Humanizm katolicki to określenie zarówno wielowiekowego procesu odrodzenia kultury pod wpływem wiary, jak i jego dwudziestowiecznej wersji łączącej dokonania literackie, filozoficzne, z dziedziny etyki, estetyki i myśli społecznej. W treści książki te różne aspekty pojawiają się poprzez teksty skoncentrowane na centralnych ideach dzieł wybranych filozofów, pisarzy i teologów. Autor podejmuje z różnych perspektyw sprawę humanistycznego dziedzictwa kulturowego chrześcijaństwa - zarówno w płaszczyźnie zasad relacji wiary i kultury, jak i średniowiecznych oraz nowożytnych przykładów ich powiązań. Obrazu dopełniają refleksje dotyczące prób kultywowania humanizmu integralnego w wieku laicyzmu i totalitaryzmów. Dzisiaj jest dla nas zupełnie jasne, że znajdujemy się w centrum potężnego napięcia "płyt tektonicznych" kultury. Na tym tle humanizm katolicki, wyłaniający się w XII-XIII w. jako odrodzenie człowieczeństwa ochrzczonego, jest od dawna humanizmem integralnym, czyli co do głębokości i szerokości istotnie różnym od nowoczesnych humanizmów bez-bożnych. W konsekwencji jego rzecznicy - widzieliśmy to bardzo wyraźnie w XIX i XX wieku - rozumieją swoją pracę jako apologię poznania prawdy, wolności odpowiedzialnej i pełni życia, wobec agnostycyzmu, relatywizmu, "wynaturzonej wolności" oraz dehumanizacji. Jan Paweł II mówił wprost o sporze o człowieka oraz o błędzie antropologicznym podminowującym kulturę nowoczesną. Co ciekawe, ten sam papież w kontekście tak opisanej materii owej konfrontacji opisywał jej charakter jako nadludzki. Nie wydaje się, żeby obecny spór o sprawy ludzkie mógł mieć czysto ludzkie rozwiązanie - takie przynajmniej jest stałe przeświadczenie humanizmu katolickiego. Ze wstępu książki Paweł Milcarek (ur. 1966), filozof, historyk i publicysta, założyciel i redaktor naczelny kwartalnika "Christianitas", kiedyś adiunkt w Katedrze Historii Filozofii Średniowiecznej UKSW w Warszawie (1992-2008) i dyrektor Programu 2 Polskiego Radia (2008-2009). Autor książek i artykułów dotyczących historii filozofii i liturgii, myśli św. Tomasza z Akwinu, nauki Vaticanum II, cywilizacyjnych wymiarów chrześcijaństwa. W Radiu Lublin prowadzi od lat cotygodniową audycję Konwersatorium - rozmowy o filozofii, religii, historii i literaturze. Zaangażowany w prace na rzecz stosowania edukacji klasycznej w dzisiejszej szkole, autor Breviarium Kanonu kultury (2022). Mąż, ojciec siedmiorga dzieci. Mieszka w Brwinowie koło Warszawy.
Zgodnie z zarządzeniem papieskim wyrażonym w motu proprio Benedykta XVI Summorum Pontificum Kościół obrządku rzymskiego sprawuje obecnie swe sakramenty w dwóch formach: zwyczajnej i nadzwyczajnej. Ta druga nazywana także formą starszą, a potocznie liturgią trydencką to postać tradycyjnej liturgii rzymskiej skodyfikowana w księgach liturgicznych obowiązujących w roku 1962, czyli przed reformami przeprowadzonymi po Soborze Watykańskim II.Obrzędy ślubne podane w Collectio rituum z 1963 reprezentują najpełniej to, co ukształtowało się w ciągu wieków jako forma ślubu typowa dla obyczaju polskiego. Ciągłość z obrzędami znanymi z najstarszych drukowanych w Polsce agend liturgicznych jest w pełni widoczna. Do tego dochodzi skarb obrządku łacińskiego: błogosławieństwo ślubne pochodzące z dawnych sakramentarzy rzymskich. Co więcej, obrzędy z Collectio rituum 1963 zdają się być szczęśliwym połączeniem tych tradycji polskich i rzymskich w z wymaganiami adaptacji duszpasterskiej.
Krótkie objaśnienie obrzędów Bierzmowania w starszej formie rytu rzymskiegoZgodnie z zarządzeniem papieskim wyrażonym w motu proprio Benedykta XVI Summorum Pontificum Kościół obrządku rzymskiego sprawuje obecnie swe sakramenty w dwóch formach: zwyczajnej i nadzwyczajnej. Ta druga nazywana także formą starszą, a potocznie liturgią trydencką to postać tradycyjnej liturgii rzymskiej skodyfikowana w księgach liturgicznych obowiązujących w roku 1962, czyli przed reformami przeprowadzonymi po Soborze Watykańskim II.W przypadku sakramentu Bierzmowania obrzędy właściwe formie starszej znajdują się w Pontificale Romanum w edycji typicznej św. Jana XXIII z 1961-62. Obrzędy Bierzmowania są tu identyczne z podanymi już w Pontificale Romanum Klemensa VIII z 1595/6, czyli w pierwszym Pontyfikale Rzymskim posiadającym zatwierdzenie papieskie.Książeczka zawiera omówienie obrzędu w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego oraz przedstawienie zmian wprowadzonych w formie zwyczajnej po Soborze Watykańskim II. Bardzo ważny jest rozdział porównujący oba ryty i ukazujący ciągłą atrakcyjność formy starszej rytu rzymskiego. Częścią integralną książeczki jest pełny dwujęzyczny (łaciński i polski) tekst obrzędu w formie nadzwyczajnej. Tekst przedstawiony jest zgodnie ze zwyczajem ksiąg liturgicznych w wersji z czerwonymi rubrykami.
Krótkie objaśnienie obrzędów Chrztu dziecka w starszej formie rytu rzymskiegoZgodnie z zarządzeniem papieskim wyrażonym w motu proprio Benedykta XVI Summorum Pontificum Kościół obrządku rzymskiego sprawuje obecnie swe sakramenty w dwóch formach: zwyczajnej i nadzwyczajnej. Ta druga nazywana także formą starszą, a potocznie liturgią trydencką to postać tradycyjnej liturgii rzymskiej skodyfikowana w księgach liturgicznych obowiązujących w roku 1962, czyli przed reformami przeprowadzonymi po Soborze Watykańskim II.W przypadku sakramentu Bierzmowania obrzędy właściwe formie starszej znajdują się w Pontificale Romanum w edycji typicznej św. Jana XXIII z 1961-62. Obrzędy Bierzmowania są tu identyczne z podanymi już w Pontificale Romanum Klemensa VIII z 1595/6, czyli w pierwszym Pontyfikale Rzymskim posiadającym zatwierdzenie papieskie.Książeczka zawiera omówienie obrzędu w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego oraz przedstawienie zmian wprowadzonych w formie zwyczajnej po Soborze Watykańskim II. Bardzo ważny jest rozdział porównujący oba ryty i ukazujący ciągłą atrakcyjność formy starszej rytu rzymskiego. Częścią integralną książeczki jest pełny dwujęzyczny (łaciński i polski) tekst obrzędu w formie nadzwyczajnej. Tekst przedstawiony jest zgodnie ze zwyczajem ksiąg liturgicznych w wersji z czerwonymi rubrykami.
Krótkie objaśnienie obrzędów Sakramentu Ostatniego Namaszczenia w starszej formie rytu rzymskiegoZgodnie z zarządzeniem papieskim wyrażonym w motu proprio Benedykta XVI Summorum Pontificum z 7 lipca 2007 i związaną z nim instrukcją wykonawczą Universae Ecclesiae Kościół obrządku rzymskiego sprawuje obecnie swe sakramenty w dwóch formach: zwyczajnej i nadzwyczajnej. Ta druga nazywana także formą starszą, a potocznie liturgią trydencką to postać tradycyjnej liturgii rzymskiej skodyfikowana w księgach liturgicznych obowiązujących w roku 1962, czyli przed reformami przeprowadzonymi po Soborze Watykańskim II. Księgi te i określone w nich obrzędy znajdują się obecnie w użyciu obok obrzędów w formie zwyczajnej, czyli powstałych w wyniku reform posoborowych.W interesującym nas tutaj przypadku sakramentu Ostatniego Namaszczenia obrzędy właściwe formie starszej znajdują się w Rituale Romanum zatwierdzonym w roku 1952 przez Papieża Piusa XII praktycznie identyczne z obrzędami podanymi już w Rituale Romanum Pawła V z 1614, czyli w pierwszym Rytuale Rzymskim posiadającym zatwierdzenie papieskie.
W ostatnich latach niemal nieustannie słyszymy i czytamy o konieczności zmian w Kościele. Które z nich są możliwe, które dopuszczalne, a które jedynie dezorientują lub wprost uderzają w to, co niezbędne w wierze i w przekazywaniu wiary? Mówi się również, że Kościół musi się nieustannie reformować ale bez sprecyzowania co może a co nie może podlegać reformie zdanie to staje się beztreściowym banałem.Spróbujmy więc ustalić na czym polega życie wiary, co jest niezbędne w jej trwaniu, w Boski sposób niezmienne, a co może lub czasami powinno podlegać zmianie planowanej przez człowieka i to ze świadomością, że rzeczy zmienne i niezmienne leżą blisko siebie i zwykle nie da się ich rozdzielić prostą linią.Dopiero na tle tego odróżnienia będzie można powiedzieć wobec niektórych rzeczy: Non possumus.
O stanie liturgii i wiary z autorem głośnej &bdquoHistorii Mszy&rdquo rozmawiają Jacek Laskowski i Bogusław Kiernicki. Rozmowa ta odkrywa przed czytelnikiem kolejne drogowskazy wielkiej Tradycji Kościoła, która pozwala odróżnić to co boskie od tego co tylko ludzkie. W ten sposób książka staje się obowiązkową lekturą dla wszystkich odważnie szukających źródła i szczytu życia chrześcijańskiego&rdquo.
Książka Pawła Milcarka, filozofa, historyka i publicysty, to żywy codzienny komentarz do reguły św. Benedykta.W klasztorach benedyktyńskich czyta się codziennie mały odcinek Reguły Świętego Benedykta. Autor parę lat temu zaczął spisywanie swoich notatek do każdego z tych codziennych odcinków.Jestem człowiekiem świeckim, mężem i ojcem lecz Regułę znam od dwóch dziesiątków lat nie tylko z lektury, ale trochę też z prób inspirowania nią życia osobistego i domowego.Książka wyrosła z przekonania, że każdy chrześcijanin musi być trochę mnichem (podczas gdy mnisi mają być nimi zupełnie). Dlatego adresowana jest zarówno do tych, którzy chcą Regułę tylko studiować, ale także do tych, którzy chcą zobaczyć czy i jak można nią żyć, nie tylko w murach klasztorów.
Krótkie objaśnienie obrzędów Sakramentu Pokuty w starszej formie rytu rzymskiegoZgodnie z zarządzeniem papieskim wyrażonym w motu proprio Benedykta XVI Summorum Pontificum Kościół obrządku rzymskiego sprawuje obecnie swe sakramenty w dwóch formach: zwyczajnej i nadzwyczajnej. Ta druga nazywana także formą starszą, a potocznie liturgią trydencką to postać tradycyjnej liturgii rzymskiej skodyfikowana w księgach liturgicznych obowiązujących w roku 1962, czyli przed reformami przeprowadzonymi po Soborze Watykańskim II.W przypadku sakramentu Pokuty obrzędy właściwe formie starszej znajdują się w Rituale Romanum zatwierdzonym w roku 1952 przez Papieża Piusa XII praktycznie identyczne z obrzędami podanymi już w Rituale Romanum Pawła V z 1614, czyli w pierwszym Rytuale Rzymskim posiadającym zatwierdzenie papieskie dla całego Kościoła.Książeczka zawiera omówienie obrzędu w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego oraz przedstawienie zmian wprowadzonych w formie zwyczajnej po Soborze Watykańskim II. Bardzo ważny jest rozdział porównujący oba ryty i ukazujący ciągłą atrakcyjność formy starszej rytu rzymskiego. Częścią integralną książeczki jest pełny dwujęzyczny (łaciński i polski) tekst obrzędu w formie nadzwyczajnej. Tekst przedstawiony jest zgodnie ze zwyczajem ksiąg liturgicznych w wersji z czerwonymi rubrykami.
Krótkie objaśnienie obrzędów Chrztu dziecka w starszej formie rytu rzymskiegoZgodnie z zarządzeniem papieskim wyrażonym w motu proprio Benedykta XVI Summorum Pontificum Kościół obrządku rzymskiego sprawuje obecnie swe sakramenty w dwóch formach: zwyczajnej i nadzwyczajnej. Ta druga nazywana także formą starszą, a potocznie liturgią trydencką to postać tradycyjnej liturgii rzymskiej skodyfikowana w księgach liturgicznych obowiązujących w roku 1962, czyli przed reformami przeprowadzonymi po Soborze Watykańskim II.W przypadku sakramentu Chrztu obrzędy właściwe formie starszej znajdują się w Rituale Romanum zatwierdzonym w roku 1952 przez Papieża Piusa XII praktycznie identyczne z obrzędami chrzcielnymi podanymi już w Rituale Romanum Pawła V z 1614, czyli w pierwszym Rytuale Rzymskim posiadającym zatwierdzenie papieskie.Książeczka zawiera omówienie obrzędu w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego oraz przedstawienie zmian wprowadzonych w formie zwyczajnej po Soborze Watykańskim II. Bardzo ważny jest rozdział porównujący oba ryty i ukazujący ciągłą atrakcyjność formy starszej rytu rzymskiego. Częścią integralną książeczki jest pełny dwujęzyczny (łaciński i polski) tekst obrzędu w formie nadzwyczajnej. Tekst przedstawiony jest zgodnie ze zwyczajem ksiąg liturgicznych w wersji z czerwonymi rubrykami.
Nigdy dotąd polski czytelnik nie miał w ręku książki tak bardzo ułatwiającej codzienny kontakt z nauczaniem i osobowością papieża Jana Pawła II. Owszem, na polskim rynku wydawniczym dużo jest poświęconych PapieżowiPolakowi świetnych albumów, kalendariów, wyborów wypowiedzi, leksykonów, wspomnień. Jednak dopiero Jan Paweł II na każdy dzień roku zaprasza do codziennego, obliczonego na każdy dzień spotkania z jego myślą.
Alarm dla Kościoła. Nowa reformacja to dzieło głośnych i wyrazistych publicystów oraz pisarzy katolickich, którzy zmierzyli się z tematem największego od kilkuset lat kryzysu kościoła w Polsce i na świecie. Autorzy (m.in. Paweł Lisicki, Paweł Milcarek, ks. Tadeusz IsakowiczZalewski, Tomasz Terlikowski, ks. Jerzy Szymik, ks. Dariusz Kowalczyk, Grzegorz Górny, o. Jacek Salij, ks. Andrzej Kobyliński, Tomasz Rowiński) w kilkunastu bardzo mocnych wywiadach nie tylko diagnozują największe skandale i nadużycia oraz wskazują na upadek autorytetów, ale proponują również drogi wyjścia z sytuacji faktycznego chaosu, w którym kościół się obecnie znalazł.
W książce m.in.: Chrzest Mieszka, Metropolia świętowojciechowa, Sprawa świętego Stanisława, Unia polsko-litewska i chrystianizacja Litwy, Narodziny polskiej pieśni nabożnej, Konfederacja warszawska, Polskie przekłady Biblii i żywoty świętych, Unia Brzeska, Jasna Góra i śluby Jana Kazimierza, Przedmurze Chrześcijaństwa, Gorzkie żale. Polskie zjednoczenie z Męką Pańską, Konstytucja 3 maja 1791, Dzieje jednej pieśni „Boże coś Polskę”, Chrześcijaństwo Wieszczów, Sienkiewiczowszczyzna, Bitwa warszawska 1920, Prymas Tysiąclecia i Papież Jan Paweł II, Orędzie świętej Faustyny Kowalskiej.
Paweł Milcarek, znany filozof i publicysta, sięga do historycznych źródeł polskiej tożsamości chrześcijańskiej. Z 1050-letnich dziejów naszej Ojczyzny wydobywa – jak sam podkreśla – to, co ważne dla chrześcijaństwa, rozstrzygające dla chrześcijańskiej Polski oraz trwałe w jej aktualnie przeżywanym dziedzictwie (ze Wstępu autora). Omawiając kluczowe wydarzenia z dziejów narodu i państwa polskiego stara się wyznaczyć „mocne punkty” naszej chrześcijańskiej tożsamości.
Autor kocha Polskę i nie ukrywa miłości do Kościoła, a wydobywa na światło dzienne to, co piękne i szlachetne w poszczególnych wydarzeniach historycznych, bo dobro i piękno pociąga, staje się wzorcem działań twórczych i trwałych.
arcybiskup Józef Michalik
metropolita przemyski
Ksiądz Jerzy został wyniesiony na ołtarze. Właśnie rozpoczął się Jego proces kanonizacyjny. Celem tej książki jest pokazanie drogi, która do tego doprowadziła. Nie jest to kolejna biografia, ale próba ukazania atmosfery i dziedzictwa, z których kształtowała się Ksiądz Jerzy został wyniesiony na ołtarze. Właśnie rozpoczął się Jego proces kanonizacyjny. Celem tej książki jest pokazanie drogi, która do tego doprowadziła. Nie jest to kolejna biografia, ale próba ukazania atmosfery i dziedzictwa, z których kształtowała się osobowość charyzmatycznego kapłana: domu i rodziny, wpływu autorytetów Prymasa Tysiąclecia i świętego Jana Pawła II. To zarys dokonań Ksiądz Jerzy został wyniesiony na ołtarze. Właśnie rozpoczął się Jego proces kanonizacyjny. Celem tej książki jest pokazanie drogi, która do tego doprowadziła. Nie jest to kolejna biografia, ale próba ukazania atmosfery i dziedzictwa, z których kształtowała się osobowość charyzmatycznego kapłana: domu i rodziny, wpływu autorytetów Prymasa Tysiąclecia i świętego Jana Pawła II. To zarys dokonań duszpasterskich sprzed oraz z okresu stanu wojennego. To obraz zaangażowania duchownego odpowiadającego na potrzeby tamtych czasów poprzez duszpasterstwo pielęgniarek, akademickie, świata pracy, wsparcie dla wszystkich, którzy marzyli o wolnej Ojczyźnie Msze za Ojczyznę to wielki, ale jeden z wielu znaków rozpoznawczych kapłaństwa Jerzego Popiełuszki. Mamy nadzieję, że bliższe wejrzenie w drogę Księdza Jerzego będzie dla każdego z nas okazją do tego, by ucieleśnić przesłanie ""apelu czuwających"" zamieszczone na ostatniej stronie tej książki i ""codziennie mówić prawdę i pokonywać strach"".Ksiądz Jerzy został wyniesiony na ołtarze. Właśnie rozpoczął się Jego proces kanonizacyjny. Celem tej książki jest pokazanie drogi, która do tego doprowadziła. Nie jest to kolejna biografia, ale próba ukazania atmosfery i dziedzictwa, z których kształtowała się osobowość charyzmatycznego kapłana: domu i rodziny, wpływu autorytetów Prymasa Tysiąclecia i świętego Jana Pawła II. To zarys dokonań duszpasterskich sprzed oraz z okresu stanu wojennego. To obraz zaangażowania duchownego odpowiadającego na potrzeby tamtych czasów poprzez duszpasterstwo pielęgniarek, akademickie, świata pracy, wsparcie dla wszystkich, którzy marzyli o wolnej Ojczyźnie Msze za Ojczyznę to wielki, ale jeden z wielu znaków rozpoznawczych kapłaństwa Jerzego Popiełuszki. Mamy nadzieję, że bliższe wejrzenie w drogę Księdza Jerzego będzie dla każdego z nas okazją do tego, by ucieleśnić przesłanie ""apelu czuwających"" zamieszczone na ostatniej stronie tej książki i ""codziennie mówić prawdę i pokonywać strach"".osobowość charyzmatycznego kapłana: domu i rodziny, wpływu autorytetów Prymasa Tysiąclecia i świętego Jana Pawła II. To zarys dokonań Ksiądz Jerzy został wyniesiony na ołtarze. Właśnie rozpoczął się Jego proces kanonizacyjny. Celem tej książki jest pokazanie drogi, która do tego doprowadziła. Nie jest to kolejna biografia, ale próba ukazania atmosfery i dziedzictwa, z których kształtowała się osobowość charyzmatycznego kapłana: domu i rodziny, wpływu autorytetów Prymasa Tysiąclecia i świętego Jana Pawła II. To zarys dokonań duszpasterskich sprzed oraz z okresu stanu wojennego. To obraz zaangażowania duchownego odpowiadającego na potrzeby tamtych czasów poprzez duszpasterstwo pielęgniarek, akademickie, świata pracy, wsparcie dla wszystkich, którzy marzyli o wolnej Ojczyźnie Msze za Ojczyznę to wielki, ale jeden z wielu znaków rozpoznawczych kapłaństwa Jerzego Popiełuszki.
Najpiękniejsza rzecz po tej stronie nieba - tak o Mszy Świętej powiedział pewien XIX-wieczny konwertyta. Dlaczego w XX wieku zanegowano ten skarb? W poszukiwaniu odpowiedzi polecamy fascynujący przewodnik po dziejach Mszy Świętej, którego autor - znany katolicki filozof i publicysta - omawia genezę i trwałość rytu rzymskiego, bada okoliczności jego praktycznego zanegowania w epoce posoborowej, a następnie jego przywrócenia do powszechnego użycia przez Benedykta XVI.Autor cytuje także dokumenty papieży i soborów, przytacza wiele wypowiedzi o liturgii znanych postaci historycznych i współczesnych, duchownych i świeckich. Ujawnia kulisy obrad soborowych przytaczając wiele faktów dotąd nieznanych lub przemilczanych. Pasjonująca lektura i niezwykle bogate kompendium wiedzy o liturgii.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
