emocje, ożywiają wspomnienia, wzruszają. Każdy album jest jak piosenka, którą najbardziej lubimy, … bo ją znamy. Przeglądając kolejne karty (warto zwrócić uwagę na piękne, często unikatowe zdjęcia) czujemy satysfakcję, dumę. Każda karta cieszy oko i duszę. Tak! To znam, to lubię, o tym pamiętam, o tym było głośno …. . Przeżyjmy to jeszcze raz. Każdy na swój sposób. „Symbole polskiej kultury XX i XXI wieku” prezentują ponad 120 ikon świata sztuki – twórców i ich dzieła. Przypominają, że polska kultura jest wspaniała, atrakcyjna i doceniana na całym świecie. Seria „Symbole Polski” to prezent doskonały, nie tylko pod choinkę.

Biblioteka klasztoru karmelitów w Krakowie na Piasku to wyjątkowy skarb. Przetrwała w swym zasadniczym kształcie od XV wieku, a niemal w całości od końca XVI wieku. Była przenoszona i ukrywana w czasie kataklizmów jakie doświadczał klasztor w ciągu swych ponad sześciuset lat dziejów. Zachowany do dziś wystrój biblioteki z końca wieku XVII jest obrazem szczególnego miejsca jaki miał księgozbiór w krakowskim klasztorze. Krakowski księgozbiór karmelitów - to pierwsza monografia biblioteki karmelitów na Piasku w Krakowie. Przedstawiono w niej 400 lat jej funkcjonowania w okresie od powstania z końcem XIV wieku, poprzez kształtowanie w XV i XVI w., aż do rozkwitu w wiekach XVII i XVIII. W pracy omówione zostały podstawowe zagadnienia, jak organizacja biblioteki, przepisy karmelitańskie regulujące zagadnienia biblioteczne, a także odtworzono zawartość księgozbioru w poszczególnych okresach. Omówiono zachowane rękopisy, w tym także liturgiczne. Ukazano podejście karmelitów do idei i instytucji biblioteki w Zakonie na przestrzeni wieków, a dzieje księgozbioru powiązane zostały zarówno z konkretnymi wydarzeniami w klasztorze, jak i z osobami, które dysponowały biblioteką.

Książka stanowi pogłębione, etnograficzne studium przypadku strategii budowania kultury organizacji w jednej z najstarszych kooperatyw zajmujących się produkcją kawy Fair Trade w Ameryce Północnej.Badania terenowe, które rozpoczęły się jako eksploracja subiektywnych znaczeń pracy w demokratycznym miejscu pracy, ostatecznie przekształciły się w krytyczną analizę sposobu, w jaki kulturowe modele pracy są konstruowane, rekonstruowane oraz wiązane z codziennymi działaniami menedżerów, pracowników i członków kooperatywy.W książce zostały poddane analizie zarówno mechanizmy odpowiedzialne za niezgodność pomiędzy retoryką a praktyką kulturową w kooperatywie, jak i skuteczne praktyki hegemoniczne oraz rytuały, które pomagają w kontroli wyobrażeń pracowników na temat znaczenia pracy w organizacji spółdzielczej.To pozycja wyjątkowa na polskim rynku ? nikt do tej pory nie publikował w języku polskim praktycznej, antropologicznej analizy relacji między kulturą organizacji i pracą, szczególnie w organizacji zarządzanej zgodnie z zasadami spółdzielczymi.Piotr Prokopowicz doktor nauk humanistycznych, psycholog i socjolog organizacji. Pracownik naukowy w Centrum Ewaluacji i Analiz Polityk Publicznych UJ, współwłaściciel firmy doradczej 313 Consulting, zajmującej się tworzeniem i wdrażaniem innowacyjnych projektów rozwojowych z wykorzystaniem autorskich gier symulacyjnych, a także trener i partner w tej firmie. Specjalista w zakresie badań organizacji, rekrutacji i selekcji oraz analizy danych. Współpracownik i wykładowca Cologne Business School i Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadzi kursy akademickie m.in. z zakresu psychologii rekrutacji i selekcji, biznesowych gier symulacyjnych, diagnozy organizacji oraz planowania i rozwoju organizacji w kontekście międzynarodowym. Koordynator zespołu ds. monitoringu wdrażania strategii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor i redaktor wielu opracowań, książek i artykułów na temat socjologii i psychologii zarządzania.

Kolekcja "Dwudziestolecie międzywojenne " to wyjątkowa seria 39 książek o świecie, który przeminął, ale który wart jest przypomnienia. Zapraszamy czytelników do sentymentalnej podróży, w której postaramy się przedstawić najważniejsze aspekty życia w tamtych czasach. Opowiemy o tym, jak Polacy pracowali i odpoczywali, co ich wzruszało, interesowało czy bulwersowało. W naszej serii nie zapomnimy także o poważniejszych tematach , takich jak: polityka, rozwój nauki i przemysłu oraz stosunek do mniejszości narodowych . Zatem, cytując słowa znanego szlagieru z 1935 roku, powróćmy jak za dawnych lat …

Publikacja podzielona została na dwie części. W pierwszej znajdziemy zagadnienia dotyczące gospodarki przestrzennej, zaś druga zajmuje się problematyką praktyki gospodarowania przestrzenią. Gospodarka przestrzenna jest względnie nową dziedziną nauki i działalności mimo, że jej przedmiot i związane z nim operacje zawsze istniały w polu ludzkiego działania.

Nowoczesny, zabawny i bardzo prosty podręcznik do ekonomii. Ukryty ład wyjaśnia mechanizmy ekonomiczne, walczy z mitami, posługując się wyjątkowo oszczędnie formułami matematycznymi i wykresami. Friedman dowodzi tym samym, że ekonomia, choć ścisła, jest jednak nauką społeczną. Ekonomia to nauka dla przyjemności i dla zysku

"Książka jest świadectwem intelektualnego opanowania trudnej problematyki związanej z określeniem - brakującego dotąd w filozoficznym dyskursie - hermeneutycznego pojęcia kultury" - z recenzji prof. dr hab. Franciszka Chmielowskiego. "Autor nie tylko rekonstruuje i analizuje poglądy twórców doktryny hermeneutycznej, ale również bada ich wpływ oraz recepcję we współczesnej myśli ponowoczesnej - głównie poststrukturalizmu i postnaturalizmu" - z recenzji prof. dr hab. Ignacego S. Fiuta. "Analiza refleksji Heideggera, Gadamera i Ricoeura, odniesiona do filozofii naturalistycznej i poststrukturalistycznej, stanowi cenne źródło informacji związanych z bieżącym statusem kultury zachodniej" - z recenzji dr hab. Andrzeja J. Nowaka