Szukasz książek o tematyce religijnej? W tej kategorii znajdziesz księgi kanoniczne i teksty święte: komentarze, opracowania, nowe wydania Biblii, stary i nowy testament, historie religii i teologii. Poszczególne religie i wyznania, religia, religioznawstwo, apokryfy, przypowieści, opowieści i historie biblijne, słowniki wiedzy biblijnej, rekloekcje, tajemnice ewangelii...
Litania loretańska powstała w XII wieku wywodzi swą nazwę od miejscowości Loreto we Włoszech, gdzie znajduje się sanktuarium maryjne. Jej wezwania przez lata ulegały zmianom, wzbogacaną ją nowymi w zależności od potrzeb. Niezmiennie nowenną i litanią modlono się do Najświętszej Maryi Panny, prosząc o Jej wstawiennictwo do Boga.
Kieszonkowy modlitewnik dla czcicieli św. Józefa zawiera najbardziej znane modlitwy i nabożeństwa poświęcone Świętemu. Wśród nich znajdziemy te najbardziej popularne, jak nowenna, litania czy nabożeństwo siedmiu śród oraz inne krótkie modlitwy do codziennego odmawiania: w intencji rodziny, modlitwę ojca, matki, o dobrą żonę i męża, czy o dobrą śmierć. W modlitewniku znalazły swoje miejsce także akty poświęcenia się i oddania w opiekę Świętemu oraz tzw. Telegram św. Józefa Triduum odprawiane w jednym dniu dla wybłagania szybkiego ratunku.
Modlitwy, jakich jeszcze nie było. Pisane przez mamę dla dzieci. W prostych słowach ujęte wcale nie takie proste myśli, uczucia i prośby. Piękne teksty, które ułatwią najmłodszym rozmowę z Ojcem. Urocze, kolorowe ilustracje dopełniają całości. Na końcu książki dołączono modlitwy codzienne.
Cezary z Arles urodził się w 470 r. w Cabillonensis (obecnie Chalon-sur-Saône) prawdopodobnie w rodzinie o rzymskim rodowodzie i już chrześcijańskiej. Młodość spędził w klasztorze na jednej z wysp Leryńskich, następnie, z powodu słabego zdrowia, udał się do Arles, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Tamtejszy biskup, Eoniusz, widząc jego zapał duszpasterski i wykształcenie, wyznaczył go na swojego następcę. Na tym stanowisku pozostał czterdzieści lat, od 503 r. do swojej śmierci około 543 r. Założył też klasztor pod wezwaniem św. Jana. Osobiście starał się w Rawennie u króla Teodoryka o wykupienie wziętych do niewoli mieszkańców Orange. Po rozmowie z Cezarym papież Symmach ustanowił Arles metropolią kościelną, a w roku 514 podniósł sprawującego tam posługę biskupa do godności prymasa Galii. Jako biskup Cezary odbył aż 6 synodów (Agde – 506 r., Arles – 524 r., Carpentras – 527 r., Orange – 529 r., Vaison – 529 r., Marseille – 533 r.) i był świetnym organizatorem życia kościelnego.
Jako gorliwy duszpasterz niestrudzenie głosił kazania, których do dzisiaj zachowało się 238. Napisał trzy, skromnych raczej rozmiarów, traktaty teologiczne: De Mysterio Sanctae Trinitatis, Breviarium adversus haereticos, De gratia. Tak kazania, jak i traktaty oraz Expositio in Apocalypsim zawierają zasadniczo odpowiedzi na problemy, jakimi żyli chrześcijanie w pierwszej połowie VI w. w Galii.
Druga grupa kazań Cezarego wydawanych przez G. Morina po Admonitiones jest największa. Stanowi prawie połowę pracy oratorskiej biskupa z Arles. Różnorodność źródeł używanych przez niego w kazaniach o Piśmie Świętym pokazuje, jak bardzo karmił się kulturą patrystyczną, zwłaszcza Orygenesem i Augustynem. Podobnie jak jego poprzednicy komentując, nieustannie odwołuje się do tekstu biblijnego. Wprawdzie nie nazywał tych kazań homiliami, jednakże określenie to byłoby bardziej odpowiednie dla wszystkich jego Sermones de Scriptura, gdyż homilia to „egzegetyczny i praktyczny komentarz do tekstu Pisma Świętego” / Ks. Józef Pochwat MS, fragment Wstępu /
„Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – przypomina słowa św. Hieronima Konstytucja o Objawieniu Bożym Drugiego Soboru Watykańskiego (zob. KO 25). Czytanie Biblii obok liturgii stało się fundamentem odnowy posoborowej. Jest to właściwie powrót do najstarszej tradycji i praktyki duchowej. Na stałym kontakcie z Pismem Świętym opierała się duchowość Izraela – narodu wybranego Starego Testamentu.
W takim klimacie wyrósł sam Pan Jezus. Nie był wykształconym rabinem, a doskonale znał Słowo Boże. W Ewangeliach spotykamy się z podziwem dla Jego znajomości tekstów Pisma Świętego, czyli Starego Testamentu, jak go dzisiaj określamy (zob. Mt 13,54; Łk 2,47; J 7,15). Podziw ten przede wszystkim odnosił się do niespodziewanej głębi w rozumieniu słów Pisma. Sama znajomość tekstów należała bowiem do podstawowego wykształcenia każdego Izraelity za czasów Chrystusa Pana. Czytanie Biblii i jej komentowanie stanowiły podstawę rytu cotygodniowej liturgii w synagodze. I tak, będąc w Nazarecie, Pan Jezus w dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza (Łk 4,16n). W swoim nauczaniu cytuje wiele tekstów Starego Testamentu lub nawiązuje do nich. Podobnie zresztą postępują apostołowie i w ogóle pierwsi chrześcijanie, jak na przykład św. Szczepan, który w swojej mowie obronnej streścił całą historię zbawienia. I choć nie dziwi znajomość tekstów biblijnych przez św. Pawła, to jednak św. Piotr – prosty rybak – zaskakuje nas swoją pierwszą mową wygłoszoną jako głowa Kościoła. Przywołuje w niej liczne teksty ze Starego Testamentu, co świadczy o ich dobrej znajomości. Wskazanie na wypełnienie się proroctw w Osobie Jezusa było wówczas jedynym argumentem przemawiającym do Żydów.
Z relacji Dziejów Apostolskich można wywnioskować, że czytanie Pisma Świętego wraz z jego komentowaniem i sprawowanie Eucharystii stanowiły osnowę całej liturgii chrześcijańskiej. Do dzisiaj tak jest we Mszy św. Rozpoczyna się ona liturgią słowa, a dopiero potem następuje liturgia eucharystyczna. Słowo Boże wskazuje i rozświetla sens tego, co się dokonuje podczas Eucharystii: wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17). Ta zrodzona ze słuchania Słowa Bożego wiara daje dopiero przystęp do sakramentów – znaków, które urzeczywistniają naszą żywą więź z Chrystusem i nasze zbawienie. Tak „zrodzona” wiara daje zrozumienie prawdziwego misterium naszego nowego życia w Chrystusie. Dlatego to Drugi Sobór Watykański przypomniał o ogromnym znaczeniu praktyki czytania Pisma Świętego i zachęcił wszystkich wierzących do sięgnięcia po skarby zawarte w Słowie Bożym:
Wierni powinni mieć szeroki dostęp do Pisma Świętego (KO 22).
Również Sobór święty usilnie i szczególnie upomina wszystkich wiernych, a zwłaszcza członków zakonów, by przez częste czytanie Pisma Świętego nabywali najwyższą wartość poznania Jezusa Chrystusa (Flp 3,8) (...) Niech więc chętnie do świętego tekstu przystępują czy to przez świętą Liturgię, przepełnioną Bożymi słowami, czy przez pobożną lekturę (...). Modlitwa towarzyszyć powinna czytaniu Pisma Świętego, by ono było rozmową między Bogiem a człowiekiem. Gdyż «do Niego przemawiamy, gdy się modlimy, a Jego słuchamy, gdy czytamy boskie wypowiedzi» (KO 25).
Tak więc niech przez czytanie i studium Ksiąg świętych słowo Pańskie szerzy się i rozsławia (2 Tes 3,1), a skarbiec Objawienia powierzony Kościołowi niech serca ludzkie coraz więcej napełnia (KO 26).
Zbiór modlitw do św. Józefa, opiekuna Jezusa, Świętej Rodziny. Za jego wstawiennictwem możemy zanosić nasze prośby w każdej intencji, a zwłaszcza w intencji naszych rodzin, prosząc o dobrą śmierć czy o silną wiarę.
Modlitwy pochodzące z zatwierdzonej przez św. Jana Pawła II w 1998 roku księgi zawierającej część Rytuału Rzymskiego i zatytułowanej Egzorcyzmy i inne modlitwy błagalne, która zawiera, obok liturgicznego obrzędu egzorcyzmu większego, Modlitwy błagalne, jakie wierni prywatnie mogą zanosić w zmaganiach z mocami ciemności.
Medytacje zawarte w Chcę widzieć Jezusa obejmują wydarzenia od chrztu w Jordanie aż po uroczysty wjazd do Jerozolimy w Niedzielę Palmową. Czytelnik zostaje postawiony w roli krytycznego obserwatora, który przypatrując się Cieśli z Nazaretu, podobnie do współczesnych Mu Żydów, ma szansę stopniowo rozpoznawać w Nim Syna Bożego. Pełno tu trafnych spostrzeżeń na temat ludzkiej natury, zachowań i relacji, które odsłaniają – bez ugrzecznienia – żywy i prawdziwy obraz Jezusa.
Sekret modlitwy ks. Dolindo Ruotolo
Ksiądz Dolindo Ruotolo mawiał, że modlitwa ma niezrównaną siłę. Jego głęboka, osobista relacja z Bogiem, którego nazywał najlepszym przyjacielem, zaowocowała powstaniem 220 tysięcy immaginette – małych obrazków, na których kapłan zapisywał słowa „Jezusa do duszy” lub „Maryi do duszy”.
Joanna Bątkiewicz-Brożek zebrała i opracowała wiele proroczych przesłań, które ks. Dolindo przekazywał wiernym za pomocą immaginette. Te poruszające słowa także dla nas mogą się stać duchowymi radami i konkretnymi wskazówkami do rozwiązania trudnych sytuacji.
W książce znajdziemy ponadto liczne modlitwy – między innymi o nawrócenie, o dobrą spowiedź, za kapłanów – które zostawił nam sługa Boży z Neapolu.
JOANNA BĄTKIEWICZ-BROŻEK – ur. w 1976 r., żona Grzegorza, mama Basi, Eli i Wojtka. Ukończyła filologię romańską na Uniwersytecie Jagiellońskim, studia podyplomowe z teologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego oraz Studium Postulatorskie przy Kongregacji ds. Świętych w Rzymie. Współpracuje z watykańskim portalem „Vatican Insider”. Autorka pierwszej biografii o. Dolindo, Jezu, Ty się tym zajmij! O. Dolindo Ruotolo. Życie i cuda nagrodzonej Feniksem w 2018 r. Od kilku lat bada życie sługi Bożego z Neapolu.
Wydanie Pamiątkowe na rok świętego JózefaWarto uczynić ze św. Józefa patrona naszego codziennego trudu. Zwracajmy się do niego ze wszystkim, co nas trapi, obciąża, wierząc, że nas wysłucha i nam pomoże, bo już Teresa Wielka głosiła: ""On w sposób dziwnie skuteczny wspomaga każdą duszę, która mu się poleca"".W najnowszym wydaniu ""Modlitewnika czcicieli św. Józefa"" znajduje się między innymi:Akt oddania się w opiekę św. Józefowi, Modlitwa św. Piusa X do św. Józefa, Modlitwa powierzenia się św. Józefowi, Codzienna modlitwa rodziny do św. Józefa, Modlitwa poranna do św. Józefa, Modlitwa w trudnościach, Modlitwa do św. Józefa w intencji rodziny, Modlitwa o dar uzdrowienia i przebaczenia, Modlitwa o łaskę szczęśliwej śmierci, Litanie do św. Józefa, Nabożeństwa do św. Józefa, Modlitwa o łaskę nad łaskami o nasze nawrócenie, Modlitwa papieża Franciszka o ustanie epidemii koronawirusa na świecie.
Wiedza o dawnych przekładach biblijnych jest nadal niepełna mimo podejmowania licznych inicjatyw badawczych w tym zakresie. Jedną z ksiąg starotestamentowych, której staropolskie przekłady nie stanowiły dotąd centrum zainteresowania, jest anonimowe tłumaczenie Księgi Tobiasza z 1539 roku i jej wznowienia z lat 1540 i 1545. Rok ukazania się editio princeps tej księgi wskazuje, że po księgach Eklezjastesa (1522), Psalmów (1532) i Syracha (1535) jest ona czwartą samodzielnie drukowaną księgą biblijną.Prezentowana książka zawiera edycję krytyczną trzech szesnastowiecznych wydań Księgi Tobiasza wraz z zasadami transkrypcji, komentarzami edytorskimi oraz objaśnieniami językowymi; poprzedza ją wstęp, w którym w przekrojowy sposób omówiono obecność tej księgi w dziejach polskiego piśmiennictwa. Publikacja stanowi kontynuację prowadzonych przez łódzkich językoznawców badań nad językiem przekładów biblijnych.
Przewodnik biblijny dla katolików.Nie ma w życiu chrześcijanina ważniejszego celu niż zbawienie. A to jest możliwe tylko dzięki relacji z Trójjedynym Bogiem. Mitch Pacwa SJ , przez wielu nazywany nowym Fultonem Sheenem, przeprowadza nas przez kolejne fragmenty Pisma Świętego i pomaga zrozumieć plan, jaki dla każdego człowieka przygotował Chrystus. Jak Jezus zbawia grzeszników? Czy brak skruchy stanowi przeszkodę na drodze do zbawienia? Jakie realne znaczenie w naszym życiu mają sakramenty? To tylko wybrane pytania, na które znany amerykański jezuita poszukuje odpowiedzi w słowie Bożym. Zbawieni to przewodnik biblijny, w którym obok cytatów z Pisma Świętego i dokumentów Kościoła znajdziemy rozważania, dodatkowe informacje, propozycje ćwiczeń duchowych oraz pytania do refleksji i dyskusji.
Księga Hodajot jest kolekcją około trzydziestu psalmów wzorowanych na Psalmach biblijnych. Mają one charakter osobistych psalmów dziękczynnych. Dzielą się na dwie grupy, pieśni nauczyciela i pieśni wspólnoty. Znajdujemy w nich podstawowe założenie doktrynalne gminy qumrańskiej, tj. konflikt między Bogiem a Belialem, między Synami Światłości a Synami Ciemności.
Monografia Hodajot przygotowywana przez dra Przemysława Deca do druku została ukończona dzięki życzliwej pomocy ks. prof. dr. hab. A. Troniny, który napisał obszerny wstęp. Wykorzystano trzy podstawowe elementy pracy doktorskiej Deca: jego rozważania na temat Nauczyciela Sprawiedliwości i funkcji Hodajot wśród pism z Qumran, analizę struktury literackiej tekstu oraz zasadniczy zarys teologii utworu. Ten ostatni element wzbogacono aneksem uzupełniającym tematy doktrynalne, poruszając problemy determinizmu sekty, jej pojęcia przymierza i rolę aniołów.
W książce tej kobieta zwraca się do kobiet. Ukazuje specyfikę, trud i radość ich powołania, w każdym przypadku zachwycając się jego pięknem.
A zachwyt ów rodzi się z odczytywania Bożego planu i życia według niego.
Bycie córką, żoną, matką – to Bóg wpisał w serce kobiety i to jest dla niej odpowiedzią na pytanie o szczęście. Bez względu na to, czy żyje w małżeństwie, samotnie czy w zakonie.
„Ta modlitwa czyni cuda, musimy tylko uwierzyć!” Papież Franciszek.Maryja jako najlepsza Matka i orędowniczka w niebie zawsze otocza swoje dzieci niezrównaną opieką. Papież Franciszek, który jest wielkim krzewicielem nowenny do Maryi rozwiązującej węzły, mówi, że każdy człowiek nosi w swoim sercu grzechy, zniewolenia, trudności i cierpienia, które przez ręce Maryi mogą zostać rozwiązane. Któż bardziej niż Ona – kobieta, małżonka, matka z sercem przebitym mieczem z powodu śmierci Syna, może pomóc nam rozwiązać węzły i poprowadzić nas do nowego życia? Zawierz Maryi swoje problemy i pozwól, aby za jej wstawiennictwem działy się cuda. Modlitewnik zawiera treść nowenny, objaśnienie dotyczące sposobu odmawiania oraz rozważania różańcowe papieża Franciszka.
Niniejszy tom pism ojca Piotra Rostworowskiego zawiera konferencje, homilie, komentarze do wybranych ksiąg Pisma Świętego, a także myśli wygłoszone podczas spotkań i rekolekcji w klasztorze warszawskim Sióstr Benedyktynek – Sakramentek w latach 50’ i 60’ XX wieku. Opracowanie zostało przygotowane w oparciu o dostępne w bibliotece klasztornej maszynopisy i notatki sporządzone przez Siostry, w większości przez s. Marię Bernadetę Wolską i s. Marię Klarę Ponikowską.
Większość cytatów z Pisma Świętego przytoczonych przez Ojca pochodzi z Biblii w tłumaczeniu ks. Jakuba Wujka SJ, które pozostawiono. Dla ułatwienia lektury dodano sigla biblijne oraz przypisy wyjaśniające.
Od lipca 2017 roku w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu prowadzone są rekolekcje o modlitwie Jezusowej Oddychać Imieniem w zmienionej formule. To nowa propozycja dla osób medytujących w tradycji chrześcijańskiej, jak i wszystkich zainteresowanych modlitwą Imieniem Jezus. Formuła tych rekolekcji nawiązuje do sesji medytacji chrześcijańskiej w Opactwie Benedyktynów w Lubiniu. Od 1988 roku istnieje tam Ośrodek Medytacji Chrześcijańskiej. Założył go o. Jan Bereza OSB. Obecnie opiekunem Ośrodka jest o. Maksymilian Nawara OSB, Opat Prezes Benedyktyńskiej Kongregacji Zwiastowania (w skład której wchodzą wszystkie klasztory benedyktyńskie w Polsce). Ośrodek był pierwszym tego typu miejscem w Polsce, w którym rozpoczęto prowadzenie regularnych sesji medytacji chrześcijańskich. Jego działalność przyniosła i przynosi wiele dobrych owoców. Powstały liczne grupy medytacyjne w różnych częściach Polski. W Tyńcu chcemy nawiązać do tej już ponad 30-letniej tradycji lubińskiego Ośrodka. Sesje medytacji chrześcijańskiej w Lubiniu mają ugruntowaną i sprawdzoną strukturę. Rekolekcje Oddychać Imieniem w Tyńcu są inne, z właściwą sobie dynamiką i specyfiką. Jednak bez tego, co wypracowano w Lubiniu nie byłoby rekolekcji Oddychać Imieniem w Tyńcu w tej formule. Stąd wyrazy podziękowania dla o. Maksymiliana Nawary OSB.
Ta mała pozycja ma przybliżyć wszystkim osobom charakter rekolekcji Oddychać Imieniem, jak i samą modlitwę Jezusową. Jest prostym i dobrym przewodnikiem. Odpowiada ponadto na różne pytania i prośby dotyczące wyjaśnienia wielu szczegółów rekolekcji i różnych form praktyki modlitwy Jezusowej. Mamy nadzieję, że będzie pomocą dla wszystkich modlących się imieniem Jezus.
Posoborowa reforma liturgii, a w niej wprowadzenie dłuższych fragmentów Psalmów jako śpiewów międzylekcyjnych, bardzo ubogaciła liturgię słowa i dało wiernym okazję do poznania obok znacznie szerszego wyboru tekstów biblijnych także wielu Psalmów. Wszyscy wierni, a zwłaszcza młodzi, członkowie scholi wykonujący Psalmy, mają okazję do zapoznania się z tymi pięknymi tekstami. Młody człowiek bardziej może zwraca uwagę na melodię i przeżycie związane z publicznym wykonaniem, ale teksty mogą utkwić w pamięci i przypomnieć się wtedy, gdy będą potrzebne. Przedstawiona refleksja pokazuje miejsce Psałterza w Biblii, Tradycji Kościoła, liturgii i życiu duchowym.
Psałterz jako modlitewnik Ludu Bożego Pierwszego Przymierza
Po hebrajsku, w swoim oryginalnym języku, Psałterz nosi tytuł: Sefer tehillim, co oznacza: Księga hymnów pochwalnych. Polskie słowo Psalm pochodzi od greckiego psalmos, oznaczającego pieśń śpiewaną przy akompaniamencie instrumentu strunowego: liry lub cytry (zwanych psalterion, łac. psalterium), które zostało przejęte przez łacinę jako psalmus, utwór liryczny w Psałterzu. Podobne formy poetyckie występują także w różnych księgach Starego Testamentu. Liturgiczne hymny i pieśni uwielbienia występują również w Nowym Testamencie. Jako pieśni zostały wprowadzone do Liturgii Godzin – pieśni ze Starego Testamentu głównie w Jutrzni, modlitwie porannej (oraz w Liturgii Monastycznej w trzecim nokturnie Godziny czytań), a z Nowego w Nieszporach – modlitwie wieczornej.
Psalmy powstawały w ciągu wieków historii Izraela. Jako utwory poetyckie mają w oryginale właściwości charakterystyczne dla semickiego sposobu wyrażania się. Nie wszystkie udaje się oddać w przekładach. Rytm polega na grupowaniu wyrazów w wersety tworzone przez następstwo określonych zestawień sylab akcentowanych i nieakcentowanych, właściwe dla określonych typów, gatunków literackich. Najstarsze, pierwotne wersy prawdopodobnie nie miały określonej ilości zgłosek nieakcentowanych, natomiast później, w poezji klasycznej, przeznaczonej do śpiewania, występowały regularne grupy o określonej ilości sylab. Najczęściej w poezji hebrajskiej występują wersety z trzema akcentami, ożywiane przez grupy z czterema akcentami. Zdarza się, że dłuższe wyrazy mają dwa akcenty.
Ważną cechą poezji semickiej i w ogóle wyrażania myśli w językach starożytnego Bliskiego Wschodu jest paralelizm. Aby jasno, przekonująco, dobitnie coś wyrazić, myśl jest przekazywana kilkakrotnie różnymi, podobnymi słowami, albo też przez pokazanie przeciwnej treści. Każdy werset poetyckiej wypowiedzi dzieli się na dwie lub trzy części - stychy, które w stosunku do siebie mogą być powiązane w sposób określany jako synonimiczny, antytetyczny, syntetyczny i klimaktyczny.
Niedzielnik B to zbiór komentarzy Adama Szustaka OP do niedzielnych czytań na rok B, a więc 2021. Książka powstała na podstawie homilii wygłoszonych w ramach cotygodniowej serii internetowej („CNN – Słowo na niedzielę”) publikowanej na youtube’owym kanale „Langusta na palmie”. Oprócz oryginalnych interpretacji poszczególnych fragmentów Biblii zawiera ona także konkretne wskazówki, jak usłyszane Słowo przełożyć na życie codzienne.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
