W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
Krystyna Jarocka w swojej powieści „Domy z papieru” zabiera czytelników w podróż przez zawiłe ścieżki życia codziennego w okresie przemian ustrojowych w latach osiemdziesiątych, odsłaniając zarówno groteskową rzeczywistość, jak i osobiste dramaty bohaterów. Książka jest swoistą mozaiką pełną szczegółowych opisów, dynamicznych dialogów i przenikliwych obserwacji, które wnikają głęboko w ludzką psychikę.
Bohaterowie powieści to zwykli ludzie mierzący się z trudami codzienności: brakami materialnymi, nierównościami społecznymi, zależnością od układów i protekcji, a także skomplikowanymi relacjami rodzinnymi. Narracja prowadzona jest z punktu widzenia kobiety, która próbuje godzić życie zawodowe i rodzinne, a także walczy o stabilizację w świecie pełnym absurdów. Powieść przenosi nas do czasów, w których każdy dzień był walką o przetrwanie, ale i momentem pełnym drobnych radości i nadziei.
Autorka z niezwykłą lekkością balansuje między realizmem a satyrą. Opisy są plastyczne, a język barwny, miejscami ironiczny, co w połączeniu z dynamiczną akcją sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem.
Krystyna Jarocka nie unika trudnych tematów, jak korupcja, trudności ekonomiczne czy problemy zdrowotne, a jednocześnie daje czytelnikowi okazję do śmiechu przez łzy, dzięki wnikliwym obserwacjom i ciętemu humorowi.
„Domy z papieru” to także uniwersalna opowieść o dążeniu do lepszego jutra, sile rodziny i zmaganiach z własnymi słabościami. W tle przewijają się tematy moralności, odpowiedzialności społecznej oraz pytania o granice kompromisów, które jesteśmy w stanie zaakceptować.
Powieść ta otrzymała wyróżnienie w 2022 roku w Instytucie Literatury w Krakowie w konkursie “Pokolenie Solidarności”.
Zapraszam do lektury opisu tamtych lat, pełnych nadziei, ale i rozczarowań.
Autorka o sobie:
Urodziłam się w Paryżu. Skończyłam filologię polską. Od kiedy pamiętam, literatura była moją pasją. Debiutowałam w poznańskim „Nurcie” fragmentem prozy w roku 1967. Brałam udział i byłam nagradzana w konkursach literackich: I nagroda w dziedzinie poezji i III w prozie w ogólnopolskim konkursie „Nad Kamienną”; wyróżnienie „O Laur Miedzianego Amora”; III nagroda za powieść „Wędrowne ptaki”, która była owocem doświadczeń z dzieciństwa, wydana w zbiorze „Z tamtej strony drogi” przez Wyd. Spółdzielcze w 1989 r.; II nagroda za „Oazę” w Międzyuczelnianym Ogólnopolskim Konkursie „O Bursztynowy Kwiat Magnolii” w 1987 r. Zdobywałam również nagrody w licznych konkursach poetyckich i literackich organizowanych lokalnie. Drukowałam też drobne opowiadania w gazetach o profilu literackim i społecznym. Niektóre z nich znalazły się w obecnie wydanym zbiorze „Czarne i złote”. W sprzedaży jest również tom opowiadań „Kocie szlaki”. Pod koniec 2018 roku wydano powieść „Tygiel”. Rok później ukazała się w księgarniach internetowych moja następna powieść „Sprzężenie zwrotne”,a także saga „Medea z kraju Lechitów” oraz opowieść biblijna „Samotność”. Jedyna pogodna opowieść (bo moje pisarstwo jest nieco mroczne) to „Rękopis znaleziony na strychu,” wyróżniona zresztą w wydawnictwie Poligraf, która jest w księgarniach internetowych i na stronach Empiku. Ostatni utwór pt. „Dawid” został wydany w 2022 roku przez wydawnictwo „Borgis”. Jest to coś w rodzaju psychologicznego rozliczenia się króla Dawida z życiem na łożu śmierci. Zafascynowała mnie ta postać nie tylko ze względu na jego niezwykłą karierę z pastuszka na władcę, ale głównie na fakt, że był poetą. Wydałam też tomik wierszy pt. „Labirynty”. Tom „Opowiadania z Pchlego Targu” wydany przez wydawnictwo Astrum już trafił do księgarń, podobnie jak „Pamiętne lata”.
"Ta książka jest jak życie. W tym przypadku życie miejscowości zwanej kiedyś Kaczy Dół, później Międzylesie, dziś w granicach Warszawy. Jest jak życie, to znaczy zapisane w niej zostały wzruszenia, sprawy codzienne, adresy ważnych miejsc. Poruszający jest jej realizm, dowiemy się jakie dokładnie drzewa rosły w opisywanych miejscach i z jakiego materiały zbudowane były domy. (...)
Dzieło o Międzylesiu czyta się jak powieść, która ma wielu bohaterów, pierwszoplanowych albo przemykających jak bezimienne cienie. Ale autorzy książki starają się wszystkich wydobyć z otchłani niepamięci.
Ilu z nas, śpiewając Mazurka Dąbrowskiego, zastanawia się, skąd w ziemi włoskiej wzięli się Polacy i co tam robili? Jeszcze mniej z nas przejmuje się rolą naszych rodaków na Półwyspie Iberyjskim, gdy mowa o słynnej szarży pod Somosierrą – kto i w jakim celu ich tam „zaprosił”? A już zupełnie nielicznych zajmuje pobyt polskich wojaków w XIX wieku na wyspach po drugiej stronie Atlantyku…
Być może dlatego do dziś, żyjąc w niewiedzy – a może ignorancji – śpiewamy o Bonapartym, który dał nam przykład, i dumnie prężymy pierś… A prawda jest taka, że nasi robili tam – na obcej ziemi – porządek z kontrrewolucją katolicką, zaś na Haiti tłumili powstanie murzyńskie (jak je wówczas nazywano). Napoleon? W 1795 roku tłumił w Paryżu powstanie rojalistów i kazał strzelać do ludzi z armat, a w roku 1799, podczas francuskiej kampanii w Egipcie, rozkazał wymordować kilka tysięcy jeńców tureckich. Przeciw agresji napoleońskiej, w obronie wiary katolickiej, Kościoła i ojczyzny, walczyli Włosi i Hiszpanie, a podstępnie wciągnięci do tej gry Polacy, naiwnie ufający cesarzowi, odegrali napisaną dla nich rolę: rolę straceńców. Tak czekaliśmy na Bonapartego, żeby oddał nam ojczyznę, a kiedy już pojawił się na naszej ziemi, rzeczywistość okazała się całkowicie inna. Tę całkiem inną rzeczywistość chcemy Ci pokazać, drogi Czytelniku, wydając niniejszy przedruk „Litwy w roku 1812” Janusza Iwaszkiewicza, historyka i badacza dziejów, doktoranta Szymona Askenazego – z jego przedmową. (Niniejsze wydanie opatrzył komentarzem Grzegorz Braun – i także rozprawia się z mitem). Zależało nam na tym, by owej całkiem innej rzeczywistości nie zniekształcić, choćby nieznacznie. Dlatego właśnie postanowiliśmy w Pardwie zmodyfikować tekst jedynie o zawartość erraty, zachowując i dawną ortografię, i interpunkcję, i wszelkie – konsekwentne i niekonsekwentne – zapisy. Jest to – uważamy – książka arcyważna dla ceniących prawdę i narodową tożsamość opartą na prawdzie, oraz że taka stać się może i dla innych, którzy obecnie tych wartości nie cenią. Z tą myślą – i nadzieją – oddajemy ją w Twoje, drogi Czytelniku, ręce. Atak Sampolińskiego uratował Litwinów. Książę Ostrogski zdołał opanować swoją armię i z nowym zapałem pospieszył na Tatarów. W tym czasie jednak cała orda przyszła na pomoc swojej awangardzie, która ponownie skierowała cios na prawą, litewsko-ruską flankę sprzymierzonych (...).
fragment
Od Babiego Jaru do BuczyPrzenikliwe śledztwo, a zarazem mistrzowska realizacja formy dziennika, jednocześnie opisowego i literackiegoUkraina od dawna wypełniona jest "kłopotliwymi miejscami", zawstydzającymi wszystkich, bez względu na to, po której stronie postsowieckiej polityki pamięci stoją. Nieprzerwana sekwencja zbrodni - zbrodni stalinizmu, nazizmu, nacjonalistów, Rosjan I ta porażająca świadomość śladów, które nikną - tak szybko, tak łatwo.Gdy Jonathan Littell wraz z fotografem Antoine'em d'Agatą zaczynali badać ślady, jakie pozostały w krajobrazie Babiego Jaru w Kijowie po masakrze Żydów w 1941 roku, nie sądzili, że rzeczywistość napisze tak brutalny ciąg dalszy. Rosyjska agresja na Ukrainę w 2022 roku zostawiła swoje dziedzictwo barbarii, której synonimem na zawsze będą już Bucza i Irpień.Littell i d'Agata wznawiają pracę w innej formie i w innym miejscu. Pisarz obserwuje, słucha, zbiera świadectwa, czasem cofając się głęboko w przeszłość, aby zmierzyć się z meandrującą opowieścią i zachodzącymi na siebie obrazami i pytaniami. Fotograf tworzy kod wizualny równie skuteczny w ujawnianiu brutalnej rzeczywistości wojny jak precyzyjny, nawracający, obsesyjny język Littella.Piękno tej książki bierze się z bezpośredniego, a zarazem delikatnego sposobu, w jaki prochy tej zbroczonej krwią ziemi przeniesione zostały do literackiej urny, w której nic nie będzie zapomniane."Les Inrockuptibles"
,,Świeć nam, Panie Generale"". Wybór prywatnej korespondencji nadsyłanej do gen. Wojciecha Jaruzelskiego w latach 1982-1989 (z zasobów Instytutu Hoovera), Patryk PleskotW latach osiemdziesiątych, kiedy Wojciech Jaruzelski skupił w swoich rękach pełnię władzy w PRL, setki Polaków i Polek decydowało się na pisanie prywatnych listów do generała. Nadawcy zamieszczali w nich skargi, żale, postulaty, życzenia, słowa poparcia, prośby, referowali sprawy do załatwienia. Jaruzelski czytał dużą część tej korespondencji, selekcjonowanej wstępnie przez jego doradców i współpracowników. Nierzadko podpisywał i odręcznie poprawiał grzecznościowe odpowiedzi. Po 1990 r. spora część tej dokumentacji trafiła do amerykańskiego Archiwum Hoovera. Prezentowany tom zawiera wybór listów z tego właśnie zbioru. Warto podkreślić, że listom tym towarzyszą bardzo cenne dokumenty związane z obsługą administracyjną korespondencji, a przede wszystkim - notatki, uwagi i adnotacje samego gen. Jaruzelskiego (oraz jego najbliższych współpracowników). Dzięki temu możemy dowiedzieć się, co generała najbardziej interesowało, jakie zmiany wprowadzał do projektów odpowiedzi, w jaki sposób komentował przesyłane treści. Rzecz jasna listy mówią całkiem dużo o samych autorach. Może nawet więcej o nich niż o opisywanych konkretnych faktach i wydarzeniach, które nierzadko stawały się przecież przedmiotem autokreacji, a nieraz i konfabulacji. Słowa nadawców wyrażały wycinek postaw i poglądów pewnej (trudnej do precyzyjnego określenia) części obywateli PRL z ostatniej dekady jej istnienia.
Monografia w serii Zarys Historii Wojennej Pułków Polskich w Kampanii Wrześniowej, ukazująca genezę powstania i szlak bojowy 11 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej. Zeszyt nr 229
Po 35 minutach rdzeń amerykańskiej Floty Pacyfiku przestał istnieć lub został unieruchomiony. Zatonęły Arizona, Oklahoma i West Virginia, tonęła California. Maryland i Tennessee, choć nie odniosły poważniejszych uszkodzeń, były ze wszystkich stron otoczone wrakami pancerników. Pennsylvania leżała w suchym doku, który jej dowódca kapitan Cooke kazał zatopić, aby uchronić okręt przed całkowitym zniszczeniem. W tej książce autor barwnie opisuje kulisy i przebieg japońskiego ataku. Ten kolejny tomik z reaktywowanego legendarnego cyklu wydawniczego wydawnictwa Bellona przybliża czytelnikowi dramatyczne wydarzenia największych zmagań wojennych w historii; przełomowe, nieznane momenty walk; czujnie strzeżone tajemnice pól bitewnych, dyplomatycznych gabinetów, głównych sztabów i central wywiadu.
Kiedy dochodzi do porwania sześcioletniej córki Marysieńki i Jana III Sobieskiego, kochanej przez swoich poddanych królewny Tereski, wszyscy są pewni, że za czynem tym stoją szpiedzy wezyra imperium osmańskiego.I tylko hrabianka Julia Zasławska podejrzewa, że winnych należy szukać w najbliższym otoczeniu królewskiej pary. Kiedy zaś jej dwórka, Camille, zostaje oskarżona o udział w spisku mającym na celu wyłudzenie okupu za królewnę, Julia nie ma innego wyboru, jak wziąć sprawy we własne ręce.Wraz ze swoim kuzynem Pierre'em zaczyna śledztwo i szybko przekonuje się, że na królewskim dworze mało kto jest święty. A już na pewno nie ci, którzy pragną uchodzić za świętoszków!""Zaginiona relikwia"" to trzeci akt rozgrywającej się w XVII wieku sagi obyczajowo-sensacyjnej ""Gorset i szpada"".
Zamysłem autorki jest przedstawienie pań Zamoyskich, jako małżonek ordynatów, matek i przede wszystkim kobiet swoich czasów. Forma gawędy ma przybliżyć czytelnikowi postacie pań Zamoyskich, bez natłoku dat. Każda z bohaterek niniejszego opracowania była wyjątkowa i niepowtarzalna, miała swój charakter (czasem charakterek) i osobowość. Wszystkie miały swoje wady i zalety, ale przede wszystkim były kobietami z krwi i kości, pełnymi uczuć. Niektóre z nich były doskonałymi zarządczyniami majątku Zamoyskich, inne po prostu pełniły rolę żony przy mężu. Wszystkie panie Zamoyskie zapisały piękną kartę w dziejach zarówno Padwy Północy jak i całej ordynacji. [...] Żony ordynatów, Panów na Zamościu i Ordynacji, należą do pocztu mało znanych postaci w historii. Rozpoznawalność i utrwaloną obecność u boku Panów Zamoyskich zyskały może jedynie żony Jana Zamoyskiego (1542-1605). Działo się tak dlatego, że jego los ułożył się w scenariusz życia bohatera idealnego. Taką kreację podtrzymywała i podtrzymuje do dzisiaj ogromna literatura, wszelkich gatunków opisująca samego bohatera, jak i jego epokę, dokonania w sferze polityki i wojny, reform i ekspansji, czy też kreująca mit herosa i człowieka wyjątkowego. Nikt nie zna, tak naprawdę nawet w przybliżeniu, losów żon innych Zamoyskich, stąd książka Pani Agnieszki Lidii Płatek wpisuje się znakomiciew najmniej znaną i opisywaną historię rodu Zamoyskich. Stanowi pierwszą próbę opisania nie tylko Pań Zamoyskich, jako małżonek, matek, ale nade wszystko jako kobiet swoich czasów. Ukazuje je również na tle wydarzeń, zarówno tych znanych z przeszłości, jak i zdarzeń, które z reguły umykają badaczom. Ukazana wyjątkowośći niepowtarzalna osobowość wieluz bohaterek, z ich słabościami, a zarazem ambicjami, stanowi pierwsze tego typu przedstawienie Pań Zamoyskich [] dr. Jacek FeduszkaMuzeum Zamojskie
Geniusz Nimitza polegał na jego zdolności do przekonywania innych, że mogą dokonać wielkich rzeczy. Wciągająca, oparta na dogłębnym researchu i znakomicie napisana książka - gen. Mike Hagee, były dowódca Korpusu Piechoty Morskiej US Navy, dyrektor generalny Admiral Nimitz Foundation
Craig Symonds ma niezwykłą umiejętność. Umożliwia czytelnikowi spojrzenie oczami admirała, który zaplanował odpowiedź Floty Pacyfiku USA na atak na Pearl Harbor. Znakomicie napisana i naprawdę ekscytująca książka. Pozostanie na długie lata najważniejszą opowieścią o Nimitzu - Andrew Roberts, historyk i bestsellerowy autor
Genialna i wyważona relacja o tym, jak admirał Nimitz dowodził największą kampanią morską w historii. Ponadczasowy podręcznik doskonałego dowodzenia - Richard B. Frank, historyk wojskowości specjalizujący się w wojnie na Pacyfiku
To on wygrał II wojnę światową na Pacyfiku.
Kilka dni po klęsce w Pearl Harbor Franklin D. Roosevelt mianuje adm. Chestera W. Nimitza głównodowodzącym Floty Pacyfiku USA. Admirał nie jest ani najstarszym, ani najbardziej doświadczonym spośród dowódców US Navy. Ale to on podniesie z kolan upokorzoną i zdewastowaną amerykańską marynarkę wojenną i przekształci ją w najpotężniejszą siłę morską w historii. Stoczy szereg krwawych bitew z Japończykami. Cztery lata później na pokładzie pancernika USS "Missouri" Nimitz będzie patrzył, jak przedstawiciele pokonanego Cesarstwa Japonii podpisują bezwarunkową kapitulację.
Wykorzystując kwaterę główną Nimitza jako punkt obserwacyjny, Symonds opisuje wszystkie główne kampanie na Pacyfiku, od Guadalcanalu do Okinawy.
Mistrzowski portret genialnego dowódcy.
Niewielu inspirowało innych pisarzy tak jak on to najczęściej spotykane podsumowanie twórczości Pera Olova Enquista. Ten wybitny szwedzki pisarz i dramaturg, doskonale znany również polskim czytelnikom, zyskał międzynarodowe uznanie książką, która co za paradoks! dopiero teraz ukazuje się w polskim tłumaczeniu. To właśnie Legioniści sprawili, że Enquista okrzyknięto odnowicielem gatunku powieści dokumentalnej, a sama książka doczekała się ekranizacji. Opowiada o ekstradycji bałtyjskich żołnierzy, wcielonych do armii niemieckiej, którzy w maju 1945 r. schronili się w Szwecji, by uniknąć sowieckiej niewoli. Podobnie jak dużo liczniejsza grupa Niemców zostali skierowani do obozów, a w listopadzie rząd szwedzki ogłosił, że wszyscy zostaną wydani Sowietom. Internowani protestowali wtedy głodówkami i samobójstwami, co odroczyło termin ekstradycji do stycznia 1946 r. Wtedy to, zapakowani na statek Biełoostrow, odpłynęli do ZSRS.Wstrząsająca, oparta na ogromnym, niepublikowanym wcześniej materiale złożonym z dokumentów, dzienników, listów i utajnionych sprawozdań oraz przede wszystkim licznych wywiadach ze świadkami i uczestnikami zdarzeń książka Enquista jest przy tym wielkim dziełem literackim, co doceniło jury, honorując ją prestiżową Nagrodą Literacką Rady Nordyckiej.
Bez wątpienia podczas II wojny światowej naziści wiedli prym w rozwoju techniki wojskowej. (...) Gdy padała Trzecia Rzesza, przywódcy zachodnich państw nie mieli wyjścia musieli przejąć tę broń, odszukać naukowców, poznać wyniki ich badań i zaprząc ich do pracy, zanim zrobi to ktoś inny. Potrzebowali do tego specjalnych oddziałów elitarnych (...). Mając to na względzie, w lipcu 1944 toku generał Eisenhower (...) wydał tajny rozkaz powołania tak zwanej Target Force (...). Jednostka ta została tak utajniona, że zniknęła zarówno z kart historii drugiej wojny światowej, jak i zimnej wojny.[fragment książki] Sean Longden, brytyjski pisarz i historyk społeczny, jako pierwszy opowiedział światu historię T-Force tajnej jednostki armii brytyjskiej do zadań specjalnych, działającej podczas ostatnich miesięcy drugiej wojny światowej. Dotarł do utajnionych wcześniej dokumentów oraz coraz mniej licznych uczestników tych wydarzeń i w pasjonujący sposób relacjonuje operacje, dzięki którym zachodni alianci zdobyli tajemnice wojskowe i przemysłowe Trzeciej Rzeszy.Członkowie T-Force często wkraczali tam, gdzie jeszcze nie dotarły alianckie wojska. Odkrywali podziemne fabryki i ośrodki badań jądrowych. Po wojnie pomagali w przemycaniu niemieckich naukowców ze strefy rosyjskiej i wywożeniu ich na Zachód.T-Force przechwyciło wielu wybitnych niemieckich naukowców, w tym Helmuta Waltera specjalistę od okrętów podwodnych, inżyniera Maksa Kramera wynalazcę zdalnie kierowanych bomb Fritz X i Henschel 293 oraz profesora Ottona Hahna laureata Nagrody Nobla w dziedzinie chemii za prace nad rozszczepieniem jądra atomu.
Trzymająca w napięciu relacja z walk na froncie wschodnim spisana przez niemieckich dowódców.Wojna w Związku Radzieckim Der Russland Krieg była pod każdym względem tak trudna i brutalna, że w porównaniu z nią zbladły wszelkie wcześniejsze doświadczenia niemieckich żołnierzy.Zawarte w tej książce cztery bezcenne, szczegółowe raporty z frontu wschodniego zostały spisane przez niemieckich dowódców na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku w ramach amerykańskiego programu dokumentowania strategii i taktyki stosowanej przez Niemców podczas II wojny światowej. Wszyscy autorzy byli uczestnikami opisywanych walk i szczerze przyznali, że wysłani do Związku Radzieckiego żołnierze nigdy nie zostali odpowiednio przeszkoleni ani wyposażeni tak, aby mogli stawić czoła tamtejszej przyrodzie i żywiołowi ludzkiemu. Przedstawione raporty odsłaniają prawdę o tej piekielnej, niemożliwej do wygrania walce. W książce zamieszczono następujące raporty:Radzieckie metody walki podczas II wojny światowej gen. E. Rausa,Wpływ klimatu na walki w europejskiej części Związku Radzieckiego gen. E. Rausa,Wojna na Dalekiej Północy gen. W. Erfurtha,Walki w radzieckich lasach i na bagnach gen. H. von Greiffenberga.
Historię zawsze piszą zwycięzcy i druga wojna światowa nie stanowi wyjątku od tej reguły. Nie oznacza to, że pokonani są lepsi od pogromców, lecz tyle tylko, że państwa stojące po obu stronach konfliktu mają coś do ukrycia.Marco Pizzuti, pisząc o drugiej wojnie światowej, przygląda się wydarzeniom zapomnianym lub wyciszonym, podważa funkcjonujące w oficjalnym obiegu fakty i odkrywa przed nami kulisy politycznych zagrywek. Nie opiera się na domniemaniach bada dostępne źródła, zgłębia literaturę przedmiotu, przedstawia wnioski, a na końcu proponuje swoją interpretację historii.Przypomina o poważnych wątpliwościach aliantów co do prawdziwości samobójstwa Hitlera w berlińskim bunkrze 30 kwietnia 1945 roku. Pokazuje, jak wielkie korporacje, w tym amerykańskie banki inwestycyjne, poparły wyścig zbrojeń i reżim nazistowski. Obnaża zbrodnie żołnierzy alianckich dokonane na ludności cywilnej i jeńcach wojennych. Przypomina, że prestiżowy Time w 1938 roku, trzy lata po ogłoszeniu ustaw norymberskich, umieścił Hitlera na okładce jako człowieka roku. Wydobywa inne niewygodne prawdy i osadza je w szerokim kontekście społecznym, politycznym i historycznym.
Z Syberii do Afganistanu - prawdziwa historia ucieczki polskiego więźnia GUŁagu.W 1939 roku Michał Krupa został aresztowany we wschodniej Polsce, wówczas okupowanej przez ZSRR, i oskarżony o szpiegostwo na rzecz Niemiec. Piekło zaczęło się dla niego od przesłuchań i tortur w osławionym więzieniu śledczym na moskiewskiej Łubiance. Uznany za winnego, został zesłany na Syberię do łagru Peczora. Tam na co dzień spotykał się z wyrafinowanym okrucieństwem i próbował przetrwać w skrajnie trudnych warunkach, w których więźniowie skazani na katorżniczą pracę na ogół nie przeżywali roku. Niemalże cudem zdołał się wydostać z łagru w ogólnym chaosie, który zapanował po niemieckiej inwazji na Związek Radziecki. Odbył morderczą podróż z Syberii do Afganistanu, gdzie wreszcie znalazł się w bezpiecznym miejscu.Historia życia Michała Krupy to niezwykła opowieść o woli przetrwania człowieka w obliczu drastycznych przeciwności losu. Autor daje świadectwo sadyzmu Stalina i opresyjności reżimu, który stworzył.
Autentyczna historia dwóch pilotów i walk w przestworzach podczas drugiej wojny światowej.Bestseller "New York Timesa"!Grudzień 1943 roku. Poważnie uszkodzony amerykański bombowiec z trudem utrzymuje się w powietrzu po misji nad terytorium Niemiec. Za sterami siedzi dwudziestojednoletni podporucznik Charlie Brown, na pokładzie są zabici i ranni członkowie załogi. Nagle z tyłu wyłania się charakterystyczna sylwetka messerschmitta, pilot to Franz Stiegler, as myśliwski. To, co wydarzyło się potem, było wręcz niewyobrażalne i zostało określone później jako "najbardziej zdumiewające spotkanie wrogów podczas drugiej wojny światowej". O tym, co się stało, gdy Charlie i Franz wysoko nad ziemią spojrzeli sobie w oczy, żadnemu z nich długo nie wolno było mówićOto prawdziwa historia dwóch pilotów. Poznajemy równolegle ich życie: wybuch wojny i realia służby w lotnictwie. Nim los zetknął ich tamtego grudniowego dnia, Franz przeszedł całą długą drogę niemieckiego pilota myśliwskiego: latał nad północną Afryką, wspierając Afrika Korps Rommla, stacjonował na Sycylii, osłaniając przeprawę przez Morze Śródziemne, wreszcie miał bronić swego kraju przed nalotami aliantów. Książka przedstawia zarówno barwny, żywy portret dwóch młodych żołnierzy walczących po przeciwnych stronach, jak i świetnie opisuje dramatyczne podniebne pojedynki i przebieg działań wojennych.Żywe mimo upływu lat wspomnienia Charliego Browna i Franza Stieglera czynią tę książkę tak wyjątkową, a jej lekturę - zapadającym w pamięć, poruszającym przeżyciem.
Relacja żołnierza elitarnego Kedywu Armii Krajowej, któremu śmierć często zaglądała w oczy. Podczas jednej z akcji zabił gestapowca Krafta, szefa niemieckiej Policji Kryminalnej w Siedlcach. Po wkroczeniu Armii Czerwonej został zatrzymany przez patrol NKWD, ale uciekł likwidując dwóch funkcjonariuszy sowieckiej bezpieki. W 1945 roku postrzelony wpadł w ręce Urzędu Bezpieczeństwa. W tzw. procesie kiblowym dostał karę śmierci, zamienioną na dożywocie. Spędził osiem ciężkich lat w komunistycznych więzieniach. Dziś ma 95 lat. W wywiadzie-rzece opowiada o tym, co przeżył, jak walczył i pracował dla Polski. To poruszające świadectwo człowieka, Polaka, który mimo wielu dramatycznych chwil zachował wiarę w Boga, nieugięty patriotyzm, siłę charakteru, niespożytą energię i pogodę ducha.
Niemcy od pierwszych dni okupacji dążyli nie tylko do stworzenia skutecznej administracji na zajętych ziemiach polskich i wdrożenia mechanizmu ich ekonomicznej eksploatacji, ale chcieli w pełni podporządkować sobie Polaków i złamać ich ducha oporu. W tym celu nie tylko natychmiast wprowadzili politykę krwawego terroru, mordując już od września 1939 r., na podstawie wcześniej przygotowanych list proskrypcyjnych, działaczy niepodległościowych, powstańców śląskich i wielkopolskich, przedstawicieli inteligencji (kontynuacją tych działań była tzw. Akcja A-B), ale też rozbudowywali aparat bezpieczeństwa, w tym różne struktury policyjne na czele z Gestapo (tajna policja polityczna). Okupanci świetnie zdawali sobie sprawę, że charakter narodowy Polaków będzie ich popychał do stawiania w wieloraki sposób oporu biernego i czynnego oraz tworzenia organizacji konspiracyjnych. Dlatego jedną z najważniejszych metod zdobywania informacji i zwalczania dążeń niepodległościowych Polaków miało być stworzenie rozbudowanej siatki donosicieli i konfidentów oraz nakłonienie wybranych osób do zdrady.
Anno Domini 1620, czasy Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W Europie trwa Wojna Trzydziestoletnia, toczą się walki między protestantami a katolikami. W tym starciu naprzeciwko siebie stają Japończycy, wyborowi strzelcy, Isaku i Renzō, znani w Europie jako Issak i Lorenzo. Początek konfl iktu tych sięgał jednak ich ojczystego kraju, a jedną z przyczyn były dwa wyśmienite karabiny. Komiks zdobył w 2019 roku Saito Takao Award, prestiżową nagrodę dla oryginalnych tytułów dla dorosłych odbiorców. To kolejna historyczna epopeja, którą każdy fan „Sagi winlandzkiej” musi poznać!
From the creation of the first volunteer paratroop unit shortly after the birth of Israel and of the Israeli Defense Force, this arm of service has been recognized as elite. They have also been the first choice for daring special missions, and it is mainly from their ranks that Israel's Special Forces units have been recruited. A unique aspect of the Israeli military is the cross-posting of officers from the airborne, armoured and other units, to ensure that all unit commanders share their aggressive qualities and thorough understanding of the capabilities of all arms. In this way the influence of the paratroop arm has been out of proportion to its size.
This fully illustrated study is a complete history of Israeli paratroopers from its creation to the present day, including relevant developments in their role and organization, as well as their achievements and setbacks in conflicts such as the Six Days War and Yom Kippur War.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
