Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Książka próbuje stawiać pytania o kwestię traktowaną współcześnie jako podstawowa dla każdego człowieka: wolność.Książka koncentruje się na różnych formach przejawiania się wolnościprzede wszystkim w kulturach Azji i Afryki.Niektóre teksty sięgają do metodologii komparatystycznej, ewentualnie do obszaru studiów postkolonialnych, ukazując obraz świata Wschodu z punktu widzenia przedstawicieli kultury i cywilizacji zachodniej. Prezentowane są rozmaite manifestacje refleksji o wolności w kontekście literackim i kulturowym, z pominięciem bezpośrednich rozważań politycznych, choć oczywiście to między innymi polityka, wpływając na literaturę, kształtuje ujęcie artystyczne wolności.Lektura zawartych w tej książce opracowań ukazuje także inny aspekt naukowego badania wolności.Książka obejmuje 14 artykułów, podejmujących rozmaite aspekty traktowania wolności w cywilizacjach: arabsko-muzułmańskiej, indyjskiej, japońskiej, chińskiej, tureckiej i judaistycznej, zarówno dawnej, jak i współczesnej. Jest mowa o wolności prawnej, politycznej, plemiennej, wolności słowa i wolności kobiet. Widać tu wyraźną walkę pomiędzy pojmowaniem owej zachodniej wolności a wolności w pojęciu tamtych kultur.
Jest to jedyny katalog szelągów olkuskich Zygmunta III Wazy, w którym poszczególne odmiany są ilustrowane zdjęciami.
Odmiany zostały wyodrębnione w oparciu o:
- roczniki (1588-1594)
- typy monogramu królewskiego (6 typów)
- herby
- inicjały
- znaki mennicze
- różnice napisowe
- różnice kompozycyjne (np. korona w polu monety lub korona przerywająca otok)
- różnice w rysunku poszczególnych elementów (herby, korona)
Książka wydana jest na dobrym papierze kredowym.
Ilustrują ją wysokiej jakości zdjęcia.
W katalogu wyszczególniono 85 odmian szelągów olkuskich.
Silva rerum (2):
Wczesne teksty muzeologiczne na ziemiach dawnej Rzeczpospolitej 1882–1917 od redakcji / 7
Silva rerum (2):
Early Museological Texts in the Polish-Lithuanian Commonwealth 1882–1917 from the editors / 19
[OO. Jan Hoszowski, Ignacy Chojnacki, Michał Dobrianski]
Statut cerkiewno-archeologicznego muzeum Prawosławnego Bractwa Święto-Bogu-rodzickiego w Chełmie / [OO. I???? ?o???????, ??????? ?????????, M?????? ??????????], ?????? ????????-???????????????? ????? ??? ????????? ????????????? ?????-????????????? ????????, 1882 / 29
komentarz Dariusz Dąbrowski / 38
Statut ordynacji rodziny książąt Czartoryskich na Gołuchowie, 1893 / 45
komentarz Kamila Kłudkiewicz / 61
Ludwig Kaemmerer
Muzeum Cesarza Fryderyka w Poznaniu / Kaiser-Friedrich-Museum in Posen, 1904 65
komentarz Kamila Kłudkiewicz / 86
Iwan Trusz/???? ????
Potrzeba ukraińskiego muzeum, ??????? ??????????? ?????, 1905 / 93
komentarz Dariusz Dąbrowski / 103
Feliks Jasieński
Przewodnik po dziale japońskim Oddziału Muzeum Narodowego, 1906 / 107
komentarz Agnieszka Kluczewska-Wójcik / 125
Stanisław Wyspiański i Władysław Ekielski
Akropolis. Projekt zabudowania Wawelu, 1908 / 131
komentarz Daria Jagiełło / 145
Aleksander Maciesza
Zasady organizacji muzeów krajoznawczych, 1910 / 157
komentarz Małgorzata Wawrzak / 171
Stefan Stobiecki
W sprawie krajowego muzeum przyrodniczego, 1910 / 179
Stefan Stobiecki
W sprawie krajowego muzeum przyrodniczego.
Cz. 2. Program muzeum i projekt regulaminu muzealnego, 1912 / 193
komentarz Piotr Daszkiewicz / 206
Aniela Chmielińska
W jakim celu tworzymy muzeum w Łowiczu?, 1913 / 213
komentarz Aldona Tołysz / 232
Zenon Przesmycki „Miriam”
Pro arte, 1914 / 243
komentarz Aldona Tołysz / 266
Eligiusz Niewiadomski
Przyszłe muzea Warszawy, 1915 / 277
komentarz Aldona Tołysz / 293
Maciej Szukiewicz
Muzeum teatralne im. Stanisława Wyspiańskiego (projekt), 1917 / 301
komentarz Małgorzata Baka / 312
Mieczysław Treter
W sprawie polskiego Muzeum wojny, 1914 / 323
Mieczysław Treter
Muzea współczesne, 1917 / 335
komentarz Małgorzata Wawrzak / 346
Indeks osobowy / 357
Idea tej pracy zrodziła się m.in. w wyniku zainteresowania dyskusją o specyfice badawczej geografii człowieka, zwłaszcza we współczesnych uwarunkowaniach instytucjonalnych, oraz jako potrzeba poszukiwania alternatywy dla panujących powszechnie tendencji dezintegracyjnych w naukach społecznych. W związku z tym, podjęto próbę określenia pola przedmiotowego geografii człowieka, wskazując – jako kluczowe – koncepcje i modele przestrzeni, na które można spojrzeć w kontekście różnych form zamieszkiwania ludzi, ich zmiany w czasie oraz w odniesieniu do przemian cywilizacyjnych. W tym przypadku są to nawarstwiające się w czasie ujęcia teoretyczno-metodologiczne, które można odnieść do trzech zasadniczych typów analizy zjawisk w przestrzeni wyróżnionych przez M. Foucaulta, tj. umiejscowienia, rozciągłości i usytuowania. Poszczególne rozdziały, które odpowiadają trzem przypadkom badan nad osadnictwem wiejskim, prezentują kwestie odnoszące się do wyjaśnienia relacji człowieka z przestrzenią rozumianą jako podłoże jego egzystencji (ziemia). We wszystkich badaniach przeplatają się trzy kluczowe dla geografii człowieka kwestie, tj. problemy określenia stanu i przekształceń krajobrazu kulturowego, tożsamości terytorialnej oraz miejsca człowieka i społeczności lokalnych w przestrzeni. W pracy oceniono możliwości poznawcze przedstawionej problematyki badawczej oraz ich rolę w kształtowaniu podstaw odrębności teoretyczno-metodologicznej geografii człowieka. Wskazano również podstawowe kwestie dotyczące przemian społeczno-kulturowych przestrzeni wiejskiej. Jest to o tyle istotne, że wieś podlega bardzo istotnym przekształceniom, co w tym zakresie wpływa na jej inne cechy osadnicze, zwłaszcza fizjonomiczne i funkcjonalne.
Tytuł ten podsumowuje konferencję, która odbyła się we Wojanowie w dniach 26-28 listopada 2008, organizowaną przez Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz przez Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków.
Słowo wstępne:
Dekret Rady Regencyjnej z 31 października 1918 roku "o opiece nad zabytkami sztuki i kultury" prawnie usankcjonował społeczną opiekę nad kulturalnym dziedzictwem, mającą u nas bogatą tradycję i duże osiągnięcia. Jednocześnie określił odpowiedzialność i kompetencje na tym polu specjalistycznych organów administracji państwowej. Odtąd władzą konserwatorską pierwszej instancji stał się Wojewódzki Konserwator Zabytków, a drugiej minister, któremu powierzono szeroko pojęty zakres kultury.
Ten dzień został uznany jako początek budowy służby ochrony zabytków kultury narodowej odrodzonej Polski — po 123 latach od trzeciego rozbioru. W tym roku mija 90 rocznica tamtego wydarzenia — obchodzimy więc piękny jubileusz, który jest świętem dla pracowników urzędów konserwatorskich centralnych, wojewódzkich, terenowych oraz samorządowych.
Jest to czas, w którym możemy powspominać dokonania naszych poprzedników — wybitnych konserwatorów zabytków — naszych nauczycieli oraz współpracowników związanych z ochroną zabytków.
Sklep potrzeb kulturalnych to pokłon oddany kulturze podhalańskiej, wyznanie miłosne maskowane ironią i żartem. Próba oddania atmosfery Podhala lat 50., 60. i 70., całkowicie subiektywna, bez naukowego zadęcia.
Antoni Kroh o sobie: Pochodzę z Warszawy, ale kilka lat dzieciństwa przemieszkałem w Bukowinie Tatrzańskiej. W 1955 roku ukończyłem tam szkołę podstawową. W latach 1967-70, zaraz po studiach, pracowałem w dziale etnograficznym Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Poznałem wówczas wielu wybitnych zakopiańczyków, miejscowych oryginałów, chłonąłem środowiskowe opowieści, bajdy i plotki. Zdobyłem „blachę” przewodnika tatrzańskiego. W kwartalniku Instytutu Sztuki PAN „Polska Sztuka Ludowa” opublikowałem kilka młodzieńczych, buntowniczych artykułów o kulturze ludowej Podhala, zaś po latach dwie książki o tym regionie: Sklep Potrzeb Kulturalnych oraz Tatry i Podhale w serii „A to Polska właśnie”.
Po latach od pierwszego wydania Sklep potrzeb kulturalnych przeszedł gruntowny remont i dziś oddajemy go w ręce Czytelników w odnowionej postaci.
Antoni Kroh jest etnografem, ale sporo lat wcześniej – co nie tylko etnografom się przydarza – był małym chłopcem. Chłopiec urodził się wprawdzie w Warszawie, jednak przez pierwsze lata nauki mieszkał w Bukowinie Tatrzańskiej, gdzie chodził do miejscowej szkoły. Były to czasy Bieruta, w szkole panowała programowa nuda i szarzyzna. Ale dobrego pisarza poznaje się m.in. po tym, że nawet o szarzyźnie pisze kolorowo. Toteż książka roi się od uciesznych opowiastek i postaci podpatrzonych bystrym okiem dziecka. W miarę czytania anegdotki trochę rzedną i do głosu dochodzi etnograf, który podhalańskie tereny zna od dawna i dobrze. Wraz z ich historią prawdziwą i zmyśloną (…)
Wisława Szymborska
One of the most beautiful books on the history of fashion ever produced is now back in print. Swedish by birth, Parisian by inclination, and American following her 1950 marriage to Irving Penn, Lisa Fonssagrives was, for three decades, the most sought-after model of fashion photography. She posed for Man Ray, Erwin Blumenfeld, Louise Dahl- Wolfe, Norman Parkinson, Richard Avedon, for her first husband Fernand Fonssagrives, her fellow European immigrant Horst P. Horst, and, of course, her second husband Irving Penn. Compiled and arranged by fashion photographer David Seidner in 1997, the book draws upon a collection of photographs which once belonged to Lisa Fonssagrives. It is an opulently produced homage to the first supermodel in the history of fashion and a nostalgic look back on the Golden Age of fashion photography in the 1930s, 1940s, and 1950s.
"Award-winning fashion designer Giles Deacon, celebrated photographer Solve Sundsbo and super-stylist Katie Grand explore 15 years of their finest collaborations in this inspiring and unique book, illustrated with stunning photography by Solve Sundsbo. For the first time, Deacon, Sundsbo and Grand discuss the stories, production and artistry behind some of their greatest work together, much of which is published here for the first time. Through exclusive interviews, the trio examines the clothing, photography and styling - recording their inspirations and providing valuable insights into their virtuosity.
Featuring fashion's pre-eminent models, including Gisele Bundchen, Linda Evangelista and Stephanie Seymour, and insightful anecdotes about putting together and shooting a collection, GilesSolveKatie provides insider knowledge of the trade and outstanding fashion photography."
Czy polscy chłopi byli niewolnikami? Odpowiedź jest więcej niż oczywista. O niewolnictwie wspominali nie tylko obrońcy ludności wiejskiej, ale i obcokrajowcy oburzeni polskimi stosunkami. Tak zresztą określał kmieci każdy, kto mówił o nich: chłopi pańszczyźniani, a w domyśle: niewolnicy pańszczyźniani. Dlatego pojawia się też inne pytanie. Czy w oczach polskiej elity chłopi byli w ogóle ludźmi? O tej najliczniejszej i najważniejszej części społeczeństwa pisano: bydło, psy, chodzące rzeczy.Dziś nadal mówi się o rzekomym przywiązaniu chłopów do ziemi, ich poddaństwie i dalece wyolbrzymionej krzywdzie. Kamil Janicki sprawnie rozprawia się z wizją sielankowej, dawnej polskiej wsi. Według niego radości prowincjonalnego życia były zarezerwowane tylko dla dziedzica i zarządcy jego majątku. Dla chłopów zostawała marna egzystencja bez perspektyw na przyszłość, a jedyną rzeczą, jaką mogli uczynić w takiej sytuacji, to po prostu zbiec.
Siedemnasty tomik serii „Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych” poświęcony jest bibliotekarzom i pracownikom książki województwa śląskiego. Zamieszczamy w nim biogramy i wspomnienia o 22 zmarłych osobach, zasłużonych dla rozwoju bibliotekarstwa, informacji, czytelnictwa i szkolnictwa akademickiego.
Po latach zapomnienia rodzima słowiańska wiara przeżywa swój renesans. Nie jest to jednak tendencja wyłącznie polska, gdyż wzrost zainteresowania religiami pogańskimi (etnicznymi) i neopogańskimi odnotowywany jest w wielu krajach europejskich. Współcześnie do najaktywniejszych formacji neopogańskich w Polsce zaliczamy: Rodzimą Wiarę (dawniej Zrzeszenie Rodzimej Wiary) oraz Rodzimy Kościół Polski. Ruchy te wpisane są do rejestru kościołów i związków wyznaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Ponadto istnieją również stowarzyszenia, organizacje oraz różnego typu inicjatywy kulturalne o takim profilu, przykładem może być tutaj Stowarzyszenie na rzecz Tradycji i Kultury Niklot.Związki rodzimowiercze otwarcie odwołują się do tradycji i obrzędowości słowiańskiej. Owe zrzeszenia zwracają się ku naturze, charakteryzują się synkretyzmem, odrzucają nauki kościoła i odwołują się do dawnych prasłowiańskich wierzeń, w celu odtworzenia starych rytuałów i nie jest to bynajmniej żaden eskapizm czy krok wstecz. Chodzi tu o poszerzenie świadomości, o nowe hellenistyczne widzenie piękna otaczającego nas świata, o nową duchowość, która utraciła swoją czystość w obecnym świecie.Badanie wierzeń naszych przodków nie jest zadaniem łatwym. Chrystianizacja bezpowrotnie zniszczyła sporą część dawnych tradycji, lecz większość zwyczajów przetrwało do naszych czasów w kulturze ludowej. Widoczny współcześnie renesans rodzimej słowiańskiej wiary, zawdzięczamy ciężkiej pracy wielu badaczy. To dzięki nim możliwe jest dzisiaj odtworzenie nie tylko schematu kluczowych świąt i obrzędów, ale w dużym stopniu także symboliki tak ważnej dla rytuałów i odczytania ich pierwotnego znaczenia.Praca opiera się na publikacjach książkowych, archiwalnych, czasopismach i stronach internetowych. Wysoce przydatnymi i niezbędnymi do napisania niniejszej książki były: przedwojenne pismo Zadruga, Zeszyty Naukowe UJ, Studia Religiologia, książki znanych naukowców, archeologów, badaczy takich jak: A. Gieysztor, B. Grott, J. Majchrowski, L. Pełka, a w szczególności dzisiejsze opracowania, na podstawie których bazują zrzeszenia neopogańskie.
Po latach zapomnienia rodzima słowiańska wiara przeżywa swój renesans. Nie jest to jednak tendencja wyłącznie polska, gdyż wzrost zainteresowania religiami pogańskimi (etnicznymi) i neopogańskimi odnotowywany jest w wielu krajach europejskich. Współcześnie do najaktywniejszych formacji neopogańskich w Polsce zaliczamy: Rodzimą Wiarę (dawniej Zrzeszenie Rodzimej Wiary) oraz Rodzimy Kościół Polski. Ruchy te wpisane są do rejestru kościołów i związków wyznaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Ponadto istnieją również stowarzyszenia, organizacje oraz różnego typu inicjatywy kulturalne o takim profilu, przykładem może być tutaj Stowarzyszenie na rzecz Tradycji i Kultury Niklot.Związki rodzimowiercze otwarcie odwołują się do tradycji i obrzędowości słowiańskiej. Owe zrzeszenia zwracają się ku naturze, charakteryzują się synkretyzmem, odrzucają nauki kościoła i odwołują się do dawnych prasłowiańskich wierzeń, w celu odtworzenia starych rytuałów i nie jest to bynajmniej żaden eskapizm czy krok wstecz. Chodzi tu o poszerzenie świadomości, o nowe hellenistyczne widzenie piękna otaczającego nas świata, o nową duchowość, która utraciła swoją czystość w obecnym świecie.Badanie wierzeń naszych przodków nie jest zadaniem łatwym. Chrystianizacja bezpowrotnie zniszczyła sporą część dawnych tradycji, lecz większość zwyczajów przetrwało do naszych czasów w kulturze ludowej. Widoczny współcześnie renesans rodzimej słowiańskiej wiary, zawdzięczamy ciężkiej pracy wielu badaczy. To dzięki nim możliwe jest dzisiaj odtworzenie nie tylko schematu kluczowych świąt i obrzędów, ale w dużym stopniu także symboliki tak ważnej dla rytuałów i odczytania ich pierwotnego znaczenia.Praca opiera się na publikacjach książkowych, archiwalnych, czasopismach i stronach internetowych. Wysoce przydatnymi i niezbędnymi do napisania niniejszej książki były: przedwojenne pismo Zadruga, Zeszyty Naukowe UJ, Studia Religiologia, książki znanych naukowców, archeologów, badaczy takich jak: A. Gieysztor, B. Grott, J. Majchrowski, L. Pełka, a w szczególności dzisiejsze opracowania, na podstawie których bazują zrzeszenia neopogańskie.
Monografia zbiorowa pt. Folklor polski i litewski (Źródła – adaptacje – interpretacje) powstała w efekcie współpracy trzech ośrodków akademickich: polskich – Uniwersytetu w Białymstoku wraz z Działem Naukowym Książnicy Podlaskiej im. Łukasza Górnickiego i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu – oraz litewskiego – Akademii Edukacji Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Wilnie. W podstawowym założeniu publikacja ma ukazać folklor polski i litewski w ich powiązaniach oraz odrębnościach, jak też formy obecności ludowej tradycji w kulturze obu narodów. Ponieważ już od XIX wieku częściej mowa nie o folklorze czy żywej ludowej tradycji, lecz o adaptacjach, przeróbkach i interpretacjach źródłowego materiału wykorzystywanego przez twórców do celów artystycznych, ideowych, komercyjnych, co nierzadko prowadzi do folkloryzmu, również tym zagadnieniom poświęcono w pracy wiele miejsca.
Kolekcja artystyczna jest dla mnie tworem celowym, będącym wyrazem kreatywności człowieka. Niekoniecznie jednak musi być efektem uświadomionych dążeń estetycznych, naukowych czy też światopoglądowych, niekoniecznie też musi być oparta na osobistej pasji, wrażliwości lub gruntownej wiedzy i znawstwa sztuki. Kolekcjonerstwo bowiem pozostaje istotnym elementem charakterystyki kultury w danej epoce, nawet wówczas, kiedy motywacji dostarczają mu tak niskie postawy jak snobizm lub przelotna moda oraz kiedy kolekcje budowane są na podstawie uproszczonych, obiegowych sądów i ocen. Także i wtedy — jako fakt antropologiczny — jest ono odzwierciedleniem aksjologicznych hierarchii, a może nawet szczególnie wtedy, bo nie dominuje tu indywidualna wiedza ani wrażliwość. Ale nie może być to tylko zbiór dekorujący „bogate apartamenta”, tworzący jedynie bogaty w obrazy, dzieła sztuki i cenne przedmioty użytkowe wystrój rezydencji arystokratycznej czy burżuazyjnej, jaki cechował ją i wyróżniał zawsze — czy to na wsi, czy to w mieście — i jaki powstawał automatycznie, w zasadzie sam z siebie, z fortuny i kultury danego rodu (lub postaci), z pokolenia na pokolenie (lub jednorazowo).
Praca seksualna na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku była nie tylko zjawiskiem społecznym, problemem prawnym i zdrowotnym, ale również chętnie używaną figurą retoryczną. O prostytucji jako zarazie moralnej grzmiały Kościół i towarzystwa abstynenckie, o niebezpieczeństwie dla płodności i rozsadniku epidemii chorób wenerycznych wypowiadali się lekarze, o zgubnych skutkach społecznych, biedzie i wykorzystywaniu dziewczyn z proletariatu pisali socjaliści. Emancypantki upatrywały w pracy seksualnej źródło chorób i powód rozpadu rodzin.Jak wyglądało życie ówczesnych pracownic seksualnych? Dlaczego powszechnie uznawano je za zagrożenie dla społeczeństwa? Alicja Urbanik-Kopeć po raz kolejny wypełnia białe plamy w społecznej historii kobiet.Praca seksualna mogła być wyborem, przymusem lub czymś pomiędzy. Stosunek do niej zarówno samych pracownic, jak i klientów oraz postronnych świadków bardzo wiele mówi o pozycji społecznej kobiet w dziewiętnastym wieku. Ze względu na ogrom wzbudzanych emocji pokazuje jak w soczewce linię napięć dzielących społeczeństwo: napięć płciowych i napięć klasowych. Ta książka to opowieść o ochronie zdrowia, prawie małżeńskim, pracy zawodowej kobiet, systemie opieki społecznej w dobie emancypacji kobiet. To historia społecznego konstruowania pojęcia niebezpiecznej kobiecej seksualności, szczególnie seksualności pracującej proletariuszki. Od kobiety swobodnie władającej własnym ciałem bardziej niebezpieczna jest bowiem tylko kobieta, która do tego nie potrzebuje tradycyjnej rodziny patriarchalnej do zapewnienia środków do życia.To także opowieść o hipokryzji konserwatywnego społeczeństwa klasowego.(fragment książki)
Over the past three years, the world has witnessed the huge social and media discussions of what figures from the past one should, or should not celebrate and commemorate with a statue. The recent removal of the statue of infamous slave transporter Edward Colston in Bristol still resonates in the UK as debates rage on race, inequality, politics and gender. The conversations, demonstrations and petitions for the removal of statues to men and women whose lives and careers are in question is not a new phenomenon, but one that has been going on for generations. Only with the arrival of online media outlets has it now come to the fore in ‘real time’.
Fallen Idols will be a nuanced and constructive appraisal of the current issues facing many towns and cities as they struggle to decide how the commemoration and adoration of statues that they hold dear (or despise) can be resolved. Von Tunzelmann focuses on key statues across the USA, the UK, Africa and to the old USSR to show the reader how the march of history can be unkind to leaders we sometime venerate at one point, and then cast aside at another – what they achieved, why their memory was celebrated in stone, and why they were then removed. A hugely informative read, supported with line-drawn illustrations of the statues chosen – that will educate and entertain in equal measure.
Zapraszamy do świata polskich arystokratów XX wieku! Bohaterowie tej książki to barwne postaci, które w imię uczucia gotowe były wzniecać skandale i burzyć konwenanse.
Czy wiesz, kto przed stu laty wzbudzał sensację swoimi sercowymi podbojami? Kto w tamtych czasach popełnił mezalians lub porzucił partnera przed ślubem? Jakie były miłosne powiązania polskich i amerykańskich wyższych sfer? Czym cechowało się życie uczuciowe poety Jarosława Iwaszkiewicza?
Na te i inne pytania odpowiada Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce "Arystokracja. Romanse i miłości w XX stuleciu". Znana popularyzatorka historii i autorka bestsellerów biograficznych z pasją pisze o nietypowych związkach, bulwersujących w swoim czasie opinię publiczną, oraz o ludziach, którzy rzucali się w wir miłosnego życia, nie bacząc na obowiązujące normy społeczne.
Bringing together the opinions, attitudes, and achievements of contemporary culture’s most influential icons, How to Be a Tastemaker offers a glance into not only the work, but also the inner lives of individuals paving the way in their fields. Our hyper-connected society mocks conventional notions of taste, which is why Claudia Schiffer’s modelling advice or discovering Laila Gohar’s life-defining motto can have sizable cultural impacts.
What is good taste, after all, but having the honesty to announce your ways of thinking and feeling? Through in-depth profiles, How to Be a Tastemaker opens up the world of industry-leaders to learn how they’ve made it to where they are—from major life-changing moments and big ideas, down to the books, playlists, and holiday destinations that have enriched their lives.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
