Niezwykła książka najwybitniejszego żyjącego artysty Davida Hockney’a napisana we współpracy z Martinem Gayfordem wybitnym historykiem sztuki. Historia obrazów rozpoczęła się w jaskini i tymczasem kończy się na ekranie komputera. Kto wie, w jakim kierunku to pójdzie?
Jedno jest pewne: zadanie przedstawienia świata w dwóch wymiarach wciąż będzie aktualne. - David Hockney.
David Hockney twierdzi, że jedyny sposób, w jaki możemy zdać relację z tego, co widzimy, to stworzenie obrazu. Każdy, kto obrazy tworzy, musi się natomiast zmierzyć z tą samą kwestią: jak sprowadzić trójwymiarowych ludzi, przedmioty i przestrzeń do płaskiej powierzchni. Rezultaty tych wysiłków często się szufladkuje jako obrazy malowane, zdjęcia czy filmy. Ewentualnie można je porządkować według czasu powstania i stylu, określając jako średniowieczne, renesansowe czy barokowe. Hockney dowodzi, że w rzeczywistości są przede wszystkim obrazami – bez względu na to, czy powstały w wyniku użycia pędzla, kamery czy program komputerowego i czy znajdują się na ścianie jaskini, czy ekranie. I żebyśmy mogli zrozumieć, jak postrzegamy otaczający nas świat – a tym samym również siebie samych – potrzebna jest nam historia obrazów. Ową historię opowiada ta książka.
Czerpiąc całe życie energię z malowania, rysowania i tworzenia obrazów różnego rodzaju aparatami i opierając się na tym doświadczeniu, Hockney wspólnie z krytykiem sztuki Martinem Gayfordem stawia pytania o to, jak i dlaczego od tysiącleci tworzono obrazy. Co sprawia, że kreski i plamy na płaskiej powierzchni są ciekawe? Jak pokazać ruch w nieruchomym obrazie albo na odwrót – co zbliża film i telewizję do dawnych mistrzów? Jak można zagęścić czas i przestrzeń w statycznym obrazie na płótnie bądź ekranie? Co widać na obrazie – prawdę czy fałsz? Czy fotografia pokazuje świat w zgodzie z naszym doświadczeniem? Dzięki zestawieniu ze sobą obrazów pochodzących z najrozmaitszych obszarów – klatki filmu rysunkowego Disneya z drzeworytem Hiroshigego, sceny nakręconej przez Eisensteina z obrazem Velázqueza – autorzy przekraczają konwencjonalne granice między kulturą wysoką a masową rozrywką i dostrzegają nieoczekiwane związki zarówno między różnymi epokami, jak i mediami.
Odwołując się do przełomowej książki Hockneya Wiedza tajemna, twierdzą, że film, fotografia, malarstwo i rysunek są ze sobą ściśle połączone. Historia obrazów, książka wnikliwa i dająca do myślenia, stanowi poważny przyczynek do zrozumienia sposobu, w jaki przedstawiamy rzeczywistość.
A masterfully narrated account of painting in London from the Second World War to the 1970s, illustrated throughout with documentary photographs and works of art The development of painting in London from the Second World War to the 1970s is the story of interlinking friendships, shared experiences and artistic concerns among a number of acclaimed artists, including Francis Bacon, Lucian Freud, Frank Auerbach, David Hockney, Bridget Riley, Gillian Ayres, Frank Bowling and Howard Hodgkin. Drawing on extensive first-hand interviews, many previously unpublished, with important witnesses and participants, the art critic Martin Gayford teases out the thread connecting these individual lives, and demonstrates how painting thrived in London against the backdrop of Soho bohemia in the 1940s and 1950s and 'Swinging London' in the 1960s. He shows how, influenced by such different teachers as David Bomberg and William Coldstream, and aware of the work of contemporaries such as Jackson Pollock as well as the traditions of Western art from Piero della Francesca to Picasso and Matisse, the postwar painters were allied in their confidence that this ancient medium, in opposition to photography and other media, could do fresh and marvellous things.
They asked the question 'what can painting do?' and explored in their diverse ways, but with equal passion, the possibilities of paint.
This book is about how we experience art, how we look at it, how we think about it. It is structured in the form of a series of conversations in some of the best-known museums in the world, but also outside the museums, where we often look upon art in a completely different way. The two protagonists are Philippe de Montebello, Director of the Metropolitan Museum of Art in New York for 31 years to 2008, and the art critic Martin Gayford.
In the process, both men convey, with subtlety and brilliance, the delights and significance of their subject matter.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
