Książka ta składa się z dwóch części (w jednym tomie). Pierwsza część prezentuje cele do zrealizowania przewartościowania wartości, czy raczej blokady stojące na drodze ku lepszej przyszłości, które ludzkość będzie musiała pokonać. Można to również potraktować jako zarys nowych praw, zapowiadanych w różnych źródłach i wyznaczających kurs nowej cywilizacji. Uświadomienie sobie tych celów jest bardzo ważną częścią przemian, a w tej książce jest oczywiście nie samo wyliczenie, ale również uzasadnienie każdego celu. Druga część tej książki poświęcona jest ukazaniu ewolucji ludzkości w nowy sposób jako nieustannej walki z obciążeniami przeszłości, które ludzkość musiała kolejno przezwyciężać. Te konflikty, a raczej starcia dwóch przeciwstawnych nurtów (ewolucyjnego i zachowawczego) wyznaczały łańcuch przeskoków, dzięki którym cały rozwój ludzkości się dokonywał. Jest to zupełnie nowym spojrzeniem na naszą ewolucję nie tylko w sensie konwencji i tego, że ludzie o owych przeskokach nie wiedzą, ale też ogólnie książka ta przedstawia mnóstwo nowych, nieznanych Czytelnikom faktów. Innymi słowy, jest to ukazaniem nieznanej ewolucji naszego gatunku w oparciu o nieznane wcześniej informacje... Takie ukazanie drogi rozwojowej ludzkości pozwala rzecz jasna umiejscowić tytułowe cele (te przyszłościowe) w kontekście znacznie ułatwiającym ich zrozumienie. Nie da się bowiem wytyczyć skutecznie nowej drogi ku przyszłości, bez zrozumienia w jaki sposób ludzkość w ogóle ewoluuje! UWAGA: duża część tej książki została później włączona do książki Historia ewolucji świadomości, która jest znacznie lepsza.
Publikacja Mirosława Dzienia pt. „O męczeństwie rozumu i zarazie świata” zawiera dziesięć esejów kulturowych, chciałoby się powiedzieć – cywilizacyjnych, diagnozujących myślenie w czasach zarazy – jakie jest, jak się zmienia, od czego odchodzi, do czego dąży. Teksty Mirosława Dzienia napisane są przystępnym językiem, nie pozbawionym elementów własnego świadectwa, bowiem autor nie stawia się na pozycji obiektywnego badacza, ale współuczestnika i „ofiary” kulturowych przemian. Dzień – który w jednym z esejów ogłasza koniec postmodernizmu – wydaje się być nieprzejednanym krytykiem agresywnego liberalizmu.
Zbiór wyjątkowych esejów Mirosława Dzienia jest czymś więcej niż intelektualną reakcją na czas pandemii oraz «widzialne symptomy niewidocznej infekcji». Stanowi bowiem odpowiedzialnie i znakomicie napisane literackie świadectwo myślenia wobec globalnej katastrofy. Autor «czyta z n a k, jakim jest obecna pandemia» w perspektywie chrześcijańskiej, przebijając się przez dosłowny, powierzchowny i statystyczny wymiar zdarzeń wywołanych przez koronawirusa SARS-CoV-2 i chorobę COVID-19. Z jednej strony stawia pytania o ich sens, a z drugiej odpowiada na nie. Rozwój pandemii skłania go do prób zdiagnozowania i sprecyzowania skutków nieznanego na wcześniejszą skalę odwrotu ludzkości od Transcendencji jako fundamentu człowieczeństwa.
Z rzadko spotykaną przenikliwością Mirosław Dzień omawia negatywne moralne rezultaty dehumanizacji kultury. «Nowoczesny» liberalizm, znieprawiając rozumienie prawdy, propaguje «wolność», która staje się formą nowego niewolnictwa, forpocztą epoki totalnej monokultury. Zaproponowane konteksty w postaci reminiscencji biblijnych, teologicznych, mistrzów duchowości, a także odnoszących się do literatury czy filmu, przede wszystkim uwiarygodniają solidność, autentyzm i siłę przekazu Mirosława Dzienia.
– fragment recenzji prof. dr hab. Zbigniewa Chojnowskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
