Opracowanie przybliża problematykę przestępstw wymierzonych w podstawowe filary bytu Państwa Polskiego, nazywanych często przestępstwami politycznymi lub przestępstwami o charakterze politycznym i wynikającymi z tego faktu konsekwencjami prawnymi dla ich sprawców. W opracowaniu próbowano znaleźć odpowiedzi na wiele problemów związanych z funkcjonowaniem w przestrzeni prawnokarnej tych przestępstw. Począwszy od stwierdzenia, że ochrona symboli narodowych to Polska Racja Stanu, poprzez wątpliwości związane z typizacją zdrady dyplomatycznej, dezinformacji wywiadowczej po próbę oceny skuteczności tych norm prawnych na polu walki o bezpieczną Polskę. Książka omawia i analizuje przestępstwa przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, takie jak: zamach stanu, zamach na konstytucyjny organ RP, zdrada dyplomatyczna, szpiegostwo, dezinformacja wywiadowcza, znieważenie Narodu lub Państwa Polskiego, zamach na życie Prezydenta RP, czynna napaść lub znieważenie Prezydenta RP, czynna napaść lub znieważenie przedstawiciela obcego państwa, publiczne znieważenie znaku lub symbolu państwowego.
Przeprowadzona w niniejszym opracowaniu analiza głównie penalnych aspektów aktywności medialnej ma na celu przybliżenie obszaru, na którym prawo karne przenika się z działalnością medialną. Już wstępna analiza orzecznictwa oraz dorobku doktryny przekonuje, że tematyka, o której mowa, jest znacznie mniej pogłębiona niż aspekty cywilistyczne lub administracyjnoprawne działalności medialnej.
Pamiętać należy, że to przepisy karne pełnią zasadniczą rolę w wyznaczaniu granic, w jakich może bez zakłóceń poruszać się wolna prasa. Stanowią jeden z podstawowych czynników determinujących treść takich pojęć, jak: wolność wypowiedzi, wolność słowa czy wolność prasy. Znaczenie norm prawnokarnie wartościujących zachowania skupiające się wokół wszelkich form aktywności prasowej lub szerzej medialnej jest w pełni dostrzegalne, gdy uświadomimy sobie, że wolne media to fundament porządku prawnego akceptowanego przez wszystkie demokratyczne państwa, których ustrój opiera się na sprawiedliwości społecznej i rządach prawa. Dlatego tak ważne jest, aby ingerencja ustawodawcy karnego w wolne media była wyważona i proporcjonalna do celów, które ma osiągnąć.
W prezentowanej pracy podjęto próbę określenia stopnia ingerencji prawa karnego w konstytucyjną wolność wypowiedzi, aby ustalić, czy pełni ono stawianą przed nim rolę środka ultima ratio. Odpowiedź na tak postawione pytanie pozwala bowiem ustalić poziom penalizacji prawa prasowego funkcjonującego w polskiej przestrzeni prawnej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?