Problematyka lęku i strachu nabiera dziś kulturowej – w tym artystycznej – aktualności, z reguły pod wpływem wyłaniających się realnych zagrożeń oraz potrzeby uświadomienia, wypowiedzenia i uformowania towarzyszącego im niepokoju. Strach, lęk – to emocje tyleż destrukcyjne, co twórcze. Niszczą, ale i – nieco na bazie powstałego zniszczenia – pozwalają generować teksty kultury. Przedstawienia malarskie, rzeźba, fotografia, literatura pełne są obrazów, które wyraźnie wskazują na fakt, że powstały w wyniku zmagań podmiotu ze sferą własnych emocji, wahań, stanów obniżenia nastroju. Ekspresja koloru w malarstwie, grubość kreski, jej celowa deformacja, widoczna na płótnie siła uderzenia pędzla, sposób kreowania obrazów poetyckich w liryce, elementy semantyczne konstytuujące metaforę, wszystko to dowodzi głębi przeżywania tychże stanów emocjonalnych przez artystę, ich stopnia nasilenia.
Warto też zauważyć, że kultura sama – niejako z własnej inicjatywy i niezupełnie bezinteresownie – wytwarza lęk, pielęgnuje go, rozmnaża, zagęszcza, eksploatuje. Ta produkcja lęku w kulturze i za sprawą kultury ma jednak dialektyczny rezonans. Sprawia, że kultura wikła się w niejasną, dwuznaczną grę z lękiem. Powoduje, że lęk – niejako na zasadzie rewanżu i wzajemności – produkuje kulturę.
Monografia zbiorowa pt. Anatomia strachu. Strach, lęk i ich oblicza we współczesnej kulturze stanowi próbę interdyscyplinarnego ujęcia problematyki strachu uobecniającego się we współczesnych wytworach kultury. Zamieszczone w niej artykuły zostały napisane przez psychologów, lekarzy, politologów, filozofów, literaturoznawców, filmoznawców, teatrologów, dydaktyków i kulturoznawców, reprezentujących różne ośrodki akademickie w Polsce.
(fragment Wprowadzenia)
Książka pt. Przepływy, protezy, przedłużenia...Przemiany kultury polskiej pod wpływem nowych mediów po 1989 roku to pozycja dla tych, którzy żyjąc w czasach nieustannego rozwoju technologicznego, chcą zorientować się w najważniejszych konsekwencjach, jakie wynikają z niego dla kultury. Monografia jako projekt nie tylko odnoszący się do nowych pojęć, ale i sytuujący te nowe pojęcia w obszarze wielorakiej kultury i wskazujący na zależności między nowymi zjawiskami a kulturą, to pozycja ciekawa, podnosząca nowe kwestie, pokazująca pewne zagadnienia w nowym świetle. Pozwalająca poszerzyć horyzonty widzenia dzisiejszej kultury i dostrzec zjawiska, które wymagają dalszych badań. Autorzy zadbali o możliwie dokładne wyjaśnienia zagadnień funkcjonujących dziś w dyskursie powszechnym, ale i o pokazanie szerokich ich kontekstów, odnosząc dane obszary do różnych dziedzin sztuki i nauki.
Z recenzji dr hab. Beaty Bigaj-Zwonek
Książka została napisana w żywy, wciągający sposób, zachowując jednocześnie konieczny porządek systematycznego wykładu. Układ treści, który stanowi autorski wybór, nie narzuca jednak czytelnikowi pewnej określonej z góry wizji rozumienia mediów. Przeciwnie, dzięki bogactwu bardzo trafnych przykładów, zachęca do samodzielnych, dalszych studiów. Odwołanie się do historii polskich mediów oraz przykładów z przestrzeni polskiej kultury wyróżnia recenzowaną książkę spośród wielu innych prac. Stanowi ono jednocześnie o jej wielkiej zalecie. Nie tylko ze względu na to, że dowartościowuje polską twórczość, ale również dlatego, że dzięki temu staje się znacznie bardziej atrakcyjna dla polskiego czytelnika.
Z recenzji dra hab. Wojciecha Balucha
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
