Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Pierwsi chrześcijanie nazywali dzień śmierci dniem narodzin dla nieba (dies natalis), a na nagrobkach z przekonaniem pisali o zmarłym: Żyje w Panu. (fragment Wstępu) Ksiądz Andrzej Zwoliński w swoim kolejnym Przewodniku przedstawia różne aspekty kultury funeralnej. Pochówek jest jednym z uczynków miłosierdzia, który możemy wyświadczyć bliźniemu. Właściwe rozumienie symbolicznych gestów, które towarzyszą ostatniemu pożegnaniu, pomaga w rozstaniu z tymi, którzy zakończyli już ziemską wędrówkę. W czasie lektury książki dowiemy się, między innymi: czym jest ars morendi; jak towarzyszyć umierającemu; w jaki sposób przeżywać żałobę? Kompendium wiedzy na temat tradycji pogrzebowych.
Magnetic Neumann Laplacian on a domain with a hole
On construction of Darboux integrable discrete models
A categorical view on the principle of relativity
Gradient Gibbs measures of an SOS model with alternating magnetism on Cayley trees
Stackel representations of stationary KdV systems
Nonequilibrium thermodynamics as a symplectocontact reduction relative information entropy
Książka Teatr bliskiego kontaktu. Studia przypadków grup teatralnych wypełnia lukę na polskim rynku wydawniczym dotyczącą aktualiów rodzimego teatru niezależnego (i socjologii teatru w ogóle). Pomimo że Teatr Węgajty, Stowarzyszenie Teatralne Chorea i Teatr Szwalnia wyrastają z poniekąd już „klasycyzującego się” idiomu stworzonego przez Jerzego Grotowskiego i czerpią w sposób przemożny z kontrkulturowego etosu lat 60., stanowią wciąż aktualną i nader żywą antytezę wobec teatru mieszczańskiego i – co Autorki wykazują w sposób dobitny – twórczo wpływają na tkankę lokalnych społeczności, budując (wciąż) nową wrażliwość i wartości. Niewątpliwą zaletą tekstu jest jego komparatystyczny charakter. Autorki precyzyjnie wskazują na konfigurację cech budujących społeczną strukturę, etos i habitus poszczególnych grup, mniej lub bardziej „rezonujących” ze światem społecznym, sformalizowanych, inkluzywnych, opartych na idei „plemienności”.
Dr hab. Małgorzata Stępnik, prof. UMCS
Każda z trzech grup teatralnych będąca przedmiotem zainteresowania Autorek została odrębnie przedstawiona i opisana przez inny zespół autorski, co spowodowało, że sposób obrazowania nie jest jednolity, opiera się - na odmiennych założeniach teoretycznych i posiada odmienna? strukturę? opisu. […] Autorki wyraźnie dopuszczają polifonie? i nie chcą porównywać tego, co i tak przecież nie jest porównywalne – na takim przekonaniu opiera się? również swoistość wykorzystywanej przez nie metodologii badan´ jakościowych. W efekcie Autorki nie tylko uzyskały polifonie? narracji, lecz także uchwyciły polifonie? badanych zjawisk.
Dr hab. Przemysław Kisiel, prof. UEK
Autorka wprowadza czytelników w świat tekstyliów biblijnych, odsłaniając przed nimi bogactwo i różnorodność terminów hebrajskich oraz ich ekwiwalenty greckie. Charakterystyczne odniesienia do tekstyliów używanych przez Izraelitów wskazują, że zwyczaje zmieniały się pod wpływem przemian politycznych na Bliskim Wschodzie. Modę narzucał ten, kto aktualnie dominował. Kontekst kulturowy i historyczny, w którym powstały analizowane teksty, odgrywa kluczową rolę w opisie postaci biblijnych, ich tożsamości, cech (np. skromność), ceremonii i rytuałów czy komunikacji niewerbalnej. Monografia stanowi całościowe, kompetentne opracowanie specjalistycznej wiedzy leksykograficznej, prezentując zestawienie i analizę pojęć związanych z tekstyliami w Biblii. Jest cennym źródłem informacji dla tych, którzy pragną zgłębić niuanse i symbolikę związane z tą tematyką w biblijnych narracjach. Lektura tej publikacji może prowadzić do osobistej refleksji i duchowych spostrzeżeń dotyczących przekazu biblijnego, łączących się z tematyką skromności, tożsamości, sprawiedliwości czy przemiany duchowej.
Z recenzji dr hab. Anny Kuśmirek, prof. UKSW
Popularność humanistyki cyfrowej - jej dynamiczny rozwój, atrakcyjność, a przede wszystkim wartość poznawcza oferowanych rozwiązań - jest faktem, który trudno zakwestionować. Spontanicznej i gwałtownej ekspansji metod, narzędzi i zasobów cyfrowych w humanistyce (częściowo także w naukach społecznych) nie towarzyszy jednak dostateczna refleksja teoretyczna. Niniejsza książka ma wypełnić tę lukę. Intencją autorów jest przede wszystkim ukazanie istoty humanistyki cyfrowej, jej specyfiki i cech, które łączą badaczy reprezentujących często odległe domeny - antropologię kultury, historię, informatykę stosowaną, kartografię cyfrową, lingwistykę, nauki o mediach, nauki o sztuce - w kontekście dobiegającej kresu epoki gutenbergowskiej. Monografia jest skierowana do szerokiego grona odbiorców akademickich - przede wszystkim studentów, lecz także wykładowców - oraz czytelników zainteresowanych światem cyfrowym. Warto podkreślić, że jest to pierwsze tego rodzaju kompendium poświęcone humanistyce cyfrowej w Polsce i jedno z pierwszych w Europie.
Społeczeństwo Jamajki przeszło długą drogę od dominującej liczebnie, a podporządkowanej kolonialnej władzy, służebnej populacji osób zniewolonych i pozbawionych podmiotowości prawnej, do obywateli kraju skazanego na peryferyzację w ramach gospodarki światowej. Autor przedstawia etnohistoryczne aspekty kształtowania się rasistowsko-klasistowskiej dominacji grupki Europejczyków nad większością ukształtowaną wskutek gospodarczego obrotu ludźmi, wykorzystywania i konserwowania ich podporządkowanego, podrzędnego statusu oraz eksploatacji globalnych nierówności. Na przykładzie jamajskich przestrzeni miejskiej i turystyki zaprezentował skutki kolonialnej niedbałości o rozwój społeczny i gospodarczy wyspy oraz utrzymywania większości jej mieszkańców w charakterze Innych, co zaowocowało odrzuceniem przez nich istotnej części „kolonialnej spuścizny” oraz dążeniami do wytworzenia własnej tożsamości. Końcowe rozdziały autor przeznaczył na omówienie praktycznych konsekwencji kontynuowania statusów etnorasowych i klasowych, zakorzenionych w kolonialnych i nacjonalistycznych hierarchiach, które nie przystają do opisu społeczeństw współczesnego świata, lecz są cynicznie reanimowane i wykorzystywane do legitymizowania wyzysku i dyskryminacji arbitralnie wybranych grup.
What does it mean to call a place home? Who is allowed to become a member of a community? When can we say that we truly belong?
These are some of the questions of place and belonging that renowned cultural critic bell hooks examines in her new book, Belonging: A Culture of Place. Traversing past and present, Belonging charts a cyclical journey in which hooks moves from place to place, from country to city and back again, only to end where she began--her old Kentucky home.
hooks has written provocatively about race, gender, and class; and in this book she turns her attention to focus on issues of land and land ownership. Reflecting on the fact that 90% of all black people lived in the agrarian South before mass migration to northern cities in the early 1900s, she writes about black farmers, about black folks who have been committed both in the past and in the present to local food production, to being organic, and to finding solace in nature. Naturally, it would be impossible to contemplate these issues without thinking about the politics of race and class. Reflecting on the racism that continues to find expression in the world of real estate, she writes about segregation in housing and economic racialized zoning. In these critical essays, hooks finds surprising connections that link of the environment and sustainability to the politics of race and class that reach far beyond Kentucky.
With characteristic insight and honesty, Belonging offers a remarkable vision of a world where all people--wherever they may call home--can live fully and well, where everyone can belong.
Winner of a Shingo Research and Professional Publication Award
The new edition of this Shingo Prize-winning bestseller provides critical insights and approaches to make any Lean transformation an ongoing success. It shows you how to implement a sustainable, successful transformation by developing a culture that has your stakeholders throughout the organizational chart involved and invested in the outcome. It teaches you how to successfully navigate the politics in cross-functional process improvement projects, and to engage executives in ways that are personally meaningful to them. If you are a leader at any level in an organization undergoing or considering a Lean transformation, this is where you should start and finish … and start again.
Konserwacja dzieł sztuki wymaga ciągłych badań naukowych i konserwatorskich. Prawidłowe przeprowadzenie zabiegów konserwatorskich nie jest możliwe bez rozpoznania rodzaju materiałów użytych do jego wykonania oraz zastosowanej techniki. Nie mniej ważnym zagadnieniem jest określenie rodzaju i przyczyn zniszczeń. Na podstawie szeroko zakrojonych analiz dzieł sztuki wytyczany jest zakres i rodzaj prac konserwatorskich oraz dobór odpowiednich materiałów. Szeroki wachlarz problematyki badawczej wymaga od konserwatora międzydyscyplinarnej wiedzy łączącej różne gałęzie nauki i sztuki. Trzeci tom serii wydawniczej Konserwacja: Nauka i Sztuka / Conservation: Science and Art pt. Technologia i badania konserwatorskie dzieł sztuki zawiera szesnaście artykułów. W monografii przedstawiono najnowsze wyniki prac badawczych i konserwatorskich prowadzonych przez pracowników i badaczy związanych z Wydziałem Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Publikację podzielono na działy problemowe dotyczące: malarstwa, rzeźby z kamienia i terrakoty, zabytków z metalu, skóry, fotografii, innych technik, architektury oraz wartościowania dzieł sztuki. Autorzy artykułów omawiają różnorodną tematykę, począwszy od badań zabytków w aspekcie ich budowy technicznej, stanu zachowania, przekształceń powstałych na przestrzeni lat, poprzez analizy konserwatorskie związane z określeniem rodzaju i przyczyn zniszczeń, testowaniem metod oraz materiałów konserwatorskich, kończąc na zagadnieniach teoretycznych związanych z wartościowaniem zabytków. Wiele prac jest efektem wielodyscyplinarnych analiz łączących takie dziedziny nauki, jak: historia sztuki, architektury, fizyka, chemia, biologia. W monografii poruszono wielorakie zagadnienia poszerzające aktualny stan wiedzy dotyczącej ważnych gałęzi badań służących konserwacji dzieł sztuki.
This book explains seven critical steps to improve children's writing. Though seemingly ‘natural’, writing proves devilishly difficult for far too many school pupils and closing this gap can have a lasting impact on their academic and life success.
With the goal of giving every teacher the knowledge and skill to teach writing with confidence, it makes sense of the history and ‘science’ of writing, synthesising the debates and presenting a wealth of usable evidence about how children develop most efficiently as successful writers.
It trains teachers to be an expert in how pupils learn to write, from the big picture of planning, editing and revising your writing, to the vital importance of grammar and spelling with accuracy. Highly practical strategies and easy-to use classroom activities are included to help teachers seize opportunities across the curriculum every school day to teach the critical writing process.
Closing the Writing Gap will guide teachers at every stage of their career and when used with Alex Quigley’s much-loved books on Vocabulary and Reading gives school leaders evidence-based approaches to literacy that can be applied across a school or a group of schools.
Zofia Lipecka. Labirynty sztuki to książka poświęcona twórczości polsko-francuskie j artystki od lat siedemdziesiątych XX wieku mieszkającej i tworzącej w Paryżu. Autorka z bogatego dorobku malarki, obejmującego niemal czterdzieści lat, w kolejnych rozdziałach przedstawiła najistotniejsze punkty „zwrotne” jej twórczości, sytuując sztukę Lipeckiej w zmiennych zależnościach teoretyczno-filozoficznych.
Publikacja jest efektem długoletniej przyjaźni, więzi intelektualnej i emocjonalnej, wspólnych doświadczeń, rozmów, dyskusji łączących artystę z krytykiem sztuki. Analizowane przez autorkę prace Lipeckiej odnoszone są do jej pojmowania rzeczywistości, do określonej historii, w której powstają znaczenia i dzieją się motywujące ją wydarzenia. „Lektura książki pozwala podążać czytelnikowi za twórczością artystki, patrzeć na wybrane dzieła, zagłębiać się w myśli, które im towarzyszą, przeżywać związane z nimi emocje, zastanawiać się, pytać i – niemal natychmiast – znajdować odpowiedź na rodzące się wątpliwości” – pisał Andrzej Turowski w liście do autorki. Słowo pisane stało się ekwiwalentem obrazu.
Praca na pisana językiem współczesnej humanistyki (filozofii, historii sztuki, religioznawstwa), pozwalającym opisać i interpretować sztukę, wskazu je osadzenie rozprawy wśród pojęć historii idei. Jest on ponadto spójny z „rzeczywistością obrazową” będącą przedmiotem rozważań. Mimo bogactwa odniesień tekst nie dominuje nad malarstwem, „pozostawia to, co ukryte, ukrytym, starając się jednak zbliżyć do nigdy niewyjaśnionego sedna twórczości, dążąc jednocześnie do zrozumienia motywacji etycznych i metafizycznych, estetycznych i politycznych, które dzieła sztuki w sobie zawiera ją”. Taka perspektywa pozwala działalność artystyczną związać ze wspólnotową odpowiedzialnością.
„Zofię Lipecką odnajdujemy w lekturze tej książki jako artystkę kompletną – wrażliwą, zainteresowaną człowiekiem we współczesnym świecie; jego kondycją w codzienności – traumie post-pamięci wojny i Zagłady, a także uwikłaniami w aktualne scenariusze polityczne – łącznie z wojną na Ukrainie”.
Książka ta jest pod jednym względem unikalna. Jej autor jako pierwszy podejmuje próbę łącznego zinterpretowania rewolucji antykulturowej i projektu Wielkiego Resetu. Oba te zjawiska łączy wspólny zamysł budowy nowej cywilizacji, która w odróżnieniu od poprzednich, wyłonionych samoistnie skutkiem praw historii, byłaby pierwszą makroformacją od początku do końca zaprojektowaną. Problem w tym, że to gigantyczne przedsięwzięcie realizowane obecnie przez wszystkie siły rządzące światem, nie uzasadnia się celami ekonomicznymi, psychologią władzy, ani misją ratowania świata. Na pierwszy rzut oka wydaje się nie mieć sensu. Autor przeprowadza osobliwe śledztwo, zmierzające do odnalezienia rzeczywistego celu nowego porządku świata, analizując kolejno jego wpływ na kulturę, społeczeństwo i jednostkę, a także rozpatrując go na tle wcześniejszych rewolucji europejskich. W miarę analiz stopniowo zbliżamy się do odpowiedzi. Ostateczna konkluzja jest ponura i wręcz przerażająca.
W monografii podjęta została interdyscyplinarna refleksja nad literaturą, filmem, muzyką i obrazem w powiązaniu ze sztuką operową i jej kulturowymi kontekstami. Autorzy kolejnych rozdziałów punktem odniesienia uczynili dzieła, w których dochodzi do różnego typu transpozycji operowych stylów, zarówno w sztuce wcześniejszych epok, jak i w zjawiskach kultury współczesnej (m.in. poezji, powieści, teledysku, teatrze tańca, grze komputerowej). Pojęciową kotwicę dla poruszanych zagadnień ustanowiły tradycyjne kategorie estetyczne – „stylu” i „dzieła” (stylów opery, dzieła w kulturze), odczytywane w dwojakim ujęciu: (1) ze względu na specyfikę gatunkowo-formalną i poszczególne składowe dramatyczne, muzyczne, teatralne, literackie i in. decydujące o fenomenie opery, jak również (2) jako wszelkiego rodzaju signum operowej sztuki i jej tematów zapisane w dziełach kultury, pozwalające m.in. na poszukiwanie paradygmatu „operowości”, otwartego na różne ideowe, kulturowe i estetyczne odczytania. W przedstawionych ujęciach, analizach i interpretacjach dzieł uwzględniono zachowanie pamięci kontekstu, z którego wywodzi się materiał podlegający transpozycji, a efekty procesów twórczych cechują się formalno-artystyczną nawiązaniem do wyjściowego oryginału (motywu, tematu, idei, stylu, wątku, formy, całego dzieła), ustanawiając nieodzowny element procesu trans-positio. Dzięki temu rezultaty takich procesów uobecniają i uaktualniają w sztuce i w kulturze, a wraz z nimi także w refleksji humanistycznej, doświadczenie żywotności tradycji, sztuki pamięci i stapiania się horyzontów, potwierdzając wielopoziomowe symboliczne i alegoryczne zakorzenienie sztuki tak dawnych epok, jak czasów współczesnych.
Niewątpliwie książka będzie ważnym głosem w dyskusji dotyczącej wielokulturowego aspektu funkcjonowania współczesnych społeczeństw. Powinna się stać lektura? obowiązkową zwłaszcza dla komunikologów, politologów, kulturoznawców oraz specjalistów z zakresu marketingu, w tym także marketingu politycznego.
Dr hab. Małgorzata Myśliwiec, prof. UŚ
Moja ocena książki jest bardzo wysoka. Jestem wdzięczny Autorce za jej otwartość. Nie chce narzucać nikomu swego stanowiska, stara się naświetlać problemy z wielu stron i uwzględniać różne opinie. Jest również świadoma nie tylko zagrożeń wynikających z rozwoju i rosnącego wpływu mediów społecznościowych na sposoby myślenia zwłaszcza kolejnych pokoleń, ale także kłopotów wynikających z rozwoju sztucznej inteligencji.
Prof. dr hab. Bogdan Szlachta
Agnieszka Grzechynka (z d. Idzik) – doktor nauk społecznych w zakresie nauk o polityce, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Polsko-Amerykańskiej Szkoły Biznesu Politechniki Krakowskiej, gdzie uzyskała stopień Executive MBA. Wykładowca w Instytucie Nauk o Polityce i Administracji Akademii Ignatianum w Krakowie, właścicielka agencji public relations Go Public, a także była, wieloletnia dziennikarka Faktów TVN oraz TVN24. Członek Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych oraz Polskiego Towarzystwa Stosunków Międzynarodowych, praktyk w obszarze marketingu internetowego, social mediów, public relations oraz dziennikarstwa. Autorka publikacji naukowych oraz wystąpień poświęconych wykorzystaniu mediów społecznościowych i nowych technologii informacji do budowania wizerunku osób, firm, instytucji, regionów i państw.
Pisząc o języku i obrazie w artystycznym plakacie teatralnym, tak naprawdę piszę o człowieku, jego możliwościach i zdolnościach: postrzegania i wyodrębniania zjawisk, porządkowania i łączenia znaków, interpretacji i oceny tekstów kultury. Piszę o człowieku w świecie znaków i komunikatów, czasem ledwo dostrzegalnych w ulicznym odbiorze, innym razem oglądanych z zaciekawieniem, wreszcie analizowanych i kontemplowanych, wracających w percepcji przez długie tygodnie i lata. Monografia jest wynikiem działania na mnie i jako ulicznego lub galeryjnego odbiorcę, i jako badacza obrazów z wielu plakatów, które wracają, przypominają o sobie, a czasem wręcz dręczą, gdy poruszam się w świecie różnych mediów, nie tylko wizualnych, ale też werbalnych, audialnych i audiowizualnych. Ze Wstępu Książkę Elwiry Bolek uważam za dokonanie bardzo interesujące. [] Obszarem w monografii, który został poddany przez Autorkę naukowe-mu namysłowi, jest szeroko rozumiany obszar kultury wizualnej zmienny, opalizujący, heterogeniczny, zawsze też poddawany indywidualnym odbiorczym interpretacjom. [] Przedmiotem badań Autorka uczyniła plakat teatralny, dobrze przez nią rozumiany jako multimodalny, otwarty na interpretację tekst kultury. [] W swojej książce Elwira Bolek wykorzystała oto efektywną badawczo i stosunkowo nową na polskim językoznawczym gruncie metodę analizy multimodalnej. I chociaż o funkcjonowaniu i współprzenikaniu różnych systemów semiotycznych (tu: języka i obrazu) w jednym, tym samym tekście kultury mówi się od dawna, to dopiero koncepcja multimodalności precyzyjnie te zjawiska opisała i dodatkowo zaoferowała narzędzia do badania tych interakcji. [] Książka jednoznacznie dowodzi, jak bardzo plakat artystyczny fascynuje Autorkę (zresztą absolwentkę także studiów artystycznych). Wypowiada się o nim ze znawstwem i emocjonalnym zaangażowaniem. Z recenzji prof. dr. hab. Bogusława SkowronkaUniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Books; reading, collecting and the physical housing of them has brought the book-lover joy - and stress - for centuries. Fascinated writers have tried to capture the particular relationships we form with our library, and the desperate troubles we will undergo to preserve it. With Alex Johnson as your guide, immerse yourself in this eclectic anthology and hear from an iconic Prime Minister musing over the best way to store your books and an illustrious US President explaining the best works to read outdoors.
Enjoy serious speculations on the psychological implications of reading from a 19th century philosopher, and less serious ones concerning the predicament of dispensing with unwanted volumes or the danger of letting children (the `enemies of books') near your collection. The many facets of book-mania are pondered and celebrated with both sincerity and irreverence in this lively selection of essays, poems, lectures and commentaries ranging from the 16th to the 20th century.
Poza słowiańską przestrzenią kulturową, w wielu ośrodkach akademickich na Zachodzie studia nad polskim językiem, literaturą czy historią prowadzone są zazwyczaj – zarówno na płaszczyźnie naukowej, jak i dydaktycznej – w szerszym nurcie badań slawistycznych. Właśnie z myślą o rozwoju tej specjalności w ramach studiów neofilologicznych na uczelniach włoskich powstało prezentowane kompendium […] Na polskim, par excellence słowiańskim gruncie prezentowana książka nigdy nie będzie mogła aspirować do roli pierwszego i podstawowego źródła wiedzy na temat dziejów naszej części Europy.
[…] Dla rodzimego odbiorcy ma ona jednak zgoła inną wartość: świeżego, oryginalnego, a jednocześnie holistycznego spojrzenia z zewnątrz, opracowanego przez Autora nie-Słowianina z myślą o równie nie-słowiańskich czytelnikach. Jako taka, stanowić będzie nieoceniony materiał dla specjalistów z zakresu historii historiografii czy też studiów interkulturowych, badających zmieniające się z biegiem dekad i stuleci (lub przeciwnie – z jakiegoś powodu spetryfikowane) wyobrażenia na temat Polski i państw ościennych, zawarte w tekstach twórców i uczonych spoza świata słowiańskiego. Biorąc pod uwagę niebywały sukces wydawniczy i czytelniczy prac brytyjskiego historyka, Normana Daviesa – do którego szkoły historiograficznej prof. Marcello Garzaniti świadomie nawiązuje – należy żywić nadzieję, że z podobnie życzliwym przyjęciem szerszych kręgów polskich odbiorców spotka się ujęcie dziejów i kultury Słowian pióra badacza włoskiego. Z pewnością warto zagłębić się w intelektualny świat Autora, choćby poszukując odpowiedzi na pytania: co o nas i o naszych sąsiadach wiedzą slawiści na Zachodzie, w jaki sposób nas postrzegają i jakie czynniki formują ich wyobrażenia na nasz temat?
Z Przedmowy
Razem raźniej! – mówi Daniel J. Siegel, profesor psychiatrii i psycholog społeczny i autor pojęcia „psychowzroczności”, które oznacza umiejętność wejrzenia w siebie. W rozmowie z Pauliną Wilk rozprawia się z mitem indywidualizmu: „Nie istnieją oddzielne ja i my, wszyscy jesteśmy połączeni” – przekonuje. Wierzymy! Szczególnie po lekturze kolejnych tekstów z jesiennego „Przekroju” – o przypuszczalnych powodach ludzkiej wspólnoty (autorstwa Tomasza Wiśniewskiego), mechanizmach, które za nią stoją (pisze o nich Yuval Noah Harari) i wartości, jakie niesie (Leonard Mlodinow). Wspólnota idzie w parze (bo jak już ustaliliśmy, razem raźniej!) z wrażliwością, więc o niej znajdziecie sporo w jesiennym numerze. Psycholożka i biolożka, prof. Uniwersytetu SWPS Kamila Jankowiak-Siuda wyjaśnia, czym jest wysoka wrażliwość i jak się łączy (albo i nie) z empatią. Prof. Brené Brown (której sylwetkę przybliża Sylwia Niemczyk) tłumaczy, dlaczego wrażliwość to akt odwagi, a Natalia Fiedorczuk, psychopedagożka i prezeska Rady Programowej Fundacji Dziewczyny w Spektrum, opisuje, na czym polega – częsta u osób z autyzmem – nadwrażliwość na bodźce. Jak wrażliwość, to i jeże (my widzimy połączenie) – poznajcie bohatera jesieni i jesiennego „Przekroju”! Tuptuś kolczasty? Raczej wysłannik diabła, jak głosiły stare bestiariusze! Dla zrównoważenia tego mroku – róż. Różowe czapki feministek, różowa sukienka Madonny, różowe opaski na biodra (to z kolei u Apollina), a nawet różowy czołg Davida Černego – w jesiennym „Przekroju” wszystkie odsłony różowego. Kolejny wielki temat – pismo. Czytamy sobie te wszystkie litery, składamy słowa i nie zastanawiamy się nad tym, jak wielkim odkryciem ono było. Wynaleziono je mniej więcej w tym samym czasie, co koło i można by się spierać, który z tych dwóch wynalazków był ważniejszy dla cywilizacji. Poza tym w numerze: olejki zapachowe i czarna ropa, czeskie fotografki i pisarki, Hašek i Kundera, owce w sztuce i wodnik na dnie jeziora. Literatura, antropologia, sztuka i sztuka robienia błędów, uważność i fotografia. Zapraszamy do lektury!
DZIELNICE KREATYWNE I KULTURALNE jest pierwszą polską publikacją opisującą to zagadnienie. Nie jest to temat zupełnie nowy, choć często te zjawiska nie były po prostu nazywane. Kiedyś dzielnice artystyczne czy kulturalne pojawiały się spontanicznie, stworzone oddolnie. Tak chociażby powstał powszechnie znany paryski Montmartre, który już̇ ponad 100 lat temu był przestrzenią zasiedlaną przez artystów malarzy poszukujących pracowni, miejsc do mieszkania, do przebywania z innymi twórcami. W polskiej rzeczywistości warto wspomnieć choćby o krakowskim Kazimierzu, choć dzielnica ta nie spełnia wszystkich warunków o jakich pisze autor. Dzisiaj także mogą powstać podobne dzielnice, stały się one popularne pod koniec XX w., gdy miasta dostrzegły potencjał transformacyjny dzielnic kreatywnych. W książce francuski badacz Basil Michel podaje liczne przykłady dzielnic kreatywnych i artystycznych z całego świata. Opisuje ich sukcesami, ale i wyzwania, trudności, a czasem niepowodzeniami z jakimi te miejsca się spotykają. Książka będzie niezwykle cenną lekturą dla wszystkich osób zainteresowanych wyzwaniami jakie stoją przed polskimi miastami. Może wskazać rozwiązania i pomóc uniknąć niepowodzeń. Książka ilustrowana zarówno zdjęciami jak i wykresami i mapami dzielnic kreatywnych i kulturalnych z całego świata.
Szesnasta książka z serii MIASTO SZCZĘŚLIWE
Upadek niektórych gałęzi przemysłu ciężkiego i lekkiego w połączeniu z masowym przenoszeniem działalności fabrycznej na obrzeża miast sprawiły, że na terenach zurbanizowanych powstała duża liczba nieużytków – skreślonych i opuszczonych przestrzeni, które stały się symbolem gospodarczego, społecznego i demograficznego kryzysu. I właśnie te przemysłowe nieużytki stanowią̨ prawdziwą szansę dla miast, które oddają̨ je we władanie artystom i różnym podmiotom kulturalnym, gdyż̇ w tej nowej konfiguracji opuszczone tereny stają się̨ zasobem sprzyjającym rozwojowi alternatywnych działań kreatywnych, na które nie ma miejsca w instytucjonalnych obiektach kulturalnych, a także przyciągają publiczność, aktywizują̨ lokalnych mieszkańców i pozwalają̨ rywalizować metropoliom o zainteresowanie turystów.
Fragment książki
Książka jest analizą inspirujących do dnia dzisiejszego koncepcji wyobraźni, które stały się istotne dla historii filozofii sztuki i są wciąż na nowo interpretowane. Zdeterminowało to wybór przedstawionych w pracy reprezentatywnych filozofów i ich teorii, począwszy od Kanta, który dał sztuce autonomię (oraz istotne znaczenie wyobraźni), przez Schopenhauera, Sartre'a, Freuda, Junga, aż po Bachelarda. Autorka, pokazując, jak wyobraźnia w różnych koncepcjach wspiera sztukę, a nawet ją warunkuje, prowadzi przez różnorodne, charakterystyczne filozoficzno-estetyczne koncepcje wyobraźni, wybrane również po to, by przedstawić wyobraźnię w jej wielowymiarowości i wieloaspektowości. Taki horyzont pozwala na szerokie ujęcie tej kategorii, ukazanie jej współdziałania z wieloma dyspozycjami umysłowymi, a także wpływu na procesy psychiczne i na rzeczywistość, szczególnie w aspekcie sztuki i designu. Problematyka dotycząca zagadnienia wyobraźni została przedstawiona w dwu częściach, mających ukazać rozdźwięk władzy czy też funkcji, jaką jest wyobraźnia, w odniesieniu do kategorii podmiotowości. Chodzi tu o jej źródło i zastosowanie, które mogą wpływać na świadomość i z nią współdziałać bądź być zależne od nieświadomych celów. Przy czym i w jednym, i w drugim przypadku zadaniem wyobraźni jest wykreowanie bądź to samego obrazu, bez realnego odniesienia, bądź konkretnego realnego przedmiotu. Motywem łączącym obie części jest jeszcze inna funkcja czy dyspozycja wyobraźni - kreacja. Ta właśnie zdolność przejawia się i manifestuje w sztukach (od pięknych po nowoczesne); jest to wyobraźnia współtworząca "obiekty kulturowe", przedmioty (zjawiska, sytuacje) o artystycznej i często estetycznej wartości. Tej możliwości w odniesieniu do czasów współczesnych poświęcony jest ostatni "przystanek" tej książki, dotyczący nowych perspektyw w kreowaniu sztuki i designu w XX wieku, czyli tzw. sztuk nowoczesnych. Alicja Głutkowska-Polniak, doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Zakładzie Estetyki i Antropologii Przestrzeni Uniwersytetu Śląskiego. Zainteresowania badawcze: obszary dizajnu, szczególnie w jego powiązaniach ze sztuką, modą i kulturą popularną, także krytyczna sztuka współczesna oraz wszelkie przejawy kulturowej estetyzacji rzeczywistości. Wybrane publikacje: autorka książki pt. Wyobraźnia. Sztuka i design.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
