Nigdy wcześniej nie spotkałam człowieka tak absolutnie szczerego i prostolinijnego jak Krzysztof. Nie waży słów, nie kalkuluje, nie kluczy. Na każde pytanie odpowiada bez umizgów. Jeśli nie wie, zastanawia się. Mira Suchodolska Moje wspomnienia z pobytu w szpitalu i długiej rehabilitacji są po to, aby dać ludziom do myślenia. Aby przygotować niektórych na miękkie lądowanie w razie życiowego wirażu. Celowo opowiadam o domu rodzinnym, o młodości, szkole, harcerstwie i moim sposobie wychowywania dzieci. To wszystko daje mi siłę. Daje nam siłę. Bez tego moja opowieść byłaby niepełna. Jestem pewien, że gdyby nie bliscy, którzy byli przy mnie w najtrudniejszych chwilach, nie miałbym siły walczyć. Gdyby nie moja wiara, nie widziałbym w tej walce sensu. Wszystko jest po coś. (?) Mój wypadek był po to, żeby dać świadectwo innym. Wierzę, że to ma sens, że w dniu wypadku dostałem ?z góry? nową listę zadań. Do tego przekonania musiałem jednak dojrzeć. Zdałem sobie z tego sprawę dopiero po wypadku. (fragment książki)

Współczesna nauka coraz częściej powraca do tradycji. Okazuje się bowiem, że brak niektórych schorzeń w starożytności nie wynikał z braku możliwości zachorowanie na nie, ale z obecności leków, i środków terapeutycznych przewyższających osiągnięcia współczesnej farmakologii. Jak to możliwe, że coś, co potrafiliśmy wyleczyć przed kilkoma czy kilkudziesięcioma stuleciami teraz stanowi dla nas problem? Powodem jest odwrócenie się od darów natury, takich jak czystek. Już w czasach starożytnych ta grecka roślina była pozyskiwana jako osławiona żywica ladanum. Wtedy była zarezerwowana dla elity, a dzisiaj każdy może po nią sięgnąć. Jest to tym łatwiejsze, że czystek można wykorzystać na wiele sposobów, ale najprostszą i najskuteczniejszą formą jest jest zaparzenie herbaty z jego suszu. Lecznicza siła czystka jest przydatna w przypadku grypy, przeziębienia i ostrego zapalenia migdałków. Można go z powodzeniem stosować przy różnego rodzaju stanach zapalnych. Blokuje także rozwój wszystkich infekcji wirusowych i bakteryjnych. Odtruwa cały organizm i opóźnia procesy starzenia. Stanowi również skuteczny oręż przeciwko boreliozie czy nowotworom. Dzięki brakowi jakichkolwiek działań ubocznych mogą go przyjmować zarówno dzieci, jak i kobiety w ciąży oraz karmiące matki. Jest niezastąpiony w eliminowaniu różnego rodzaju niedoskonałości cery – od trądziku po atopowe zapalenie skóry. Dzięki bogactwu polifenoli jest prawdziwym źródłem młodości. Pomaga również na choroby żołądka i jelit, kandydozę oraz inne infekcje grzybicze. Jedna roślina – wiele korzyści! FRAGMENT KSIĄŻKI: Tę książkę należy rozumieć jako wkład w samopomoc. Jej celem jest wspomożenie czytelniczek i czytelników w samodzielnym znalezieniu własnej drogi do pełni zdrowia i przez to do szczęścia, ponieważ jeśli ktoś w tym względzie oczekuje pomocy od medycyny konwencjonalnej, wierzy zazwyczaj daremnie. Bez wątpienia medycyna akademicka osiągnęła duże sukcesy. Nie sposób wyobrazić sobie życia bez współczesnej chirurgii powypadkowej. A jeśli ktoś, kto jest skazany na rozrusznik serca, chciałby z niego zrezygnować, nie będzie już w stanie wieść normalnego życia. Jednak w wielkich obszarach profilaktyki zdrowotnej i zachowywania naszego zdrowia zachodnia medycyna konwencjonalna ma nam niewiele do zaoferowania - w przeciwieństwie na przykład do tradycyjnej medycyny chińskiej. Profilaktyka zdrowotna od zawsze zajmowała w niej ważne miejsce. Był czas, kiedy chińscy lekarze otrzymywali swoje honorarium tylko tak długo, jak długo udawało się im zachowywać swoich pacjentów przy zdrowiu. W naszym zachodnim społeczeństwie medycyna konwencjonalna u swoich pacjentów produkuje stale nowe choroby, zamiast leczyć ich z już zaistniałych. Eksperci szacują, że co piąta, a może nawet co trzecia choroba jest wywoływana przez lekarzy (choroby jatrogeniczne). Często zdarza się, że słyszymy: „Panujemy teraz nad pana / pani reumatyzmem, jednakże w międzyczasie pogorszyły się wyniki badań krwi pod kątem czynności wątroby, ale przepiszę panu / pani na to skuteczny środek". Później nerki odmawiają posłuszeństwa, ale można przecież prowadzić dializy...  

W 2005 roku Kate Greene zachorowała na raka. Miała trzydzieści siedem lat. Mimo podjęcia natychmiastowego leczenia, usunięcia piersi, ostrej, wyniszczającej radio- i chemioterapii, nastąpiły liczne przerzuty. "Pewnej nocy naprawdę się przeraziła, że nie dożyje do rana. Postanowiła spisać dla mnie i dla synków swoją listę życzeń. Skończyła ją pisać o czwartej nad ranem". Lista zawiera sto rzeczy, które mąż ma zrobić, żeby wychować synów na dobrych ludzi, instrukcje, czego ma nie robić, jej nadzieje wobec synków, czteroletniego Finna i sześcioletniego Reeda. Prosta szczera opowieść męża Kate jest jak dziennik. Dobrze napisany, autentyczny i optymistyczny zarazem. Dający otuchę. Pokazuje też, jak poradzić sobie z bólem i osamotnieniem.

Każdy z nas może znaleźć się w takiej sytuacji: starsza osoba w rodzinie nie radzi już sobie sama. Zmiany związane z wiekiem często prowadzą do ograniczenia samodzielności. Autorka poradnika przekazuje praktyczne informacje, opisuje trudne, złożone problemy seniorów w sposób kompetentny i prosty jednocześnie. Długotrwała opieka nad seniorem jest ciężkim zadaniem i wymaga wielkiej wytrzymałości. Nie zawsze mamy możliwość zapewnienia bliskiej, starszej osobie właściwej opieki w domu rodzinnym. Trudno jest nam połączyć to zadanie z pracą, prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci. Co wtedy robić? Gdzie szukać pomocy? Odpowiedzi znajdziesz w tym poradniku.

Dlaczego warto jeść warzywa? Bo stanowią doskonałe, naturalne źródło witamin i minerałów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu ludzkiego. Zawierają dużo wody i błonnika pokarmowego, co sprawia, że są niskokaloryczne. Pełnią ważną rolę w profilaktyce wielu chorób. Ta książka zawiera informacje o dobroczynnym wpływie warzyw na zdrowie, ich leczniczych właściwościach, zastosowaniu w medycynie, kuchni i kosmetyce. Każdy, komu drogie jest własne zdrowie i osób mu bliskich oraz chce wzbogacić swą wiedzę z zakresu zdrowego żywienia, powinien sięgnąć po ten poradnik.

Gdy cierpisz na choroby kręgosłupa, chcesz wiedzieć dlaczego. Szukasz ulgi w doskwierającym Ci bólu. Niniejsza książka oferuje jedno i drugie. Jej autorzy, czołowi amerykańscy eksperci w dziedzinie leczenia chorób i urazów kręgosłupa, prezentują wyniki najnowszych odkrycia badań, fachowe porady oraz sprawdzone programy zapobiegania dolegliwościom kręgosłupa i łagodzenia dokuczliwego bólu.

Zasadniczy temat książki stanowi próba znalezienia odpowiedzi na pytanie: Dlaczego właśnie ta, a nie inna osoba zapadła na raka? Podstawowym założeniem autorów ni jest traktowanie choroby jako problemu czysto fizycznego, ale raczej jako problemu całego człowieka, obejmującego oprócz ciała także umysł i emocje.

Cel tej książki jest dwojaki: pomóc Ci w rozważeniu głównych kwestii, powstających po zapoznaniu się z diagnozą, oraz zachęcić do wprowadzenia w życie wszechstronnego programu zdrowotnego, który sam skonstruujesz i który będzie cieszył się najwyższym stopniem Twojego zaufania. Książka ta jest nastawiona na działanie, które zmaksymalizuje szanse całkowitego wyzdrowienia przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiej jakości życia. Potraktuj ją jako przewodnik po dostępnych ci środkach powrotu do zdrowia na najbliższe dwa lata (taką rozpiętość ma rozsądna perspektywa wyzdrowienia). Strategie są opracowane przede wszystkim z myślą o osobie, która właśnie poznała diagnozę. Jeśli usłyszałeś słowa: “To rak”, znajdziesz tu informacje konieczne, by opanować strach, przeanalizować szczegóły rozpoznania oraz zastosować możliwie najbardziej skuteczny program zintegrowanego leczenia. Książka ta skierowana jest również do osób, u których wykryto nawrót choroby nowotworowej. Powrót raka jest wydarzeniem przerażającym, momentem medycznych, emocjonalnych i duchowych przewartościowań. Twoje działania mogą wiele zmienić. Książka ta przeznaczona jest też dla osób wyleczonych. Noszą oni bowiem w sobie przyczajony lęk, że rak może uderzyć ponownie. Poznasz tu zasady zdrowotne, których przestrzeganie zapewni, iż czynisz wszystko, co można, aby zachować dobry stan.

Bardzo często do walki z rakiem sama medycyna konwencjonalna nie wystarcza. Autor książki "Jak żyć z rakiem i go pokonać" zwraca uwagę na to, jak ważna w trakcie leczenia jest psychika chorego oraz jego podejście do swojego stanu zdrowia. Doktor Simonton daje proste wskazówki, w jaki sposób należy stawić czoła przeciwnościom losu, nie załamywać się, odnaleźć swoją drogę i swój sens życia pomimo choroby i dążyć do niego. Jego unikalny program terapeutyczny pomógł już wielu chorym oraz ich rodzinom.Bardzo często do walki z rakiem sama medycyna konwencjonalna nie wystarcza. Autor książki "Jak żyć z rakiem i go pokonać" zwraca uwagę na to, jak ważna w trakcie leczenia jest psychika chorego oraz jego podejście do swojego stanu zdrowia. Doktor Simonton daje proste wskazówki, w jaki sposób należy stawić czoła przeciwnościom losu, nie załamywać się, odnaleźć swoją drogę i swój sens życia pomimo choroby i dążyć do niego. Jego unikalny program terapeutyczny pomógł już wielu chorym oraz ich rodzinom.   Jest to wznowienie wspaniałej książki, będącej bestsellerem w wielu językach, pod wieloma szerokosciami geograficznymi. Autorami jej sa wyjątkowi ludzie: doktor O. Carl Simonton, lekarz onkolog-radioterapeuta, pionier psychoonkologii oraz jego niezwykły pacjent, Reid Henson, powracający do zdrowia mimo rozpoznania rzadkiego nowotworu, wobec ktorego medycyna konwencjonalna była bezsilna. Doktor Simonton w przystępny sposób przedstawia swój program terapeutyczny, skutecznie pomagający poważnie chorym i ich bliskim. Reid Henson opisuje swoją drogę do zdrowia - jak praktycznie, na co dzień stosował Program Simontona, jak na przemian tracił i odzyskiwał nadzieję, jakim przeciwnościom stawiał czoła, jak ulegał zwątpieniu i odnajdywał sens swojego życia. FRAGMENT KSIĄŻKI: Tego, że zainteresowałem się związkiem ciała i umysłu, nie zawdzięczam bynajmniej lekarzom lub psychologom, lecz ludziom chorym na raka. Ciekawość ta znacznie wzrosła w pierwszym roku mojej pracy w szpitalu, kiedy odkryłem, że nie jestem w stanie nakłonić pacjentów w zaawansowanym stadium choroby do pozytywnego potraktowania procesu leczenia. Nie widzieli żadnego powodu, z którego mieliby się w nie angażować, ponieważ nie wierzyli, że potrafią sobie pomóc. Nie mieli żadnej nadziei. Jeszcze wcześniej, będąc stażystą, dokonałem kilku szeroko znanych odkryć w dziedzinie podstawowej biologii komórki, byłem więc przekonany, że wejdę w skład jednego lub kilku zespołów badawczych, które zajmują się wynalezieniem i upowszechnieniem skutecznego leku przeciwnowotworowego. Miałem mocne postanowienie, aby stać się jednym z czołowych specjalistów w dziedzinie radioterapii onkologicznej w USA. Wybrano mnie „stażystą roku". W nagrodę otrzymałem posadę na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Stanu Oregon. Był to szczególny okres u moim życiu. Miałem całkowitą pewność, że potrafię przyczynić się do wynalezienia leku na raka, ale do chwili rozpoczęcia pracy w szpitalu nie brałem w ogóle pod uwagę, że chory może mieć jakikolwiek wpływ na przebieg leczenia.

W książce między innymi: czynniki sprzyjające powstaniu choroby wieńcowej, metody diagnostyczne, rodzaje interwencji chirurgicznych, pierwsze tygodnie po opuszczeniu szpitala, rehabilitacja, rola partnera, rodziny, przyjaciół.

Co się dzieje z naszymi dziećmi? Sięgając pamięcią do własnego dzieciństwa, raczej nie stwierdzimy, że problemy z alergiami były wtedy równie powszechne. Oczywiście obecnie poprawie ulega diagnostyka, np. takie choroby jak astma w przeszłości nie zawsze wykrywano. Mimo to wydaje się, że liczba występowania reakcji alergicznych u dzieci wykazuje tendencję rosnącą, niekiedy nawet w stopniu, uznawanym przez fachowców za epidemiczny. U niektórych dzieci reakcja uczuleniowa ma łagodny przebieg. Być może dostają wysypki po zjedzeniu truskawek albo przez moment oddychają z trudem po wejściu do kwiaciarni albo pogłaskaniu kota. W innych, znacznie rzadszych przypadkach alergie mogą poważnie utrudnić życie - nie tylko samemu dziecku, ale także całej jego rodzinie. Trzeba przygotowywać oddzielne posiłki oraz stosować specjalną dietę, restrykcjom podlega dobór odzieży oraz domowych sprzętów. Pocieszający jest fakt, że nad większością stanów uczuleniowych można zapanować. Intencją tej książki jest przyjście z pomocą rodzicom, opiekunom i wszystkim tym, którzy mają kontakt z dziećmi alergicznymi, by cel ten osiągnąć. Wzięcie w karby alergii to zadanie wspólne, w którym uczestniczą lekarze, pielęgniarki i inny personel medyczny, rodzice, nauczyciele oraz same dzieci i młodzież. Skuteczna terapia jest możliwa w odniesieniu do kilku typów reakcji alergicznych, takich jak astma (dychawica) oskrzelowa, egzema oraz katar sienny. W przypadku innych schorzeń - np. anafilaksji, która bywa groźna dla życia - podstawową strategią jest unikanie kontaktu z alergenem.

Przyczyny wyprysków na skórze, atopowe zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry, sposoby leczenia, jak radzić sobie ze swędzeniem, jak unikać wyprysków, egzema u dzieci, psychologiczne i emocjonalne konsekwencje choroby, praktyczne porady.

Ocenia się, że aż 20 proc. społeczeństwa cierpi na sezonowe dolegliwości powodowane przez katar sienny, takie jak swędzenie i łzawienie oczu, swędzenie i wysięk z nosa, nieustanne kichanie, zatykanie uszu, konieczność ciągłego przełykania śliny oraz kaszel. Schorzenie to odbiera urok najpiękniejszym porom roku: wiośnie, lecie i wczesnej jesieni. Przykrym pokrewnym stanem jest także całoroczny alergiczny nieżyt nosa, występujący niezależnie od pory roku. – Objawy kataru siennego i całorocznego alergicznego nieżytu nosa – Mechanizm powstawania schorzenia i rola układu odpornościowego – Pyłki roślin, zarodniki grzybów, roztocze i inne alergeny Jak radzić sobie z katarem siennym Ocenia się, że aż 20 proc. społeczeństwa cierpi na sezonowe dolegliwości powodowane przez katar sienny, takie jak swędzenie i łzawienie oczu, swędzenie i wysięk z nosa, nieustanne kichanie, zatykanie uszu, konieczność ciągłego przełykania śliny oraz kaszel. Schorzenie to odbiera urok najpiękniejszym porom roku: wiośnie, lecie i wczesnej jesieni. Przykrym pokrewnym stanem jest także całoroczny alergiczny nieżyt nosa, występujący niezależnie od pory roku. – Objawy kataru siennego i całorocznego alergicznego nieżytu nosa – Mechanizm powstawania schorzenia i rola układu odpornościowego – Pyłki roślin, zarodniki grzybów, roztocze i inne alergeny – Dlaczego częściej chorują mieszkańcy miast niż wsi? – Jak odróżnić katar sienny od zapalenia zatok? – Dlaczego korzysta się z leków antyhistaminowych? – Czy stosowanie sterydów jest bezpieczne? – Przegląd różnych lekarstw i metod terapii – Praktyczne środki zaradcze (np. jak pozbyć się roztoczy z pluszowego misia, jakiej używać pościeli, dokąd jechać na urlop) Katar sienny nie jest poważną, zagrażającą życiu chorobą, jednak w istotnym stopniu utrudnia życie - w pracy, w kontaktach z klientami i kontrahentami, w życiu osobistym, w relacjach intymnych. Nasilając się na wiosnę, odbija się na wynikach młodych ludzi, przystępujących w maju i czerwcu do egzaminów w szkołach i na uczelniach. Ponadto może prowadzić do istotnych powikłań (m.in. zapalenia ucha środkowego, zaburzeń słuchu, astmy alergicznej). Warto zatem wiedzieć, jak można z tym schorzeniem skutecznie postępować. – Dlaczego częściej chorują mieszkańcy miast niż wsi? – Jak odróżnić katar sienny od zapalenia zatok? – Dlaczego korzysta się z leków antyhistaminowych? – Czy stosowanie sterydów jest bezpieczne? – Przegląd różnych lekarstw i metod terapii – Praktyczne środki zaradcze (np. jak pozbyć się roztoczy z pluszowego misia, jakiej używać pościeli, dokąd jechać na urlop) Katar sienny nie jest poważną, zagrażającą życiu chorobą, jednak w istotnym stopniu utrudnia życie - w pracy, w kontaktach z klientami i kontrahentami, w życiu osobistym, w relacjach intymnych. Nasilając się na wiosnę, odbija się na wynikach młodych ludzi, przystępujących w maju i czerwcu do egzaminów w szkołach i na uczelniach. Ponadto może prowadzić do istotnych powikłań (m.in. zapalenia ucha środkowego, zaburzeń słuchu, astmy alergicznej). Warto zatem wiedzieć, jak można z tym schorzeniem skutecznie postępować.Jak radzić sobie z katarem siennym Spis treści Wprowadzenie 1. Czym jest katar sienny? 2. Zrozumienie alergii 3. Objawy gorączki siennej 4. Diagnozowanie kataru siennego 5. Całoroczny alergiczny nieżyt nosa 6. Wszystko o antyhistaminach 7. Inne metody leczenia 8. Wymiar emocjonalny 9. Katar sienny u dzieci 10. Powikłania 11. Unikanie kataru siennego Słowniczek Przydatne adresy internetowe

- czynniki ryzyka - nad wieloma mamy kontrolę. - indywidualne badania profilaktyczne. - porady dla osób starszych, jak uniknąć upadków i złamań. - ustrata wzrostu wskutek zapadania się kości kręgosłupa. - leczenie po złamaniu stawu biodrowego. Osteoporoza a ciąża i karmienie piersią. Osteoporoza a alkohol. Osteoporoza a odchudzanie i anoreksja. Osteoporoza u mężczyzn   Fragment książki Wstęp Co to jest osteoporoza i dlaczego jest dla ciebie ważna? Zagraża ci osteoporoza - może nie od razu, ale z pewnością po czterdziestce, a jeśli nie masz szczęścia, to i wcześniej. Nie należy zbywać tego ostrzeżenia pobłażliwym uśmieszkiem. Osteoporoza może oznaczać chroniczny ból, groźną deformację z powodu złamanych i słabnących kości oraz 20-procentowe ryzyko przedwczesnej śmierci. Na dodatek nie przydarza się ona tylko „innym". W USA i zachodniej Europie osiągnęła już rozmiary epidemii. W Wielkiej Brytanii na chorobę tę narażona jest co trzecia kobieta i co dwunasty mężczyzna. Po 60. roku życia prawdopodobieństwo zachorowania zwiększa się u kobiet dojednej na dwie, a u mężczyzn do jednego na ośmiu. W tym wieku istnieje 25-procentowe ryzyko złamania zmiażdżeniowego jednego lub większej liczby kręgów (małych kości, które tworzą kręgosłup) oraz zatrważające 30-procentowe ryzyko złamania stawu biodrowego. Amerykańskie dane liczbowe nie są lepsze, szczególnie jeśli chodzi o białe kobiety. Szacuje się, że ponad 50 proc. z nich zdradza oznaki osteoporozy, zanim osiągną wiek 45 lat, a odsetek ten wzrasta do 85 proc. po 70. roku życia. Jest to najbardziej rozpowszechniona przewlekła choroba wśród Amerykanek. Innymi słowy, prawdopodobieństwo złamania stawu biodrowego z powodu osteoporozyjest większe niż zachorowania na raka piersi, jajników czy macicy (razem wziętych) i obciążone jest 20-procento-wym ryzykiem śmierci w ciągu roku. Łączne koszty leczenia problemów spowodowanych osteoporoza są astronomiczne i cały czas wzrastają.* Wprawdzie koszt przypadający na jednego pacjenta maleje, ale liczba przypadków zwiększa się rocznie o l O proc. Ponieważ obecnie wszyscy żyjemy dłużej, stale zwiększa się populacja osób po sześćdziesiątce, a jest to grupa najbardziej podatna na osteoporozę. Osteolodzy — specjaliści ds. kości — przewidują, że w roku 2050 na całym świecie nastąpi 6,25 milionów złamań stawu biodrowego. Obecnie w samej Wielkiej Brytanii ponad tysiąc osób tygodniowo doznaje złamania stawu biodrowego z powodu osteoporozy. CO KONKRETNIE CZYNI TAKIE SPUSTOSZENIE? Słowo osteoporoza, pochodzące od greckich słów oznaczających „kość" i „otwór", sugeruje, że dotknięte chorobą kości mają w swej strukturze dziury. Mimo że zewnętrznie nie zmieniają kształtu (z wyjątkiem zmiażdżonych kręgów), w ich strukturze jest mniej faktycznego materiału. Powoduje to, że kości stają się kruche i łamliwe -jak czekolada bąbelkowa w porównaniu ze zwykłą. DLACZEGO DO TEGO DOCHODZI? Problem tkwi w jednym ze zmyślnych mechanizmów przyrody, który niekiedy się zacina. Do wieku 35-40 lat zwykle potrzebujemy mocnych kości i mięśni - do ciężkiej pracy fizycznej (mężczyźni) oraz noszenia i wychowywania dzieci (kobiety). Mniej więcej po przekroczeniu tego progu fizyczne wymagania w stosunku do naszego ciała maleją. W wieku 50 lat z reguły nie podrzuca się ciężkiego bobasa ani nie gra zawodowo w piłkę. Ponieważ nie jest już konieczne posiadanie tak solidnego szkieletu, kości zmniejszają się i stają lżejsze, a mięśnie tracą nieco swej siły. Problem w tym, że proces ten może zajść zbyt daleko, a kości stać się niebezpiecznie kruche. To właśnie jest osteoporoza. Zwykle dotyczy ona osób starszych, ale nie oszukuj się, że nie ma żadnego niebezpieczeństwa, dopóki jesteś młodszy. Pewna forma tej choroby dotyka nawet dzieci. Czasem występuje po urodzeniu dziecka już u kobiet w wieku 20 czy 30 lat. Często spowodowana jest zażywaniem steroidów. Niektóre przewlekłe choroby, np. reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane i anoreksja, a nawet trwałe stosowanie diety odchudzającej mogą prowadzić do rozwoju osteoporozy. W późnym wieku pewne ryzyko jest nieuchronne, lecz rokowania nie są całkiem beznadziejne. OSTEOPOROZIE MOŻNA ZAPOBIEGAĆ Środki zapobiegawcze, które należy podjąć, są tanie i proste, pod warunkiem że zastosuje się je jak najwcześniej. Najlepiej byłoby, gdyby już matka prowadziła cię właściwą drogą przez pierwszych dwadzieścia lat twojego życia. Raczej jednak dopiero jako dorosły zaczniesz myśleć o stylu życia., w którym uwzględnisz niebezpieczeństwo osteoporozy. Najprawdopodobniej zaś stanie się to dopiero, gdy przekroczysz 50 lat i zrobisz bilans swego pierwszego półwiecza. Nie jest jeszcze za późno, ale podjęcie działań jest na pewno sprawą coraz pilniejszą. Gdyby zanosiło się na kolizję samochodową, czy czekałbyś z naciśnięciem hamulca i gwałtownym skrętem kierownicą, aż znajdziesz się tuż przed przeszkodą? Zasada z osteoporoząjest dokładnie taka sama. Zapobieganie jest opłacalne. Jednak nie ma też potrzeby rozpaczać, jeśli już ucierpiałeś z powodu złamania osteoporotycznego. Nieżyjąca już brytyjska Królowa Matka odzyskała formę po złamaniu stawu biodrowego w wieku 98 lat! Możesz uczynić wiele, by zwalczyć osteoporozę, ale bez względu na to, ile masz lat i jaki jest twój stan zdrowia, zacznij od zaraz.    Jak radzić sobie z osteoporozą Spis treści Co to jest osteoporoza i dlaczego jest dla ciebie ważna? 7 l.Twoje żyjące kości 10 2.Jak objawia się osteoporoza? 17 3.Rodzaje osteoporozy 30 4.Osteoporoza wtórna 41 5.Czynniki ryzyka 51 6.Wykrywanie choroby: badania diagnostyczne 60 7.Terapia hormonalna 71 8.Terapia wapniem 86 9.Bisfosfoniany i teryparatyd 93 l0.Powrót do formy po złamaniu stawu biodrowego i innych kości 103 11.Upadki 120 12.Nastroje i emocje 126 13.Zapobieganie - Styl życia i ruch 132 14.Zapobieganie — Prawidłowe odżywienie kości 141 Użyteczne adresy 154

Dzięki poznaniu istoty zaburzeń jedzenia oraz stanów często im towarzyszących możemy pomóc sobie lub swoim bliskim. Autorka przedstawia metody terapii oraz omawia praktyczne kwestie w realcjach rodzinnych. Ukazje, w jaki spsosób można wracać do zdrowia samodzielnie lub z pomocą specjalistów i lekarzy.

Jeśli cierpisz na zapalenie stawów w dowolnej postaci, propozycja regularnej aktywności fizycznej w celu poprawy stanu zdrowia może wydawać się niedorzeczna. Nawet jeżeli wcześniej prowadziłeś aktywny tryb życia, teraz odczuwasz pokusę przerwania go, skoro ruchomość stawów uległa ograniczeniu, a ból dosłownie eliminuje cię z gry. Jednak nie powinieneś temu ulec. twojego stanu. Przeciwnie, zwiększając stopień aktywności ruchowej, podwyższysz stopień ochrony stawów, pobudzając wytwarzanie substancji maziowej, która pokrywa zakończenia stawowe. Należy pracować nad czterema aspektami sprawności fizycznej: ruchową,ogólnym zasobem energii (dotlenieniem). Jeśli cierpisz na chorobę zwyrodnieniową stawów, regularne ćwiczenia nie zniszczą stawów ani nie pogorszą * gibkością ciała, * siłą i wytrzymałością mięśni, * sprawnością   Fragment książki Rozdział I Co mogą dać ćwiczenia? Nie wolno nam lekceważyć korzyści, jakie przynosi regularna aktywność fizyczna. Ewidentnie osoby, które ćwiczą regularnie i traktują to jako integralną część swojego życia, sprawiają wrażenie, jakby dysponowały większymi zasobami energii, dzięki której radzą sobie z trudami i wyzwaniami codziennego życia. Ich serce, płuca i mięśnie pracują efektywniej oraz cechują się większą wytrzymałością. Ponadto regularny i kontrolowany program ćwiczeń wzmacnia mięśnie i kości, wzmaga elastyczność stawów, a także wspomaga koordynację ruchową oraz równowagę, co pozwala na bardziej intensywny i forsowny wysiłek bez ryzyka nadwerężenia czy kontuzji. Osoby, które regularnie się gimnastykują, niejednokrotnie wyglądają też lepiej. Ich cera jest czysta i promienna, włosy lśnią. Mają prawidłową postawę ciała i sprawiają wrażenie pewnych siebie. Wszystkie wymienione cechy są korzyściami, wypływającymi ze stosowania odpowiednio opracowanego programu rekreacyjnej aktywności fizycznej. Oczywiście wielką rolę odgrywają też inne aspekty. Przestrzeganie zrównoważonej i racjonalnej diety (która obejmuj e spożywanie dużych ilości świeżych, nieprzetworzonych pokarmów oraz przyjmowanie niezbędnych witamin i minerałów), czerpanie radości z towarzystwa rodziny i przyjaciół, sięganie po ruch i relaks w celu opanowania stresu i napięć, dobry sen, mniejsza podatność na infekcje i choroby-wszystko to wzajemnie łączy się ze sobą i pomaga nam dojść do pełni zdrowia i je utrzymać. Jeśli cierpisz na zapalenie stawów w dowolnej postaci, pomysł regularnej aktywności fizycznej w celu poprawy stanu zdrowia może wydawać ci się niedorzeczny. Nawet jeżeli wcześniej prowadziłeś aktywny tryb życia, teraz odczuwasz pokusę do przerwania go, skoro ruchomość stawów uległa ograniczeniu, a ból, w dosłownym sensie tych słów, eliminuje cię z gry. Jednak nie powinieneś temu ulec. Jeśli cierpisz na osteoartrozę, regularne ćwiczenia nie zniszczą twoich stawów ani nie pogorszą twojego stanu. Przeciwnie, zwiększając stopień aktywności ruchowej, podwyższysz stopień ochrony stawów, pobudzając wytwarzanie substancji maziowej, który pokrywa zakończenia stawowe i jest wchłaniana przez gąbczastą chrząstkę. Tak jak olej, ta gęsta substancja „smaruje" stawy i może zapobiec dalszym uszkodzeniom. Jej niedobór zmniejsza ochronę stawów i może powodować wzmożoną bolesność u chorych borykających się z gośćcem. Jeśli prowadzisz regularną aktywność fizyczną, być może okaże się, że musisz odpowiednio skorygować program swych zajęć. By zminimalizować ryzyko urazów czy kontuzji, trzeba koniecznie zrezygnować ze sportów kontaktowych, takich jak rugby, oraz innych „dynamicznych" dyscyplin, np. sąuasha. Ich miejsce powinny zająć takie rodzaje sportów, które zmuszają stawy do mniejszego wysiłku i narażają je na mniejsze przeciążenia. W przypadku każdego typu zapalenia stawów ważne jest umiejętne łączenie ćwiczeń z wypoczynkiem oraz wykonywanie kilku prostych, starannie kontrolowanych ruchów rozluźniających 1-2 razy dziennie, nawet jeśli stawy są opuchnięte i obolałe. Przy gośćcu postępującym lub innych postaciach stanów zapalnych musisz zachować wyważoną równowagę pomiędzy aktywnością fizyczną a wypoczynkiem. Pozwoli to wykorzystać chwilowe złagodzenie objawów zapalenia, by skłonić stawy do wykonania ruchów o pełnej rozpiętości i jednocześnie zwiększyć siłę mięśni, co w rezultacie pomaga zapobiec zesztywnieniu lub deformacji stawów. Jeśli zapalenie stawów atakuje plecy lub kręgosłup, co ma miejsce w przypadku zesztywniającego zapalenia kręgosłupa (ankylosingspondylitis), koniecznie trzeba zażywać jak najwięcej ruchu. We wszystkich typach przewlekłego gośćca delikatne rozruszanie stawów oraz rozciąganie mięśni i ścięgien jest najlepszym sposobem zmniejszania napięcia w obolałych stawach oraz korygowania postawy ciała. Ponadto sprawi to, że staniesz się bardziej odprężony i będziesz miał poczucie panowania nad chorobą. Oczywiście równie ważny jest odpoczynek, zwłaszcza podczas okresów boleści, gdyż pomaga zmniejszyć nasilenie stanu zapalnego. Jednak zbyt duża dawka bierności ruchowej tylko pogarsza sytuację. Obecnie eksperci radzą, by ćwiczyć jak najwięcej - w celu zwiększenia ruchliwości, siły, poprawy funkcjonowania stawów oraz osiągnięcia lepszego samopoczucia fizycznego. Konieczne jest wszelako zachowanie równowagi. Ustalaj proporcję czasu poświęconego na odpoczynek i ćwiczenia stosownie do zaawansowania choroby oraz twojego samopoczucia konkretnego dnia. Zbyt duża dawka ćwiczeń może grozić wyczerpaniem, urazem oraz nasileniem bólu. Dlatego nie ulegaj pokusie ćwiczenia z nadmierną intensywnością lub zbyt długo. Naucz się słuchać rytmu własnego ciała, dzięki czemu będziesz wiedzieć, kiedy organizm ostrzega, byś go nie przeciążał. Optymalnie powinieneś wykonywania określone ćwiczenia ruchowe każdego dnia. Czytając rozdział 3. przekonasz się, że wybrane przez nas ćwiczenia, wykonywane w ciągu, składają się na bardzo prosty program, który można wykonywać każdego dnia zaledwie w kilkanaście minut. Gdy nauczysz się poszczególnych ruchów (zajmie to tylko kilka dni), te szczególne ćwiczenia bez trudu staną się stałym elementem twojego codziennego życia. Pożytecznym nawykiem, jak szorowanie zębów, który staje się rutyną każdego dnia.    Jak radzić sobie z zapaleniem stawów Spis treści Podziękowania 7 Wprowadzenie 9 1. Co mogą dać ćwiczenia? 27 2. Ćwiczenia poprawią twoje samopoczucie 37 3. Ćwiczenia, wypoczynek i relaksacja 45 Blok 1. Rozgrzewanie mięśni 61 Blok 2. Rozgrzewka: ruchliwość oraz rozciąganie 67 Blok 3. Ćwiczenia wzmacniające 89 Blok 4. Dotlenienie 109 Blok 5. Rozluźnienie: poprawa ruchliwości i rozciąganie 115 4. Inne formy ruchu, z których warto skorzystać 119 5. Gdzie można dowiedzieć się więcej 131 Użyteczne adresy 133

Żyjemy w epoce aluminium. Ten lekki, błyszczący metal ma swoje ciemne strony, które po raz pierwszy w tak wymowny sposób zostały ukazane właśnie w tej książce. Zawarte w kremach do opalania aluminium sprzyja powstawaniu równomiernej opalenizny. W dezodorantach aluminium wchodzi w reakcję ze skórą, hamując pocenie. Leki przeciw nadkwasocie często zawierają wysokie dawki aluminium. W dwóch trzecich wszystkich szczepionek aluminium pełni rolę substancji wzmacniającej działanie. Wiele zakładów wodociągowych stosuje związki aluminium w procesie uzdatniania wody. Wybrany fragment książki Aluminium — biochemiczny kosmita Tajemnica 11 września    Jeszcze nigdy żadne badania nie wciągnęły mnie tak bardzo i nie eksplodowały z taką siłą jak te, gdy zacząłem się interesować aluminium. Nigdy nie przyszłoby mi do głowy, w jak niezwykłych zastosowaniach i w jak odległych obszarach ten powszechny surowiec odgrywa określoną rolę. Krótko przedtem odbyłem jedno z tych pamiętnych spotkań, typowych dla mojej odkrywczej podróży do s'wiata aluminium: tym razem był to osławiony atak Al-Kaidy ii września 2001 roku, którego skutkiem było zawalenie się bliźniaczych wież w Nowym Jorku. Jaki to ma związek z aluminium?    Spędziłem cały dzień z Christianem Simensenem, fizykiem i specjalistą metalurgiem z Oslo, który jako pracownik SINTEF, największej niezależnej instytucji badawczej w Skandynawii, przez większość swego zawodowego życia zajmował się chemicznymi i fizykalnymi właściwościami aluminium.    Christian Simensen ma 70 lat i, jak twierdzi, jest to wiek, w którym większość ludzi odchodzi w stan spoczynku i rozkoszuje się emeryturą. W jego wypadku o emeryturze nie ma mowy. Pilnie pracuje nad publikacjami naukowymi, uczestniczy w konferencjach i kongresach, gdzie szczegółowo prezentuje wyniki swych badań, wprawiając słuchaczy w osłupienie.    Bodźca dostarczył mu kilka lat wcześniej jego syn Erding. Obaj rozmawiali o zamachu z ii września. Erding powiedział, że widział film dostarczający przekonujących dowodów, że bliźniacze wieże runęły nie pod wpływem uderzenia samolotów, lecz zostały wysadzone przez CIA lub jakąś inną potężną instytucję, a celem tej akcji było usprawiedliwienie przyszłych wojennych działań USA.    Argumentem na rzecz tej tezy miała być zgodna wypowiedź wielu uczestników wydarzeń, według których tuż przed zawaleniem się budynków mieli oni słyszeć gwałtowne eksplozje. Ktoś musiał więc składować w budynku dynamit albo trotyl i go użyć. Poza tym na nagraniach wideo podobno wyraźnie widać, że eksplozje miały miejsce poniżej tych miejsc, gdzie oba samoloty typu Boeing 767 wbiły się w budynki. Zdaniem Erdinga jest to jednoznaczny dowód, że zostały tam zdetonowane ładunki wybuchowe.    Ojciec i syn wspólnie obejrzeli nagrania. Rzeczywiście, obserwacje okazały się słuszne. Oglądając filmy klatka po klatce można zobaczyć, że tuż przed zawaleniem się doszło w obu wieżach do gwałtownej eksplozji. Miała ona miejsce nie w wyrwie w fasadzie, skąd wydobywał się gęsty dym, lecz piętro lub dwa piętra niżej.    Christianowi Simensenowi, specjaliście od metalurgii, na myśl, że Stany Zjednoczone miały w tym swój udział, włosy zjeżyły się na głowie. Musiał jednak uznać, że mamy do czynienia z obserwacjami, których nie można tak po prostu skwitować jako bzdury. Przyrzekł zatem swemu synowi, że dokładnie zbada sprawę i do końca w sposób naukowy wyjaśni wszystkie swoje obserwacje.    Za pośrednictwem nowojorskiego kolegi Simensen zamówił oficjalny, 25o-stronicowy raport dotyczący przebiegu tragicznych zdarzeń3, sporządzony przy współpracy łącznie 312 wymienionych z nazwiska ekspertów z rozmaitych dziedzin.    Wraz z postępem badań nad technicznymi szczegółami zawalenia się obu głównych budynków World Trade Center Simensen popadał w coraz większą zadumę. Eksperci opisywali bowiem tę tragedię jako pożar drapaczy chmur wywołany przez paliwo pochodzące z silników samolotowych. W raporcie napisano, że pod wpływem ogromnych ilości kerozyny w obu samolotach pojawił się ogień, który nieustannie i szybko rozprzestrzeniał się w otoczeniu wypełnionym tworzywami sztucznymi i pozostałym wyposażeniem. Już wkrótce ogień osiągnął temperaturę 1000 stopni Celsjusza. Potężny żar spowodował rozmiękczenie stalowej konstrukcji drapaczy chmur, która w końcu nie była już w stanie utrzymać ciężaru spoczywających na niej pięter i w efekcie się zawaliła.

Prekursorka duchowego uzdrawiania Mary Baker Eddy napisała w jednej ze swoich prac: "Robić z choroby rzeczywistość, uważać ją za coś co się widzi i czuje – a potem usiłować ją leczyć wykorzystując do tego Boga jest myślowym szarlataństwem." Temat ten pogłębił i rozwinął w swej książce Joel S.Goldsmith. Ten uznawany za jednego z największych nauczycieli duchowych XX wieku autor przekazał wizję leczenia i uzdrawiana chorób, niepodobną do żadnej innej – wizję znaną jedynie mistykom. Tak sam o tym napisał: "Jeżeli Bóg ukazuje się jako indywidualna istota, to nie ma Boga oraz człowieka, nie ma Boga i ciebie, a zatem nie może być osoby idącej do Boga po coś. W ciągu lat, kiedy poświęcałem mój czas wyłącznie pracy uzdrawiania, w miarę jak pacjenci przychodzili do mnie, nauczyłem się nie patrzeć na nich jak na istoty ludzkie i nie wyglądać Boga, aby ich uzdrowił. Wiedziałem, że każdy, kto do mnie przychodzi jest Bogiem ukazującym się jako indywidualna istota i ta prawda odsłaniała harmonię i przywracała zdrowie." Sztuka Duchowego Uzdrawiania to coś więcej niż zwykły poradnik na poszczególne dolegliwości. To unikalny przekaz mądrości, który dzięki swej głębi i prostocie ma moc przemiany świadomości i doświadczania zdrowia na zupełnie nowym poziomie.

Opis przypadków do "Klasyfikacji diagnostycznej DC:0-3" Jak w procesie diagnozy i planowania terapii korzystać z "Klasyfikacji diagnostycznej zaburzeń psychicznych i rozwojowych w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa"?

„Publikacja DC:0-3R daje klinicystom, lekarzom, psychologom, pedagogom i badaczom zajmującym się rozwojem psychicznym i jego zaburzeniami niemowląt i małych dzieci, niezwykle cenne narzędzie pomocne zarówno w opisie jak i diagnozie oraz w konsekwencji w planowaniu postępowania terapeutycznego uwzględniającego tak istotną perspektywę rozwojową. Klasyfikacja Diagnostyczna DC:0-3R stanowi istotny krok naprzód w porównaniu z obowiązującymi systemami klasyfikacyjnymi takimi jak DSM IV i ICD 10. Ma szansę stać się bardzo ważnym uzupełnieniem lub być może nawet zastąpić dotychczasowe systemy klasyfikacyjne poszerzając je o nie tylko szczegółowe opisy i wprowadzenie nowych kategorii, ale także co ważniejsze uzupełniając diagnozę wczesnych zaburzeń rozwojowych o niezwykle istotny kontekst relacji rodzic-dziecko.” z recenzji: prof. dr hab. IRENY NAMYSŁOWSKIEJ, , kierownik Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie