Książki psychologiczne o depresji i lękach człowieka znajdziesz w księgarni internetowej Dobreksiazki.pl. W ofercie nowości, zapowiedzi i bestsellery. Depresja to zaburzenie psychiczne wymagające specjalistycznego leczenia. Depresja jest jak grypa może się zdarzyć każdemu. Tutaj znajdziesz wiele ciekawych i interesujących poradników poruszających ten drażliwy temat. Samotność, cierpienie, lęk, ból, nerwica, trauma, alkoholizm, samobójstwo, o tych i innych zagadnieniach wiele dowiesz się z książek, które można nabyć na szaym sklepie DobreKsiazki.pl
Publikacja jest głosem w dyskusji dotyczącej życia małżeńskiego we współczesnym świecie. Samotność jest tu jednym z wielu doświadczeń małżeńskich. Rodzina i małżeństwo są ujmowane w perspektywie interakcyjnej. To wzajemne oddziaływanie dokonuje się poprzez realizację ról bazujących na normach, które jednostka identyfikuje z normami swych grup odniesienia.
Autorka zabiera nas w świat głosów i halucynacji, szczurów i wilków pokazując, w jaki sposób symptomy wyrażają własną logikę i znaczenie.
Opis jej walki o wyzdrowienie, wspomaganej przez służbę zdrowia oraz przez matkę i siostrę, które nigdy nie straciły nadziei, to mocna lektura. Książka o zwycięstwie, w które wierzyli tylko nieliczni.Jest to książka o nadziei. O tym, że nawet wtedy, gdy nie ma już żadnego wyjścia, kiedy jesteś pod ścianą, warto wierzyć zarówno w siebie samego, jak i w dary ślepego losu. Arnhild Lauveng pokazuje, że czasem (bynajmniej nie zawsze) niemożliwe staje się możliwe. To wiadomość szczególnie cenna dla bliskiego otoczenia ludzi chorych.
prof. Wiesław Łukaszewski, SWPS
Doświadczenia Arnhild Lauveng pozwalają zrozumieć i nadać sens przeżyciom towarzyszącym chorobie, co czyni lekturę książki pasjonującą i wiarygodną. Autorka z subiektywnej perspektywy ogląda zachowania otoczenia, z pozycji eksperta podpowiada, co dodawało jej sił, a co osłabiało w „walce ze schizofrenią”.
dr Andrzej Cechnicki, Krajowy Koordynator Programu „Schizofrenia – Otwórzcie Drzwi”
„…wulkan tryskający energią, zdrowym rozsądkiem oraz radością pisania (…) tak wciągająca książka, że nie daje się jej odłożyć, mimo świadomości, że skończy się dobrze – autorka sama przecież napisała tę opowieść”.
Liv Riiser, Vart Land
„Książka robi niesamowite wrażenie dzięki szczególnemu połączeniu mądrej retrospekcji z wisielczym humorem (…) Arnhild Lauveng doskonale opisuje w niej problemy psychiatrii, zarówno z punktu widzenia specjalisty, jak i zwykłego człowieka”.
Hanne Andrea Kraugerud, Dagens Naringsliv
Książka stała się bestsellerem i została przełożona na dziewięć języków: fiński, islandzki, rosyjski, szwedzki, duński, hiszpański, holenderski, niemiecki i polski.
Jeśli nie możesz znieść bólu, spróbuj nadać mu sens Oto prawdziwe historie dziesięciu osób, które skorzystały z terapii, aby rozwiązać zwyczajne problemy. Odkryli, że głębokie korzenie ich lęku, strachu, depresji sięgają samych podstaw ich egzystencji. Oprócz bólu egzystencjalnego po utracie najbliższych, tym, co boli najbardziej jest utrata młodości, miłości i wieczna pogoń za szczęściem. Yalom jako terapeuta jest bezwzględnie szczery. Nie pomaga uśmierzać bólu, ale próbuje nadać mu sens. Na ogół zdaniem autora w niewłaściwy sposób usiłujemy poradzić sobie z wstrząsami, które oferuje nam życie.
Książka dla wszystkich, skorzystają z niej zarówno studenci psychologii i psycholodzy obserwując warsztat świetnego terapeuty, jak i ci, którzy poszukują sensu w świecie, który sensu nie ma.
Irvin D. Yalom emerytowany profesor psychiatrii na uniwersytecie Stanforda, psychoterapeuta mający wieloletnie doświadczenie w pracy z ludźmi. Autor błyskotliwych powieści psychologicznych i podręczników. W swoich pracach prezentuje terapię w ujęciu egzystencjalnym. Jest autorem klasycznych już podręczników, takich jak: Psychoterapia grupowa. Teoria i praktyka, Psychoterapia egzystencjalna, Dar terapii i in. Wspaniałe gawędziarstwo autora można poznać w opowiadaniach terapeutycznych: Kat miłości, Mama i sens życia oraz w powieściach: Leżąc na kozetce, Kiedy Nietzsche szlochał, Kuracja według Schopenhauera.
Wstrząsająca opowieść dwudziestopięcioletniej Francuzki o dramatycznej walce o córeczkę uprowadzoną przez jej męża do syryjskiego obozu dżihadystów. Uratowała swoje dziecko z syryjskiego piekła… Meriam i jej mąż urodzili się i wychowali we Francji. Tu się poznali, wzięli ślub. Byli szczęśliwi – dopóki on nie został zwerbowany przez syryjskich dżihadystów. Meriam patrzyła z przerażeniem, jak zmienia się w wyznawcę ekstremistycznego islamu, fanatycznego wroga „niewiernych”. Kazał jej zakrywać twarz, zabronił pracować, słuchać muzyki, wychodzić z domu. Rozwiodła się z nim w 2012 roku. Klika miesięcy później porwał ich roczną córeczkę Assię i wywiózł do Syrii. „Wolę, żeby moja córka zginęła jak męczennica Allaha, niż wróciła do Francji”, powiedział Meriam przez telefon. W tle słyszała płacz swojego dziecka… Wiedziała, w jakim niebezpieczeństwie jest Assia. Poruszyła nieboi ziemię. Dotarła nawet do prezydenta. Wreszcie wbrew ostrzeżeniom francuskich władz, ryzykując życie, wyruszyła do Turcji, do rozdartego wojną rejonu przy syryjskiej granicy, by ratować córkę... MERIAM RHAIEM odzyskała Assię. W rok po uprowadzeniu, 2 września 2014 roku, wróciła z nią do Francji. Jej historia wstrząsnęła opinią publiczną. Meriam opisała ją w autobiografii Assiu, mama jest przy tobie. To nie tylko poruszająca opowieść o dramatycznej walce matki o dziecko i o tragedii kobiety, której mąż staje się nagle kimś innym. Jej książka to ostrzeżenie, lekcja i przestroga. Pokazuje na konkretnych przykładach mechanizm werbowania dżihadystów w dobie Internetu i metody indoktrynacji prowadzącej do krwawych zamachów terrorystycznych.
TO BYŁA MIŁOŚĆ OD PIERWSZEGO WEJRZENIA
Miłość – uczucie totalne, rządzi ciałem, umysłem, życiem... Można kochać do upojenia, obłędnie tęsknić, bezgranicznie pożądać...
Caroline zaczęła pić w wieku 14 lat, zakochując się stopniowo w widoku oszronionej butelki, dźwięku wyskakującego korka, odgłosie płynu nalewanego do kieliszka, melodii kostek lodu stukających w szklance. Uczucie - z początku chroniące przed problemami codzienności - z czasem przerodziło się w obsesję. Bez niego nie mogła żyć. Uwiedziona, a potem rozczarowana i zdradzona, coraz bardziej cierpiała.
Caroline Knapp – mądra, zdolna i atrakcyjna kobieta – po 20 latach związku rozstała się z alkoholem. Szczerze, nie oszczędzając siebie, rozprawia się z tabu kobiecego alkoholizmu.
Ukazanie w pracy zagadnienia dotyczące egzystencji człowieka, trudne pod względem wymogu interdyscyplinarnych analiz naukowych, prowokują czytelnika do współodczuwania losu osoby osamotnionej, osoby cierpiącej w obecnej dobie trudnych przemian, przekształceń społecznych i ekonomicznych włącznie. Samotność jest bolesna i potencjalnie wyniszczająca, zawiera ładunek negatywnych emocji oraz poczucie samonegacji. To istotny i trudny problem egzystencji człowieka szczególnie osoby w podeszłym wieku. Praca przyczyni się do dalszej pomyślnej współpracy naukowej wszystkich reprezentantów nauk społecznych teoretyków i praktyków nad systemem zorganizowanych działań ochrony człowieka starego, stanowiących istotną część tzw. Sektora społecznego (otoczonego opieką zarówno ze strony instytucji rządowych i pozarządowych) czyli systemu świadczeń, wielu propozycji przedkładanych ofert ku jednostkom i grupom społecznym, potrzebującym wsparcia, opieki, rady i pomocy. Dzięki prezentowanej w monografii wiedzy Czytelnicy otrzymają informację o istnieniu różnorodnych barier ograniczających szansę wielu osób starszych na ich pomyślną egzystencję w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym.Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Marzec-Holki
Wstrząsająca, autentyczna historia dziewczyny, która walczy z anoreksją. Jako dwudziestolatka po sześciu hospitalizacjach i kilku próbach samobójczych postanowiła opowiedzieć o koszmarze choroby. Punktem zwrotnym okazała się śmierć bliskiej jej osoby, także chorującej na zaburzenia jedzenia. Aby ostrzec innych, Karolina Otwinowska wyciągnęła na światło dzienne najintymniejsze szczegóły swego życia z chorobą i opisała z okrutną dokładnością kodeks wyniszczającej ciało i duszę anoreksji. "Dieta (nie)życia" to nie tylko poruszająca historia młodej dziewczyny, która od wielu lat walczy z chorobą, lecz także bardzo wartościowa publikacja, która może pomóc osobom chorym, ich bliskim oraz terapeutom lepiej zrozumieć bardzo skomplikowaną strukturę zaburzeń odżywiania się. dr Beata Szurowska
"Bajki terapeutyczne... na dzień dobry i jeszcze lepsze jutro"
to efekt przemyśleń i doświadczeń życiowych i zawodowych autorki – Barbary Stańczuk. Wśród bajeczek są takie, które pomogą przebrnąć wspólnie z dzieckiem przez różne „życiowe zakręty”, jak np. sytuacja rozwodowa, śmierć bliskiej osoby, rozłąka, pokonywanie problemów szkolnych, radzenie sobie z wymuszaniem przez dziecko zakupu reklamowanych rzeczy, pokonywanie problemów ze snem i wieloma innymi emocjami...
Książka jest opracowaniem z pogranicza filozofii i psychologii, porusza problemy tanatopsychologiczne (tzn. związane z psychologią śmierci, umierania i żałoby etc) na tle filozoficznych rozważań o człowieku.
Rozważania podejmowane są w oparciu o myśl krakowskiego psychiatry Antoniego Kępińskiego i koncentrują się głównie na pokazaniu zależności między szeroko rozumianą antropologią a psychologią śmierci. Przez analizę zawartych w twórczości Kępińskiego wątków tanatopsychologicznych i filozoficznych starano się pokazać jak bardzo myślenie o człowieku (na wielu różnych poziomach) związane jest z faktem jego śmiertelności.
Chociaż z roku na rok problematyka tanatopsychologiczna staje się coraz bardziej obecna w debacie społecznej i naukowej, to jednak zainteresowanie nią wciąż jest małe (szkoda, bo śmierć dotyczy każdego bez wyjątku). Niniejsza książka pozwala na poszerzenie wiedzy w tym temacie. Odwołanie się do pracy Kępińskiego uświadamia ponadto, że i w polskiej psychologii tematyka śmierci była podejmowana, wcześniej niż się wydaje, a polska nauka posiadała niebanalnego myśliciela.
Celem książki jest pokazanie aktualności problematyki tanatopsychologicznej, zarówno w podejściu do pacjentów (zwłaszcza terminalnie chorych) czy opiece hospicyjnej ale też w rozważaniach antropologicznych, i jakiejkolwiek innej próbie opisu kondycji człowieka w świecie. Drugim celem książki jest przedstawienie wspomnianych zależności na konkretnym przykładzie życia. Antoni Kępiński opisywał człowieka nie jako teoretyk, ale jako praktyk i najlepiej wiedział co w człowieku siedzi. Jego spostrzeżenia były przeniknięte osobistymi doświadczeniami, zwłaszcza wojennymi, wśród których jest i to najbardziej traumatyczne ? obozy jenieckie i obóz koncentracyjny.
W pierwszym rozdziale przedstawiono główne problemy poruszane przez tanatopsychologię (postawy wobec śmierci, lęk przed śmiercią? etc). W drugim rozdziale przybliżono myśl Antoniego Kępińskiego ze szczególnym uwzględnieniem rozważa dotyczących śmierci. Trzeci rozdział pokazuje oryginalność myśli Kępińskiego, i rozważa możliwości pomocy ludziom umierającym, wolontariuszom czy żałobnikom.
Mimo, iż książka jest pracą naukową, problematyka jaką podejmuje może zainteresować nie tylko filozofów czy psychologów, ale też każdego człowieka zastanawiającego się nad swoim życiem i śmiertelnością.
Wśród wielu przyczyn ludzkiego cierpienia szczególne miejsce zajmują te, które są związane ze śladami bolesnych doświadczeń w relacji z bliskimi osobami oraz z powodu ważnych strat osobistych. Raniące doświadczanie złego traktowania i przemocy, zdrady i porzucenia lub śmierci kochanej osoby występują w życiu wielu ludzi. Ale bardzo często cierpienie towarzyszy nam nie tylko wtedy, gdy jesteśmy zranieni przez wydarzenia i relacje. Z upływem czasu „zranione miejsca” przekształcają się w blizny, które towarzyszą nam przez resztę naszego życia. Te psychiczne blizny wpływają na nasze myśli i uczucia, na nasz sposób życia oraz na nasze relacje z sobą i z innymi ludźmi. Cierpienie zakonserwowane wokół śladów raniących doświadczeń z przeszłości może zatruwać i zaburzać nasze życie przez wiele lat, nawet wtedy, gdy staramy się układać osobiste życie w konstruktywny sposób.
Można jednak podejmować próby łagodzenia tego bolesnego wpływu i uwalniania się od ciężaru śladów doświadczeń, które utrudniają życie. Z nadzieją na powodzenie tych starań. Książka Jerzego Mellibrudy, pokazuje takie możliwości i pomaga w lepszym zrozumieniu przyczyn cierpień związanych z obecnością tych śladów w naszej psychice i w naszym życiu.
Trudno wyobrazić sobie sagę filmową Star Wars (Gwiezdne Wojny) bez jej kreacji aktorskiej jako księżniczki Lei. Carrie Fisher zasłynęła jednak nie tylko niezapomnianą rolą siostry Luke'a Skywalkera w trylogii George'a Lucasa, ale również jako autorka czterech bestsellerowymi powieściami. „Księżniczka po przejściach” to autentyczna i bezkompromisowa autobiografia , w której Fisher postanawia opowiedzieć całą prawdę o swoim barwnym, choć niełatwym życiu. Jakie było jej dzieciństwo, gdy dorastała jako produkt „hollywoodzkiej hodowli gwiazd”. Jej rodzicami byli, znani na całym świecie: Debbie Reynolds i Eddie Fisher. Jak sama stawała się ikoną popkultury, wcielając się w księżniczkę Leię w kultowej trylogii Lucasa. Wprost pisze o swoim uzależnieniu od narkotyków i alkoholu, problemach z depresją i o wychodzeniu na prostą. Książka jest bestsellerem New York Timesa!
Problem niespodziewanej utraty własnego dziecka należy do coraz bardziej powszechnych, a nadal traktowanych jako swego rodzaju społeczne tabu. Nie ma dla rodziców nic gorszego niż doświadczenie śmierci dziecka. Podjęcie zatem tego zagadnienia jest niezwykle ważne poznawczo i społecznie, a zarazem wpisuje się w nowy zakres badań, określany mianem tanatopedagogiki. [...] autorka sama doświadczyła bolesnej straty, a podjęte przez siebie studia wykorzystała do nabycia wiedzy i umiejętności, dzięki którym można spróbować pomóc rodzicom znajdującym się w podobnie dramatycznej sytuacji.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Celem niniejszej publikacji jest poznanie najbardziej skutecznych możliwości pomocowych wobec osieroconych rodziców i następstw wynikających z braku wsparcia w zakresie poruszanej problematyki.
Pierwszy rozdział traktuje o specyfice nagłej śmierci dziecka, zawiera treści mówiące o charakterystycznych cechach zjawiska, o różnych rodzajach i etapach przeżywania żałoby, które występują u osieroconych rodziców.
W drugim rozdziale poruszone zostały kwestie związane z potrzebami rodziców, zachowaniami ich najbliższego otoczenia oraz zagadnieniami religijnymi i filozoficznymi w kontekście nagłej śmierci dziecka.
Trzeci rozdział poświęcono możliwościom pomocowym różnych środowisk społecznych wobec cierpiących rodziców, poszukiwaniu oraz odrzucaniu przez nich wsparcia, a także znaczeniu procesów samopomocowych w życiu po stracie.
Rozdział czwarty zawiera badania jakościowe przeprowadzone metodą indywidualnych przypadków, które odbywały się od stycznia do maja 2012 roku. Miały one na celu nie tylko poznanie skutecznych możliwości pomocowych wobec osieroconych na podstawie ich osobistych doświadczeń, ale także zgłębienie poglądów i przekonań z perspektywy czasu, który upłynął od tragicznego wydarzenia.
Czy chciałbyś być sam?
Społeczeństwo, żyjące w zawrotnym tempie, nie aprobuje samotności. Bycie samotnikiem jest samo w sobie antyspołeczne, a przez niektórych uważane za przerażające. Dlaczego - skoro autonomia, wolność osobista i indywidualizm cenione są ponad wszystko, jak nigdy dotąd?
Każdy, kto wydaje się inny, np. samotny, zaczyna budzić lęk. A ten znakomicie paraliżuje kreatywność, usypia wyobraźnię, redukuje zdolność rozwiązywania problemów, niszczy zdrowie, zabiera energię, osłabia inteligencję i niszczy nadzieję, wpływa źle na samopoczucie.
Sara Maitland bada postawy wobec samotności. Proponuje zadania i strategie, które obalają nasz lęk przed samotnością, zachęca do tego, aby dostrzec zalety spędzania czasu w pojedynkę. Zanurzenie się w samotności może inspirować do odkrywania własnych korzyści i w rezultacie do tego by nasze życie było bogatsze i pełniejsze.
Książka poświęcona problemowi wypalenia zawodowego nauczycieli i nauczycieli-wychowawców pracujących w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Jednym z najważniejszych powodów zajmowania się procesami związanymi z odczuwanym w pracy obciążeniem (przeradzającym się z czasem w stan wypalenia) jest – wiążąca się z negatywnymi skutkami – bardzo duża zależność ucznia-wychowanka z niepełnosprawnością intelektualną osoby od nauczyciela-wychowawcy.
Na czym polega chemioterapia? Czy warto się jej poddać? Jaka jest jej skuteczność? Jak się do niej przygotować? Jakie skutki uboczne mogą się pojawić? Jak się odżywiać podczas chemioterapii? Jak pracować i jak żyć z rakiem? Jak poradzić sobie z osamotnieniem i żalem? Jak zachowywać się w codziennych kontaktach z ludźmi? Na te i wiele innych pytań nurtujących chorych oraz ich rodziny w zrozumiały i pełen empatii sposób odpowiadają autorki. Judith McKay i Tamera Schacher, które na co dzień zajmują się pacjentami onkologicznymi i razem z nimi pokonują trudy leczenia, napisały książkę specjalnie dla nich. Poradnik pomoże chorym oswoić się na tyle, na ile jest to możliwe z niełatwą sytuacją oraz zrozumieć wszystko, co na razie jest dla nich tajemnicą. Autorki prezentują podstawowe informacje na temat chemioterapii, dzieląc się swoim bogatym doświadczeniem, jak również liczne praktyczne rady i wskazówki. Wyjaśniają, jak chory może sam sobie pomóc, ale też jak powinien korzystać z pomocy innych. Krok po kroku pokazują, jak przetrwać wymagający czas choroby, zachowując przy tym możliwie najlepszą kondycję fizyczną i psychiczną.
Śmierć kogoś bliskiego jest zawsze bolesnym doświadczeniem, pełnym żalu, cierpienia i rozpaczy. Bez względu na to, kogo się straciło i niezależnie od okoliczności odejścia, ból uderza w samo serce. W takiej sytuacji jest rzeczą zrozumiałą, że każdy z nas chciałby wiedzieć, gdzie się znajduje jego ukochana osoba i co się z nią dalej dzieje. Ogromna tęsknota skłania do usilnego poszukiwania kontaktu z nią. Chcielibyśmy móc się z nią pożegnać, powiedzieć coś, czego nie zdążyliśmy jej wyjawić. Alexandra Chauran jest znanym ekspertem i doskonałym przewodnikiem w komunikacji z Drugą Stroną, a także parapsychologiem intuicyjnym. W tej książce pokazuje, jak nawiązać kontakt z osobami, które nas opuściły. Ponieważ Twoi zmarli troszczą się stale o Ciebie, dowiesz się jak ich przywoływać i z nimi rozmawiać. Możesz powierzyć im swoje zmartwienia i wszelkie wątpliwości, a na pewno otrzymasz znaki i odpowiedzi, które do Ciebie wysyłają. Z pomocą Autorki nauczysz się je odczytywać i wykorzystywać w swoim życiu. Przybliżając niezwykłe techniki przekazywania miłości, pocieszenia i ukojenia, Alexandra Chauran w doskonały sposób pomaga poznać wiele możliwości, które pozwolą Ci na kontakt z bliskimi po ich śmierci. Dzięki opowieściom i prostym ćwiczeniom, książka zapewni Tobie, rodzinie i przyjaciołom, poczucie ulgi, że Ci co odeszli, zaznali szczęścia i spokoju. Znajdziesz tu również kurs nauki komunikacji z duchami. Ponadto dowiesz jak stać się medium oraz odkryjesz mnóstwo praktycznych wskazówek, które okażą się niezwykle pomocne w relacjach z tymi, których nie ma już na tym świecie. Bliscy nigdy nie odchodzą.
Depresja nie jest wymysłem gwiazd z pierwszych stron gazet. To choroba, która może dotknąć każdego. Depresja stygmatyzuje, więc mało kto przyznaje się do niej otwarcie, choć cierpi na nią co dziesiąty Polak. Bohaterowie książki Twarze depresji przełamali lęk i opowiedzieli o nierównej walce z najtrudniejszym przeciwnikiem w swoim życiu. Rozmówcami Anny Morawskiej są m.in.: Andrzej Bober, Tomasz Jastrun, Kamil Sipowicz, Patrycja Sokół, a także ludzie, którzy nie są osobami publicznymi, a zdecydowali się opowiedzieć o swoim „czarnym psie”, jak nazwał depresję Winston Churchill. Choroba towarzyszy im na każdym kroku i trzeba ją „oswoić”, czyli leczyć. Na pytanie: Jak robić to skutecznie? odpowiadają psychiatrzy i psychoterapeuci. Ewa Jastrun, żona Tomasza, zdradza, jak sobie radzi, kiedy mąż mówi, że nie ma już siły żyć, nie ma siły walczyć z kolejnym epizodem depresyjnym. W takim momencie chory nie powinien być sam. „Weź się w garść” to najgorsze, co może usłyszeć. On już jest „w garści”… depresji. Jeśli zdecyduje się na leczenie, chciałby odebrać od otoczenia komunikat: „Nie oceniam. Akceptuję”. Anna Morawska dziennikarka telewizyjna, reporterka w "Panoramie" TVP2, wcześniej w "Wiadomościach" TVP1. Autorka reportaży społecznych i interwencyjnych dla "Reportera Polskiego" TVP2. Nominowana do nagrody głównej XIX Festiwalu Form Dokumentalnych w Kielcach. Nagradzana za przedstawianie w mediach problemów społecznych. Od 2013 roku prowadzi warsztaty telewizyjne na Uniwersytecie Warszawskim, którego jest absolwentką. Ukończyła również psychologię w SWPS w Warszawie. Jej pasją są podróże po świecie i poznawanie ludzi różnych kultur.
Książka „Ból i depresja” pod redakcją dr hab. Dominiki Dudek wypełnia istotną lukę na polskim rynku wydawniczym. Dotychczas bowiem ukazało się niewiele prac dotyczących współwystępowania zespołów depresyjnych i objawów bólowych.
W publikacji tej Czytelnik znajdzie aktualne, wyczerpujące dane zarówno na temat neurobiologicznego podłoża omawianego problemu, jak i jego następstw klinicznych
u pacjentów należących do różnych grup wiekowych. Szczegółowo omówiono metody farmakoterapeutyczne i psychoterapeutyczne pozwalające pomóc chorym cierpiącym z powodu depresji i bólu.
Na kartach niniejszej książki postaram się przyjść z pomocą osobom, które dotknięte są poczuciem winy. Pierwszym krokiem w stronę uwolnienia jest wysłanie sygnału alarmowego, powierzenie bolesnej przeszłości uszom słuchającego w nadziei wykrycia wadliwych mechanizmów i doznania ulgi. Autor tej książki, zanim został kapłanem, był pielęgniarzem w szpitalu psychiatrycznym, dlatego postanowił podzielić się z czytelnikami świadectwami zebranymi podczas dwudziestosiedmioletniej praktyki duszpasterskiej, z zachowaniem dyskrecji względem opisywanych przypadków. Każdy z czytających będzie mógł się w nich rozpoznać i rozszyfrować własne emocje.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
