Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Czarny kot to zwierzę niepospolite, na przestrzeni wieków przeżywał mnóstwo przygód. Istnieje w legendach krajów z całego świata i bez wątpienia jest to kot inny niż wszystkie.
Przez setki lat aż nazbyt często spotykał się z niezrozumieniem. Dla jednych był symbolem nieszczęścia, dla innych talizmanem przynoszącym szczęście, lecz zawsze, czy to poddawany torturom, czy też czczony, fascynował ludzi.
Poznajcie zatem historie i legendy o czarnym kocie, okrywające go tajemnice i głoszone o nim przesądy.
„Co się nie rozprzestrzenia – umiera” – tak ideę rozprzestrzenialnych mediów ujmują autorzy książki. Szukając odpowiedzi na pytanie, jak funkcjonują media, Henry Jenkins, Sam Ford i Joshua Green mówią o dzisiejszych możliwościach rozpowszechniania idei oraz o tym, jak wpływa to na życie społeczno-kulturowe, biznes, politykę, a także na nasze codzienne funkcjonowanie. Odwołując się do licznych przykładów, autorzy badają, jakie cechy informacji sprawiają, że ludzie chcą ją rozprzestrzeniać, jaką ma to dla nich wartość, a także co sprawia, że po udostępnione treści sięgają inni.
Rozprzestrzenialne media to lektura obowiązkowa nie tylko dla medioznawców i kulturoznawców ale także dla praktyków zatrudnionych w mediach, marketingu i przemyśle teleinformatycznym oraz wszystkich użytkowników sieci zainteresowanych kulturą.
„Rozprzestrzenialne media są teraz dosłownie i w przenośni w twoich rękach. Zrób z nimi, co uważasz za stosowne. Przeczytaj tę książkę; debatuj o niej; skrytykuj ją; wyrzuć do kosza. Przede wszystkim jednak podejmij dyskusję.”
Z rozdziału Jak czytać tę książkę?
Socrealizm przedstawiony z perspektywy genderowej jako nurt w sztuce, który służył nie tyle propagandzie, co mitowi politycznemu, za który uznany został socjalizm. Autorka bada symbole realizmu socjalistycznego, przedstawiając jego dokładną genezę w ujęciu mitycznym. Udowadnia, że realizm socjalistyczny, będący szczytowym punktem socjalizmu radzieckiego, działał wedle tych samych zasad, co mit lub baśń.Autorka stara się również zdefiniować znaczenie opozycji genderowej w omawianym nurcie rolę nie tylko kobiety lub ikonicznej robotnicy, lecz także mężczyzny oraz ikonicznego robotnika która była osią całego socrealizmu. W autorskiej genderowej interpretacji dokonuje syntezy tych dwóch aspektów symboliki socjalizmu, opierając ją na opozycji wartości: męskieniemęskie, kobieceniekobiece.
"A most valuable book." --Christian Science Monitor For readers of The Monuments Men and The Hare with Amber Eyes, the story of the Nazis' systematic pillaging of Europe's libraries, and the small team of heroic librarians now working to return the stolen books to their rightful owners.
While the Nazi party was being condemned by much of the world for burning books, they were already hard at work perpetrating an even greater literary crime. Through extensive new research that included records saved by the Monuments Men themselves--Anders Rydell tells the untold story of Nazi book theft, as he himself joins the effort to return the stolen books. When the Nazi soldiers ransacked Europe's libraries and bookshops, large and small, the books they stole were not burned. Instead, the Nazis began to compile a library of their own that they could use to wage an intellectual war on literature and history. In this secret war, the libraries of Jews, Communists, Liberal politicians, LGBT activists, Catholics, Freemasons, and many other opposition groups were appropriated for Nazi research, and used as an intellectual weapon against their owners. But when the war was over, most of the books were never returned. Instead many found their way into the public library system, where they remain to this day. Now, Rydell finds himself entrusted with one of these stolen volumes, setting out to return it to its rightful owner. It was passed to him by the small team of heroic librarians who have begun the monumental task of combing through Berlin's public libraries to identify the looted books and reunite them with the families of their original owners. For those who lost relatives in the Holocaust, these books are often the only remaining possession of their relatives they have ever held. And as Rydell travels to return the volume he was given, he shows just how much a single book can mean to those who own it.
Co można zyskać poprzez spojrzenie na produkcję filmów historycznych z perspektywy teorii społecznej? Wydaje się, że pozwala ono przede wszystkim skuteczniej opisywać oraz wyjaśniać synchroniczne i diachroniczne relacje pomiędzy licznymi czynnikami społecznymi, mniej lub bardziej aktywnie uczestniczącymi w tworzeniu filmowej wizji przeszłości. Z tej perspektywy film historyczny – jego struktura, estetyka – nie jest przedmiotem zainteresowania sam w sobie, jego badanie nie ogranicza się też wyłącznie do relacji pomiędzy filmem a historiografią lub przemysłem kinematograficznym. Pytania o to, jakie treści film przekazuje, za pomocą jakich środków, konwencji, jak odnosi się to do prawdy historycznej itp., są oczywiście istotne, ale – jak sądzę – niewystarczające dla całościowego zrozumienia zjawiska społecznego, jakim jest film historyczny. Jest on bowiem tekstem kultury uwikłanym jednocześnie w systemach: politycznym i ekonomicznym, związanym ze stanem wiedzy historycznej, procesami zbiorowej pamięci i zapominania, funkcjonującymi w społeczeństwie mitami i stereotypami.
Ze Wstępu
Publikacja prezentuje problematykę złożoności kultury organizacyjnej wobec globalizującej się gospodarki i dynamicznych zmian w otoczeniu w sposób kompetentny, spójny, syntetyczny i jednocześnie komunikatywny.
Fragment recenzji Prof. dr hab. I. Hejduk
Autorka zaproponowała w książce kryteria i sposób analizy złożoności kultury organizacyjnej. Rozpatruje ona złożoność kultury organizacyjnej kolejno: w aspekcie podejścia, rozumienia i elementów składowych kultury organizacyjnej, w aspekcie genezy kształtowania się jej rozmaitych perspektyw badawczych, w aspekcie rozumienia jej funkcji, w aspekcie jej związków z szerszym kontekstem kulturowym i wreszcie w aspekcie możliwości jej kształtowania. Książka stanowi kompendium wiedzy na temat kultury organizacyjnej, czemu służy wybór cechy złożoności jako osi prowadzonych rozważań. Zaproponowane kryteria analizy i charakterystyki złożoności kultury organizacyjnej sa niewątpliwie wkładem w rozwój wiedzy z zakresu zarządzania.
Fragment recenzji Prof. dr. hab. Cz. Sikorskiego
"Krótka historia pijaństwa" śledzi romans ludzkości z alkoholem od pradziejów aż do prohibicji, pokazując, jak na przestrzeni wieków zmieniały się powody spożywania trunków: od religijnych, poprzez seksualne i bojowe, aż po rozrywkowe. Książka odpowiada na ważkie
pytania: co ludzie pili, w jakiej ilości i dlaczego. Jest to historia świata w nietrzeźwej, być może lepszej, wersji.
"Ludzkość pije od swych prapoczątków, co autor bez problemu
udowadnia. A że pisze o tym lekko i perliście, rzecz czyta się równie
ochoczo, jak wychyla kielichy szampana. Bez dwóch zdań to dzieło
ożywcze niczym pierwszy wieczorny dżin z tonikiem, mądre jak
kieliszek burgunda i klarowne niczym szklaneczka pilznera." - Robert Makłowicz, dziennikarz, pisarz, podróżnik, krytyk kulinarny
"Pierwsza oficjalna biografia alkoholu. Książka dowodzi,
że wszyscy pijemy. Pijesz, bo taki twój los. Nie dlatego, że
jesteś człowiekiem, bo inne zwierzęta też potrafią narąbać się
w pień. Z tą jednak różnicą, że ich z baru nikt na zbity pysk
nie wywala. Po tej lekturze jestem przekonany, że świat
bez alkoholu wyglądałby zupełnie inaczej. A teraz proszę
wybaczyć, idę sobie golnąć." - Robert Motyka, satyryk, kabareciarz, współzałożyciel grupy Paranienormalni
"Książek nie czytam, ale taką to bym może kupił w prezencie
szwagrowi. Szwagrowi inteligentowi." - Robert M., bezrobotny mieszkaniec Radomia
Tak jak okazałe budowle wznoszone są z niewielkich cegiełek, tak wielkie ludzkie upadki powstają z małych codziennych słabości... Zapominając o tej prawdzie, często wmawiamy sobie, że mimo drobnych uchybień wciąż jesteśmy w porządku wobec siebie, Boga i ludzi. Elisabeth Scalia swoją odkrywczą książką uzmysławia, że takie myślenie to prosta droga do ogromnych kłopotów. Zidentyfikowała 13 powszechnie uznawanych za niegroźne grzechów, które powoli i niezauważalnie niszczą nasze życie i prowadzą nas do popełniania kolejnych, coraz bardziej destrukcyjnych. Każdy z tych grzechów wzięła pod lupę i i przeanalizowała nie tylko jego przyczynę, ale i skutki, których często nie jesteśmy świadomi. Efektem tej niezwykłej analizy jest zestaw konkretnych rad, jak poradzić sobie z niepozornymi grzechami i uchronić się przed nieszczęściami, które mogą na nas sprowadzić.
„Elizabeth Scalia w bardzo ciekawy i prosty sposób podaje nam receptę na uporządkowanie swojego wnętrza. Małe grzechy to świetny, praktyczny przewodnik. Pomoże on niejednemu grzesznikowi wyprostować zawiłą drogę do doskonałości chrześcijańskiej, która prowadzi przez konfesjonał. Razem z Autorką możemy przejść przez etapy poznawania prawdy o nas samych i pozwolić, by Bóg uzdrowił i uwolnił nas... od nas samych”.
o. Piotr Różański SP
„Miałem szczęście poznać Elizabeth Scalia w kwaterze głównej EWTN w Alabamie i wspominam ją jako niezwykle energiczną osobę, bez przerwy i bardzo sprawnie odpisującą na setki maili. Jeszcze większe wrażenie zrobiła na mnie jednak jej ortodoksyjna katolicka postawa i miłość do papieża. Dlatego najserdeczniej polecam książkę, która otwiera nam oczy na błogosławioną chrześcijańską codzienność i stanowi doskonały warsztat codziennej troski o pogłębienie relacji ze Zbawicielem”.
o. Michał Legan OSPPE
Elizabeth Scalia – oblatka benedyktyńska, blogerka i dziennikarka amerykańskich mediów katolickich, obecnie redaktorka portalu Word on Fire. W Wydawnictwie eSPe okazała się jej pierwsza książka Obcy bogowie. Ukryte bożki życia codziennego.
Obecną sytuację na świecie można nazwać czasem przemocy. Świadczy o tym zapoczątkowana w 2017 r. akcja #MeToo, regularne doniesienia o strzelaninach w amerykańskich szkołach, a także język polskiej debaty publicznej. Coraz trudniej wskazać sytuacje, które nie są podszyte przemocą.
Co nazywamy przemocą? Kiedy stała się ona codziennością? Jaki jest jej związek z religią? Dlaczego się nią fascynujemy? Kim są ofiary przemocy? Czym jest przemoc wirtualna? Na czym polega przemoc ekonomiczna?
W Temacie Miesiąca:
Siekiera i sieć
Michał Paweł Markowski
Element zmiany
Andrzej Szyjewski w rozmowie z Urszulą Pieczek
Społeczeństwo bez przemocy. Czy umiemy się zmienić?
Agata Chełstowska, Aleksandra Niżyńska
Rzeczywistość wirtualna, przemoc realna
Paulina Borkiewicz
Ponadto w numerze:
Marcowe historie. O rozstaniu z Polską po 1968 r. i o nowym życiu w Izraelu pisze Michał Sobelman
Józef Czapski. Jak w jego sztuce wrażliwość na zmysłowy konkret łączy się z metafizyczną pasją?
„Dzień ósmy” – kolejny odcinek literackiego cyklu Barbary Klickiej
Esej Renaty Lis o „Zgiełku czasu” Juliana Barnesa: „Pismo odręczne to najintymniejsze z wyznań”
Cykl „W odcinkach”: Olga Szmidt o serialu „Grace and Frankie”
Co z tym malarstwem? O tendencjach w polskim malarstwie najnowszym piszą Magdalena Ujma i Marta Kudelska
Mój przyjaciel wiersz: Jerzy Illg wspomina Leszka Aleksandra Moczulskiego
From Ms Hepburn's elegant black shift to Lady Gaga's meat gown, The Dress relives the marvellous and unforgettable dresses of fashion: think Liz Hurley's safety-pin ensemble, Princess Di's never- ending wedding dress, or that unforgettable white halter sported by Marilyn in The Seven Year Itch. Megan Hess' fabulous illustrations celebrate a collection of frocks that take readers on a decadent romp through fashion history, from the haute to the hot. Hess has spent her career exploring and illustrating fashion, and though it is an ever-evolving, ever-inspiring beast, there are particular instances that shine on through the years. This is a compendium of gowns that have captured a moment in history, the spirit of a generation and the indefinable energy of a fashion icon, and an exploration of why they continue to resonate with audiences, decades on. Accompanied by historical anecdotes and revealing facts, The Dress is an elegant and immersive introduction to the moments that shaped fashion, and, in turn, our lives.
Bring a Parisian je ne sais quoi to your style, wherever you live.
Dress Like a Parisian is a wise and witty guide to finding your personal style, taking inspiration from how real Parisian women dress. With personal stylist and fashion blogger Alois Guinut as your guide, you can explore which colours, shapes and styles work best for you, whatever the occasion. Alois reveals Parisian style secrets, rejects restrictive fashion rules and shares her favourite shops and brands, demonstrating how you can use fashion to enhance your personality rather than shaping your personality to fashion. In the words of the patron saint of Parisian women, Yves St. Laurent, 'fashions fade, style is eternal.'
This book is illustrated with photography shot on the streets of Paris plus illustrations by acclaimed fashion illustrator, Judith van den Hoek, who has worked with Elle, Hermes, Vogue, Prada and Grazia.
Zabawne spojrzenie na znaczenie pierwszego wrażenia – w projektowaniu i w życiu – od cenionego grafika i projektanta książek, Chipa Kidda.
Pierwsze wrażenie jest wszystkim. Ono decyduje, czy coś się wyróżnia, jak się z tym obchodzimy, czy to kupujemy i jaki mamy do tego stosunek. Słynny projektant Chip Kidd zaprasza nas do podejrzenia swojego dnia, w czasie którego spotyka się z różnego rodzaju pierwszymi wrażeniami. Projektant rozprawia się z designem rzeczy codziennego użytku, tym dobrym, złym, absurdalnym i genialnym, w sposób dostępny tylko komuś z krytycznym i wytrenowanym okiem. Od projektu naszej porannej gazety, przez biletomat w metrze, książki, które przeglądamy, smartfona, którego używamy, do opakowania czekoladowego batonika, którego kupujemy na przekąskę – Kidd ujawnia tajemnice stojące za każdym z wyborów projektowych, a wszystko to czyni ze sporą dawką humoru i specjalistycznej wiedzy.
To love story o designie, odsłaniająca często niewidzialne piękno i sprytne sztuczki towarzyszące różnym projektom, których większość z nas nigdy nawet nie zauważy. I z każdym kolejnym ocenianym obiektem Kidd udowadnia, że pierwsze wrażenie, niezależnie od tego, czy zdajemy sobie z tego sprawę, czy nie, ma ogromny wpływ na nasz sposób postrzegania świata.
Małe książki o wielkich ideach. Są na tyle krótkie, że można je przeczytać za jednym posiedzeniem, ale na tyle długie, że pozwalają na pogłębione poznanie tematu. Ta różnorodna seria zawiera pozycje, których tematyka krąży od architektury do świata biznesu, od podróży w czasie do miłości, i doskonale nadaje się dla ciekawych świata wielbicieli czytania.
Każdej z książek TED towarzyszy powiązana z nią prelekcja, którą można obejrzeć online na TED.com. Książki kontynuują tam, gdzie kończy się wykład.
Teksty zawarte w tomie (Nie)widzialne kobiety kina pod redakcją Małgorzaty Radkiewicz oraz Moniki Talarczyk są poświęcone różnym wymiarom widzialności kobiet w kulturze filmowej, wychodzącym daleko poza fenomen filmowego aktorstwa. Tytuł przekornie proponuje podwójną perspektywę „(nie)widzialności”, zmuszając do dostrzeżenia postaci twórczych kobiet i ich dorobku, a tym samym do przepisana na nowo historii kina. Autorzy poszczególnych tekstów analizują wybrane przykłady inkluzji lub ekskluzji kobiet z pola filmowego. W swoich analizach biografii oraz kobiecej twórczości przybliżą różne formy (auto)marginalizacji autorek filmowych. Rozważają (nie)możność filmowej reprezentacji kontrowersyjnych artystek albo nierzadko kontrowersyjnych tematów związanych z kobiecym doświadczeniem. We wszystkich tekstach na różne sposoby wybrzmiewa więc kwestia tytułowej „(nie)widzialności” kobiet w kinie, pojawiająca się w różnych kontekstach kulturowych i kinematografiach.
„Tom pod frapująco ambiwalentnym tytułem (Nie)widzialne kobiety kina przynosi czytelnikowi nie tylko znaczną satysfakcję poznawczą, ale także oryginalny i odkrywczy punkt widzenia na kino kobiet”.
Z recenzji prof. Tadeusza Szczepańskiego
„(Nie)widzialne kobiety kina to bardzo interesująca i potrzebna publikacja. Reprezentuje wysoki poziom naukowy i oryginalne spojrzenie na różne problemy objęte wspólnym tytułem tomu”.
Z recenzji prof. Grażyny Stachówny
Ogród we wszelkich swoich postaciach i formach jest miejscem zorganizowanego przez człowieka spotkania natury z kulturą. Ogrody mogą powstawać i istnieć gdziekolwiek. Na ugorach, nieużytkach, byłych kamieniołomach i śmietniskach miejskich (usytuowany na Montmartrze publicznie dostępny Parc des Buttes Chaumont w XIX dzielnicy), terenach ekologicznie zdegradowanych, nawet na pustyni. Oczywiście, aby ich istnienie miało sens, potrzebna jest odpowiednia przestrzeń oraz podłoże uprawy. Ogród we wszystkich możliwych postaciach stanowi przestrzeń wydzieloną i chronioną. A także mającą swojego założyciela i gospodarza. Ów antropokulturowy i psychospołeczny moment odgraniczenia i ciągłej troski o wydzieloną przez człowieka przestrzeń przenika poszczególne kultury i epoki tym samym wspólnym refleksem.
Okrucieństwo przejawia się nie tylko jako agresja związana z toczącymi się wojnami o różnym podłożu, lecz również we wszystkich dziedzinach kultury: sztuce i muzyce, literaturze, kinie, w komiksie i animacjach filmowych, grach komputerowych i reklamie. Okrucieństwo jest już właściwie formą komunikacji, sposobem przedstawiania świata a nawet wyrażania własnych emocji. Stało się akceptowaną coraz częściej – również mocą umowy społecznej – formą indywidualnej i zbiorowej manifestacji roszczeniowych żądań i przekonań.
Obowiązkiem humanisty jest wyrażanie sprzeciwu wobec przemocy oraz ujawnianie wynikających z niej zagrożeń. Ta potrzeba zaowocowała zawiązaniem konsorcjum pomiędzy Wydziałem Filologii Polskiej i Klasycznej UAM w Poznaniu i Wydziałem Polonistyki UJ w Krakowie oraz organizacją seminariów i konferencji na temat okrucieństwa w literaturze i kulturze europejskiej Uczeni podjęli się wykonania prac badawczych i trudu interpretacji analizowanych źródeł, by opisać i uświadomić procesy powstawania i przekształcania różnych rodzajów okrucieństwa w sztuce – w literaturze, plastyce, teatrze i filmie i w języku, ale też we współczesnych formach komunikacji, które są zarazem środkami edukacji młodych ludzi (komiks, gry komputerowe, animacje). Sięgnęli też po podstawowe teksty i mity kultury Europy – do Starego Testamentu i mitologii Greków i Rzymian, by dotrzeć do najwcześniejszych ujęć tego zagadnienia w naszej kulturze.
Piotr Maron ze znawstwem podejmuje się analizy tekstów budzących częstokroć we współczesnej kulturze (kontrkulturze) duże kontrowersje. Dla fanów tego rodzaju przekazu muzycznego niektóre teksty pełnią rolę wręcz manifestów wyboru życiowej postawy, z którymi oni jako odbiorcy i docelowi adresaci silnie się identyfikują. Z kolei innych słuchaczy te same teksty drażnią i oburzają, w pewnych przypadkach postuluje się nawet prohibicję i cenzurę podobnych przekazów, uznanych – z powodów aksjologicznych lub światopoglądowych – za teksty o treściach nienadających się do publicznego prezentowania i propagowania. Sytuacja ta ukazuje, że mają one również wymiar performatywny – na swój sposób działają (oddziałują) i sprawiają, że w sferze kultury (nie tylko muzycznej) pojawiają się nowe konteksty. Tym bardziej więc trafna jest decyzja Autora o podjęciu się analizy tych tekstów z punktu widzenia antropologii kulturowej.
dr hab. Marek Rembierz
Konferencja, która odbyła się w Poznaniu w marcu 2015 roku, pokazała różne odsłony zaangażowania, potwierdzając potrzebę dyskutowania o jego kształtach i postaciach. Zebrane w niniejszym tomie teksty, będące jej pokłosiem zostały podzielone na trzy grupy. Pierwsza część „Labirynty zaangażowania” zawiera wypowiedzi, w których pojawia się re?eksja nad klasycznym jego ujęciem jako postawy pisarza pragnącego zwrócić uwagę i przeciwdziałać usterkom rzeczywistości, w jakiej funkcjonuje. Druga część „Paradoksy zaangażowania” zbiera głosy badaczy podkreślających niejednoznaczność terminu, odsłaniających różne pisarskie strategie kluczenia między potrzebą działania a świadomością jego utopijności. W trzeciej części „Nowe ścieżki” zaprezentowane są analizy prób przeciwdziałania różnego typu pułapkom, w jakie może wpaść każdy, kto chce mierzyć się z rzeczywistością. Tak różnorodne perspektywy badawcze prowokują do dalszego namysłu nad formami angażowania się w życie: zaangażowani nie szukają tylko ideologicznych uwikłań, co nie znaczy, iż większość naszych spraw nie ma politycznego podłoża. Większość to jednak nie całość, a przyglądanie się relacji między tymi aspektami jest i pozostanie zagadnieniem zawsze aktualnym.
Książka, pod wieloma względami niezwykła, powstała w poprzek podziałów dyscyplinarnych w humanistyce i naukach społecznych oraz przeciw sztucznym, biurokratycznym rozgraniczeniom obu tych wielkich obszarów badań humanistyczno-społecznych. Posługuje się tropami m. innymi z filozofii, pedagogiki, socjologii, psychologii, psychoanalizy, semiotyki kultury, literatury pięknej i literaturoznawstwa, estetyki, ekologii umysłu, zarządzania, pracy socjalnej i resocjalizacji, jako obszarami refleksji wpisanymi w postulowaną zintegrowaną formułę „humanistyki stosowanej”. Upomina się także o zespalanie refleksji teoretycznej, odniesień praktycznych oraz nowego podejścia w rekonstrukcjach historycznych i analitycznych do tradycji myśli w rozwiązań instytucjonalnych w tych obszarach. Łącznie służy to wypracowaniu narzędzi rozumienia praktyki różnych profesji społecznych oraz uczestniczy w trosce o nową jakość samokrytycznej autorefleksji i innowacyjnych przeobrażeń w ramach instytucjonalnych.
Autor ma za sobą głębokie i obszerne studia monograficzne nad wybranymi kategoriami (autorytet, cykl życia, edukacja, profesjonalizm, rozwój, sfera publiczna, tożsamość, zmiana społeczna) oraz dorobkiem wybranych wielkich postaci myśli współczesnej (Bachtin, Bauman, Bateson, Erikson, Gonseth, Giroux, Habermas, Radlińska). Część w tych tomów została opublikowana przez Oficynę Wydawniczą „Impuls”, co obrazują obok miniaturki okładek (pełny opis na naszej stronie internetowej).
Książka niniejsza jest syntezą ponad 40-letniego dorobku autora, dopełniając tomy monograficzne o zebrane prace z ostatnich lat, dotąd rozproszone i dostępne w niewielkim nakładzie. Powinna znaleźć się w podręcznej bibliotece ambitnych studentów, doktorantów, pracowników naukowych i praktyków społecznych w/w dyscyplin i innych, inspirując inicjacje, ilustrując pasje i stymulując wirtuozerię analityczną i odwagę krytyczną.
Zapraszamy do lektury i do dyskusji z Autorem.
Wojciech Śliwerski
dyrektor Oficyna Wydawnicza „Impuls” Kraków
There are various kinds of censorship, but most often this term is connected with some kind of political tense and oppression. However, many important intellectual or artistic movements have developed under censorship in various countries over the years. So does censorship have a positive or negative influence on people’s work and creation? Do people become more creative or intellectually fertile when they are oppressed in some way?
In recent years – as it is often said – democracy throughout the world has seemed to collapse, and various political forces (e.g. ISIS or pro-Russian unrest in Ukraine) have oppressed people. Those who have decided to comment on current political situations have been punished for their words (as the journalists of Charlie Hebdo), and those who have broken national or political taboo have been incarcerated (as the members of a Russian feminist band Pussy Riot). When we live in such times, we start to think about the past – comparing it to presence – and ask ourselves numerous questions: Where does the freedom end, and where does the oppression start? What can we do to prevent such situations? How can we live under censorship and political oppression?
This book includes approaches both of experienced scholars and of young academics at the start of their careers, as well as doctoral students. Due to its interdisciplinary nature, this publication brings many interesting observations on and discussions about the role of censorship in the past and in the present-day world.
Google zapytany o „kryzys” wyświetla 6 280 000 wyników w 0,45 sekundy. Czołowe miejsca zajmują odniesienia do kryzysu gospodarczego, finansowego, psychologicznego czy kryzysu w związku. Martha C. Nussbaum w książce Nie dla zysku. Dlaczego demokracja potrzebuje humanistów w alarmującym tonie pisze jednak, że najważniejszy rodzaj kryzysu dotyczy edukacji, z której rugowana jest humanistyka, formująca świadomych, samodzielnych i krytycznych obywateli. Ich miejsce zastępują „pokolenia użytecznych maszyn”, a „na naszych oczach rozstrzyga się przyszłość światowych demokracji”.
Humanistyka może spełnić funkcję edukacyjną tylko wtedy, gdy zasilają ją rzetelne badania akademickie. Jako jedność badania i nauczania, teoretyzowania i praktyki powinna być „polityką wrażliwości”, w ramach której humanista w sposób moralnie odpowiedzialny porusza się w sferze znaczeń i wartości. W tym sensie, zakorzenionym w filozofii Derridiańskiej, humanistyka oznacza „praktykowanie krytycznego oporu wobec wszystkich pojęć, wartości, idei czy kulturowych tendencji po to, by nie przekształciły się one w zawłaszczające dogmaty i ideologie”. Widać to szczególnie dobrze z perspektywy ontologii kulturowej, którą przyjęto w prezentowanej publikacji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
