Literatura beletrystyczna o tematyce filozoficznej dostępna w księgarni internetowej Dobreksiazki.pl. W ofercie nowości, zapowiedzi i bestsellery. Szczególnie polecamy literaturę Olgi Tokarczuk - znana polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018. Jej artystyczny dorobek to między innymi: Księgi Jakubowe, Czuły narrator, Zagubiona dusza, Bieguni, Szafa, Lalka i perła i wiele innych, które znajdziesz w jednym miejscu, z natychmiastową wysyłką.
Błyskotliwe wprowadzenia w prace kluczowych filozofów i najważniejsze idee filozofii. Autorami poszczególnych tomów serii, wydanej w oryginale przez Oxford University Press, są wybitni specjaliści w prezentowanych obszarach.Sokrates zajmuje wyjątkowe miejsce w historii filozofii. Jest uznawany za jednego z najważniejszych myślicieli starożytności, a jednocześnie najbardziej nieuchwytnego. Nie pozostawił po sobie żadnych dzieł, a wszystko, co o nim wiemy, pochodzi z pism jego uczniów, Platona i Ksenofonta. Christopher Taylor bada związki pomiędzy historycznym Sokratesem a postacią przedstawianą w rozmaitych tekstach z nim w roli głównej. Ponadto analizuje wpływ Sokratesa na rozwój myśli filozoficznej XIX i XX wieku i przygląda się utrwalonemu w kulturze obrazowi Sokratesa jako idealnego wzorca filozoficznego życia.
"Rozmyślania" Marka Aureliusza składają się z osobistych zapisków cesarza-filozofa, utrzymywanych w formie medytacji i pisemnych ćwiczeń duchowych. Ich siła wyrazu i głębia spojrzenia przez całe stulecia inspirowały filozofów, pisarzy i zwykłych czytelników do refleksji nad miejscem człowieka w świecie odartym ze złudzeń. "Przeżyj życie najpiękniej, a możność tę znajdziesz w duszy" - pisał cesarz-filozof.Od pierwszego polskiego przekładu "Rozmyślań" upłynęło niemal 100 lat. Najnowsze tłumaczenie podąża skrupulatnie za greckim tekstem oryginału, jednak wiernie oddając jego niuanse, zachowuje literackie walory prozy Aureliusza.
Zbiór pism zenistycznych i prezenistycznych.Czym jest zen? Mówi się, że to najgłębszy system filozoficzny na świecie. Tak naprawdę jednak nie można odpowiedzieć na to pytanie, bo już w momencie udzielania odpowiedzi zen przestałby istniećTen niezwykły, wręcz kultowy zbiór oferuje źródłowe teksty, które pozwolą czytelnikowi osobiście odkrywać znaczenia zen. Ta pierwsza książka o dharmie, jaką przeczytałem, to już klasyka, ale też klejnot i dar dla nas wszystkich. - Daniel Goleman, autor Inteligencji emocjonalnej
Jest takie określenie dla pewnego gatunku twórców - myśliciel. Najczęściej oznacza ono filozofa. W przypadku Andrzeja C. Leszczyńskiego oznacza jedna coś specyficznego. Owszem, jest on filozofem, ale jego książki manifestują nie tyle ścisłe opracowania tematów, ale przede wszystkim myślenie. Proces myślenia. Autor proponuje abyśmy razem z nim zastanawiali się nad ważnymi tematami i stara się nam w tym pomóc oferując jego wielką erudycję oraz biegłość pisarską, co w efekcie powoduje, że otrzymujemy sprawnie napisane i przemyślane eseje.
Sprawy miłosne i inne to bardzo szeroki obszar rozważań. To miłość ludzka, człowieka do człowieka, to miłość religijna i kościelna, to miłość społeczna i polityczna, to tematy literackie i filozoficzne. Sprawy miłosne zajmują nas wszystkich w każdym etapie życia, dlatego te eseje czyta się jak własne teksty, własne przemyślenia, czasami zapominając, że prowadzi nas przez tę rzekę tematów Autor. Gdybym miał wskazać najważniejszą jego cechę, to bez wahania wskazałbym empatię.
O autorze: Andrzej Cezary Leszczyński, różnych okresach wykładowca akademicki na Uniwersytecie Gdańskim (kierownik Zakładu Etyki i Estetyki, Zakładu Etyki i Aksjologii, zastępca dyrektora Instytutu Filozofii i Socjologii), Akademii Medycznej w Gdańsku, Wyższej Szkole Społeczno-Ekonomicznej w Gdańsku (prorektor ds. studenckich), Sopockiej Szkole Wyższej (kierownik Zakładu Komunikacji Społecznej), Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, Studiu Wokalno-Aktorskim im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni.
Redaktor „Solidarności Walczącej”, Tygodnika Oddziału Trójmiasto SW. Twórca i redaktor „Gdańskiego Rocznika Teatralnego”. Twórca i redaktor „Przeglądu Naukowego” Wyższej Szkoły Społeczno-Ekonomicznej w Gdańsku. Redaktor „Centrum Edukacji Teatralnej, Kluby Gońca Teatralnego” – dodatku do „Gońca Teatralnego”.
Naczelny redaktor Studenckiej Agencji Radiowej w Gdańsku (1972-1974). Przewodniczący Zarządu Okręgowego Olimpiady Filozoficznej w Gdańsku (1993–2006). Prowadził warsztaty teatralne (drama, trening komunikacji i ekspresji) w kraju i za granicą.
Autor wielu książek oraz ponad 300 rozpraw, szkiców i tekstów popularnych, drukowanych m.in. w „Znaku”, „Więzi”, „Twórczości”, „Odrze”, „Studiach Filozoficznych”, „Toposie”, „Migotaniach”.
Myśl Johna Henry'ego Newmana nie zamknęła się w ramach epoki, w której żył. Obecnie inspiruje ona coraz większą grupę badaczy, którzy oprócz elementów teologicznych dostrzegają w niej odpowiedzi na doniosłe problemy filozoficzne. Jednym z nich jest refleksja nad racjonalnością człowieka i powiązana z tym zagadnieniem kwestia definiowania pojęcia "rozumowanie" (reasoning). Współpraca Newmana z Richardem Whatelym zaowocowała wypracowaniem wspólnej koncepcji reasoning. Bardzo szybko jednak Newman dostrzegł nieuprawnione zaciśnięcia pojęcia racjonalności, które wprowadzał jego współpracownik. W reakcji na racjonalistyczną filozofię Whately'ego Newman rozwijał własną ideę reasoning, która ostatecznie doprowadziła go do sformułowania oryginalnej koncepcji racjonalności wiary chrześcijańskiej. Jest to ujęcie odmienne od panującego w apologetyce do Vaticanum Sacundum paradygmatu scholastyczno-zuniformizowanego. Dlatego można nazwać Newmana "apologetą racjonalności aktu wiary" w kluczu apologetyki, który reprezentował.
Książka Apologia racjonalności aktu wiary jest więc próbą zrekonstruowania w kluczu reasoning i współpracy z Whatelym elementów myśli Newmana ukazujących możliwości racjonalności aktu wiary chrześcijańskiej. Celowo nawiązując w swym tytule do Apologia pro vita sua, ukazuje, w jaki sposób myśl Newmana broni wiary chrześcijańskiej przed zarzutami irracjonalności.
Jeśli zadaniem filozofii jest edukowanie, a nie informowanie, to filozofia jest właśnie edukacją dorosłych. Tym terminem Pierre Hadot przywołuje koncepcję, którą spopularyzował filozofia jako sposób życia. Jako wielki czytelnik filozofów starożytnych, od Sokratesa i Platona po Epikteta, Marka Aureliusza i Plotyna, ale także filozofów nowożytnych i współczesnych, od Montaigne'a i Kartezjusza po Nietzschego i Merleau-Ponty'ego, w tym zbiorze tekstów niedostępnych lub wcześniej niepublikowanych Pierre Hadot ponownie odczytuje historię myśli, aby pomóc czytelnikowi przeorientować swoje życie i na nowo nauczyć się postrzegać świat.
Książka, piąty tom serii „Dzieł wybranych” ojca Jacka Salija, łączy teksty reprezentujące kilkadziesiąt lat refleksji jednego z najwybitniejszych polskich teologów i filozofów katolickich. Przybliżają nas one do zrozumienia polskiej tożsamości narodowej, jej korzeni historycznych, kulturowych i religijnych, ale i stawiają pytania ważne dla każdego uczestnika życia społecznego we współczesnym świecie. Ojciec Salij szukając odpowiedzi na nurtujące kwestie w niezrównany sposób splata znajomość myśli patrystycznej i tomistycznej z komentarzem do współczesności, a w jego tekstach kanoniczne dzieła europejskiej i polskiej kultury wchodzą w dialog z nauczaniem ostatnich papieży. Przede wszystkim zaś – myśli Justyna Męczennika, Tomasza z Akwinu czy Jana Pawła II potrafi on przekazać w sposób przystępny, zrozumiałym dla współczesnego czytelnika językiem – wyrazistym i klarownym, pozbawionym pustosłownej rozwlekłości i hermetycznego naukowego żargonu, często cechującego teologiczne czy filozoficzne rozprawy.
Jacques Derrida (1930-2004), filozof francuski, twórca dekonstrukcji - projektu refleksji nad tradycją zachodniej myśli filozoficznej, określonej jako metafizyka obecności, i jej krytyki w perspektywie pisma, różnicy oraz interpretacji (jako plenienia się sensu).Filozofia "końca filozofii" autorstwa profesora Bogdana Banasiaka to pierwsza polska monografia poświęcona temu najgłośniejszemu myślicielowi współczesności. Jak pisze autor:"Podstawową intencją pracy jest zrekonstruowanie zasadniczych zarysów szczególnie znaczącej i głośnej współczesnej koncepcji filozoficznej: dekonstrukcji Jacquesa Derridy, a zatem niejako jej przybliżenie czy do niej wprowadzenie. Ponieważ jednak dekonstrukcja jest nie tylko przemyśleniem filozoficznej tradycji (jej rozczłonkowaniem i zidentyfikowaniem), zwłaszcza w kontekście współczesnych kulturowych przewartościowań, ale też refleksją nad statusem filozofii w ogóle, to intencją pracy jest także pokazanie sugerowanej tytułem jej dwuznacznej pozycji wobec tradycji, bo choć swym krytycznym ostrzem rysuje ona kres filozofii, to jednak zarazem jawi się jako koncepcja wciąż filozoficzna, co tym bardziej podkreśla charakterystyczne dla niej nierozstrzygnięcie."
Platon (427 p.n.e.- 347 p.n.e.) - grecki filozof, uczeń Sokratesa, założyciel Akademii, twórca idealizmu i racjonalizmu. Mozna wręcz powiedzieć, że nie byłoby filozofii bez Platona. Napisał 35 dialogów. Laches, czyli O odwadze; Charmides, czyli O umiarkowaniu; Lyzis, czyli O przyjaźni to dialogi zaliczane do wczesnego okresu twórczości Platona i są to dialogi sokratyczne, co w tym wypadku oznacza, iż są one nakierowane na kwestie etyczne. I. LACHES (dialog o odwadze; majeutyczny)(Określenie majeutyczny wywodzi się od greckiego słowa u????????? majeutikos, oznaczającegopołożniczy. Sokrates wskazywał (np. w Teajtecie), że podobnie jak jego matka położna (u???maja) pomagająca przyjść na świat dzieciom tak i on jest tylko tym, który sam wiedzy nie posiada,ale za to pomaga jej przyjść na świat, wydobywa ją od rozmówcy).Laches stanowi naturalne wprowadzenie do grupy siedmiu dialogów granicznych, lokujących sięmiędzy Gorgiaszem a dialogami średnimi (Ucztą, Fedonem i Państwem) to właśnie tutaj jestmiejsce na znaczące rozwinięcie Platońskiej myśli.Owe dialogi graniczne to: Laches, Charmides, Eutyfron, Protagoras, Menon, Lizys i Eutydem;tworzą dość zróżnicowaną grupę dialogów: być może jedyne, co je łączy, to ich aporycznastruktura.II. CHARMIDES (dialog o umiarkowaniu; badawczy)(Charmides należy do dialogów diegematycznych (diegematyczny opowiedziany, narracyjny;od gr. ?????u???? diegemenos opowiedzieć); Diogenes Laertios zaliczył Charmidesa do dialogówpeirastycznych (peirastyczny badawczy, kuszący, próbujący, sprawdzający; od gr. ???????????peirastikos)).W dialogu funkcję narratora pełni Sokrates, ale ponieważ relacjonuje on rozmowę, w którejbrał udział, jest więc także jednym z bohaterów dialogu.Obok zaskakującego doboru rozmówców największą osobliwościąCharmidesa jest znajdująca się w centrum poruszanej tu problematyki wysoce niejednoznacznateza, że umiarkowanie (sophrosyme rozwaga, opanowanie) jest wiedzą o samej sobie, wiedząo wiedzy czy też samowiedzą, a nie wiedzą o czymś innym.III. LIZYS (dialog o przyjaźni; majeutyczny)(Lizys należy do dialogów diegematycznych (diegematyczny opowiedziany, narracyjny; od gr.?????u???? diegemenos opowiedzieć); Diogenes Laertios zaliczył Lizysa do dialogówmajeutycznych (majeutyczny od greckiego słowa u????????? majeutikos oznaczającegopołożniczy). O kontrowersjach, jakie budzi i budził Lizys zaklasyfikowany do dialogów mniejszych,określanych jako wczesne, sokratyczne czy aporyczne, szeroko napisano w przypisie 137).Podobnie jak w Charmidesie, tak i w Lizysie funkcję narratora dialogu pełni Sokrates; i znów,tak jak w Charmidesie, Sokrates występuje w podwójnej roli: i jako relacjonujący rozmowę, i jakoowej rozmowy uczestnik.
Theodor Lessing (1872-1933) - niemiecki filozof pochodzenia żydowskiego, publicysta, kulturoznawca, autor kilkunastu książek, z których ostatnia to właśnie napisana w 1930 roku Europa i Azja. W 1933 roku po przejęciu władzy przez Hitlera emigrował do Czechosłowacji, ale i tam dopadło go Mordkomando nazistowskie. Lessing podobnie jak Oswald Spengler zaliczany jest do reprezentantów pesymistycznej filozofii kultury i historii. Jednak w odróżnieniu od niego zaprzecza każdej historycznej prawidłowości. Jako przedstawiciel filozofii historii negował szczególnie w książce Historia jako nadanie sensu bezsensowi (niem. Geschichte als Sinngebung des Sinnlosen, 1916) obiektywną przyczynowość, konieczność i prawidłowości historii i w nie do przezwyciężenia irracjonalności rzeczywistości widział ugruntowany idealizm historiografii. Dopiero człowiek nadaje według Lessinga bezsensownym i chaotycznym zdarzeniom pewien sensowny i uporządkowany przebieg. W Europie i Azji zajmuje się - po wstępnych rozważaniach ogólno-filozoficznych porównaniem cywilizacji europejskiej z różnymi cywilizacjami azjatyckimi (w tym światem muzulmańskim, cywilizacją Inddi czy Japonii)
Cisza i Hałas. Które z nich przemawia do nas mocniej?
Hałas jest głośny i kolorowy. Bezczelny i pewny siebie.
Cisza wciąż ustępuje mu pola. Ale może to jej właśnie warto zaufać?
Może to ona ma nam coś ważnego do powiedzenia?
Wsłuchajmy się więc w jej delikatny szept. Zatrzymajmy się i wyciszmy.
Ta bajka na pewno nam w tym pomoże.
Bajka, która pomoże się wyciszyć
Książka-zaproszenie do wsłuchania się w siebie i w Ciszę wokół.
O pokonywaniu ograniczeń i życiu w prawdzie i wolności - Agnieszka Maciąg.Mewa Richarda Bacha to niezwykła, inspirująca opowieść o nieograniczonych możliwościach człowieka i jego dążeniu do doskonałości. Jej bohater, Jonathan Livingston Seagull, jest uosobieniem pragnień drzemiących w każdym człowieku. Tę opowieść pokochają ludzie, którzy chcą podążać za głosem swojego serca, żyć na własnych zasadach i którzy wiedzą, że życie oferuje coś więcej niż to, co widzą oczy. To nowe, kompletne wydanie tej filozoficznej klasyki, idealnej dla czytelnika w każdym wieku, zostało uzupełnione o czwartą część podróży Jonathana oraz posłowie autora, co dało temu ponadczasowemu dziełu całkiem nowe życie.
[] książka zatytułowana Parva naturalia Arystotelesa w komentarzu Pawła z Worczyna została opracowana na podstawie zrealizowanej przez jej Autorkę edycji krytycznej komentarza do zbioru rozpraw Arystotelesa Parva naturalia (zachowanego w rękopisie BJ 2073 w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej, z pierwszej poł. XV wieku), autorstwa polskiego uczonego Pawła z Worczyna. Autor ten był jednym z najoryginalniejszych filozofów polskich XV wieku. []. Biorąc pod uwagę okoliczność, że książka M. Kowalewskiej-Harasymiuk podejmuje nieopracowany dotąd obszar z zakresu historii polskiej nauki, należy podkreślić, że wydanie drukiem sporych fragmentów (wraz z aneksem) tychże tekstów stanowi bardzo cenny materiał do dalszych studiów i syntetycznych opracowań historiograficznych. []. Oryginalność pracy M. Kowalewskiej-Harasymiuk leży w tym, że opiera się ona na niewydanym dotąd (a przygotowanym przez nią do publikacji edycji krytycznej) tekście źródłowym z zakresu historii polskiej nauki, która nie jest jeszcze w pełni opracowana. [] Autorka prezentowanej pracy swe badania opiera na pogłębionych studiach i skrupulatnych analizach oryginalnych źródeł naukowych, związanych z funkcjonowaniem uniwersytetu w Krakowie. Badaczka w większości koncentruje się na mało znanych lub niewydanych dotąd tekstach myślicieli średniowiecznych, uznawanych za drugorzędnych, którzy jednak odegrali ważną rolę w lansowaniu nowych idei i kształtowaniu kultury intelektualnej Europy, a ich dorobek ciągle czeka na pełne opracowanie. Walorem prezentowanej publikacji jest zatem poszerzenie bazy źródłowej do badań nad historią kultury intelektualnej doby średniowiecza w obszarach ciągle nieznanych w światowej literaturze przedmiotu, które mogą wpłynąć na zmianę ocen dotyczących nurtów myślowych i filozofii w krakowskim środowisku naukowym. Dostarcza kolejnych materiałów, które mogą i powinny inspirować do refleksji i dyskusji nad spuścizną naukową polskiego średniowiecza i jej udziałem w dziedzictwie kulturo-wym Europy. Ponadto lektura recenzowanej książki M. Kowalewskiej-Harasymiuk budzi uznanie także z tych względów, iż jest napisana w dobrym stylu, cechuje ją przejrzysty i precyzyjny język, dzięki czemu zawiłe kwestie filozoficzne stają się zrozumiałe i przystępne dla czytelnika. Z recenzji dr hab. Wandy Bajor, prof. KUL
Niniejszą książkę napisali uczniowie, współpracownicy, koledzy i przyjaciele Ks. prof. dr. hab. Tadeusza Biesagi SDB, który po latach bardzo intensywnej pracy naukowej przeszedł na emeryturę.
Zamieszczając na kolejnych stronach książki ciepłe słowa pod jego adresem, a także opracowania rozmaitej treści i życiorys naukowy Profesora, chcemy wyrazić w ten sposób naszą wdzięczność za te pracowite lata życia. Poświęcił je Kościołowi, salezjanom – Towarzystwu św. Franciszka Salezego, do którego należy, filozofii i teologii, w szczególności zaś rozwojowi etyki i bioetyki w Polsce i za granicą. […]
W uznaniu dla pracy Profesora należy podkreślić, że podczas krakowskiego okresu służby nauce polskiej opracował on trwałe podstawy realistycznej i hipokratesowej współczesnej etyki medycznej. Swoją drogę stopniowego budowania tych fundamentów przedstawił w 13 książkach i ponad 160 artykułach naukowych. Świadectwo tej drodze dał w imponującej liczbie przygotowanych referatów konferencyjnych, prowadzonych pracach naukowych, doktorskich, magisterskich, licencjackich i podyplomowych (łącznie kilkuset), w kilku recenzjach rozpraw habilitacyjnych i w recenzjach różnych publikacji książkowych.
Z Przedmowy do książki
Ks. prof. dr hab. Tadeusz Biesaga SDB (ur. 1950) – polski duchowny rzymskokatolicki, salezjanin, etyk, nauczyciel akademicki. Studiował teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie i filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Doktoryzował się na Wydziale Filozofii KUL na podstawie pracy pt. Dietricha von Hildebranda epistemologiczno-ontologiczne podstawy etyki (promotor Antoni B. Stępień). Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1999 roku na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na podstawie rozprawy zatytułowanej Spór o normę moralności. Tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymał w 2018 roku. Specjalizuje się w bioetyce i etyce lekarskiej.
Wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie (1981 – do chwili obecnej), adiunkt przy Katedrze Etyki na Wydziale Filozofii Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1988–1996), w latach 1996–2021 pracownik naukowo-dydaktyczny (adiunkt, a następnie profesor) na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II), w latach 2002–2016 pracownik naukowy przy Katedrze Etyki na Wydziale Filozoficznym Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie (obecnie Uniwersytet Ignatianum w Krakowie).
INTELEKTUALNA PODRÓŻ ŚLADAMI NAJWIĘKSZYCH FILOZOFÓW Co wspólnego mają filozofia i terapia? Dlaczego wybitni myśliciele tak chętnie spacerowali? Czy przewidywanie nieszczęść może być pomocne? I czy filozofia potrafi odpowiedzieć na pytanie, jak wieść szczęśliwe życie? Eric Weiner, autor bestsellerowej Geografii szczęścia, znów wyrusza w podróż. Tym razem wraz z czytelnikami odwiedza miejsca zawiązane z najbardziej wpływowymi myślicielami w historii, między innymi: Grecję, Japonię, Szwajcarię, Wielką Brytanię i Indie. Podróżując pociągiem, zgłębia myśli najwybitniejszych filozofów i próbuje w nich znaleźć odpowiedź na kluczowe egzystencjalne pytania. Ekspresem z Sokratesem. Czego martwi filozofowie uczą nas o życiu to nie tylko fascynująca podróż w poszukiwaniu mądrości. To także zbiór praktycznych duchowych lekcji, które mogą stanowić dla nas ukojenie w dzisiejszych niespokojnych czasach. ERIC WEINER wielokrotnie nagradzany dziennikarz i autor bestsellerów przetłumaczonych na ponad 20 języków. Były korespondent National Public Radio oraz reporter The New York Times. Obecnie współpracuje między innymi z The Washington Post, BBC Travel i AFAR.
Portret Doriana Graya należy do światowego kanonu literatury pięknej. Powieść irlandzkiego pisarza została wydana po raz pierwszy u schyłku epoki wiktoriańskiej i uważana jest od tamtego czasu za najwybitniejsze dzieło estetyzmu angielskiego. Oscar Wilde podejmuje w swoim dziele problematykę nurtującą ówczesną epokę, ale jakże aktualną i dzisiaj: czym jest sztuka, piękno, młodość, moralność i konsumpcyjne podejście do życia. Portret Doriana Graya jest powieścią modernistyczną. Wtargnięcie elementu fantastyki do świata rzeczywistego służy jako pretekst do podkreślenia atrakcyjności intrygi i pogłębienia wymowy filozoficznej dzieła. Powieść Oscara Wilde'a wywołała w swoim czasie falę oburzenia i polemikę. Krytycy atakowali zwłaszcza postać głównego bohatera, lorda Henryka - błyskotliwego cynika i obserwatora - często utożsamianego z samym autorem. Portret Doriana Graya stał się przedmiotem wielu adaptacji teatralnych i ekranizacji filmowych. Lektura dla szkół średnich Słowo o autorze: Oscar Wilde (1856-1900), angielski poeta, prozaik i dramatopisarz, urodził się w Dublinie, tam też rozpoczął studia, które kończył w Oksfordzie. Wkrótce po osiedleniu się w Londynie zdobył opinię dandysa i wyznawcy skrajnego estetyzmu. Poglądy na sztukę wyrażał w esejach, a także w słynnej powieści Portret Doriana Graya. Do innych znanych dzieł tego ekscentryka, arystokraty i światowca należą opowiastki Szczęśliwy książę i inne opowiadania, komedie Wachlarz lady Windermare i Mąż idealny oraz tragedia Salome. Oskarżony o homoseksualizm spędził dwa lata w więzieniu, czego świadectwem jest Ballada o więzieniu w Reading oraz spowiedź autobiograficzna De Profundis. Objęty bojkotem utworów w Anglii przeniósł się do Paryża, gdzie zmarł w wieku 44 lat.
Napisana pięknym, wolnym od hermetyczności językiem książka o tym, w jaki sposób współcześnie żyjący polscy filozofowie podchodzą do najważniejszych tematów swojej profesji: świata, duszy i Boga oraz - szerzej - o pożytkach płynących z filozofowania. Gdyż, jak pisze Marek Dobrzeniecki, nawet jeśli filozofia nie jest cudownym eliksirem mogącym uleczyć wszystkie objawy kryzysu, to stanowi ekwiwalent mapy obcej krainy i jako taka pomaga odzyskać orientację na nieznanych i budzących grozę terytoriach, w które wkraczamy za sprawą cywilizacyjnego przyspieszenia.
Związek wolności z odpowiedzialnością był i jest przedmiotem wyczerpujących analiz etyków i filozofów prawa. Rzadziej bierze się pod uwagę podstawowy – jak mi się wydaje – związek denotacji słowa „wolność” z denotacjami słowa „prawda”. Związek ten przybiera różną postać w zależności od tego: po pierwsze, o jaki sens słowa „prawda” chodzi, po drugie, jaka jest natura owej relacji. O jednym powiązaniu, na które zwrócili uwagę stoicy była już mowa. Podstawową wolnością człowieka w myśl tej koncepcji jest wolność od fałszu w znaczeniu błędu, a zatem możność trafnego rozpoznawania i akceptowania prawdy w znaczeniu prawdziwego o rzeczy sądu. W tym rozumieniu wolność jest warunkiem poznania. Poznanie zaś odsłaniające rzeczywisty stan rzeczy czyli prawdę w znaczeniu ontologicznym jest dobrem istoty rozumnej a w konsekwencji wolność jako warunek nabiera wartości instrumentalnej środka osiągania naczelnej wartości, jaką jest prawda. Ale wolności ludzkiej towarzyszyć też może fałsz jako świadome naruszanie wartości prawdy, fałsz w sensie kłamstwa narzucanego człowiekowi przez innych, w szczególności przez wroga, przez nieodpowiedzialną władzę, przez propagandę polityczną itp. Wolność od fałszu w tym rozumieniu i równoczesna możność demaskowania go i głoszenia prawdy jest podstawą moralności społecznej.
Nie ma społecznej moralności bez prawdy w sensie negacji kłamstwa obliczonego na ujarzmienie ludzi przez uniemożliwienie im wydawania prawdziwych sądów o sytuacji ich społecznego bytu. Zakłamanie życia społecznego wyrażające się między innymi w używaniu słów bez pokrycia lub w dowolnym zmienianiu ich znaczeń celem wprowadzenia w błąd, a tym samym ogłupianiu ludzi, narusza podstawową wolność człowieka jako istoty rozumnej.
(Izydora Dąmbska, Gdy myślę o słowie „wolność” – fragment)
Przekazujemy w ręce Czytelników monografię zbiorową dedykowaną Panu Profesorowi Adamowi Jonkiszowi z okazji siedemdziesiątej rocznicy Jego urodzin. Publikacja została podzielona na dwie części. Pierwsza z nich, o charakterze biograficznym, zawiera zwięzły życiorys Profesora Jonkisza, syntetyczną charakterystykę jego działalności naukowej oraz poglądów filozoficznych, jak również wywiad przeprowadzony z Jubilatem przez pracowników Instytutu Filozofii Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie dra hab. Piotra Duchlińskiego, prof. UIK i dra Jacka Poznańskiego SJ oraz współpracującą z Instytutem dr Jolantę Koszteyn. Część tę wieńczy zestawienie publikacji Jubilata. Z tych opracowań wyłania się bogaty obraz życia i dokonań Pana Profesora. Można prześledzić kolejne okresy życia Jubilata, jego związki z różnymi środowiskami naukowymi i rozwój kariery naukowej najpierw jako studenta KUL, a następnie nauczyciela i mistrza pracującego w wielu ośrodkach akademickich Górnego Śląska, Śląska Cieszyńskiego oraz Małopolski. Druga część publikacji zawiera 18 artykułów (zamieszczonych w alfabetycznej kolejności) dedykowanych Panu Profesorowi przez jego przyjaciół oraz dawnych i obecnych współpracowników. Większość tekstów nawiązuje do osiągnięć naukowych Jubilata i problematyki podejmowanej w jego pracach, a niektóre (nieliczne) dotyczą zagadnień, które wprawdzie nie były bezpośrednim przedmiotem badań Profesora, ale znajdują się w sferze jego zainteresowań. Z Wprowadzenia do książki
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
