„Nazywają siebie dziećmi wdowy, nawiązując do biblijnej legendy o Hiramie, budowniczym Świątyni Salomona, który w Starym Testamencie występuje jako „syn wdowy”. W dobie Oświecenia określili się jako dzieci Światła — „les fils de la Lumière” — manifestując tym samym swoje związki z oświeceniową filozofią i ideałem życia. Członków wspólnoty, którą tworzą, traktują jak braci i tak też nazywają, ale zasadą braterstwa pragnęliby objąć wszystkich ludzi. Tych zaś uważają za równych sobie — bez względu na ich narodowość, kolor skóry, religię, przekonania, poglądy polityczne czy pozycję społeczną i materialną. Kierują się ideami wolności (hasło ludzie wolni są braćmi), tolerancji, a zwłaszcza dobra wspólnego. Wolność — równość — braterstwo — zanim stały się zawołaniami Rewolucji Francuskiej i nabrały politycznej treści, zrodziły się na długo przed nią w lożach, czyli strukturach organizacyjnych masonerii; posiadały jednak nie polityczny, a czysto etyczny charakter.”
„Uważnego czytelnika, obeznanego z problematyką inicjacji, zaniepokoić może tytuł tej książeczki: Sekrety masonów. Pierwszy stopień wtajemniczenia po raz wtóry. Czy można zostać wtajemniczonym powtórnie lub powtórnie ochrzczonym? Oczywiście, że nie! Można jednak zapoznać się na nowo z książką wcześniej powstałą, nie tylko zmienioną i uzupełnioną, lecz napisaną niejako na nowo. Taki jest właśnie status drugiego wydania Sekretów masonów. Pierwszy stopień wtajemniczenia.”
Od najdawniejszych czasów świece stanowiły źródło światła i otuchy dla człowieka… Palenie kadzideł i świec to prosta sztuka magiczna praktykowana od tysięcy lat w niemal wszystkich głównych religiach świata. Ten kompleksowy przewodnik zawiera praktyczne wskazówki dotyczące pracy ze świecami i kadzidłami oraz rytuały uzdrawiania, ochrony psychicznej, kontaktowania się z aniołami stróżami i dywinacji. Dzięki dodatkowym informacjom na temat używania świec w magicznym kręgu, anielskiej hierarchii, kolorów zodiaku i dat astrologicznych, Michael Howard pokazuje, w jaki sposób świece i kadzidła mogą przynieść magiczne rezultaty.
„Palenie świec i kadzideł. Praktyczny podręcznik magii ognia to zdecydowanie najlepsza książka, jaką na ten temat czytałam i niezbędna lektura dla każdego, kto chce praktykować własną magię świec. Napisana przez jednego z największych autorytetów w dziedzinie tradycyjnego czarownictwa, którego praca jest nieustannym źródłem radości i skarbnicą magicznej wiedzy”.
Levannah Morgan
autorka Lustra czarownicy
Spis treści
Czym jest magia świec?
Podziemie nieświadomości
Przygotowanie magii
Cisza jest niezbędna
Projekcja form myślowych
Kolory astralne i sigile astrologiczne
Magia kolorów
Anioły i magia świec
Anielska hierarchia
Mroczniejsze aspekty
Czarne świece
Rytuały na bogactwo, miłość i szczęście
Rytuał na przyciągnięcie pieniędzy
Rytuał na przyciągnięcie miłości
Magia świec dla uzdrawiania
Uzdrawianie kolorami
Ogólny rytuał oczyszczający z chorób
Pomaganie zmarłym
Ziemskie duchy
Świece dla ochrony
Anioły opiekuńcze
Czynności rytualne
Otwarcie psychiki
Jasnowidzenie i magia świec
Rozwijanie darów parapsychicznych
Mistyczna nowenna
Odkrywanie swojego Przewodniego Anioła
Kontaktowanie się ze swoim Aniołem Stróżem
Upadek z łaski
Anioł Przewodni
Twój Anioł Stróż
Wykonanie magicznego lustra
Poświęcenie lustra
Kontakt z Aniołem Stróżem
Świece w magicznym kręgu
Moc światła
Archaniołowie żywiołów
Zakreślanie kręgu
Zamykanie kręgu
Ogólne rytuały i wróżenie przy użyciu świec
Rytuał Sennego Życzenia
Podróże astralne
Przepowiadanie przyszłości
Magia pogody
Uzdrawianie Ziemi
Magia kadzideł
Współczesne zastosowania kadzideł
Magiczne okadzanie
Praktyczne wnioski
Osiem podstawowych zasad
Magiczne odpowiedniości
O autorze
Cedrowe Wzgórza
Jan Witold Suliga urodził się w 1951 roku w Krakowie. Studiował etnografię i indologię na Uniwersytecie Łódzkim i Uniwersytecie Warszawskim. W latach osiemdziesiątych był stypendystą stacjonarnych studiów doktoranckich w Łodzi, a potem na uniwersytecie w Ranchi w Indiach. Po powrocie z Indii został wykładowcą w Instytucie Geografii Uniwersytetu Łódzkiego. W 1990 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie antropologii kulturowej, pisząc pracę na temat indyjskich społeczności plemiennych. W latach 1990–2006 pełnił funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Jest autorem wielu artykułów i książek z zakresu etnografii, antropologii kulturowej i ezoteryki. Zainteresowania naukowe i ezoteryczne Jana Witolda Suligi obejmowały antropologię kulturową i stosowaną, archeologię, religioznawstwo i geografię religii, mistykę, kabałę, tantrę, szamanizm, magię, mitologię i symbolikę mitów, historię okultyzmu i systemów ezoterycznych. Interesował się także wierzeniami i obyczajami Słowian oraz rdzennych ludów świata, zwłaszcza obu Ameryk. Ponad trzydzieści lat zajmował się tarotem i uznawany był w tej dziedzinie za autorytet. Mówił o sobie, że jego największą pasją jest to, że każdego dnia może odkryć coś nowego w tym, w czym pozornie nie ma już nic do odkrycia. Książka Opowiedzieć świat albo rzecz o symbolice Światowida ze Zbrucza i nie tylko jest tej postawy owocem i przykładem, rzuca bowiem nowe światło na tajemnice tego niezwykłego artefaktu, których nikt wcześniej nie zauważył lub nie podjął się ich wyjaśnienia.
W tym też kontekście osadzam opowieść wykutą na licach zbruckiego idola traktującą o bogu Trojanie przeobrażającym się w Boga Darczyńcę i Światłość wszechświata; w Darzboga, bo takie mi swoje imię wyjawił, kiedy widziałem go we wszystkich przemianach jakie przechodził, począwszy od ustanowienia siebie jako fundamentu świata, skończywszy na przeistoczeniu w niegasnący płomień Światła i Ognia spojonego mocą boskiej Żywicielki. I ujrzałem w nim także wołchwa, z którego ust wydobywa się „wyśpiewywany” przezeń wszechświat. Wtedy zrozumiałem czemu postać Trojana składa się z tylu samych „elementów”, co złożona z dwunastu płaszczyzn zbrucka statua. Nie jest to proste, lustrzane odbicie makrokosmosu w ludzkim mikrokosmosie, lecz zaznaczenie tego, że ten drugi stanowi integralną część tego pierwszego i że go „dokreowuje”, gdyż sobą go „opowiada”, a czyni to, ponieważ został do tego powołany. (fragment książki)
Spis treści
WPROWADZENIE
CZĘŚĆ I IDOL ZE ZBRUCZA
Posąg
Fałszerze, Połowcy i inni
Ci, którzy mieszkają wokół
CZĘŚĆ II DRAMATIS PERSONAE
Lico C posągu. Jeździec
Lica A i B posągu Niewiasta z rogiem, kobieta z kółkiem
Lico D posągu. Postać bez atrybutów
Atlas o trzech obliczach
CZĘŚĆ III PIEŚŃ ŚWIETLISTEGO
Czasoprzestrzenne usytuowanie idola
Zimowe solstycjum
Równonoc wiosenna
Letnie solstycjum
Równonoc jesienna
CZĘŚĆ IV WNUKOWIE TROJANA
Zrodzeni z gorąca
Podążając szlakiem Trojana
Paralele
WYBRANA LITERATURA
SPIS ILUSTRACJI
Kim jest Bogini i jakimi tajemnicami osnuty jest Jej kult? Jak stała się ikoną, którą dziś znamy? Królowa wszelkiego czarownictwa to mistyczna podróż przez labirynt osobistych doświadczeń i historii ukształtowanych m.in. przez prace tak wpływowych postaci, jak Charles Godfrey Leland, Margaret Murray, Dion Fortune, Gerald Gardner czy Doreen Valiente. Jack Chanek zaprasza nas do eksplorowania takich klasycznych dzieł jak Złota gałąź czy Biała Bogini, pokazując, w jaki sposób wpłynęły one na ukształtowanie się w zbiorowej świadomości mitu Wielkiej Matki i Jej współczesne rozumienie. W każdym rozdziale, obok wnikliwej historyczno-kulturowej analizy znajdziemy materiał do pracy własnej – propozycje rytuałów indywidualnych i grupowych, które pozwolą pogłębić duchowe doświadczenia. Dzięki nim doświadczymy energii esbatu, rozpalimy wróżebne ognisko, a nawet przygotujemy legendarną maść na latanie. Chanek, dzieląc się swoimi badaniami i osobistym doświadczeniem, pozwala nam poznać unikalne spojrzenie na ewolucję mitu Bogini. Tym samym otwiera przed nami drzwi do głębszego zrozumienia i osobistej transformacji.
„Jack Chanek oferuje zupełnie nowe spojrzenie na boginię, którą wydawało nam się, że znamy. Królowa wszelkiego czarownictwa jest jednocześnie historyczna, jak i współczesna, naukowa, jak i intymna i zabiera czytelnika w podróż obejmującą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość kultu bogini. Ta książka jest wypełniona ćwiczeniami i rytuałami, które uczynią treść osobistą i prawdziwą, otworzą ci oczy i pogłębią twoją wiedzę. Imponujące osiągnięcie i pozycja obowiązkowa w bibliotece każdej czarownicy”.
Deborah Lipp, autorka książki Elementy rytuału. Powietrze, woda, ogień i ziemia w wiccańskim kręgu
Przez 30 lat członkostwa w masonerii kobiecej (loże Prometea, Gaja Aeterna i Lux Orientis), s:. Bożena M. Dołęgowska-Wysocka pełniła różne funkcje i napisała dziesiątki „desek”, czyli wystąpień lożowych. Równocześnie, w wydawanym wraz z mężem Adamem „Wolnomularzu Polskim” (1993 – 2018), publikowała artykuły i było ich także wiele. Przygotowując jubileuszową publikację – czyli „MASONKĘ”do druku, zdecydowała się na 12 tekstów, które były dla niej ważne.
Ich rozstrzał czasowy jest ogromny! Siostra pisała o Enheduannie, akkadyjskiej poetce i arcykapłance boga Księżyca sprzed 4300 lat, a także o starożytnej egipskiej bogini Maat i jej związku z mojżeszowym Dekalogiem. Śledziła dziwne losy osiemnastowiecznego zakonu Mopsów, odnalazła po latach siostrę – masonkę w Jadwidze Marcinowskiej, przewodniczącej Ligi Kobiet Pogotowia Wojennego, w roku 1916 członkini loży Wolni Oracze w Lublinie, napotkała w zbiorach siostry z loży ATANOR obraz pt. Szron, pod którym zginął w 1922 Gabriel Narutowicz. Przez lata szukała idealnych rozwiązań dla masonerii, zajmując się wolnomularskim uniwersalizmem i ekumenizmem. Zastanawiała się, dlaczego do masońskiej triady Wolność – Równość – Braterstwo, tak trudno dodać kobiece Siostrzeństwo? Odnalazła w Małym Księciu obraz idealnego wolnomularza a w zmarłej siostrze Małgosi Misunie, idealną wolnomularkę. I wreszcie, inspirując się Solaris Stanisława Lema, „zaprosiła” do loży Sztuczną Inteligencję.
Czy coś wyłania się z tego obrazu, a nitki wątku i osnowy łączą w etyczno-filozoficzno gobelin? Sami ocenicie po lekturze MASONKI
Czym jest tarot? Dlaczego od wielu pokoleń fascynuje ludzi na całym świecie? Z jakiego powodu Kościół nazywał go kiedyś „Biblią Szatana”? Co polska kultura zawdzięcza tarotowi? Na wszystkie te i inne pytania odpowiada w swojej pracy Jan Witold Suliga (1951-2022). Studiował etnografię i indologię na Uniwersytecie Łódzkim i Uniwersytecie Warszawskim. W latach osiemdziesiątych był stypendystą stacjonarnych studiów doktoranckich w Łodzi, a potem na uniwersytecie w Ranchi w Indiach. Po powrocie z Indii został wykładowcą w Instytucie Geografii Uniwersytetu Łódzkiego. W 1990 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie antropologii kulturowej, pisząc pracę na temat indyjskich społeczności plemiennych. W latach 1990–2006 pełnił funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Przez długie lata był związany z czasopismami „Nieznany Świat” i „Nie z tej ziemi”. Jest autorem wielu artykułów i książek z zakresu etnografii, antropologii kulturowej i ezoteryki. Zainteresowania naukowe i ezoteryczne Jana Witolda Suligi obejmowały antropologię kulturową i stosowaną, archeologię, religioznawstwo i geografię religii, mistykę, kabałę, tantrę, szamanizm, magię, mitologię i symbolikę mitów, historię okultyzmu i systemów ezoterycznych. Interesował się także wierzeniami i obyczajami Słowian oraz rdzennych ludów świata, zwłaszcza obu Ameryk. Ponad trzydzieści lat zajmuje się tarotem i uznawany jest w tej dziedzinie za autorytet. Jego książki o tarocie były pierwszymi publikacjami wydanymi w Polsce po 1990 roku. Jest twórcą polskiej talii tarota – „Tarot Magów”. Jak sam mówił, jego największą pasją była możliwość odkrywania każdego dnia czegoś nowego w tym, w czym pozornie nie było już nic do odkrycia.
Spis treści
Przedmowa od wydawcy
Arkana tarota
CZĘŚĆ PIERWSZA LE CARTE PARLARE
Ludus chartarum
Piekło hazardzistów
Zamek Plutona
Pod znakiem triumfu Hermesa, Erosa i Fortuny
Cui prodest?
CZĘŚĆ DRUGA BIBLIA SZATANA
Labirynt numerologii
Miłosny tygiel marsylskiego tarota
Księga Thota
CZĘŚĆ TRZECIA ROSAE CRUCIS
Kabalistyczne drzewo życia
Złoty Brzask
Sprzysiężenie Wodnika
Sarmackie fascynacje tarotem
Tɑrɷteka XXIII
Książka jest gawędą historyczną o ludziach i zdarzeniach z Kielecczyzny, związanych z wolnomularstwem na przestrzeni wieków od XVIII do XXI. Ukazuje: sylwetkę niepokornego pana na Chlewiskach Stanisława Sołtyka, kulisy nieudanej inicjatywy powołania pierwszej kieleckiej loży Gwiazda Nadziei w latach 20. XIX w., niesamowity rajd pana na Końskich z Warszawy do Istambułu i z powrotem, związki z masonerią największego pisarza Kielecczzyny Stefana Żeromskiego, masońskie tropy na Górce w Busku-Zdroju i działalność jej założyciela dra Szymona Starkiewicza, Kręta droga kielczan, którzy doprowadzili do powstania współczesnej, generalskiej loży masońskiej o nazwie Michał Tokarzewski-Karaszewicz. Całość poprzedzona jest wstępem obecnego Czcigodnego Mistrza loży kieleckiej i uzupełniona indeksem nazwisk. Autorka wstąpiła do paryskiej loży Róża Wiatrów (Wielka Żeńska Loża Francji) we wrześniu 1993 r. W 1998 r. została mistrzynią wolnomularską. W Polsce jest członkinią dwóch warszawskich lóż niebieskich: Prometei i Gai Aeterny oraz jednej czerwonej LUX ORIENTIS. Była Czcigodną Mistrzynią Prometei w latach 20102013 i Gai w latach 20192022. Wraz z mężem i bratem red. Adamem W. Wysockim, pracującym w kilku lożach Wielkiego Wschodu Polski, założyła i współredagowała pismo Wolnomularz Polski w latach 19932018. Jest autorką wielu artykułów w tym periodyku. Pod jej redakcją ukazała się publikacja "Suknia i fartuszek. Z dziejów masonerii kobiecej w Polsce od XVIII do XXI w." (Warszawa 2021). Od 2010 r. prowadzi blog ASZERA, w którym porusza także problemy masonerii we współczesnym świecie. Jest członkiemzałożycielem Instytutu Sztuka Królewska w Polsce, od marca 2022 r. jego wiceprezeską. Spis treści: Przedmowa Wstęp Pan na Chlewiskach Z Końskich do Istambułu powozem Niespełnione marzenia Do mnie, dzieci wdowy! Judym z Górki W stronę loży Posłowie Domowe Muzeum Wolnomularstwa O autorce Ars Magna Latomorum Indeks nazwisk
Znaczące wydaje się, że Michelet pisze o tej jednej czarownicy, jednej postaci, niezmiennej od czasów średniowiecza, ba, czasów starożytnych. Robi to w znanym już czytelnikom jego prac stylu: barwnie, z rozmachem, dramatycznie, wręcz patetycznie. Opisuje czarownictwo jako formę rebelii przeciwko zastanemu porządkowi (także porządkowi proponowanemu przez Kościół). Zniewolony, uciskany lud wykreował postać czarownicy jako remedium na wszystkie swoje opresje i nieszczęścia. Czarownica, lekarka ludu i prekursorka medycyny, istnieje „od czasów rozpaczy”, pisze Michelet. Krytykuje jednocześnie pisma wczesnonowożytnych inkwizytorów jako jednostronne „brednie” i kreśli bardzo romantyczną wizję swojej tytułowej bohaterki, oblubienicy szatana, która czyniła tyle złego, co dobrego. Była w tym czynieniu mocno egalitarna: „Wszyscy się do niej schodzą. Nikt się nie wstydzi. Mówią bez ogródek, żądają od niej życia, żądają śmierci, leków, trucizn”. Wspomniana niechęć autora do Kościoła katolickiego znalazła wyraz w wielu jego pismach i choć Michelet zgadzał się z Jarckiem i Monem, że do czasów Europy nowożytnej przetrwała wyłącznie zdegenerowana forma dawnych wierzeń, to jednak i tak stawiał ją wyżej niż religię chrześcijańską, a już szczególnie tę w wydaniu rzymskokatolickim. Czarownica to zatem nie tylko pełne pasji spojrzenie na formowanie się porządku społecznego, ale i opowieść o różnych formach duchowego i religijnego przywództwa nad ludem od czasów najdawniejszych. Czarownica, która „z dawnych bogów poczęła nowych”, staje się oblubienicą diabła, archetypiczną buntowniczką, która za swoją naturę i mądrość, wedle Michelet’go, otrzymuje okrutną nagrodę: masowe donosy, męki tortur i śmierć na stosie.
dr Joanna Malita-Król
z przedmowy do nowego wydania
Jan Witold Suliga urodził się w 1951 roku w Krakowie. Studiował etnografię i indologię na Uniwersytecie Łódzkim i Uniwersytecie Warszawskim. W latach osiemdziesiątych był stypendystą stacjonarnych studiów doktoranckich w Łodzi, a potem na uniwersytecie w Ranchi w Indiach. Po powrocie z Indii został wykładowcą w Instytucie Geografii Uniwersytetu Łódzkiego. W 1990 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie antropologii kulturowej, pisząc pracę na temat indyjskich społeczności plemiennych. W latach 1990 – 2006 pełnił funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Przez długie lata był związany z czasopismami „Nieznany Świat” i „Nie z tej ziemi”. W roku 2006 założył Centrum Terapii Uzależnień Duchowych, od roku 2014 prowadzi Kabalistyczną Szkołę Tarota w podwarszawskim Józefowie, a także szereg kursów i warsztatów terapeutycznych. Jest autorem wielu artykułów i książek z zakresu etnografii, antropologii kulturowej i ezoteryki.
Zainteresowania naukowe i ezoteryczne Jana Witolda Suligi obejmują antropologię kulturową i stosowaną, archeologię, religioznawstwo i geografię religii, mistykę, kabałę, tantrę, szamanizm, magię, mitologię i symbolikę mitów, historię okultyzmu i systemów ezoterycznych. Interesuje się także wierzeniami i obyczajami Słowian oraz rdzennych ludów świata, zwłaszcza obu Ameryk. Od ponad trzydziestu lat zajmuje się tarotem i uznawany jest w tej dziedzinie za autorytet. Jego książki o tarocie były pierwszymi publikacjami wydanymi w Polsce po 1990 roku. Jest twórcą polskiej talii tarota – „Tarot Magów”. Mówi o sobie, że jego największą pasją jest to, że każdego dnia może odkryć coś nowego w tym, w czym pozornie nie ma już nic do odkrycia.
Julian Rees został inicjowany w 1968 roku w Londynie w Loży nr 2818 „Kirby” należącej do Wielkiej Zjednoczonej Loży Anglii (UGLE). W latach 1976–1977 i ponownie na stulecie warsztatu w latach 1999–2000 pełnił w nim funkcję Czcigodnego Mistrza. W latach 1978–1979 był również Czcigodnym Mistrzem niemieckojęzycznej Loży nr 238 „Pielgrzym”.
Regularnie publikował teksty w kwartalniku „Freemasonry Today” od jego założenia w 1997 roku. W latach 2003–2007 sprawował piecze nad magazynem jako zastępca redaktora naczelnego i redaktor wiadomości.
W 2011 roku Julian Rees wystąpił z UGLE i dołączył do Brytyjskiej Federacji Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego Le Droit Humain. Posiada 30° Rytu Szkockiego Dawnego i Uznanego. Współpracuje z obediencyjnym czasopismem „The Square”.
Julian Rees od wielu lat pisze o wolnomularstwie, promując jego ezoteryczne aspekty. Jest autorem tekstów dla wielu masońskich czasopism oraz prelegentem na międzynarodowych konferencjach poświęconych Sztuce Królewskiej. Jego spekulatywne pisma na temat symboliki i aspektów rytuału stały się dla wielu ważnym elementem masońskiej formacji.
W proponowanej publikacji autor porusza różne zagadnienia dotyczące wolnomularskiego zakonu: sensu symbolu i alegorii, duchowego aspektu masońskiego rzemiosła, znaczenia prawdy w różnych jego obszarach. Przedstawia również sposób, w jaki możemy nadać sens chaosowi naszego życia, przeobrażając go w harmonię, porządek i wewnętrzny spokój. Wyjaśnia także znaczenie narzędzi, których mason i masonka używają w swojej codziennej pracy i na ścieżce wewnętrznego rozwoju. Wreszcie, dzieli się swoimi spostrzeżeniami – zarówno starymi, jak i nowymi – ułożonymi tematycznie tak, aby oddać bogactwo wolnomularskiego przekazu w jego pełnej krasie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
