Prawdziwa polityka to dawać człowiekowi taką możliwość, by z jego serca znikło ostrze nienawiści skierowane ku drugiemu. Uczynić to może tylko Bóg. Jan Grosfeld Nie można zrozumieć istoty chrześcijaństwa i Kościoła bez ponownego odkrycia żydowskich korzeni tej wiary. Dopiero powrót do źródeł i przyjęcie nowości Ewangelii umożliwia chrześcijanom pełnienie swej misji. Jan Grosfeld przygląda się specyfice chrześcijańskiej i żydowskiej koncepcji osoby i wspólnoty oraz bada ich wpływ na życie społeczne. Podkreśla konieczność realizacji i rozwoju dzieła Soboru Watykańskiego II oraz rolę czytelnego i autentycznego świadectwa.

Porywał chrześcijan, aby wtrącać ich do więzienia i zmuszać do zaparcia się wiary. Spotkanie z Chrystusem radykalnie odmieniło jednak jego życie. Gorliwy faryzeusz stał się odważnym Apostołem nowej religii. Pokornie znosił trudy i prześladowania, głosząc prawdę o Zmartwychwstałym. Książka jest swego rodzaju biografią św. Pawła, opartą na wnikliwej lekturze jego Listów oraz Dziejów Apostolskich. Dodatkową inspiracją dla autora były wielokrotne podróże śladami Pawła. Opracowanie przybliża główne wydarzenia z jego życia i towarzyszące mu duchowe zmagania. W narrację wpleciono refleksje o kondycji Kościoła w przeszłości i w czasach obecnych, nawiązano do podstawowych pytań, jakie stawiają sobie ludzie w każdej epoce, ukazując nieprzemijającą aktualność osoby i nauczania św. Pawła.

Podejmując trud przedstawienia estetyki teologicznej, Hans Urs von Balthasar rozpoczyna swój wykład od zarysowania koncepcji estetyki jako dziedziny teologii. Podstawowe pytanie tej części dotyczy możliwości zastosowania w teologii kategorii piękna. Pozytywnej odpowiedzi na to pytanie towarzyszy krótkie przedstawienie ujęcia tego problemu w teologii katolickiej i protestanckiej. Jednocześnie tom ten stanowi teoretyczne wprowadzenie do prezentowanej w pozostałych 6 częściach "Chwały" panoramy rozumienia chwały - a więc i piękna Boga - w pismach teologów i pisarzy chrześcijańskich, filozofów oraz w Starym i Nowym Testamencie.

Historyczną panoramę dziejów rozumienia Bożej chwały i Bożego piękna rozpoczyna Balthasar od przedstawienia estetyki teologicznej w ujęciu największych teologów starożytności i średniowiecza (Ireneusz, Augustyn, Dionizy Areopagita, Anzelm z Canterbury, Bonawentura) w pierwszej części tomu. Prezentacja ta znajduje swój dalszy ciąg w części drugiej, gdzie autor stara się "wyłowić elementy estetyki chrześcijańskiej" z dzieł takich pisarzy, jak Dante, Jan od Krzyża, Pascal, Hamann, Sołowiow, Hopkins i Peguy.

Historyczną panoramę dziejów rozumienia Bożej chwały i Bożego piękna rozpoczyna Balthasar od przedstawienia estetyki teologicznej w ujęciu największych teologów starożytności i średniowiecza (Ireneusz, Augustyn, Dionizy Areopagita, Anzelm z Canterbury, Bonawentura) w pierwszej części tomu. Prezentacja ta znajduje swój dalszy ciąg w części drugiej, gdzie autor stara się "wyłowić elementy estetyki chrześcijańskiej" z dzieł takich pisarzy, jak Dante, Jan od Krzyża, Pascal, Hamann, Sołowiow, Hopkins i Peguy.

Niniejszy końcowy tom dochodzi do miejsca, do którego zmierzało całe dzieło: do teologii chwały żywego Boga, który "Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna , który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty" (Hbr 1, 1-3). Tom ten staje więc oko w oko z tomem pierwszym, który wprowadzająco nakreślił estetykę teologiczną jako aisthesis, jako "dostrzeganie" Boga żywego zakłada przekroczenie przez istotę stworzoną siebie samej i swoich naturalnych zdolności poznania, co dla stworzenia nazywa się "łaską" i sprawia, że staje się ono wobec chwały Pana zdolne wytrwać w oddaniu siebie. Zamiast "chwała Pana" można również mówić "boskość Boga"; wówczas staje się widoczne, że formalnym przedmiotem wierzącego postrzegania objawienia nie może być nic innego jak tylko Bóg.

Niniejszy końcowy tom dochodzi do miejsca, do którego zmierzało całe dzieło: do teologii chwały żywego Boga, który "Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna , który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty" (Hbr 1, 1-3). Tom ten staje więc oko w oko z tomem pierwszym, który wprowadzająco nakreślił estetykę teologiczną jako aisthesis, jako "dostrzeganie" Boga żywego zakłada przekroczenie przez istotę stworzoną siebie samej i swoich naturalnych zdolności poznania, co dla stworzenia nazywa się "łaską" i sprawia, że staje się ono wobec chwały Pana zdolne wytrwać w oddaniu siebie. Zamiast "chwała Pana" można również mówić "boskość Boga"; wówczas staje się widoczne, że formalnym przedmiotem wierzącego postrzegania objawienia nie może być nic innego jak tylko Bóg.

Duszo Chrystusowa, uświęcaj mnie. Ciało Chrystusowe, zachowaj mnie. Krwi Chrystusowa, napój mnie. Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie. Męko Chrystusowa, pokrzepiaj mnie. O dobry Jezu, wysłuchaj mnie. W ranach Twoich ukryj mnie. Nie pozwól mi odpaść od siebie. Od wroga złośliwego obroń mnie. W godzinę śmierci mojej wezwij mnie. I każ mi przyjść do siebie, abym z Świętymi Twymi chwalił Cię na wieki wieków. Amen.

365 dni z Biblią to książka dla tych, którzy każdego dnia w roku chcą obcować ze Słowem Boga, pogłębiać je i modlić się nim. Z tą książką każdy z 365 dni roku będzie wyjątkowy, bo przeżyty ze Słowem Pana. To drogowskaz, który wskaże nam drogę każdego dnia. 365 dni z Biblią ma być biblijną katechezą wiary chrześcijańskiej, a przede wszystkim drogą prowadząca do kontemplacji Boga.

Ojciec Wacław Oszajca - wybitny poeta i publicysta, teolog, wykładowca, znany także z licznych programów radiowych i telewizyjnych - prowadzi dzieci poprzez najważniejsze wydarzenia Nowego oraz Starego Testamentu. Książka wspaniale zaznajamia dzieci z Pismem Świętym, uczy życia według Dobrej Nowiny, pokazuje, co to znaczy być chrześcijaninem.

Dobre kobiety są tu równie skomplikowane i interesujące jak te złe. T.J. Wray demonstruje, że owe historie nie pozwalają na proste moralizowanie. Zmagania biblijnych bohaterek o to, by przetrwać i rozwinąć się w często wrogim im świecie, dostarczają naprawdę ponadczasowej lekcji współczesnym kobietom, które starają się nadać sens swojemu życiu. Carol A. Newson, Emory University

Żyć Biblią - seria ta jest zaproszeniem do znalezienia pośrodku codziennych spraw czasu na refleksję nad tym, co jest naprawdę ważne; każda książka z tej serii zawiera czterdzieści rozdziałów - impulsów skłaniających do przekładania tekstów biblijnych na własne życie; każdy z tytułów może służyć owocnie zarówno osobistej lekturze, jak j parafialnym grupom biblijnym.

Od czasów starożytnych Biblia - Stary i Nowy Testament - była czytana nie tylko przez ludzi wierzących czy uczonych jako księga święta, ale także przez pisarzy, malarzy, rzeźbiarzy, muzyków, którzy z niej czerpali natchnienie do swojej twórczości. Wyrażano ją w teatrze, operze a nawet w balecie, a wkrótce po odkryciu filmu powstały pierwsze filmy biblijne. Z Biblii przechodziły do języka potocznego pojęcia i zwroty, często stając się tytułami dzieł znanych pisarzy. A to wszystko czynili zarówno żydzi, chrześcijanie (katolicy, protestanci, prawosławni) jak i agnostycy i niewierzący, których urzekał klimat Biblii. I tak stała się ona wielką matrycą kultury europejskiej. O tym właśnie mówi ta książka – jak Biblia, jej poszczególne księgi, epizody czy postaci były w ciągu wieków interpretowane i przedstawiane, jak zwroty biblijne wchodziły do różnych języków.

W wieku XVI oba te teksty odniosły niespotykany sukces literacki. Były czytane, podziwiane i dyskutowane. Dwie medytacje napisane we florenckim więzieniu i rozpowszechnione w postaci rękopiśmiennej w ciągu kilku dni od napisania, następnie zaś wydane drukiem w łacińskim oryginale oraz w przekładzie na volgare, niemal od razu ukazały się w wydaniach hiszpańskich, francuskich, angielskich i niemieckich. Wśród największych intelektualistów i ludzi wiary tamtej epoki nie było nikogo, kto nie znałby i nie ceniłby tych tekstów. Ze Wstępu Luigiego Lazzeriniego.

Oto mam w ręku nowe wydanie cenionej Biblii Poznańskiej. Pierwsze tego typu w Polsce, opatrzone grafikami wybitnych artystów grafików. Do tej pory przyzwyczailiśmy się do Pisma Świętego bez ilustracji, niekiedy z reprodukcjami starych rycin lub arcydzieł dawnych mistrzów. Obrazy te miały swoją wartość i podbudowywały wyobraźnię, ale miały też słabą stronę - cofały Biblię w czasy minione. Tymczasem Pismo Święte jest dziełem, które nieustannie dojrzewa. Ono dojrzewa razem z ludzkością i nie jest rzeczą dobrą, by - w swojej warstwie ilustracyjnej - ustępowało ono współczesnym czasom. Stanisław Gądecki Arcybiskup Metropolita Poznański

Ilustrowana w formie czarno-białego komiksu Księga Genesis zawiera wszystkie 50 rozdziałów z niezmienionym tekstem Biblii, przełożonym na język kultury popularnej; w polskim wydaniu opracowana na podstawie cenionego przekładu Izaaka Cylkowa. Crumb wykazuje ogromną dbałość o szczegóły – realia oddane są drobiazgowo, sugestywnie i wiernie. Sam tekst Biblii Crumb traktuje fabularnie, jako ciekawą historię do opowiedzenia, nie podchodzi do niego jako do tekstu objawionego. Nie jest to więc książka, która pokazuje „drugie dno” Biblii; jest raczej opowieścią dla miłośników komiksów ceniących wyobraźnię ilustratora. Za główny walor tej książki należy uznać ciekawą i nieoczywistą interpretację graficzną postaci i poszczególnych scen. Komiks Księga Genesis został nominowany do prestiżowej Nagrody Przemysłu Komiksowego im. Eisnera aż w trzech kategoriach i od ponad pół roku nie schodzi z listy bestsellerów „New York Timesa”. Komiks otrzymał wiele pochlebnych recenzji w Stanach Zjednoczonych: „Od stworzenia świata do śmierci Józefa – oto Księga Genesis, ilustrowana jak nigdy przedtem. To niecierpliwie wyczekiwane dzieło na nowo opowiada pierwszą księgę biblijną w głęboki i prawdziwy sposób... W rezultacie powstał niezwykły, przesączony detalami gobelin, najlepsze z dzieł w legendarnej karierze Crumba”. „Graphic Novel Reporter” „Jedna z najambitniejszych artystycznych adaptacji najstarszej, nieustannie opowiadanej historii Wschodu”. Paul Buhle, „The Jewish Daily Forward”

Obrazy z Biblii zawierają ponad 180 niezwykłych ilustracji biblijnych autorstwa Gustave’a Doré. Są to obrazy ilustrujące walkę człowieka – w bitwach, z chorobami, z przeciwnościami, ze śmiercią, a wreszcie z samym sobą. I zbawienie człowieka przez miłość. Ilustracje Gustave’a Doré zostały wybrane najstaranniej, aby ukazać czytelnikowi najsłynniejsze i najbardziej dramatyczne wydarzenia opisane w Biblii. Każda ilustracja została zaopatrzona w cytat pochodzący z Pisma Świętego oraz żywy komentarz, przedstawiający kontekst każdej z ukazywanych scen. W ten sposób powstała fascynująca kompilacja wspaniałych obrazów i godnych zapamiętania słów, przybliżająca Biblię współczesnemu czytelnikowi.

Wszechstronne poznawanie historyczno-kulturowego tła Nowego Testamentu stanowi przede wszystkim rezultat podjęcia i żywiołowego rozwoju w Kościele badań historyczno-krytycznych i literackich nad Biblią. Ten bogaty dorobek wpisuje się w żmudne poszukiwania podejmowane przez chrześcijan różnych wyznań; ogromna część owych poszukiwań podporządkowana jest potrzebom duszpasterskim i misyjnym.

Hołownia pokusił się o biografię... Boga! Szymon Hołownia uwielbia ambitne projekty. Taki jest również ten: książka, która ma być pierwszą na świecie biografią Boga! Jak na biografię przystało, autor zaczyna od samego początku, czyli - no właśnie, od kiedy? Relacja Boga i czasu to jeden z poruszanych przez Hołownię fascynujących tematów. Znany dziennikarz opisuje nasze wyobrażenia dotyczące Stwórcy, próbując odpowiedzieć na najczęściej nurtujące nas pytania: czy rzeczywiście Bóg jest jeden, dlaczego w Starym Testamencie bywał okrutny i mściwy, a w Nowym twierdził, że najważniejsze to kochać i przebaczać, czemu nie daje się zobaczyć, dlaczego objawił się akurat Żydom i czym jest Trójca Święta? Najważniejsze teologiczne koncepcje, charakterystyczny styl Hołowni i liczne osobiste refleksje autora na temat jego stosunku do Stwórcy to wybuchowa mieszanka! Fragment książki Bo w Kościele - i to mnie doprowadza do pasji - mówimy często o wszystkim, tylko nie o Nim. Chrześcijanie mają coraz większą wiedzę o katolickiej etyce seksualnej, nauce społecznej Kościoła, na bieżąco śledzą bardziej lub mniej wesołe przygody hierarchii. Gdyby jednak zapytać ich o źródło, o to, ze względu na Kogo się gromadzą, pojawiłyby się kłopoty. Jasne, wiemy i słyszymy sporo o Jezusie (bardziej szczegółowy test wykazałby, że był On przeciwko złym ludziom, a popierał dobrych). Ale co wiemy o Bogu Ojcu? A o Duchu Świętym? Coraz trudniej przychodzi mi cierpliwe słuchanie, że Trójca Święta to samotny Ojciec wychowujący Syna i wraz z Nim hodujący Gołębia. Mamy skarb. Zakopany w ogródku. Byłbym intelektualnym i duchowym samobójcą, twierdząc, że uda mi się opisać Boga. Spróbuję jedynie przyjrzeć się kilku wybranym punktom z dziejów Jego relacji z tym światem. Poczekać na Niego, zobaczyć, jak przechodzi. Pamiętając, że - jak mówi Księga Wyjścia - „nikt nie może widzieć Boga i pozostać przy życiu". I że - jak pisał Lampedusa - „wiadro napełnione morską wodą nie jest morzem. Żeby poznać morze, trzeba się z nim zżyć, żeglować po nim, narażać się na rozbicie". Porzucić na chwilę kojącą myśl, że On stworzył nas na swój obraz i podobieństwo, a więc jest po prostu naszym wujkiem. Przez kilkanaście lat świadomych zmagań z wiarą nauczyłem się już, że zamiast Go „przyszpilać", trzeba próbować Go poznać (co w biblijnym języku oznacza bardzo intymną relację). Z pełną premedytacją nie będę się więc bawił w tej książce w udowadnianie, że może jednak Bóg istnieje. W kręcenie intelektualnych bacików na tych wszystkich, których najwidoczniej coś w duszy strasznie męczy, bo pracują ciężko dniem i nocą, próbując znaleźć ten jeden jedyny dowód, który pokaże światu, że poza nami nie ma nic. Zamiast walczyć o laur w nieustającym Okręgowym Turnieju Tych, Co Stoją pod Drzwiami i Szukają Odpowiedzi na Pytanie, Czy Wejść, ja wolę zaryzykować, nawet jeśli banał tego zachowania miałby spotkać się z pogardą innych graczy. Zastrzegam - piszę z perspektywy człowieka wierzącego, ale bez pretensji do udowadniania komukolwiek czegokolwiek, choć z wyraźną pokusą, by zacytować kardynała Ratzingera, który nawiązując do słynnego zakładu Pascala, zadał pytanie za sto punktów: współczesny świat z taką pasją testuje hipotezę, że Boga nie ma, ale skoro wszystkie opcje są w grze, co strasznego by się stało, gdybyśmy zaczęli żyć tak, jak gdyby On był? Od niewierzących słyszę czasem, że u wierzących drażniące jest to, że nie mają wątpliwości. Nie wiem, jak inni, ja je mam. Mało tego, odnoszę wrażenie, że „rozkręcanie się" wiary nie zmniejsza puli pytań, które jej się stawia, a z posuwaniem się na drodze wiary.

Ewangelie kanoniczne głównym źródłem wiedzy o pedagogii Jezusa Chrystusa Ekshortacje intelektualno-poznawcze w nauczaniu Jezusa Chrystusa Wskazania etyczno-moralne w paidei Jezusa Chrystusa Jezus Chrystus edukatorem, wychowawcą i formatorem w duchu Boga Ojca