Niewątpliwie najsłynniejszą armatą armii niemieckiej w okresie II wojny światowej była armata uniwersalna 8,8 cm Flak 18/36/37 kalibru 88 mm. Ten typ uzbrojenia był z powodzeniem używany zarówno do zwalczania celów naziemnych, jak i samolotów. Dopełnieniem arsenału niemieckiej artyleriiprzeciwlotniczej były armaty lekkie kalibru 20 mm a potem 30 mm i średnia artyleria przeciwlotnicza składająca się z armat kalibru 37, 40 i 55 mm.Niniejsze opracowanie omawia podstawowe armaty 2 cmFlak 30 i Flak 38L/65kalibru 20 mm produkcji zakładów Rheinmetall-Borsig i Mauseroraz Oerlikon 2 cm Flak 28/29L/70.Książka jest bogato ilustrowana zdjęciami, rysunkami i planszami barwnymi.
Czołg lekki 7TP był jedynym, obok zakupionych w 1939 roku francuskich Renaultów R35, w miarę nowoczesnym, czołgiem armii II RP. Pojazdy tego typu produkowane były od 1934 do 1939 roku w dwóch wersjach: jedno i dwuwieżowych, różniących się jedynie uzbrojeniem, oczywiście były wprowadzane inne modyfikacje, ale dotyczyły one wyposażenia, osprzętu silnika, przyrządów celowniczych.Niniejsze opracowanie stanowi uzupełnienie wcześniejszych publikacji dotyczący czołgu 7TP (Militaria nr 317 i 400), jednak wnosi nowe, nie publikowane dotąd, lecz sprawdzone, informacje. Niekiedy, niestety, są to dane pochodzące tylko z jednego źródła (Eine Quelle keine Quelle), lecz gdy są prawdopodobne, to zostały opublikowane.
Działa samobieżne typu ,,Marder III powstały w wyniku wykorzystania czołgów lekkich PzKpfw 38(t). Działo 7,5 cm Pak 40/3 L/46Fgst auf PzKpfw 38(t) - Sd Kfz 138 ,,Marder III zabudowano na podwoziach czołgów PzKpfw 38(t) Ausf. G i z zastosowaniem specjalnych podwozi Ausf. H. Później powstały pojazdytakże uzbrojone w armaty 7,5 cm Pak 40/2 L/45 kalibru 75 mm . ,,Mardery III stanowiły główne wyposażenie jednostek samobieżnej artylerii przeciwpancernej w latach 1942-1945. Bojowo były używane do końca wojny.
Monografia amerykańskiego czołgu średniego M4 Sherman uzbrojonego w armatę kalibru 76,2 mm. W publikacji opisano wersje używane w armii USA w czasie II wojny światowej.
Publikacja stanowi uzupełnienie wcześniej wydanych książek, bowiem zawiera fotografie, w większości nigdy niepublikowane (zakupione na aukcjach, fotografie ze zbiorów prywatnych), różnych typów samochodów osobowych, ciężarowych, terenowych i autobusów używanych w armii niemieckiej w latach 1935-1945.
Niniejsze opracowanie stanowi kontynuację monografii polskich pociągów pancernych, zapoczątkowaną opisem działań polskich pociągów pancernych we wrześniu 1939 roku (Militaria nr 407). Obecnie zostaną przedstawione drezyny pancerne Tatra T 18, a także próby skonstruowania drezyn pancernych w Polsce w latach 1924-1926, projekty modernizacji i przezbrojenia drezyn T 18, ich służba w Wojsku Polskim w latach 1926-1939 i na koniec walki we wrześniu 1939 roku.
Niniejsze opracowanie przedstawia czołg lekki (Light Tank) M24, który w Wielkiej Brytanii otrzymał nazwę Chaffee. Podobnie jak w przypadku starszego brata Medium Tank M4 Sherman, nazwa się przyjęła i w znacznym stopniu wyparła tę oficjalną. W książce zostanie omówiona tylko podstawowa wersja Light Tank M24, skonstruowana w latach 1943-1944 i wprowadzona do jednostek pancernych US Army na froncie europejskim (ETO, MTO) pod koniec 1944 roku, a ponadto modyfikacje czołgu M24 i wersje specjalne powstałe w okresie II wojny.
Krótkie kompedium zawierające rzetelne informacje na temat czołgów Wojska Polskiego, liczne plany (ponad 90% opisywanych pojazdów z planami), sylwetki barwne.
W opracowaniu przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji oraz zastosowanie czołgów szybkich Mk V (A13 Mk III) Covenanter. Pojazdy te pojawiły się w armii brytyjskiej w okresie wojny (od 1941 roku), jako wersja rozwojowa czołgów szybkich Mk III, Mk IV i Mk IVA (odpowiednio A13 Mk I, A13 Mk II i A13 Mk IIA)
W czasie II wojny światowej miał miejsce niesłuchany rozwój kołowych i gąsienicowych pojazdów transportowych. Wśród nich, szczególnie niezbędne okazały się transportery półgąsienicowe. Największym użytkownikiem pojazdów półgąsienicowych była armia niemiecka. Do jednostek Wehrmachtu, Waffen-SS oraz Luftwaffe trafiły zarówno pojazdy nieopancerzone jak i opancerzone, gdzie służyły jako transportery, ciągniki, pojazdy inżynieryjne, jak również jako działa samobieżne. Do końca wojny do armii trafiło prawie 94 500 pojazdów półgąsienicowych wszystkich typów.
Na polach bitew II wojny światowej znalazły zastosowanie bojowe nie tylko czołgi z uzbrojeniem klasycznym, tj. armatą lub haubicą i karabinami maszynowymi, lecz także czołgi uzbrojone w miotacze płomieni. Tak wyposażone czołgi były przeznaczone do niszczenia umocnionych stanowisk wojsk nieprzyjacielskich. Zarówno ziemnych umocnień polowych, jak i żelbetonowych umocnień stałych (np. bunkrów). Czołgi z miotaczami płomieni były też przydatne podczas walk w rejonach miejskich. W czasie ostatniej wojny światowej czołgi wyposażone w miotacze płomieni znajdowały się też w uzbrojeniu armii niemieckiej.
Najliczniej wytwarzanym w czasie II wojny światowej czołgiem w Niemczech był PzKpfw IV Sd Kfz 161. Na bazie jego podwozia (i czołgu PzKpfw III) i kadłuba zostało skonstruowanych wiele pojazdów pancernych o różnorodnych zastosowaniach. W niniejszym opracowaniu przedstawione zostanie ciężkie działo samobieżne: 8,8 cm Pak 43/1 L/71 Fgst auf Geschutzwagen III und IV Sf - Sd Kfz 164 `Nashorn/Hornisse`.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
