Książki psychologiczne o depresji i lękach człowieka znajdziesz w księgarni internetowej Dobreksiazki.pl. W ofercie nowości, zapowiedzi i bestsellery. Depresja to zaburzenie psychiczne wymagające specjalistycznego leczenia. Depresja jest jak grypa może się zdarzyć każdemu. Tutaj znajdziesz wiele ciekawych i interesujących poradników poruszających ten drażliwy temat. Samotność, cierpienie, lęk, ból, nerwica, trauma, alkoholizm, samobójstwo, o tych i innych zagadnieniach wiele dowiesz się z książek, które można nabyć na szaym sklepie DobreKsiazki.pl
"Leukodystrofia metachromatyczna… Co za barbarzyńska nazwa! Nie do wymówienia. I nie do przyjęcia. Podobnie jak choroba, która się za nią kryje. Nazwa zupełnie niepasująca do mojej księżniczki, która stoi teraz przy drzwiach i klaszcząc w rączki, dopomina się o tort i świeczki. Na ten widok pęka mi serce. To nie do zniesienia. Moja pełna życia córeczka może umrzeć. Nie tak wcześnie. Nie teraz. Jeszcze przez chwilę powstrzymuję łzy - przytulam ją i włączam ulubioną kreskówkę. Zamykam drzwi. Thais uśmiecha się do mnie." Historia zaczyna się na plaży, kiedy Anne-Dauphine zauważa, że jej córeczka lekko powłóczy nóżką, a jej chód jest nieco chwiejny. Po serii badań lekarze stwierdzają, że Thais cierpi na rzadką chorobę genetyczną, leukodystrofię metachromatyczną. Dziewczynce, która właśnie obchodzi swoje drugie urodziny, zostało zaledwie kilka miesięcy życia. Autorka składa swojemu dziecku obietnicę: "Będziesz miała piękne życie. Nie takie, jak inne małe dziewczynki, ale życie, z którego będziesz mogła być dumna. Życie, w którym nigdy nie zabraknie ci miłości".
Niniejsza książka - świadectwo matczynej miłości i zaangażowania - opowiada o tym, w jaki sposób rodzice, rodzina, niania i przyjaciele spełnili złożoną Thais obietnicę.
Fragment Książki Ślady małych stóp na piasku
Leukodystrofia metachromatyczna... Co za barbarzyńska nazwa! Nie do wymówienia. I nie do przyjęcia. Podobnie jak choroba, która się za nią kryje. Nazwa zupełnie niepa-sująca do mojej księżniczki, która stoi teraz przy drzwiach i klaszcząc w rączki, dopomina się o tort i świeczki. Na ten widok pęka mi serce. To nie do zniesienia. Moja pełna życia córeczka nie może umrzeć. Nie tak wcześnie. Nie teraz. Jeszcze przez chwilę powstrzymuję łzy - przytulam ją i włączam ulubioną kreskówkę. Zamykam drzwi. Thais uśmiecha się do mnie.
Mama czeka na rnnie w salonie. Pękam. Jest gorzej, niż myśleliśmy. Thais jest bardzo chora. Umrze. Umrze". Moja mama, która nie umie płakać - wybucha płaczem.
Nie jestem w stanie powiedzieć jej nic więcej. Po prostu nic nie pamiętam. Zanim wyszliśmy ze szpitala, przewidująca lekarka wsunęła mi do ręki karteczkę /, nazwą choroby: „leu-ko-dys-tro-fia me-ta-chro-ma-tycz-na". Sylabizuję, próbując odnaleźć sens stów. Ukonkretnić rzeczywistość.
Dopiero za trzecim razem udaje mi się wpisać bezbłędnie nazwę choroby w wyszukiwarce. Klikam. Ale nie otwieram
wyświetlających się linków. Za bardzo się boję poznać kryjącą sit; za nimi grozę.
Automatyczne powiadomienie o przychodzącym e-mai-lu. To Łoić. On miał więcej odwagi. Przejrzał strony dotyczące choroby i przysyła mi złagodzone w swej formie streszczenie. Jak bardzo go kocham! Nikt inny, tylko on, pomaga mi teraz zrozumieć, czym jest leukodystrofia metachromatyczna. Koszmar! Zbieżność nieprawidłowych genów, Loica i moich. Oboje jesteśmy zdrowymi nosicielami anomalii genetycznej i przekazaliśmy defektywny gen Thais. Jej komórki nic produkują specyficznego enzymu - arylo-sułfatazy A, odpowiedzialnej za rozkład pewnego rodzaju lipidów, sulfatydów. Niedobór tego enzymu powoduje spichrzanie sulfatydów w komórkach i niszczenie otoczki mielinowej, „osłonki" nerwów, która odpowiada za przepływ impulsów nerwowych. Na początku choroba atakuje organizm w ukryciu. Z chwilą, gdy się ujawnia, stopniowo niszczy cały układ nerwowy. Na początku prowadzi do ubytku funkcji motorycznych, utraty mowy, wzroku... aż do śmierci, która następuje od dwóch do pięciu lat od zachorowania. Obecnie nie ma na nią lekarstwa. Thais jest dotknięta najgroźniejszą, późnoniemowlęcą rormą choroby. Nie ma najmniejszych szans na przeżycie.
W Polsce żyje 5 195 000 ludzi mających powyżej 65 lat, z czego znaczna
część to ludzie samotni, z których milion chciałby to zmienić i nie wie, jak tego dokonać. Dla nich przeznaczony jest ten częściowo sfabularyzowany poradnik.
Do znanego autora marynisty, także seniora, którego życiowe meandry zawiodły na zagubione uroczysko i który prowadził tam życie trampa, trafił pewnym zbiegiem okoliczności plik listów ? ofert matrymonialnych ze świata osób możnych. Od tej pory pisarz, dostrzegając niezwykły kontrast z jakim ma do czynienia, poświęcił problemom starszych samotnych osób kilkanaście lat pracy twórczej. Z wieloma bohaterami opisanych w swej książce wydarzeń zaprzyjaźnił się, zbadał przyczyny rozpadu licznych związków małżeńskich, obserwował latami kolejne małżeństwa tych samych osób oraz ich wzrastającą trwałość lub powolne bądź nagłe rozpady.
Zdobyte w ten sposób doświadczenia i materiały nie mają sobie równych, a książka, rodząca się z rozwagą, ale też z iskierką satyry, na ich podstawie pomyślana została jako praktyczny poradnik, jak poznać potencjalnego partnera.
A więc Mili Seniorzy ? udanej realizacji życiowych planów i przyjemnej zabawy, bo szczęście nasze jest w bliskich nam ludziach, a samotne życie nawet w dostatku, to jedynie oczekiwanie na to, co być może jeszcze się wydarzy.
Praktyczny przewodnik dla osób cierpiących, tych, którzy są smutni, samotni, przygnębieni, zrozpaczeni, nie mają siły albo nawet myślą o samobójstwie, a także dla tych, którzy pragną im pomóc. Autorka, która z własnego doświadczenia zna ciężar depresji, przedstawia w sposób bezpośredni, jasny i prosty wiele ważnych wiadomości na temat mechanizmów powstawania i leczenia tej przypadłości, a także proponuje rozmaite możliwości, sposoby i techniki, które cierpliwie stosowane, pomagają wydostać się z koszmaru. Nie daje recepty na cudowną kurację, ale pokazuje, że jeśli bardzo się chce i bardzo się stara, z depresji można się wydobyć. Książka ta w mniejszym stopniu jest o tym jak... a w większym, dlaczego.... Odkrywanie właściwych pytań, docieranie do Głęboko Ukrytych Powodów może pomóc znaleźć naszą indywidualną drogę radzenia sobie z depresją. Depresja zaś nie jest tu traktowana jako zjawisko, którego należałoby się wstydzić, lecz jako rodzaj życiowego wyzwania, które można wykorzystać do wzbogacenia wiedzy o sobie. Proces wydobywania się z depresji autorka porównuje do górskiej wspinaczki. Ta metafora stała się również podstawą konstrukcji książki. Ponieważ jest ona przeznaczona dla ludzi z depresją, a więc mających trudności w koncentracji uwagi, została napisana tak, by ułatwić im czytanie - ma krótkie, wyraziste, dobrze ustrukturalizowane rozdziały, wiele treści sformułowanych jest w punktach bądź w ten czy inny sposób wyodrębnionych. Podane też zostały adresy ośrodków zajmujących się terapią depresyjną w Polsce. Pozycja adresowana jest w zasadzie do wszystkich - któż, bowiem w swoim życiu nie zaznał, choćby przelotnie, chwili załamania?
Zapraszamy na wycieczkę przez wieki, od protoplastów dzisiejszego człowieka, przez prymitywne plemiona, pierwszych chrześcijan, mroki średniowiecza, aż do człowieka odczuwającego zimnowojenne lęki i dużo dalej, w postludzką przyszłość. Nie będzie to tylko podróż w czasie, ale też próba powiązania różnych idei, takich jak: apokaliptyczne proroctwa, ich millenarystyczne następstwa, pozytywistyczne marzenia, tysiącletnie królestwa, niepokojące nadzieje ekstropistów i ?hipoteza Gai?. Przyjrzyjmy się apokaliptycznym snom z kilku różnych stron, sprawdźmy, jak wiele ze współczesnych idei ma swoje źródło właśnie w nich, a zimnowojenna zawierucha połączona z lękami końca świata i technologicznym postępem może nam przynieść całkiem nowe spojrzenie na człowieka.
"Książka Piotra Jezierskiego opowiada o niezbywalnym elemencie człowieczeństwa, jakimi są strach i trwoga, nasilające się zwłaszcza wówczas, kiedy nauczyliśmy się myśleć o własnej egzystencji w kategoriach ryzyka. Od tego momentu nic już nie jest pewne, a bać zaczynamy się na co dzień ? zarówno jako przedstawiciele gatunku, jak i jednostki, na które niebezpieczeństwa czyhają zawsze i wszędzie. Nadzieja i strach to dwie strony tej samej monety" - prof. Wojciech Józef Burszta
Depresja jest zarówno depresją psychiczną, jak i fizyczną. To w istocie przejawy jednego zjawiska na dwóch różnych poziomach osobowości. To samo można powiedzieć o każdym innym rodzaju tak zwanej choroby psychicznej. Przekonanie, że „to wszystko dzieje się w głowie", stanowi wielką iluzję naszych czasów, ignorującą fundamentalny fakt, iż życie we wszystkich swoich najróżniejszych przejawach jest zjawiskiem fizycznym.
Właściwym terminem na określenie zaburzeń osobowości jest sformułowanie: „choroba emocjonalna". Słowo „emocja" kojarzy się z ruchem* i niesie zarówno fizyczne, jak i umysłowe implikacje. Ruch odbywa się na poziomie fizycznym, natomiast postrzeganie to sfera umysłowa. Zaburzenie emocjonalne dotyka obydwu aspektów osobowości. A ponieważ siłą napędową człowieka jest jego duch, więc i on jest zaangażowany w każdy konflikt emocjonalny. Osoba chora na depresję cierpi z powodu depresji duchowej.
Aby uniknąć iluzji, iż „to wszystko dzieje się w głowie", musimy uświadomić sobie, że prawdziwa duchowość ma podstawy fizyczne, czy też biologiczne. Podobnie musimy dokonać rozróżnienia pomiędzy wiarą a przekonaniem. Przekonanie to efekt aktywności umysłowej, natomiast -wiara jest głęboko zakorzeniona w biologicznych procesach cielesnych. Nie zrozumiemy rzeczywistej natury wiary, dopóki nie zbadamy tych procesów u ludzi wierzących i pozbawionych wiary. Człowiek chory na depresję, jak zobaczymy, to ktoś, kto utracił wiarę. Dociekanie, w jaki sposób i dlaczego do tego dochodzi, to główny temat tej książki. W toku analizy dotrzemy do biologicznych podstaw poczucia rzeczywistości i wiary. Nie sposób przecenić znaczenia tych badań, gdyż utrata wiary jest podstawowym problemem współczesnego człowieka.
Ta książka uważana jest za pozycję wybitną, zarówno w kategoriach literackich, jak i psychologicznych. Słynny pisarz zmagał się przez wiele lat z depresją. Esej Styrona uchodzi za jedną z najważniejszych osobistych relacji ludzi cierpiących na chorobę psychiczną. Opowieść o życiu w mrokach udręczonego umysłu i o sposobach wychodzenia z tego stanu przyczyniła się wydatnie do nagłośnienia choroby, wokół której zawsze panowało kłopotliwe milczenie. Styron po mistrzowsku opisał cierpienia tak ogromne, że niemal zupełnie nie do wyrażenia w jakikolwiek sposób.
Książka ta wyjaśnia, dlaczego dla nikogo z nas życie nigdy nie jest z góry ustalone, wciąż musimy coś zdobywać. Ani nasze geny, ani środowisko, z którego pochodzimy, nie bronią nam się zmieniać. Pomaga nam w tym różnorodność uczuć. Nie możemy kochać, nie znając cierpienia. Szukamy bezpieczeństwa, bo zaznaliśmy lęku i uczuciowej straty. Bez tej gamy uczuć świat byłby mdły, a życie w nim nie miałoby smaku.
Kevin od maleńkości był bity i głodzony przez biologicznych rodziców. Przeszedł przez piekło, nim wreszcie zareagowała opieka społeczna. Trafił do rodziny zastępczej, ale to nie był koniec jego nieszczęść. Nikt mu nie pokazał, jak z koszmaru dzieciństwa przejść do normalnego i samodzielnego życia.
Odrzucony przez tych, którzy powinni byli mu pomóc, zagubiony i coraz bardziej bezradny, znalazł się na skraju przepaści. Los jednak postawił na jego drodze Julię - kobietę, która nie bała się jego słabości i lęków. Jej miłość pozwoliła Kevinowi odwrócić bieg jego życia.
Na podstawie tej wstrząsającej, lecz dającej nadzieję historii powstał film pod tym samym tytułem.
"Doświadczyłem podwójnego, bo fizycznego i duchowego, uzdrowienia. Są to dwie drogi, które schodzą się w łasce: uzdrowiony z choroby przez Lekarza i uzdrowiony z grzechu przez Zbawiciela. Byłem przykuty do szpitalnego łóżka, a zostałem z niego uwolniony dzięki sakramentowi chorych i mogłem zostać kapłanem. A niech mnie! Tak rzeczywiście było i trzeba o tym zaświadczyć".
Te słowa napisane ręką czterdziestoczteroletniego księdza są spontanicznym wyrazem zachwytu nad życiem, na którym odbił się wyraźny ślad Boga. Benjamin Boisson magister teologii, od 1999 roku kapłan we Wspólnocie Błogosławieństw, jako dwunastoletni chłopiec zapada na poważną chorobę, która uniemożliwia mu normalne funkcjonowanie. Przy wsparciu najbliższych osób i z właściwym sobie poczuciem humoru próbuje poradzić sobie z dotkliwym cierpieniem. W jego los nieoczekiwanie miesza się... sam Bóg.
Benjamin Boisson jest magistrem teologii, od 1999 roku jest również kapłanem we francuskiej Wspólnocie Błogosławieństw. Jako dwunastoletni chłopiec zapadł na poważną chorobę. Przez wiele lat prowadził audycję radiową na temat humoru chrześcijańskiego, obecnie organizuje specjalne sesje i rekolekcje weekendowe pod nazwą "Śmiech i modlitwa". Jest również autorem wydanej wcześniej książki "Uśmiech Pana Boga"
Popularne powiedzenie mówi, że jedyne co w naszym życiu jest pewne to śmierć. Mimo to jest ona jednak tematem tabu. Choć współczesna kultura sprawia wrażenie, że oswoiła się ze śmiercią, obserwujemy jej nadmiar w telewizji, muzyce a nawet w ubiorze – śmierć i umieranie są nadal zjawiskami, których do końca nie rozumiemy i o których nie chcemy rozmawiać. Szczególnie bliski kontakt ze śmiercią, np. w rodzinie, rodzi wiele problemów. Nierzadko strach przed samym zjawiskiem śmierci przeradza się w niechęć do osoby umierającej lub będącej w żałobie. Książka, którą oddajemy do rąk czytelnika, opisuje te zjawiska i pozwala lepiej zrozumieć, czym dla człowieka jest śmierć. W szczególności zaś pokazuje, że nie jest to jedynie proces biologiczny, ale złożona sytuacja, w której bierze udział nie tylko osoba umierająca, lecz również całe jej otoczenie.
Książka uzupełniona jest o wywiady z osobami umierającymi. Autorka zadała im takie pytania, jakie być może baliby się zadać bliscy osobie umierającej. W tych kilku stuprocentowo realnych sytuacjach, spisanych słowo w słowo, z ludźmi, którzy mogliby być naszymi bliskimi, łatwo odnaleźć analogie do sytuacji z naszego życia. Wydawca zaryzykuje także stwierdzenie, że poznanie treści tej książki pomoże wielu osobom zrozumieć, że najlepszym sposobem, by ulżyć w cierpieniu umierającej osobie, nie jest dyskutowana dziś eutanazja, lecz towarzyszenie.
Autorka jest socjologiem, długoletnią wolontariuszką medyczną w Hospicjum im. św. Jana Kantego w Poznaniu a także tercjarką dominikańską we fraterni bł. Piotra Jerzego Frassatiego w Poznaniu. Jest współautorką pytań wywiadu rzeki z o. Bernardem Sawickim OSB i o. Krzysztofem Popławskim OP, który ma się się ukazać nakładem naszego wydawnictwa pt.: "Męskie myślenie. O kościele, kapłaństwie, kryzysie i kobietach".
Walka z anoreksją i bulimią
KochAna to zapis walki z anoreksją młodej studentki ASP, dla której choroba stała się pretekstem do poszukiwań własnego „ja”.
Wyobraź sobie krainę, w której mieszkańcy są anorektycznie szczupli. Sprowadzają jedzenie do minimum. Patrząc w lustra, nie widzą bladych twarzy, ogromnych oczu, wystających żeber, patykowatych nóg, tylko ciała spływające tłuszczem. Ważą się kilka razy dziennie, by upewnić się, że nie przytyli. Wymiotują zbędnymi kaloriami i emocjami.
To kraina, w której Ana (anoreksja) i Mia (bulimia) roztaczają paranoiczny czar. Kolejne Alicje poddają się pod ich panowanie, by uzyskać wrażenie lekkości i przetestować siłę charakteru. Niedożywione ciała buntują się, ale one nie odpuszczają. Stają się adeptkami magii znikania. Odbyłam podobną wędrówkę. Niczym Alicja odkrywałam Krainę Czarów,
aż zamieniła się w Krainę Złudzeń. Przeżycia, których doświadczyłam, stały się inspiracją
do napisania tej książki.
(ze wstępu, Marta Motyl)
Marta Motyl – studentka historii sztuki. Zafascynowana surrealizmem i sztuką awangardową XX wieku, docenia to, co burzy stereotypy i zmienia punkt widzenia. Lubi zbierać wrażenia, emocje i obrazy, zamieniając je w słowa.
Autor na podstawie własnych doświadczeń lekarza hospicyjnego przekazuje przesłanie o potrzebie umierających, cierpiących osób - potrzebie ludzkiego towarzyszenia i miłości. Książka jest świadectwem roli narracji chorego, jego często przepełnionych bólem zwierzeń skierowanych do innej osoby - lekarza obdarzonego umiejętnością wsłuchiwania się w historię cierpienia. prof. dr hab. med., dr h.c. Jacek Łuczak Niniejsza książka jest inna od wielu, które dotąd napisano na ten temat. Jest bardzo osobista i wskazuje na wielkie zaangażowanie Autora. Dużo w niej refleksji, czasem poczucia humoru przebijającego przez warstwę emocji, ocierających się niekiedy o patos. Zawiera także cenne informacje praktyczne dla osób zaangażowanych w opiekę paliatywną. Autentyczna, ciekawa. Po prostu dobra książka. prof. dr hab. med. Krystyna de Walden-Gałuszko To lektura dla każdego, szczególnie dla tych, którzy zajmują się osobami nieuleczalnie chorymi lub zamierzają podjąć się opieki nad nimi. Treść książki, przepojona humanizmem, uczy szacunku do człowieka i jego autonomii. Dzięki niej Czytelnik może zrozumieć, czym zajmuje się medycyna paliatywna i jak jest ona ważna dla chorych u kresu życia. Autor książki - lekarz pracujący w hospicjum - dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem. Praca z umierającymi pacjentami nie jest dla niego przykrym obowiązkiem, lecz cennym przeżyciem oraz źródłem satysfakcji i siły. Rodzinom opiekującym się osobami stojącymi na pograniczu życia i śmierci lektura książki może pomóc w zrozumieniu sytuacji, w której się znalazły, oraz dać wsparcie w trudnych chwilach. dr med. Aleksandra Ciałkowska-Rysz konsultant krajowy w dziedzinie medycyny paliatywnej
Peter C. Whybrow podzielił swoją książkę na trzy niemal równe części (Amerykański temperament, Ponad szczyt, Więcej to za mało). Pierwsza z nich, Amerykański temperament: mania bogactwa, zawiera historyczną analizę rozwoju amerykańskiej wolności i niesprawiedliwego podziału bogactwa oraz tego, jak przyczyniły się one do rozwoju rywalizacyjnego konsumeryzmu. Według Petera C. Whybrowa, z winy rozbudzonych pragnień imigrantów i społecznej zazdrości - wspieranych propagandą polityków i handlowców, którzy zgodnie głosili, że bardziej pożądane i korzystne jest zaspokajanie własnych zachcianek niż ich ograniczanie - społeczeństwo amerykańskie popadło w ogromne zadłużenie osobiste. Została też zachwiana równowaga społeczna: ludzie coraz więcej czasu spędzają w pracy, a coraz mniej z rodziną.
Często byłem i jestem świadkiem wielkiego ludzkiego cierpienia, nieszczęścia oraz wielu odejść do Pana. Wielokrotnie wobec stawianego mi pytania dlaczego - jestem bezradny i pozostaje mi tylko modlitwa w kaplicy, sali szpitalnej, pokoju poradni czy też ciszy swojego mieszkania. Doświadczeniem cierpienia chcę podzielić się z Wami, przekazując Modlitewnik jako pomoc w spotkaniu z Panem w chorobie i cierpieniu Waszego życia.
Od Autora
Może utraciłeś kogoś bliskiego w wyniku samobójstwa. Może w jakimś momencie życia sam miałeś myśli samobójcze lub znasz kogoś, kto cierpi na depresję. Na stronach tej książki znajdziesz opowieści osób, które też tego doświadczyły. Tym zwyczajnym ludziom udało się przezwyciężyć ciemność, która zapanowała nad ich życiem. Ponownie zajaśniało światło, które może zapłonąć też dla ciebie.
Książka zawiera:
prawdziwe opowieści o nadziei i odkupieniu
pytania do przemyślenia
inspirujące fragmenty Pisma Świętego
spostrzeżenia profesjonalnych doradców
podnoszące na duchu fragmenty poezji.
Problem traumy wciąż jest jednym z najtrudniejszych wyzwań dla psychoterapii. Franz Ruppert zyskał międzynarodowe uznanie dzięki własnemu rozwinięciu teorii i metody terapii Helingera. Kluczowym pojęciem jego koncepcji jest trauma symbiotyczna, czyli uwikłanie dziecka w nierozwiązane traumy rodziców, głównie matki. Tak powstałe pasmo cierpień może ciągnąć się, choć w zmienionej postaci, przez wiele pokoleń. Osoba dotknięta traumą żyje w świecie wytworzonych przez siebie wyobrażeń, które mimo, że są fałszywe, pomagają dawać sobie radę z cierpieniem w codziennej rzeczywistości. Doświadczenie terapeutyczne Franza Rupperta pozwala uwierzyć w to, że na końcu tej bolesnej drogi czeka jednak upragniona radość życia.
Symbioza i autonomia
Spis treści:
Wstęp
Podziękowania
Uwaga językowa
1. Na zawsze twój - czy na zawsze sam?
1. 1 Dziecięce piosenki
1 .2. Konflikty między symbiozą i autonomią
1 .3. Hipotezy robocze
2. Co to jest „symbioza"?
2. l. Wzajemna korzyść
2.2. Łowcy i ofiary
2.3. Konkurencja i podział pracy
2.4. Uczucia pierwotne
2.5. Neurony lustrzane a symbioza
3. Symbioza jako koncepcja psychologiczna
3. l. Erich Fromm
3.2. Margaret Mahler
3.3. Martin Dornes
3.4. Dalsze rozważania
4. Co to jest autonomia?
4. l. Mnogość czy wyjątkowość?
4.2. Rozwój indywidualności i podmiotowości
4.3. Wolność od zależności
4.4. Wolność zewnętrzna i wewnętrzna
4.5. Tworzenie się „ja"
4.6. Pseudoautonomia
4.7. Prawdziwa autonomia
5. Konstruktywne i destruktywne formy symbiozy
5. l. Konstruktywne formy symbiozy
5.2. Destruktywne formy symbiozy
5.3. Konstruktywna i destruktywna relacja rodzice-dziecko
5.4. Spirala rozwoju
6. Trauma jako przyczyna zaburzeń psychicznych
6. l. Teoria więzi i teoria traumy
6.2. Model rozszczepienia psychicznego
6.3. Trauma i symbioza
7. Symbioza między rodzicami i dziećmi
7. l. Symbioza matka-dziecko
7.2. Symbioza dziecko-matka
7.3. Straumatyzowane matki i straumatyzowane dzieci
7.4. Straumatyzowani ojcowie i straumatyzowane dzieci
8. Trauma symbiotyczna
9. Uwikłania symbiotyczne
9. l. Uwikłania symbiotyczne wśród rodzeństwa
9.2. Symbiotyczne uwikłania par
9.3. Uwikłanie symbiotyczne z całą rodziną
9.4. Uwikłania symbiotyczne na płaszczyźnie narodowej
9.5. Uwikłania symbiotyczne z klubami sportowymi
9.6. Gospodarka i pieniądze a uwikłania symbiotyczne
9.7. Symbiotyczne uwikłania sprawców i ofiar
9.8. Uzależnienia a uwikłania symbiotyczne
9.9. „Psychoza", „schizofrenia" a uwikłania symbiotyczne
9.10. „Choroby" somatyczne a uwikłania symbiotyczne
10. Ustawienia traumy zorientowane na więzi
10. l. Słuchanie
10.2. Zaufanie
10.3. Od ustawień rodzinnych do ustawień traumy
10.4. Praca ze sprawą klienta
10.5. Rola terapeuty
10.6. Ustawienia traumy na sesjach indywidualnych
10.7. Wyjaśnienia teoretyczne i hipotezy robocze
11. Uwolnienie od uwikłań symbiotycznych
11.1. Opieka terapeutyczna
11.2. Terapeutyczne bezdroża
11.3. Ustawienia a trauma symbiotyczna
11.4. Rozumienie uwikłań symbiotycznych
11.5. Zrozumienie i uznanie traumy
11.6. Psychologiczna praca nad trauma
11.7. Rezygnacja z iluzji szybkiego uzdrowienia
11.8. Rezygnacja z uczuć przejętych symbiotycznie
11.9. Postawienie zdrowych części na pierwszym planie
11. 10. Rozwinięcie zdrowego poczucia ciała
11.11. Rozwinięcie poczucia własnej woli
11.12. Umiejętność bycia ze sobą
11.13. Nie chcieć ratować ani być ratowanym
11. 14. Opuszczenie uwikłanego partnera
11.15. Potrzeba dystansu w stosunku do straumatyzowanych rodziców
11.16. Nie być ani ofiarą, ani sprawcą
11.17. Zakończenie własnego dzieciństwa
11.18. Wchodzenie w nowe dobre związki
11.19. Zdrowe granice
11 .20. Prawo do seksualnego samookreślenia
11 .21. Niezłomna jasność
11 .22. Miłość bez traumy i bez uwikłania symbiotycznego
12. Nadzieja
Literatura przedmiotu
Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie...Patrzy na matkę i widzi siebie - małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć.Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, u boku dystyngowanej matki i kochającej babci. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. A po przeprowadzce do Irlandii, do rodzinnej wsi ojca, zaczyna się koszmar.Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją... nie tak jak ojciec całuje córkę. ,,Tylko nie mów mamie - ostrzega - bo przestanie cię kochać."" Jednak Toni mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć...Od tej chwili Toni ma z tatusiem wspólną ,,tajemnicę"" - przez osiem lat. Molestowanie, gwałty, ciąża, próba samobójcza - to wszystko dzieje się na oczach matki, ślepej i głuchej na krzywdę własnego dziecka. A kiedy wreszcie prawda wychodzi na jaw, Antoinette zostaje osądzona i odrzucona przez otoczenie, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji, i znów musi polegać tylko na sobie i w sobie znaleźć nadzieję siłę na zbudowanie szczęśliwego życia.Tylko nie mów mamie, jej prawdziwa historia dzieciństwa, przebaczenia sobie samej i triumfu nad przeszłością, to napisana pięknym językiem, przejmująca i wzruszająca opowieść. Nic więc dziwnego, że została wydana w 12 krajach. W Wielkiej Brytanii zajmowała 1. miejsce na listach bestsellerów i przez wiele tygodni pozostawała w pierwszej dziesiątce.
Giovanna była zupełnie zwykłą kobietą, wiodła zwykłe życie. Miała kochającego męża i dwoje wspaniałych dzieci. Niewiele myślała o wierze w Boga. Niespodziewanie jednak wszystko, wraz z jej patrzeniem w przyszłość, zmieniło się diametralnie z powodu wykrycia złośliwego nowotworu. Dziennik Giovanny jest niezwykle poruszający i przejrzysty. Autorka opowiada w nim o swoim cierpieniu i decydującym dla niej spotkaniu z katolickim Ruchem Odnowy w Duchu Świętym. Notuje swoje pytania i daje świadectwo swojej mocnej i pewnej wiary. Cierpienie, wielka i niezrównana nauczycielka życia, było dla Giovanny pozłacanym kilofem w rękach Boga. Ten, drążąc w jej bogatym człowieczeństwie, wydobył z niego świętość, ów ukryty diament, przepiękny, szlachetny kamień, który zechciał umieścić przed swoim tronem.
Książka poświęcona jest osobom cierpiącym. To niezwykły dziennik nadziei.
Każdy z nas odczuwa czasem lęk. Jednak co zrobić, gdy owe uczucie wymyka się nam spod kontroli, ogranicza nasze możliwości i satysfakcję z codziennego życia?
"Pokonać lęki i fobie" skierowana jest do osób, które poszukują sposobów radzenia sobie z nadmiernymi lękami i atakami paniki. Obok podstawowych informacji na temat przyczyn zaburzeń lękowych, autorzy zamieścili także opis kilku z nich. Książka zawiera wypowiedzi tych, którzy kiedyś zmagali się z lękiem oraz opisy ćwiczeń umożliwiających opanowanie paniki, pomagających zmienić sposób myślenia i zachowania. Dzięki praktycznym wskazówkom czytelnik uczy się akceptować odczuwane emocje i odbudowywać poczucie własnej wartości. Autorzy zachęcają go do pracy nad sobą i pokazują, jak wykorzystywać nowo nabyte umiejętności w rozmaitych sytuacjach społecznych.
Cecylia Poli to kochająca taniec młoda kobieta, od dwóch lat żona, a od trzech miesięcy szczęśliwa matka, która dowiaduje się, że jest chora na groźną odmianę białaczki. Gdy trafia do szpitala i rozpoczyna leczenie, postanawia pisać pamiętnik: w prostych i mocnych słowach przedstawia swoją historię.
Ta książka jest opowieścią osoby, która nigdy nie porzuciła nadziei, która prosi o pocieszenie i odpowiedź na jej fizyczne i duchowe cierpienie. To hymn miłości i życia ? delikatny, poruszający, rozbrajająco świeży, utkany z tanecznych kroków wśród szpitalnych sal, wyczerpujących terapii i uśmiechów dziecka.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
