Nieznanym epizodem z dziejów niemieckich jednostek pancernych w okresie II wojny światowej, są walki oddziałów pancernych sformowanych w ramach policji porządkowej (Ordungspolizei). Zadaniem tych jednostek była służba patrolowa, wsparcie pieszych oddziałów policji w zakresie prowadzenia rozpoznania i niszczenia umocnionych punktów oporu przeciwnika, a przede wszystkim walka z oddziałami partyzanckimi na terenach okupowanych.
W okresie drugiej wojny światowej armia niemiecka używała obok klasycznych pojazdów kołowych także wielu typów pojazdów półgąsienicowych. Najbardziej popularne były transportery opancerzone typu Sd Kfz 250 i Sd Kfz 251 oraz ciągniki półgąsienicowe.
Niemcy wprowadzili też do jednostek pojazdy półgąsienicowe powstałe w wyniku przebudowy standardowych samochodów ciężarowych.
Już pierwszy rok walki w Rosji pozwolił uzyskać cenne doświadczenia w zakresie sprawności transportu na froncie wschodnim. W okresie wiosennym i jesiennym rosyjskie i ukraińskie drogi zmieniały się w bajora błota, w którym została unieruchomiona większość pojazdów kołowych Wehrmachtu i Waffen-SS, oczywiście, oprócz wówczas nielicznych, pojazdów z napędem na obie, lub dwie osie (4x4 lub 6x4).
Klasyczne samochody ciężarowe, posiadające napęd tylko na tylną oś (4x2) doskonale sprawdzały się na dobrych drogach, natomiast na froncie wschodnim stawały się zupełnie bezużyteczne.
Brytyjskie czołgi szybkie Mk VIII A27M `Cromwell` weszły na szeroką skalę do uzbrojenia alianckich wojsk pancernych tuż przed lądowaniem w Normandii. Brały udział w zmaganiach pancernych na terenie Francji latem 1944 roku. Konstrukcja czołgu wywodziła się, z opracowanej wcześniej rodziny czołgów szybkich Mk III (A13), Mk IV i Mk IVA (A13 Mk II i Mk IIA), Mk V `Covenanter` (A13 Mk III) i wreszcie najbardziej znanego Mk VI A15 `Crusader`. Jednak najbliższe konstrukcyjnie `Cromwellowi` czołgi to A24 `Cavalier` i A27L `Centaur`. Czołgi szybkie Mk VIII A27M `Cromwell` były używane w polskich jednostkach pancernych (PSZ) stacjonujących na terenie Wielkiej Brytanii w latach 1944 - 1945. W pierwszej części monografii zostaną omówione wersje produkcyjne czołgu oraz plany, zamieszczony opis techniczny i fotografie pojazdów muzealnych, natomiast w drugiej części zostanie przestawiony opis działań bojowych z udziałem tego czołgu. ze wstępu
Największym i najcięższym pojazdem niemieckich wojsk pancernych, użytym bojowo w czasie II wojny światowej, było działo samobieżne 12,8 cm Pak L/55 Sd Kfz 186 Panzejager „Tiger” Ausf. B, nazywane zgodnie z rozkazem Adolfa Hitlera z 26 lutego 1945 roku, „Jagdtiger”.
Jednym z najbardziej spektakularnych rodzajów uzbrojenia armii niemieckiej, użytych bojowo podczas II wojny światowej, były działa kolejowe. Pociski dużego kalibru wystrzeliwane z dział kolejowych niszczyły umocnienia w Sewastopolu, Leningrad i aliancki przyczółek pod Anzio. Niemieckie działa kolejowe ustawione we Francji, w Pas de Calais, ostrzeliwały terytorium Wielkiej Brytanii. Pod koniec 1944 roku kilka niemieckich dział kolejowych stacjonujących w okolicach Warszawy i w Warszawie ostrzeliwano pozycje armii sowieckiej i LWP położone na prawym brzegu Wisły.
Chcielibyśmy poinformować, że w naszym sklepie internetowym nie ma jeszcze opisu produktu NR 561 Breda BA. 65. Pracujemy intensywnie nad uzupełnieniem opisu NR 561 Breda BA. 65 i jak najszybszym udostępnieniem go na stronie sklepu. Przepraszamy za wszelkie niedogodności związane z brakiem pełnej informacji o produkcie. Jeśli mają Państwo jakieś pytania lub wątpliwości dotyczące produktu, zachęcamy do kontaktu z naszym działem obsługi klienta. Dziękujemy za wyrozumiałość i cierpliwość.
Samolot bombowy PZL.37 Łoś, to niewątpliwie obok myśliwca PZL P.11 najsłynniejszy i najbardziej rozpoznawany samolot II Rzeczpospolitej. Jednocześnie był to najnowocześniejszy, produkowany seryjnie samolot wojskowy. Konstrukcja PZL.37 Łoś nie ustępowała zagranicznym samolotom bombowym, a wiele z nich znacznie przewyższała. Samolot posiadał nowe rozwiązania techniczne, niektóre zastosowane po raz pierwszy w lotnictwie polskim.
Niniejsza książka należy do cyklu publikacji poświęconych malowaniu i oznakowaniu niemieckich pojazdów pancernych, w czasie II wojny światowej. Zawiera bogaty materiał dokumentacyjny, opisujący stosowane w szeregach oddziałów zmotoryzowanych i pancernych Waffen-SS i policji, wzory malowania i oznakowania pojazdów bojowych w latach 1939-1945.
Powstanie samolotu Reggiane (właściwie Caproni-Reggiane) RE. 2000 "Falco" I to bezpośredni wynik realizacji rozpoczętego już w styczniu 1933 roku programu rozwoju Regia Aeronautica tzw. "Programma R".Jednym z wykonywanych zadań, było wprowadzenie do jednostek nowoczesnego samolotu myśliwskiego. Pod koniec lat trzydziestych XX wieku rozwój włoskich samolotów myśliwskich hamował brak nowoczesnego silnika o odpowiedniej mocy, dlatego przewidywano, że do napędu myśliwców zostaną użyte silniki Fiata: A.74 o mocy 618 kW (840 KM) i A.80 o mocy 736 kW (100 KM) oraz silniki Piaggio P.XI także o mocy 736 kW (1000 KM). Wszystkie wymienione typy to silniki gwiazdowe, chłodzone powietrzem.
Najliczniej wytwarzanym w czasie II wojny światowej czołgiem w Niemczech był PzKpfw IV Sd Kfz 161. Na bazie jego podwozia (i czołgu PzKpfw III) i kadłuba zostało skonstruowanych wiele pojazdów pancernych o różnorodnych zastosowaniach. W niniejszym opracowaniu przedstawione zostanie ciężkie działo samobieżne: 8,8 cm Pak 43/1 L/71 Fgst auf Geschutzwagen III und IV Sf - Sd Kfz 164 Nashorn/Hornisse.
Powstanie samolotu myśliwskiego Reggiane (Caproni-reggiane) RE. 2001 ,,Falco" Il to bezpośredni wynik zakupu w 1938 roku przez firmę Alfa-Romeo licencji niemieckiego silnika lotniczego Daimler-Benz 601Aa, później produkowanego we Włoszech jako Alfa Romeo RA 1000 RC 41 la ,,Monsone". Natomiast samolotu myśliwskiego Reggiane (Caproni-Reggiane) RE. 2005 ,,Sagittario" to uruchomienie produkcji licencyjnej w zakładach Fiat niemieckiego silnika Daimler Benz DB 605A, we Włoszech oznaczonego Fiat RA. 1050 RC.581 - ,,Tifone".
Jednym z najbardziej znanych włoskich samolotów wojskowych z okresu II wojny światowej był bombowiec SIAI (Savoia-Marchetti) S. (SM.) 79. Skonstruowany w latach 1934-1935 pozostawał w uzbrojeniu jednostek lotnictwa włoskiego do 1945 roku.Był używany bojowo podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 1937-1939 (Militaria nr 530), podczas krótkiej wojny z Francja w czerwcu 1940 roku, kampanii greckiej w 1940 i w 1941 roku, walk w Afryce Północnej w latach 1940-1942, kampanii we włoskiej Afryce Wschodniej 1940-1941, ataków na Maltę. Samoloty S. 79 były z powodzeniem używane również do wykonywania ataków torpedowych, m.in. atakowały okręty alianckie w Gibraltarze. Savoie trafiły także do jednostek transportowych. Samoloty S. 79 były eksportowane m.in. do Jugosławii, Rumunii, Iraku. Zdobyczne samoloty używało lotnictwo brytyjskie i Luftwaffe. W zakładach IAR w Braszow podjęto produkcję licencyjną wersji dwusilnikowej pod oznaczeniem IAR JRS-79B/B1
Niniejsze opracowanie stanowi kontynuację monografii czołgu lekkiego Light Tank M3 "Stuart", która została opublikowana w 2016 roku (militaria nr 430). Obecnie zostaną przedstawione czołgi lekkie Light Tank M3A3, M5 i M5A1, będące rozwinięciem wcześniejszych wersji : M3 i M3A1. Podobnie, jak w przypadku czołgów średnich Medium Tank M4, w okresie wojny rozpoczęto produkcję nowej generacji czołgów lekkich. Modyfikacja standardowego Light Tank M3 polegała na modernizacji opancerzenia i wymianie silnika, bowiem lotniczy silnik gaźnikowy Continental W670, napędzający czołgi M3, uznano za nieodpowiedni, zresztą podobnie oceniono ten sam silnik, napędzający czołgi średnie M4, a finalnym etapem rozwoju czołgu M4 było powstanie M4A3 napędzanego silnikiem FORD GAA - (Militaria nr 542). Ze wstępu Janusz Ledwoch
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?