Nazwą "Księga Gigantów" objęto grupę fragmentów aramejskich, znalezionych w kilku grotach opodal osiedla Qumran. Treść tych fragmentów pozwala przypuszczać, że istniało obszerne opowiadanie związane z biblijnym wątkiem narodzin "gigantów" (Rdz, 1-4). Rozwinięcie tego wątku znane było dotąd z "Księgi Czuwających) (1 Hen 6-16), należącej do cyklu Henocha. Zachowane resztki Aramejskiej Księgi Gigantów (AKG) oraz późniejsze świadectwa dowodzą, że dzieło to było bardziej rozbudowane niż etiopski apokryf znany jako Pierwsza Księga Henocha. Dowodem tego są częste dialogi pomiędzy głównymi postaciami narracji, opisy walk "gigantów", symboliczne sny, podróże w zaświaty czy też wzruszające monologi Pewne szczegóły mogą nadto wskazywać na istnienie innej wersji opowiadania o Potopie. (fragment Wprowadzenia)

Drugie wydanie Księgi Estery - tym razem w nowym tłumaczeniu rabina Saszy Pecarica. Megila opowiada historię cudu, który Bóg uczynił dla Żydów, zagrożonych zagładą z powodu knowań podłego Hamana. To jedyna księga Tanachu, w której Imię Boga nie pojawia się ani razu, a jednak to On kieruje wszystkimi dramatycznymi wydarzeniami opowiedzianej tu historii, aż do ich kulminacji, gdy "nieszczęście i żałoba, przemienia się w (…) radość i święto". Tego człowiek może być pewien: to Bóg kieruje jego losem i zaufanie do tego kierownictwa jest pierwszym przesłaniem Megili. Lecz za drugie przesłanie można uznać słowa skierowane przez Mordechaja do Ester: "jeżeli będziesz milczeć w takim czasie, wsparcie i ocalenie dla Żydów nadejdzie z innego miejsca (…) [jednak] kto wie, czy nie ze względu na ten właśnie czas dostąpiłaś królewskiej godności". Zaufanie do Boga nie zwalnia człowieka od działania, jakie wobec niegodziwości sam ma obowiązek podjąć.

Autor niniejszego przekładu Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia żywi nadzieję, że gdyby napisano je oryginalnie po polsku, to brzmiałyby podobnie jak tłumaczenie, które oddajemy do rąk czytelnika. Odchodzi ono znacznie od litery oryginału po to, aby dochować wierności jego znaczeniu, stylowi i intencji. Już pierwszy rozdział przynosi nowość, która może zaskoczyć publiczność, czytamy w nim bowiem, że człowiek został stworzony w piątek, zamiast tradycyjnie w dzień szósty. W Księdze Wyjścia z kolei Bóg mówi do Mojżesza: Jest mi obojętne, jakim imieniem będziecie mnie nazywali w miejsce Wujkowego ""Jam jest, którym jest"". W przekładzie pojawiają się wyrażenia archaiczne obok potocznych, a zarazem tłumacz unika stylu biblijnego królującego w tradycyjnych przekładach Pisma św. Swoje tłumaczenie Marek Piela adresuje do tych, którzy doceniają walory literackie Biblii i chcą ją czytać z taką samą przyjemnością, z jaką czyta się dobrze napisaną powieść.

Prezentowane wydanie Biblii dla dzieci zawiera historie odnoszące się do wszystkich ważniejszych wydarzeń biblijnych, na nowo opowiedzianych w ciągłości chronologicznej.Atrakcyjna szata graficzna oraz twarda oprawa z obwolutą zdobioną złoceniami, podkreślają niezwykłą dbałość o estetykę pamiątkowego wydania Biblii dla dzieci.

Prezentowane wydanie Biblii dla dzieci zawiera historie odnoszące się do wszystkich ważniejszych wydarzeń biblijnych, na nowo opowiedzianych w ciągłości chronologicznej. Atrakcyjna szata graficzna oraz twarda oprawa z obwolutą zdobioną srebrnymi złoceniami, podkreślają niezwykłą dbałość o estetykę pamiątkowego wydania Biblii dla dzieci.

Prezentowane wydanie Biblii dla dzieci zawiera historie odnoszące się do wszystkich ważniejszych wydarzeń biblijnych, na nowo opowiedzianych w ciągłości chronologicznej.Atrakcyjna szata graficzna, oprawa skóropodobna ze złoceniem na gorąco oraz złoty rant z nadrukiem pierwszokomunijnym, podkreślają niezwykłą dbałość o estetykę pamiątkowego wydania Biblii dla dzieci.

Prezentowane wydanie Biblii dla dzieci zawiera historie odnoszące się do wszystkich ważniejszych wydarzeń biblijnych, na nowo opowiedzianych w ciągłości chronologicznej.Atrakcyjna szata graficzna oraz twarda oprawa z obwolutą zdobioną złoceniami, podkreślają niezwykłą dbałość o estetykę pamiątkowego wydania Biblii dla dzieci.

Prezentowane wydanie Biblii dla dzieci zawiera historie odnoszące się do wszystkich ważniejszych wydarzeń biblijnych, na nowo opowiedzianych w ciągłości chronologicznej. Atrakcyjna szata graficzna oraz twarda oprawa z obwolutą zdobioną złoceniami, podkreślają niezwykłą dbałość o estetykę pamiątkowego wydania Biblii dla dzieci.

Pokładając ufność w przemożnym wstawiennictwie św. Józefa, Kościół widzi w nim również wspaniały wzór nie tylko dla poszczególnych stanów życia, ale dla całej chrześcijańskiej wspólnoty, niezależnie od warunków życia i zadań, jakie w niej pełni każdy z wiernych.Jan Paweł II, Redemptoris custosŚwięty Józef to patron, którego współcześnie bardzo potrzebujemy. Pośród wszechobecnego zgiełku pomaga nam się zatrzymać i pokazuje głęboką wartość ciszy. Swoją postawą zachęca do niezachwianej wytrwałości w codziennych trudach i otaczania bliźnich opieką. Jest również niezwykle skutecznym orędownikiem, zatroskanym wszystkimi naszymi sprawami, które z wiarą powierza Bogu.W serii Cuda świętego Józefa znalazło się ponad 200 autentycznych świadectw i podziękowań, akty zawierzenia, a także rozważania na marzec miesiąc szczególnie poświęcony Oblubieńcowi Maryi. Ponadto w książkach umieszczono encyklikę Quamquam pluries Leona XIII, adhortację apostolską Redemptoris custos Jana Pawła II oraz list apostolski Patris corde Franciszka dokumenty, które pozwolą jeszcze lepiej poznać Opiekuna Świętej Rodziny.

Znakomita biografia św. Pawła, autorstwa jednego z najwybitniejszych polskich biblistów. To nie tylko szczegółowy opis życia Apostoła na tle realiów epoki, lecz także duchowy fresk ukazujący osobowość Pawła z Tarsu, jego misję i dzieło, które po sobie pozostawił. Od dzieciństwa, poprzez gorącą młodość, aż do nawrócenia pod Damaszkiem. Autor pomaga zrozumieć Czytelnikowi wybory pawłowe, od momentu, kiedy ten stał się apostołem Jezusa i zaczął głosić Dobrą Nowinę. Ukazuje narastające napięcia, konflikty, odwagę i otwartość Apostoła. Opisuje jego wrogów; fałszywe oskarżenia i donosy, niebezpieczne podróże, uwięzienie w Jerozolimie i męczeńską śmierć z ręki kata. W 2 Liście do Tymoteusza, przeczuwając swoją śmierć, Św. Paweł napisał skromnie: „W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem”. Dzięki książce ks. prof. Chrostowskiego, możemy dostrzec, że św. Paweł jeszcze „nie ukończył biegu”. Jego dzieło cały czas promieniuje z wielką mocą. ks. prof. Waldemar Chrostowski – ur. 01.02.1951 r. w Chrostowie k/Ostrołęki. Studiował na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie oraz Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Po uzyskaniu doktoratu został wykładowcą Akademii Teologii Katolickiej. W 1996 r. zdobył habilitację z zakresu nauk teologicznych o specjalności biblistyka. W 1998 r. został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Egzegezy Starego Testamentu na ATK, a w 1999-2002 r prorektorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, gdzie do teraz jest kierownikiem Katedry Egzegezy Starego Testamentu oraz Zakładu Dialogu Katolicko-Judaistycznego. Rozpoczął również wykłady na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie również jest kierownikiem Zakładu Egzegezy i Teologii Biblijnej Wydziału Teologicznego. W 2003 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 2008 r. został powołany przez Ojca św. Benedykta XVI na Kapelana Honorowego Jego Świątobliwości oraz do grona 12 ekspertów Zgromadzenia Zwyczajnego Synodu Biskupów w Watykanie. Wydał w wydawnictwie Fronda trzy obszerne wywiady: “Bóg, Biblia, Mesjasz”, ”Kościół, Żydzi, Polska”, „Prawda, Chrystus, Judaizm”. Jest autorem ponad 2000 publikacji naukowych i popularno-naukowych, opracowań i dzieł dotyczących głównie Starego Testamentu. Odznaczony Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Dzieło oparte na XVI-wiecznym przekładzie ks. Jakuba Wujka, transkrypcja typu B (zachowano język staropolski z zastosowaniem współczesnej ortografii i interpunkcji). Szatę graficzną stanowi rekonstrukcja oryginalnych inicjałów renesansowych. Biblia ks. Wujka została ukończona w 1596 r., a po raz pierwszy ukazała się drukiem po śmierci tłumacza w 1599 r. Od razu zdobyła uznanie i poczesne miejsce wśród ówczesnych przekładów Pisma Świętego. Jest ona nie tylko pomnikiem polskiej myśli teologicznej, ale także dziełem literackim o wielkiej wartości, na którym wychowywały się pokolenia Polaków, mającym wielkie zasługi dla rozwoju polskiego języka i literatury. Stylem przekładu ks. Wujka zachwycali się Mickiewicz, Słowacki i Sienkiewicz.Tekst Wujkowego przekładu Biblii był w ciągu ostatnich 400 lat wielokrotnie zmieniany. Prezentowana edycja różni się od dotychczasowych tym, że stanowi pierwsze od stuleci wydanie tekstu w jego oryginalnej staropolskiej postaci i jako taka daje prawdziwą szansę rzeszom polskich naukowców, studentów, literatów i wszystkich innych zainteresowanym kulturą narodową spotkania się z tym niezwykłym dziełem w postaci jak najbliższej oryginałowi.

Zawierz się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i obudź swoją wiarę!Święty Jan Paweł II mówił, że Serce Jezusa nadaje rytm Kościołowi. Czy na co dzień słyszymy Jego bicie? Dwa serca to wyjątkowe rekolekcje, które otwierają na prawdziwe życie wiarą według Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przez trzydzieści trzy dni ks. Mateusz Dudkiewicz i Marek Zaremba rozważają wezwania Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Uczą nas, jak żyć zgodnie z pięcioma tajemnicami: wdzięczności, Eucharystii, obietnicy, wynagradzania i apostolstwa. Owocem tych rekolekcji jest zawierzenie się Najświętszemu Sercu, dzięki któremu możesz doświadczyć wypełnienia obietnic objawionych przez Pana Jezusa św. Małgorzacie Alacoque.ks. Mateusz Dudkiewicz wikariusz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej. Nauczyciel w Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii. Człowiek tysiąca pomysłów, który zwykł powtarzać za św. Janem Bosko: odpoczniemy w niebie.Marek Zaremba dyplomowany dietoterapeuta, specjalista medycyny komórkowej i terapeuta I stopnia medycyny św. Hildegardy. Jest autorem książek: Boży skalpel, Serce ojca, Jaglany Detoks.

Od Abba do Amen to zaproszenie do innego niż do tej pory zagłębienia się w modlitwę Ojcze nasz. Zachęta do spojrzenia na powszechnie znane przypowieści biblijne – o synu marnotrawnym, pannach mądrych i głupich albo talentach – w świeży, nieobarczony przyzwyczajeniami sposób. Autorzy nadają im oddające sedno tytuły i odnoszą do kolejnych siedmiu próśb Ojcze nasz. Zabieg ten pozwala odkryć na nowo, wydawałoby się, powszechnie znane i ponadczasowe prawdy.

Sobota jest tradycyjnie dniem poświęconym czci Maryi, gdyż w pierwszą Wielką Sobotę pomiędzy dniem ukrzyżowania Jezusa a dniem Jego zmartwychwstania Ona jedna trwała mocno w wierze, że Jezus powstanie z martwych, tak jak zapowiedział.Praktyka pięciu pierwszych sobót miesiąca podobnie jak modlitwa, umartwienie i dzieła miłosierdzia, jest zadośćuczynieniem Niepokalanemu Sercu Maryi, któremu powierza się nie tylko poszczególne dusze, ale też całe rodziny, wspólnoty zakonne i narody. Cześć dla Niepokalanego Serca Maryi szczególnie rozpowszechniła się po objawieniach w Fatimie w 1917 roku.Książeczka przeznaczona dla wszystkich odprawiających nabożeństwo będące zadośćuczynieniem składanym Niepokalanemu Sercu Maryi. Znalazła się w niej krótka historia nabożeństwa, zasady jego odprawiania oraz informacje o jego związku z pięcioma tajemnicami radosnymi.

Praktykując Nabożeństwo do Przeczystego Serca św. Józefa stajemy się silniejsi i otwieramy się na Bożą łaskę. W opiekunie Świętej Rodziny zyskujemy potężnego patrona, który nie opuści nas i będzie za nami orędował do naszych ostatnich ziemskich chwil, a w godzinę śmierci wspomoże, byśmy stali się godnymi obietnic Jezusa. Naszą relację ze św. Józefem warto więc pogłębiać przez codzienną modlitwę za jego wstawiennictwem i wierne nabożeństwo w każdą środę miesiąca – dzień, w którym cały Kościół oddaje cześć patriarsze z Nazaretu. W trakcie trwających cztery lata objawień w Brazylii św. Józef przekazał obietnice: „Tak jak ja jestem sprawiedliwy i wierny w oczach Boga, tak też ci, którzy poświęcą się nabożeństwu do mojego serca, będą czyści, sprawiedliwi i święci w Jego oczach. Napełnię was łaskami i cnotami, wspierając w codziennej drodze do świętości. Wszyscy, którzy będą czynić dobro najbardziej potrzebującym – szczególnie chorym i umierającym, których pocieszam i ochraniam – otrzymają w ostatnim momencie życia łaskę dobrej śmierci. Ja sam będę prosił o dusze [dobroczyńców] mojego Syna – Jezusa – wraz z moją małżonką, Najświętszą Maryją. Pocieszymy ich w ostatnich godzinach na ziemi, będziemy przy nich wtedy obecni, a oni spoczną w pokoju naszych serc... Nawet ci, którzy popełnili najgorsze grzechy, mogą ufać w Bożą miłość i przebaczenie, a także i we mnie, w moje wsparcie”. Nabożeństwo posiada zgodę do prywatnego odmawiania Kurii Biskupiej Warszawsko-Praskiej z dnia 20.05.2019 r., nr 717(K)2019.

Kieszonkowy modlitewnik dla czcicieli św. Józefa zawiera najbardziej znane modlitwy i nabożeństwa poświęcone Świętemu. Wśród nich znajdziemy te najbardziej popularne, jak nowenna, litania czy nabożeństwo siedmiu śród oraz inne krótkie modlitwy do codziennego odmawiania: w intencji rodziny, modlitwę ojca, matki, o dobrą żonę i męża, czy o dobrą śmierć. W modlitewniku znalazły swoje miejsce także akty poświęcenia się i oddania w opiekę Świętemu oraz tzw. Telegram św. Józefa Triduum odprawiane w jednym dniu dla wybłagania szybkiego ratunku.

Modlitwy, jakich jeszcze nie było. Pisane przez mamę dla dzieci. W prostych słowach ujęte wcale nie takie proste myśli, uczucia i prośby. Piękne teksty, które ułatwią najmłodszym rozmowę z Ojcem. Urocze, kolorowe ilustracje dopełniają całości. Na końcu książki dołączono modlitwy codzienne.

Cezary z Arles urodził się w 470 r. w Cabillonensis (obecnie Chalon-sur-Saône) prawdopodobnie w rodzinie o rzymskim rodowodzie i już chrześcijańskiej. Młodość spędził w klasztorze na jednej z wysp Leryńskich, następnie, z powodu słabego zdrowia, udał się do Arles, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Tamtejszy biskup, Eoniusz, widząc jego zapał duszpasterski i wykształcenie, wyznaczył go na swojego następcę. Na tym stanowisku pozostał czterdzieści lat, od 503 r. do swojej śmierci około 543 r. Założył też klasztor pod wezwaniem św. Jana. Osobiście starał się w Rawennie u króla Teodoryka o wykupienie wziętych do niewoli mieszkańców Orange. Po rozmowie z Cezarym papież Symmach ustanowił Arles metropolią kościelną, a w roku 514 podniósł sprawującego tam posługę biskupa do godności prymasa Galii. Jako biskup Cezary odbył aż 6 synodów (Agde – 506 r., Arles – 524 r., Carpentras – 527 r., Orange – 529 r., Vaison – 529 r., Marseille – 533 r.) i był świetnym organizatorem życia kościelnego. Jako gorliwy duszpasterz niestrudzenie głosił kazania, których do dzisiaj zachowało się 238. Napisał trzy, skromnych raczej rozmiarów, traktaty teologiczne: De Mysterio Sanctae Trinitatis, Breviarium adversus haereticos, De gratia. Tak kazania, jak i traktaty oraz Expositio in Apocalypsim zawierają zasadniczo odpowiedzi na problemy, jakimi żyli chrześcijanie w pierwszej połowie VI w. w Galii. Druga grupa kazań Cezarego wydawanych przez G. Morina po Admonitiones jest największa. Stanowi prawie połowę pracy oratorskiej biskupa z Arles. Różnorodność źródeł używanych przez niego w kazaniach o Piśmie Świętym pokazuje, jak bardzo karmił się kulturą patrystyczną, zwłaszcza Orygenesem i Augustynem. Podobnie jak jego poprzednicy komentując, nieustannie odwołuje się do tekstu biblijnego. Wprawdzie nie nazywał tych kazań homiliami, jednakże określenie to byłoby bardziej odpowiednie dla wszystkich jego Sermones de Scriptura, gdyż homilia to „egzegetyczny i praktyczny komentarz do tekstu Pisma Świętego” / Ks. Józef Pochwat MS, fragment Wstępu /

„Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – przypomina słowa św. Hieronima Konstytucja o Objawieniu Bożym Drugiego Soboru Watykańskiego (zob. KO 25). Czytanie Biblii obok liturgii stało się fundamentem odnowy posoborowej. Jest to właściwie powrót do najstarszej tradycji i praktyki duchowej. Na stałym kontakcie z Pismem Świętym opierała się duchowość Izraela – narodu wybranego Starego Testamentu. W takim klimacie wyrósł sam Pan Jezus. Nie był wykształconym rabinem, a doskonale znał Słowo Boże. W Ewangeliach spotykamy się z podziwem dla Jego znajomości tekstów Pisma Świętego, czyli Starego Testamentu, jak go dzisiaj określamy (zob. Mt 13,54; Łk 2,47; J 7,15). Podziw ten przede wszystkim odnosił się do niespodziewanej głębi w rozumieniu słów Pisma. Sama znajomość tekstów należała bowiem do podstawowego wykształcenia każdego Izraelity za czasów Chrystusa Pana. Czytanie Biblii i jej komentowanie stanowiły podstawę rytu cotygodniowej liturgii w synagodze. I tak, będąc w Nazarecie, Pan Jezus w dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza (Łk 4,16n). W swoim nauczaniu cytuje wiele tekstów Starego Testamentu lub nawiązuje do nich. Podobnie zresztą postępują apostołowie i w ogóle pierwsi chrześcijanie, jak na przykład św. Szczepan, który w swojej mowie obronnej streścił całą historię zbawienia. I choć nie dziwi znajomość tekstów biblijnych przez św. Pawła, to jednak św. Piotr – prosty rybak – zaskakuje nas swoją pierwszą mową wygłoszoną jako głowa Kościoła. Przywołuje w niej liczne teksty ze Starego Testamentu, co świadczy o ich dobrej znajomości. Wskazanie na wypełnienie się proroctw w Osobie Jezusa było wówczas jedynym argumentem przemawiającym do Żydów. Z relacji Dziejów Apostolskich można wywnioskować, że czytanie Pisma Świętego wraz z jego komentowaniem i sprawowanie Eucharystii stanowiły osnowę całej liturgii chrześcijańskiej. Do dzisiaj tak jest we Mszy św. Rozpoczyna się ona liturgią słowa, a dopiero potem następuje liturgia eucharystyczna. Słowo Boże wskazuje i rozświetla sens tego, co się dokonuje podczas Eucharystii: wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17). Ta zrodzona ze słuchania Słowa Bożego wiara daje dopiero przystęp do sakramentów – znaków, które urzeczywistniają naszą żywą więź z Chrystusem i nasze zbawienie. Tak „zrodzona” wiara daje zrozumienie prawdziwego misterium naszego nowego życia w Chrystusie. Dlatego to Drugi Sobór Watykański przypomniał o ogromnym znaczeniu praktyki czytania Pisma Świętego i zachęcił wszystkich wierzących do sięgnięcia po skarby zawarte w Słowie Bożym: Wierni powinni mieć szeroki dostęp do Pisma Świętego (KO 22). Również Sobór święty usilnie i szczególnie upomina wszystkich wiernych, a zwłaszcza członków zakonów, by przez częste czytanie Pisma Świętego nabywali najwyższą wartość poznania Jezusa Chrystusa (Flp 3,8) (...) Niech więc chętnie do świętego tekstu przystępują czy to przez świętą Liturgię, przepełnioną Bożymi słowami, czy przez pobożną lekturę (...). Modlitwa towarzyszyć powinna czytaniu Pisma Świętego, by ono było rozmową między Bogiem a człowiekiem. Gdyż «do Niego przemawiamy, gdy się modlimy, a Jego słuchamy, gdy czytamy boskie wypowiedzi» (KO 25). Tak więc niech przez czytanie i studium Ksiąg świętych słowo Pańskie szerzy się i rozsławia (2 Tes 3,1), a skarbiec Objawienia powierzony Kościołowi niech serca ludzkie coraz więcej napełnia (KO 26).

Zbiór modlitw do św. Józefa, opiekuna Jezusa, Świętej Rodziny. Za jego wstawiennictwem możemy zanosić nasze prośby w każdej intencji, a zwłaszcza w intencji naszych rodzin, prosząc o dobrą śmierć czy o silną wiarę.