Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Ten elegancki poradnik jest prawdziwym must-have dla kobiety, która chce połączyć swój indywidualny styl z paryskim szykiem.W nowej, poszerzonej i uaktualnionej wersji Paryskiego szyku którego pierwsze wydanie także w Polsce było bestsellerem Ines de la Fressange, ikona paryskiego szyku, oraz Sophie Gachet, znawczyni paryskich trendów, z humorem, wdziękiem i zapałem dzielą się swoim niepowtarzalnym stylem i wskazówkami na temat mody, elegancji, urody, dekoracji wnętrz i spędzania wolnego czasu, także z dziećmi.Znajdziesz tu fantastyczne stylizacje, zdjęcia i rysunki Ines, dowiesz się, które elementy garderoby są niezbędne w szafie każdej kobiety, poznasz sposób Ines na pielęgnację urody w dziesięć minut i na przygotowanie paryskiej kolacji dla przyjaciół. Znajdziesz tu także listę adresów internetowych i stacjonarnych pod którymi zrobisz zakupy w paryskim stylu, miejsc, gdzie zjesz wspaniały posiłek, wypijesz kawę, spędzisz noc, muzeów leżących nieco na uboczu głównych szlaków.Ponad 300 kolorowych ilustracji.
Jak wyglądała prawdziwa kuchnia staropolska? Czy na obiadach czwartkowych u króla Stasia można się było najeść? I jak – znana z drakońskich diet – Sisi uwiodła Franciszka Józefa swoim apetytem?
Poznaj wielką historię od kuchni!
Królowa Jadwiga lubiła napić się piwa ze swoimi dwórkami. Jagiełło z kolei nienawidził alkoholu i… jabłek. Musiał natomiast ukrywać swoją miłość do gruszek, które ze względu na kształt uchodziły za przysmak kobiecy. Zwycięzcy spod Grunwaldu nie wypadało się nimi zajadać.
Jan III Sobieski często widywany był ze swoim kajecikiem, w którym zapisywał receptury ulubionych dań. Zawdzięczamy mu nie tylko wiktorię wiedeńską, lecz także sprowadzenie do Polski ziemniaków. Obiady najchętniej jadał w gronie rodziny, a śniadania – z ukochaną żoną… w wannie.
Na talerzu Elżbiety II wszystkie warzywa musiały być tej samej wielkości, a jeśli miała ochotę na jajka, to tylko te w brązowych skorupkach. Aby uniknąć nieprzystojnych skojarzeń, banana jadła nożem i widelcem. By nie urazić gospodarzy, byłaby w stanie zjeść… szczura.
Wika Filipowicz ze swadą opowiada o tym, co gościło na królewskich stołach. Przedstawia kulinarne obyczaje władców. Kuchenne ewolucje i rewolucje. Od królewskiego przepychu do „cienkiego jadania”. Od korzennego zawrotu głowy do wyrafinowanego podkreślania smaku dań.
Od średniowiecza po dziś dzień.
W 1970 roku do publicznej obrony pracy doktorskiej przystąpiła Hanna Tadeusiewicz, obecnie już Profesor. Od tego wydarzenia minęło 50 lat. Monografia została opracowana z myślą o dostojnej Jubilatce, która poprzez swoją osobowość, pracowitość, systematyczność oraz liczne prace naukowe i organizacyjne w bardzo istotny, niezwykle pozytywny sposób wpłynęła na rozwój i kształt polskiej nauki o książce i bibliotece. Bibliologia i informatologia, dyscyplina funkcjonująca pod tą nazwą w obszarze nauk humanistycznych w latach 2011–2018, po reformie została włączona do nauk społecznych, tworząc wspólny obszar badawczy z szeroko pojętymi naukami o komunikacji społecznej i mediach. Naukowcy zajmujący się przedmiotami badań przynależącymi do bibliologii i informatologii wciąż jednak piszą teksty z pogranicza nauk humanistycznych i społecznych, koncentrując się na mediach (do których należy zaliczyć też książkę i bibliotekę), komunikacji społecznej, ale także na kulturze i historii, czasem na literaturze i języku. W publikacji zawarto teksty o charakterze interdyscyplinarnym, a wśród autorów znaleźli się bibliolodzy, informatolodzy, literaturoznawcy, historycy, językoznawcy i kulturoznawcy. Z pewnością zebrane w tomie artykuły okażą się wartościową lekturą dla badaczy i pasjonatów nauk humanistyczno-społecznych. Publikacja adresowana jest przede wszystkim do środowiska naukowego, ale również do studentów, bibliotekarzy i nauczycieli.
Książka jest synoptycznym przeglądem rudych włosów i zjawiska rudości: pod względem naukowym, historycznym, kulturowym i artystycznym.
Przytacza przykłady ze sztuki, literatury i, gdy dotyczy czasów współczesnych, również filmów oraz reklamy. Omawia rude włosy nie tylko jako fenomen fizjologiczny, ale również kulturowy, w przeszłości i w czasach obecnych. Lecz książka ta jest też podróżą przez naukę o rudości, jej historię i pojawienie się dziedzictwa genetycznego, które jest coraz lepiej rozumiane przez współczesną medycynę. Autor pochyla się nad wieloma sprzecznymi podejściami do rudowłosych, mężczyzn i kobiet, dobrych i złych, z zachodu i wschodu.
To jest studium odmienności, i jak zawsze, to co mówimy o „innych” jest daleko mniej interesujące od tego, co mówi się o nas.
Lecz jeśli zamierzamy zapytać co, kto, jak i dlaczego, należy rozpocząć od gdzie i kiedy.
Antologia Rzeczowy świadek jest summą doświadczeń praktyczno-teoretycznych Kolektywu Kuratorskiego, nieformalnej wspólnoty akademickiej powołanej w 2015 roku przy Ośrodku Badań nad Kulturami Pamięci UJ. Publikacja przynosi rewizję kluczowej figury dyskursu pamięciologicznego – świadka. Stawiając pytanie o to, czy i na ile obiekty materialne (miejsca, przedmioty, rośliny) są w stanie świadczyć o dokonanej przemocy, grupa badaczy i badaczek krakowskich proponuje w istocie gruntowne przemyślenie obecności i swoistego życia rzeczy w kontekście wywołanych przez człowieka konfliktów wojennych i katastrof ekologicznych. Dzięki połączeniu koncepcji materialnego świadka z ideą dowodu rzeczowego autorzy uzyskują efekt oderwania przedmiotu od osoby ludzkiej i wyodrębnienia swoistej autonomii rzeczy, miejsca, krajobrazu. Katarzyna Grzybowska. Doktorantka w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych Wydziału Polonistyki UJ. Zajmuje się badaniem pamięci, zwłaszcza miejsc związanych z II wojną światową. Sylwia Papier. Doktorantka w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych Wydziału Polonistyki UJ. Zajmuje się performatywnym wymiarem świadectw Zagłady oraz związanymi z tym tematem projektami artystycznymi. Roma Sendyka. Pracuje na Wydziale Polonistyki UJ, prowadzi Ośrodek Badań nad Kulturami Pamięci. Zajmuje się teoriami badań literackich i kulturowych, w tym zwłaszcza badaniami nad kulturą wizualną i zjawiskami pamięci.
Obecność plakatów wyborczych jest elementem rytuału demokracji. Należą one do współczesnej ikonosfery, są traktowane jako irytujący, ale konieczny rekwizyt demokratycznego spektaklu. Czas ich życia w przestrzeni publicznej jest krótki – pojawiają się w kampaniach wyborczych zaledwie na kilka tygodni. Po ich zakończeniu są usuwane przez nadawców (zgodnie z przepisami powinno to nastąpić w ciągu 30 dni od ogłoszenia wyniku wyborów), zaklejane następnymi reklamami albo zdzierane w części bądź w całości przez konkurencję polityczną lub publiczność.
Ze wstępu
Autorka stara się nie tracić z pola widzenia głównej idei, iż świat, w którym żyjemy, jest rzeczywistością nastawioną na interpretację, a więc sens semiosfery wynika z wzajemnego sprzężenia nadawczo-odbiorczego teksto-obrazów, wśród których upływa nasze życie zwane „uczestnictwem w kulturze”.
Z recenzji prof. Wojciecha Burszty
Autorka poddaje analizie zarówno znaki i symbole graficzne obecne na plakatach, jak ich język. Zwraca uwagę ,że ów „test wyborczy” podlegał ewolucji wraz ze zmianami zachodzącymi w demokratycznym życiu publicznym. Od odwołań do najszerszej wspólnoty narodowej, której desygnatem była odmieniana w 1989 r. przez wszystkie przypadki „Polska”, poprzez wyodrębnienie stanowisk poszczególnych sił politycznych reprezentujących konkretne wartości i wskazywanie ich wroga, do komunikatów maksymalnie ogólnych, nastawionych na pozyskanie jak najszerszego poparcia dla haseł, które trudno zakwestionować.
Z recenzji dr. hab. Jana Skórzyńskiego
Polska to kraj, w którym cenne pamiątki są na wyciągnięcie ręki – intrygujący detal na codziennie mijanej kamienicy, zakurzony feretron w pobliskim kościele, stara studnia, zapomniany kirkut… Bo Polska to nie tylko Wawel i Wilanów, ale tysiące obiektów, być może skromniejszych i mniej efektownych, ale w równym stopniu budujących naszą tożsamość. Niniejszy album prezentuje najpiękniejsze z polskich zabytków.
Europa to niezwykła część świata. Zróżnicowanie geograficzne i bogactwo kulturowe usatysfakcjonować może najbardziej wymagających podróżników, zarówno tych żądnych wrażeń, jak i nastawionych na kontemplację. Bo piękno starego kontynentu przejawia się w zapierających dech w piersiach krajobrazach od Atlantyku po Ural, a także w fascynujących zabytkach kultury odzwierciedlających to, co najcenniejsze dla europejskiego i światowego dziedzictwa. Niniejszy album prezentuje najpiękniejsze z europejskich zabytków.
Zabytkowe miasta z tętniącymi życiem urokliwymi starówkami, piękne świątynie, rezydencje i pałace, tajemnicze twierdze i zamczyska, najciekawsze muzea, najdziwniejsze budowle i dzieła sztuki inżynierskiej, zabytki dawnych kultur, stanowiska archeologiczne... Bogactwo światowej sławy zabytków jest nieprzebrane Ta książka prezentuje 500 takich miejsc jeśli nawet nie do wszystkich uda się dotrzeć, na pewno warto o nich przeczytać.
Język umiera wtedy, kiedy ludzie przestają nim mówić.
Głęboko w lesie deszczowym w Papui Nowej Gwinei jest maleńka wioska Gapun, w której mieszka 200 osób. Tylko 45 z nich mówi rdzennym językiem tayap i z roku na rok jest ich coraz mniej. Antropolog kulturowy Don Kulick postanawia udokumentować proces wymierania tego języka. Zafascynowany światem gapuńczyków, na przestrzeni trzydziestu lat powraca do wioski kilkakrotnie, a jego życie splata się z życiem mieszkańców.
Owocem tych spotkań jest pełna humoru opowieść o ludziach, ich problemach, radościach i smutkach. Autor niczym lokalny przewodnik oprowadza nas po wiosce, pokazując, jak to jest być częścią mikrospołeczności i mieszkać w niedostępnym miejscu, wyciętym niczym szczelina w samym środku tropikalnego lasu deszczowego. Książka Kulicka to zarazem otwierające oczy spojrzenie na wpływ zachodniej kultury na najdalsze zakątki naszego globu, a także opowieść o tym, jak ów antropolog zdał sobie w końcu sprawę, że czas pożegnać się z wioską i jej mieszkańcami.
Pasjonująca, niezmiernie wnikliwa, a przy tym bardzo zabawna książka Śmierć w lesie deszczowym wprowadza czytelników w świat, który w obliczu potężnych zmian wciąż trwa, o krok od całkowitego zaniku.
„Jeśli pragniesz doświadczyć kultury całkowicie odmiennej od własnej bez konieczności ruszenia się z fotela (nie wspominając o kosztach podróży), to ta książka stanowi doskonały wybór.”
The Washington Post
„Niezwykły wyczyn – porywająca opowieść nie tyle o antropologu, ile o pewnym plemieniu, dla którego życie jest zawsze tu i teraz”.
Marilyn Strathern, autorka książki Before and After Gender
„Głęboko ludzka opowieść o pozornie egzotycznym, obcym miejscu, które w istocie nie jest wcale takie obce. Kulick bywa zabawny, liryczny, melancholijny, a przy tym zawsze spostrzegawczy i empatyczny”.
Carl Hoffman, autor książki The Last Wild Men of Borneo
Don Kulick – antropolog kulturowy pracujący na Uniwersytecie w Uppsali. Kieruje programem badawczym Engaging Vulnerability (Wyjść naprzeciw słabszym). Prowadził szeroko zakrojone antropologiczne badania terenowe w Papui-Nowej Gwinei, Brazylii i Skandynawii. Otrzymał liczne granty i tytuły honorowe, w tym Stypendium NEH oraz Stypendium Guggenheima. Autor i redaktor kilkunastu książek poświęconych między innymi antropologii tłuszczu i życiu transpłciowych prostytutek.
Jaką rolę interpretacja pełni w hermeneutyce? Czy jest to zagadnienie centralne filozofii czy też marginalne? Co odróżnia interpretację hermeneutyczną od interpretacji innego rodzaju, na przykład historycznej, psychologicznej, strukturalistycznej? Jaką rolę i znaczenie ma interpretacja w życiu jednostki? Co jest jej przedmiotem i celem? Te i podobne pytania, dotyczące natury i przebiegu procesu interpretacji, stały się inspiracją do podjęcia rozważań przedstawionych w książce Zagubienie w interpretacji. Hans-Georg Gadamer wobec kultury i sztuki współczesnej. Autorka rekonstruuje, reinterpretuje i rozwija stanowisko jednego z najwybitniejszych filozofów XX wieku Hansa-Georga Gadamera w odniesieniu do kwestii hermeneutycznej interpretacji. Opisuje pojęcie interpretacji w szerokim kulturowym kontekście, a następnie doprecyzowuje jego znaczenie, odwołując się do zagadnień: prawdy, retoryki oraz erotyki. Proponowana w książce charakterystyka zagadnienia wykracza poza dotychczasową literaturę przedmiotu dotyczącą filozoficznej hermeneutyki Gadamera i ma na celu odniesienie tego stanowiska do aktualnych problemów z zakresu kultury i sztuki. Książka ta może zainteresować zarówno profesjonalne badaczki i badaczy, jak też szeroką pozaakademicką publiczność. […] odpowiednio rozumiane płynność i dynamiczność, niejednoznaczność i zmienność, dialogiczność i otwartość w znaczeniu wciąż rozszerzanego pola możliwości interpretacyjnych i badawczych są podstawowymi elementami hermeneutyki Gadamera. Wynikają one z jej założeń i znajdują odzwierciedlenie w języku, specyficznym stylu filozofowania i formułowania myśli, w jakim filozof przedstawiał swoją teorię. Takie cechy tej refleksji ujawnia też wyraźnie hermeneutyczne pojęcie interpretacji, rozumianej najogólniej jako jedyny świadomy sposób odbioru rzeczywistości przez człowieka. Nic nie jest bowiem bezpośrednio dane, zawsze jedynie przez interpretację, która nigdy nie jest ostateczna. Ze wstępu Dominika Czakon (ur. w 1984 roku w Krakowie) – doktorka filozofii, asystentka naukowa w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W ramach działalności naukowej zajmuje się współczesną hermeneutyką oraz estetyką. Interesuje się także kulturą współczesną, feminizmem i ekologią. Jest współtwórczynią Cyfrowego Archiwum Romana Ingardena, w którym udostępniana jest spuścizna epistolarna i naukowa tego filozofa oraz korespondujących z nim polskich i zagranicznych badaczy. Od wielu lat związana jest z kwartalnikiem filozoficzno-estetycznym „The Polish Journal of Aesthetics”, w którym pełni funkcję zastępczyni redaktora naczelnego. Wolny czas dzieli między rodzinę i przyjaciół, fotografowanie i spacery z psem. Kiedy jest to możliwe, podróżuje.
Historia ciała, monumentalne dzieło francuskich historyków, pokazuje, w jaki sposób ciało staje się przedmiotem historii. Autorzy nie pomijają żadnej sfery: mówią o religii, medycynie, seksualności, sztuce i innych dziedzinach życia. Ewolucję wyobrażeń ciała w kolejnych stuleciach ukazują w perspektywie „konkretnego” człowieka danej epoki. W rozważaniach tych daje się już przeczuć ciało naszych czasów. Uwadze autorów nie umyka żaden krzyk, szmer, milczenie ani gest, który może powiedzieć coś o kondycji człowieka. Ciało ukazane zostaje we wszelkich możliwych stanach: w cierpieniu, pragnieniu, marzeniu, w relacji do innych ciał. Także, jak chciał Foucault, w relacji do samego siebie.
Składające się na zawartość numeru artykuły układają się w 3 pasma tematyczne skupione wokół zagadnień literaturoznawczych i kulturoznawczych.
Pierwsze dotyczy estetyki. Omówiona została rola, jaką w obszarze poetyki i teorii sztuki pełni wywodząca się z tradycji retorycznej kategoria memoria. W kolejnym artykule, poświęconym 622 upadkom Bunga, podjęto – na tle estetyzmów: modernistycznego, nowoczesnego i pragmatycznego – próbę dookreślenia sposobu rozumienia sztuki i procesu twórczego w powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Drugie pasmo tworzą teksty osnute wokół figury miasta. Czytelnik znajdzie w numerze artykuły, w których mowa o przestrzeni dwóch miast – Warszawy oraz Łodzi – ukazanych z interesującej perspektywy. W poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, czym jest urbanizacja przyrody, opisane zostały miejsce oraz rola roślin i zieleni miejskiej w Warszawie w latach okupacji wojennej oraz późniejszych. Dwa kolejne artykuły przynoszą obraz literackiej Łodzi. W pierwszym poddany rekonstrukcji – na podstawie materiałów źródłowych i dokumentów historycznych – został łódzki etap biografii i twórczości Mieczysława Jastruna. W następnym odnajdujemy obraz życia kulturalnego toczącego się w łódzkich kawiarniach tuż po 1945 roku, odtworzony na podstawie tekstów literackich, notatek prasowych i anegdot.
Ostatnią grupę artykułów wyróżnia dominujący w nich dyskurs teoretyczny. Analiza wybranych książek Pawła Huellego i Joanny Olczak-Ronikier posłużyła omówieniu roli fotografii włączonej do tekstu literackiego. Z kolei lektura Opowieści z różnych kieszeni Karola Čapka stanowi punkt wyjścia do refleksji nad eksperymentami genologicznymi czeskiego pisarza polegającymi na przekraczaniu schematów powieści kryminalnej i detektywistycznej. Prowadzone rozważania teoretyczne wykraczają także poza przestrzeń literatury i obejmują swym zasięgiem film – wielopłaszczyznowej analizie poddana została kategoria władzy w obrazie Romana Polańskiego Matnia.
Numer o tematyce filozoficznej, w którym Czytelnik odnajdzie krytyczną analizę jednego z najnowszych opracowań starogreckich sentencji z sanktuarium Apollona w Delfach, studium poświęcone aporiom wczesnoromantycznej historiozofii obecnym w pismach Novalisa oraz zajmującą rekonstrukcję sporu między Wilhelmem Fließem a Zygmuntem Freudem, w którym Fließ zarzucał Freudowi nieopatrzne wyjawienie Hermannowi Swobodzie i Otto Weiningerowi istotnych elementów wypracowanej przez siebie teorii dwupłciowości.
Dwa inne teksty dotykają zagadnień z dziedziny teorii informacji i komunikacji. W pierwszym namysłowi poddano pytanie o możliwość oraz sposób badania etyczności wypowiedzi w świetle teorii aktów mowy. W drugim przybliża się Czytelnikowi wypracowane przez Marka Postera pojęcie „sposobu komunikacji”, które w prezentowanej odmianie teorii krytycznej pozwalać ma na analizę różnego rodzaju typów komunikacji i pól społecznych.
Nieco odmienny, bo filozoficzno-teologiczny charakter wyróżnia artykuł, w którym zestawiono myśl Paula van Burena oraz Richarda L. Rubensteina, wyrastającą z doświadczenia Holocaustu interpretowanego w świetle toposu Bożego milczenia, która każe zmierzyć się z zagadnieniem sekularyzacji współczesnych społeczeństw.
Monika Jakubek-Raczkowska, Marta Czyżak
Textus et pictura: słowo wstępne / 9
TEXTUS. STUDIA NAD ZAWARTOŚCIĄ KODEKSÓW RĘKOPIŚMIENNYCH
Irina Chachulska
Najstarsze pasje chorałowe w rękopiśmiennych źródłach polskich / 13
Dominika Grabiec
Formularz Mszy o Koronie Cierniowej z fragmentu graduału 12497 IV ze zbiorów Biblioteki Narodowej w Warszawie / 21
Monika Opalińska
Utracone w edycjach – wokół rękopisów i wydań średniowiecznych angielskich przekładów modlitw liturgicznych / 33
Agnieszka Fabiańska
Historia Veteris et Novi Testamenti – charakterystyka dzieła, metoda pracy jej autora i zarys tradycji rękopiśmiennej utworu / 53
LIBER. STRUKTURA I FUNKCJE KODEKSÓW RĘKOPIŚMIENNYCH W UJĘCIU MONOGRAFICZNYM
Marta Czyżak
Compendium historiae in genealogia Christi Piotra z Poitiers (Pictavienis) w rękopisach Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu / 67
Piotr Oliński
Kilka uwag o kalendarzu i modlitwach we franciszkańskim rękopisie z terenu władztwa zakonu krzyżackiego w Prusach (Rps 77/II ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu) / 95
Ewa Kobylińska
Rękopis BN, BOZ 146, czyli kolekcja Marcina z Raciąża / 105
Alicja Szulc
XIV-wieczny kodeks Antonio da Rido z Padwy ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu (Rkp. 1736). Analiza treściowa i proweniencyjna / 117
Sławomir Szyller
Jan Burcardi i jego kolekcje kazań / 129
Paweł Mateusz Modrzyński
Pomiędzy pięknem i pragmatyzmem. Kodeksy prawne z terenów Prus Krzyżackich / 139
PICTURA. ŚREDNIOWIECZNA KSIĘGA ILUMINOWANA
Mateusz Franciszek Marszałkowski
Dekorator pelplińskiego Graduału L13 i jego oeuvre / 153
Justyna Łuczyńska-Bystrowska
Znaczenie pisma w dekoracji malarskiej neapolitańskiego brewiarza w Bibliotece XX. Czartoryskich (sygn. Ms. Czart. 1211 IV) na tle rozwoju liternictwa humanistycznego w Italii / 173
Justyna Łuczyńska-Bystrowska
Dominikański Graduał brata Wiktoryna z lat 1536–1537 – iluminacje i oprawa zdobiona tzw. radełkiem jagiellońskim / 195
Anna Wyszyńska
Liber geneseos illustriis familiae Schidloviciae Stanisława Samostrzelnika. Przyczynek do badań kostiumologicznych nad uzbrojeniem ochronnym / 217
CODEX. ŚREDNIOWIECZNA KSIĘGA RĘKOPIŚMIENNA W ASPEKCIE HISTORYCZNEGO TRWANIA
Ewa Chlebus
Jak franciszkanie pruscy utylizowali rękopisy, czyli o znaczeniu badań makulaturowych dla oprawoznawstwa / 253
Joanna Kilian-Sztama, Elżbieta Jabłońska
Summa Raymundi de Pennaforte sygn. MS 8 ze zbiorów Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie – średniowieczny iluminowany rękopis na pergaminie. Problematyka konserwatorsko-restauratorska / 303
Ewa Chlebus
Pomiędzy drukiem a oprawą. Planirowanie papieru jako istotna czynność w produkcji książki w dobie inkunabułów / 319
Jacek Soszyński
Pierwszy rok prac nad „Inwentarzem dziedzictwa narodowego w zakresie rękopisów średniowieczych” / 337
Wykaz skrótów / 353
Bibliografia / 355
Indeks rękopisów / 383
Indeks inkunabułów i starych druków / 389
Indeks osobowy / 391
Indeks topograficzny / 399
Praca łączy w sobie informacje z historii miasta Torunia i dziejów medycyny, analizę zjawisk z pogranicza kultury i mentalności, a także socjologii. Pod pewnymi względami może stanowić wzór dla innych opracowań tego rodzaju. [...] mogę stwierdzić, iż otrzymaliśmy pracę ważną, dobrze napisaną, przynoszącą wiele nowych ustaleń, stanowiącą przy tym wyraźny krok naprzód w badaniach nad historią epidemii na ziemiach Rzeczypospolitej w XVIII wieku.Z recenzji prof. dra hab. Jerzego Dygdały Instytut Historii PANAutorka podjęła próbę opisania, za pomocą ukutego w naukach społecznych pojęcia społecznego faktu totalnego (fait social total), wielkiej epidemii dżumy w Toruniu w trakcie III wojny północnej. Monografia oparta została na gruntownej analizie bogatego materiału źródłowego, pozyskanego w wyniku kwerendy archiwalnej i bibliotecznej w instytucjach polskich i niemieckich. [...] Omówiono w niej religijność czasu zarazy oraz związki między ówczesną teologią i medycyną, przeprowadzono analizę form troski o chorych oraz zmarłych, a także podjęto zagadnienie strachu przed epidemiami, rekonstruując wielopoziomowy mechanizm działania timor pestis zgodnie z wyobrażeniami z epoki. Przeanalizowano polityczne, społeczne, kulturowe, demograficzne i psychologiczne konsekwencje epidemii dżumy.
Z recenzji prof. dra hak Mariana Surdackiego Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawia II
Prezentowana książka jest wielowątkowa. To podróż po różnych częściach naszego globu (od „kociej” dzielnicy Port Miejski we Wrocławiu, przez pokłady statków i okrętów, aż po odległe geograficznie Japonię czy Amerykę), różnorodnych przestrzeniach, w których obserwowane i analizowane są relacje międzygatunkowe: w więzieniach i schroniskach dla zwierząt, muzeach, dzielnicach portowych i domach, na kartach książek i fotografiach, wreszcie w narracjach opiekunów, karmicieli i wielbicieli. W tym bardziej metaforycznym sensie również w świecie mitów i wierzeń, w świecie literatury, filozofii.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
