Książka zawiera rozprawy poświęcone zwierzętom w kulturze staropolskiej – mówi o relacjach człowieka z przyrodą, o szacunku, jakim ją darzył, oraz jego empatii wobec wszystkich stworzeń, a także o definiowaniu humanizmu właśnie za sprawą kontaktów ze światem natury. Tom jest owocem pracy interdyscyplinarnego zespołu badawczego skupionego wokół Pracowni „Humanizm. Hermeneutyka wartości” na Wydziale „Artes Liberales” UW.
Reading the Book of Animals. Curiosity, Imagination, Knowledge, Faith
The book contains dissertations on animals in the Old Polish culture: it talks about human–nature relations, the respect man had for nature, his empathy for all creatures and also about defining humanism through contacts with the world of nature. The volume is the result of work of an interdisciplinary research team centered around the studio Humanism. The Hermeneutics of Values at the Faculty of “Artes Liberales” of the University of Warsaw.
W publikacji omówione zostały założenia krajobrazowe o charakterze zwierzyńców i menażerii powstające w dawnej Rzeczypospolitej dzięki fundacjom królewskim lub magnackim. Zagadnienie kolekcjonowania zwierząt autorka przedstawia, odwołując się do przykładów podobnych ogrodów w Europie, a także Amerykach, Azji czy Afryce. Analizie poddaje polskie piśmiennictwo gospodarcze i zoologiczne, porusza też kwestię przemiany żywych organizmów w eksponaty muzealne.
******
Animal Gardens. Old Polish Game Reserves and Menageries
The publication discusses landscape parks serving as game reserves and menageries, which were established in the old Polish Republic thanks to the royal or aristocratic foundations. The author presents the issue of animal collections referring to similar gardens in Europe, both Americas, Asia and Africa. She analyses Polish economic and zoological literature and explores the transformation of living organisms into museum exhibits.
Zamieszczone w tomie prace wykazują, że w całym okresie epok dawnych mnemonika i pamięć kulturowa pozostawały w ścisłej zależności, inspirując się wzajemnie i dostarczając sobie stosownego aparatu pojęciowego, wyznaczając mentalne obszary wspólnego uniwersum. Nić tych powiązań śledzona jest w wielu działach dawnej kultury: w piśmiennictwie, sztukach plastycznych, muzealnictwie, teatrze tudzież w reperkusjach całej tej złożonej tradycji w kulturze współczesnej.
Tematem książki jest Akatyst ku czci Bogurodzicy, który, wraz z towarzyszącą mu ikoną, był jednym z podstawowych składników kultu prawosławnego, oddziałując również poza granice prawosławia, między innymi na ziemie polskie. Autorka koncentruje się na rozpoznaniu złożonej charakterystyki medialnej zjawiska (określanej przez nią generalnie jako styk oralności i piśmienności), badanej w samym tekście i w pewnej mierze w jego wykonaniach w ramach kultu. Charakterystyka ta służy wydobyciu złożonych funkcji, jakie pełnił Akatyst, służąc celom pamięci – również mającej charakter niejednorodny, różnie się realizującej i pełniącej różne role.
Polskie traktaty z XVII i początków XVIII wieku podejmujące temat budowy siedzib, gospodarowania i sztuki ogrodniczej zostały przez autorkę odczytane jako materiał do analizy kultury kolekcjonerskiej w dawnej Rzeczpospolitej. Wnioski dotyczą obiektów, które w owej epoce uznawano za cenne, godne gromadzenia i przechowywania. Książka omawia role kolekcjonera, fundatora oraz zwiedzającego, strategie eksponowania i percepcję zbiorów. Pierwsza część studium poświęcona jest dawnym rezydencjom szlacheckim: dworom i pałacom oraz pomieszczeniom, które przeznaczano w nich do prezentacji kolekcji. Druga część przedstawia rozmaite koncepcje urządzania ogrodów i ich potencjał wystawienniczy. Definiując specyfikę polskiego nowożytnego kolekcjonerstwa, autorka zwraca szczególną uwagę na wzajemne oddziaływanie sztuki i natury, związek dekoracyjności z utylitaryzmem oraz znaczenie pamięci kulturowej dla rozwoju idei prywatnych zbiorów.
„Książka będzie czytana szeroko – przez historyków architektury i architektury krajobrazu, historyków sztuki i kultury, humanistów różnych specjalności i historyków nauk biologicznych, amatorów kolekcjonerstwa i sztuki ogrodowej. Jest świetną syntezą zagadnienia ulokowanego między teorią architektoniczną, kolekcjonerstwem, dziejami obyczaju a historią i teorią ogrodów. Bardzo polecam!” prof. Antoni Ziemba.
Aleksandra Jakóbczyk-Gola to kulturoznawca, filolog i historyk sztuki. Jako kustosz dyplomowany należy do zespołu kuratorów wystawy stałej Muzeum Historii Polski. Współpracuje z Wydziałem „Artes Liberales” i Instytutem Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorką monografii, rozpraw i artykułów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
